اشتراکها
اشتراکها
اهداف VS Code در سال 2018
اشتراکها
انتشار Visual Studio Code
اشتراکها
ابزارهای خط فرمان Node js در Liftoff
نظرات مطالب
مبانی TypeScript؛ ماژولها
خود لینک مسدود نبود ولی با نسخه مجود در node modules لینک کردم خطا رفع شد.
با تشکر از شما
با تشکر از شما
مطالب دورهها
دسترسی سریع به مقادیر خواص توسط Reflection.Emit
اگر پروژههای چندسال اخیر را مرور کرده باشید خصوصا در زمینه ORMها و یا Serializerها و کلا مواردی که با Reflection زیاد سروکار دارند، تعدادی از آنها پیشوند fast را یدک میکشند و با ارائه نمودارهایی نشان میدهند که سرعت عملیات و کتابخانههای آنها چندین برابر کتابخانههای معمولی است و ... سؤال مهم اینجا است که رمز و راز اینها چیست؟
فرض کنید تعاریف کلاس User به صورت زیر است:
همانطور که در قسمتهای قبل نیز عنوان شد، خاصیت Id در کدهای IL نهایی به صورت متدهای get_Id و set_Id ظاهر میشوند.
حال اگر یک متد پویا ایجاد کنیم که بجای هر بار Reflection جهت دریافت مقدار Id، خود متد get_Id را مستقیما صدا بزند، چه خواهد شد؟
پیاده سازی این نکته را در ادامه ملاحظه میکنید:
توضیحات:
از کلاس Benchmark برای نمایش زمان انجام عملیات دریافت مقادیر Id از یک لیست، به دو روش Reflection متداول و روش صدا زدن مستقیم متد get_Id استفاده شده است.
در متد GetFastGetterFunc، ابتدا به متد get_Id خاصیت Id دسترسی پیدا خواهیم کرد. سپس یک متد پویا ایجاد میکنیم تا این get_Id را مستقیما صدا بزند. حاصل کار را به صورت یک delegate بازگشت میدهیم. شاید عنوان کنید که در اینجا هم حداقل در ابتدای کار متد، یک Reflection اولیه وجود دارد. پاسخ این است که مهم نیست؛ چون در یک برنامه واقعی، تهیه delegates در زمان آغاز برنامه انجام شده و حاصل کش میشود. بنابراین در زمان استفاده نهایی، به هیچ عنوان با سربار Reflection مواجه نخواهیم بود.
خروجی آزمایش فوق بر روی سیستم معمولی من به صورت زیر است:
بله. نتیجه روش GetFastGetterFunc واقعا سریع و باور نکردنی است!
چند پروژه که از این روش استفاده میکنند
Dapper
AutoMapper
fastJson
در سورس این کتابخانهها روشهای فراخوانی مستقیم متدهای set نیز پیاده سازی شدهاند که جهت تکمیل بحث میتوان به آنها مراجعه نمود.
ماخذ اصلی
این کشف و استفاده خاص، از اینجا شروع و عمومیت یافته است و پایه تمام کتابخانههایی است که پیشوند fast را به خود دادهاند:
2000% faster using dynamic method calls
فرض کنید تعاریف کلاس User به صورت زیر است:
public class User { public int Id { set; get; } }
حال اگر یک متد پویا ایجاد کنیم که بجای هر بار Reflection جهت دریافت مقدار Id، خود متد get_Id را مستقیما صدا بزند، چه خواهد شد؟
پیاده سازی این نکته را در ادامه ملاحظه میکنید:
using System; using System.Collections.Generic; using System.Diagnostics; using System.Reflection; using System.Reflection.Emit; namespace FastReflectionTests { /// <summary> /// کلاسی برای اندازه گیری زمان اجرای عملیات /// </summary> public class Benchmark : IDisposable { Stopwatch _watch; string _name; public static Benchmark Start(string name) { return new Benchmark(name); } private Benchmark(string name) { _name = name; _watch = new Stopwatch(); _watch.Start(); } public void Dispose() { _watch.Stop(); Console.WriteLine("{0} Total seconds: {1}" , _name, _watch.Elapsed.TotalSeconds); } } public class User { public int Id { set; get; } } class Program { public static Func<object, object> GetFastGetterFunc(string propertyName, Type ownerType) { var propertyInfo = ownerType.GetProperty(propertyName, BindingFlags.Instance | BindingFlags.Public); if (propertyInfo == null) return null; var getter = ownerType.GetMethod("get_" + propertyInfo.Name, BindingFlags.Instance | BindingFlags.Public | BindingFlags.FlattenHierarchy); if (getter == null) return null; var dynamicGetterMethod = new DynamicMethod( name: "_", returnType: typeof(object), parameterTypes: new[] { typeof(object) }, owner: propertyInfo.DeclaringType, skipVisibility: true); var il = dynamicGetterMethod.GetILGenerator(); il.Emit(OpCodes.Ldarg_0); // Load input to stack il.Emit(OpCodes.Castclass, propertyInfo.DeclaringType); // Cast to source type // نکته مهم در اینجا فراخوانی نهایی متد گت بدون استفاده از ریفلکشن است il.Emit(OpCodes.Callvirt, getter); //calls its get method if (propertyInfo.PropertyType.IsValueType) il.Emit(OpCodes.Box, propertyInfo.PropertyType);//box il.Emit(OpCodes.Ret); return (Func<object, object>)dynamicGetterMethod.CreateDelegate(typeof(Func<object, object>)); } static void Main(string[] args) { //تهیه لیستی از دادهها جهت آزمایش var list = new List<User>(); for (int i = 0; i < 1000000; i++) { list.Add(new User { Id = i }); } // دسترسی به اطلاعات لیست به صورت متداول از طریق ریفلکشن معمولی var idProperty = typeof(User).GetProperty("Id"); using (Benchmark.Start("Normal reflection")) { foreach (var item in list) { var id = idProperty.GetValue(item, null); } } // دسترسی از طریق روش سریع دستیابی به اطلاعات خواص var fastIdProperty = GetFastGetterFunc("Id", typeof(User)); using (Benchmark.Start("Fast Property")) { foreach (var item in list) { var id = fastIdProperty(item); } } } } }
از کلاس Benchmark برای نمایش زمان انجام عملیات دریافت مقادیر Id از یک لیست، به دو روش Reflection متداول و روش صدا زدن مستقیم متد get_Id استفاده شده است.
در متد GetFastGetterFunc، ابتدا به متد get_Id خاصیت Id دسترسی پیدا خواهیم کرد. سپس یک متد پویا ایجاد میکنیم تا این get_Id را مستقیما صدا بزند. حاصل کار را به صورت یک delegate بازگشت میدهیم. شاید عنوان کنید که در اینجا هم حداقل در ابتدای کار متد، یک Reflection اولیه وجود دارد. پاسخ این است که مهم نیست؛ چون در یک برنامه واقعی، تهیه delegates در زمان آغاز برنامه انجام شده و حاصل کش میشود. بنابراین در زمان استفاده نهایی، به هیچ عنوان با سربار Reflection مواجه نخواهیم بود.
خروجی آزمایش فوق بر روی سیستم معمولی من به صورت زیر است:
Normal reflection Total seconds: 2.0054177 Fast Property Total seconds: 0.0552056
چند پروژه که از این روش استفاده میکنند
Dapper
AutoMapper
fastJson
در سورس این کتابخانهها روشهای فراخوانی مستقیم متدهای set نیز پیاده سازی شدهاند که جهت تکمیل بحث میتوان به آنها مراجعه نمود.
ماخذ اصلی
این کشف و استفاده خاص، از اینجا شروع و عمومیت یافته است و پایه تمام کتابخانههایی است که پیشوند fast را به خود دادهاند:
2000% faster using dynamic method calls
نظرات مطالب
نمایش ساختارهای درختی توسط jqGrid
- مدل توضیح داده شده در اینجا Adjacency model است و شباهت زیادی به «مدلهای خود ارجاع دهنده» دارد. طراحی خودتان را بر اساس مطلب یاد شده انجام دهید و یا نگاشت نهایی اطلاعات خودتان را تبدیل کنید به این حالت. مهم نیست ساختار اصلی بانک اطلاعاتی شما به چه صورتی است. همینقدر که خروجی کوئری آن Adjacency model باشد (شبیه به ساختار کلاس BlogComment مطلب فوق)، با توضیحات فوق سازگار خواهد بود. اگر مستقیما SQL مینویسید، در مطلب «SQL Antipattern #2» کوئریهای آن موجود است. اگر با LINQ و EF کار میکنید، توضیحات مطلب «مباحث تکمیلی مدلهای خود ارجاع دهنده در EF Code first» را پیگیری کنید.
+ امکان اتصال دو جدول با کلید خارجی نیز در اینجا وجود دارد:
در امضای متد فوق که در بحث مطرح شده، node id تعیین کنندهی واکشی از parent id است. اگر node id نال بود، یعنی نمایش بار اول لیست (نمایش لیست استانها):
اگر نال نبود (درخواست واکشی اطلاعات استان بر اساس node id آن)، یعنی روی یک نود کلیک شدهاست. در اینجا فیلد parent id میتواند به عنوان کلید خارجی که به جدولی دیگر اشاره میکند نیز تفسیر و جایگزین شود:
برای این متد نهایتا مهم نیست که productsQuery به چه نحوی تهیه میشود. مهم نیست که از چند جدول مختلف حاصل میشود. فقط مقادیر نهایی آن مهم است.
+ امکان اتصال دو جدول با کلید خارجی نیز در اینجا وجود دارد:
public ActionResult GetComments(JqGridRequest request, int? nodeid, int? parentid, int? n_level)
if (nodeid == null) { productsQuery = productsQuery.Where(x => x.ParentId == null); }
else { // آی دی یک گره میتواند کلید خارجی یک جدول دیگر باشد productsQuery = productsQuery.Where(x => x.ParentId == nodeid.Value); }
یکی از روشهای ارسال و رمزگذاری اطلاعات، استفاده از کلیدهای امنیتی مورد استفادهی در سیستم یونیکس یا GnuPG است. استفاده از نرم افزار Gnu Privacy Guard یا گارد حفاظتی گنو، به ما این اجازه را میدهد که بتوانیم اطلاعاتمان را در بسترهای ارتباطی، با خیالی راحتتر ارسال کنیم و تا حد زیادی مطمئن باشیم که تنها فرد هدف توانایی دسترسی به اطلاعات را خواهد داشت. گارد امنیتی گنو زیر مجموعهای از پروژهی گنو است که دولت آلمان پایه ریز اصلی آن بوده است. این نرم افزار از یک روش رمزگذاری ترکیبی استفاده میکند که الگوریتمهای کلیدهای برابر(متقارن) و کلیدهای عمومی (نامتقارن) جهت تبادل آسان کلید را شامل میشود. در حال حاضر که نسخهی دو این برنامه ارائه شده است، برای رمزگذاریها از کتابخانهای به اسم libgcrypt استفاده میکند. یکی از مشکلات فعلی این پروژه، عدم وجود apiهای مناسبی جهت دسترسی راحتتر است و برای حل این مشکل، GPGME که مخفف GnuPG Made Easy ایجاد شد. بسیاری از برنامهها و پلاگینهای ارسال اطلاعات، امروزه همچون ارسال ایمیل، از این کلیدها بهره میبرند.
پروژههای مرتبط با این قضیه اسمهای مشابهی دارند که گاها بعضی افراد، هر کدام از اسمها را که دوست دارند، به همه اطلاق میکنند؛ ولی تفاوتهایی در این بین وجود دارد:
در صورتیکه از ویندوز استفاده میکنید، نیاز است ابتدا خط فرمان یونیکس را روی آن نصب کنید. برنامهی Cygwin این امکان را به شما میدهد تا خط فرمان یونیکس و دستورات پیش فرض آن را داشته باشید. این برنامه در دو حالت ۳۲ بیتی و ۶۴ بیتی ایجاد شده است. از آنجا که گفتیم این برنامه شامل دستورات پیش فرض آن است، برای همین GPG باید به صورت یک بستهی جداگانه نصب شود که در سایت آن میتوانید بستههای مختلف آنرا برای پلتفرمهای مختلف را مشاهده کنید.
ساخت کلید
برای ساخت کلید دستور زیر را صادر کنید:
اگر از نسخههای جدیدتر GPG استفاده میکنید، گزینههایی به شکل زیر ایجاد میشوند؛ ولی اگر خیر، ممکن است تعداد و شمارهی گزینهها متفاوت باشند که در این مورد دقت کنید. من در اینجا همان حالت پیش فرض، یعنی ۱ را انتخاب میکنم. این گزینه نحوهی امضاء و یا رمزگذاری شما با استفاده از الگوریتمهای RSA و DSA را مشخص میکند.
در کل در هر حالتی، استفادهی از RSA پیشنهاد میشود. بعد از آن، از شما اندازهی کلید را میپرسد که همان مقدار پیش فرض خودش را وارد میکنیم:
البته بسیاری ۱۰۲۴ بایت را نیز کافی میدانند.
بعد از آن مدت زمان اعتبار این کلید را از شما جویا میشود:
هنگام این پرسش نحوهی ورود زمان را به شما خواهد گفت که میتواند به شکلهای زیر باشد:
پس از آن هم یک تاییدیه از شما میگیرد و تاریخ انقضاء را به طور کامل برای شما مینویسد و سپس نیاز است که اطلاعاتی از قبیل نام و ایمیل و توضیح را وارد کنید:
بعد از آن از شما میخواهد که کل عملیات را تایید و یا کنسل کنید؛ یا اگر اطلاعات بالا را اشتباه وارد کردهاید، اصلاح کنید. با زدن کلید O عملیات را تایید کنید. در این حین از شما یک کلید برای رمزگذاری میپرسد که باید آن را دو بار بدهید و کارتان در اینجا به پایان میرسد و کلید ایجاد میشود.
اگر مشکلی در ساخت کلید نباشد با ارسال دستور زیر باید آن را در لیست کلیدها ببینید:
در اینجا کلید عمومی در خط pub بعد از / قرار دارد؛ یعنی عبارت ۸۷۰۸۰۱۶A کلید عمومی ماست که بر روی هر سیستم و هر کلیدی متفاوت است.
تبدیل کد متنی به کد دودویی
یکی از روشهای ارسال کدهای دودویی تبدیل آنان به یک قالب متنی ASCII است که به آن قالب ASCII Armor هم میگویند. سایتهای زیادی وجود دارند که این عبارت متنی را از شما میخواهند. چرا که مثلا این امکان وجود دارد که کلیدی که کاربر به سمت آنان میفرستد، آسیب دیده باشد یا اینکه KeyServerها در دسترس نباشند. در مورد این سرورها در ادامه صحبت خواهیم کرد. مثلا یکی از سایتهایی که به این عبارتها نیاز دارد Bintray است.
برای دریافت این کلید متنی باید دستور زیر را صادر کنید:
که برای مثال ما میشود:
و اگر کلید را با یک ویرایشگر متنی باز کنید، محتوایی شبیه محتوای زیر را خواهید دید:
در صورتی که قصد دارید متن کلید خصوصی را به دست بیاورید، لازم است بعد از export- عبارت secret-key- را نیز اضافه کنی د؛ یعنی:
آپلود کلید به سرورهای کلید (Key Servers)
یکی از روشهای به اشتراک گذاری کلید برای کاربران این است که از سرورهای کلید استفاده کنیم. یکبار آپلود روی یکی از این سرورها باعث میشود که به بقیهی سرورها هم اضافه شود. یکی از این سرورهای کلید که خودم از آن استفاده میکنم، سرور ابونتو است و با استفاده از دستور زیر، همان کلید بالا را برای آن سرور ارسال میکنم:
سپس از طریق کلید متنی، کلید آپلود شده را تایید میکنیم. به این آدرس رفته و محتوای کلید متنی خود را به طور کامل به همراه تگهای شروع و پایان کپی کنید و حتی میتوانید کلید خود را از طریق کادر جست و جو پیدا کنید.
رمزگذاری
ابتدا در محیط یونیکس، یک فایل متنی ساده با متن hello ubuntu را ایجاد میکنم. در ادامه قصد دارم این فایل را رمزنگاری کنم:
سپس همین فایل را رمزنگاری میکنم:
در این دستور ابتدا گفتیم که نام فایل خروجی ما myali.gpg است و میخواهیم
آن را رمزگذاری کنیم که توسط کلیدی با ایمیل
yeganehaym@gmail.com میباشد فایل ali.txt را رمزگذاری میکنیم.
رمزگشایی
برای رمزگشایی میتوانید از طریق دستور زیر اقدام کنید:
در
اینجا دستور دادیم محتوای فایل رمزشدهی myali.gpg را رمزگشایی کن و محتوای
آن را داخل فایلی با نام output.txt قرار بده. بعد از اجرای این دستور از
شما عبارت رمزی را که در مرحلهی ساخت کلید دوبار از شما پرسید، درخواست میکند. در بعضی سیستمها در همان ترمینال میپرسد، ولی بعضی سیستمها مثل
ابونتو که من از آن استفاده میکنم، به صورت گرافیکی یک کادر باز کرده و از شما
خواهش میکند عبارت رمز را وارد کنید.
عبارت رمز را وارد کنید و حالا فایل output.txt را باز کنید:
پروژههای مرتبط با این قضیه اسمهای مشابهی دارند که گاها بعضی افراد، هر کدام از اسمها را که دوست دارند، به همه اطلاق میکنند؛ ولی تفاوتهایی در این بین وجود دارد:
- OpenPGP: یک برنامه نیست و یک قانون و استانداری برای تهیهی آن است؛ که رعایت اصول آن الزامی است و برنامهی بالا، یک پیاده سازی از این استاندارد است.
- PGP: یک برنامه، برای رمزگذاری اطلاعات است که مخفف Pretty Good Privacy است.
- و GnuPG یا GPG که در بالا به آن اشاره شد.
در صورتیکه از ویندوز استفاده میکنید، نیاز است ابتدا خط فرمان یونیکس را روی آن نصب کنید. برنامهی Cygwin این امکان را به شما میدهد تا خط فرمان یونیکس و دستورات پیش فرض آن را داشته باشید. این برنامه در دو حالت ۳۲ بیتی و ۶۴ بیتی ایجاد شده است. از آنجا که گفتیم این برنامه شامل دستورات پیش فرض آن است، برای همین GPG باید به صورت یک بستهی جداگانه نصب شود که در سایت آن میتوانید بستههای مختلف آنرا برای پلتفرمهای مختلف را مشاهده کنید.
ساخت کلید
برای ساخت کلید دستور زیر را صادر کنید:
gpg --gen-key
Please select what kind of key you want: (1) RSA and RSA (default) (2) DSA and Elgamal (3) DSA (sign only) (4) RSA (sign only)
What keysize do you want? (2048)
بعد از آن مدت زمان اعتبار این کلید را از شما جویا میشود:
Key is valid for? (0)
دو هفته 2w دو سال 2y
You need a user ID to identify your key; the software constructs the user ID from the Real Name, Comment and Email Address in this form: "Heinrich Heine (Der Dichter) <heinrichh@duesseldorf.de>" Real name: ali yeganeh.m Email address: yeganehaym@gmail.com Comment: androidbreadcrumb You selected this USER-ID: "ali yeganeh.m (androidbreadcrumb) <yeganehaym@gmail.com>"
اگر مشکلی در ساخت کلید نباشد با ارسال دستور زیر باید آن را در لیست کلیدها ببینید:
ali@alipc:~$ gpg --list-keys /home/ali/.gnupg/pubring.gpg ---------------------------- pub 2048R/8708016A 2015-10-23 [expires: 2065-10-10] uid ali yeganeh.m (androidbreadcrumb) <yeganehaym@gmail.com> sub 2048R/533B7E96 2015-10-23 [expires: 2065-10-10]
تبدیل کد متنی به کد دودویی
یکی از روشهای ارسال کدهای دودویی تبدیل آنان به یک قالب متنی ASCII است که به آن قالب ASCII Armor هم میگویند. سایتهای زیادی وجود دارند که این عبارت متنی را از شما میخواهند. چرا که مثلا این امکان وجود دارد که کلیدی که کاربر به سمت آنان میفرستد، آسیب دیده باشد یا اینکه KeyServerها در دسترس نباشند. در مورد این سرورها در ادامه صحبت خواهیم کرد. مثلا یکی از سایتهایی که به این عبارتها نیاز دارد Bintray است.
برای دریافت این کلید متنی باید دستور زیر را صادر کنید:
gpg --output mykey.asc --export -a $GPGKEY
gpg --output mykey.asc --export -a 8708016A
ali@alipc:~$ cat mykey.asc -----BEGIN PGP PUBLIC KEY BLOCK----- Version: GnuPG v1 mQENBFYqAJABCADcw5xPonh5Vj7nDk1CxDskq/VsO08XOa/i2OLOzatB4oK5x+0x jxORxXMnIAR83PCK5/WkOBa64jnu3eiP3jKEwAykGGz/Z1bezC9TIP8y+PnsiDhT aFArluUJx+RT5q7s27aKjqoc3fR/xuwLWopZt9uYzE/DQAPDsHdUoUg+fh4Hevm+ a8/3ncR7q6nM8gc9wk621Urb1HaRrILdmeh7ZpJcl8ZUbc+NObw357fGsjnpfHXO rdCr7ClvNUq6I+IeGMQG/6040LeeaqhaRxPrUhbFjLA155gkSqzecxl7wQaYc71M Zdlv+6Pt1B8nPAA3WXq0ypjU8A5bvmAQRD5LABEBAAG0OGFsaSB5ZWdhbmVoLm0g KGFuZHJvaWRicmVhZGNydW1iKSA8eWVnYW5laGF5bUBnbWFpbC5jb20+iQE+BBMB AgAoBQJWKgCQAhsDBQld/A8ABgsJCAcDAgYVCAIJCgsEFgIDAQIeAQIXgAAKCRDS Lhq8hwgBanaHB/4reGxUjR6dB08ykfwQOx+raYHGqJlgawisE4qUHTkGaspyQaNy yxh0vwKkGvg6nNy2VN1XFBc7jlHlrYqPPuPdg2B+1LvEghb30ESDbHUvk8NrJgDJ C0257gxqWvUQTWvMC3FkSLdw3tyQ8dF7FxmSU79XcxVqGeseaDzMQrEasP0yJHsm NJf8pvuD6qiWu3KSSoQmI/17Sj8s7eGJMh6o5YRFGHc1Bt9tCD+52bvt579Ju4vZ tmQvxR4fNQo9sAeMqAJhIpF7IYcuyCEy+CQ847UkzE4f/OCCPxfV3samV/nnBJJ9 Ouu+68lk6Fpx4A0a3nEwqoAmMWxrbSSUFW97uQENBFYqAJABCAC4CzrUOKskE4hK GVCjaOJKxhbuUdOrep6n3vof0fscs5Dy7h2oVh2vb12WH9X6pijJVPiUpGR4Mpu0 lO2Bu9Rwt38AQ6mRmL/hfzjEXSvKkdX7osk+1CVnnUaSdM9Ek2hWUH8JcN28z/WT X9Bw8MCdZF7j1HvX/5ojghzMZyYM4elWJLBr1gON6xXAI6HR7DlnRkaVr8L9SYGm FyAXZ0LzWYwG1Z1AnTyxff6v/Mn3p1/1E3aBA+LkQqBzHg2nBm4jCaFWfeCdiNBf CHkY9r/Evo9hUPD+CtBNFwsUm1D4maZ0FFtIQ701QhVmupnub+rKoObC0AFj3abK MCw9uo8TABEBAAGJASUEGAECAA8FAlYqAJACGwwFCV38DwAACgkQ0i4avIcIAWrz rAf+K1IIMtBq3WlabfZQrgzFHQ62ugVJO/yI1ITkm4l08XHDf+ShqDg4urNuMDEe oQD35MvB2BhER1jL6VR3qjLkZyZYJ+EQiSxEDWXooav3KvpWjhcqjQy79GFs8waH E7ssGmWwaugVS/PJAmGQ+s8YWDNa6aCClmp2dJRiwBTyFdewNBLA2V32xzWCYxhI YtEp+Kg15XuCDTRatOPWSFGSPe/paytmpGZc0XzU/W9sBpabhxVmcL4H6L07uCef IOn/S5QXo3P9X/3ckmJ9GUb7rjdq1ivYgX53xI75jlePsmN/2f+3fNffUaZgFTTd Uls+XCun7OVYSBBfjgRfQbTvoA== =6j7i -----END PGP PUBLIC KEY BLOCK-----
gpg --output mykey.asc --export-secret-key -a 8708016A
آپلود کلید به سرورهای کلید (Key Servers)
یکی از روشهای به اشتراک گذاری کلید برای کاربران این است که از سرورهای کلید استفاده کنیم. یکبار آپلود روی یکی از این سرورها باعث میشود که به بقیهی سرورها هم اضافه شود. یکی از این سرورهای کلید که خودم از آن استفاده میکنم، سرور ابونتو است و با استفاده از دستور زیر، همان کلید بالا را برای آن سرور ارسال میکنم:
gpg --send-keys --keyserver keyserver.ubuntu.com $GPGKEY ==> gpg --send-keys --keyserver keyserver.ubuntu.com 8708016A
رمزگذاری
ابتدا در محیط یونیکس، یک فایل متنی ساده با متن hello ubuntu را ایجاد میکنم. در ادامه قصد دارم این فایل را رمزنگاری کنم:
ali@alipc:~$ cat >ali.txt hello ubuntu
ali@alipc:~$ gpg --output myali.gpg --encrypt --recipient yeganehaym@gmail.com ali.txt
رمزگشایی
برای رمزگشایی میتوانید از طریق دستور زیر اقدام کنید:
gpg --output output.txt --decrypt myali.gpg You need a passphrase to unlock the secret key for user: "ali yeganeh.m (androidbreadcrumb) <yeganehaym@gmail.com>" 2048-bit RSA key, ID 533B7E96, created 2015-10-23 (main key ID 8708016A)
عبارت رمز را وارد کنید و حالا فایل output.txt را باز کنید:
ali@alipc:~$ cat output.txt hello ubuntu
صورت مساله:
- میخواهیم footer پیش فرض PdfReport را که تاریخ را در یک سمت، و شماره صفحه را در سمتی دیگر نمایش میدهد، به عبارت «صفحه x از n» تغییر دهیم.
- میخواهیم در Header گزارش بجای Header پیش فرض PdfReport یکی از قالبهای PDF تهیه شده توسط Open Office را نمایش دهیم (و یا هر ساختار دیگری را).
تمام اجزای PdfReport جهت امکان اعمال تغییرات کلی و توسعه آنها طراحی شدهاند؛ قالبها، هدر، فوتر، منابع داده، قالبهای نمایش سلولها، تعریف توابع تجمعی سفارشی و غیره. جهت سهولت کار، به ازای هر یک از این موارد، پیاده سازیهای پیش فرضی در PdfReport قرار دارند، امکان اگر مورد رضایت شما نیستند ... از بنیان تغییرشان دهید! (و همچنین اگر مورد جالبی را پیاده سازی کردید، میتوانید به عنوان یک وصله جدید ارائه دهید تا به پروژه اضافه شود)
ضمنا این مطالب سفارشی سازی نیاز به آشنایی با ساختار iTextSharp را نیز دارند؛ در حد ایجاد یک جدول ساده باید با iTextSharp آشنا باشید.
مدلهای مورد استفاده:
توسط این مدلها قصد داریم تعدادی فعالیت (Task) را که به تعدادی کاربر انتساب یافته است، نمایش دهیم. همچنین نمایش مقادیر خواص تو در تو نیز در اینجا مد نظر است؛ برای مثال ستونی مانند این:
کدهای کامل مثال را در ادامه ملاحظه خواهید نمود:
به همراه Header سفارشی:
و Footer سفارشی استفاده شده:
البته لازم به ذکر است که تمام این کدها به پوشه Samples سورس پروژه نیز جهت سهولت دسترسی، اضافه شدهاند .
توضیحات:
برای پیاده سازی Header و Footer سفارشی در PdfReport نیاز خواهید داشت تا دو اینترفیس IPageHeader و IPageFooter را پیاده سازی کنید.
ساختار IPageHeader را در ذیل ملاحظه میکنید:
RenderingGroupHeader مرتبط است به مباحث گروه بندی اطلاعات و گزارشات master-detail که در قسمتهای بعد به آنها اشاره خواهد شد. چون در اینجا به آن نیازی نداشتیم، تنها کافی است متد متناظر با آن، null بر گرداند که در کلاس CustomHeader فوق قابل مشاهده است.
متد RenderingReportHeader به ازای تولید هر صفحه جدید، فراخوانی خواهد شد. به عبارتی میتوانید در صفحات مختلف، هدرهای مختلفی را نمایش دهید.
خروجی هر دو متد در اینجا یک جدول از نوع PdfPTable است. بنابراین هر نوع ساختار دلخواهی را که علاقمند هستید به شکل یک PdfPTable ایجاد کرده و بازگشت دهید. این جدول در هدر صفحات ظاهر خواهد شد.
برای نمونه در کلاس CustomHeader، یک قالب تهیه شده توسط Open Office توسط متد توکار PdfImageHelper.GetITextSharpImageFromPdfTemplate دریافت و تبدیل به تصویر میشود. این تصویر از نوع تصاویر قابل درک توسط iTextSharp است و نه اینکه واقعا تبدیل به یک تصویر معمولی مثلا از نوع bmp شود. سپس این تصویر، در یک ردیف از جدولی قرار داده شده و این جدول بازگشت داده میشود.
در کل یا توسط کار با PdfPTable میتوانید یک هدر غیرپیش فرض را طراحی کنید و یا میتوانید توسط ابزارهای بصری مانند Open Office یک قالب خاص را برای آن تهیه کرده و به روشی که ذکر شد و کدهای آنرا ملاحظه میکنید، بارگذاری و استفاده کنید. این قالبها در مسیر Bin\Data سورسهای پروژه قرار داده شدهاند.
ساختار IPageFooter به صورت زیر است:
برای طراحی یک Footer سفارشی کافی است اینترفیس فوق را پیاده سازی کنید که نمونهای از آنرا در کدهای کلاس CustomFooter ملاحظه مینمائید.
متد DocumentOpened، با وهله سازی شیء Document فراخوانی میشود.
متد PageFinished هر بار پیش از اتمام کار صفحه جاری و افزوده شدن آن به Document فراخوانی میگردد.
متد ClosingDocument، در زمان بسته شدن شیء Document فراخوانی خواهد شد.
اگر به امضای این متدها دقت کنید، شیء PdfWriter در اختیار شما قرار گرفته است که توسط آن میتوان مستقیما بر روی فایل PDF، محتوایی را قرار داد. شیء Document نیز در دسترس است. مثلا توسط آن میتوان اندازه دقیق صفحه را بدست آورد.
به علاوه پارامتر columnCellsSummaryData نیز امکان دسترسی به مقادیر ردیفهای قبلی را در اختیار شما قرار میدهد. برای مثال اگر نیاز دارید تا بر اساس مقادیر ستونها و ردیفهای قبلی، محاسباتی را انجام داده و در پایین صفحات درج کنید، به این ترتیب دسترسی کاملی به آنها، خواهید داشت.
استفاده از این کلاسهای سفارشی نیز همواره به شکل زیر خواهد بود:
کلا در PdfReport هر جایی متدی به نام CustomXYZ را مشاهده کردید، این متد یک اینترفیس را دریافت میکند. به عبارتی این امکان را خواهید داشت تا از متدهای پیش فرض مهیا صرفنظر کرده و مطابق نیاز، نسبت به پیاده سازی و استفاده از وهله جدیدی از این اینترفیس تعریف شده، اقدام کنید.
- میخواهیم footer پیش فرض PdfReport را که تاریخ را در یک سمت، و شماره صفحه را در سمتی دیگر نمایش میدهد، به عبارت «صفحه x از n» تغییر دهیم.
- میخواهیم در Header گزارش بجای Header پیش فرض PdfReport یکی از قالبهای PDF تهیه شده توسط Open Office را نمایش دهیم (و یا هر ساختار دیگری را).
تمام اجزای PdfReport جهت امکان اعمال تغییرات کلی و توسعه آنها طراحی شدهاند؛ قالبها، هدر، فوتر، منابع داده، قالبهای نمایش سلولها، تعریف توابع تجمعی سفارشی و غیره. جهت سهولت کار، به ازای هر یک از این موارد، پیاده سازیهای پیش فرضی در PdfReport قرار دارند، امکان اگر مورد رضایت شما نیستند ... از بنیان تغییرشان دهید! (و همچنین اگر مورد جالبی را پیاده سازی کردید، میتوانید به عنوان یک وصله جدید ارائه دهید تا به پروژه اضافه شود)
ضمنا این مطالب سفارشی سازی نیاز به آشنایی با ساختار iTextSharp را نیز دارند؛ در حد ایجاد یک جدول ساده باید با iTextSharp آشنا باشید.
مدلهای مورد استفاده:
namespace PdfReportSamples.Models { public class Task { public int Id { set; get; } public string Name { set; get; } public int PercentCompleted { set; get; } public bool IsActive { set; get; } public User Assignee { set; get; } } }
using System; namespace PdfReportSamples.Models { public class User { public int Id { set; get; } public string Name { set; get; } public string LastName { set; get; } public long Balance { set; get; } public DateTime RegisterDate { set; get; } } }
column.PropertyName<Task>(x => x.Assignee.Name)
using System; using System.Collections.Generic; using System.Drawing; using PdfReportSamples.Models; using PdfRpt.Core.Contracts; using PdfRpt.FluentInterface; namespace PdfReportSamples.CustomHeaderFooter { public class CustomHeaderFooterPdfReport { readonly CustomHeader _customHeader = new CustomHeader(); public IPdfReportData CreatePdfReport() { return new PdfReport().DocumentPreferences(doc => { doc.RunDirection(PdfRunDirection.LeftToRight); doc.Orientation(PageOrientation.Portrait); doc.PageSize(PdfPageSize.A4); doc.DocumentMetadata(new DocumentMetadata { Author = "Vahid", Application = "PdfRpt", Keywords = "Test", Subject = "Test Rpt", Title = "Test" }); }) .DefaultFonts(fonts => { fonts.Path(Environment.GetEnvironmentVariable("SystemRoot") + "\\fonts\\tahoma.ttf", Environment.GetEnvironmentVariable("SystemRoot") + "\\fonts\\verdana.ttf"); }) .PagesFooter(footer => { footer.CustomFooter(new CustomFooter(footer.PdfFont, PdfRunDirection.LeftToRight)); }) .PagesHeader(header => { header.CustomHeader(_customHeader); }) .MainTableTemplate(template => { template.BasicTemplate(BasicTemplate.SilverTemplate); }) .MainTablePreferences(table => { table.ColumnsWidthsType(TableColumnWidthType.Relative); table.MultipleColumnsPerPage(new MultipleColumnsPerPage { ColumnsGap = 22, ColumnsPerPage = 2, ColumnsWidth = 250, IsRightToLeft = false, TopMargin = 7 }); }) .MainTableDataSource(dataSource => { var rows = new List<Task>(); var rnd = new Random(); for (int i = 1; i < 210; i++) { rows.Add(new Task { Assignee = new User { Id = i, Name = "user-" + i }, IsActive = rnd.Next(0, 2) == 1 ? true : false, Name = "task-" + i }); } dataSource.StronglyTypedList(rows); }) .MainTableColumns(columns => { columns.AddColumn(column => { column.PropertyName("rowNo"); column.IsRowNumber(true); column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center); column.IsVisible(true); column.Order(0); column.Width(1); column.HeaderCell("#"); }); columns.AddColumn(column => { column.PropertyName<Task>(x => x.Name); column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center); column.IsVisible(true); column.Order(1); column.Width(3); column.HeaderCell("Task Name"); }); columns.AddColumn(column => { column.PropertyName<Task>(x => x.Assignee.Name); // nested property support column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center); column.IsVisible(true); column.Order(2); column.Width(3); column.HeaderCell("Assignee"); }); columns.AddColumn(column => { column.PropertyName<Task>(x => x.IsActive); column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center); column.IsVisible(true); column.Order(3); column.Width(2); column.HeaderCell("Active"); column.ColumnItemsTemplate(template => { template.Checkmark(checkmarkFillColor: Color.Green, crossSignFillColor: Color.DarkRed); }); }); }) .MainTableEvents(events => { events.DataSourceIsEmpty(message: "There is no data available to display."); }) .Export(export => { export.ToExcel(); }) .Generate(data => data.AsPdfFile(AppPath.ApplicationPath + "\\Pdf\\CustomHeaderFooterPdfReportSample.pdf")); } } }
به همراه Header سفارشی:
using System.Collections.Generic; using iTextSharp.text; using iTextSharp.text.pdf; using PdfRpt.Core.Contracts; using PdfRpt.Core.Helper; namespace PdfReportSamples.CustomHeaderFooter { public class CustomHeader : IPageHeader { public PdfPTable RenderingGroupHeader(Document pdfDoc, PdfWriter pdfWriter, IList<CellData> rowdata, IList<SummaryCellData> summaryData) { return null; } Image _image; public PdfPTable RenderingReportHeader(Document pdfDoc, PdfWriter pdfWriter, IList<SummaryCellData> summaryData) { if (_image == null) //cache is empty { var templatePath = AppPath.ApplicationPath + "\\data\\PdfHeaderTemplate.pdf"; _image = PdfImageHelper.GetITextSharpImageFromPdfTemplate(pdfWriter, templatePath); } var table = new PdfPTable(1); var cell = new PdfPCell(_image, true) { Border = 0 }; table.AddCell(cell); return table; } } }
و Footer سفارشی استفاده شده:
using System.Collections.Generic; using iTextSharp.text; using iTextSharp.text.pdf; using PdfRpt.Core.Contracts; namespace PdfReportSamples.CustomHeaderFooter { public class CustomFooter : IPageFooter { PdfContentByte _pdfContentByte; readonly IPdfFont _pdfRptFont; readonly Font _font; readonly PdfRunDirection _direction; PdfTemplate _template; public CustomFooter(IPdfFont pdfRptFont, PdfRunDirection direction) { _direction = direction; _pdfRptFont = pdfRptFont; _font = _pdfRptFont.Fonts[0]; } public void ClosingDocument(PdfWriter writer, Document document, IList<SummaryCellData> columnCellsSummaryData) { _template.BeginText(); _template.SetFontAndSize(_pdfRptFont.Fonts[0].BaseFont, 8); _template.SetTextMatrix(0, 0); _template.ShowText((writer.PageNumber - 1).ToString()); _template.EndText(); } public void PageFinished(PdfWriter writer, Document document, IList<SummaryCellData> columnCellsSummaryData) { var pageSize = document.PageSize; var text = "Page " + writer.PageNumber + " / "; var textLen = _font.BaseFont.GetWidthPoint(text, _font.Size); var center = (pageSize.Left + pageSize.Right) / 2; var align = _direction == PdfRunDirection.RightToLeft ? Element.ALIGN_RIGHT : Element.ALIGN_LEFT; ColumnText.ShowTextAligned( canvas: _pdfContentByte, alignment: align, phrase: new Phrase(text, _font), x: center, y: pageSize.GetBottom(25), rotation: 0, runDirection: (int)_direction, arabicOptions: 0); var x = _direction == PdfRunDirection.RightToLeft ? center - textLen : center + textLen; _pdfContentByte.AddTemplate(_template, x, pageSize.GetBottom(25)); } public void DocumentOpened(PdfWriter writer, IList<SummaryCellData> columnCellsSummaryData) { _pdfContentByte = writer.DirectContent; _template = _pdfContentByte.CreateTemplate(50, 50); } } }
البته لازم به ذکر است که تمام این کدها به پوشه Samples سورس پروژه نیز جهت سهولت دسترسی، اضافه شدهاند .
توضیحات:
برای پیاده سازی Header و Footer سفارشی در PdfReport نیاز خواهید داشت تا دو اینترفیس IPageHeader و IPageFooter را پیاده سازی کنید.
ساختار IPageHeader را در ذیل ملاحظه میکنید:
using System.Collections.Generic; using iTextSharp.text; using iTextSharp.text.pdf; namespace PdfRpt.Core.Contracts { public interface IPageHeader { PdfPTable RenderingGroupHeader(Document pdfDoc, PdfWriter pdfWriter, IList<CellData> newGroupInfo, IList<SummaryCellData> summaryData); PdfPTable RenderingReportHeader(Document pdfDoc, PdfWriter pdfWriter, IList<SummaryCellData> summaryData); } }
RenderingGroupHeader مرتبط است به مباحث گروه بندی اطلاعات و گزارشات master-detail که در قسمتهای بعد به آنها اشاره خواهد شد. چون در اینجا به آن نیازی نداشتیم، تنها کافی است متد متناظر با آن، null بر گرداند که در کلاس CustomHeader فوق قابل مشاهده است.
متد RenderingReportHeader به ازای تولید هر صفحه جدید، فراخوانی خواهد شد. به عبارتی میتوانید در صفحات مختلف، هدرهای مختلفی را نمایش دهید.
خروجی هر دو متد در اینجا یک جدول از نوع PdfPTable است. بنابراین هر نوع ساختار دلخواهی را که علاقمند هستید به شکل یک PdfPTable ایجاد کرده و بازگشت دهید. این جدول در هدر صفحات ظاهر خواهد شد.
برای نمونه در کلاس CustomHeader، یک قالب تهیه شده توسط Open Office توسط متد توکار PdfImageHelper.GetITextSharpImageFromPdfTemplate دریافت و تبدیل به تصویر میشود. این تصویر از نوع تصاویر قابل درک توسط iTextSharp است و نه اینکه واقعا تبدیل به یک تصویر معمولی مثلا از نوع bmp شود. سپس این تصویر، در یک ردیف از جدولی قرار داده شده و این جدول بازگشت داده میشود.
در کل یا توسط کار با PdfPTable میتوانید یک هدر غیرپیش فرض را طراحی کنید و یا میتوانید توسط ابزارهای بصری مانند Open Office یک قالب خاص را برای آن تهیه کرده و به روشی که ذکر شد و کدهای آنرا ملاحظه میکنید، بارگذاری و استفاده کنید. این قالبها در مسیر Bin\Data سورسهای پروژه قرار داده شدهاند.
ساختار IPageFooter به صورت زیر است:
using iTextSharp.text; using iTextSharp.text.pdf; using System.Collections.Generic; namespace PdfRpt.Core.Contracts { public interface IPageFooter { void DocumentOpened(PdfWriter writer, IList<SummaryCellData> columnCellsSummaryData); void PageFinished(PdfWriter writer, Document document, IList<SummaryCellData> columnCellsSummaryData); void ClosingDocument(PdfWriter writer, Document document, IList<SummaryCellData> columnCellsSummaryData); } }
برای طراحی یک Footer سفارشی کافی است اینترفیس فوق را پیاده سازی کنید که نمونهای از آنرا در کدهای کلاس CustomFooter ملاحظه مینمائید.
متد DocumentOpened، با وهله سازی شیء Document فراخوانی میشود.
متد PageFinished هر بار پیش از اتمام کار صفحه جاری و افزوده شدن آن به Document فراخوانی میگردد.
متد ClosingDocument، در زمان بسته شدن شیء Document فراخوانی خواهد شد.
اگر به امضای این متدها دقت کنید، شیء PdfWriter در اختیار شما قرار گرفته است که توسط آن میتوان مستقیما بر روی فایل PDF، محتوایی را قرار داد. شیء Document نیز در دسترس است. مثلا توسط آن میتوان اندازه دقیق صفحه را بدست آورد.
به علاوه پارامتر columnCellsSummaryData نیز امکان دسترسی به مقادیر ردیفهای قبلی را در اختیار شما قرار میدهد. برای مثال اگر نیاز دارید تا بر اساس مقادیر ستونها و ردیفهای قبلی، محاسباتی را انجام داده و در پایین صفحات درج کنید، به این ترتیب دسترسی کاملی به آنها، خواهید داشت.
استفاده از این کلاسهای سفارشی نیز همواره به شکل زیر خواهد بود:
readonly CustomHeader _customHeader = new CustomHeader(); //... .PagesFooter(footer => { footer.CustomFooter(new CustomFooter(footer.PdfFont, PdfRunDirection.LeftToRight)); }) .PagesHeader(header => { header.CustomHeader(_customHeader); })
نظرات مطالب
طراحی یک ماژول IpBlocker در ASP.NET MVC
اطلاعات IPهای بسته شده توسط خود این ماژول لاگ میشود. چه چیزی را در لاگ مشاهده میکنید؟ یک قسمت آن reason هست یا دلیل بسته شدن. این لاگها را در کنسول میتوانید مشاهده کنید. برنامهی ASP.NET Core خود را با دستور dotnet run اجرا و لاگهای کنسول آنرا بررسی کنید.