C# Full Course for free 🎮
C# tutorial beginners full course (C# for Unity)
⭐️Time Stamps⭐️
#1 (00:00:00) C# tutorial for beginners
#2 (00:06:30) output 💬
#3 (00:10:48) variables ✖️
#4 (00:19:32) constants π
#5 (00:20:35) type casting 💱
#6 (00:27:49) user input ⌨️
#7 (00:31:24) arithmetic operators 🧮
#8 (00:35:54) Math class 📏
#9 (00:40:55) random numbers 🎲
#10 (00:44:27) hypotenuse calculator program 📐
#11 (00:46:35) string methods 🔤
#12 (00:53:26) if statements 🤔
#13 (00:59:43) switches 🔀
#14 (01:02:50) logical operators && || 🔣
#15 (01:06:36) while loops ♾️
#16 (01:09:45) for loops 🔁
#17 (01:13:24) nested loops ➿
#18 (01:18:28) number guessing game 🔢
#19 (01:27:08) rock-paper-scissors game 🗿
#20 (01:38:52) calculator program 🖩
#21 (01:46:53) arrays 🚗
#22 (01:52:50) foreach loop ➰
#23 (01:54:42) methods 📞
#24 (02:00:37) return keyword ↩️
#25 (02:04:12) method overloading 🤯
#26 (02:05:44) params keyword ⚙️
#27 (02:08:52) exception handling ⚠️
#28 (02:13:53) conditional operator ❓
#29 (02:16:53) string interpolation 💲
#30 (02:20:18) multidimensional arrays ⬜
#31 (02:25:23) classes 📦
#32 (02:30:07) objects 🧍♂️
#33 (02:34:58) constructors 👷
#34 (02:40:41) static 🚫
#35 (02:45:43) overloaded constructors 🍕
#36 (02:50:04) inheritance 👪
#37 (02:54:32) abstract classes 👻
#38 (02:57:08) array of objects 🏬
#39 (03:00:57) objects as arguments 🧳
#40 (03:05:15) method overriding 🙅
#41 (03:09:07) ToString method 💭
#42 (03:12:34) polymorphism 🎭
#43 (03:17:44) interfaces 🐟
#44 (03:23:22) Lists 📃
#45 (03:30:07) List of objects 🦸♂️
#46 (03:33:35) getters & setters 🔒
#47 (03:37:41) auto implemented properties 🔐
#48 (03:40:26) enums 🪐
#49 (03:47:33) generics ⁉️
#50 (03:52:56) multithreading 🧶
دوره 15 ساعته #C پیشرفته
Advanced C# Programming Course
⭐️ Contents ⭐️
⌨️ (0:00:00) Part 1 - Introduction
⌨️ (0:01:08) Part 2 - Overview of the Advanced C# Course
⌨️ (0:20:46) Part 3 - The Significants of the Release of .NET 5
⌨️ (0:33:17) Part 4 - Delegates - Introduction
⌨️ (0:47:47) Part 5 - Delegates - Create a Code Example
⌨️ (1:51:45) Part 6 - Delegates - Understanding Covariance and Contravariance
⌨️ (2:04:19) Part 7 - Delegates - Fund, Action and Predicate
⌨️ (2:24:26) Part 8 - Delegates - Asynchronous Method Calls
⌨️ (2:39:24) Part 9 - Events - Introduction
⌨️ (2:55:50) Part 10 - Events - Add/Remove Accessors
⌨️ (2:22:44) Part 11 - Events - User Actions & UWP
⌨️ (3:52:23) Part 12 - Events - The Observer Design Pattern
⌨️ (5:12:33) Part 13 - Generics - Introduction
⌨️ (5:27:30) Part 14 - Generics - Understanding Constraints
⌨️ (5:53:42) Part 15 - Generics - Generic Delegates and Events
⌨️ (6:34:56) Part 16 - Generics - The Factory Design Pattern
⌨️ (6:56:23) Part 17 - Async / Await Task - Introduction
⌨️ (7:35:36) Part 18 - Async / Await Task - Task.Run()
⌨️ (8:04:34) Part 19 - Async / Await Task - Best Practices
⌨️ (8:45:23) Part 20 - Async / Await Task - Cancelling Asynchronous Operations
⌨️ (9:13:47) Part 21 - LINQ - Introduction
⌨️ (9:50:14) Part 22 - LINQ - Queries
⌨️ (10:29:57) Part 23 - LINQ - Operators
⌨️ (11:16:51) Part 24 - LINQ - More Operators and Summary
⌨️ (12:18:46) Part 25 - C# Attributes
⌨️ (13:33:13) Part 26 - C# Reflection
⌨️ (14:34:53) Part 27 - .NET Framework and .NET Core
⌨️ (14:39:06) Part 28 - .NET 6
⌨️ (14:50:52) Part 29 - .NET 7
CREATE TABLE #Transactions ( AccountId INTEGER, TranDate DATE, TranAmt NUMERIC(8, 2) ); INSERT INTO #Transactions SELECT * FROM ( VALUES ( 1, '2011-01-15', 50),( 1, '2011-01-17', 500),( 1, '2011-01-17', 500), ( 1, '2011-01-16', 500),( 1, '2011-01-24', 75),( 1, '2011-01-26', 125), ( 1, '2011-02-28', 500),( 2, '2011-01-01', 500),( 2, '2011-01-15', 50), ( 2, '2011-01-22', 25),( 2, '2011-01-23', 125),( 2, '2011-01-26', 200), ( 2, '2011-01-29', 250),( 3, '2011-01-01', 500),( 3, '2011-01-15', 50 ), ( 3, '2011-01-22', 5000),( 3, '2011-01-25', 550),( 3, '2011-01-27', 95 ), ( 3, '2011-01-30', 2500) ) dt (AccountId, TranDate, TranAmt);
SELECT AccountId, TranDate, TranAmt, Sum(TranAmt) OVER(partition by Accountid ORDER BY TranDate RANGE UNBOUNDED PRECEDING) AS SumAmt FROM #Transactions GO
SELECT AccountId, TranDate, TranAmt, Sum(TranAmt) OVER(partition by Accountid ORDER BY TranAmt RANGE UNBOUNDED PRECEDING) AS SumAmt FROM #Transactions GO
box-shadow به شما امکان تعریف چندین سایه را بر روی یک عنصر، با تعیین مقادیر رنگ، اندازه، میزان تیرگی (بلور) و میزان جابجایی (افست) آن، میدهد.
box-shadow: inset horizontal vertical blur spread color;
box-shadow: 10px 10px; box-shadow: 10px 10px 5px #888; box-shadow: inset 2px 2px 2px 2px black; box-shadow: 10px 10px #888, -10px -10px #f4f4f4, 0px 0px 5px 5px #cc6600;
Browser Support
میتوان گفت تمام مرورگرها، خصوصیت box-shadow را پشتیبانی میکنند.- Internet Explorer 9.0 و بالاتر
- Firefox 3.5 و بالاتر
- Chrome 1.0 و بالاتر
- Safari 3 و بالاتر
- Opera 10.5 و بالاتر
برای استفاده از box-shadow در مرورگرهای نسخه پایینتر (بدون تغییر در نحوه تعریف)، باید از پیشوندهای هر مرورگر استفاده کنید. برای Firefox از moz-، برای Chrome و Safari از webkit- و Opera نیاز به پیشوند ندارد.
CSS مشترک برای افکتهای زیر
.box { width:70%; height:200px; background:#FFF; margin:40px auto; } .box h3{ text-align:center; position:relative; top:80px; }
Effect 1
با انتساب افکت سایه استاندارد به این المنت، ظاهری شبیه به یک جعبه برجسته را پیدا میکند.
کد HTML
<div class="box effect1"> <h3>Effect 1</h3> </div>
کد CSS
.effect1{ box-shadow: 0 10px 6px -6px #777; }
Effect 2
این افکت بر روی گوشههای المنت اثر خواهد گذاشت و ظاهر بلند کردن گوشههای جعبه را نمایش میدهد. با استفاده از دو خصوصیت before: و after: این افکت پیاده سازی میشود.
کد HTML
<div class="box effect2"> <h3>Effect 2</h3> </div>
کد CSS
.effect2 { position: relative; } .effect2:before, .effect2:after { z-index: -1; position: absolute; content: ""; bottom: 15px; left: 10px; width: 50%; top: 80%; max-width:300px; background: #777; box-shadow: 0 15px 10px #777; transform: rotate(-3deg); } .effect2:after { transform: rotate(3deg); right: 10px; left: auto; }
transform: rotate(8deg);
Effect 3
این افکت بر روی گوشهی پایین چپ المنت اثر خواهد گذاشت و ظاهر بلند کردن گوشه جعبه را نمایش میدهد. با استفاده از خصوصیت before: این افکت پیاده سازی میشود.
کد HTML
<div class="box effect3"> <h3>Effect 3</h3> </div>
کد CSS
.effect3 { position: relative; } .effect3:before { z-index: -1; position: absolute; content: ""; bottom: 15px; left: 10px; width: 50%; top: 80%; max-width:300px; background: #777; box-shadow: 0 15px 10px #777; transform: rotate(-3deg); }
Effect 4
این افکت بر روی گوشهی پایین راست المنت اثر خواهد گذاشت و ظاهر بلند کردن گوشه جعبه را نمایش میدهد. با استفاده از خصوصیت before: این افکت پیاده سازی میشود.
کد HTML
<div class="box effect4"> <h3>Effect 4</h3> </div>
کد CSS
.effect4 { position: relative; } .effect4:after { z-index: -1; position: absolute; content: ""; bottom: 15px; right: 10px; left: auto; width: 50%; top: 80%; max-width:300px; background: #777; box-shadow: 0 15px 10px #777; transform: rotate(3deg); }
Effect 5
این افکت یک سایه منحنی شکل را ایجاد میکند.
کد HTML
<div class="box effect5"> <h3>Effect 5</h3> </div>
کد CSS
.effect5 { position:relative; box-shadow:0 1px 4px rgba(0, 0, 0, 0.3), 0 0 40px rgba(0, 0, 0, 0.1) inset; } .effect5:before, .effect5:after { content:""; position:absolute; z-index:-1; box-shadow:0 0 20px rgba(0,0,0,0.8); top:50%; bottom:0; left:10px; right:10px; border-radius:100px / 10px; }
.effect5:before, .effect5:after { top:0; } .effect5:after { right:10px; left:auto; transform:skew(8deg) rotate(3deg); }
Effect 6
این افکت سایه را در دو طرف جعبه ایجاد میکند.
کد HTML
<div class="box effect6"> <h3>Effect 6</h3> </div>
کد CSS
.effect6 { position:relative; box-shadow:0 1px 4px rgba(0, 0, 0, 0.3), 0 0 40px rgba(0, 0, 0, 0.1) inset; } .effect6:before, .effect6:after { content:""; position:absolute; z-index:-1; box-shadow:0 0 20px rgba(0,0,0,0.8); top:10px; bottom:10px; left:0; right:0; border-radius:100px / 10px; } .effect6:after { right:10px; left:auto; transform:skew(8deg) rotate(3deg); }
<script src="cordova.js"></script>
مثال برای اندروید
(function () { "use strict"; document.addEventListener( 'deviceready', onDeviceReady.bind( this ), false ); function onDeviceReady() { // Handle the Cordova pause and resume events document.addEventListener( 'pause', onPause.bind( this ), false ); document.addEventListener('resume', onResume.bind(this), false); document.addEventListener('menubutton', onMenuButton.bind(this), false); document.addEventListener('backbutton', onBackButton.bind(this), false); //document.addEventListener('searchbutton', onResume.bind(this), false); //document.addEventListener('endcallbutton', onResume.bind(this), false); //document.addEventListener('offline', onResume.bind(this), false); //document.addEventListener('online', onResume.bind(this), false); //document.addEventListener('startcallbutton', onResume.bind(this), false); //document.addEventListener('volumedownbutton', onResume.bind(this), false); //document.addEventListener('volumeupbutton', onResume.bind(this), false); // TODO: Cordova has been loaded. Perform any initialization that requires Cordova here. }; function onPause() { // TODO: This application has been suspended. Save application state here. alert("paused"); }; function onResume() { alert("resume"); }; function onMenuButton() { alert("menu"); }; function onBackButton() { alert("back button"); }; } )();
.در مقالات آینده از افزونههای موجود، برای مدیریت رخدادهای باتری سیستم استفاده خواهیم کرد
jQuery Mobile
Phones/Tablets
Android 1.6+
BlackBerry 5+
iOS 3+
Windows Phone 7
WebOS 1.4+
Symbian (Nokia S60)
Firefox Mobile Opera Mobile 11+
Opera Mini 5+
Desktop browsers
Chrome 11+
Firefox 3.6+
Internet Explorer 7+
Safari
برای نصب jQuery Mobile کافی است دستورات زیر را در package manager console ویژوال استودیو استفاده کنید:
PM>install-package jquery
PM>install-package jquery.mobile.rtl
بعد از دانلود فایلهای مورد نظر خود، فولدری بنام jquery.mobile.rtl در ریشه پروژه ایجاد خواهد شد. به ترتیب فایل های rtl.jquery.mobile-1.4.0.css و rtl.jquery.mobile-1.4.0.js موجود در زیر شاخههای فلدر مذکور را به head و آخر body فایل index.html اضافه کنید.
<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta charset="utf-8" /> <title>CordovaApp01</title> <!-- CordovaApp01 references --> <link href="css/index.css" rel="stylesheet" /> <link href="jquery.mobile.rtl/css/themes/default/rtl.jquery.mobile-1.4.0.css" rel="stylesheet" /> </head> <body> <div data-role="page" id="page1"> <div data-role="header"> <h1>اولین برنامه</h1> </div> <div data-role="content"> <p>سلام من محتوای اولین برنامه هستم</p> </div> <div data-role="footer"> <h1>من فوتر هستم</h1> </div> </div> <!-- Cordova reference, this is added to your app when it's built. --> <script src="scripts/jquery-2.1.3.min.js"></script> <script src="cordova.js"></script> <script src="scripts/platformOverrides.js"></script> <script src="scripts/index.js"></script> <script src="jquery.mobile.rtl/js/rtl.jquery.mobile-1.4.0.js"></script> </body> </html>
نتیجهی نهایی به شکل زیر خواهد بود:
در مقالهی بعد به استفاده از pluginها خواهیم پرداخت.
ادامه دارد...
فراخوانی Web API از طریق مرورگر
با فشردن کلید F5، پروژه را اجرا کنید. شکل ذیل ظاهر میشود.
صفحه ای که ظاهر میشود، یک View است که توسط HomeController و متد Index آن برگشت داده شده است. برای فراخوانی متدهای موجود در کلاس Controller مثال قسمت قبل که مربوط به Web API است، باید به یکی از آدرسهای اشاره شده در قسمت قبل برویم. به عنوان مثال، برای به دست آوردن لیست تمامی محصولات، به آدرس http://localhost:xxxx/api/products بروید. xxxx، شمارهی پورتی است که Web Server داخلی Visual Studio در هنگام اجرای پروژه به آن اختصاص میدهد. آن را نسبت به پروژهی خود تغییر دهید.
نتیجهی دریافتی بستگی به نوع مرورگری دارد که استفاده میکنید. Internet Explorer از شما در مورد باز کردن یا ذخیرهی فایلی با نام products پرسش میکند (شکل ذیل).
محتوای فایل، بدنهی پاسخ دریافتی است. اگر این فایل را باز کنید، خواهید دید که که محتوای آن، لیستی از محصولات با فرمت JSON مانند ذیل است.
[{"Id":1,"Name":"Tomato soup","Category":"Groceries","Price":1.39},{"Id":2,"Name": "Yo-yo","Category":"Toys","Price":3.75},{"Id":3,"Name":"Hammer","Category": "Hardware","Price":16.99}]
دلیل تفاوت در نتیجهی دریافتی این است که مرورگر Internet Explorer و Firefox، هر یک مقدار متفاوتی را در هدر Accept درخواست، ارسال میکنند. بنابراین، Web API نیز مقدار متفاوتی را در پاسخ برگشت میدهد.
حال به آدرسهای ذیل بروید:
http://localhost:xxxx/api/products/1
http://localhost:xxxx/api/products?category=hardware
اولین آدرس، باید محصولی با مشخصهی 1 را برگشت دهد و دومین آدرس، لیستی از تمامی محصولاتی که در دستهی hardware قرار دارند را برگشت میدهد (در مثال ما فقط یک آیتم این شرط را دارد).
نکته: در صورتی که در هنگام فراخوانی هر یک از متدهای Web API با خطای ذیل مواجه شدید، دستور [("AcceptVerbs("GET", "POST] را به ابتدای متدها اضافه کنید.
The requested resource does not support http method 'GET'
فراخوانی Web API با استفاده از کتابخانهی jQuery
در قسمت قبل، متدهای Web API را مستقیماً از طریق وارد کردن آدرس آنها در نوار آدرس مرورگر فراخوانی کردیم. اما در اکثر اوقات، این متدها با روشهای برنامه نویسی توسط یک Client فراخوانی میشوند. اجازه بدهید Clientیی ایجاد کنیم که با استفاده از jQuery، متدهای ما را فراخوانی میکند.
در Solution Explorer، از پوشهی Views و سپس Home، فایل Index.cshtml را باز کنید.
تمامی محتویات این View را حذف و کدهای ذیل را در آن قرار دهید.
<!DOCTYPE html> <html> <head> <title>ASP.NET Web API</title> <script src="../../Scripts/jquery-1.7.2.min.js" type="text/javascript"></script> </head> <body> <div> <h1>All Products</h1> <ul id='products' /> </div> <div> <label for="prodId">ID:</label> <input type="text" id="prodId" size="5"/> <input type="button" value="Search" onclick="find();" /> <p id="product" /> </div> </body> </html>
بازیابی لیستی از محصولات
برای بازیابی لیستی از محصولات، فقط کافی است تا یک درخواست از نوع GET به آدرس "/api/products" بفرستید. این کار با jQuery به صورت ذیل انجام میشود.
<script type="text/javascript"> $(document).ready(function () { // Send an AJAX request $.getJSON("api/products/", function (data) { // On success, 'data' contains a list of products. $.each(data, function (key, val) { // Format the text to display. var str = val.Name + ': $' + val.Price; // Add a list item for the product. $('<li/>', { html: str }) .appendTo($('#products')); }); }); }); </script>
متد getJSON، یک درخواست AJAX از نوع GET را ارسال میکند و پاسخ دریافتی آن نیز با فرمت JSON خواهد بود. دومین پارامتر متد getJSON، یک callback است که پس از دریافت موفقیت آمیز پاسخ اجرا میشود.
بازیابی یک محصول با استفاده از مشخصهی آن
برای بازیابی یک محصول با استفاده از مشخصهی آن، یک درخواست از نوع GET به آدرس "api/products/id/" ارسال کنید. id، مشخصهی محصول است. کد ذیل را در ادامهی کد قبل و پیش از تگ <script/> قرار دهید.
function find() { var id = $('#prodId').val(); $.getJSON("api/products/" + id, function (data) { var str = data.Name + ': $' + data.Price; $('#product').html(str); }) .fail( function (jqXHR, textStatus, err) { $('#product').html('Error: ' + err); }); }
باز هم از متد getJSON استفاده کردیم، اما این بار مقدار id برای آدرس از یک Text Box خوانده و آدرس ایجاد میشود. پاسخ دریافتی، یک محصول در قالب JSON است.
اجرای پروژه
پروژه را با فشردن کلید F5 اجرا کنید. پس از نمایش فرم، تمامی محصولات بر روی صفحه نمایش داده میشوند. عدد 1 را وارد و بر روی دکمهی Search کلیک کنید، محصولی که مشخصهی آن 1 است نمایش داده میشود (شکل ذیل).
اگر مشخصه ای را وارد کنید که وجود ندارد، خطای 404 با مضمون "Error: Not Found" بر روی صفحه نمایش داده میشود و در صورتی که به جای عدد، عبارتی غیر عددی وارد کنید، خطای 400 با مضمون: "Error: Bad Request" نمایش داده میشود. در Web API، تمامی پاسخها باید در قالب کدهای وضعیت HTTP باشند (شکل ذیل). این یکی از اصول اساسی کار با وب سرویسها است. وفادار ماندن به مفاهیم پایهی وب، دید بهتری در مورد اتفاقاتی که میافتد به شما میدهد.
در قسمت بعد با مفهوم مسیریابی در ASP.NET Web API آشنا میشوید.
افزودن وابستگیهای MailKit به برنامه
برای شروع به استفادهی از MailKit، میتوان بستهی نیوگت آنرا به فایل project.json برنامه معرفی کرد:
{ "dependencies": { "MailKit": "1.10.0" } }
استفاده از MailKit جهت تکمیل وابستگیهای ASP.NET Core Identity
قسمتی از ASP.NET Core Identity، شامل ارسال ایمیلهای «ایمیل خود را تائید کنید» است که آنرا میتوان توسط MailKit به نحو ذیل تکمیل کرد:
using System.Threading.Tasks; using ASPNETCoreIdentitySample.Services.Contracts.Identity; using MailKit.Net.Smtp; using MailKit.Security; using MimeKit; namespace ASPNETCoreIdentitySample.Services.Identity { public class AuthMessageSender : IEmailSender, ISmsSender { public async Task SendEmailAsync(string email, string subject, string message) { var emailMessage = new MimeMessage(); emailMessage.From.Add(new MailboxAddress("DNT", "do-not-reply@dotnettips.info")); emailMessage.To.Add(new MailboxAddress("", email)); emailMessage.Subject = subject; emailMessage.Body = new TextPart(TextFormat.Html) { Text = message }; using (var client = new SmtpClient()) { client.LocalDomain = "dotnettips.info"; await client.ConnectAsync("smtp.relay.uri", 25, SecureSocketOptions.None).ConfigureAwait(false); await client.SendAsync(emailMessage).ConfigureAwait(false); await client.DisconnectAsync(true).ConfigureAwait(false); } } public Task SendSmsAsync(string number, string message) { // Plug in your SMS service here to send a text message. return Task.FromResult(0); } } }
در آخر، این پیام به SmtpClient جهت ارسال نهایی، فرستاده میشود. این SmtpClient هرچند هم نام مشابه آن در System.Net.Mail است اما با آن یکی نیست و متعلق است به MailKit. در اینجا ابتدا LocalDomain تنظیم شدهاست. تنظیم این مورد اختیاری بوده و صرفا به SMTP سرور دریافت کنندهی ایمیلها، مرتبط است که آیا قید آنرا اجباری کردهاست یا خیر. تنظیمات اصلی SMTP Server در متد ConnectAsync ذکر میشوند که شامل مقادیر host ،port و پروتکل ارسالی هستند.
ارسال ایمیل به SMTP pickup folder
روشی که تا به اینجا بررسی شد، جهت ارسال ایمیلها به یک SMTP Server واقعی کاربرد دارد. اما در حین توسعهی محلی برنامه میتوان ایمیلها را در داخل یک پوشهی موقتی ذخیره و آنها را توسط برنامهی Outlook (و یا حتی مرورگر Firefox) بررسی و بازبینی کامل کرد.
در این حالت تنها کاری را که باید انجام داد، جایگزین کردن قسمت ارسال ایمیل واقعی توسط SmtpClient در کدهای فوق، با قطعه کد ذیل است:
using (var stream = new FileStream($@"c:\smtppickup\email-{Guid.NewGuid().ToString("N")}.eml", FileMode.CreateNew)) { emailMessage.WriteTo(stream); }
FAQ و منبع تکمیلی
معرفی ES 6
چرا باید ES 6 را آموخت؟
در طی 2 سال آینده، تمام فریم ورکهای جدید جاوا اسکریپتی، از بوت استرپ 4 تا AngularJS 2 تا Aurelia و غیره، همگی به ES 6 کوچ خواهند کرد (و این اتفاق هم اکنون در حال رخ دادن است). بنابراین به زودی بدون فراگیری و تسلط بر ES 6، در حوزهی وب، «بیسواد» محسوب خواهید شد و فراگیری آن یک «باید» است.
وضعیت پشتیبانی از ES 6 در مرورگرهای مختلف
برای مشاهدهی پیشرفتهای مرورگرهای کنونی در زمینهی پشتیبانی از ES 6، میتوان به صفحهی ES 6 compatibility table مراجعه کرد.
برای نمونه در حال حاضر، فایرفاکس بهترین پشتیبانی از ES 6 را ارائه میدهد (با پیاده سازی 85 درصد از قابلیتها) و بعد از آن مرورگر جدید مایکروسافت قرار دارد.
وضعیت IE 10,11 در این بین تغییری نخواهند کرد؛ زیرا پشتیبانی رسمی از تمام آنها به زودی خاتمه مییابد (در سه شنبه، ۲۲ دی ۱۳۹۴).
در همین صفحه، در ابتدای چارت، ستون current browser نیز قرار دارد. این ستون، وضعیت مرورگر جاری شما را از لحاظ درصد پیاده سازی قابلیتهای ES 6 نمایش میدهد.
اهمیت دریافت آخرین نگارشهای مرورگرها
با توجه به ES 6 compatibility table، اکثر مرورگرها در نسخههای شبانه و همچنین آزمایشی آنها، به مرور در حال افزودن قابلیتهای باقیماندهی ES 6 هستند. بنابراین اگر با فایرفاکس کار میکنید، نیاز است Firefox nightly builds را نصب کنید. اگر از مرورگرهای مایکروسافت استفاده میکنید، آخرین نگارش MS Edge بهترین پشتیبانی از ES 6 را ارائه میدهد و اگر از کروم استفاده میکنید، نگارشهای بتا و Dev آن را میتوانید دریافت کنید.
علاوه بر اینها، نگارشهای فعلی این مرورگرها نیز دارای امکانات آزمایشی هستند که میتوان آنها را به صورت دستی فعال کرد. برای مثال در مرورگر کروم، به آدرس chrome://flags مراجعه کنید و در صفحهی باز شده، کلمهی JavaScript را جستجو کنید. در اینجا نیاز است گزینهی «Enable Experimental JavaScript» را فعال کنید (بر روی لینک enable ذیل آن کلیک نمائید).
به این ترتیب قادر خواهید بود آخرین افزونههای ES 6 را در developer tools console آن اجرا کنید.
چنین تنظیمی به MS Edge نیز اضافه شدهاست. پس از اجرای آن، به آدرس about:flags مراجعه کنید:
در اینجا نیز میتوانید گزینهی «Enable experimental JavaScript features» را انتخاب کنید.
معرفی traceur-compiler
هرچند قابلیتهای فعلی آخرین نگارشهای مرورگرها برای اجرای بسیاری از امکانات ES 6 کفایت میکنند، اما اگر علاقمند به اجرای تمامی آنها هستید، میتوان از traceur-compiler گوگل نیز کمک گرفت (با تلفظ تریسر). این کامپایلر، قابلیتهای جدید ES 6 را تبدیل به نگارشهای فعلی قابل درک برای مرورگرهای قدیمیتر میکند. به این ترتیب امکان اجرای آزمایشات مرتبط با ES 6 را خواهید یافت.
روش استفادهی از آن هم به صورت ذیل است:
<script src="https://google.github.io/traceur-compiler/bin/traceur.js"></script> <script src="https://google.github.io/traceur-compiler/src/bootstrap.js"></script> <script type="module"> // ES 6 </script>
آموزش PouchDB : معرفی
هدف این مقاله بر این است که شما را با دیتابیس PouchDB آشنا سازد .
در مطلب اول هدف فقط آشنایی و نحوه نصب PouchDB قرار خوهد داشت و در مطالب بعدی نحوه آشنایی با نحوه کدنویسی و استفاده به صورت آفلاین یا آنلاین بررسی خواهد شد .
فهرست مطالب :
- بخش اول : معرفی PouchDB
- شروع به کار با PouchDB
- نحوه استفاده از API ها
- سوالات متداول در مورد PouchDB
- خطاهای احتمالی
- پروژهها و پلاگین های PouchDB
- فایرفاکس 12 و بالاتر
- گوگل کروم 19 و بالاتر
- اپرا 12 و بالاتر
- سافاری 5 و بالاتر
- اینترنت اکسپلورر 10 و بالاتر
- NodeJs 0.10 و بالاتر
- و به صورت شگفت انگیزی در Apache Cordova
<script src="pouchdb-2.1.0.min.js"></script>
$ npm install pouchdb
فرض کنید میخواهیم وضعیت یک سایت را از لحاظ قابلیت دسترسی مونیتور کنیم، آیا Up است، Down است و امثال آن. یک سری از وب سرورها ping را بستهاند (ICMP Replies). بنابراین الزاما با استفاده از این روش ساده نمیتوان به مقصود رسید.
خوشبختانه انجام اینکار با استفاده از فضای نام استاندارد System.Net و کلاس HttpWebRequest ، بدون نیاز به هیچگونه کلاس یا کامپوننت خارجی، به سادگی قابل انجام است. کلاس زیر به همین منظور تهیه شده است:
using System;
using System.Net;
public class CSiteMonitor
{
public struct UrlHeaderInfo
{
public DateTime _lastModified;
public string _statusCode;
public string _errorMessage;
}
/// <summary>
/// آیا آدرس اینترنتی وارد شده معتبر است؟
/// </summary>
/// <param name="url">آدرس مورد نظر جهت بررسی</param>
/// <returns></returns>
public static bool IsValidURL(string url)
{
try
{
Uri uri = new Uri(url);
return (uri.Scheme == Uri.UriSchemeHttp) || (uri.Scheme == Uri.UriSchemeHttps);
}
catch { return false; }
}
/// <summary>
/// آدرس اینترنتی جهت بررسی
/// </summary>
/// <param name="url"></param>
/// <returns></returns>
/// <exception cref="ArgumentException">آدرس اینترنتی وارد شده معتبر نیست</exception>
public static UrlHeaderInfo GetSiteHeaderInfo(string url)
{
if (!IsValidURL(url))
throw new ArgumentException("آدرس اینترنتی وارد شده معتبر نیست", "url");
UrlHeaderInfo hhi = new UrlHeaderInfo { _lastModified = DateTime.Now, _statusCode = "NOK!", _errorMessage = string.Empty };
HttpWebRequest request = (HttpWebRequest)WebRequest.Create(url);
//request.Proxy
request.Method = "HEAD";
request.AllowAutoRedirect = true;
request.UserAgent = "Mozilla/5.0 (Windows; U; Windows NT 5.0; ; rv:1.8.0.7) Gecko/20060917 Firefox/1.9.0.1";
request.Timeout = 1000 * 300;
request.AutomaticDecompression = DecompressionMethods.GZip | DecompressionMethods.Deflate;
try
{
using (HttpWebResponse response = (HttpWebResponse) request.GetResponse())
{
hhi._statusCode = response.StatusCode.ToString();
hhi._lastModified = response.LastModified;
}
}
catch (Exception ex)
{
hhi._errorMessage = ex.Message;
}
return hhi;
}
}
- در متد GetSiteHeaderInfo نیاز بود تا از یک تابع بیش از یک خروجی داشته باشیم. راههای زیاد برای انجام اینکار هست.برای مثال:
الف)ارائه خروجیها به صورت یک آرایه. زیاد جالب نیست، چون اگر شخصی دقیقا مستندات متد شما را مطالعه نکند نمیداند که ترتیب خروجیها چگونه است و هر کدام چه معنایی دارند.
ب)ارائه خروجیها با استفاده از آرگومانهایی از نوع out یا ref . در دنیای شیء گرایی این نوع روشها را باید منسوخ شده در نظر گرفت و صرف سازگاری با زبانهایی مانند C که این روش در آنها رواج دارد (استفاده از آرگومانهایی از نوع اشارهگر) باید به آن نگاه کرد و نه بیشتر.
ج)خروجیها را به صورت یک کلاس یا struct درنظر گرفت تا استفاده کننده دقیقا بداند که فیلد خروجی چه معنایی دارد و هم چنین دقیقا چه تعداد خروجی مد نظر است.
- حتما باید از try/finally جهت اطمینان حاصل نمودن از بسته شدن response استفاده شود، در غیر اینصورت پس از دو خطای متوالی حاصل شده عملا دیگر نمیتوان از شیء response استفاده کرد. البته همانطور که پیش تر نیز ذکر شد، عبارت using توسط کامپایلر به try/finally بست داده میشود، بنابراین جهت خوانایی بیشتر کد بهتر است از این روش استفاده شود.
- جهت بلاک نشدن درخواست بهتر است از یک UserAgent کمک گرفته شود.
- جهت بررسی اعتبار یک آدرس اینترنتی یا میتوان از Regular expressions استفاده کرد یا از شیء Uri که روش آنرا ملاحظه میکنید.
- اگر در شبکه داخلی خود از پروکسی استفاده میشود، میتوان قسمت request.Proxy را با شیء پروکسی تنظیم شده مطابق مشخصات پروکسی سرور خود، بکار برد.
- در این مثال بیشتر هدف پیاده سازی کلاس دریافت اطلاعات هدر سایت بود و از ارائه کدهای مربوط به تایمر یا یک ترد جهت بررسی متوالی وضعیت سایت صرفنظر شد.
مثالی در مورد نحوهی استفاده از کلاس فوق:
CSiteMonitor.UrlHeaderInfo info = CSiteMonitor.GetSiteHeaderInfo("http://www.google.com");
MessageBox.Show(info._statusCode);