اشتراکها
ویدیوهای کنفرانس ng-conf 2016
این روزها زیرنویسهای فارسی فیلمهای روز دنیا را راحت میشود در اینترنت یافت، اما مشکلات زیادی هم به همراه این نوع فایلها وجود دارند:
- گاها با فیلم دریافت شده هماهنگ نیستند.
- عموما با فرمت windows-1256 تهیه میشوند که برای استفاده از آنها در سیستمهای مختلف بهتر است به UTF8 تبدیل شوند.
- اکثر برنامههای موجود برای کار با زیر نویسها و ویرایش آنها، درکی از یونیکد ندارند.
- عموما نیاز است جهت استفاده از آنها در یک جمع، تعدادی از سطور آنها را با حفظ شماره بندی فایل، حذف کرد!
و ...
به همین جهت نیاز به یک برنامهی جمع و جور جهت کار با زیر نویسها داشتم که نتیجهی آن تهیهی برنامهی زیر شد:
الف) تغییر encoding فایل دریافتی به UTF-8
هنگام گشودن اکثر فایلهای زیر نویس فارسی با تصویر زیر روبرو خواهید شد:
برای تبدیل آن به فرمت یونیکد تنها کافی است بر روی دکمهی To UTF-8 کلیک کنید. در این حالت نتیجه به صورت زیر خواهد بود:
ب) هماهنگ سازی زیر نویس با فیلم دریافتی
ممکن است دیالوگهای زیر نویس دریافتی شما به اندازهی مدت زمان خاصی، از دیالوگهای فیلم در حال پخش، عقبتر یا جلوتر باشند. در این حالت ابتدا باید این مدت زمان را با گوش فرا دادن به ابتدای فیلم و مقایسهی آن با اولین شمارهی زیرنویس، پیدا کنید. مثلا پس از بررسی متوجه شدهاید که به کلیه زمانهای زیرنویس جاری باید 7 ثانیه اضافه گردد. اینکار را مطابق تصویر ذیل میتوان انجام داد:
ج) یکی کردن زمانهای دو زیر نویس با هم
گاهی از اوقات مشکلات زمانی یک زیرنویس وخیمتر از مورد ب است. به این معنا که شمارههای مختلف آن، زمانهای کاملا بیربطی داشته و به صورت هماهنگ، قابل افزایش یا کاهش نیستند. در این حالت ابتدا زیر نویس مورد نظر را در برنامه باز کنید. سپس یک زیر نویس خوب انگلیسی هماهنگ با فیلم را نیز پیدا کنید و از طریق دکمهی Merge times به برنامه معرفی نمائید. در این حالت به صورت خودکار زمانهای صحیح از زیر نویس دوم به زیر نویس اول منتقل خواهند شد.
د) یکی کردن دو فایل زیر نویس با هم
ممکن است فیلم دریافتی تنها از یک فایل تشکیل شده باشد، اما شما فقط توانستهاید زیر نویس مرتبط با نگارش دو سی دی این فیلم را پیدا کنید. بنابراین نیاز است تا این دو فایل زیر نویس یکی شوند با این شرط که زمانهای سی دی دوم از انتهای سی دی اول در فایل نهایی یکی شدهی تولیدی شروع گردد.
برای این منظور ابتدا فایل زیرنویس سی دی اول را در برنامه باز کرده و سپس به گزینهی join files در برنامه مراجعه کنید. در اینجا ابتدا مسیر فایل زیرنویس سی دی 2 را مشخص نمائید. برنامه سعی خواهد کرد تا زمان آغاز قسمت دوم را بر اساس آخرین زمان سی دی اول و اولین زمان سی دی دوم حدس بزند و نمایش دهد. یا میتوانید این مقدار پیش فرض را پذیرفته و بر روی دکمهی join کلیک نمائید و یا امکان تغییر دستی آن هم میسر است.
ه) حذف و یا ویرایش ردیفها
به دلایل نامشخصی اشخاصی که سعی در ترجمهی زیرنویسها میکنند عموما علاقمندند که به متن اصلی وفادار بمانند. به همین دلیل نیاز به جرح و تعدیل زیرنویسهای تهیه شده برای نمایش در یک جمع خانوادگی وجود دارد. گزینهی جستجوی موجود در بالای ردیفهای زیرنویس باز شده در برنامه، امکان نمایش ردیفهایی را که حاوی متن وارد شده است، به صورت خودکار دارد.
در این حالت اگر نیاز است سطری حذف شود، آنرا انتخاب نموده و بر روی دکمهی Delete row کلیک نمائید. در این حالت علاوه بر حذف ردیف، کلیه شمارههای موجود در زیر نویس نیز به صورت خودکار مجددا تولید و مرتب خواهند شد. (کلیک راست بر روی هر ردیف نیز این گزینه را نمایش میدهد)
یا اگر مشغول به ویرایش متنی شدید، پس از ویرایش، کلیک کردن بر روی دکمهی Save را فراموش نکنید (در حالت حذف نیازی به اینکار نیست).
ز) پیدا کردن زیرنویس یک فایل بر اساس امضای دیجیتال آن
سایت opensubtitles.org یک API را جهت پیدا کردن زیرنویسی مطابق با هش یک فایل ویدیویی ارائه داده است، که در برنامهی جاری، کلاینتی برای آن تهیه شده است:
فقط کافی است فایل ویدیویی خود را در این قسمت انتخاب نمائید. برنامه هش فایل را محاسبه کرده و سپس با کمک سرویس XML-RPC سایت opensubtitles.org سعی در یافتن زیرنویس هماهنگ با آن خواهد کرد. در اینجا دیگر مهم نیست نام فایل انتخابی چیست؛ امضای دیجیتال آن مهم است. برای دریافت موارد مورد نظر، ابتدا آنها را تیک زده و سپس بر روی دکمهی دریافت کلیک کنید. کلیک راست بر روی ردیف مورد نظر نیز این امکان دریافت را لحاظ کرده است.
همچنین قسمتی هم برای آپلود زیرنویس به این سایت پیش بینی شده است (لطفا مصرف کنندهی صرف یا به قولی لیچر نباشید!)
در اینجا انتخاب فایل ویدیویی، فایل زیرنویس هماهنگ با آن و همچنین زبان زیر نویس الزامی است. از فایل ویدیویی جهت محاسبهی هش آن برای یافتن سادهتر زیرنویسها در دفعات آتی استفاده میگردد.
پیشنیاز استفاده از این برنامه، نصب دات نت فریم ورک 4 است که اگر از ویندوز 7 استفاده میکنید، جزو به روز رسانیهای اختیاری آن است و در حالت کلی نسخهی کامل 32 بیتی و 64 بیتی آن از این آدرس قابل دریافت است.
اگر یک پروژهی خالی ASP.NET Core Web Application را شروع کنید (با طی مراحل زیر جهت ایجاد یک پروژهی جدید):
تغییرات ساختاری ASP.NET Core 1.0، با نگارشهای قبلی ASP.NET، بسیار قابل ملاحظه هستند:
در اینجا نقش Solution همانند نگارشهای قبلی ویژوال استودیو است: ظرفی است برای ساماندهی موارد مورد نیاز جهت تشکیل یک برنامهی وب و شامل مواردی است مانند پروژهها، تنظیمات آنها و غیره. بنابراین هنوز در اینجا فایل sln. تشکیل میشود.
نقش فایل global.json
زمانیکه یک پروژهی جدید ASP.NET Core 1.0 را آغاز میکنیم، ساختار پوشههای آن به صورت زیر هستند:
در اینجا هنوز فایل sln. قابل مشاهده است. همچنین در اینجا فایل جدیدی به نام global.json نیز وجود دارد، با این محتوا:
شماره نگارش ذکر شدهی در اینجا را در قسمت قبل بررسی کردیم.
خاصیت projects در اینجا به صورت یک آرایه تعریف شدهاست و بیانگر محل واقع شدن پوشههای اصلی پروژهی جاری هستند. پوشهی src یا source را در تصویر فوق مشاهده میکنید و محلی است که سورسهای برنامه در آن قرار میگیرند. یک پوشهی test نیز در اینجا ذکر شدهاست و اگر در حین ایجاد پروژه، گزینهی ایجاد unit tests را هم انتخاب کرده باشید، این پوشهی مخصوص نیز ایجاد خواهد شد.
نکتهی مهم اینجا است، هرکدی که درون پوشههای ذکر شدهی در اینجا قرار نگیرد، قابلیت build را نخواهد داشت. به عبارتی این نسخهی از ASP.NET پوشهها را قسمتی از پروژه به حساب میآورد. در نگارشهای قبلی ASP.NET، مداخل تعریف فایلهای منتسب به هر پروژه، درون فایلی با پسوند csproj. قرار میگرفتند. معادل این فایل در اینجا اینبار پسوند xproj را دارد و اگر آنرا با یک ادیتور متنی باز کنید، فاقد تعاریف مداخل فایلهای پروژه است.
در این نگارش جدید اگر فایلی را به پوشهی src اضافه کنید یا حذف کنید، بلافاصله در solution explorer ظاهر و یا حذف خواهد شد.
یک آزمایش: به صورت معمول از طریق windows explorer به پوشهی src برنامه وارد شده و فایل پیش فرض Project_Readme.html را حذف کنید. سپس به solution explorer ویژوال استودیو دقت کنید. مشاهده خواهید کرد که این فایل، بلافاصله از آن حذف میشود. در ادامه به recycle bin ویندوز مراجعه کرده و این فایل حذف شده را restore کنید تا مجددا به پوشهی src برنامه اضافه شود. اینبار نیز افزوده شدن خودکار و بلافاصلهی این فایل را میتوان در solution explorer مشاهده کرد.
بنابراین ساختار مدیریت فایلهای این نگارش از ASP.NET در ویژوال استودیو، بسیار شبیه به ساختار مدیریت فایلهای VSCode شدهاست که آن نیز بر اساس پوشهها کار میکند و یک پوشه و تمام محتوای آنرا به صورت پیش فرض به عنوان یک پروژه میشناسد. به همین جهت دیگر فایل csproj ایی در اینجا وجود ندارد و file system همان project system است.
یک نکته: در اینجا مسیرهای مطلق را نیز میتوان ذکر کرد:
اما در مورد هر مسیری که ذکر میشود، NET Core. باید بتواند یک سطح پایینتر از پوشهی ذکر شده، فایل مهم project.json را پیدا کند؛ در غیراینصورت از آن صرفنظر خواهد شد. برای مثال برای مسیر نسبی src، مسیر src\MyProjectName\project.json را جستجو میکند و برای مسیر مطلق ذکر شده، این مسیر را c:\\sources\\Configuration\\src\\SomeName\\project.json
کامپایل خودکار پروژه در ASP.NET Core 1.0
علاوه بر تشخیص خودکار کم و زیاد شدن فایلهای سیستمی پروژه، بدون نیاز به Add new item کردن آنها در ویژوال استودیو، اگر سورسهای برنامه را نیز تغییر دهید، فایل سورس جدیدی را اضافه کنید و یا فایل سورس موجودی را حذف کنید، کل پروژه به صورت خودکار کامپایل میشود و نیازی نیست اینکار را به صورت دستی انجام دهید.
یک آزمایش: برنامه را از طریق منوی debug و گزینهی start without debugging اجرا کنید. اگر برنامه را در حالت معمول debug->start debugging اجرا کنید، حالت کامپایل خودکار را مشاهده نخواهید کرد. در اینجا (پس از start without debugging) یک چنین خروجی را مشاهده خواهید کرد:
این خروجی حاصل اجرای کدهای درون فایل Startup.cs برنامه است:
اکنون در همین حال که برنامه در حال اجرا است و هنوز IIS Express خاتمه نیافته است، از طریق windows explorer، به پوشهی src برنامه وارد شده و فایل Startup.cs را با notepad باز کنید. هدف این است که این فایل را در خارج از ویژوال استودیو ویرایش کنیم. اینبار سطر await دار را در notepad به نحو ذیل ویرایش کنید:
پس از آن اگر مرورگر را refresh کنید، بلافاصله خروجی جدید فوق را مشاهده خواهید کرد که بیانگر کامپایل خودکار پروژه در صورت تغییر فایلهای آن است.
این مساله قابلیت استفادهی از ASP.NET Core را در سایر ادیتورهای موجود، مانند VSCode سهولت میبخشد.
نقش فایل project.json
فایل جدید project.json مهمترین فایل تنظیمات یک پروژهی ASP.NET Core است و مهمترین قسمت آن، قسمت وابستگیهای آن است:
همانطور که در قسمت قبل نیز عنوان شد، در این نگارش از دات نت، تمام وابستگیهای پروژه از طریق نیوگت تامین میشوند و دیگر خبری از یک دات نت «بزرگ» که شامل تمام اجزای این مجموعهاست نیست. این مساله توزیع برنامه را سادهتر کرده و همچنین امکان به روز رسانی سریعتر این اجزا را توسط تیمهای مرتبط فراهم میکند؛ بدون اینکه نیازی باشد تا منتظر یک توزیع «بزرگ» دیگر ماند.
در نگارشهای قبلی ASP.NET، فایلی XML ایی به نام packages.config حاوی تعاریف مداخل بستههای نیوگت برنامه بود. این فایل در اینجا جزئی از محتوای فایل project.json در قسمت dependencies آن است.
با قسمت وابستگیهای این فایل، به دو طریق میتوان کار کرد:
الف) ویرایش مستقیم این فایل که به همراه intellisense نیز هست. با افزودن مداخل جدید به این فایل و ذخیره کردن آن، بلافاصله کار restore و دریافت و نصب آنها آغاز میشود:
ب) از طریق NuGet package manager
روش دیگر کار با وابستگیها، کلیک راست بر روی گره references و انتخاب گزینهی manage nuget packages است:
برای نمونه جهت نصب ASP.NET MVC 6 این مراحل باید طی شوند:
ابتدا برگهی browse را انتخاب کنید و سپس تیک مربوط به include prerelease را نیز انتخاب نمائید.
البته بستهی اصلی MVC در اینجا Microsoft.AspNetCore.Mvc نام دارد و نه MVC6.
اینبار بستههایی که restore میشوند، در مسیر اشتراکی C:\Users\user_name\.nuget\packages ذخیره خواهند شد.
یک نکتهی مهم:
قرار هست در نگارشهای پس از RTM، فایلهای project.json و xproj را جهت سازگاری با MSBuild، اندکی تغییر دهند (که این تغییرات به صورت خودکار توسط VS.NET انجام میشود). اطلاعات بیشتر
انتخاب فریم ورکهای مختلف در فایل project.json
در قسمت قبل عنوان شد که ASP.NET Core را میتوان هم برفراز NET Core. چندسکویی اجرا کرد و هم NET 4.6. مختص به ویندوز. این انتخابها در قسمت frameworks فایل project.json انجام میشوند:
در اینجا، netcoreapp1.0 به معنای برنامهای است که برفراز NET Core. اجرا میشود. نام پیشین آن dnxcore50 بود (اگر مقالات قدیمیتر پیش از RTM را مطالعه کنید).
در اینجا اگر علاقمند بودید که از دات نت کامل مخصوص ویندوز نیز استفاده کنید، میتوانید آنرا در لیست فریم ورکها اضافه نمائید (در این مثال، دات نت کامل 4.5.2 نیز ذکر شدهاست):
لیست کامل این اسامی را در مستندات NET Starndard میتوانید مطالعه کنید و خلاصهی آن به این صورت است:
- “netcoreapp1.0” برای معرفی و استفادهی از NET Core 1.0. بکار میرود.
- جهت معرفی فریم ورکهای کامل و ویندوزی دات نت، اسامی “net45”, “net451”, “net452”, “net46”, “net461” مجاز هستند.
- “portable-net45+win8” برای معرفی پروفایلهای PCL یا portable class libraries بکار میرود.
- “dotnet5.6”, “dnxcore50” برای معرفی نگارشهای پیش نمایش NET Core.، پیش از ارائهی نگارش RTM استفاده میشوند.
- “netstandard1.2”, “netstandard1.5” کار معرفی برنامههای NET Standard Platform. را انجام میدهند.
بر این مبنا، dotnet5.6 ذکر شدهی در قسمت تنظیمات نگارش RTM، به این معنا است که قادر به استفادهی از بستههای نیوگت و کتابخانههای تولید شدهی با نگارشهای RC نیز خواهید بود (هرچند برنامه از netcoreapp1.0 استفاده میکند).
یک مثال: قسمت فریم ورکهای فایل project.json را به نحو ذیل جهت معرفی دات نت 4.6.1 تغییر دهید:
لیست وابستگیهای خاص این فریم ورک در خاصیت dependencies آن قابل ذکر است.
در این حالت پس از ذخیرهی فایل و شروع خودکار بازیابی وابستگیها، با پیام خطای Package Microsoft.NETCore.App 1.0.0 is not compatible with net461 متوقف خواهید شد.
برای رفع این مشکل باید وابستگی Microsoft.NETCore.App را حذف کنید، چون با net461 سازگاری ندارد
فایل project.lock.json چیست؟
ذیل فایل project.json، فایل دیگری به نام project.lock.json نیز وجود دارد. اگر به محتوای آن دقت کنید، این فایل حاوی لیست دقیق بستههای نیوگت مورد استفادهی توسط برنامه است و الزاما با آنچیزی که در فایل project.json قید شده، یکی نیست. از این جهت که در فایل project.json، قید میشود netcoreapp1.0؛ ولی این netcoreapp1.0 دقیقا شامل چه بستههایی است؟ لیست کامل آنها را در این فایل میتوانید مشاهده کنید.
در ابتدای این فایل یک خاصیت locked نیز وجود دارد که مقدار پیش فرض آن false است. اگر به true تنظیم شود، در حین restore وابستگیهای برنامه، تنها از نگارشهای ذکر شدهی در این فایل استفاده میشود. از این جهت که در فایل project.json میتوان شماره نگارشها را با * نیز مشخص کرد؛ مثلا *.1.0.0
پوشهی جدید wwwroot و گره dependencies
یکی از پوشههای جدیدی که در ساختار پروژهی ASP.NET Core معرفی شدهاست، wwwroot نام دارد:
از دیدگاه هاستینگ برنامه، این پوشه، پوشهای است که در معرض دید عموم قرار میگیرد (وب روت). برای مثال فایلهای ایستای اسکریپت، CSS، تصاویر و غیره باید در این پوشه قرار گیرند تا توسط دنیای خارج قابل دسترسی و استفاده شوند. بنابراین سورس کدهای برنامه خارج از این پوشه قرار میگیرند.
گره dependencies که ذیل پوشهی wwwroot قرار گرفتهاست، جهت مدیریت این وابستگیهای سمت کلاینت برنامه است. در اینجا میتوان از NPM و یا Bower برای دریافت و به روز رسانی وابستگیهای اسکریپتی و شیوهنامههای برنامه کمک گرفت (علاوه بر نیوگت که بهتر است صرفا جهت دریافت وابستگیهای دات نتی استفاده شود).
یک مثال: فایل جدیدی را به نام bower.json به پروژهی جاری با این محتوا اضافه کنید:
این نامها استاندارد هستند. برای مثال اگر قصد استفادهی از npm مربوط به node.js را داشته باشید، نام این فایل packag.json است (با ساختار خاص خودش) و هر دوی اینها را نیز میتوانید با هم اضافه کنید و از این لحاظ محدودیتی وجود ندارد.
پس از اضافه شدن فایل bower.json، بلافاصله کار restore بستهها از اینترنت شروع میشود:
و یا با کلیک راست بر روی گره dependencies، گزینهی restore packages نیز وجود دارد.
فایلهای نهایی دریافت شده را در پوشهی bower_components خارج از wwwroot میتوانید مشاهده کنید.
در مورد نحوهی توزیع و دسترسی به فایلهای استاتیک یک برنامهی ASP.NET Core 1.0، نکات خاصی وجود دارند که در قسمتهای بعد، بررسی خواهند شد.
یک نکته: اگر خواستید نام پوشهی wwwroot را تغییر دهید، فایل جدیدی را به نام hosting.json با این محتوا به پروژه اضافه کنید:
در اینجا AppWebRoot نام دلخواه پوشهی جدیدی است که نیاز است به ریشهی پروژه اضافه نمائید تا بجای wwwroot پیش فرض استفاده شود.
نقطهی آغازین برنامه کجاست؟
اگر به فایل project.json دقت کنید، چنین تنظیمی در آن موجود است:
true بودن مقدار تولید entry point به استفادهی از فایلی به نام Program.cs بر میگردد؛ با این محتوا:
به این ترتیب، یک برنامهی ASP.NET Core، دقیقا همانند سایر برنامههای NET Core. رفتار میکند و در اساس یک برنامهی کنسول است.
این چند سطر، قسمتی از سورس کد ASP.NET Core 1.0 هستند. به این معنا که اگر مقدار خاصیت emitEntryPoint مساوی true بود، با این برنامه به شکل یک برنامهی کنسول رفتار کن و در غیر اینصورت یک Dynamically Linked Library خواهد بود.
در فایل Program.cs تنظیماتی را مشاهده میکنید، در مورد راه اندازی Kestler که وب سرور بسیار سریع و چندسکویی کار با برنامههای ASP.NET Core 1.0 است و قسمت مهم دیگر آن به استفادهی از کلاس Startup بر میگردد (()<UseStartup<Startup). این کلاس را در فایل جدید Startup.cs میتوانید ملاحظه کنید که کار تنظیمات آغازین برنامه را انجام میدهد. اگر پیشتر با OWIN، در نگارشهای قبلی ASP.NET کار کرده باشید، قسمتی از این فایل برای شما آشنا است:
در اینجا امکان دسترسی به تنظیمات برنامه، معرفی سرویسها، middlewareها و غیره وجود دارند که هرکدام، در قسمتهای آتی به تفصیل بررسی خواهند شد.
نقش فایل launchsetting.json
محتویات پیش فرض این فایل برای قالب empty پروژههای ASP.NET Core 1.0 به صورت ذیل است:
همانطور که مشاهده میکنید، در اینجا تنظیمات IIS Express قابل تغییر هستند. برای مثال port پیش فرض برنامه 7742 تنظیم شدهاست.
پروفایلهایی که در اینجا ذکر شدهاند، در تنظیمات پروژه نیز قابل مشاهده هستند: (کلیک راست بر روی پروژه و مشاهدهی properties آن و یا دوبار کلیک بر روی گره properties)
به علاوه امکان انتخاب این پروفایلها در زمان آغاز برنامه نیز وجود دارند:
نکتهی مهم تمام این موارد به قسمت environment variable قابل مشاهدهی در تصاویر فوق بر میگردد. این متغیر محیطی میتواند سه مقدار Development ، Staging و Production را داشته باشد و بر اساس این متغیر و مقدار آن، میتوان پروفایل جدیدی را تشکیل داد. زمانیکه برنامه بر اساس پروفایل خاصی بارگذاری میشود، اینکه چه متغیر محیطی انتخاب شدهاست، در کلاس Startup قابل استخراج و بررسی بوده و بر این اساس میتوان اقدامات خاصی را انجام داد. برای مثال تنظیمات خاصی را بارگذاری کرد و یا صفحات ویژهای را فعال و غیرفعال کرد (این موارد را در قسمتهای بعدی مرور میکنیم).
همچنین در اینجا به ازای هر پروفایل مختلف میتوان Url آغازین یا launch url و پورت آنرا مجزا درنظر گرفت و یا از وب سرور دیگری استفاده کرد.
.NET Core -> ASP.NET Core Web Application (.NET Core) -> Select `Empty` Template
در اینجا نقش Solution همانند نگارشهای قبلی ویژوال استودیو است: ظرفی است برای ساماندهی موارد مورد نیاز جهت تشکیل یک برنامهی وب و شامل مواردی است مانند پروژهها، تنظیمات آنها و غیره. بنابراین هنوز در اینجا فایل sln. تشکیل میشود.
نقش فایل global.json
زمانیکه یک پروژهی جدید ASP.NET Core 1.0 را آغاز میکنیم، ساختار پوشههای آن به صورت زیر هستند:
در اینجا هنوز فایل sln. قابل مشاهده است. همچنین در اینجا فایل جدیدی به نام global.json نیز وجود دارد، با این محتوا:
{ "projects": [ "src", "test" ], "sdk": { "version": "1.0.0-preview2-003121" } }
خاصیت projects در اینجا به صورت یک آرایه تعریف شدهاست و بیانگر محل واقع شدن پوشههای اصلی پروژهی جاری هستند. پوشهی src یا source را در تصویر فوق مشاهده میکنید و محلی است که سورسهای برنامه در آن قرار میگیرند. یک پوشهی test نیز در اینجا ذکر شدهاست و اگر در حین ایجاد پروژه، گزینهی ایجاد unit tests را هم انتخاب کرده باشید، این پوشهی مخصوص نیز ایجاد خواهد شد.
نکتهی مهم اینجا است، هرکدی که درون پوشههای ذکر شدهی در اینجا قرار نگیرد، قابلیت build را نخواهد داشت. به عبارتی این نسخهی از ASP.NET پوشهها را قسمتی از پروژه به حساب میآورد. در نگارشهای قبلی ASP.NET، مداخل تعریف فایلهای منتسب به هر پروژه، درون فایلی با پسوند csproj. قرار میگرفتند. معادل این فایل در اینجا اینبار پسوند xproj را دارد و اگر آنرا با یک ادیتور متنی باز کنید، فاقد تعاریف مداخل فایلهای پروژه است.
در این نگارش جدید اگر فایلی را به پوشهی src اضافه کنید یا حذف کنید، بلافاصله در solution explorer ظاهر و یا حذف خواهد شد.
یک آزمایش: به صورت معمول از طریق windows explorer به پوشهی src برنامه وارد شده و فایل پیش فرض Project_Readme.html را حذف کنید. سپس به solution explorer ویژوال استودیو دقت کنید. مشاهده خواهید کرد که این فایل، بلافاصله از آن حذف میشود. در ادامه به recycle bin ویندوز مراجعه کرده و این فایل حذف شده را restore کنید تا مجددا به پوشهی src برنامه اضافه شود. اینبار نیز افزوده شدن خودکار و بلافاصلهی این فایل را میتوان در solution explorer مشاهده کرد.
بنابراین ساختار مدیریت فایلهای این نگارش از ASP.NET در ویژوال استودیو، بسیار شبیه به ساختار مدیریت فایلهای VSCode شدهاست که آن نیز بر اساس پوشهها کار میکند و یک پوشه و تمام محتوای آنرا به صورت پیش فرض به عنوان یک پروژه میشناسد. به همین جهت دیگر فایل csproj ایی در اینجا وجود ندارد و file system همان project system است.
یک نکته: در اینجا مسیرهای مطلق را نیز میتوان ذکر کرد:
"projects": [ "src", "test", "c:\\sources\\Configuration\\src" ],
کامپایل خودکار پروژه در ASP.NET Core 1.0
علاوه بر تشخیص خودکار کم و زیاد شدن فایلهای سیستمی پروژه، بدون نیاز به Add new item کردن آنها در ویژوال استودیو، اگر سورسهای برنامه را نیز تغییر دهید، فایل سورس جدیدی را اضافه کنید و یا فایل سورس موجودی را حذف کنید، کل پروژه به صورت خودکار کامپایل میشود و نیازی نیست اینکار را به صورت دستی انجام دهید.
یک آزمایش: برنامه را از طریق منوی debug و گزینهی start without debugging اجرا کنید. اگر برنامه را در حالت معمول debug->start debugging اجرا کنید، حالت کامپایل خودکار را مشاهده نخواهید کرد. در اینجا (پس از start without debugging) یک چنین خروجی را مشاهده خواهید کرد:
این خروجی حاصل اجرای کدهای درون فایل Startup.cs برنامه است:
app.Run(async (context) => { await context.Response.WriteAsync("Hello World!"); });
await context.Response.WriteAsync("Hello DNT!");
این مساله قابلیت استفادهی از ASP.NET Core را در سایر ادیتورهای موجود، مانند VSCode سهولت میبخشد.
نقش فایل project.json
فایل جدید project.json مهمترین فایل تنظیمات یک پروژهی ASP.NET Core است و مهمترین قسمت آن، قسمت وابستگیهای آن است:
"dependencies": { "Microsoft.NETCore.App": { "version": "1.0.0", "type": "platform" }, "Microsoft.AspNetCore.Diagnostics": "1.0.0", "Microsoft.AspNetCore.Server.IISIntegration": "1.0.0", "Microsoft.AspNetCore.Server.Kestrel": "1.0.0", "Microsoft.Extensions.Logging.Console": "1.0.0" },
در نگارشهای قبلی ASP.NET، فایلی XML ایی به نام packages.config حاوی تعاریف مداخل بستههای نیوگت برنامه بود. این فایل در اینجا جزئی از محتوای فایل project.json در قسمت dependencies آن است.
با قسمت وابستگیهای این فایل، به دو طریق میتوان کار کرد:
الف) ویرایش مستقیم این فایل که به همراه intellisense نیز هست. با افزودن مداخل جدید به این فایل و ذخیره کردن آن، بلافاصله کار restore و دریافت و نصب آنها آغاز میشود:
ب) از طریق NuGet package manager
روش دیگر کار با وابستگیها، کلیک راست بر روی گره references و انتخاب گزینهی manage nuget packages است:
برای نمونه جهت نصب ASP.NET MVC 6 این مراحل باید طی شوند:
ابتدا برگهی browse را انتخاب کنید و سپس تیک مربوط به include prerelease را نیز انتخاب نمائید.
البته بستهی اصلی MVC در اینجا Microsoft.AspNetCore.Mvc نام دارد و نه MVC6.
اینبار بستههایی که restore میشوند، در مسیر اشتراکی C:\Users\user_name\.nuget\packages ذخیره خواهند شد.
یک نکتهی مهم:
قرار هست در نگارشهای پس از RTM، فایلهای project.json و xproj را جهت سازگاری با MSBuild، اندکی تغییر دهند (که این تغییرات به صورت خودکار توسط VS.NET انجام میشود). اطلاعات بیشتر
انتخاب فریم ورکهای مختلف در فایل project.json
در قسمت قبل عنوان شد که ASP.NET Core را میتوان هم برفراز NET Core. چندسکویی اجرا کرد و هم NET 4.6. مختص به ویندوز. این انتخابها در قسمت frameworks فایل project.json انجام میشوند:
"frameworks": { "netcoreapp1.0": { "imports": [ "dotnet5.6", "portable-net45+win8" ] } },
در اینجا اگر علاقمند بودید که از دات نت کامل مخصوص ویندوز نیز استفاده کنید، میتوانید آنرا در لیست فریم ورکها اضافه نمائید (در این مثال، دات نت کامل 4.5.2 نیز ذکر شدهاست):
"frameworks": { "netcoreapp1.0": { }, "net452": { } }
- “netcoreapp1.0” برای معرفی و استفادهی از NET Core 1.0. بکار میرود.
- جهت معرفی فریم ورکهای کامل و ویندوزی دات نت، اسامی “net45”, “net451”, “net452”, “net46”, “net461” مجاز هستند.
- “portable-net45+win8” برای معرفی پروفایلهای PCL یا portable class libraries بکار میرود.
- “dotnet5.6”, “dnxcore50” برای معرفی نگارشهای پیش نمایش NET Core.، پیش از ارائهی نگارش RTM استفاده میشوند.
- “netstandard1.2”, “netstandard1.5” کار معرفی برنامههای NET Standard Platform. را انجام میدهند.
بر این مبنا، dotnet5.6 ذکر شدهی در قسمت تنظیمات نگارش RTM، به این معنا است که قادر به استفادهی از بستههای نیوگت و کتابخانههای تولید شدهی با نگارشهای RC نیز خواهید بود (هرچند برنامه از netcoreapp1.0 استفاده میکند).
یک مثال: قسمت فریم ورکهای فایل project.json را به نحو ذیل جهت معرفی دات نت 4.6.1 تغییر دهید:
"frameworks": { "netcoreapp1.0": { "imports": [ "dotnet5.6", "portable-net45+win8" ] }, "net461": { "imports": [ "portable-net45+win8" ], "dependencies": { } } },
در این حالت پس از ذخیرهی فایل و شروع خودکار بازیابی وابستگیها، با پیام خطای Package Microsoft.NETCore.App 1.0.0 is not compatible with net461 متوقف خواهید شد.
برای رفع این مشکل باید وابستگی Microsoft.NETCore.App را حذف کنید، چون با net461 سازگاری ندارد
"dependencies": { //"Microsoft.NETCore.App": { // "version": "1.0.0", // "type": "platform" //},
فریم ورک دوم استفاده شده نیز در اینجا قابل مشاهده است.
فایل project.lock.json چیست؟
ذیل فایل project.json، فایل دیگری به نام project.lock.json نیز وجود دارد. اگر به محتوای آن دقت کنید، این فایل حاوی لیست دقیق بستههای نیوگت مورد استفادهی توسط برنامه است و الزاما با آنچیزی که در فایل project.json قید شده، یکی نیست. از این جهت که در فایل project.json، قید میشود netcoreapp1.0؛ ولی این netcoreapp1.0 دقیقا شامل چه بستههایی است؟ لیست کامل آنها را در این فایل میتوانید مشاهده کنید.
در ابتدای این فایل یک خاصیت locked نیز وجود دارد که مقدار پیش فرض آن false است. اگر به true تنظیم شود، در حین restore وابستگیهای برنامه، تنها از نگارشهای ذکر شدهی در این فایل استفاده میشود. از این جهت که در فایل project.json میتوان شماره نگارشها را با * نیز مشخص کرد؛ مثلا *.1.0.0
پوشهی جدید wwwroot و گره dependencies
یکی از پوشههای جدیدی که در ساختار پروژهی ASP.NET Core معرفی شدهاست، wwwroot نام دارد:
از دیدگاه هاستینگ برنامه، این پوشه، پوشهای است که در معرض دید عموم قرار میگیرد (وب روت). برای مثال فایلهای ایستای اسکریپت، CSS، تصاویر و غیره باید در این پوشه قرار گیرند تا توسط دنیای خارج قابل دسترسی و استفاده شوند. بنابراین سورس کدهای برنامه خارج از این پوشه قرار میگیرند.
گره dependencies که ذیل پوشهی wwwroot قرار گرفتهاست، جهت مدیریت این وابستگیهای سمت کلاینت برنامه است. در اینجا میتوان از NPM و یا Bower برای دریافت و به روز رسانی وابستگیهای اسکریپتی و شیوهنامههای برنامه کمک گرفت (علاوه بر نیوگت که بهتر است صرفا جهت دریافت وابستگیهای دات نتی استفاده شود).
یک مثال: فایل جدیدی را به نام bower.json به پروژهی جاری با این محتوا اضافه کنید:
{ "name": "asp.net", "private": true, "dependencies": { "bootstrap": "3.3.6", "jquery": "2.2.0", "jquery-validation": "1.14.0", "jquery-validation-unobtrusive": "3.2.6" } }
پس از اضافه شدن فایل bower.json، بلافاصله کار restore بستهها از اینترنت شروع میشود:
و یا با کلیک راست بر روی گره dependencies، گزینهی restore packages نیز وجود دارد.
فایلهای نهایی دریافت شده را در پوشهی bower_components خارج از wwwroot میتوانید مشاهده کنید.
در مورد نحوهی توزیع و دسترسی به فایلهای استاتیک یک برنامهی ASP.NET Core 1.0، نکات خاصی وجود دارند که در قسمتهای بعد، بررسی خواهند شد.
یک نکته: اگر خواستید نام پوشهی wwwroot را تغییر دهید، فایل جدیدی را به نام hosting.json با این محتوا به پروژه اضافه کنید:
{ "webroot":"AppWebRoot" }
نقطهی آغازین برنامه کجاست؟
اگر به فایل project.json دقت کنید، چنین تنظیمی در آن موجود است:
"buildOptions": { "emitEntryPoint": true, "preserveCompilationContext": true },
public static void Main(string[] args) { var host = new WebHostBuilder() .UseKestrel() .UseContentRoot(Directory.GetCurrentDirectory()) .UseIISIntegration() .UseStartup<Startup>() .Build(); host.Run(); }
var outputKind = compilerOptions.EmitEntryPoint.GetValueOrDefault() ? OutputKind.ConsoleApplication : OutputKind.DynamicallyLinkedLibrary;
در فایل Program.cs تنظیماتی را مشاهده میکنید، در مورد راه اندازی Kestler که وب سرور بسیار سریع و چندسکویی کار با برنامههای ASP.NET Core 1.0 است و قسمت مهم دیگر آن به استفادهی از کلاس Startup بر میگردد (()<UseStartup<Startup). این کلاس را در فایل جدید Startup.cs میتوانید ملاحظه کنید که کار تنظیمات آغازین برنامه را انجام میدهد. اگر پیشتر با OWIN، در نگارشهای قبلی ASP.NET کار کرده باشید، قسمتی از این فایل برای شما آشنا است:
public class Startup { public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { } public void Configure(IApplicationBuilder app) { app.Run(async (context) => { await context.Response.WriteAsync("Hello World!"); }); } }
نقش فایل launchsetting.json
محتویات پیش فرض این فایل برای قالب empty پروژههای ASP.NET Core 1.0 به صورت ذیل است:
{ "iisSettings": { "windowsAuthentication": false, "anonymousAuthentication": true, "iisExpress": { "applicationUrl": "http://localhost:7742/", "sslPort": 0 } }, "profiles": { "IIS Express": { "commandName": "IISExpress", "launchBrowser": true, "environmentVariables": { "ASPNETCORE_ENVIRONMENT": "Development" } }, "Core1RtmEmptyTest": { "commandName": "Project", "launchBrowser": true, "launchUrl": "http://localhost:5000", "environmentVariables": { "ASPNETCORE_ENVIRONMENT": "Development" } } } }
پروفایلهایی که در اینجا ذکر شدهاند، در تنظیمات پروژه نیز قابل مشاهده هستند: (کلیک راست بر روی پروژه و مشاهدهی properties آن و یا دوبار کلیک بر روی گره properties)
به علاوه امکان انتخاب این پروفایلها در زمان آغاز برنامه نیز وجود دارند:
نکتهی مهم تمام این موارد به قسمت environment variable قابل مشاهدهی در تصاویر فوق بر میگردد. این متغیر محیطی میتواند سه مقدار Development ، Staging و Production را داشته باشد و بر اساس این متغیر و مقدار آن، میتوان پروفایل جدیدی را تشکیل داد. زمانیکه برنامه بر اساس پروفایل خاصی بارگذاری میشود، اینکه چه متغیر محیطی انتخاب شدهاست، در کلاس Startup قابل استخراج و بررسی بوده و بر این اساس میتوان اقدامات خاصی را انجام داد. برای مثال تنظیمات خاصی را بارگذاری کرد و یا صفحات ویژهای را فعال و غیرفعال کرد (این موارد را در قسمتهای بعدی مرور میکنیم).
همچنین در اینجا به ازای هر پروفایل مختلف میتوان Url آغازین یا launch url و پورت آنرا مجزا درنظر گرفت و یا از وب سرور دیگری استفاده کرد.
- - نقشهای شبیه به نقشههای مترو!
- - Ubuntu پرتابل! (قابل اجرا به صورت یک برنامه ویندوزی)
- - MSXML 4.0 Service Pack 3 که اخیرا ارائه شده.
- -دیدگاه مایکروسافت در مورد سال 2019 اکنون در قالب سیلورلایت به همراه سورس کد
سلام من این کارو انجام دادم متد application_start مرتب ری استارت میشه تقریبا هر 20 دقیقه یه بار. سرور ما یک هاست اشتراکی است. میشه لطفا راهنمایی کنید که مشکل چی میتونه باشه؟
نظرات مطالب
LocalDB چیست؟
- یعنی حالت سرور داشته باشد و بتوان به آن مستقیما از راه دور متصل شد. مثل SQL Server کامل.
- هاست اشتراکی باید این بانک اطلاعاتی را پیشتر نصب کرده باشد.
مانند SQL Server CE نیست که با توزیع چند DLL مشکل آن برطرف شود و نیازی به نصب نداشته باشد.
- هاست اشتراکی باید این بانک اطلاعاتی را پیشتر نصب کرده باشد.
مانند SQL Server CE نیست که با توزیع چند DLL مشکل آن برطرف شود و نیازی به نصب نداشته باشد.