قدم اول و مهم بحث on time binding هست:
<h1>{{title}}</h1>
اما این روش درست نیست! چرا؟
<h1>{{::title}}</h1>
به زودی مقالههای بیشتری در خصوص Performance در AngularJS خواهم نوشت. امیدوارم لذت برده باشید.
<h1>{{title}}</h1>
<h1>{{::title}}</h1>
به زودی مقالههای بیشتری در خصوص Performance در AngularJS خواهم نوشت. امیدوارم لذت برده باشید.
BEGIN TRANSACTION; INSERT INTO SP RELATION {S# S#(‘S5’), P# P#(‘P1’), QTY QTY(1000)}}; IF any error occurred THEN GOTO UNDO; END IF; UPDATE P WHERE P# = P#(‘P1’) TOTAL:=TOTAL + QTY(1000); IF any error occurred THEN GOTO UNDO; END IF; COMMIT; GOTO FINISH; UNDO: ROLLBACK; FINISH: RETURN;
Read Sav_Amt Sav_Amt := Sav-Amt - 500 if Sav-Amt <0 then do put (“insufficient fund”) rollback end else do Write Sav_Amt Read Chk_Amt Chk_Amt := Chk_Amt + 500 Write Chk-Amt put (“transfer complete”) End transaction
tx_begin(); execute T1 //at site D execute T2 //at site C Execute T3 //at site B … tX_commit ();
begin transaction(); s1; sp1:= create savepoint(0); s2; sp2:= create savepoint(0); if (condition) rollback (spi); … … commit
Alter table, Create, delete, insert, open, drop, fetch, grant, revoke, select, truncate table, update
Set implicit_transaction on
SET TRANSACTION READ ONLY
SET TRANSACTION READ WRITE
READ UNCOMMITTED, READ COMMITTED, REPEATABLE READ, SERIALIZABLE
با TypeScript چه چیزهایی به دست خواهیم آورد؟
یک نکته مهم این است که این زبان به خوبی در Visual Studio پشتیبانی میشود و قابلیت Intellisense نوشتن برنامه به این زبان را دلپذیرتر خواهد کرد و از طرفی دیگر به نظر من یکی از مهمترین مزیت هایی که TypeScript در اختیار ما قرار میدهد این است که میتوانیم به صورت Syntax آشنای شی گرایی کد نویسی کنیم و خیلی راحتتر کدهای خود را سازمان دهی کرده و از نوشتن کدهای تکراری اجتناب کنیم.
یکی دیگر از مزیتهای مهم این زبان این است که این زبان از Static Typing به خوبی پشتیبانی میکند. این بدین معنی است که شما ابتدا باید متغیرها را تعریف کرده و نوع آنها را مشخص نمایید و هم چنین در هنگام پاس دادن مقادیر به پارامترهای توابع باید حتما به نوع داده ای آنها دقت داشته باشید چون کامپایلر بین انواع داده ای در TypeScript تمایز قایل است و در صورت رعایت نکردن این مورد شما با خطا مواجه خواهید شد. این تمایز قایل شدن باعث میشود که برنامه هایی خواناتر داشته باشیم از طرفی باعث میشود که خطا یابی و نوشتن تست برای برنامه راحتتر و تمیزتر باشد. بر خلاف JavaScript، در TypeScript(به دلیل پشتیبانی از شی گرایی) میتوانیم علاوه بر داشتن کلاس، اینترفیس نیز داشته باشیم و در حال حاضر مزایای استفاده از اینترفیس بر کسی پوشیده نیست.
به دلیل اینکه کدهای TypeScript ابتدا کامپایل شده و بعد تبدیل به کدهای JavaScript میشوند در نتیجه قبل از رسیدن به مرحله اجرای پروژه، ما از خطاهای موجود در کد خود مطلع خواهیم شد.
البته این نکته را نیز فراموش نخواهیم کرد که این زبان تازه متولد شده است(سال 2012 توسط Anders Hejlsberg) و همچنان در حال توسعه است و این در حال حاضر مهمترین عیب این زبان میتواند باشد چون هنوز به پختگی سایر زبانهای اسکریپتی در نیامده است.
در ذیل یک مثال کوچک به زبان TypeScript و JavaScript را برای مقایسه در خوانایی و راحتی کد نویسی قرار دادم:
TypeScript:
class Greeter { greeting: string; constructor (message: string) { this.greeting = message; } greet() { return "Hello, " + this.greeting; } }
var Greeter = (function () { function Greeter(message) { this.greeting = message; } Greeter.prototype.greet = function () { return "Hello, " + this.greeting; }; return Greeter; })();
Program : یک برنامه TypeScript مجموعه ای از یک یا چند Source File است. این Source Fileها شامل کدهای پیاده سازی برنامه هستند ولی در خیلی موارد برای خوانایی بیشتر برنامه میتوان فقط تعاریف را در این فایلهای سورس قرار داد.
Module: ماژول در TypeScript شبیه به مفاهیم فضای نام یا namespace در دات نت است و میتواند شامل چندین کلاس یا اینترفیس باشد.
Class : مشابه به مفاهیم کلاس در دات نت است و دقیقا همان مفهوم را دارد. یک کلاس میتواند شامل چندین تابع و متغیر با سطوح دسترسی متفاوت باشد. در TypeScript مجاز به استفاده از کلمات کلیدی public و private نیز میباشید. یک کلاس در Typescript میتواند یک کلاس دیگر را توسعه دهد(ارث بری در دات نت) و چندین اینترفیس را پیاده سازی نماید.
Interface: یک اینترفیس فقط شامل تعاریف است و پیاده سازی در آن انجام نخواهد گرفت. یک اینترفیس میتواند چندین اینترفیس دیگر را توسعه دهد.
Function: معادل متد در دات نت است. میتواند پارامتر ورودی داشته باشد و در صورت نیاز یک مقدار را برگشت دهد.
Scope: دقیقا تمام مفاهیم مربوط به محدوده فضای نام و کلاس و متد در دات نت در این جا نیز صادق است.
آماده سازی Visual Studio برای شروع به کار
در ابتدا باید Template مربوطه به TypeScript را نصب کنید تا از طریف VS.Net بتوانیم به راحتی به این زبان کد نویسی کنیم. میتوانید فایل نصب را از اینجا دانلود کنید. بعد از نصب از قسمت Templateهای موجود گزینه Html Application With TypeScript را انتخاب کنید
یا از قسمت Add در پروژههای وب خود نظیر MVC گزینه TypeScript File را انتخاب نمایید.
در پست بعدی کد نویسی با این زبان را آغاز خواهیم کرد.
public class AuthorModule : IModule { public IEndpointRouteBuilder RegisterEndpoints(IEndpointRouteBuilder endpoints) { endpoints.MapGet("/api/authors", async (IMediator mediator, CancellationToken ct) => await GetAllAuthorsAsync(mediator, ct)); endpoints.MapPost("/api/authors", async (IMediator mediator, AuthorDto authorDto, CancellationToken ct) => await CreateAuthorAsync(authorDto, mediator, ct)); return endpoints; } private static async Task<IResult> CreateAuthorAsync(AuthorDto authorDto, IMediator mediator, CancellationToken ct) { var command = new CreateAuthorCommand { AuthorDto = authorDto }; var author = await mediator.Send(command, ct); return Results.Ok(author); } private static async Task<IResult> GetAllAuthorsAsync(IMediator mediator, CancellationToken ct) { var request = new GetAllAuthorsQuery(); var authors = await mediator.Send(request, ct); return Results.Ok(authors); } }
Challenge, Forbid, SignIn, SignOut, Content, Text, Json, File, Bytes, Stream, Redirect, LocalRedirect, StatusCode NotFound, Unauthorized, BadRequest, Conflict, NoContent, Ok UnprocessableEntity, Problem, ValidationProblem, Created CreatedAtRoute, Accepted, AcceptedAtRoute
try { return Results.Ok(await data.GetUsers()); } catch (Exception ex) { return Results.Problem(ex.Message); }
endpoints.MapGet("/api/authors", async (IMediator mediator, CancellationToken ct) => await GetAllAuthorsAsync(mediator, ct));
endpoints.MapGet("/api/authors", GetAllAuthorsAsync); endpoints.MapPost("/api/authors", CreateAuthorAsync);
public static class ServiceCollectionExtensions { public static IServiceCollection AddApplicationServices(this IServiceCollection services, WebApplicationBuilder builder) { builder.Services.AddEndpointsApiExplorer(); builder.Services.AddSwaggerGen(); // ...
public class AuthorModule : IModule { public IEndpointRouteBuilder RegisterEndpoints(IEndpointRouteBuilder endpoints) { endpoints.MapGet("/api/authors", async (IMediator mediator, CancellationToken ct) => await GetAllAuthorsAsync(mediator, ct)) .WithName("GetAllAuthors") .WithDisplayName("Authors") .WithTags("Authors") .Produces(500); endpoints.MapPost("/api/authors", async (IMediator mediator, AuthorDto authorDto, CancellationToken ct) => await CreateAuthorAsync(authorDto, mediator, ct)) .WithName("CreateAuthor") .WithDisplayName("Authors") .WithTags("Authors") .Produces(500); return endpoints; }
builder.Services.AddSwaggerGen(options => { options.SwaggerDoc("v1", new OpenApiInfo { Title = builder.Environment.ApplicationName, Version = "v1" }); options.TagActionsBy(ta => new List<string> { ta.ActionDescriptor.DisplayName! }); });
namespace MinimalBlog.Api.Features.Authors; public record AuthorGetDto { public int Id { get; init; } public string Name { get; init; } = default!; public string? Bio { get; init; } public DateTime DateOfBirth { get; init; } }
public class AuthorProfile : Profile { public AuthorProfile() { CreateMap<AuthorDto, Author>().ReverseMap(); CreateMap<Author, AuthorGetDto>() .ForMember(dest => dest.Name, opt => opt.MapFrom(src => src.FullName)); } }
public class CreateAuthorCommand : IRequest<AuthorGetDto>
public class CreateAuthorCommandHandler : IRequestHandler<CreateAuthorCommand, AuthorGetDto>
public async Task<AuthorGetDto> Handle(CreateAuthorCommand request, CancellationToken cancellationToken)
return _mapper.Map<AuthorGetDto>(toAdd);
public class GetAllAuthorsQuery : IRequest<List<AuthorGetDto>>
public class GetAllAuthorsHandler : IRequestHandler<GetAllAuthorsQuery, List<AuthorGetDto>> { private readonly MinimalBlogDbContext _context; private readonly IMapper _mapper; public GetAllAuthorsHandler(MinimalBlogDbContext context, IMapper mapper) { _context = context ?? throw new ArgumentNullException(nameof(context)); _mapper = mapper ?? throw new ArgumentNullException(nameof(mapper)); } public async Task<List<AuthorGetDto>> Handle(GetAllAuthorsQuery request, CancellationToken cancellationToken) { var authors = await _context.Authors.ToListAsync(cancellationToken); return _mapper.Map<List<AuthorGetDto>>(authors); } }
endpoints.MapGet("/api/authors", async (IMediator mediator, CancellationToken ct) => await GetAllAuthorsAsync(mediator, ct)) .WithName("GetAllAuthors") .WithDisplayName("Authors") .WithTags("Authors") .Produces<List<AuthorGetDto>>() .Produces(500); endpoints.MapPost("/api/authors", async (IMediator mediator, AuthorDto authorDto, CancellationToken ct) => await CreateAuthorAsync(authorDto, mediator, ct)) .WithName("CreateAuthor") .WithDisplayName("Authors") .WithTags("Authors") .Produces<AuthorGetDto>() .Produces(500);
using System; using System.Collections.Generic; using System.Linq; using System.Data; using ContosoUniversity.Models; namespace ContosoUniversity.DAL { public class StudentRepository : IStudentRepository, IDisposable { private SchoolContext context; public StudentRepository(SchoolContext context) { this.context = context; } public IEnumerable<Student> GetStudents() { return context.Students.ToList(); } public Student GetStudentByID(int id) { return context.Students.Find(id); } //<snip> public void Save() { context.SaveChanges(); } } }
public class CustomerRepository : Repository < Customer > { public CustomerRepository(DbContext context){ //a property on the base class this.DB = context; } //base class has Add/Save/Remove/Get/Fetch }
مشکل را میبینید؟ مشکل در خود پیاده سازی است. در نظر بگیرید که چرا New Customer ID را نیاز دارید؟ احتمالا برای استفاده از آن در ثبت یک سفارش جدید، و یا ثبت یک ActivityLog.
اگر بخواهیم از StudentRepository بالا برای ایجاد دانش آموزان جدید پس از خرید آنها از فروشگاه کتاب مان استفاده کنیم چه؟ اگر DbContext خود را به مخزن تزریق کنید و دانش آموز جدید را ذخیره کنید .. اوه .. تمام تراکنش شما فلاش شده و از بین رفته!
حالا گزینههای شما اینها هستند: 1) از StudentRepository استفاده نکنید (از OrderRepository یا چیز دیگری استفاده کنید). و یا 2) فراخوانی ()SubmitChanges را حذف کنید و به باگهای متعددی اجازه ورود به کد تان را بدهید.
اگر تصمیم بگیرید که از StudentRepository استفاده نکنید، حالا کدهای تکراری (duplicate) خواهید داشت.
شاید بگویید که برای دستیابی به شناسه رکورد جدید نیازی به ()SubmitChanges نیست، چرا که خود EF این عملیات را در قالب یک تراکنش انجام میدهد!
دقیقا درست است، و نکته من نیز همین است. در ادامه به این قسمت باز خواهیم گشت.
به هر حال تئوری اش که چنین است. چیزی که در Repositoryها داریم حتی اصلا Repository هم نیست. بلکه یک abstraction برای عملیات CRUD است که هیچ کاری مربوط به منطق تجاری اپلیکیشن را هم انجام نمیدهد. مخازن قرار است روی دستورات مشخصی تمرکز کنند (مثلا ثبت یک رکورد یا واکشی لیستی از اطلاعات)، اما این مثالها چنین نیستند.
همانطور که گفته شده استفاده از چنین رویکردهایی به سرعت مشکل ساز میشوند و با رشد اپلیکیشن شما نیز مشکلات عدیده ای برایتان بوجود میآروند.
برای جلوگیری از این abstractionهای غیر منطقی دو راه وجود دارد. اولین راه استفاده از Command/Query Separation است که ممکن است در ابتدا کمی عجیب و بنظر برسند اما لازم نیست کاملا CQRS را دنبال کنید. تنها از سادگی انجام کاری که مورد نیاز است لذت ببرید، و نه بیشتر.
Jimmy Bogard مطلب خوبی در اینباره نوشته است و با تغییراتی جزئی برای بکارگیری Properties کدی مانند لیست زیر خواهیم داشت. مثلا برای مطالعه بیشتر درباره آبجکتهای Command/Query به این لینک سری بزنید.
public class TransactOrderCommand { public Customer NewCustomer {get;set;} public Customer ExistingCustomer {get;set;} public List<Product> Cart {get;set;} //all the parameters we need, as properties... //... //our UnitOfWork StoreContext _context; public TransactOrderCommand(StoreContext context){ //allow it to be injected - though that's only for testing _context = context; } public Order Execute(){ //allow for mocking and passing in... otherwise new it up _context = _context ?? new StoreContext(); //add products to a new order, assign the customer, etc //then... _context.SubmitChanges(); return newOrder; } }
using System; using System.Web.Mvc; namespace Web.Controllers { public class DataController : Controller { protected StoreContext _context; protected override void OnActionExecuting(ActionExecutingContext filterContext) { //make sure your DB context is globally accessible MyApp.StoreDB = new StoreDB(); } protected override void OnActionExecuted(ActionExecutedContext filterContext) { MyApp.StoreDB.SubmitChanges(); } } }
برای مطالعه بیشتر
ایجاد Repositories بر روی UnitOfWork
به الگوی Repository در لایه DAL خود نه بگویید!
پیاده سازی generic repository یک ضد الگو است
نگاهی به generic repositories
بدون معکوس سازی وابستگیها، طراحی چند لایه شما ایراد دارد
1.کش کردن همیشه آخرین حربه میباشد
2.حذف View Engineهای غیر ضروری
ViewEngines.Engines.Clear(); ViewEngines.Engines.Add(new RazorViewEngine());
ViewEngines.Engines.Clear(); ViewEngines.Engines.Add(new WebFormViewEngine());
3. استفاده از فایلهای PDB مایکروسافت برای دیباگ و یا پروفایل کردن DLLهای دیگران
{ "name": "string", "email": "string", "password": "string", "isAdmin": true, "id": 0 }
import http from "./httpService"; import { apiUrl } from "../config.json"; const apiEndpoint = apiUrl + "/users"; export function register(user) { return http.post(apiEndpoint, { email: user.username, password: user.password, name: user.name }); }
class RegisterForm extends Form { state = { data: { username: "", password: "", name: "" }, errors: {} };
import * as userService from "../services/userService";
import { register } userService from "../services/userService";
doSubmit = async () => { try { await userService.register(this.state.data); } catch (ex) { if (ex.response && ex.response.status === 400) { const errors = { ...this.state.errors }; // clone an object errors.username = ex.response.data; this.setState({ errors }); } } };
{ "email": "string", "password": "string" }
var jwt = _tokenFactoryService.CreateAccessToken(user); return Ok(new { access_token = jwt });
import { apiUrl } from "../config.json"; import http from "./httpService"; const apiEndpoint = apiUrl + "/auth"; export function login(email, password) { return http.post(apiEndpoint + "/login", { email, password }); }
import * as auth from "../services/authService"; class LoginForm extends Form { state = { data: { username: "", password: "" }, errors: {} }; // ... doSubmit = async () => { try { const { data } = this.state; const { data: { access_token } } = await auth.login(data.username, data.password); console.log("JWT", access_token); localStorage.setItem("token", access_token); this.props.history.push("/"); } catch (ex) { if (ex.response && ex.response.status === 400) { const errors = { ...this.state.errors }; errors.username = ex.response.data; this.setState({ errors }); } } };
var jwt = _tokenFactoryService.CreateAccessToken(user); this.Response.Headers.Add("x-auth-token", jwt);
const response = await userService.register(this.state.data); console.log(response);
var jwt = _tokenFactoryService.CreateAccessToken(data); this.Response.Headers.Add("x-auth-token", jwt); this.Response.Headers.Add("access-control-expose-headers", "x-auth-token");
class RegisterForm extends Form { // ... doSubmit = async () => { try { const response = await userService.register(this.state.data); console.log(response); localStorage.setItem("token", response.headers["x-auth-token"]); this.props.history.push("/"); } catch (ex) { if (ex.response && ex.response.status === 400) { const errors = { ...this.state.errors }; // clone an object errors.username = ex.response.data; this.setState({ errors }); } } };