اشتراک‌ها
فریم ورک Material UI

A CSS Framework and a Set of React Components that Implement Google's Material Design 

فریم ورک Material UI
مطالب
مسیریابی در Angular - قسمت سوم - پارامترهای مسیریابی
گاهی از اوقات نیاز است به همراه مسیریابی، اطلاعاتی را نیز به آن‌ها ارسال کنیم. برای مثال در حین نمایش لیست محصولات، برای هدایت به صفحه‌ی نمایش جزئیات هر محصول، نیاز است Id هر محصول نیز به همراه مسیریابی، به کامپوننت مقصد ارسال شود. اینکار توسط route parameters قابل مدیریت است.

تنظیم مسیریابی‌ها جهت درج پارامترها

پیش از ارسال اطلاعات مورد نیاز، به مسیری خاص، نیاز است محل قرارگیری این اطلاعات را در تعاریف مسیریابی‌ها مشخص کرد.
در ادامه‌ی مثال این سری، دو کامپوننت جدید جزئیات و ویرایش محصولات را به ماژول محصولات اضافه می‌کنیم:
>ng g c product/ProductDetail
>ng g c product/ProductEdit
این دستورات سبب به روز رسانی خودکار قسمت declarations فایل src\app\product\product.module.ts نیز خواهند شد.

در ادامه با مراجعه به فایل src\app\product\product-routing.module.ts، تنظیمات مسیریابی آن‌را به شکل ذیل تکمیل خواهیم کرد:
import { ProductEditComponent } from './product-edit/product-edit.component';
import { ProductDetailComponent } from './product-detail/product-detail.component';
import { ProductListComponent } from './product-list/product-list.component';

const routes: Routes = [
  { path: 'products', component: ProductListComponent },
  { path: 'products/:id', component: ProductDetailComponent },
  { path: 'products/:id/edit', component: ProductEditComponent }
];
اولین شیء مسیریابی تعریف شده را در قسمت‌های پیشین بررسی کردیم که امکان نمایش کامپوننت لیست محصولات را توسط یک routerLink در منوی سایت میسر می‌کند.
دومین شیء مسیریابی، از مسیر ریشه‌ی یکسانی استفاده می‌کند (products) که علت آن‌را در قسمت قبل با «انتخاب استراتژی مناسب نامگذاری مسیرها» بررسی کردیم. در اینجا id: مکانی را مشخص می‌کند که قرار است اطلاعاتی را به آن مسیر خاص ارسال کند. در اینجا : به معنای تعریف مکان یک پارامتر اجباری مسیریابی است. به علاوه id یک نام دلخواه است و چون در مثال جاری می‌خواهیم id محصولات را انتقال دهیم، Id نام‌گرفته‌است؛ وگرنه هر نام دیگری نیز می‌تواند باشد.
سومین شیء مسیریابی نیز از مسیر ریشه‌ی یکسانی استفاده می‌کند و تفاوت آن‌را با حالت نمایش جزئیات، با افزودن یک edit/ مشخص کرده‌ایم.

در اینجا هر تعداد متغیر مورد نیاز، قابل تعریف است. برای مثال مسیری مانند orders/:id/items/:itemId با دو متغیر و یا بیشتر نیز قابل تعریف است. فقط باید دقت داشت که نام‌های پس از : در یک مسیریابی، باید منحصربفرد باشند.


تکمیل کامپوننت نمایش لیست محصولات

پیش از ادامه‌ی بحث نیاز است کامپوننت خالی لیست محصولات را که در قسمت‌های قبل ایجاد کردیم، تکمیل کنیم تا پس از آن بتوانیم لینک‌هایی را به صفحات نمایش جزئیات محصولات و همچنین ویرایش و افزودن محصولات نیز اضافه کنیم. به همین جهت ابتدا اینترفیس محصول را اضافه می‌کنیم:
 > ng g i product/IProduct
و آن‌را به نحو ذیل تکمیل خواهیم کرد:
export interface IProduct {
    id: number;
    productName: string;
    productCode: string;
}


تشکیل یک منبع اطلاعات درون حافظه‌ای

یکی از بسته‌های Angular به نام angular-in-memory-web-api، قابلیت تشکیل یک REST Web API ساده را دارد که از آن جهت دریافت، ثبت و به روز رسانی لیست محصولات استفاده خواهیم کرد (بدون نیاز به نوشتن کد سمت سرور خاصی؛ صرفا در جهت ساده سازی ارائه‌ی مطلب).
به همین جهت ابتدا بسته‌ی مرتبط با آن‌را نصب کنید:
 >npm install angular-in-memory-web-api --save
ذکر پارامتر save در اینجا، سبب به روز رسانی فایل package.json نیز خواهد شد:
"dependencies": {
   "angular-in-memory-web-api": "^0.3.1"
},

سپس کلاس ProductData را به ماژول محصولات اضافه می‌کنیم:
 > ng g cl product/ProductData
این کلاس را در ادامه به صورت ذیل تکمیل خواهیم کرد:
import { IProduct } from './iproduct';
import { InMemoryDbService, InMemoryBackendConfig } from 'angular-in-memory-web-api';

export class ProductData implements InMemoryDbService, InMemoryBackendConfig {
    createDb() {
        let products: IProduct[] = [
            {
                'id': 1,
                'productName': 'Product 1',
                'productCode': '0011'
            },
            {
                'id': 2,
                'productName': 'Product 2',
                'productCode': '0023'
            },
            {
                'id': 5,
                'productName': 'Product 5',
                'productCode': '0048'
            },
            {
                'id': 8,
                'productName': 'Product 8',
                'productCode': '0022'
            },
            {
                'id': 10,
                'productName': 'Product 10',
                'productCode': '0042'
            }
        ];
        return { products };
    }
}
همانطور که ملاحظه می‌کنید، کلاسی که قرار است  به عنوان منبع داده‌ی بسته‌ی angular-in-memory-web-api بکار رود باید InMemoryDbService, InMemoryBackendConfig را نیز پیاده سازی کند که نمونه‌ای از آن‌را در اینجا برای بازگشت یک لیست درون حافظه‌ای محصولات، مشاهده می‌کنید.

در آخر برای فعالسازی این REST Web API ساده، تنها کافی است به فایل src\app\app.module.ts مراجعه کرده و کلاس ProductData فوق را معرفی کنیم:
import { ProductData } from './product/product-data';
import { InMemoryWebApiModule } from 'angular-in-memory-web-api';

@NgModule({
  declarations: [
  ],
  imports: [
    BrowserModule,
    FormsModule,
    HttpModule,
    InMemoryWebApiModule.forRoot(ProductData, { delay: 1000 }),

    ProductModule,
    UserModule,

    AppRoutingModule
  ],
- ابتدا مکان یافت شدن ماژول‌های مورد نیاز ProductData و InMemoryWebApiModule تعریف شده‌اند و سپس InMemoryWebApiModule.forRoot را جهت تشکیل یک Web API آزمایشی، برای ارائه‌ی اطلاعات کلاس ProductData، به لیست imports اضافه کرده‌ایم. باید دقت داشت که نیاز است تعریف InMemoryWebApiModule پس از تعریف HttpModule باشد تا بتواند تعدادی از پیش فرض‌های آن را بازنویسی کند.
- در اینجا یک delay را هم در تنظیمات آن مشاهده می‌کنید. هدف از تعریف آن، شبیه سازی کند بودن دریافت اطلاعات از یک وب سرور واقعی است.
- این وب سرویس در آدرس api/products قابل دسترسی است.


تعریف سرویس HTTP کار با منبع اطلاعات درون حافظه‌ای

پس از تعریف REST Web API درون حافظه‌ای، یک سرویس HTTP را نیز جهت کار با آن، به برنامه اضافه خواهیم کرد:
 >ng g s product/product -m product/product.module
که سبب افزوده شدن سرویس product.service.ts و همچنین به روز رسانی خودکار قسمت providers ماژول product.module.ts نیز می‌شود:
 installing service
  create src\app\product\product.service.spec.ts
  create src\app\product\product.service.ts
  update src\app\product\product.module.ts
اگر نام ماژول را ذکر نکنیم، سرویس مدنظر تولید خواهد شد، اما قسمت providers هیچ ماژولی به صورت خودکار تکمیل نمی‌شود.

پس از ایجاد قالب ابتدایی فایل product.service.ts، آن‌را به نحو ذیل تکمیل کنید:
import { Injectable } from '@angular/core';
import { Http, Response, Headers, RequestOptions } from '@angular/http';

import { Observable } from 'rxjs/Observable';
import 'rxjs/add/operator/do';
import 'rxjs/add/operator/catch';
import 'rxjs/add/observable/throw';
import 'rxjs/add/operator/map';
import 'rxjs/add/observable/of';

import { IProduct } from './iproduct';

@Injectable()
export class ProductService {
  private baseUrl = 'api/products';

  constructor(private http: Http) { }

  getProducts(): Observable<IProduct[]> {
    return this.http.get(this.baseUrl)
      .map(this.extractData)
      .do(data => console.log('getProducts: ' + JSON.stringify(data)))
      .catch(this.handleError);
  }

  getProduct(id: number): Observable<IProduct> {
    if (id === 0) {
      return Observable.of(this.initializeProduct());
    };
    const url = `${this.baseUrl}/${id}`;
    return this.http.get(url)
      .map(this.extractData)
      .do(data => console.log('getProduct: ' + JSON.stringify(data)))
      .catch(this.handleError);
  }

  deleteProduct(id: number): Observable<Response> {
    let headers = new Headers({ 'Content-Type': 'application/json' });
    let options = new RequestOptions({ headers: headers });

    const url = `${this.baseUrl}/${id}`;
    return this.http.delete(url, options)
      .do(data => console.log('deleteProduct: ' + JSON.stringify(data)))
      .catch(this.handleError);
  }

  saveProduct(product: IProduct): Observable<IProduct> {
    let headers = new Headers({ 'Content-Type': 'application/json' });
    let options = new RequestOptions({ headers: headers });

    if (product.id === 0) {
      return this.createProduct(product, options);
    }
    return this.updateProduct(product, options);
  }

  private createProduct(product: IProduct, options: RequestOptions): Observable<IProduct> {
    product.id = undefined;
    return this.http.post(this.baseUrl, product, options)
      .map(this.extractData)
      .do(data => console.log('createProduct: ' + JSON.stringify(data)))
      .catch(this.handleError);
  }

  private updateProduct(product: IProduct, options: RequestOptions): Observable<IProduct> {
    const url = `${this.baseUrl}/${product.id}`;
    return this.http.put(url, product, options)
      .map(() => product)
      .do(data => console.log('updateProduct: ' + JSON.stringify(data)))
      .catch(this.handleError);
  }

  private extractData(response: Response) {
    let body = response.json();
    return body.data || {};
  }

  private handleError(error: Response): Observable<any> {
    console.error(error);
    return Observable.throw(error.json().error || 'Server error');
  }

  initializeProduct(): IProduct {
    // Return an initialized object
    return {
      id: 0,
      productName: null,
      productCode: null
    };
  }
}
این سرویس HTTP، به سرویس Web API آزمایشی واقع در آدرس  baseUrl، متصل خواهد شد:
   private baseUrl = 'api/products';
از آن برای دریافت لیست محصولات (getProducts)، دریافت جزئیات یک محصول (getProduct)، حذف یک محصول (deleteProduct)، ثبت و یا به روز رسانی یک محصول (saveProduct) استفاده خواهیم کرد.


نمایش لیست محصولات

اکنون پس از این مقدمات می‌توانیم کامپوننت لیست محصولات را تکمیل کنیم. به همین جهت به قالب ابتدایی src\app\product\product-list\product-list.component.ts مراجعه کرده و آن‌را به نحو ذیل تکمیل کنید:
import { ActivatedRoute } from '@angular/router';
import { Component, OnInit } from '@angular/core';

import { ProductService } from './../product.service';
import { IProduct } from './../iproduct';

@Component({
  selector: 'app-product-list',
  templateUrl: './product-list.component.html',
  styleUrls: ['./product-list.component.css']
})
export class ProductListComponent implements OnInit {
  pageTitle = 'Product List';
  errorMessage: string;

  products: IProduct[];

  constructor(private productService: ProductService,
    private route: ActivatedRoute) { }

  ngOnInit(): void {
    this.productService.getProducts()
      .subscribe(products => this.products = products,
      error => this.errorMessage = <any>error);
  }
}
در اینجا با استفاده از سرویس محصولاتی که پیشتر ایجاد کردیم، کار دریافت لیست محصولات انجام شده و سپس به خاصیت عمومی products نسبت داده می‌شود. این خاصیت را در قالب این کامپوننت نمایش خواهیم داد. به همین جهت فایل src\app\product\product-list\product-list.component.html را گشوده و آن‌را به نحو ذیل تکمیل کنید:
<div class="panel panel-default">
  <div class="panel-heading">
    {{pageTitle}}
  </div>

  <div class="panel-body">
    <div class="has-error" *ngIf="errorMessage">{{errorMessage}}</div>

    <div class="table-responsive">
      <table class="table" *ngIf="products && products.length">
        <thead>
          <tr>
            <th>Product</th>
            <th>Code</th>
          </tr>
        </thead>
        <tbody>
          <tr *ngFor="let product of products">
            <td><a [routerLink]="['/products', product.id]">
                  {{product.productName}}
                </a>
            </td>
            <td>{{ product.productCode}}</td>
            <td>
              <a class="btn btn-primary" [routerLink]="['/products', product.id, 'edit']">
                Edit
              </a>
            </td>
          </tr>
        </tbody>
      </table>
    </div>
  </div>
</div>
اکنون اگر برنامه را توسط دستور ng serve -o ساخته و اجرا کنید، چنین صفحه‌ای قابل مشاهده خواهد بود:


توضیحات:

پس از تعریف مسیریابی‌های صفحات نمایش لیست محصولات و ویرایش محصولات، اکنون نوبت به اتصال آن‌ها به لینک‌هایی است تا توسط کاربران برنامه مورد استفاده قرار گیرند.
در اینجا با تعریف لینکی، هر محصول را به صفحه‌ی مشاهده‌ی جزئیات آن متصل کرده‌ایم:
<a [routerLink]="['/products', product.id]">
                  {{product.productName}}
</a>
برای مشاهده‌ی جزئیات هر محصول نیاز است Id آن محصول را به عنوان پارامتر مسیریابی ارسال کنیم. به همین جهت این Id را به عنوان پارامتری جدید، به routerLink انتساب داده‌ایم.
و یا برای حالت edit نیز به همین صورت 'path: 'products/:id/edit را مقدار دهی کرده‌ایم.
<a class="btn btn-primary" [routerLink]="['/products', product.id, 'edit']">
     Edit
</a>
در اینجا ابتدا root URL segment ذکر می‌شود. سپس پارامترهای متغیر مسیریابی و همچنین ثوابت آن مسیر خاص نیز باید ذکر شوند. اگر URL segment ثابت edit‌، در انتها ذکر نشود، این مسیر با تنظیم 'path: 'products/:id تطابق داده خواهد شد و نه با حالت 'path: 'products/:id/edit.

به علاوه به فایل src\app\app.component.html نیز مراجعه کرده و لینکی را ذیل لینک لیست محصولات در منوی سایت، جهت افزودن یک محصول جدید اضافه می‌کنیم:
<li>
      <a [routerLink]="['/products', 0, 'edit']">Add Product</a>
</li>
در اینجا عدد صفر را به عنوان پارامتر یا Id محصول جدید، به همان صفحه‌ی ویرایش اطلاعات یک محصول، ارسال کرده‌ایم. اگر به سرویس محصولات دقت کنید،
  saveProduct(product: IProduct): Observable<IProduct> {
    let headers = new Headers({ 'Content-Type': 'application/json' });
    let options = new RequestOptions({ headers: headers });

    if (product.id === 0) {
      return this.createProduct(product, options);
    }
    return this.updateProduct(product, options);
  }
اگر id مساوی صفر باشد، یک محصول جدید ایجاد خواهد شد و اگر غیر صفر باشد، این محصول از پیش موجود، به روز رسانی می‌گردد.

همچنین باید دقت داشت که تمام پارامترهای routerLink را با کدنویسی و در متد navigate نیز می‌توان بکار برد. برای مثال:
 this.router.navigate(['products', this.product.id]);


خواندن و پردازش پارامترهای مسیریابی

تا اینجا لیست محصولات را نمایش دادیم و همچنین لینک‌هایی را به صفحات نمایش جزئیات، ویرایش و افزودن این محصولات، تعریف کردیم. مرحله‌ی بعد، پیاده سازی این کامپوننت‌ها است.
مسیریاب Angular، پارامترهای هر مسیر را توسط سرویس ActivatedRoute استخراج کرده و در اختیار کامپوننت‌ها قرار می‌دهد. بنابراین برای دسترسی به آن‌ها تنها کافی است این سرویس را به سازنده‌ی کلاس کامپوننت خود تزریق کنیم. پس از آن دو روش برای خواندن اطلاعات مسیرجاری توسط این سرویس فراهم می‌شود:
الف) استفاده از شیء this.route.snapshot که وضعیت آغازین مسیریابی را به همراه دارد. برای مثال جهت دسترسی به مقدار پارامتر id می‌توان به صورت ذیل عمل کرد:
 let id = +this.route.snapshot.params['id'];

بنابراین ابتدا یک مسیریابی به همراه پارامتر یا پارامترهایی متغیر تعریف می‌شود:
 { path: 'products/:id', component: ProductDetailComponent }
سپس این مسیریابی توسط لینک ذیل فعال می‌شود:
<a [routerLink]="['/products', product.id]">{{product.productName}}</a>
اکنون برای دریافت مقدار این پارامتر از URL جاری، می‌توان از this.route.snapshot.params['id'] استفاده کرد. این id دقیقا نام همان متغیری است که در تعریف مسیریابی ذکر شده‌است و حساس به کوچکی و بزرگی حروف می‌باشد.

ب) این سرویس ویژه به همراه خاصیت this.route.params که یک Observable است نیز می‌باشد:
this.route.params.subscribe(
         params => {
            let id = +params['id'];
            this.getProduct(id);
         }
      );
هر زمان که پارامترهای مسیریابی تغییر کنند، این Observable به آن‌ها گوش فرا داده و برنامه را از این تغییرات مطلع می‌سازد.

یک نکته: ذکر علامت + در اینجا (params['id']+) سبب تبدیل رشته‌ی دریافتی، به عدد می‌گردد.


تکمیل کامپوننت نمایش جزئیات یک محصول

در ادامه قالب ابتدایی مشاهده‌ی جزئیات یک محصول را که در فایل src\app\product\product-detail\product-detail.component.ts قرار دارد، گشوده و به نحو ذیل تکمیل کنید:
import { Component, OnInit } from '@angular/core';
import { ActivatedRoute } from '@angular/router';

import { ProductService } from './../product.service';
import { IProduct } from './../iproduct';

@Component({
  selector: 'app-product-detail',
  templateUrl: './product-detail.component.html',
  styleUrls: ['./product-detail.component.css']
})
export class ProductDetailComponent implements OnInit {
  pageTitle = 'Product Detail';
  product: IProduct;
  errorMessage: string;

  constructor(private productService: ProductService,
    private route: ActivatedRoute) { }

  ngOnInit(): void {
    let id = +this.route.snapshot.params['id'];
    this.getProduct(id);
  }

  getProduct(id: number) {
    this.productService.getProduct(id).subscribe(
      product => this.product = product,
      error => this.errorMessage = <any>error);
  }
}
در این حالت اگر آدرس http://localhost:4200/products/1 توسط کاربر درخواست شود، نیاز است بتوان id=1 آن‌را از مسیرجاری استخراج کرد. به همین جهت سرویس ActivatedRoute به سازنده‌ی کلاس کامپوننت جزئیات محصول تزریق شده‌است. هرچند می‌توان از این سرویس در همان سازنده‌ی کلاس نیز استفاده کرد، اما انجام اعمال async آغازین یک کامپوننت بهتر است به ngOnInit منتقل شوند تا سبب تاخیری در آغاز و نمایش کامپوننت نگردند. این life cycle hook، پس از آغاز کامپوننت فراخوانی می‌گردد. به همین جهت ذکر implements OnInit را در قسمت تعریف کلاس مشاهده می‌کنید.
در متد OnInit، مقدار id، از snapshot دریافت می‌گردد. سپس این id به متد getProduct ارسال می‌شود تا از RES Web API سرویس برنامه، جزئیات این محصول را واکشی کند و به خاصیت product نسبت دهد.


برای تکمیل قالب این کامپوننت نیز فایل src\app\product\product-detail\product-detail.component.html را گشوده و به نحو ذیل تغییر دهید تا در آن بتوان از خاصیت عمومی product استفاده کرد:
<div class="panel panel-primary" *ngIf="product">
  <div class="panel-heading" style="font-size:large">
    {{pageTitle + ": " + product.productName}}
  </div>

  <div class="panel-body">
    <div>
      Name: {{product.productName}}
    </div>
    <div>
      Code: {{product.productCode}}
    </div>
    <div class="has-error" *ngIf="errorMessage">{{errorMessage}}</div>
  </div>

  <div class="panel-footer">
    <a class="btn btn-default" [routerLink]="['/products']">
      <i class="glyphicon glyphicon-chevron-left"></i> Back
    </a>
    <a class="btn btn-primary" style="width:80px;margin-left:10px" 
       [routerLink]="['/products', product.id, 'edit']">
       Edit
    </a>
  </div>
</div>
در اینجا علاوه بر استفاده از شیء product در جهت نمایش جزئیات محصول انتخابی، دو دکمه‌ی back و edit نیز اضافه شده‌اند که اولی صفحه‌ی لیست محصولات را مجددا نمایش می‌دهد و دومی کار هدایت به صفحه‌ی ویرایش جزئیات این محصول را میسر می‌کند.


تکمیل کامپوننت ویرایش و افزودن جزئیات یک محصول

از آنجائیکه قصد داریم به ماژول محصولات فرم جدیدی را اضافه کنیم، نیاز است به فایل src\app\product\product.module.ts مراجعه کرده و FormsModule را به قسمت imports آن اضافه کنیم:
import { FormsModule } from '@angular/forms';

@NgModule({
  imports: [
    CommonModule,
    FormsModule,
    ProductRoutingModule
  ]
کد کامل کامپوننت ویرایش و افزودن جزئیات یک محصول به شرح ذیل است (فایل src\app\product\product-edit\product-edit.component.ts):
import { Component, OnInit } from '@angular/core';
import { ActivatedRoute, Router } from '@angular/router';

import { ProductService } from './../product.service';
import { IProduct } from './../iproduct';

@Component({
  selector: 'app-product-edit',
  templateUrl: './product-edit.component.html',
  styleUrls: ['./product-edit.component.css']
})
export class ProductEditComponent implements OnInit {
  pageTitle = 'Product Edit';
  product: IProduct;
  errorMessage: string;

  constructor(private productService: ProductService,
    private route: ActivatedRoute,
    private router: Router) { }

  ngOnInit(): void {
    let id = +this.route.snapshot.params['id'];
    this.getProduct(id);
  }

  getProduct(id: number): void {
    this.productService.getProduct(id)
      .subscribe(
      (product: IProduct) => this.onProductRetrieved(product),
      (error: any) => this.errorMessage = <any>error
      );
  }

  onProductRetrieved(product: IProduct): void {
    this.product = product;

    if (this.product.id === 0) {
      this.pageTitle = 'Add Product';
    } else {
      this.pageTitle = `Edit Product: ${this.product.productName}`;
    }
  }

  deleteProduct(): void {
    if (this.product.id === 0) {
      // Don't delete, it was never saved.
      this.onSaveComplete();
    } else {
      if (confirm(`Really delete the product: ${this.product.productName}?`)) {
        this.productService.deleteProduct(this.product.id)
          .subscribe(
          () => this.onSaveComplete(`${this.product.productName} was deleted`),
          (error: any) => this.errorMessage = <any>error
          );
      }
    }
  }

  saveProduct(): void {
    if (true === true) {
      this.productService.saveProduct(this.product)
        .subscribe(
        () => this.onSaveComplete(`${this.product.productName} was saved`),
        (error: any) => this.errorMessage = <any>error
        );
    } else {
      this.errorMessage = 'Please correct the validation errors.';
    }
  }

  onSaveComplete(message?: string): void {
    if (message) {
      // TODO: show msg
    }

    // Navigate back to the product list
    this.router.navigate(['/products']);
  }
}
به همراه کد کامل قالب آن (فایل src\app\product\product-edit\product-edit.component.html):
<div class="panel panel-primary">
  <div class="panel-heading">
    {{pageTitle}}
  </div>

  <div class="panel-body" *ngIf="product">
    <form class="form-horizontal" novalidate (ngSubmit)="saveProduct()" #productForm="ngForm">
      <fieldset>
        <div class="form-group" [ngClass]="{'has-error': (productNameVar.touched || 
                                               productNameVar.dirty) && 
                                               !productNameVar.valid }">
          <label class="col-md-2 control-label" for="productNameId">Product Name</label>

          <div class="col-md-8">
            <input class="form-control" id="productNameId" type="text" placeholder="Name (required)" 
                   required minlength="3" [(ngModel)]=product.productName 
                   name="productName" #productNameVar="ngModel" />
            <span class="help-block" *ngIf="(productNameVar.touched ||
                                                         productNameVar.dirty) &&
                                                         productNameVar.errors">
                <span *ngIf="productNameVar.errors.required">
                    Product name is required.
                </span>
                <span *ngIf="productNameVar.errors.minlength">
                    Product name must be at least three characters.
                </span>
            </span>
          </div>
        </div>

        <div class="form-group" [ngClass]="{'has-error': (productCodeVar.touched || 
                                               productCodeVar.dirty) && 
                                               !productCodeVar.valid }">
          <label class="col-md-2 control-label" for="productCodeId">Product Code</label>

          <div class="col-md-8">
            <input class="form-control" id="productCodeId" type="text" placeholder="Code (required)" 
                   required [(ngModel)]=product.productCode
                   name="productCode" #productCodeVar="ngModel" />
            <span class="help-block" *ngIf="(productCodeVar.touched ||
                                                         productCodeVar.dirty) &&
                                                         productCodeVar.errors">
                <span *ngIf="productCodeVar.errors.required">
                     Product code is required.
                </span>
            </span>
          </div>
        </div>

        <div class="form-group">
          <div class="col-md-4 col-md-offset-2">
            <span>
                 <button class="btn btn-primary"
                         type="submit"
                         style="width:80px;margin-right:10px"
                         [disabled]="!productForm.valid"
                         (click)="saveProduct()">
                         Save
                 </button>
             </span>
             <span>
                 <a class="btn btn-default"
                    [routerLink]="['/products']">
                       Cancel
                 </a>
             </span>
             <span>
                 <a class="btn btn-default"
                    (click)="deleteProduct()">
                     Delete
                  </a>
             </span>
          </div>
        </div>
      </fieldset>
    </form>
    <div class="has-error" *ngIf="errorMessage">{{errorMessage}}</div>
  </div>
</div>

توضیحات:

نکته‌ی مهمی را که در این کدها می‌خواهیم بررسی کنیم، متد ngOnInit آن‌است:
ngOnInit(): void {
    let id = +this.route.snapshot.params['id'];
    this.getProduct(id);
  }
برنامه را یکبار توسط دستور ng server -o ساخته و اجرا کنید.
 - ابتدا لیست محصولات را مشاهده کنید.
 - سپس بر روی دکمه‌ی edit محصول شماره یک کلیک نمائید:


تصویر فوق حاصل خواهد شد که صحیح است. اطلاعات مربوط به محصول یک از وب سرور آزمایشی برنامه واکشی شده و به شیء product نسبت داده شده‌است. همین انتساب سبب مقدار دهی فیلدهای فرم ویرایش اطلاعات گردیده‌است.
 - در ادامه بر روی لینک Add product در منوی بالای صفحه کلیک کنید:


همانطور که مشاهده می‌کنید، هرچند URL صفحه تغییر کرده‌است، اما هنوز فرم ویرایش اطلاعات، به روز نشده و فیلدهای آن جهت درج یک محصول جدید خالی نشده‌اند. علت اینجا است که در متد ngOnInit، مقدار پارامتر id را از طریق شیء route.snapshot دریافت کرده‌ایم. اگر تنها پارامترهای URL تغییر کنند، کامپوننت مجددا آغاز نشده و متد ngOnInit فراخوانی نمی‌شود. در اینجا تغییر آدرس http://localhost:4200/products/1/edit به http://localhost:4200/products/0/edit به علت عدم تغییر  root URL segment آن یا همان products، سبب فراخوانی مجدد ngOnInit نمی‌شود. به همین جهت است که فیلدهای این فرم تغییر نکرده‌اند.
برای حل این مشکل بجای دریافت پارامترهای مسیریابی از طریق شیء route.snapshot بهتر است به تغییرات آن‌ها گوش فرا دهیم. اینکار را از طریق متد route.params.subscribe می‌توان انجام داد:
  ngOnInit(): void {
    this.route.params.subscribe(
      params => {
        let id = +params['id'];
        this.getProduct(id);
      }
    );
  }
در اینجا چون کامپوننت به علت نحوه‌ی تعریف مسیریابی آن مجددا آغاز نمی‌شود، شیء route.snapshot برای دسترسی به پارامترهای تغییر کرده‌ی مسیریابی، کارآیی لازم را نداشته و باید از روش دوم دسترسی به آن مقادیر که یک Observable است و به تغییرات پارامترها گوش فرا می‌دهد، استفاده کرد.

یک نکته: هر زمانیکه از Observable‌ها استفاده می‌شود، نیاز است در پایان کار کامپوننت، unsubscribe آن نیز فراخوانی شود تا نشتی حافظه رخ ندهد. در اینجا یک سری استثناء هم وجود دارند، مانند this.route.params که به صورت خودکار توسط طول عمر سرویس ActivatedRoute مدیریت می‌شود.


روش خواندن پارامترهای مسیریابی در +Angular 4

روشی که تا به اینجا در مورد خواندن پارامترهای مسیریابی ذکر شد، با Angular 4 هم سازگار است. در Angular 4 روش دیگری را نیز اضافه کرده‌اند که توسط شیء paramMap مدیریت می‌شود:
    // For Angular 4+
    let id = +this.route.snapshot.paramMap.get('id');
    this.getProduct(id);

    // OR
    this.route.paramMap.subscribe(params => {
          let id = +params['id'];
          this.getProduct(id);
        });
در اینجا دو روش دسترسی به پارامتر id را مشاهده می‌کنید. در حالت کار با snapshot متد paramMap.get اینبار یک رشته را قبول می‌کند و یا بجای params می‌توان از paramMap استفاده کرد.


تعریف پارامترهای اختیاری مسیریابی

فرض کنید یک صفحه‌ی جستجو را طراحی کرده‌اید که در آن می‌توان نام و کد محصول را جستجو کرد. سپس می‌خواهیم این پارامترها را به صفحه‌ی نمایش لیست محصولات هدایت کنیم. برای طراحی این نوع مسیریابی می‌توان از مطالبی که تاکنون گفته شد استفاده کرد و پارامترهایی اجباری را جهت مسیریابی تعریف نمود:
 { path: 'products/:name/:code', component: ProductListComponent }
و سپس می‌توان یک چنین لینکی را جهت فعالسازی آن اضافه کرد:
 [routerLink]="['/products', productName, productCode]"
این روش به همراه URLهایی ناخوانا خواهد بود که قسمت‌های مختلف آن مشخص نیستند و هر بار که قرار باشد گزینه‌ی دیگری را به جستجو اضافه کرد، نیاز است این پارامترها را نیز تغییر داد. همچنین در حین جستجو ممکن است تعدادی از فیلدها اختیاری باشند و نه اجباری. برای حل این مشکل امکان تعریف پارامترهای اختیاری مسیریابی نیز پیش بینی شده‌است. دراین حالت تعریف مسیریابی صفحه‌ی نمایش لیست محصولات به صورت ذیل خواهد بود (بدون ذکر هیچ پارامتری):
 { path: 'products', component: ProductListComponent },
و سپس لینکی که به آن تعریف می‌شود، نحوه‌ی تعریف خاصی را خواهد داشت:
 [routerLink]="['/products', {name: productName, code: productCode}]"
در اینجا پارامترهای اختیاری به صورت یک سری key/value در آرایه‌ی پارامترهای مسیریابی مشخص می‌شوند و هربار که نیاز به تغییر آن‌ها بود، نیازی نیست تا تعریف مسیریابی اصلی مرتبط را تغییر داد. باید دقت داشت که پارامترهای اختیاری باید همواره پس از پارامترهای اجباری در این آرایه، ذکر شوند.
در این حالت لینک تولید شده چنین شکلی را خواهد داشت:
 http://localhost:4200/products;name=Controller;code=gmg
نحوه‌ی خواندن این پارامترها، دقیقا همانند نحوه‌ی خواندن پارامترهای اجباری هستند و در اینجا از نام key‌ها برای اشاره‌ی به آن‌ها استفاده می‌شود:
let name = this.route.snapshot.params['name'];
let code = this.route.snapshot.params['code'];

این پارامترها پس از هدایت کاربر به مسیری دیگر، حفظ نشده و پاک خواهند شد. به همین جهت کلیدهای تعریف شده‌ی در اینجا ضرورتی ندارد که یکتا بوده و با سایر قسمت‌های برنامه تداخلی نداشته باشند.


تعریف پارامترهای کوئری در مسیریابی

فرض کنید لیست محصولات را بر اساس پارامتر یا پارامترهایی فیلتر کرده‌اید. اکنون اگر بر روی لینک مشاهده‌ی جزئیات یک محصول یافت شده کلیک کنید و سپس مجددا به لیست فیلتر شده بازگردید، تمام پارامترهای انتخابی پاک شده و لیست از ابتدا نمایش داده می‌شود. در یک چنین حالتی برای بهبود تجربه‌ی کاربری، بهتر است پارامترهای جستجو شده را در طی هدایت کاربر به قسمت‌های مختلف حفظ کرد:
 http://localhost:42000/products/5?filterBy=product1
در این لینک جزئیات محصول 5 نمایش داده خواهد شد. پس از عدد 5، پارامترهای کوئری ذکر شده‌اند و برخلاف پارامترهای اختیاری مسیریابی، در بین مسیریابی و هدایت کاربران به صفحات مختلف، حفظ خواهند شد.
در اینجا نیز برای تعریف یک چنین قابلیتی، مسیریابی ابتدایی تعریف شده، همانند قبل خواهد بود و در آن خبری از پارامترهای کوئری نیست:
 { path: 'products', component: ProductListComponent}
اعمال پارامترهای کوئری مختلف، به لینک‌های تعریف شده، توسط دایرکتیو queryParams صورت می‌گیرد و در اینجا یک مجموعه‌ی از key/valueها ذکر خواهند شد:
<a [routerLink] = "['/products', product.id]"
     [queryParams] = "{ filterBy: 'er', showImage: true }">
{{product.productName}}
</a>
در این مثال یک ثابت دلخواه er مشخص شده‌است. بدیهی است می‌توان متغیری را نیز بجای این ثابت تعریف کرد (یک خاصیت عمومی تعریف شده‌ی در سطح کامپوننت که به تکست‌باکس جستجو متصل است).

و یا با کدنویسی به صورت ذیل است:
this.router.navigate(['/products'],
   {
       queryParams: { filterBy: 'er', showImage: true}
   }
);
باید دقت داشت که چون این پارامترهای کوئری در بین مسیریابی به صفحات مختلف حفظ می‌شوند، نباید کلیدهای انتخاب شده‌ی در اینجا با سایر کلیدهای موجود در صفحات دیگر تداخل پیدا کنند.

یک مشکل: اگر در صفحه‌ی نمایش جزئیات یک محصول، دکمه‌ی Back وجود داشته باشد، با کلیک بر روی آن پارامترهای کوئری پاک خواهند شد و دیگر حفظ نمی‌شوند. مرحله‌ی آخر حفظ پارامترهای کوئری در بین صفحات مختلف تنظیم ذیل است:
 [preserveQueryParams] = "true"
یعنی دکمه‌ی back به این شکل تغییر می‌کند:
<a class="btn btn-default"
           [routerLink]="['/products']"
           [preserveQueryParams]="true">
            <i class="glyphicon glyphicon-chevron-left"></i> Back
</a>
و یا استفاده از { preserveQueryParams: true} در حین کدنویسی.
که البته در Angular 4 مورد اول به "queryParamsHandling= "preserve و مورد دوم به { 'queryParamsHandling: 'preserve} تغییر یافته‌است و حالت قبلی منسوخ شده اعلام گردیده‌است.
this.router.navigate(['/products'],
   { queryParamsHandling: 'preserve'}
);

پس از بازگشت به صفحه‌ی اصلی لیست محصولات، هرچند این پارامترهای کوئری حفظ شده‌اند، اما مجددا به صورت خودکار پردازش نخواهند شد. برای خواندن آن‌ها در متد ngOnInit باید به صورت ذیل عمل کرد:
var filter = this.route.snapshot.queryParams['filterBy'] || '';
var showImage = this.route.snapshot.queryParams['showImage'] === 'true';
علت تعریف '' || این است که ممکن است filterBy تعریف نشده باشد (برای حالتی که صفحه برای بار اول نمایش داده می‌شود) و دلیل تعریف 'true' === این است که مقادیر دریافتی در اینجا رشته‌ای هستند و نه boolean. به همین جهت باید با رشته‌ی true مقایسه شوند.

در مثال تکمیل شده‌ی جاری، امکان فیلتر کردن جدول با اضافه کردن یک pipe جدید به نام ProductFilter میسر شده‌است:
 >ng g p product/ProductFilter
فایل src\app\product\product-filter.pipe.ts با این محتوا:
import { PipeTransform, Pipe } from '@angular/core';
import { IProduct } from './iproduct';

@Pipe({
  name: 'productFilter'
})
export class ProductFilterPipe implements PipeTransform {
  transform(value: IProduct[], filterBy: string): IProduct[] {
    filterBy = filterBy ? filterBy.toLocaleLowerCase() : null;
    return filterBy ? value.filter((product: IProduct) =>
      product.productName.toLocaleLowerCase().indexOf(filterBy) !== -1) : value;
  }
}
و سپس تعریف تکست باکس فیلتر کردن در ابتدای قالب src\app\product\product-list\product-list.component.html :
  <div class="panel-body">
    <div class="row">
            <div class="col-md-2">Filter by:</div>
            <div class="col-md-4">
                <input type="text" [(ngModel)]="listFilter" />
            </div>
    </div>
    <div class="row" *ngIf="listFilter">
            <div class="col-md-6">
                <h3>Filtered by: {{listFilter}} </h3>
            </div>
    </div>
و اعمال این فیلتر به حلقه‌ی نمایش ردیف‌های جدول؛ به همراه تعریف پارامتر کوئری:
<tr *ngFor="let product of products | productFilter:listFilter">
            <td><a [routerLink]="['/products', product.id]"
                   [queryParams]="{filterBy: listFilter}">
                  {{product.productName}}
                </a>
            </td>


در اینجا اگر به صفحه‌ی جزئیات محصول فیلتر شده مراجعه کنیم، این فیلتر حفظ خواهد شد:


و در این حالت اگر بر روی دکمه‌ی back کلیک کنیم، مجددا فیلتر وارد شده بازیابی شده و نمایش داده می‌شود:


که برای میسر شدن آن ابتدا خاصیت عمومی listFilter به کامپوننت لیست محصولات اضافه گردیده و سپس در ngOnInit، این پارامتر در صورت وجود، از سیستم مسیریابی دریافت می‌شود:
@Component({
  selector: 'app-product-list',
  templateUrl: './product-list.component.html',
  styleUrls: ['./product-list.component.css']
})
export class ProductListComponent implements OnInit {
  listFilter: string;

  ngOnInit(): void {
    this.listFilter = this.route.snapshot.queryParams['filterBy'] || '';


کدهای کامل این قسمت را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: angular-routing-lab-02.zip
برای اجرای آن فرض بر این است که پیشتر Angular CLI را نصب کرده‌اید. سپس از طریق خط فرمان به ریشه‌ی پروژه وارد شده و دستور npm install را صادر کنید تا وابستگی‌های آن دریافت و نصب شوند. در آخر با اجرای دستور ng serve -o برنامه ساخته شده و در مرورگر پیش فرض سیستم نمایش داده خواهد شد.
نظرات مطالب
Blazor 5x - قسمت 31 - احراز هویت و اعتبارسنجی کاربران Blazor WASM - بخش 1 - انجام تنظیمات اولیه
- فلسفه‌ی کار با Blazor server، امکان دسترسی مستقیم به لایه سرویس‌های برنامه، بدون نیاز به طراحی یک Web API خاص آن‌ها است (کار با آن ساده‌تر است). اگر قرار است با Web API کار کنید، شاید بهتر باشد از WASM استفاده کنید.
- سرویس‌های Blazor Server، طول عمر خاصی دارند و تا زمانیکه اتصال برقرار است، از دست نمی‌روند. بنابراین خیلی از اطلاعات را می‌توان به صورت متداولی در آن‌ها ذخیره کرد و نیازی به تمهید خاصی نیست؛ هرچند encrypted local storage هم دارند.
- امکان طراحی interceptor برای HTTP Client هم وجود دارد تا هربار نیازی به مقدار دهی هدر Authorization نباشد.
- بله. در این سری اگر از Identity استفاده شده، بیشتر هدف مدیریت کاربران بوده و یا برای Blazor Server، دسترسی به کوکی خودکار پس از لاگین. نکات تهیه‌ی authentication provider سفارشی مطرح شده‌ی در قسمت wasm این سری برای کار با JWT، همه جا یکسان است و وابستگی به Identity و یا حتی Identity server پیش‌فرض مطرح شده‌ی توسط مایکروسافت، ندارد.
اشتراک‌ها
گوگل چگونه کار می‌کند؟
اخیرا گوگل صفحه ای رو منتشر کرده که به صورت ساده نحوه کار موتور جستجوی خودش رو توضیح می‌دهد. 
گوگل چگونه کار می‌کند؟
مطالب
بررسی تغییرات Blazor 8x - قسمت دوازدهم - قالب جدید پیاده سازی اعتبارسنجی و احراز هویت - بخش دوم
در قسمت قبل، با نام‌هایی مانند IdentityRevalidatingAuthenticationStateProvider و PersistingRevalidatingAuthenticationStateProvider آشنا شدیم. در این قسمت جزئیات بیشتری از این کلاس‌ها را بررسی می‌کنیم.


نحوه‌ی پیاده سازی AuthenticationStateProvider در پروژه‌های Blazor Server 8x

در کدهای زیر، ساختار کلی کلاس AuthenticationStateProvider ارائه شده‌ی توسط قالب رسمی پروژه‌های Blazor Server به همراه مباحث اعتبارسنجی مبتنی بر ASP.NET Core Identity را مشاهده می‌کنید:
public class IdentityRevalidatingAuthenticationStateProvider : RevalidatingServerAuthenticationStateProvider
{

    protected override TimeSpan RevalidationInterval => TimeSpan.FromMinutes(30);

    protected override async Task<bool> ValidateAuthenticationStateAsync(
        AuthenticationState authenticationState, CancellationToken cancellationToken)
    {
     // ...
    }
}
کار این کلاس، پیاده سازی کلاس پایه‌ی RevalidatingServerAuthenticationStateProvider است. این کلاس پایه، چیزی نیست بجز یک کلاس پیاده سازی کننده‌ی AuthenticationStateProvider که در آن توسط حلقه‌ای، کار یک تایمر را پیاده سازی کرده‌اند که برای مثال در اینجا هر نیم ساعت یکبار، متد ValidateAuthenticationStateAsync را صدا می‌زند.
برای مثال در اینجا (یعنی کلاس بازنویسی کننده‌ی متد ValidateAuthenticationStateAsync که توسط تایمر کلاس پایه فراخوانی می‌شود) اعتبار security stamp کاربر جاری، هر نیم ساعت یکبار بررسی می‌شود. اگر فاقد اعتبار بود، کلاس پایه‌ی استفاده شده، سبب LogOut خودکار این کاربر می‌شود.


نحوه‌ی پیاده سازی AuthenticationStateProvider در پروژه‌های Blazor WASM 8x

دو نوع پروژه‌ی مبتنی بر وب‌اسمبلی را می‌توان در دات نت 8 ایجاد کرد: پروژه‌های حالت رندر Auto و پروژه‌های حالت رندر WASM
در هر دوی این‌ها، از کامپوننت ویژه‌ای به نام PersistentComponentState استفاده شده‌است که معرفی آن‌را در قسمت هشتم این سری مشاهده کردید. کار این کامپوننت در سمت سرور به صورت زیر است:
public class PersistingRevalidatingAuthenticationStateProvider : RevalidatingServerAuthenticationStateProvider
{
    public PersistingRevalidatingAuthenticationStateProvider(
        ILoggerFactory loggerFactory,
        IServiceScopeFactory scopeFactory,
        PersistentComponentState state,
        IOptions<IdentityOptions> options)
        : base(loggerFactory)
    {
     // ...
    }

    protected override TimeSpan RevalidationInterval => TimeSpan.FromMinutes(30);

    protected override async Task<bool> ValidateAuthenticationStateAsync(
        AuthenticationState authenticationState, CancellationToken cancellationToken)
    {
     // ...
    }

    private async Task OnPersistingAsync()
    {
     // ...
                _state.PersistAsJson(nameof(UserInfo), new UserInfo
                {
                    UserId = userId,
                    Email = email,
                });
     // ...
    }
}
همانطور که مشاهده می‌کنید، مهم‌ترین تفاوت آن با پروژه‌های Blazor Server، ذخیره سازی state به صورت JSON است که اینکار توسط کامپوننت PersistentComponentState انجام می‌شود و این Component-Stateهای مخفی حاصل از فراخوانی PersistAsJson، فقط یکبار توسط قسمت کلاینت، به صورت زیر خوانده می‌شوند:
public class PersistentAuthenticationStateProvider(PersistentComponentState persistentState) : AuthenticationStateProvider
{
    private static readonly Task<AuthenticationState> _unauthenticatedTask =
        Task.FromResult(new AuthenticationState(new ClaimsPrincipal(new ClaimsIdentity())));

    public override Task<AuthenticationState> GetAuthenticationStateAsync()
    {
        if (!persistentState.TryTakeFromJson<UserInfo>(nameof(UserInfo), out var userInfo) || userInfo is null)
        {
            return _unauthenticatedTask;
        }

        Claim[] claims = [
            new Claim(ClaimTypes.NameIdentifier, userInfo.UserId),
            new Claim(ClaimTypes.Name, userInfo.Email),
            new Claim(ClaimTypes.Email, userInfo.Email) ];

        return Task.FromResult(
            new AuthenticationState(new ClaimsPrincipal(new ClaimsIdentity(claims,
                authenticationType: nameof(PersistentAuthenticationStateProvider)))));
    }
}
در این کلاس سمت کلاینت و قرار گرفته‌ی در پروژه‌های WASM، نحوه‌ی پیاده سازی AuthenticationStateProvider را مشاهده می‌کنید که توسط آن و به کمک PersistentComponentState، کار خواندن اطلاعات UserInfo ای که پیشتر توسط state.PersistAsJson_ در سمت سرور در انتهای HTML صفحه ذخیره شده بود، انجام می‌‌شود.

بنابراین PersistentComponentState کار پرکردن اطلاعات یک کش مانند را در سمت سرور انجام داده و آن‌را به صورت سریالایز شده با قالب JSON، به انتهای HTML صفحه اضافه می‌کند. سپس زمانیکه کلاینت بارگذاری می‌شود، این اطلاعات را خوانده و استفاده می‌کند. یکبار از متد PersistAsJson آن در سمت سرور استفاده می‌شود، برای ذخیره سازی اطلاعات و یکبار از متد TryTakeFromJson آن در سمت کلاینت، برای خواندن اطلاعات.

یک نکته: پیاده سازی anti-forgery-token هم با استفاده از PersistentComponentState صورت گرفته‌است.
مطالب
VS Code برای توسعه دهندگان ASP.NET Core - قسمت دوم - ایجاد و اجرای اولین برنامه
پس از معرفی ابتدایی VSCode و نصب افزونه‌ی #C در قسمت قبل، در ادامه می‌خواهیم اولین پروژه‌ی ASP.NET Core خود را در آن ایجاد کنیم.


نصب ASP.NET Core بر روی سیستم عامل‌های مختلف

برای نصب پیشنیازهای کار با ASP.NET Core به آدرس https://www.microsoft.com/net/download/core مراجعه کرده و NET Core SDK. را دریافت و نصب کنید. پس از نصب آن جهت اطمینان از صحت انجام عملیات، دستور dotnet --version را در خط فرمان صادر کنید:
 C:\>dotnet --version
1.0.1
در اینجا SDK نصب شده، شامل هر دو نگارش 1.0 و 1,1 است. همچنین در همین صفحه‌ی دریافت فایل‌ها، علاوه بر نگارش ویندوز، نگارش‌های Mac و لینوکس آن نیز موجود هستند. بر روی هر کدام که کلیک کنید، ریز مراحل نصب هم به همراه آن‌ها وجود دارد. برای مثال نصب NET Core. بر روی Mac شامل نصب OpenSSL به صورت جداگانه است و یا نصب آن بر روی لینوکس به همراه چند دستور مختص به توزیع مورد استفاده می‌باشد که به خوبی مستند شده‌اند و نیازی به تکرار آن‌ها نیست و همواره آخرین نگارش آن‌ها بر روی سایت dot.net موجود است.


ایجاد اولین پروژه‌ی ASP.NET Core توسط NET Core SDK.

پس از نصب NET Core SDK.، به پیشنیاز دیگری برای شروع به کار با ASP.NET Core نیازی نیست. نه نیازی است تا آخرین نگارش ویژوال استودیوی کامل را نصب کنید و نه با به روز رسانی آن، نیاز است چندگیگابایت فایل به روز رسانی تکمیلی را دریافت کرد. همینقدر که این SDK نصب شود، می‌توان بلافاصله شروع به کار با این نگارش جدید کرد.
در ادامه ابتدا پوشه‌ی جدید پروژه‌ی خود را ساخته (برای مثال در مسیر D:\vs-code-examples\FirstAspNetCoreProject) و سپس از طریق خط فرمان به این پوشه وارد می‌شویم.

یک نکته: در ویندوزهای جدید فقط کافی است در نوار آدرس بالای صفحه تایپ کنید cmd. به این صورت بلافاصله command prompt استاندارد ویندوز در پوشه‌ی جاری در دسترس خواهد بود و دیگر نیازی نیست تا چند مرحله را جهت رسیدن به آن طی کرد.

پس از وارد شدن به پوشه‌ی جدید از طریق خط فرمان، دستور dotnet new --help را صادر کنید:
D:\vs-code-examples\FirstAspNetCoreProject>dotnet new --help
Getting ready...
Template Instantiation Commands for .NET Core CLI.

Usage: dotnet new [arguments] [options]

Arguments:
  template  The template to instantiate.

Options:
  -l|--list         List templates containing the specified name.
  -lang|--language  Specifies the language of the template to create
  -n|--name         The name for the output being created. If no name is specified, the name of the current directory is used.
  -o|--output       Location to place the generated output.
  -h|--help         Displays help for this command.
  -all|--show-all   Shows all templates


Templates                 Short Name      Language      Tags
----------------------------------------------------------------------
Console Application       console         [C#], F#      Common/Console
Class library             classlib        [C#], F#      Common/Library
Unit Test Project         mstest          [C#], F#      Test/MSTest
xUnit Test Project        xunit           [C#], F#      Test/xUnit
ASP.NET Core Empty        web             [C#]          Web/Empty
ASP.NET Core Web App      mvc             [C#], F#      Web/MVC
ASP.NET Core Web API      webapi          [C#]          Web/WebAPI
Solution File             sln                           Solution

Examples:
    dotnet new mvc --auth None --framework netcoreapp1.1
    dotnet new xunit --framework netcoreapp1.1
    dotnet new --help
همانطور که مشاهده می‌کنید، اینبار بجای انتخاب گزینه‌های مختلف از صفحه دیالوگ new project template داخل ویژوال استودیوی کامل، تمام این قالب‌ها از طریق خط فرمان در اختیار ما هستند. برای مثال می‌توان یک برنامه کنسول و یا یک کتابخانه‌ی جدید را ایجاد کرد.
در ادامه دستور ذیل را صادر کنید:
 D:\vs-code-examples\FirstAspNetCoreProject>dotnet new mvc --auth None
به این ترتیب یک پروژه‌ی جدید ASP.NET Core، بدون تنظیمات اعتبارسنجی و ASP.NET Core Identity، در کسری از ثانیه ایجاد خواهد شد.


سپس جهت گشودن این پروژه در VSCode تنها کافی است دستور ذیل را صادر کنیم:
 D:\vs-code-examples\FirstAspNetCoreProject>code .
در ادامه یکی از فایل‌های #C آن‌را گشوده و منتظر شوید تا کار دریافت خودکار بسته‌های مرتبط با افزونه‌ی #C ایی که در قسمت قبل نصب کردیم به پایان برسند:


اینکار یکبار باید انجام شود و پس از آن امکانات زبان #C و همچنین دیباگر NET Core. در VS Code قابل استفاده خواهند بود.
در تصویر فوق دو اخطار را هم مشاهده می‌کنید. مورد اول برای فعال سازی دیباگ و ساخت پروژه‌ی جاری است. گزینه‌ی Yes آن‌را انتخاب کنید و اخطار دوم جهت بازیابی بسته‌های نیوگت پروژه‌است که گزینه‌ی restore آن‌را انتخاب نمائید. البته کار بازیابی بسته‌ها از طریق کش موجود در سیستم به سرعت انجام خواهد شد.


گشودن کنسول از درون VS Code و اجرای برنامه‌ی ASP.NET Core

روش‌های متعددی برای گشودن کنسول خط فرمان در VS Code وجود دارند:
الف) فشردن دکمه‌های Ctrl+Shift+C
اینکار باعث می‌شود تا command prompt ویندوز از پوشه‌ی جاری به صورت مجزایی اجرا شود.
ب) فشردن دکمه‌های Ctrl+` (و یا Ctrl+ back-tick)
به این ترتیب کنسول پاورشل درون خود VS Code باز خواهد شد. اگر علاقمند نیستید تا از پاورشل استفاده کنید، می‌توانید این پیش‌فرض را به نحو ذیل بازنویسی کنید:
همانطور که در قسمت قبل نیز ذکر شد، از طریق منوی File->Preferences->Settings می‌توان به تنظیمات VS Code دسترسی یافت. پس از گشودن آن، یک سطر ذیل را به آن اضافه کنید:
 "terminal.integrated.shell.windows": "cmd.exe"
اکنون Ctrl+ back-tick را فشرده تا کنسول خط فرمان، داخل VS Code نمایان شود و سپس دستور ذیل را صادر کنید:
 D:\vs-code-examples\FirstAspNetCoreProject>dotnet run
Hosting environment: Production
Content root path: D:\vs-code-examples\FirstAspNetCoreProject
Now listening on: http://localhost:5000
Application started. Press Ctrl+C to shut down.
در اینجا دستور dotnet run سبب کامپایل و همچنین اجرای پروژه شده‌است و اکنون این برنامه‌ی وب بر روی پورت 5000 قابل دسترسی است:



ساده سازی ساخت و اجرای یک برنامه‌ی ASP.NET Core در VS Code


زمانیکه گزینه‌ی افزودن امکانات ساخت و دیباگ را انتخاب می‌کنیم (تصویر فوق)، دو فایل جدید به پوشه‌ی vscode. اضافه می‌شوند:


دراینجا فایل tasks.json، حاوی وظیفه‌ای است جهت ساخت برنامه. یعنی بجای اینکه مدام بخواهیم به خط فرمان مراجعه کرده و دستوراتی را صادر کنیم، می‌توان از وظایفی که در پشت صحنه همین فرامین را اجرا می‌کنند، استفاده کنیم؛ که نمونه‌ای از آن، به صورت پیش فرض به پروژه اضافه شده است.
برای دسترسی به آن، دکمه‌های ctrl+shift+p را فشرده و سپس در منوی ظاهر شده، واژه‌ی build را جستجو کنید:


با انتخاب این گزینه (که توسط Ctrl+Shift+B هم در دسترس است)، کار ساخت برنامه انجام شده و dll مرتبط با آن در پوشه‌ی bin تشکیل می‌شود.
 
همچنین در اینجا برای ساخت و بلافاصله نمایش آن در مرورگر پیش فرض سیستم، می‌توان مجددا دکمه‌های ctrl+shift+p را فشرد و در منوی ظاهر شده، واژه‌ی without را جستجو کرد:


با انتخاب این گزینه (که توسط Ctrl+F5 نیز در دسترس است)، برنامه ساخته شده، اجرا و نمایش داده می‌شود و برای خاتمه‌ی آن می‌توانید دکمه‌های Ctrl+C را بفشارید تا کار وب سرور موقتی آن خاتمه یابد.


در قسمت بعد مباحث دیباگ برنامه و گردش کار متداول یک پروژه‌ی ASP.NET Core را بررسی خواهیم کرد.
مطالب
بررسی Environment در Angular
در بین توسعه دهندگان، خیلی رایج است، چند نسخه از Application خود را داشته باشند که Environment‌‌های مختلفی را مورد هدف قرار می‌دهد؛ مثل development که مربوط به حالت توسعه می‌باشد و production که مربوط به حالت ارائه نهایی است. هر Environment تعدادی متغیر منحصر بفرد خود را خواهد داشت؛ مثلAPI Endpoint ،  app version  و ... . انگیولار تنظیمات Environment  را فراهم کرده است تا بتوانیم متغیر‌های منحصر بفردی را برای هر Environment، تعریف کنیم. 
اگر شما می‌خواهید به صورت خودکار یک flag را اعمال کنید، اجازه بدهید بگوییم prod-- ، در این حالت angular compiler متغیر API endpoint را با API endpoint مربوط به حالت ارائه نهایی برای شما جایگزین می‌کند. چیزی که شما نمی‌خواهید این است که به صورت دستی endpoint را قبل از build پروژه، تغییر دهید. این موضوع شانس دچار اشتباه شدن را کاهش می‌دهد.

Dealing with only 2 Environments  

به صورت پیش فرض انگیولار از دو Environment پشتیبانی می‌کند. فایل‌های Environment در دایرکتوری environment  آن قرار دارند که در مسیر زیر می‌باشد:
داخل دایرکتوری src، در ریشه WorkSpace یا پوشه پروژه شما( آشنایی با مفهوم WorkSpace  در انگیولار ). 
در داخل دایرکتوری environment، دو فایل با نام‌های environment.ts و environment.prod.ts وجود دارند. همانطور که ممکن است حدس زده باشید، فایل دوم برای حالت ارائه نهایی می‌باشد؛ در حالیکه فایل اول برای حالت توسعه است و همچنین به عنوان Environment پیش فرض نیز می‌باشد. Angular CLI compiler ، به صورت خودکار فایل اول را با فایل دوم،  هر زمان که شما build را با prod--  انجام میدهید، جایگزین می‌کند:
ng build --prod

اگر فایل environment.ts را باز کنید، خصوصیت production  به false تنظیم شده است؛ درحالیکه در environment.prod.ts خصویت production به true تنظیم شده‌است. همه متغیرها بر اساس Environment مشخصی، تفاوت ایجاد می‌کنند که به صورت مناسب باید در دو فایل قرار داده شوند:
// environment.ts environment variables
export const environment = {
  production: false,
  APIEndpoint: 'https://dev.endpoint.com'
};

// environment.prod.ts environment variables
export const environment = {
  production: true,
  APIEndpoint: 'https://prod.endpoint.com'
};
در اینجا خصوصیت APIEndpoint را داریم. در صورتیکه در حالت توسعه باشد، از آدرس https://dev.endpoint.com و در حالت ارائه نهایی از https://prod.endpoint.com استفاده خواهد کرد.

برای دستیابی به این متغیر‌ها، environment را import کرده و از آن همانند زیر استفاده می‌کنیم:
import { environment } from './../environments/environment';
که به صورت زیر از آن استفاده می‌شود:
const APIEndpoint = environment.APIEndpoint;
در ادامه، هر زمان که شما پروژه خود را بدون build , --prod کنید در متغیر APIEndpoint تعریف شده در بالا، مقدار https://dev.endpoint.com قرار خواهد گرفت که در این حالت از Environment پیش فرض استفاده می‌شود؛ در حالیکه، وقتی از prod-- استفاده می‌کنید، در متغیر APIEndpoint، مقدار https://prod.endpoint.com قرار خواهد گرفت که در این حالت از environment.prod.ts  استفاده می‌شود.

Dealing with 3 or More Environment 

این موضوع خیلی رایج است که برای Application ‌های خود، بیش از دو Environment داشته باشیم. ممکن است که شما نیاز داشته باشید به:
staging environment ،  beta environment ، production environment ، development environment  و ...  . انگیولار یک راه را برای ما فراهم کرده است که به صورت دستی Environment‌‌‌های بیشتری را که ممکن است نیاز داشته باشیم، اضافه کنیم. در اینجا ما نیاز به دو Environment دیگر به نام‌های staging و beta داریم. کار را با ایجاد کردن دو فایل دیگر در کنار environment ‌های موجود شروع می‌کنیم:
1-environment.staging.ts
2-environment.beta.ts
سپس هر کدام از آن‌ها را به صورت زیر ویرایش می‌کنیم: 
// environment.staging.ts environment variables
export const environment = {
  production: true
  APIEndpoint: "https://staging.endpoint.com"
};

// environment.beta.ts environment variables
export const environment = {
  production: true,
  APIEndpoint: "https://beta.endpoint.com"
};

در ادامه نیاز است در فایل angular.json، تنظیمات را تغییر دهیم ( که در ریشه Workspace  می‌باشد) . با انجام این‌کار، این امکان به Angular CLI داده خواهد شد که دو environment جدید ایجاد شده را شناسایی و در صورت نیاز از آن‌ها استفاده کند.

در ابتدا فایل angular.json را باز می‌کنیم و کلید configurations را می‌یابیم که در مسیر زیر می‌باشد:
projects -> yourappname -> architect -> build -> configurations
در اینجا به صورت پیش فرض یک کلید با نام production و تنظیمات زیر وجود دارد:
"configurations": {
   "production": {
       "fileReplacements": [
           {
              "replace": "src/environments/environment.ts",
               "with": "src/environments/environment.prod.ts"
           }
        ],
        "optimization": true,
        "outputHashing": "all",
        "sourceMap": false,
        "extractCss": true,
        "namedChunks": false,
        "aot": true,
        "extractLicenses": true,
        "vendorChunk": false,
        "buildOptimizer": true,
        "serviceWorker": true
   }
}

سپس از کلید production  و تنظمیات درون آن، یک نمونه تهیه می‌کنیم و در زیر کلید production  قرار می‌دهیم. سپس کلید production را به staging تغیر می‌دهیم. در قسمت fileReplacements مقدار کلید with را از
"with":"src/environments/environment.prod.ts"
به
"with":"src/environments/environment.staging.ts"
تغیر می‌دهیم. 
اکنون تنظیمات جدید شما برای staging environment باید به صورت زیر باشد: 
"configurations": {
   "production": {
        // ...
    },
    "staging": {
    "fileReplacements": [
     {
         "replace": "src/environments/environment.ts",
         "with": "src/environments/environment.staging.ts"
     }],
     "optimization": true,
     "outputHashing": "all",
     "sourceMap": true,
     "extractCss": false,
     "namedChunks": false,
     "aot": false,
     "extractLicenses": true,
     "vendorChunk": false,
     "buildOptimizer": true,
     "serviceWorker": true
   }
}

در ادامه همین روال را برای beta environment هم تکرار کنید.

نکته 
ممکن است شما نیاز داشته باشید تا تنظیمات بالا را به حالتی دقیق‌تر نسبت به environment مورد نظر اصلاح کنید. مثلا ممکن است نیاز داشته باشید، Service worker را در حالت staging فعال نگه دارید و در حالت beta آن را غیر فعال کنید که این تضمین می‌کند وقتی ریفرش انجام می‌شود، app ، Service worker  و منابع مربوط به آن را در مرورگر کش نکرده باشد.

Building your App 

در نهایت برای build کردن application خود با environment‌‌‌های سفارشی ایجاد شده، می‌توانید از پرچم configurations-- استفاده کنید؛ همانند زیر:
//for staging environment
ng build --configuration=staging

//for beta environment
ng build --configuration=beta

و در نهایت برای استفاده کردن از environment پیش فرض، استفاده از دستور زیر به تنهایی کافی می‌باشد:
//for production environment
ng build --prod

//for dev environment
ng build

مطالعه بیشتر جهت توزیع برنامه  : Angular CLI - ساخت و توزیع برنامه 
اکنون شما می‌توانید پروژه انگیولار خود را با هر تعداد environment ای که دوست دارید، configure کنید. 
اشتراک‌ها
معرفی کتاب ۹۷ نکته که هر برنامه نویسی باید بداند
۹۷ نکته که هر برنامه‌نویسی باید بداند، کتابی است شامل ۹۷ نکته از بزرگان و شخصیت‌های مهم آی تی که در آن به برنامه نویسان توصیه شده است. این کتاب توسط Kevlin Henney در سال ۲۰۱۰ به چاپ رسیده است. در قسمت فهرست آن نویسنده کتاب را به چند بخش از قبیل توسعه، کد ها، خطا ها، مهارت ها، مدیریت، کار تیمی، کیفیت و دیگر مواردی که در بخش فهرست آن اشاره شده است دسته بندی نموده است. نحوه نگارش این کتاب به این صورت است که یک نکته یا جمله توسط یک شخص اشاره و طی دو یا سه صفحه آن جمله تفسیر شده است. 
معرفی کتاب ۹۷ نکته که هر برنامه نویسی باید بداند
نظرات مطالب
شروع به کار با EF Core 1.0 - قسمت 14 - لایه بندی و تزریق وابستگی‌ها
- نظرات و مطالب « بررسی فریم ورک Logging» و « فعال سازی صفحات مخصوص توسعه دهنده‌ها » را مطالعه کنید. 
- اگر برنامه را از طریق dotnet run و یا dotnet watch run اجرا می‌کنید، در صفحه‌ی کنسول ظاهر شده، خطاها هم لاگ می‌شوند. یا اگر با ویژوال استودیو آن‌را اجرا می‌کنید، در برگه‌ی دیباگ آن این خطاها هم لاگ می‌شوند.

- اگر از پروژه‌ی DNT Identity استفاده می‌کنید، به همراه یک ef db logger هست که اطلاعات خطاهای رخ‌داده را در بانک اطلاعاتی ذخیره می‌کند و در قسمت لاگ‌های سیستم قابل گزارشگیری هست (منوی مدیریتی/گزارش رخ‌دادهای سیستم).
+ مطلب «کار با ASP.NET Web API» را هم در مورد ویژگی‌های FromBody و امثال آن مطالعه کنید.