Blogger auto poster
iTextSharp و استفاده از قلمهای محدود فارسی
شما برای نمایش PDF در سایت چه روشی رو پیشنهاد میدید؟ نمایش در مرورگر ، دانلود فایل و...
ظهور میکرو ORMs
این یک باگ در یسکاس هست در مورد کامنتهای قبل از یکپارچه شدن با آن
بهشون گزارش دادم ... حالا تا کی بخواهند درستش کنند
Report Viewer
استفاده از کنترلهای Active-X در WPF
نمایش یک فایل PDF در WinForms ، WPF و سیلورلایت
کنترل DatePicker شمسی مخصوص Silverlight 4
Object Mapper سریع برای Net.
میخواهید پروژهای را انجام دهید که شامل جداول زیر است:
مقالات، اخبار، گالری تصاویر، گالری ویدیو، اسلایدشو، تبلیغات و ... و تمامی این جداول حداقل شامل یک فایل پیوست (عکس، فیلم، ...) میباشند. به طور مثال جدول مقالات دارای یک عکس نیز میباشد. قصد داریم تمام فایلها را بر روی هاست ذخیره کرده و فقط آدرس و نام فایل را در دیتابیس ذخیره نمایم.
روش اول : استفاده از یک فیلد در هر جدول برای نگه دارای اسم فایل
مثال:
public class Article { public int Id { get; set; } public string Title { get; set; } public string Body { get; set; } public string RegisterDate { get; set; } public string FileName { get; set; } }
این روش فقط در صورتی پاسخگو میباشد که هر رکورد فقط شامل یک فایل باشد. به طور مثال ممکن است برای یک مقاله، چندین عکس و فایل را ضمیمهی آن کنیم. در این حالت این روش پاسخ گو نمیباشد؛ ولی میتوانیم به صورت زیر نیز عمل کنیم:
ایجاد جدولی برای نگهداری فایلهای هر رکورد از مقاله :
public class ArticleFiles { public int Id { get; set; } public string FielName { get; set; } public string FileExtension { get; set; } public Article Article { get; set; } public int FileSize { get; set; } }
میتوانیم جدولی را به نام Attachment ایجاد کرده و هر فایلی را که آپلود میکنیم، مشخصات آن را در این جدول ذخیره کنیم و هر جدول هم که نیازی به فایل داشت، رابطهای با این جدول برقرار کند. در این حالت خواهیم داشت:
public class Attachment { public int Id { get; set; } public string Title { get; set; } public string FileName { get; set; } public string Extension { get; set; } public DateTime RegisterDate { get; set; } public int Size { get; set; } public ICollection<Article> ArticleFiles { get; set; } public ICollection<News> NewsFiles { get; set; } public int Viewed { get; set; } }
روش سوم : جدولی برای نگه داری اسم فایلها، بدون رابطه
جدول Attachment در این روش، همانند روش دوم میباشد؛ با دو تفاوت:
1- با هیچ جدولی رابطهای ندارد.
2- دو فیلد به عنوان نام جدول و Id رکورد به آن اضافه شده است.
تفاوت نسبت به روش دوم:
در روش دوم، ثبت یک رکورد، وابستهی به ثبت رکورد در جدول Attachment بود و ابتدا میبایستی فایل در Attachment ذخیره میشد و بعد از بدست آوردن Id آن، رکورد مورد نظر (مقاله) را درج میکردیم. ولی در این روش ابتدا مقاله درج شده و بعد از آن فایل را با اسم جدول و ID رکورد مورد نظر ذخیره میکنیم:
public class Attachment { public int Id { get; set; } public string Title { get; set; } public string FileName { get; set; } public string Extension { get; set; } public DateTime RegisterDate { get; set; } public int Size { get; set; } public string TableName { get; set; } public int RowId { get; set; } public int Viewed { get; set; } }
ایجاد یک کلاس پایه و ارث بری سایر کلاسها از کلاس پایه و ایجاد رابطهای بین کلاس پایه و کلاسهای مشتق شده.
نظراتی پیرامون حالتهای مختلف:
1- داشتن یک جدول الحاقات برای هر جدول
- اضافه کردن یک فیلد: بعضیها این
روش را ترجیح میدهند. به این دلیل که هر جدول، یک جدول attachment مختص به
خود دارد؛ با توجه به فیلدهایی که لازم است. به طور مثال ممکن است بعد از
گذشت مدتی، نیاز باشد تا دو فیلد برای فایلهای هر مقاله اضافه شوند که در
این حالت فقط به جدول attachment مقاله اضافه خواهند شد.
2- داشتن یک جدول پایه که کل فایلها در آن ذخیره شوند (روشهای دوم و سوم)
- متمرکز شدن کل فایلها در یک جدول: بیشتر پروژهها و یا برنامه نویسان (طبق تجربهی بنده) یک جدول پایه را برای این منظور دوست دارند. به دلیل اینکه تمام اطلاعات یکجا باشد.
- عدم آپلود چندین بارهی یک فایل: در این حالت میتوان از یک فایل چندین بار در چند جای مختلف استفاده نمود و در فضای هاست صرفه جویی میشود. این روش مدیریت سختی دارد و نیازمند کوئریهای بیشتری میباشد.
- وجود فیلدهای زیاد null در جدول: در این حالت ممکن است ردیفهایی با ستونهای مقدار null در جدول زیاد شوند. فرض کنید دو فیلد در جدول attachment وجود دارند که فقط توسط جدول مقالات مورد استفاده قرار میگیرند و در بقیهی جداول بدون استفاده میباشند.
از کدام روش استفاده کنیم؟
نمی توان پیشنهاد کرد که الزاما از کدامیک از روشهای بالا باید استفاده کنیم؛ چون نیازمندهایهای هر پروژه با هم متفات است و نمیتوان نسخهای خاص را برای همه تجویز کرد.
ابزارهای پیش نیاز:
در اولین قدم، برنامهی متن باز Visual Studio Code را از اینجا دانلود و نصب کنید. برنامهی Visual Studio Code که در ادامهی فعالیتهای جدید متن باز مایکروسافت به بازار عرضه شده است، سریع، سبک و کاملا قابل توسعه و سفارشی سازی است و از اکثر زبانهای معروف پشتیبانی میکند.
در قدم بعدی، شما باید NET Core. را از اینجا (64 بیتی) دانلود و نصب کنید.
.NET Core چیست؟
NET Core. در واقع پیاده سازی بخشی از NET. اصلی است که به صورت متن باز در حال توسعه میباشد و بر روی لینوکس و مکینتاش هم قابل اجراست. موتور اجرای دات نت کامل CLR نام دارد و NET Core. نیز دارای موتور اجرایی CoreCLR است و شامل فریمورک CoreFX میباشد.
در حال حاضر شما میتوانید با استفاده از NET Core. برنامههای کنسولی و تحت وب با ASP.NET 5 بنویسید و احتمالا در آینده میتوان امیدوار بود که از ساختارهای پیچیدهتری مثل WPF نیز پشتیبانی کند.
پس از آنکه NET Core. را دانلود و نصب کردید، جهت شروع پروژه، یک پوشه را در یکی از درایوها ساخته (در این مثال E:\Projects\EF7-SQLite-NETCore) و Command prompt را در آنجا باز کنید. سپس دستورات زیر را به ترتیب اجرا کنید:
dotnet restore
dotnet run
- NuGet.Config (این فایل، تنظیمات مربوط به نیوگت را جهت کشف و دریافت وابستگیهای پروژه، شامل میشود)
- Program.cs (این فایل سی شارپ حاوی کد برنامه است)
- project.json (این فایل حاوی اطلاعات پلتفرم هدف و لیست وابستگیهای پروژه است)
دستور dotnet restore بر اساس لیست وابستگیها و پلتفرم هدف، وابستگیهای لازم را از مخزن نیوگت دریافت میکند. (در صورتی که در هنگام اجرای این دستور با خطای NullReferenceException مواجه شدید از دستور dnu restore استفاده کنید. این خطا در گیت هاب در حال بررسی است)
دستور dotnet run هم سورس برنامه را کامپایل و اجرا میکند. در صورتی که پیام Hello World را مشاهده کردید، یعنی برنامهی شما تحت NET Core. با موفقیت اجرا شده است.
توسعهی پروژه با Visual Studio Code
در ادامه، قصد داریم پروژهی HelloWorld را تحت Visual Studio Code باز کرده و تغییرات بعدی را در آنجا اعمال کنیم. پس از باز کردن Visual Studio Code از منوی File گزینهی Open Folder را انتخاب کنید و پوشهی حاوی پروژه (EF7-SQLite-NETCore) را انتخاب کنید. اکنون پروژهی شما تحت VS Code باز شده و قابل ویرایش است.
سپس از لیست فایلهای پروژه، فایل project.json را باز کرده و در بخش "dependencies" یک ردیف را برای EntityFramework.SQLite به صورت زیر اضافه کنید. به محض افزودن این خط در project.json و ذخیرهی آن، در صورتیکه قبلا این وابستگی دریافت نشده باشد، Visual Studio Code با نمایش یک هشدار در بالای برنامه به شما امکان دریافت اتوماتیک این وابستگی را میدهد. در نتیجه کافیست دکمهی Restore را زده و منتظر شوید تا وابستگی EntityFramework.SQLite از مخزن ناگت دانلود و برای پروژهی شما تنظیم شود.
"EntityFramework.SQLite": "7.0.0-rc1-final"
پس از کامل شدن این مرحله، در پروژههای بعدی تمام ارجاعات به وابستگیهای دریافت شده، از طریق مخزن موجود در سیستم خود شما، برطرف خواهد شد و نیاز به دانلود مجدد وابستگیها نیست.
اکنون همهی موارد، جهت توسعهی پروژه آماده است. ماوس خود را بر روی ریشهی پروژه در VS Code قرار داده و New Folder را انتخاب کنید و نام Models را برای آن تایپ کنید. این پوشه قرار است مدل کلاسهای پروژه را شامل شود. در اینجا ما یک مدل به نام Book داریم و نام کانتکست اصلی پروژه را هم LibraryContext گذاشتهایم.
بر روی پوشهی Models راست کلیک کرده و گزینهی New File را انتخاب کنید. سپس فایلهای Book.cs و LibraryContext.cs را ایجاد کرده و کدهای زیر را برای مدل و کانتکست، در درون این دو فایل قرار دهید.
Book.cs
namespace Models { public class Book { public int ID { get; set; } public string Title { get; set; } public string Author{get;set;} public int PublishYear { get; set; } } }
using Microsoft.Data.Entity; using Microsoft.Data.Sqlite; namespace Models { public class LibraryContext : DbContext { protected override void OnConfiguring(DbContextOptionsBuilder optionsBuilder) { var connectionStringBuilder = new SqliteConnectionStringBuilder { DataSource = "test.db" }; var connectionString = connectionStringBuilder.ToString(); var connection = new SqliteConnection(connectionString); optionsBuilder.UseSqlite(connection); } public DbSet<Book> Books { get; set; } } }
در قدم آخر هم کافیست که فایل Program.cs را تغییر دهید و مقادیری را در دیتابیس ذخیره و بازخوانی کنید.
using System; using Models; namespace ConsoleApplication { public class Program { public static void Main(string[] args) { Console.WriteLine("EF7 + Sqlite with the taste of .NET Core"); try { using (var context = new LibraryContext()) { context.Database.EnsureCreated(); var book1 = new Book() { Title = "Adaptive Code via C#: Agile coding with design patterns and SOLID principles ", Author = "Gary McLean Hall", PublishYear = 2014 }; var book2 = new Book() { Title = "CLR via C# (4th Edition)", Author = "Jefrey Ritcher", PublishYear = 2012 }; context.Books.Add(book1); context.Books.Add(book2); context.SaveChanges(); ReadData(context); } Console.WriteLine("Press any key to exit ..."); Console.ReadKey(); } catch (Exception ex) { Console.WriteLine($"An exception occured: {ex.Message}\n{ex.StackTrace}"); } } private static void ReadData(LibraryContext context) { Console.WriteLine("Books in database:"); foreach (var b in context.Books) { Console.WriteLine($"Book {b.ID}"); Console.WriteLine($"\tName: {b.Title}"); Console.WriteLine($"\tAuthor: {b.Author}"); Console.WriteLine($"\tPublish Year: {b.PublishYear}"); Console.WriteLine(); } } } }
جهت اجرای برنامه کافیست Command prompt را در آدرس پروژه باز کرده و دستور dotnet run را اجرا کنید. پروژهی شما کامپایل و اجرا میشود و خروجی مشابه زیر را مشاهده خواهید کرد. اگر برنامه را مجددا اجرا کنید، به جای دو کتاب اطلاعات چهار کتاب نمایش داده خواهد شد؛ چرا که در هر مرحله اطلاعات دو کتاب در دیتابیس درج میشود.
اگر به پوشهی bin که در پوشهی پروژه ایجاد شده است، نگاهی بیندازید، خبری از فایل باینری نیست. چرا که در لحظه، تولید و اجرا شده است. جهت build کردن پروژه و تولید فایل باینری کافیست دستور dotnet build را اجرا کنید، تا فایل باینری در پوشهی bin ایجاد شود.
جهت انتشار برنامه میتوانید دستور dotnet publish را اجرا کنید. این دستور نه تنها برنامه، که تمام وابستگیهای مورد نیاز آن را برای اجرای در یک پلتفرم خاص تولید میکند. برای مثال بعد از اجرای این دستور یک پوشهی win7-x64 حاوی 211 فایل در مجموع تولید شده است که تمامی وابستگیهای این پروژه را شامل میشود.
در واقع این پوشه تمام وابستگیهای مورد نیاز پروژه را همراه خود دارد و در نتیجه جهت اجرای این برنامه برخلاف برنامههای معمولی دات نت، دیگر نیازی به نصب هیچ وابستگی مجزایی نیست و حتی پروژههای نوشته شده تحت NET Core. را میتوانید در سیستمهای عاملهای دیگری مثل لینوکس و مکینتاش و یا Windows IoT بر روی سخت افزار Raspberry Pi 2 هم اجرا کنید.
جهت مطالعهی بیشتر:
برای ری استارت کردن یک برنامهی ASP.NET حتما نیازی نیست تا IIS را متوقف و سپس راه اندازی کرد یا تنظیمات App pool برنامه را در IIS تغییر داد. روشهای دیگری نیز وجود دارند که عدم آگاهی از آنها میتواند سبب بروز مشکلات عدیدهای گردد و گاها خطایابی آنها بسیار مشکل است؛ زیرا ری استارت شدن برنامه = از دست رفتن آنی تمام سشنهای InProc تمام کاربران سایت؛ پاک شدن کش برنامه در IIS؛ از دست رفتن تمام متغیرهای استاتیک، Application State و مواردی از این دست:
- - نوشتن در پوشه bin برنامه (ایجاد فایل یا ایجاد پوشه یا تغییر نام پوشهها و مواردی از این دست). (بنابراین قرار دادن بانک اطلاعاتی برنامه در این پوشه، اشتباه بوده و به همین جهت پوشهی استاندارد App_Data طراحی شده است)
- - نوشتن در فایل web.config برنامه (به صورت دستی، حتی در حد اضافه کردن یک فاصله یا توسط خود برنامه و یا استفاده از متد File.SetLastWriteTime). در این حالت ASP.NET FileSystemWatcher بلافاصله وارد عمل شده و برنامه را ری استارت میکند. (هدف اصلی وجودی این فایل، برخورد فقط خواندنی با آن است نه ذخیره سازی تنظیمات پویای برنامه در آن. برای ذخیره سازی تنظیمات پویا، از بانک اطلاعاتی و یا یک فایل XML مجزای از وب کانفیگ استفاده کنید یا مواردی مشابه)
- - هر گونه تغییری در فایلها و یا پوشههای App_WebReferences ، App_Code ، Global.asax ، machine.config ، App_GlobalResources و App_LocalResources نیز سبب ری استارت برنامه خواهند شد.
- - با ایجاد، حذف یا تغییر نام یکی از ساب دایرکتوریهای واقع شده در ریشه برنامه. بنابراین اگر برنامهی شما به صورت پویا پوشههایی را ایجاد یا حذف میکند باید منتظر ری استارتهای پی در پی باشید (البته این مورد با از کار انداختن FileChangesMonitor مربوط به HttpRuntime قابل حل میباشد (+)، ولی همانطور که عنوان شد به صورت پیش فرض همواره فعال است)
- - فراخوانی متد System.Web.HttpRuntime.UnloadAppDomain شبیه به همان Application.Exit در برنامههای دسکتاپ است و بلافاصله سبب خاتمهی برنامه میشود. قرار دادن فایل App_Offline.htm در پوشه اصلی برنامه نیز چنین رفتاری را سبب خواهد شد. علاوه بر آن تگ httpRuntime در وب کانفیگ نیز دارای گزینهی enable است و تنظیم آن به false ، سبب خاتمهی سرویس دهی برنامه خواهد شد.
- - رسیدن به عدد numRecompilesBeforeAppRestart تعریف شده در فایل machine.config که عموما به عدد 15 تنظیم شده است. اگر تغییرات زیادی را در فایلهای (مرتبط با ASP.NET مانند aspx ، asmx و غیره) برنامه داده باشید (بیشتر از 15 مورد) و نیازی به ری کامپایل اساسی وجود داشته باشد، ASP.NET FileSystemWatcher به صورت خودکار برنامه را ری استارت خواهد کرد.