نظرات اشتراک‌ها
بررسی آینده‌ی Blazor در دات نت 8
خلاصه‌ی این مفهوم «United» به این صورت است:
- blazor server از لحاظ عدم نیاز به دریافت چند صد فایل مرتبط با web assembly و همراه بودن با رندر سمت سرور، در ابتدای کار نمایش برنامه، سریعتر نمایش داده می‌شود و این نمایش اولیه تقریبا آنی است.
- Blazor WASM چون به طور کامل در مرورگر اجرا می‌شود و در جهت رندر صفحات نیازی به رفت و برگشت به سرور ندارد، سرعت اجرایی فوق العاده‌ای دارد؛ اما به همراه بارگذاری تعداد زیادی فایل در ابتدای کار نمایش آن است که ... کمی طول می‌کشد که البته می‌توان با استفاده از فعال سازی per-rendering کمی آن‌را سریعتر کرد که نیاز به تنظیمات قابل توجهی دارد که شاید همه از آن استفاده نکنند.
اکنون قرار است در دات نت 8 بتوان به صورت خودکار ابتدا یک صفحه را با استفاده از server side rendering موجود در Blazor Server، سریع نمایش داد (بدون نیاز به دریافت فایل‌های WASM و منتظر شدن برای آن‌ها) و بعد در همان حال در پشت صحنه و به صورت خودکار، همین برنامه با قالب Blazor web assembly هم دریافت می‌شود تا در بار بعدی که این صفحه قرار است نمایش داده شود، بتوان به حداکثر سرعت کار با Blazor، با استفاده از اجرای کامل آن در مرورگر توسط web assembly رسید. یعنی ترکیب همزمان blazor server و blazor web assembly، بدون نیاز به تنظیمات خاصی در جهت از پیش رندر کردن صفحات و یا منتظر ماندن اولیه و نمایش یک صفحه‌ی خالی در جهت بارگذاری تمام فایل‌های یک برنامه‌ی web assembly؛ هر دو با هم به صورت یکپارچه و یک‌دست. حتی می‌توان مشخص کرد که صفحه‌ای فقط بر اساس blazor server اجرا شود و صفحه‌ای دیگر فقط قسمتی از آن از blazor wasm استفاده کند.
نظرات مطالب
روش آپلود فایل‌ها به همراه اطلاعات یک مدل در برنامه‌های Blazor WASM 5x
برای دسترسی به فایل‌های استاتیک پروژه‌های کتابخانه‌ای Razor نیازی به کوئری گرفتن نیست. publish نهایی چنین شکلی را دارد:
bin\Debug\net6.0\publish\wwwroot\_content\MyComponentName\image.png
یعنی مصرف کنند فقط کافی است از الگوی زیر برای دسترسی به آن استفاده کند:
/_content/MyComponentName/image.png
و یا در یک اکشن متد:
return File("/_content/MyComponentName/image.png", "image/png", "image.png");
مطالب
ویژگی های کمتر استفاده شده در NET. - بخش سوم

__arglist __reftype __makeref __refvalue کلمات کلیدی

در حالیکه، ویرایشگر Visual Studio این کلمات را به صورت رنگی و جزء کلمات کلیدی نمایش می‌دهد، ولی به دلیل عدم وجود مستندات برای این کلمات کلیدی، برای استفاده از آنها باید مراقب باشید؛ چرا که ممکن است به اندازه کافی تست نشده باشند. 
شما می‌توانید با استفاده از کلمه کلیدی makeref__ یک TypeReference را از یک متغیر، ایجاد کنید. با استفاده از کلمه کلیدی reftype__ می‌توانید نوع اصلی از متغیری را که TypeReference را از آن ایجاد کرده اید، استخراج کنید. در انتها می‌توانید با استفاده از کلمه کلیدی refvalue__ مقدار متغیر را از TypeReference ایجاد شده، بدست آورد. با استفاده از کلمه کلیدی arglist__ همانند کلمه کلیدی params می‌توانید به لیستی از پارامترهای یک تابع دسترسی داشته باشید.
var i = 28;
TypedReference tr = __makeref( i );
Type t = __reftype( tr );
Console.WriteLine( t );
int rv = __refvalue( tr, int );
Console.WriteLine( rv );
ArglistTest.DisplayNumbers( __arglist( 1, 2, 3, 5, 6 ) );
و برای استفاده از arglist__ کلاس ArglistTest را پیاده سازی میکنیم.
public static class ArglistTest
{
    public static void DisplayNumbers( __arglist )
    {
        var ai = new ArgIterator( __arglist );
        while ( ai.GetRemainingCount() > 0 )
        {
            var tr = ai.GetNextArg();
            Console.WriteLine( TypedReference.ToObject( tr ) );
        }
    }
}
شی ArgIterator لیست آرگومان‌ها را از اولین آرگومان اختیاری، شروع به شمارش می‌کند. این سازنده برای استفاده در زبان C++/C ایجاد شده است.

Environment.NewLine

رشته خط جدید (↵  Enter) تعریف شده در محیط در حال استفاده را می‌توان با استفاده از این دستور بدست آورد.
Console.WriteLine( "NewLine: {0}first line{0}second line{0}third line", Environment.NewLine );
این رشته شامل "r\n\" برای پلتفرم‌های غیر یونیکس و رشته "n\" برای پلتفرم‌های یونیکس است.

ExceptionDispatchInfo

ExceptionDispatchInfo بیان کننده یک استثناء در یک نقطه خاص از کد، که وضعیت آن قبلا کپچر شده‌است، می‌باشد. شما می‌توانید با استفاده از متد ExceptionDispatchInfo.Throw  (در فضای نام System.Runtime.ExceptionServices) یک استثناء را (با حفظ Stack Trace اصلی) ایجاد کنید.
ExceptionDispatchInfo possibleException = null;
try
{
    int.Parse( "a" );
}
catch ( FormatException ex )
{
    possibleException = ExceptionDispatchInfo.Capture( ex );
}
possibleException?.Throw();


Debug.Assert & Debug.WriteIf & Debug.Indent 

Debug.Assert  – بررسی صحت شرط تعیین شده و در صورت false بودن شرط، نمایش پیام نوشته شده به همراه call stack مربوطه می‌شود.
Debug.Assert(1 == 0, "عدد 1 برابر با 0 نیست");
و خروجی آن در تصویر زیر قابل مشاهده است:

Debug.WriteIf  – در صورت صحت شرط تعیین شده، پیام مشخص شده‌ای را در پنجره output نشان می‌دهد.
Debug.WriteIf( 1 == 1, "display message in output window :D" );

Debug.Indent/Debug.Unindent - برای افزایش/کاهش یک واحد تورفتگی در خروجی نمایش داده شده در پنجره Output، استفاده می‌شود.
Debug.WriteLine("تست تورفتگی");
Debug.Indent();
Debug.WriteLine("یک واحد افزایش داده شد");
Debug.Unindent();
Debug.WriteLine("یک واحد کاهش داده شد");
Debug.WriteLine("پایان تست");

نظرات مطالب
تعامل MATLAB (متلب) با دات نت - قسمت اول
نه دوست عزیز همونطور که گفتم ساختار متلب متفاوت هست.
منظور از Speak همون تابع است.
کافیست تابع فوق را در یک M فایل (کدها در متلب با پسوند ام فایل ذخیره می‌شوند) ذخیره کنید. سپس در داخل متلب مسیر اجرای کد را به مسیر M فایل تغییر دهید و سپس دستور رندر کردن رو که بالا گفته شد در Command Window اجرا کنید. متن فوق به تابع Speak ارجاع داده می‌شود. 
نظرات مطالب
نحوه استفاده از افزونه Firebug برای دیباگ برنامه‌های ASP.NET مبتنی بر jQuery
با تشکر از مطلب بسیار کاربردیتون ، در هنگام استفاده از URL Routing همانطور که قبلا راهنماییم کرده بودید   برای آدرس فایل‌های جاوا اسکریپت از
<%=ResolveUrl("~/App_Themes/MainTheme/jquery.js")%>
استفاده کردم و مشکل حل شد ولی برای یو آر ال این تصاویر آیکون که در Jquery تعریف شدند میتونید کمکم کنید
<script type="text/javascript">
    $(document).ready(function () {

        $('#exampleMenu').sweetMenu({
            top: 200,
            padding: 8,
            iconSize: 48,
            easing: 'easeOutBounce',
            duration: 500,
            icons: [
'images/home.png',
'images/comments.png',
'images/red_heart.png',
'images/computer.png',
'images/male_user.png',
'images/yellow_mail.png'
]
        });
    });
</script>

اگر آدرس آیکون‌ها را به صورت 

'http://site.ir/images/home.png' 

تعریف کنم مشکل حل میشه ولی فکر کنم راه حل درستی نباشه . بسیار ممنون

نظرات مطالب
AngularJS #2
در مورد ترکیب Client Side Templates با MVC: یکی از خوبی‌های بازگشت دادن یک partial view کامل در MVC (که بله، یک HTML کامل رو بر می‌گردونه در حالت Ajax ایی مثلا) نسبت به این روش، امکان استفاده از متدهای کمکی سمت سرور برای رندر کردن View هست. مثلا فرض کنید یک لیست فایل‌ها قراره نمایش داده بشه. در View یا Partial View میشه بدون تعریف یک کلاس اضافه‌تر برای بازگشت دادن اطلاعات به صورت JSON که بخواد در AngularJS سمت کلاینت استفاده بشه، اطلاعات رو خیلی ساده برای نمایش، با razor و سی‌شارپ فرمت کرد. مثلا تاریخ رو شمسی کرد. اندازه رو به کیلوبایت یا مگابایت نمایش داد (در حد فراخوانی یک متد الحاقی). یک if و else گذاشت که اگر کاربر لاگین بود این قسمت از partial view رو که درون حلقه داره تولید میشه، مشاهده نکنه یا برعکس. یک قسمت از حلقه هم یک فرم کوچک درست کرد برای ارسال دیتا به سرور اون هم فرمی که آدرسش رو از T4MVC به صورت strongly typed می‌گیره و یا فیلدهاش از Html Helperهای MVC استفاده می‌کنند که این‌ها هم سمت سرور رندر می‌شن.  الان چون تمام کار با جاوا اسکریپت باید انجام بشه، یعنی تمام این مراحل رو باید به صورت JSON بازگشت داد که AngularJS بخواد اون‌ها رو سمت کلاینت، سر هم کنه.  به علاوه امکان کامپایل کردن Viewهای razor و یافتن خطاهای احتمالی رو هم از دست می‌دیم چون همه چیز قراره سمت کلاینت رندر بشه.
بازخوردهای دوره
جلوگیری از deadlock در برنامه‌های async
حالت true آن همان بحث SynchronizationContext و ContinueOnCapturedContext است.
ConfigureAwait(true) مانند فراخوانی متد:
.ContinueWith( t => {...}, TaskScheduler.FromCurrentSynchronizationContext())
است و ConfigureAwait(false) مانند فراخوانی متد
.ContinueWith( t => {...})
نظرات مطالب
تعامل MATLAB (متلب) با دات نت - قسمت اول
در این کدی که تهیه کردید، Speak داخل متد Speak چطور فراخوانی شده بدون ارجاع به یک شیء؟ (سطر آخر متد). بعد در متلب نیازی به new نیست؟ فقط فراخوانی NET.addAssembly باعث شناسایی System.Speech.Synthesis.SpeechSynthesizer میشه؟
مطالب
Angular Animation – بخش اول
متحرک سازی (Motion)، یکی از مفاهیم مهم در طراحی وب‌اپلیکیشن‌های مدرن محسوب می‌شود. امروزه استفاده از انیمیشن در طراحی رابط کاربری به عنوان جزء جدا ناپذیر UX محسوب می‌شود. برای درک اهمیت انیمیشن در طراحی، « نه فقط به برای زیبایی و چیدمان، بلکه به عنوان جزء جدایی ناپذیر UX » را ببینید. در Angular طراحی انیمیشن برای ساخت رابط کاربری نه تنها کاری سرگرم کننده، بلکه بسیار آسان است.

نصب Angular Animations  
برای شروع کار با Animation در Angular، ابتدا باید کتابخانه Angular Animation را توسط دستور زیر نصب کرد و سپس BrowserAnimationsModule را به ماژول اصلی برنامه اضافه کنید. 
> npm install @angular/animations@latest --save
import { BrowserAnimationsModule } from '@angular/platform-browser/animations';
@NgModule({
  imports: [
    //…
    BrowserAnimationsModule
  ],
})

در اینجا مثال ساده‌ای را مشاهده خواهید کرد که انتقال (transition) المنت li را از حالت active به inactive، با یک انمیشن ساده همراه خواهد کرد. محل تعریف انیمیشن‌ها در Angular، داخل متادیتای component@ و توسط خصوصیت animations می‌باشد. در ابتدای کار باید توابع مختص انیمیشن را در فایل component مورد نظر خود توسط دستور import به شکل زیر وارد کنیم: 
import { trigger, state, style, transition, animate } from '@angular/animations';
برای پیاده سازی انیمیشن در component، وارد کردن تمامی توابع بالا اجباری هستند. در قدم بعدی با افزودن خصوصیت animations به متادیتای component@، کدهای مربوط به کامپوننت را به شکل زیر تغییر می‌دهیم: 
import { Component } from '@angular/core';
import { trigger,state,style,transition,animate } from '@angular/animations';

@Component({
  selector: 'app-root',
  template: `
    <div style='width:50%; margin:auto'>
      <ul>
        <li [@myState]="currentState"
          style='width:100px; padding:10px; list-style-type: none' 
            (click)="toggleState()">
          {{currentState}}
        </li>
      </ul>
    </div>
  `,
  styleUrls: ['./app.component.css'],
  animations: [
      trigger('myState', [
        state('inactive', style({
          backgroundColor: '#eee',
          transform: 'scale(1)'
        })),
        state('active',   style({
          backgroundColor: '#cfd8dc',
          transform: 'scale(1.1)'
        })),
        transition('inactive => active', animate('100ms ease-in')),
        transition('active => inactive', animate('100ms ease-out'))
      ])
    ]
})
export class AppComponent {
  currentState: string = 'inactive';
  toggleState():void{
    this.currentState = this.currentState === 'inactive' ? 'active' : 'inactive';
  }
}


توضیحات تکمیلی

trigger: جهت تعریف یک انیمیشن، از تابع trigger استفاده می‌کنیم. این تابع استفاده شده‌ی در خصوصیت animations، در پارامتر اول خود، یک نام یکتا را دریافت خواهد کرد و در پارامتر بعدی، لیستی از توابع وارد شده مختص انیمیشن را دریافت می‌کند.

نکته: خصوصیت animations، قابلیت دریافت چندین تابع trigger را برای داشتن چندین انیمیشن مجزا، دارا است.

state: با استفاده از این تابع قادر به تعریف وضعیت‌های مختلف خواهیم بود. انیمشن در Angular بر دو منطق وضعیت (state) و گذار (transition) پیاده سازی می‌شود. به عبارت دیگر انیمیشن در Angular بر روی گذار (transition) بین وضعیت‌ها (states) قابل تعریف هستند. این تابع در پارامتر اول خود یک نام و در پارامتر دوم خود تابع style را دریافت می‌کند.

style: با استفاده از این تابع قادر به تعریف استایلی برای وضعیت تعریف شده خواهیم بود.

transition: برای ساخت انیمیشن واقعی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این تابع در پارامتر اول خود، مسیر حرکت بین دو حالت (state) را به صورت یک رشته دریافت کرده و در پارامتر دوم خود، تابع animate را دریافت می‌کند. در این مثال مسیر حرکت به صورت 'inactive => active' تعریف شده است. یعنی هنگام گذار از وضعیت inactive به وضعیت active، تابع animate در پارامتر دوم اجرا خواهد شد.

animate: این تابع دو پارامتر timing و styles را دریافت می‌کند. timing مقداری از جنس رشته (string) است که می‌تواند ترکیبی از مدت زمان (duration) با مقدار اختیاری تاخیر(delay) و مقدار easing باشد. به عنوان مثال مقدار کامل زیر را درنظر بگیرید: 

'1s 100ms ease-out'

در این اینجا مدت زمان، برابر ۱ ثانیه، تاخیر، ۱۰۰ میلی ثانیه و easing، مقدار ease-out خواهد بود و به معنی اجرای انیمیشن با افکت ease-out و در مدت زمان ۱ ثانیه و با تاخیر در شروع به مدت ۱۰۰ میلی ثانیه می‌باشد. در صورتیکه به این پارامتر مقداری عددی را ارسال کنیم، عدد به عنوان مدت زمان (duration) و بر مبنای واحد میلی ثانیه در نظر گرفته خواهد شد. تمامی مقادیر زیر برای ارسال به این پارامتر معتبر می‌باشند: 

500            // duration=500ms 
"1s"            // duration=1s
"100ms 0.5s"        // duration=100ms, delay=0.5s
"5s ease"        // duration=5s, easing=ease
"5s 10ms cubic-bezier(.17,.67,.88,.1)"    // duration=5s, delay=10ms, easing=cubic-bezier(.17,067,.88,.1)

پارامتر styles در تابع animate یکی از توابع style یا keyframes می‌باشد. البته این پارامتر اختیاری است و در قسمت نکات تکمیلی توضیح داده خواهد شد. در مثال بالا از این پارامتر صرف نظر شده است.

برای متصل کردن انیمیشن تعریف شده به المنت‌های موجود در صفحه، از خصوصیت [triggerName@] استفاده کنید. trigger تعریف شده در قطعه کد بالا myState نام دارد. بنابراین برای اینکه المنت li در گذار بین حالت‌ها، این انیمیشن را داشته باشد، باید [myState@] را به المنت خود اضافه کنید. همچنین مقدار حالت جاری را باید برای این خصوصیت تامین کرد. این مقدار می‌تواند یک رشته استاتیک یا یک عبارت محاسبه شده توسط یک تابع یا یک متغیر باشد.

همانطور که در مثال بالا مشاهده می‌کنید، با استفاده از متغیر currentState، المنت li در ابتدا در حالت inactive قرار دارد. با کلیک اول بر روی المنت، تابع toggleState باعث تغییر وضعیت المنت از وضعیت inactive به وضعیت active خواهد شد (inactive=>active) بنابراین انیمیشن زیر اجرا خواهد شد.

 transition('inactive => active', animate('100ms ease-in'))

با کلیک دوباره، المنت از وضعیت active به inactive خواهد رفت (active=>inactive)، بنابراین انیمیشن زیر اجرا می‌شود.

 

نکات تکمیلی

 در صورتیکه در تابع transition، پارامتر دوم برای حالتهای مختلف یکسان باشد، برای مثال رفتن از حالت active به حالت inactive و برعکس، می‌توان از روش زیر استفاده کرد. 
transition('inactive => active, active => inactive', animate('100ms ease-out'))

یا به شکل ساده‌تر: 

transition('inactive <=> active', animate('100ms ease-out'))


کاراکتر * جایگزین تمامی حالتهای موجود در برنامه خواهد بود. برای مثال:

'* <= active': بر روی تمامی گذارهای از حالت active به هر حالت دیگر، اعمال خواهد شد.

'active <= *': بر روی تمامی گذارهای از هر حالت به حالت active، اعمال خواهد شد.

 '* <= *': بر روی تمامی گذارها اعمال خواهد شد. 



همانطور که قبلا ذکر شد، تابع animate در پارامتر دوم خود یک تابع style یا keyframes را دریافت می‌کند. در صورتیکه بخواهیم در مدت زمان اجرای انیمیشن بر روی المنت، استایلی را نیز همراه کنیم، می‌توانیم از تابع style استفاده کنیم. اما این استایل بعد از اتمام انیمیشن بر روی المنت باقی نخواهد ماند؛ چون حالت (state) مقصد برای خود استایل تعریف شده‌است. علاوه بر این، در تابع transition می‌توان به شکل زیر یک استایل خطی را نیز تعریف کرد: 

transition('inactive => active', [
  style({
    backgroundColor: '#cfd8dc',
    transform: 'scale(1.3)'
  }),
  animate('80ms ease-in', style({
    backgroundColor: '#eee',
    transform: 'scale(1)'
  }))
]),

این تعریف استایل در تابع transition در شروع گذار بلافاصله بر روی المنت اعمال خواهد شد و در طول انیمیشن استایل را از دست خواهد داد و به استایل مقصد خواهد رسید.

در اینجا یک مثال بسیار ساده از نحوه پیاده سازی انیمیشن در Angular را مورد برسی قرار دادیم. در بخش بعدی نحوه‌ی پیاده سازی انیمیشن‌های پیشرفته که قابلیت اعمال بر روی المنت‌ها را هنگام اضافه شدن به صفحه و ترک صفحه را خواهند داشت، مورد بررسی قرار می‌دهیم.