وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
Angular Material 6x - قسمت هفتم - کار با انواع قالب‌ها
در این قسمت می‌خواهیم روش تغییر رنگ‌های قالب‌های پیش‌فرض Angular Material را به همراه تغییر پویای آن‌ها در زمان اجرا، بررسی کنیم. همچنین Angular Material از راست به چپ نیز به خوبی پشتیبانی می‌کند که مثالی از آن‌را در ادامه بررسی خواهیم کرد.


بررسی ساختار یک قالب Angular Material

قالب، مجموعه‌ای از رنگ‌ها است که به کامپوننت‌های Angular Material اعمال می‌شود. هر قالب از چندین جعبه‌رنگ یا palette تشکیل می‌شود:
- primary palette: به صورت گسترده‌ای در تمام کامپوننت‌ها مورد استفاده‌است.
- accent palette: به المان‌های تعاملی انتساب داده می‌شود.
- warn palette: برای نمایش خطاها و اخطارها بکار می‌رود.
- foreground palette: برای متون و آیکن‌ها استفاده می‌شود.
- background palette: برای پس‌زمینه‌ی المان‌ها بکار می‌رود.

روش انتخاب این جعبه رنگ‌ها نیز به صورت زیر است:
<mat-card>
  Main Theme:
  <button mat-raised-button color="primary">
    Primary
  </button>
  <button mat-raised-button color="accent">
    Accent
  </button>
  <button mat-raised-button color="warn">
    Warning
  </button>
</mat-card>
در Angular Material تمام قالب‌ها استاتیک بوده و در زمان کامپایل برنامه به صورت خودکار به آن اضافه می‌شوند. به همین جهت برنامه نیازی به تشکیل این اجزا و کامپایل یک قالب را در زمان آغاز آن ندارد.
همانطور که در قسمت اول این سری نیز بررسی کردیم، بسته‌ی Angular Material به همراه چندین قالب از پیش طراحی شده‌است (قالب‌های از پیش آماده‌ی متریال را در پوشه‌ی node_modules\@angular\material\prebuilt-themes می‌توانید مشاهده کنید) و در حین اجرای برنامه تنها یکی از آن‌ها که در فایل styles.css ذکر شده‌است، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
اگر نیاز به سفارشی سازی بیشتری وجود داشته باشد، می‌توان قالب‌های ویژه‌ی خود را نیز طراحی کرد. این قالب جدید باید mat-core() sass mixin را import کند که حاوی تمام شیوه‌نامه‌های مشترک بین کامپوننت‌ها است. این مورد باید تنها یکبار به کل برنامه الحاق شود تا حجم آن‌را بیش از اندازه زیاد نکند. سپس این قالب سفارشی، جعبه رنگ‌های خاص خودش را معرفی می‌کند. در ادامه این جعبه رنگ‌ها توسط توابع mat-light-theme و یا mat-dark-theme ترکیب شده و مورد استفاده قرار می‌گیرند. سپس این قالب را include خواهیم کرد. به این ترتیب یک قالب سفارشی Angular Material، چنین طرحی را دارد:
@import '~@angular/material/theming';
@include mat-core();

$candy-app-primary: mat-palette($mat-indigo);
$candy-app-accent: mat-palette($mat-pink, A200, A100, A400);
$candy-app-warn: mat-palette($mat-red);

$candy-app-theme: mat-light-theme($candy-app-primary, $candy-app-accent, $candy-app-warn);

@include angular-material-theme($candy-app-theme);
اعداد و ارقامی را که در اینجا ملاحظه می‌کنید، در سیستم رنگ‌های طراحی متریال به darker hue و lighter hue تفسیر می‌شوند. همچنین امکان سفارشی سازی تایپوگرافی آن نیز وجود دارد.
ذکر جعبه رنگ اخطار در اینجا اختیاری است و اگر ذکر نشود به قرمز تنظیم خواهد شد.

ایجاد یک قالب سفارشی جدید Angular Material

برای ایجاد یک قالب سفارشی نیاز است از فایل‌های sass استفاده کرد. بنابراین بهترین روش ایجاد برنامه‌های Angular Material در ابتدای کار، ذکر صریح نوع style مورد استفاده به sass است: 
 ng new MyProjectName --style=sass
اگر اینکار را انجام نداده‌ایم و حالت پیش‌فرض پروژه همان css است، مهم نیست. می‌توان فایل قالب سفارشی را در یک فایل با پسوند custom.theme.scss نیز در پوشه‌ی src قرار داد و سپس آن‌را در فایل angular.json مشخص کرد تا به صورت css کامپایل شده و مورد استفاده قرار گیرد: 
"styles": [
   "node_modules/material-design-icons/iconfont/material-icons.css",
   "src/styles.css",
   "src/custom.theme.scss"
],
بدیهی است اگر از ابتدا style=sass را تنظیم کرده بودیم، نیازی به ایجاد این فایل اضافی نبود و همان styles.scss اصلی را می‌شد ویرایش کرد و در این حالت فایل angular.json بدون تغییر باقی می‌ماند.
پس از افزودن و تنظیم فایل custom.theme.scss، به فایل styles.css مراجعه کرده و قالب فعلی را به صورت comment در می‌آوریم:
/* @import "~@angular/material/prebuilt-themes/indigo-pink.css"; */

body {
  margin: 0;
}
سپس فایل src\custom.theme.scss را به صورت زیر تکمیل می‌کنیم:
@import '~@angular/material/theming';
@include mat-core();

$my-app-primary: mat-palette($mat-blue-grey);
$my-app-accent:  mat-palette($mat-pink, 500, 900, A100);
$my-app-warn:    mat-palette($mat-deep-orange);

$my-app-theme: mat-light-theme($my-app-primary, $my-app-accent, $my-app-warn);

@include angular-material-theme($my-app-theme);

.alternate-theme {
  $alternate-primary: mat-palette($mat-light-blue);
  $alternate-accent:  mat-palette($mat-yellow, 400);

  $alternate-theme: mat-light-theme($alternate-primary, $alternate-accent);

  @include angular-material-theme($alternate-theme);
}
که در اینجا شامل مراحل import فایل‌های پایه‌ی Angular Material، تعریف جعبه رنگ جدید، ترکیب آن‌ها و در نهایت include آن‌ها می‌باشد.

در اینجا روش تعریف یک قالب دوم (alternate-theme) را نیز مشاهده می‌کنید. علت تعریف قالب دوم در همین فایل جاری، کاهش حجم نهایی برنامه است. از این جهت که اگر alternate-themeها را در فایل‌های scss دیگری قرار دهیم، مجبور به import تعاریف اولیه‌ی قالب‌های Angular Material در هرکدام به صورت جداگانه‌ای خواهیم بود که حجم قابل ملاحظه‌ای را به خود اختصاص می‌دهند. به همین جهت قالب‌های دیگر را نیز در همینجا به صورت کلاس‌های ثانویه تعریف خواهیم کرد.
 در این حالت روش استفاده‌ی از این قالب ثانویه به صورت زیر می‌باشد:
<mat-card class="alternate-theme">
  Alternate Theme:
  <button mat-raised-button color="primary">
    Primary
  </button>
  <button mat-raised-button color="accent">
    Accent
  </button>
  <button mat-raised-button color="warn">
    Warning
  </button>
</mat-card>

پس از افزودن فایل src\custom.theme.scss به برنامه، اگر آن‌را اجرا کنیم به خروجی زیر خواهیم رسید:




افزودن امکان انتخاب پویای قالب‌ها به برنامه

قصد داریم به منوی برنامه که اکنون گزینه‌ی new contact را به همراه دارد، گزینه‌ی toggle theme را هم جهت تغییر پویای قالب اصلی برنامه اضافه کنیم. به همین جهت فایل toolbar.component.html را گشوده و به صورت زیر تغییر می‌دهیم:
  <mat-menu #menu="matMenu">
    <button mat-menu-item (click)="openAddContactDialog()">New Contact</button>
    <button mat-menu-item (click)="toggleTheme.emit()">Toggle theme</button>
  </mat-menu>
در اینجا دکمه‌ای به منو اضافه شده‌است که سبب صدور رخدادی به والد آن یا همان sidenav خواهد شد. علت اینجا است که تغییر قالب را در sidenav، که در برگیرنده‌ی router-outlet است، می‌توان به کل برنامه اعمال کرد.
بنابراین جهت تبادل اطلاعات بین toolbar و sidenav از یک رخ‌داد استفاده خواهیم کرد. برای این منظور فایل toolbar.component.ts را گشوده و این رخ‌داد را به آن اضافه می‌کنیم:
export class ToolbarComponent implements OnInit {

  @Output() toggleTheme = new EventEmitter<void>();
پس از این تعریف، به sidenav.component.html مراجعه کرده و به این رخ‌داد گوش فرا می‌دهیم:
<app-toolbar (toggleTheme)="toggleTheme()" (toggleSidenav)="sidenav.toggle()"></app-toolbar>
متد toggleTheme را نیز به صورت زیر به sidenav.component.ts اضافه می‌کنیم:
export class SidenavComponent {

  isAlternateTheme = false;

  toggleTheme() {
    this.isAlternateTheme = !this.isAlternateTheme;
  }
}
در اینجا یک خاصیت عمومی boolean را با کلیک بر روی گزینه‌ی منوی Toggle theme، به true و یا false تنظیم می‌کنیم. اکنون از این مقدار جهت تغییر css قالب sidenav استفاده خواهیم کرد:
<mat-sidenav-container fxLayout="row" class="app-sidenav-container" fxFill 
   [class.alternate-theme]="isAlternateTheme">
به این ترتیب اگر مقدار isAlternateTheme مساوی true باشد، کلاس alternate-theme به قالب sidenav به صورت پویا اعمال خواهد شد و برعکس. در تصویر زیر نمونه‌ای از تغییر پویای قالب برنامه را مشاهده می‌کنید:




افزودن پشتیبانی از راست به چپ به قالب برنامه

اگر به mat-sidenav-container ویژگی dir=rtl را اضافه کنیم، قالب برنامه راست به چپ خواهد شد. در ادامه می‌خواهیم شبیه به حالت تغییر پویای قالب سایت، گزینه‌ای را به منوی برنامه جهت تغییر جهت برنامه نیز اضافه کنیم. برای این منظور به قالب toolbar.component.html مراجعه کرده و گزینه‌ی Toggle dir را به آن اضافه می‌کنیم:
  <mat-menu #menu="matMenu">
    <button mat-menu-item (click)="openAddContactDialog()">New Contact</button>
    <button mat-menu-item (click)="toggleTheme.emit()">Toggle theme</button>
    <button mat-menu-item (click)="toggleDir.emit()">Toggle dir</button>
  </mat-menu>
سپس این رخ‌داد را که قرار است در نهایت به sidenav منتقل شود، به صورت زیر به toolbar.component.ts اضافه می‌کنیم:
export class ToolbarComponent implements OnInit {

  @Output() toggleDir = new EventEmitter<void>();
اکنون در sidenav.component.html به این ر‌خ‌داد گوش فرا خواهیم داد:
<app-toolbar (toggleDir)="toggleDir()" 
(toggleTheme)="toggleTheme()" 
(toggleSidenav)="sidenav.toggle()"></app-toolbar>
متد toggleDir در sidenav.component.ts به صورت زیر پیاده سازی می‌شود:
export class SidenavComponent implements OnInit, OnDestroy {

  dir = "ltr";

  toggleDir() {
    this.dir = this.dir === "ltr" ? "rtl" : "ltr";
  }
}
و در نهایت این جهت را به mat-sidenav-container در فایل sidenav.component.html اعمال می‌کنیم:
<mat-sidenav-container fxLayout="row" class="app-sidenav-container" fxFill [dir]="dir"
  [class.alternate-theme]="isAlternateTheme">
در تصویر زیر نمونه‌ای از تغییر پویای جهت برنامه را مشاهده می‌کنید:




کدهای کامل این قسمت را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: MaterialAngularClient-06.zip
برای اجرای آن:
الف) ابتدا به پوشه‌ی src\MaterialAngularClient وارد شده و فایل‌های restore.bat و ng-build-dev.bat را اجرا کنید.
ب) سپس به پوشه‌ی src\MaterialAspNetCoreBackend\MaterialAspNetCoreBackend.WebApp وارد شده و فایل‌های restore.bat و dotnet_run.bat را اجرا کنید.
اکنون برنامه در آدرس https://localhost:5001 قابل دسترسی است.
‫۶ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۶ تیر ۱۳۹۷، ساعت ۱۲:۳۵
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
Blazor 5x - قسمت 34 - توزیع برنامه‌های Blazor بر روی IIS
یک نکته‌ی تکمیلی: کاربرد base href در فایل index.html چیست؟

فرض کنید برنامه‌ی شما قرار است از داخل زیر پوشه‌ی جدید blazor با آدرس http://example.com/blazor ارائه شود. در این حالت پس از مراجعه به این آدرس، فقط loading را مشاهده خواهید کرد و ... برنامه بارگذاری نمی‌شود. علت اینجا است که در حالت پیش‌فرض، base href تنظیم شده‌ی در فایل index.html، به ریشه‌ی سایت اشاره می‌کند:
<!DOCTYPE html>
<html>
<head>
   <base href="/" />
بنابراین در این حالت برنامه فایل‌های مورد نیاز خود را در ریشه‌ی وب سرور جستجو خواهد کرد و نه از زیر پوشه‌ی blazor. برای رفع این مشکل باید تغییر زیر صورت گیرد:
<base href="/blazor/" />
‫۳ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۰، ساعت ۱۹:۲۵
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
BulkInsert در EF CodeFirst
فایل EntityFramework.BulkInsert.pdb را از پوشه‌ی bin برنامه حذف کنید. این فایل و اطلاعات موجود در آن، فقط بر روی سیستمی که اصل کتابخانه بر روی آن کامپایل شده معتبر است. برای مثال در این فایل ثبت شده فایل BulkInsertExtention.cs در مسیر c:\prog\lib\user12\bluk قرار دارد که فقط بر روی سیستم نویسنده‌ی اصلی این کتابخانه معتبر است. اگر شما هم نیاز به فایل pdb معتبری دارید، سورس این کتابخانه را دریافت کنید. دستی آن‌را کامپایل کرده و سپس ارجاعی را به اسمبلی نهایی بدهید. اینبار به صورت خودکار فایل pdb معتبری در پوشه‌ی bin برنامه‌ی شما قرار خواهد گرفت.
‫۱۰ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۲۹ شهریور ۱۳۹۳، ساعت ۱۴:۰۷
گیلانی گیلانی
نظرات مطالب
آپلود فایل‌ها توسط برنامه‌های React به یک سرور ASP.NET Core به همراه نمایش درصد پیشرفت
با سلام؛ در آپلود فایل در هنگام آپلود، فایل در ریشه پروژه و فولدر wwwroot آپلود میشود، تا اینجا مشکلی ندارم، ولی در هنگام خواندن فایل چون پروژه React در فولدر CientApp قرار دارد نمیتوانم آدرس فایل رو داشته باشم باید چیکار کنم واسه حل این مشکل، و سوال بعدی آیا باید کار خاصی بکنم واسه بعد از publish پروژه که بتونم فایل‌ها رو بخونم؟
‫۴ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۱۱ فروردین ۱۳۹۹، ساعت ۰۹:۴۰
علیرضا آرانی علیرضا آرانی
نظرات مطالب
غیرمعتبر کردن توکن و یا کوکی سرقت شده در برنامه‌های مبتنی بر ASP.NET Core
با توجه به اینکه متد DeviceDetectionService با HttpContext اطلاعات مربوط به سیستم کاربر را استخراج می‌کند، در رابطه با اپلیکیشن Blazor Server که از مکانیزم کوکی استفاده می‌کند (مثال) و دسترسی به HttpContext پس از تشکیل هاب، مقدار معتبری را در بر ندارد، چکار باید کرد؟
‫۱ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۸ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۴:۲۵
احمد نواصری احمد نواصری
مطالب
Asp.Net Identity #3
در مقاله‌ی  پیشین  نگاهی داشتیم به نحوه‌ی برپایی سیستم Identity. در این مقاله به نحوه‌ی استفاده از این سیستم به منظور طراحی یک سیستم مدیریت کاربران خواهیم پرداخت و انشالله در مقاله‌های بعدی این سیستم را تکمیل خواهیم نمود. کار را با اضافه کردن یک کنترلر جدید به پروژه آغاز می‌کنیم. 
using System.Web;
using System.Web.Mvc;
using Microsoft.AspNet.Identity.Owin;
using Users.Infrastructure;

namespace Users.Controllers
{
    public class HomeController : Controller
    {
        private AppUserManager UserManager
        {
            get { return HttpContext.GetOwinContext().GetUserManager<AppUserManager>(); }
        }
        // GET: Home
        public ActionResult Index()
        {
            return View(UserManager.Users);

        }

}
در خط 10 یک پروپرتی از نوع AppUserManager (کلاسی که مدیریت کاربران را برعهده دارد) ایجاد می‌کنیم. اسمبلی Microsoft.Owin.Host.SystemWeb یک سری متدهای الحاقی را به کلاس HttpContext اضافه می‌کند که یکی از آنها متد GetOwinContext می‌باشد. این متد یک شیء Per-Request Context را از طریق رابط IOwinContext به OwinApi ارسال می‌کند؛ با استفاده از متد الحاقی <GetUserManager<T که T همان کلاس AppUserManager می‌باشد. حال که نمونه‌ای از کلاس AppUserManager را بدست آوردیم، می‌توانیم درخواستهایی را به جداول کاربران بدهیم. مثلا در خط 17 با استفاده از پروپرتی Users میتوانیم لیست کاربران موجود را بدست آورده و آن را به ویو پاس دهیم.
@using Users.Models
@model IEnumerable<AppUser>
@{
    ViewBag.Title = "Index";
}
<div class="panel panel-primary">
    <div class="panel-heading">
        User Accounts
    </div>
    <table class="table table-striped">
        <tr><th>ID</th><th>Name</th><th>Email</th></tr>
        @if (!Model.Any())
        {
            <tr><td colspan="3" class="text-center">No User Accounts</td></tr>
        }
        else
        {
            foreach (AppUser user in Model)
            {
                <tr>
                    <td>@user.Id</td>
                    <td>@user.UserName</td>
                    <td>@user.Email</td>
                </tr>
            }
        }
    </table>
</div>
@Html.ActionLink("Create", "CreateUser", null, new { @class = "btn btn-primary" })

نحوه‌ی ساخت یک کاربر جدید
ابتدا در پوشه Models یک کلاس ایجاد کنید : 
 namespace Users.Models
    {
        public class CreateModel
        {
            [Required]
            public string Name { get; set; }
            [Required]
            public string Email { get; set; }
            [Required]
            public string Password { get; set; }
        }
    }
فقط دوستان توجه داشته باشید که در پروژه‌های حرفه‌ای و تجاری هرگز اطلاعات مهم مربوط به مدل‌ها را در پوشه‌ی Models قرار ندهید. ما در اینجا صرف آموزش و برای جلوگیری از پیچیدگی مثال این کار را انجام میدهیم. برای اطلاعات بیشتر به این مقاله مراجعه کنید.
حال در کنترلر برنامه کدهای زیر را اضافه می‌کنیم:
 public ActionResult CreateUser()
        {
            return View();
        }

        [HttpPost]
        public async Task<ActionResult> CreateUser(CreateModel model)
        {
            if (!ModelState.IsValid)
                return View(model);

            var user = new AppUser { UserName = model.Name, Email = model.Email };
            var result = await UserManager.CreateAsync(user, model.Password);

            if (result.Succeeded)
            {
                return RedirectToAction("Index");
            }

            foreach (var error in result.Errors)
            {
                ModelState.AddModelError("", error);
            }
            return View(model);
        }
در اکشن CreateUser ابتدا یک شیء از کلاس AppUser ساخته و پروپرتی‌های مدل را به پروپرتی‌های کلاس AppUser انتساب می‌دهیم. در مرحله‌ی بعد یک شیء از کلاس IdentityResult به نام result ایجاد کرده و نتیجه‌ی متد CreateAsync را درون آن قرار می‌دهیم. متد CreateAsync از طریق پروپرتی از نوع AppUserManager قابل دسترسی است و دو پارامتر را دریافت می‌کند. پارامتر اول یک شیء از کلاس AppUser و پارامتر دوم یک رشته‌ی حاوی Password می‌باشد و خروجی متد یک شیء از کلاس IdentityResult است. در مرحله‌ی بعد چک می‌کنیم اگر Result، مقدار Succeeded را داشته باشد (یعنی نتیجه موفقیت آمیز بود) آن‌وقت ... در غیر اینصورت خطاهای موجود را به ModelState اضافه نموده و به View می‌فرستیم.
@model Users.ViewModels.CreateModel

@Html.ValidationSummary(false)

@using (Html.BeginForm())
{
    <div class="form-group">
        <label>Name</label>
        @Html.TextBoxFor(x => x.UserName, new { @class = "form-control" })
    </div>
    <div class="form-group">
        <label>Email</label>
        @Html.TextBoxFor(x => x.Email, new { @class = "form-control" })
    </div>

    <div class="form-group">
        <label>Password</label>
        @Html.PasswordFor(x => x.Password, new { @class = "form-control" })
    </div>
    <button type="submit" class="btn btn-primary">Create</button>
    @Html.ActionLink("Cancel", "Index", null, new { @class = "btn btn-default" })
}

اعتبار سنجی رمز
عمومی‌ترین و مهمترین نیازمندی برای هر برنامه‌ای، اجرای سیاست رمزگذاری می‌باشد؛ یعنی ایجاد یک سری محدودیتها برای ایجاد رمز است. مثلا رمز نمی‌تواند از 6 کاراکتر کمتر باشد و یا باید حاوی حروف بزرگ و کوچک باشد و ... . برای اجرای سیاست‌های رمزگذاری از کلاس PasswordValidator استفاده میشود. کلاس PasswordValidator برای اجرای سیاستهای رمزگذاری از پروپرتی‌های زیر استفاده می‌کند.

var manager = new AppUserManager(new UserStore<AppUser>(db))
            {
                PasswordValidator = new PasswordValidator
                {
                    RequiredLength = 6,
                    RequireNonLetterOrDigit = false,
                    RequireDigit = false,
                    RequireLowercase = true,
                    RequireUppercase = true
                }
            };

فقط دوستان توجه داشته باشید که کد بالا را در متد Create از کلاس AppUserManager استفاده کنید.

اعتبار سنجی نام کاربری

برای اعبارسنجی نام کاربری از کلاس UserValidator به صورت زیر استفاده می‌کنیم:

manager.UserValidator = new UserValidator<AppUser>(manager)
            {
                AllowOnlyAlphanumericUserNames = true,
                RequireUniqueEmail = true
            };

کد بالا را نیز در متد Create  از کلاس AppUserManager قرار می‌دهیم.

‫۹ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۸ تیر ۱۳۹۴، ساعت ۰۰:۲۰
وحید محمدطاهری وحید محمدطاهری
اشتراک‌ها
کتابخانه sysend.js
sysend.js is small library that allow to send message between pages that are open in the same browser. They need to be in same domain. The library don't use any dependencies and use HTML5 LocalStorage API. You can send any object that can be serialized to JSON or just send empty notification.  Demo

Tested on GNU/Linux in Chromium 34, FireFox 29, Opera 12.16 (64bit) 
کتابخانه sysend.js
‫۹ سال و ۵ ماه قبل، پنجشنبه ۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۴، ساعت ۲۲:۵۱
حیدر حیدر
نظرات مطالب
فراخوانی یک تابع بعد از اتمام Render در AngularJS
باتشکر مشکل حل شد. در Directive ngFinishRender  به دلیل استفاده از سرویس timeout$، فراخوانی تابع بعد از اجرای کامل چرخه Digest$ انجام می‌شود این کار باعث رندر شدن کامل داده بازگشتی می‌شود. برای شفاف شدن موضوع کد مربوطه را اینجا می‌گذارم 
<script type="text/ng-template" id="menu">
    {{item.caption}} -- <b>{{level}}</b>
    <ul ng-if="item.child.length > 0">
        <li id="{{item.caption}}" ng-finish-render="doWork()" ng-repeat="item in item.child" ng-include="'menu'" ng-init="level = level + 1"></li>
    </ul>
</script>
<div class="well">
    <ul>
        <li id="{{item.caption}}" ng-repeat="item in data" ng-include="'menu'" ng-init="level = level + 1" ng-finish-render="doWork()"></li>
    </ul>
</div>
$scope.doWork = function(){
     console.log($('#item2_1'));
}
$scope.level = 0;
$scope.data = [
            {
                caption:'root',
                child:[
                    {
                        caption:'item1',
                        child:[{
                            caption:'item1_1',
                            child:[{
                                caption:'item1_1_1'
                            }]
                        },{
                            caption:'item1_1'
                        }]
                    },
                    {
                        caption:'item2',
                        child:[{
                            caption:'item2_1',
                            child:[{
                                caption:'item2_1_1'
                            }]
                        }]
                    }
                ]

            }
        ];

‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۴:۲۹
مسعود پاکدل مسعود پاکدل
نظرات مطالب
ساختار پروژه های Angular
زمانی که تعداد فایل‌ها و دایرکتوری‌ها در پروژه زیاد می‌شود(البته این جزء جدانشدنی پروژه‌های مقیاس بزرگ است) برای جلوگیری از لود یک باره کنترلرها و دایرکتیوها، بهتر از lazy loading برای لود فایل‌های مورد نیاز استفاده شود.  متاسفانه Angular به صورت رسمی از lazy loading پشتیبانی نمی‌کند اما با کمی تغییر در ساختار و استفاده از کتابخانه‌های جانبی مثل requireJs یا ScriptJs می‌توان به این مهم دست یافت.
(با عنوان این مطلب که قصد داشتم این مورد را طی یک پست جداگانه بررسی کنم)
برای مثال:
ابتدا ماژول app خود را به این شکل تنظیم کنید:
(function()
{
    var app = angular.module('app', []);

    app.config(function($routeProvider, $controllerProvider, $compileProvider, $filterProvider, $provide)
    {
        app.controllerProvider = $controllerProvider;
        app.compileProvider    = $compileProvider;
        app.routeProvider      = $routeProvider;
        app.filterProvider     = $filterProvider;
        app.provide            = $provide;

    });
})();

با استفاده از سرویس controllerProvider$ می‌توان چرخه ساخت کنترلر را به دست گرفت. هم چنین سرویس compileProvider$ برای نمونه سازی دایرکتیو‌ها و filterProvider$ برای فیلتر‌ها استفاده می‌شوند.
ساخت کنترلر‌ها و دایرکتیو‌ها نیز به صورت زیر انجام خواهد شد:
angular.module('app').controllerProvider.resgister('SomeLazyController', function($scope)
{
    $scope.key = '...';
});
و هم چنین یک نمونه از ساخت directive
$compileProvider.directive('SomeLazyDirective', function()
{
    return {
        restrict: 'A',
        templateUrl: 'templates/some-lazy-directive.html'
    }
})

فقط کافیست در هنگام پیاده سازی routing (که در این مقاله شرح داده شده است) نوع بارگذاری کنترلرها و دایرکتیو و ... را به صورت lazy انجام دهید :
$routeProvider.when('/about', {templateUrl:'views/about.html', resolve:{deps:function($q, $rootScope)
{
    var deferred = $q.defer();
    var dependencies =
    [
        'controllers/AboutViewController.js',
        'directives/some-directive.js'
    ];
 
    //*نکته اول 
    $script(dependencies, function()
    {
        // *نکته دوم
        $rootScope.$apply(function()
        {
            deferred.resolve();
        });
    });
 
    return deferred.promise;
}}})
*نکته اول: تمام وابستگی‌ها توسط scriptJs مدیریت می‌شوند.
*نکته دوم: تمام وابستگی‌ها مروبط به این scope بعد از فراخوانی تابع deffered.resolved بارگذاری خواهند شد.
نقطه شروع برنامه نیز به صورت زیر است:
$script(['appModule.js'], function()
{
    angular.bootstrap(document, ['app'])
});
angular.bootstrap
‫۱۰ سال و ۸ ماه قبل، یکشنبه ۲۷ بهمن ۱۳۹۲، ساعت ۱۴:۲۴
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
اهمیت code review
هیچ ایرادی نداره که حتی 10 کوئری متفاوت هم در یک متد صادر شوند. این business logic که می‌گن همینه. بسته به منطق تجاری که قرار است پیاده سازی شود،‌ شما هر تعداد کوئری که نیاز داشتید را فراخوانی کنید.
فقط بحث اینجا است که فایل code behind ، محل پیاده سازی Data access layer و همچنین محل تعریف هیچ نوع منطق تجاری نیست. این‌ها باید از فایل code behind دور شوند.  اینجا فقط محل استفاده نهایی از منطق تهیه شده است.
‫۱۲ سال و ۱۰ ماه قبل، شنبه ۱۷ دی ۱۳۹۰، ساعت ۱۶:۳۲