<Button Text="This is a test button" />
Tabbed Page نیز چندین Tab را نمایش میدهد که هر Tab خود یک Content Page است. Carousel Page نیز همانند Tabbed Page است، ولی با Swipe کردن به چپ و راست میشود بین صفحات چرخید. هر دوی اینها Multi Page محسوب میشوند. MasterDetail نیز این امکان را میدهد که از بغل منویی برای Swipe کردن وجود داشته باشد. در نهایت Navigation Page محتوای یک Content Page را نمایش میدهد، ولی در بالای آن Navigation Bar دارد؛ شامل دکمه بازگشت به صفحه قبل و Title صفحه جاری و ...
علاوه بر Page ها، Layoutها نیز وجود دارند. برای مثال، Stack Layout برای چینش خطی (افقی یا عمودی) استفاده میشود. Grid برای ساختار شبکهای استفاده میشود و Flex Layout عملکردی مشابه با Flex در وب دارد.
برای مثال، در صورتی که بخواهید چهار دکمه را هم اندازه با هم نمایش دهید، دارید:
<Grid> <Button Text="1" Grid.Row="0" Grid.Column="0" /> <Button Text="2" Grid.Row="0" Grid.Column="1" /> <Button Text="3" Grid.Row="1" Grid.Column="0" /> <Button Text="4" Grid.Row="1" Grid.Column="1" /> </Grid>
در نهایت کنترلها را داریم. برای مثال Label، Button و ... هر کدام از اینها نقشی را ایفا میکنند و امکاناتی دارند.
پس Page داریم، داخل Page از Layout استفاده میکنیم برای چینش کلی صفحه و در نهایت از کنترلهای Image، ListView، Button و ... استفاده میکنیم تا ظاهر فرم تکمیل شود.
هر Page علاوه بر ظاهر خود، دارای یک منطق نیز هست. منطق، کاری است که آن فرم انجام میدهد. برای مثال فرم لاگین میتواند یک Stack Layout عمودی باشد، شامل یک Entry برای گرفتن نام کاربری، یک Entry برای گرفتن رمز عبور، که IsPassword آن True است و در نهایت یک دکمه که برای انجام عمل لاگین است.
در قسمت منطق که با CSharp نوشته میشود، ما یک Property از جنس string برای نگه داشتن نام کاربری داریم. یک Property از جنس string برای نگه داشتن رمز عبور و یک Command که عمل لاگین را انجام دهد. Property اول با نام UserName به Text آن Entry اول وصل میشود (به اصطلاح Bind میشود) و همین طور Property دوم با نام Password نیز به Text آن Entry دوم که IsPassword اش True بود وصل میشود و در نهایت Command لاگین به دکمه لاگین وصل میشود.
برای زدن ظاهر فرم لاگین، در پروژه XamApp روی فولدر Views راست کلیک نموده و از منوی Add به New Item رفته و Content Page را میزنیم. نام آن را LoginView.xaml میگذاریم که داخل تگ Content Page خواهیم داشت:
<StackLayout Orientation="Vertical"> <Entry Placeholder="User name" Text="{Binding UserName}" /> <Entry IsPassword="True" Placeholder="Password" Text="{Binding Password}" /> <Button Command="{Binding LoginCommand}" Text="Login" /> </StackLayout>
برای زدن منطق، در پروژه XamApp روی فولدر ViewModels راست کلیک نموده و از منوی Add گزینه Class را انتخاب کرده و نام آن را LoginViewModel.cs میگذاریم که در داخل آن خواهیم داشت:
public class LoginViewModel : BitViewModelBase { public string UserName { get; set; } public string Password { get; set; } public BitDelegateCommand LoginCommand { get; set; } public LoginViewModel() { LoginCommand = new BitDelegateCommand(Login); } public async Task Login() { // Login implementation ... } }
BitDelegateCommand در این مثال، وظیفه اجرای متد Login را به عهده دارد و آن را اجرا میکند؛ زمانیکه کاربر روی دکمه لاگین Click یا Tap کند.
برای این که Content Page جدید، یعنی LoginView به همراه منطق آن، یعنی LoginViewModel در برنامه نشان داده شوند، لازم است با Navigation به آن صفحه برویم. برای این کار، ابتدا باید این زوج را رجیستر کنیم. برای این کار به متد RegisterTypes در کلاس App رفته (زیر فایل App.xaml یک فایل App.xaml.cs است) و خط زیر را به آن اضافه میکنیم:
containerRegistry.RegisterForNav<LoginView, LoginViewModel>("Login");
حال در متد OnInitializedAsync در چند خط بالاتر داریم:
await NavigationService.NavigateAsync("/Login", animated: false);
این سطر باعث میشود که Navigation Service که همان طور که از اسمش بر میآید، کارش Navigation بین صفحات است، صفحه لاگین را باز کند.
هم اکنون پروژه XamApp بروز شده و دارای این مثال است. در صورتی که آن را الآن Clone کنید و یا در صورتی که از قبل گرفته بودید، دستور git pull را برای گرفتن آخرین تغییرات بزنید، میتوانید این کدها رو داخل پروژه داشته باشید.
برنامه را اجرا کنید و در متد Login، یک Break point بگذارید. سپس برنامه را اجرا کنید. User Name و Password را پر کنید و بر روی دکمه لاگین بزنید. خواهید دید که متد لاگین اجرا میشود و User Name و Password با مقادیری که نوشته بودید، پر شدهاند.
هنوز موارد زیادی برای آموزش باقی مانده، اما با این توضیحات میتوانید در محیط توسعهای که آماده کردهاید، فرمهایی ساده را پیاده سازی کنید و برایشان منطقهایی ساده را بنویسید و به برنامه بگویید که در ابتدای اجرا آن، صفحه را برای شما باز کند. در قسمت بعدی، به صورت عمیقتر وارد UI میشویم.
زمانیکه کاربری برنامهی تک صفحهای وب را در مرورگر باز میکند، ابتدا فایل index.html را در پاسخ دریافت خواهد کرد. این فایل تعاریف مداخل مورد نیاز برای رندر آنرا مانند فایلهای جاوا اسکریپت و CSS، به همراه دارد. سپس این فایلها توسط مرورگر از سرور دریافت میشوند. در این حالت با پردازش این فایلها، کامپوننت ریشهی سایت بارگذاری میشود. پس از پایان آن، قالب این کامپوننت به کاربر نمایش داده خواهد شد. بنابر سرعت دریافت فایلها توسط کاربر، این آغاز میتواند اندکی کند باشد. البته با رعایت نکات گفتهی شدهی در مطلب «Angular CLI - قسمت پنجم - ساخت و توزیع برنامه» میتوان این حجم را توسط AoT و Tree-Shaking به میزان قابل ملاحظهای کاهش داد. به علاوه با فعالسازی Lazy loading میتوان قسمتهای مختلف برنامه را تبدیل به یک سری Bundle کرد که در زمان درخواست، بارگذاری میشوند. به این ترتیب حجم فایلهای ابتدایی که باید از سرور دریافت شوند بسیار کمتر شده و به علاوه با کاهش این حجم، مرورگر نیز باید میزان کمتری از کدها را در جهت نمایش اولین کامپوننت، پردازش و اجرا کند. در این حالت زمانیکه کاربری شروع به پیمایش مسیر یک ماژول خاص را میکند، آنگاه فایلهای مرتبط با آن از سرور دریافت و در مرورگر پردازش میشوند. بنابراین اگر کاربری به قسمتی دسترسی ندارد، نیازی هم به دریافت فایلهای آن نخواهد داشت؛ چون کار به فعالسازی مسیریابی آن ماژول نمیرسد.
آماده شدن جهت Lazy loading
پیش از Lazy loading یک قسمت از برنامه (که به آن async routing هم میگویند)، این قسمت باید دارای شرایطی باشد:
- این قسمت از برنامه حتما باید در یک ماژول تعریف شده باشد. از این جهت که Lazy loading، لیست کامپوننتهای قید شدهی در تعریف یک ماژول را بارگذاری میکند.
- تمام مسیرهای این ماژول باید در ذیل یک مسیر والد، گروه بندی شده باشند. از این جهت که Lazy loading فقط بر روی مسیر ریشهی والد تنظیم و بارگذاری میشود.
- این ماژول نباید در هیچ ماژول دیگری import شده باشد. اگر این ماژول ارجاعی را در سایر ماژولها داشته باشد، هیچ راهی بجز دریافت و کامپایل کامل آن توسط Angular وجود نخواهد داشت.
در مثال جاری این سری:
- تمام ویژگیهای قسمت مدیریت محصولات، داخل ماژول product.module.ts تعریف شدهاند. بنابراین اولین شرط Lazy loading آن برقرار است.
- در فایل product-routing.module.ts، کار گروه بندی مسیریابیها ذیل یک والد مشخص انجام شدهاست (همان قسمت ششم این سری). بنابراین شرط دوم lazy loading این ماژول نیز پیشتر پیاده سازی شدهاست.
- اما اگر به فایل src\app\app.module.ts مراجعه کنیم، ارجاعی به این ماژول در قسمت imports آن وجود دارد. بنابراین باید این ارجاع را حذف کنیم. در غیراینصورت کار دریافت کامل آن به همراه سایر ماژولهای برنامه، در همان ابتدای کار صورت خواهد گرفت.
بنابراین در فایل src\app\app.module.ts، ابتدا import فایل آنرا از ابتدای ماژول حذف و سپس ارجاع به نام کلاس کامپوننت ProductModule را نیز حذف میکنیم. در این حالت اگر از طریق منوی سایت سعی در دسترسی به این مسیرها کنیم، خطای 404 را دریافت خواهیم کرد؛ چون اکنون برنامه اطلاعاتی را در مورد نحوهی مسیریابی قسمت محصولات برنامه، ندارد.
Lazy loading یک ماژول
برای بارگذاری غیرهمزمان یک ماژول و یا همان Lazy loading، میتوان از خاصیت loadChildren تنظیمات مسیریابی، استفاده کرد:
{ path: 'products', loadChildren:'app/product/product.module#ProductModule' },
با این تنظیم، زمانیکه مسیر ریشهی produtcs درخواست شد، کار بارگذاری ماژول آن صورت گرفته و تنظیمات مسیریابی آن به سیستم اضافه میشود. به علاوه کار فعالسازی و نمایش کامپوننت آن را نیز انجام خواهد داد.
به همین منظور فایل src\app\app-routing.module.ts را گشوده و تنظیم فوق را به آن اضافه میکنیم:
const routes: Routes = [ { path: 'home', component: WelcomeComponent }, { path: 'welcome', redirectTo: 'home', pathMatch: 'full' }, { path: 'products', loadChildren: 'app/product/product.module#ProductModule' }, { path: '', redirectTo: 'home', pathMatch: 'full' }, { path: '**', component: PageNotFoundComponent } ];
chunk {0} polyfills.bundle.js, polyfills.bundle.js.map (polyfills) 165 kB {4} [initial] chunk {1} main.bundle.js, main.bundle.js.map (main) 32.7 kB {3} [initial] [rendered] chunk {2} styles.bundle.js, styles.bundle.js.map (styles) 129 kB {4} [initial] chunk {3} vendor.bundle.js, vendor.bundle.js.map (vendor) 2.72 MB [initial] [rendered] chunk {4} inline.bundle.js, inline.bundle.js.map (inline) 0 bytes [entry] chunk {5} 5.chunk.js, 5.chunk.js.map 51.1 kB {1} [rendered]
به علاوه اگر در منوی سایت بر روی لینک نمایش لیست محصولات کلیک کنیم، هنوز خروجی نمایش داده نمیشود (هرچند خطای 404 را هم دریافت نمیکنیم). علت اینجا است که اگر به فایل src\app\product\product-routing.module.ts مراجعه کنیم، تعریف این مسیر ریشه، در این فایل نیز وجود دارد:
const routes: Routes = [ { path: 'products', canActivate: [ AuthGuard ], children: [ ] } ];
import { AuthGuard } from './user/auth.guard'; const routes: Routes = [ { path: 'home', component: WelcomeComponent }, { path: 'welcome', redirectTo: 'home', pathMatch: 'full' }, { path: 'products', loadChildren: 'app/product/product.module#ProductModule', canActivate: [AuthGuard] }, { path: '', redirectTo: 'home', pathMatch: 'full' }, { path: '**', component: PageNotFoundComponent } ];
یک نکته: اکنون تنظیمات مسیریابی فایل src\app\product\product-routing.module.ts چنین شکلی را پیدا کردهاست:
const routes: Routes = [ { path: '', component: ProductListComponent }, { path: ':id', component: ProductDetailComponent, resolve: { product: ProductResolverService } }, { path: ':id/edit', component: ProductEditComponent, resolve: { product: ProductResolverService }, canDeactivate: [ProductEditGuard], children: [ { path: '', redirectTo: 'info', pathMatch: 'full' }, { path: 'info', component: ProductEditInfoComponent }, { path: 'tags', component: ProductEditTagsComponent } ] } ];
در این حالت اگر مسیر نمایش لیست محصولات را درخواست دهیم، مشاهده خواهیم کرد فایل 5.chunk.js که حاوی اطلاعات این ماژول است، به صورت مجزایی بارگذاری شده (lazy loading) و سپس با فعال شدن محافظ مسیر آن، صفحهی لاگین نمایش داده میشود:
این بارگذاری با تاخیر و در صورت نیاز، به دو علت آغاز برنامه را سریعتر میکند:
الف) مرورگر اطلاعی از وجود فایل 5.chunk.js در ابتدای کار نداشته و آنرا بارگذاری نمیکند (دریافت حجم کمتر، در آغاز نمایش برنامه).
ب) چون حجم کمتری از کدهای جاوا اسکریپت توسط مرورگر در آغاز کار دریافت میشود، کار پردازش و اجرای آنها نیز بسیار سریعتر خواهد شد.
بررسی محافظ canLoad
تعدادی از محافظهای مسیرها را در قسمت قبل بررسی کردیم. هنگامیکه کامپوننتها به صورت lazy loading فعالسازی شده و قالب آنها نمایش داده میشوند، میتوان از محافظ مسیر دیگری به نام canLoad نیز استفاده کرد و هدف از آن، بررسی منطقی، پیش از فعالسازی یک مسیر غیرهمزمان است. بنابراین اگر این محافظ false را برگرداند، حتی فایلهای اسکریپت این ماژول، بارگذاری اولیه نیز نخواهد شد. به این ترتیب کسانیکه دسترسی به یک مسیر را نداشته باشند، فایلهای اسکریپت متناظر با آنرا نیز دریافت نخواهند کرد.
در مثال جاری، اگر به برگهی network ابزار developer مرورگر دقت کنید، با درخواست نمایش مسیر لیست محصولات، ابتدا فایل js آن دریافت میشود که حاوی اطلاعات تمام کامپوننتها و قالبهای مرتبط با این مسیر است و سپس صفحهی login نمایش داده خواهد شد. بنابراین اگر کاربر به این قسمت دسترسی نداشته باشد، فایل js آن بیجهت دریافت و بارگذاری شدهاست. برای بهبود این وضعیت میتوان نمایش لاگین را پیش از بارگذاری فایل js این ماژول فعالسازی کرد و این مورد هدف اصلی محافظ canLoad است.
در ادامه برای تکمیل مثال جاری، میتوان AuthGuard را طوری تنظیم کرد که علاوه بر پیاده سازی CanActivate، اینترفیس CanLoad را نیز پیاده سازی کند:
import { ActivatedRouteSnapshot, RouterStateSnapshot, CanActivate, Router, CanLoad, Route } from '@angular/router'; @Injectable() export class AuthGuard implements CanActivate, CanLoad { canActivate(route: ActivatedRouteSnapshot, state: RouterStateSnapshot): boolean { return this.checkLoggedIn(state.url); } canLoad(route: Route): boolean { return this.checkLoggedIn(route.path); } // … the same as before }
مرحلهی بعد، تغییر فایل src\app\app-routing.module.ts و جایگزین کردن تعریف فعلی canActivate با canLoad است:
{ path: 'products', loadChildren: 'app/product/product.module#ProductModule', canLoad: [AuthGuard] },
پیش بارگذاری ماژولها
با فعالسازی lazy loading، ماژولهای مورد نیاز کاربر دیگر به همراه فایلهای js ابتدایی برنامه که در فایل index.html ارجاع مستقیمی به آنها دارند، ارائه نمیشوند و تنها در صورت درخواست مشاهدهی مسیری، کار بارگذاری آنها توسط برنامه صورت خواهد گرفت. همین مساله میتواند در بار اول نمایش این ماژولها تاخیر کوتاهی را سبب شود. به همین جهت قابلیت پیش بارگذاری ماژولها نیز در سیستم مسیریاب Angular پیش بینی شدهاست. به این قابلیت preloading و یا eager lazy loading نیز میگویند. در این حالت برنامه در پشت صحنه، کار پیش واکشی ماژولها را انجام میدهد و زمانیکه کاربری مسیری را درخواست میدهد، آْن مسیر را بدون درنگ مشاهده خواهد کرد.
بدیهی است این قابلیت نباید برای ماژولهایی که قرار است توسط کاربرانی خاص مشاهده شوند فعال شود و هدف آن دسترسی سریع به ماژولهای پرکاربرد برنامهاست.
در اینجا سه استراتژی پیش بارگذاری ماژولها میسر است:
- No preloading که حالت پیش فرض است.
- Preload all سبب پیش بارگذاری تمام قسمتهای lazy load برنامه میشود.
- Custom که اجازهی تعریف یک استراتژی سفارشی را میدهد.
برای مثال برای فعالسازی حالت Preload all، باید به فایل src\app\app-routing.module.ts مراجعه کرده و تغییرات ذیل را اعمال کنیم:
import { Routes, RouterModule, PreloadAllModules } from '@angular/router'; @NgModule({ imports: [RouterModule.forRoot( routes, { enableTracing: true, preloadingStrategy: PreloadAllModules /*, useHash: true*/ } )],
یک نکته: وجود محافظ canLoad، هر نوع استراتژی prealoading را غیرفعال میکند. اما prealoading با سایر انواع محافظها کار میکند.
بنابراین برای آزمایش تنظیم preloadingStrategy: PreloadAllModules، تعریف canLoad را به canActivate تغییر دهید.
تعریف استراتژیهای سفارشی پیش بارگذاری ماژولها
اگر نیاز به یک استراتژی پیش بارگذاری بهتر از هیچ یا همه باشد، میتوان یک استراتژی سفارشی را نیز تدارک دید و ایجاد آن سه مرحلهی ایجاد سرویس مرتبط، ثبت آن سرویس در ماژول و در آخر تنظیم مسیریابی را به همراه دارد.
برای این منظور ابتدا دستور ذیل را صادر کنید تا قالب ابتدایی سرویس SelectiveStrategy ایجاد شود:
>ng g s SelectiveStrategy -m app.module
installing service create src\app\selective-strategy.service.spec.ts create src\app\selective-strategy.service.ts update src\app\app.module.ts
سپس کدهای SelectiveStrategyService را به نحو ذیل تغییر دهید:
import { Injectable } from '@angular/core'; import { Route, PreloadingStrategy } from '@angular/router'; import { Observable } from 'rxjs/Observable'; import 'rxjs/add/observable/of'; @Injectable() export class SelectiveStrategyService implements PreloadingStrategy { preload(route: Route, load: Function): Observable<any> { if (route.data && route.data['preload']) { return load(); } return Observable.of(null); } }
- پارامتر اول این متد، اطلاعاتی را در مورد مسیر جاری در اختیار ما قرار میدهد و دومین پارامتر آن متدی است که کار preloading را انجام میدهد.
- در اینجا است که تصمیم میگیریم ماژولی را preload کنیم یا خیر. برای نمونه در اینجا از خاصیت data مسیریابی استفاده شدهاست. این خاصیت نیز به یک مقدار ثابت اشاره میکند (قسمت «ارسال اطلاعات ثابت به مسیرهای مختلف برنامه» قسمت چهارم). برای مثال نام دلخواه آنرا preload گذاشتهایم و اگر مقدار آن به true تنظیم شده بود، آنگاه این مسیر preload خواهد شد. فراخوانی متد load در اینجا به معنای preloading این مسیر است. در غیراینصورت null را بازگشت میدهیم.
در ادامه نیاز است در فایل src\app\app-routing.module.ts، بجای معرفی PreloadAllModules، این استراتژی سفارشی خود را معرفی کرد:
import { SelectiveStrategyService } from './selective-strategy.service'; @NgModule({ imports: [RouterModule.forRoot( routes, { enableTracing: true, preloadingStrategy: SelectiveStrategyService /*, preloadingStrategy: PreloadAllModules*/ /*, useHash: true*/ } )],
{ path: 'products', loadChildren: 'app/product/product.module#ProductModule', //canLoad: [AuthGuard] canActivate: [AuthGuard], data: { preload: true } },
برای آزمایش آن، برنامه را مجدا اجرا کرده و صفحه را refresh کنید. سپس برگهی network ابزار developers را نیز باز نگه دارید. مشاهده خواهید کرد که علاوه بر فایلهای js اصلی برنامه که در فایل index.html ارجاعی را دارند، فایل 5.chunk.js نیز پیش بارگذاری شدهاست.
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: angular-routing-lab-09.zip
برای اجرای آن فرض بر این است که پیشتر Angular CLI را نصب کردهاید. سپس از طریق خط فرمان به ریشهی پروژه وارد شده و دستور npm install را صادر کنید تا وابستگیهای آن دریافت و نصب شوند. در آخر با اجرای دستور ng s -o برنامه ساخته شده و در مرورگر پیش فرض سیستم نمایش داده خواهد شد.
<link href="_content/Bit.Client.Web.BlazorUI/styles/bit.blazorui.min.css" rel="stylesheet" />
<script src="_content/Bit.Client.Web.BlazorUI/scripts/bit.blazorui.min.js"></script>
@using Bit.Client.Web.BlazorUI
<BitButton>Hello!</BitButton>
<BitDatePicker SelectedDate="@BirthDate"></BitDatePicker>
CultureInfo.CurrentUICulture = new CultureInfo("fa-IR");
<BitDatePicker Culture="@(new System.Globalization.CultureInfo("en-US"))" />
var cultureInfo = CultureInfo.CreateSpecificCulture("fa-IR")
cultureInfo.DateTimeFormat.MonthNames = new[] { "فروردین", "اردیبهشت", "خرداد", "تیر", "مرداد", "شهریور", "مهر", "آبان", "آذر", "دی", "بهمن", "اسفند", "" };
در بیشتر مواردی که یک تکنولوژی جدید را برای
یادگیری انتخاب میکنیم در اولین فرصت سراغ منابع آنلاین از قبیل کتابها و یا
ویدئوهای موجود بر روی نت میرویم و در این بین ممکن است با محدودیت هایی از قبیل
کیفیت بد اتصال به اینترنت و یا حجم مربوط به فایلهای موجود مواجه شویم. خوب چاره
و نکته در اینجاست که با انتخاب یک کتاب مفید در این زمینه میتوان تا حدود زیادی
این محدویتها را برطرف کرد. در ادامه
برای شروع کار با NHibernate که روز به روز در حال توسعه است، میتوان کتاب
زیر را شروع بسیار خوبی برای کار دانست:
در این کتاب بصورتی بسیار جامع از ابتداییترین مسئله تا فنیترین مسائلی که در هر پروژهی عملی هر توسعه دهنده ای با هر سطحی امکان مواجه شدن با این مشکلات را دارد به تفصیل بررسی شده. این کتاب شامل 12 فصل بوده که مطالب آن به شرح زیر ارائه شده است:
1- فصل اول – نگاه اولیه:
- NHibernate چیست
- موارد تازه در آخرین نسخه NHibernate
- چرا ما استفاده کنیم و چه کسانی دیگری استفاده میکنند
- زمانیکه به مشکل برخوردیم از کجا کمک بگیریم یا حتی نسخه ای تجاری تهیه کنیم
- آماده سازی سیستم برای توسعه برنامهها با استفاده از NHibernate
- ایجاد یک مدل ساده از مشکل موجود
- ایجاد بانک و برپایی یک نگاشت (Map) بین مدل و بانک
- نوشتن و خواندن داده از و به بانک
- بحث در مورد بدست آوردن نتیجه معادل بدون استفاده از NHibernate و یا ORM دیگر
- مدل چیست؟
- عوامل اصلی موجود در ایجاد یک مدل چیست؟
- چطور میتوان مدل ساخت؟
- یادگیری جدول چیست؟
- یادگیری چطور جدولها به هم مرتبط شود؟
- بحث در مورد استراتژیهای تحمیلی ای که کدام داده میتواند ذخیره شود
- نمایش امکانات موجود برای بهبود کارایی دسترسی به داده
- ایجاد بانک داده برای سیستم سفارش (Ordering System)
- بدست آوردن یک درک درست درباره نگاشت و پیش نیازهای آن
- بحث در مورد ریزه کاریهای چهار تکنیک پر استفاده معمول نگاشت
- توصیف و توسعه قراردادها برای کاهش تقلا در کدنویسی
- ایجاد خودکار اسکریپت برای ایجاد شمای بانک دیتا از روی نگاشت مان
- توصیف و نگاشت مدل دامنه سیستم سفارش مان
- بحث در مورد اشیاء وهله و تراکنش
- معرفی شیء session factory
- پیاده سازی برنامه ای که دیتا ذخیره و بازخوانی میکند
- تجزیه و تحلیل متدهای گوناگون برای مدیریت وهلهها در پر استفادهترین انواع برنامه
- پیاده سازی یک بستر پایه برای ساخت آزمایش ساده کد دسترسی به بانک داده
- ایجاد آزمایشها برای تایید کد دسترسی به بانک داده مان
- تجزیه و تحلیل ارتباط بین NHibernate و بانک داده
- پیکربندی NHibernate برای واقع نگاری دادههای مورد توجه
- بحث در مورد پیکربندی قبل از شروع
- آشنا شدن با لیست مولفههای NHibernate که میتوان پیکربندی کرد
- یادگیری چهار روش متفاوت پیکربندی که چگونه میتوان در برنامه هایمان استفاده کرد
- یادگیری چگونگی استفاه از (LINQ (Language Integrated Query در NHibernate برای دریافت داده
- پرس و جو با استفاده از criteria query API
- استفاده از گویش object-oriented اصلی SQL بنام Hibernate Query Language HQL
- بحث در مورد موجودیت هایی با خواصی که توان lazy load دارند
- مقابله با بارگذاری حریصانه با lazy loading بطوریکه بصورت دسته ای از پرس و جو بنظر آید
11- فصل یازدهم – اشتباهات متداول – چیزهایی برای جلوگیری
مرحله | معادل آن در پروژههای قدیمی MVC 5 |
ایجاد یک پروژهی جدید ASP.NET Core در VS 2017 | یک پروژهی جدید Web API را ایجاد کنید. |
تنظیمات یک برنامهی ASP.NET Core خالی برای اجرای یک برنامهی Angular CLI | به این موارد نیازی نخواهید داشت. چون پروژههای MVC 5 برخلاف ASP.NET Core، پوشههایی را که دستی به آن اضافه نکنید، به صورت خودکار به پروژه اضافه نمیکند. بنابراین فایلهای Angular-CLI را به Solution Explorer وارد نکنید و بهترین روش کار کردن با آنها از طریق VSCode است. در اینجا برای back-end (کار با Web API) از VS کامل استفاده کنید و برای front-end از VSCode. |
افزودن یک کنترلر Web API جدید | کلیات آن با MVC 5 یکی است. |
تنظیمات فایل آغازین یک برنامهی ASP.NET Core جهت ارائهی برنامههای Angular | معادل قسمت URL Rewrite آن، از نکتهی web.config مطلب «مسیریابی در Angular - قسمت اول - معرفی»، قسمت «تفاوت بین آدرسهای HTML 5 و Hash-based» استفاده کنید. |
ایجاد ساختار اولیهی برنامهی Angular CLI در داخل پروژهی جاری | یکی هست. |
تنظیم محل خروجی نهایی Angular CLI به پوشهی wwwroot | یکی هست. فقط شاید علاقمند باشید مسیر "" (پوشهی ریشه) را بجای wwwroot تنظیم کنید. |
فراخوانی کنترلر Web API برنامه در برنامهی Angular CLI | یکی هست. |
نصب وابستگیهای برنامهی Angular CLI | یکی هست. |
روش اول اجرای برنامههای مبتنی بر ASP.NET Core و Angular CLI | یکی هست. |
روش دوم اجرای برنامههای مبتنی بر ASP.NET Core و Angular CLI | در اینجا نیازی به آن نیست ولی در کل مطالعهی نکات آن مفید است. |
فایلهای bat ارائه شده و یا روش NPM Task Runner در نظرات | یکی هستند. |
سیستم مدیریت محتوای DNTCms
- قسمت اول - طراحی و پیاده سازی موجودیتهای وبلاگ
- قسمت دوم - طراحی و پیاده سازی موجودیتهای وبلاگ (ادامه) ، پیغام خصوصی و اخبار
- قسمت سوم - طراحی و پیاده سازی موجودیتهای انجمن
- قسمت چهارم - طراحی و پیاده سازی موجودیتهای انجمن (ادامه) و سیستم نظرسنجی
- قسمت پنجم - طراحی و پیاده سازی موجودیتهای کلکسیونها ، بخش آگهیها ، سیستم لاگ عملیات کاربران و مدلهای سیستمی
- قسمت ششم - طراحی و پیاده سازی موجودیتهای لاگ آماری ، لاگ فعالیت ، سیستم اطلاع رسانی و صفحات داینامیک
یک Flex Container متداول به این صورت کار میکند:
این کلاسها که موارد داخل پرانتز آنها اختیاری است، المان را تبدیل به یک المان Flexbox میکنند. حالت نمایشی پیشفرض آنها block است؛ اما اگر نیاز بود میتوان آنها را تبدیل به in-line نیز کرد. بنابراین سادهترین Flex Container را میتوان با افزودن کلاس d-flex ایجاد کرد.
بر روی یک Flex Container میتوان کلاسهای تعیین جهت را نیز تعریف کرد:
به این ترتیب میتوان آیتمها را به صورت ردیفها و یا ستونهایی، نمایش داد. مقدار row در اینجا به صورت پیشفرض اعمال میشود. بنابراین ذکر کلاس خالی flex به معنای قرار دادن المانها در طی چندین ردیف در صفحه است. در اینجا استفادهی از reverse، نمایش المانها را از راست به چپ میسر میکند.
در یک Flex Container امکان تعیین ترتیب عناصر نیز وجود دارد:
این مورد را در مطلب «طرحبندی صفحات وب با بوت استرپ 4 - قسمت دوم » بررسی کردیم. کلاس order را علاوه بر ستونها، بر روی هر دربرگیرندهای که دارای کلاس d-flex است نیز میتوان اعمال کرد.
همچنین امکان تنظیم فواصل بین آیتمها نیز در یک Flex Container پیش بینی شدهاست:
برای مثال استفادهی از مقدار تراز center، روش بسیار مناسبی برای قرار دادن عناصر، در میانهی افقی صفحه است. این مورد را نیز در قسمت قبل بررسی کردیم.
میتوان نحوهی Wrap المانها را بر اساس فضای خالی در یک Flex Container به صورت زیر تنظیم کرد:
که در اینجا دو مقدار wrap و nowrap قابل تنظیم است. در حالت wrap، اگر آیتمها با اندازهی خودشان در ردیف جاری جا نشدند، به سطر یا سطرهای بعدی منتقل خواهند شد. حالت پیشفرض nowrap است.
برای تغییر تراز عمودی المانها در یک Flex Container از کلاس align-content استفاده میشود:
این مورد را نیز در قسمت قبل بررسی کردیم و همانند کار با ستونها میباشد.
یک مثال: بررسی ویژگیهای یک Flex Container
<head> <style> .item { background: #f0ad4e; text-align: center; width: 150px; height: 30px; border: 1px solid white; } </style> </head> <body> <div class="container bg-danger"> <div class="bg-info" style="height:100vh"> <div class="item">Exotic</div> <div class="item">Grooming</div> <div class="item">Health</div> <div class="item">Nutrition</div> <div class="item">Pests</div> <div class="item">Vaccinations</div> </div> </div> </body>
در ابتدا کلاس d-flex را به div داخل container اضافه میکنیم:
<div class="bg-info d-flex" style="height:100vh">
و اگر جهت این Flex Container را به صورت صریح مشخص کنیم:
<div class="bg-info d-flex flex-column" style="height:100vh">
و یا اگر بخواهیم آیتمها را از راست به چپ به صورت یک ردیف نمایش دهیم میتوان از flex-row-reverse استفاده کرد:
<div class="bg-info d-flex flex-row-reverse" style="height:100vh">
و اگر بجای row در این حالت column را مقدار دهی کنیم:
<div class="bg-info d-flex flex-sm-column-reverse" style="height:100vh">
آیتمها از پایین صفحه شروع خواهند شد. البته در این مثال break-point از نوع sm نیز ذکر شدهاست تا پس از گذر از این اندازهی صفحه، چنین اتفاقی رخ دهد.
و یا اگر بخواهیم آیتمها از راست به چپ در طی یک ردیف، پس از اندازهی صفحهی sm و همچنین در میانهی صفحه ظاهر شوند، میتوان از کلاس justify-content استفاده کرد:
<div class="bg-info d-flex flex-sm-row-reverse justify-content-center" style="height:100vh">
و اگر wrap را فعال کنیم:
<div class="bg-info d-flex flex-sm-row-reverse justify-content-center flex-wrap" style="height:100vh">
اگر آیتمها با اندازهی اصلی خودشان، در ردیف جاری جا نشدند، به سطرهای بعدی منتقل خواهند شد.
اگر nowrap را فعال کنیم:
<div class="bg-info d-flex flex-sm-row-reverse justify-content-center flex-nowrap" style="height:100vh">
و با فعالسازی align-content-start، تمام آیتمها را به سمت بالای صفحه هدایت میکند و align-content-end، آنها را از پایین صفحه شروع خواهد کرد:
<div class="bg-info d-flex flex-sm-row-reverse justify-content-center flex-wrap align-content-start" style="height:100vh">
کنترل آیتمهای قرار گرفتهی درون یک Flex Container در بوت استرپ 4
علاوه بر امکان کنترل ویژگیهای یک Flex Container، اجزای قرار گرفتهی درون آنها را نیز میتوان کنترل کرد و اینکار توسط کلاس align-self میسر است:
این مورد نیز همانند توضیحات کلاس align-self اعمالی به ستونها است که در قسمت قبل بررسی کردیم.
به علاوه در اینجا امکان تعریف floating elements نیز مسیر است که شبیه به دسترسی به امکانات CSS در بوت استرپ است با امکان تنظیم break-points:
فرض کنید به تمام آیتمهای داخل Flex Container کلاس float-left را اضافه کردهایم. در این حالت Container قابلیت ردیابی اندازهی این آیتمها را از دست میدهد. به همین جهت با اعمال کلاس clearfix بوت استرپ به container، مجددا امکان ردیابی این آیتمها را پیدا میکند.
کلاسهای تعریف margin و padding در بوت استرپ 4
در بوت استرپ 4 کلاسهای ویژهای برای ایجاد margin و padding بین عناصر در نظر گرفته شدهاند که خلاصهی آنها فرمول زیر است:
ابتدا با تعریف یک خاصیت شروع میشود؛ مانند m یا p، برای کنترل margin و padding. سپس لبهای که باید به آن اعمال شود بدون فاصله و یا - ذکر میشود؛ مانند mt به معنای margin-top. در این فرمول x به معنای اعمال همزمان به چپ و راست است و y به معنای اعمال همزمان به بالا و پایین و اگر میخواهید آیتمهای کناری آیتم جاری را به دو طرف لبهها هدایت کنید از mx-auto استفاده کنید.
در اینجا امکان اعمال یک break-point اختیاری نیز وجود دارد. در آخر اندازه ذکر میشود که بین 0 تا 5 متغیر است.
یک مثال: اعمال کلاسهای padding و margin بوت استرپ 4
<head> <style> .item { background: #f0ad4e; text-align: center; border: 1px solid white; } </style> </head> <body> <div class="container bg-danger"> <div class="bg-info d-flex"> <div class="item">Exotic</div> <div class="item">Grooming</div> <div class="item bg-danger ml-3 my-sm-3 pb-3 pt-5">Health</div> <div class="item">Nutrition</div> <div class="item">Pests</div> <div class="item">Vaccinations</div> </div> </div> </body>
نمایش و مخفی سازی عناصر در بوت استرپ 4
کلاس invisible سبب میشود تا المانی در صفحه نمایش داده نشود، اما این المان همچنان فضای اختصاصی خود را خواهد داشت. کلاس visible به معنای نمایان بودن المانی تنها برای screen readers است (دستگاههای کمکی معلولها).
اما روش اصلی نمایش و یا مخفی سازی عناصر در بوت استرپ 4، استفاده از خاصیت display است:
برای مثال با انتساب کلاس d-sm-none به المانی، میتوان سبب مخفی شدن آن پس از گذر از sm شد.
امکان تعیین اندازهی عناصر در بوت استرپ 4
بوت استرپ 4 تعدادی کلاس ویژه را برای تعیین اندازهی عناصر نیز افزودهاست:
در اینجا w=width، h=height، mw=max-height و mh=max-height است با مقادیر 25، 50، 75 و 100 و مقدار پیشفرض آن 100 است (یعنی پوشاندن کل container).
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: Bootstrap4_06.zip
<StackLayout BackgroundColor="LightYellow" HorizontalOptions="Center" Orientation="Vertical" VerticalOptions="Start" WidthRequest="320">
مشکل دیگری که وجود دارد این است که اگر بابت کمبود فضا، Stack Layout کوچکتر از 5 سانتی متر شود، از بغل، کامل، به کنارههای Parent خود میچسبد که اصلا جالب نیست. برای رفع این مشکل میتوانیم از Padding (حاشیه داخلی) و Margin (حاشیه خارجی) استفاده کنیم. در عکس زیر، Background مربوط به Content Page را قرمز و Stack Layout را آبی کردهایم. با اختصاص دادن یک سانتی متر (64) به Padding و نیم سانت به Margin، میتوانید در عکس زیر تاثیر آن را ببینید:
در سمت راست، بالا و چپ Stack Layout، به اندازه نیم سانت حاشیه قرمز میبینید که تاثیر Margin است. همچنین المانهای داخل Stack Layout نیز هر کدام یک سانت از اطراف فاصله دارند که تاثیر Padding است. در پایین Stack Layout، تا جایی که Content Page بزرگ شود، فضای قرمز میبینید، نیم سانت از این فضای قرمز به خاطر Margin بوده، ولی باقی مربوط به این است که VerticalOptions را برای Stack Layout، بر روی Start تنظیم کردهایم که باعث میشود Stack Layout بالای Content Page قرار بگیرد و زیر آن تماما قرمز شود. حتی اگر "عرض" صفحه نمایش بزرگتر از عکس قبلی میبود، فضای قرمز از راست و چپ بیشتر میشد که نیم سانت آن بابت Margin بوده و بیشتر از آن مربوط به HorizontalOptions است که برای Stack Layout روی Center تنظیم شده.
با توجه به اینکه Page - Layout - Controlها در Android-iOS-Windows به معادلهای Native خود تبدیل میشوند و برای مثال ظاهر Button در این سه پلتفرم متفاوت است، ممکن است Padding ای که به یک کنترل داده ایم و در اندروید خوب به نظر میرسد، در iOS مقدار دیگری را لازم داشته باشد. مثلا در Android مقدار 2 و در iOS مقدار 3 لازم داشته باشد. یا ممکن است این مقدار به ازای این که در موبایل، تبلت یا دسکتاپ باشیم، لازم باشد که متفاوت باشد. در Xaml ما دو امکان OnPlatform و OnIdiom را داریم که هر Property اعم از Font Size - Padding - Text و ... را میتوان به ازای هر شرایطی با مقداری متفاوت مقدار دهی نمود. برای مثال داریم:
<StackLayout Margin="{OnPlatform Android=3, iOS='0,0,20,0', UWP='2'}" Padding="{OnIdiom Default=2, Tablet=3}" ...
البته Propertyهای مهم دیگری نیز در UI تاثیر گذار هستند. برای مثال Opacity برای تنظیم شفافیت، FlowDirection برای تنظیم Right to left و Left to right بودن و خیلی Propertyهای دیگه که به مرور و با بیشتر کار کردن با Xamarin Forms با آنها آشنا میشوید.
در قسمت بعدی به نوشتن منطق میپردازیم؛ نحوه نمایش دادن خطا و رفتن از صفحهای به صفحهی دیگر.