مطالب
توسعه برنامه های Cross Platform با Xamarin Forms & Bit Framework - قسمت دوم
در قسمت اول در مورد ابزار انتخابی برای توسعه برنامه‌های Cross Platform صحبت کردیم. در این قسمت به آموزش نصب و راه اندازی محیط توسعه می‌پردازیم.

شما می‌توانید در هر یک از سیستم عامل‌های Mac - Windows - Linux و با هر یک از IDE‌های Visual Studio - Visual Studio for mac - Rider کار کنید. برای این که بتوانیم آموزش را کاملا عملی پیش ببریم و وارد جزئیات شویم، در عمل باید یکی را انتخاب و آموزش دهیم و آن Windows - Visual Studio است؛ اگرچه باقی تفاوت خیلی زیادی ندارند.

با توجه به این که کد نوشته شده برای UI و Logic برای هر سه پلتفرم Windows - Android - iOS یکی است و کدهای منحصر به هر پلتفرم، سهم اندکی از پروژه را تشکیل می‌دهد و همچنین تست برنامه برای Windows آسان‌تر و سریع‌تر بوده و امکانات بیشتری را دارد، توصیه اکید می‌کنم برنامه را روی نسخه Windows توسعه دهید و تست کنید و پس از انجام کارهای اصلی پروژه، آن را بر روی Android و iOS نیز تست کنید. این مورد شباهت به برنامه نویسی وب برای مرورگرها را دارد. خیلی از افراد، سایت را بر روی یک مرورگر مثل Chrome یا Firefox توسعه می‌دهند و در نهایت کار را بر روی مرورگرهای موبایل و IE - Edge - Safari و ... تست می‌کنند. همانطور که می‌شود در مرورگر Chrome هم Touch را تست کرد و هم سایزهای مختلف را، همین کارها را در تست نسخه ویندوزی نیز می‌توانید انجام دهید. در کنار این با توجه به رشد فروش تبلت‌های ویندوزی، برای خیلی از برنامه‌ها، ارائه نسخه ویندوزی می‌تواند مفید نیز باشد.

برای شروع بهتر است نسخه‌ای به روز از ویندوز 10 را داشته باشید، یا Pro یا Enterprise. برای بررسی، ابتدا Command Line را باز کنید و دستور ver (مخفف version) را اجرا کنید. چیزی مشابه مقدار
Microsoft Windows Version 10.0.17134.345
را مشاهده خواهید نمود که باید عدد پنج رقمی آن (در این مثال 17134) از 16299 کمتر نباشد. اگر فرض کنیم که فقط یک سیستم داریم که بدون سیستم عامل است، تا این جا یک ISO نصب ویندوز دانلود کرده‌ایم، به حجم 3.7 گیگ که بعد از نصب، 9.5 گیگ از فضای هارد را می‌گیرد. کمی حوصله به خرج دهید (!) و اگر می‌خواهید همه چیز را تمیز انجام دهید، با یک ویندوز تمیز شروع کنید!

آخرین نسخه پایدار ویژوال استودیو در زمان نگارش این مقاله، 2017 - 15.8.7 هست که ما نیاز به نصب Workload های زیر داریم:
Universal Windows Platform development 
Mobile development with .NET 
نصب این دو احتیاج به 5 گیگ دانلود و 14 گیگ فضای روی هارد را دارد که علاوه بر خود Visual Studio و محیط توسعه آن، موارد زیر را نیز برای شما نصب می‌کند:
 Android SDK - Android NDK - JDK (Java) - Windows SDK - iOS SDK
نکات مهم:
۱- اگر قبلا یکی از SDK‌های ذکر شده را دانلود کرده‌اید، لطفا بی خیال آن شوید! اجازه دهید تا ویژوال استودیو همه چیز را دانلود و نصب و کانفیگ کند. Android SDK، برای مثال، بالغ بر 70 گیگ فایل، برای 28 ورژن اندروید است که اگر یکی از آن‌ها را داشته‌اید که برای تست کد نویسی با Java و Android Studio جواب می‌داده، هیچ دلیلی ندارد دقیقا همان نسخه به درد Xamarin هم بخورد!
۲- ترجیحا نسخه Enterprise را نصب کنید.
۳- قسمت‌های عمده فایل‌های دانلودی از سرورهای مایکروسافت دانلود می‌شوند که محدودیتی برای کاربران ایرانی ندارد، ولی قسمت هایی نیز مستقیما از سرورهای گوگل دانلود می‌شوند که متاسفانه روی کاربرهای ایرانی بسته است. با توجه به این که ممکن است استفاده از روش‌های دور زدن تحریم مانند VPN باعث کندی سرعت اینترنت و دانلود شوند، توصیه می‌کنم که ابتدا "Universal Windows Platform development" را نصب کنید (زیرا تماما از سرورهای مایکروسافت دانلود می‌شود) و سپس مجدد Installer را باز کرده و "Mobile development with .NET" را انتخاب کنید و این بار از ابزارهای دور زدن تحریم استفاده کنید.
۴- در سمت راست گزینه‌های قابل نصب، تیک موارد "Google Android Emulator API Level 27" و "Intel Hardware Accelerated Execution Manager (HAXM) global install" را بردارید. در پستی جداگانه آپشن‌های متنوع Emulator‌های اندرویدی را بررسی خواهیم نمود.
۵- بهتر است Administrator سیستم خود باشید.

بعد از اتمام نصب باید Developer mode را فعال کنید که نحوه انجام آن در این لینک شرح داده شده است. به صورت خلاصه به Settings بروید، سپس Update & Security، سپس For developers و در نهایت انتخاب Developer mode از بین گزینه‌های موجود.
ضمن استفاده از ابزارهای دور زدن تحریم (فقط برای ساختن و بیلد کردن اولین پروژه)، ویژوال استودیو را به صورت Run as admin باز کنید و از منوی File > New > Project قسمت Cross-Platform برای CSharp، یک Mobile app Xamarin Forms بسازید که ضمن انگلیسی بودن نام پروژه و فاقد Space بودن آن، ترجیحا در فولدری باشد که مسیر آن فولدر نیز طولانی نباشد، Space و کارکترهای فارسی نیز نداشته باشد.

تنظیماتی که در پنجره New Cross Platform App هستند مناسب بوده و Ok را بزنید! اولین بیلد به علت نیاز به دانلود طول می‌کشد و در صورت بیلد شدن موفقیت آمیز پروژه شما دومین قسمت را با موفقیت طی کرده اید. در قسمت بعدی ساختار پروژه‌های Xamarin Forms را بررسی می‌کنیم و یک مثال ساده می‌نویسیم که لااقل روی ویندوز قابلیت تست را داشته باشد. دقت کنید که همان کد روی Android / iOS نیز کار می‌کند، ولی در پست هایی جداگانه باید در مورد راه اندازی Emulator‌های Android و iOS آموزش هایی را ببینید. در صورت وجود هر گونه مشکل یا سوال نیز در قسمت نظرات همین صفحه در خدمت شما عزیزان هستیم. 
اشتراک‌ها
کتابخانه angular-d3

A set of AngularJS directives that provides a declarative syntax for building common charts using D3.  Demo

bower install angularD3
npm install angular_d3
کتابخانه angular-d3
مطالب
Vue CLI
تیم Vue یک ابزار را جهت scaffold سریع یک پروژه Vue، به صورت رسمی ارائه کرده‌است. توسط این ابزار به صورت سریع می‌توانیم ساختار یک پروژه استاندارد Vue را ایجاد کنیم.

چرا نیاز به Vue CLI داریم؟
  • زیرا نیاز به build processهایی داریم که به ما امکان استفاده از ES6, SCSS و دیگر ویژگیهای عالی را خواهند داد.
  • جهت ساخت و یکی‌سازی فایل‌های تمپلیت
  • بارگذاری نکردن تمامی فایل‌ها به صورت یکجا در زمان Startup 
  • می‌توانیم تسک‌هایی از قبیل Server-side rendering, code-splitting را انجام دهیم.
 
نصب Vue CLI 
ابتدا مطمئن شوید که آخرین نگارش Node.js را نصب کرده‌اید. سپس جهت نصب Vue CLI، خط فرمان را گشوده و دستور زیر ذیل را صادر کنید: 
npm install -g vue-cli

با اجرای فرمان فوق، ابزار CLI به صورت global و عمومی نصب خواهد شد. در ادامه می‌توانیم با دستور vue list، لیستی از قالب‌های رسمی را که توسط CLI قابل ایجاد هستند، مشاهده نمائید: 

در اینجا ما از قالب webpack-simple استفاده خواهیم کرد. برای اینکار دستور زیر را جهت ایجاد یک پروژه بر اساس این قالب صادر کنید: 
vue init webpack-simple dntVue

به این ترتیب در سریعترین زمان ممکن توانستیم یک برنامه‌ی Vue را ایجاد کنیم: 

در اینجا ساختار یک پروژه جدید Vue را مشاهده می‌کنید:

index.html: کار شروع و ارائه برنامه را انجام می‌دهد.
package.json: وابستگی‌های npm برنامه را به همراه دارد.
src/App.vue: کامپوننت اصلی برنامه است.
پوشه src/assets: حاوی فایل‌های استاتیک پروژه است.
src/main.js: نقطه‌ی آغاز برنامه است.
webpack.config.json: تنظیمات وب‌پک جهت اجرای پروژه و بارگذاری ماژول‌های موردنیاز.


اجرای برنامه
ابتدا نیاز است وابستگی‌های برنامه دریافت شوند. اینکار را توسط دستور npm install و یا دستور yarn (در صورتیکه yarn را از قبل بر روی سیستم خود نصب کرده‌اید) انجام خواهیم داد:
npm install
به این ترتیب تمامی وابستگی‌های پروژه درون پوشه‌ی node_module تشکیل خواهند شد. اکنون می‌توانیم با صدور دستور npm run dev پروژه را اجرا کنیم:

بررسی فایل‌های Vue
درون یک برنامه‌ی Vue واقعی، فایل‌هایی با پسوند vue. وجود دارند. این فایل شامل تمپلیت، کدها و همچنین استایل‌های یک کامپوننت می‌باشند. 
<template>
    <div>
        <!-- Write your HTML with Vue in here -->
    </div>
</template>

<script>
    export default {
        // Write your Vue component logic here
    }
</script>

<style scoped>
    /* Write your styles for the component in here */
</style>

بنابراین درون فایلی با ساختار فوق، تمامی موارد مورد نیاز برای یک کامپوننت ویو را خواهیم داشت و به اصطلاح نیازی به context switching نخواهیم داشت؛ زیرا تمامی قسمت‌ها را به صورت یکجا در یک محل در اختیار داریم و به راحتی می‌توانیم تمرکز خود را بر روی کدها قرار دهیم. درون کامپوننت نیز می‌توانیم کامپوننت‌های موردنیاز را ایمپورت و از آن استفاده کنیم: 
import { New } from "./components/New.vue";
export default {
    components: {
        New
    }
}


Vue CLI 3
تا اینجا از نسخه‌ی پایدار Vue CLI استفاده کردیم. نسخه‌ی 3 آن هنوز در مرحله‌ی beta قرار دارد. در این نسخه امکانات و دستورات بیشتری اضافه شده‌است؛ از ایجاد یک پروژه ساده تا ایجاد یک پروژه مبتنی بر TypeScript. برای نصب و یا آپگرید می‌توانید از دستور زیر استفاده کنید:
npm install -g @vue/cli
اکنون می‌توانید با صادر کردن دستور vue --version، شماره نسخه‌ی آن را مشاهده نمائید:
3.0.0-beta.11


ایجاد یک پروژه جدید
برای ایجاد یک پروژه جدید می‌توانید دستور زیر را صادر کنید:
vue create my-project
همانطور که مشاهده می‌کنید در این نسخه بجای استفاده از دستور vue init، از vue create استفاده شده است. در اینحالت می‌توانید نوع ایجاد پروژه را تعیین کنید:
Vue CLI v3.0.0-beta.11
? Please pick a preset: (Use arrow keys)
❯ default (babel, eslint)
  Manually select features
حالت پیش‌فرض، چنین ساختاری را برایتان ایجاد خواهد کرد:

بعد از طی کردن مراحل، می‌توانید قالب پروژه‌ی ایجاد شده را به صورت یک preset داشته باشید تا در پروژه‌های آینده مجبور نباشید مراحل قبل را طی کنید. این preset درون یک فایل JSON به صورت زیر ذخیره خواهد شد و حاوی اطلاعات زیر است:
{
  "useConfigFiles": true,
  "router": true,
  "vuex": true,
  "cssPreprocessor": "sass",
  "plugins": {
    "@vue/cli-plugin-babel": {},
    "@vue/cli-plugin-eslint": {
      "config": "airbnb",
      "lintOn": ["save", "commit"]
    }
  }
}

در حالت manually نیز می‌توانید گزینه‌های بیشتری را برای تعیین نوع قالب پروژه، انتخاب نمائید. به عنوان مثال می‌توان از TypeScript یا اینکه از lintter یا formatter خاصی برای کدها استفاده کرد:

در ادامه دیگر آپشن‌ها را نیز می‌توانید تعیین کرده و در نهایت به صورت یک قالب از پیش تعریف شده نیز پروژه را داشته باشید:


Zero-config Prototyping 
یکی از قابلیت‌های جالب Vue، امکان تهیه سریع prototype یا طرح اولیه می‌باشد. شاید اکثر اوقات نیاز داشته باشید یک ویژگی یا قابلیت خاص را با Vue تست کنید. در این موارد ممکن است از سایتی مانند CodePen استفاده کنید. اما توسط افزونه‌ی cli-service-global می‌توانید به صورت لوکال و بدون نیاز به راه‌اندازی یک پروژه‌ی جدید، کدهای موردنیاز را آزمایش کنید. فرض کنید می‌خواهیم تمپلیت زیر را قبل از افزودن آن به پروژه، مورد تست قرار دهیم:
<!-- MyCard.vue -->
<template>
    <div class="card">
    <h1>Card Title</h1>
    <p>Card content goes here. Make sure it's not Lorem.</p>
    </div>
</template>
در این‌حالت می‌توانیم با نصب افزونه موردنظر، فایل فوق را به راحتی و بدون نیاز به راه‌اندازی یک پروژه جدید، تست کنیم:
npm install -g @vue/cli-service-global
اکنون می‌توانیم خروجی را با صدور فرمان زیر درون مرورگر مشاهده کنیم:
vue serve MyCard.vue
با صدرو فرمان فوق، فایل توسط افزونه‌ی عنوان شده، از طریق مرورگر قابل دسترسی می‌باشد:

خروجی:

نظرات مطالب
نمایش خطاهای اعتبارسنجی سمت سرور ASP.NET Core در برنامه‌های Angular
نکته تکمیلی
برای خلوت کردن قالب‌های مرتبط با فرم‌ها برای نمایش خطاهای اعتبارسنجی و همچنین برای جلوگیری از تکرار، می‌توان کامپوننت ValidationMessage را به شکل زیر نیز توسعه داد:
import { Component, Input, OnInit } from '@angular/core';
import { AbstractControl } from '@angular/forms';

@Component({
  selector: 'validation-message',
  template: `
    <ng-container *ngIf="control.invalid && control.touched">
      {{ message }}
    </ng-container>
  `
})
export class ValidationMessageComponent implements OnInit {
  @Input() control: AbstractControl;
  @Input() fieldDisplayName: string;
  @Input() rules: { [key: string]: string };

  get message(): string {
    return this.control.hasError('required')
      ? `${this.fieldDisplayName} را وارد نمائید.`
      : this.control.hasError('pattern')
      ? `${this.fieldDisplayName} را به شکل صحیح وارد نمائید.`
      : this.control.hasError('email')
      ? `${this.fieldDisplayName} را به شکل صحیح وارد نمائید.`
      : this.control.hasError('minlength')
      ? `${this.fieldDisplayName} باید بیشتر از  ${
          this.control.errors.minlength.requiredLength
        } کاراکتر باشد.`
      : this.control.hasError('maxlength')
      ? `${this.fieldDisplayName} باید کمتر از  ${
          this.control.errors.maxlength.requiredLength
        } کاراکتر باشد.`
      : this.control.hasError('min')
      ? `${this.fieldDisplayName} باید بیشتر از  ${
          this.control.errors.min.requiredLength
        } باشد.`
      : this.control.hasError('max')
      ? `${this.fieldDisplayName} باید کمتر از  ${
          this.control.errors.max.requiredLength
        } باشد.`
      : this.hasRule()
      ? this.findRule()
      : this.control.hasError('model')
      ? `${this.control.errors.model.messages[0]}`
      : '';
  }
  constructor() {}

  private hasRule() {
    return (
      this.rules &&
      Object.keys(this.control.errors).some(ruleKey =>
        this.rules[ruleKey] ? true : false
      )
    );
  }

  private findRule(): string {
    let message = '';
    Object.keys(this.control.errors).forEach(ruleKey => {
      if (this.rules[ruleKey]) {
        message += `${this.rules[ruleKey]} `;
      }
    });

    return message;
  }

  ngOnInit(): void {}
}

این کامپوننت، کنترل مورد نظر، یک نام نمایشی برای فیلد متناظر و یک شیء تحت عنوان rules را دریافت می‌کند. در بدنه پراپرتی message، به ترتیب اولویت validator، بررسی انجام شده و پیغام مناسب بازگشت داده خواهد شد. همچنین خطاهای سمت سروری هم که با کد "model" به لیست خطاهای کنترل اضافه شده اند نیز مورد بررسی قرار گرفته شده اند. 
 در اینجا اگر لازم باشد با یکسری قواعد سفارشی هم به صورت یکپارچه با اعتبارسنج‌های پیش فرض رفتار کنیم و از یک مسیر این پیغام‌ها نمایش داده شوند، می‌توان از خصوصیت rules بهره برد. به عنوان مثال:
 <mat-error *ngIf="form.controls['userName'].invalid && form.controls['userName'].touched" 
 class="mat-text-warn">
    <validation-message
        [control]="form.controls['userName']"
        fieldDisplayName="نام کاربری"
        [rules]="{rule1:'پیغام متناظر با rule1'}">
    </validation-message>
</mat-error>

به همراه یک Validator سفارشی
this.form = this.formBuilder.group({
      userName: [
        '',
        [Validators.required, UserNameValidators.rule1)]
      ],
      password: ['', Validators.required],
      rememberMe: [false]
    });

export class UserNameValidators{
   static rule1(control: AbstractControl) {
        if (control.value.indexOf(' ') >= 0) {
            return { rule1: true };
        }
        return null;
    }
}

نظرات مطالب
یکپارچه سازی Angular CLI و ASP.NET Core در VS 2017
درود؛  من سال‌ها انگیولار جی اس با ASP.NET MVC استفاده کردم. به این ترتیب که در هر ویو ای که میخواستم کل بخشی از صفحه یا کل صفحه به صورت SPA باشه، به راحتی فایل اصلی AngularJS و فایل جاوا اسکریپت کنترلر یا دایرکتیو و ... رو در همون Razor View لود میکردم. یا مثلا اگر در صفحات متعددی قصد استفاده از انگیولار داشتم، فایل اصلی انگولار در Layout لود میشد و فقط فایل‌های دایرکتیو‌ها و ... در ویو بارگذاری میشد.
اما از انگیولار ۲ به بعد واقعاً سردرگم شدم. چون دیگه با یه فایل اصلی انگیولار و یه اسکریپت ساده طرف نیستم. و اسکریپت نهایی با وب پک و توسط CLI از ماژول‌ها مختلف ساخته میشه و خودش به یه فایل index.html ضمیمه میشه، حس میکنم شرایط سخت‌تر شده به جای ساده تر. چون من خوب نمیخوام از index.html استفاده کنم.
اشتراک‌ها
AutoMapper 8.1.0 منتشر شد

AutoMapper 8.1 adds a major new feature - attribute-based maps. Attribute maps let you easily declare maps on destination types when you have straightforward scenarios. Instead of: 


public class OrderProfile {  
    public OrderProfile() {
        CreateMap<Order, OrderIndexModel>();
        CreateMap<Order, OrderEditModel>();
        CreateMap<Order, OrderCreateModel>();
    }
}


You can declare your type maps directly on the destination types themselves with AutoMapAttribute: 


[AutoMap(typeof(Order))]
public class OrderIndexModel {  
    // members
}

[AutoMap(typeof(Order))]
public class OrderEditModel {  
    // members
}

[AutoMap(typeof(Order))]
public class OrderCreateModel {  
    // members
}


AutoMapper 8.1.0 منتشر شد
نظرات مطالب
پردازش داده‌های جغرافیایی به کمک SQL Server و Entity framework
- برنامه‌ی سورس باز ArcGIS Editor for OpenStreetMap یک چنین قابلیتی را دارد.
- همچنین یک سری 4 قسمتی را در اینجا می‌توانید در مورد تبدیل open street maps به داده‌های SQL Server مطالعه کنید.
اشتراک‌ها
چگونگی ایجاد یک اپلیکیشن Angular 6 با Visual Studio 2017

At the time of writing this post, default ASP.NET Core SPA templates allow you to create Angular 5 based app with Visual Studio without installing any third-party extensions or templates. Angular 6 is out now and you can also upgrade the Angular 5 app to Angular 6 . What if you want to create Angular 6 app with VS 2017? This post talks about how to create an Angular 6 App with Visual Studio 2017 and how to extend it with a simple example. 

چگونگی ایجاد یک اپلیکیشن Angular 6 با Visual Studio 2017