The current process creates friction for users. Finding an OTP within an SMS message, then copying and pasting it to the form is cumbersome, lowering conversion rates in critical user journeys. Easing this has been a long standing request for the web from many of the largest global developers. Android has an API that does exactly this. So does iOS and Safari
در پروژه هایی به صورت Smart UI کد نویسی شده اند و یا حتی قصد انجام پروژه با تکنولوژیهای WPF یا Windows Application را دارید و نیاز دارید که فرمهای خود را به صورت generic بسازید این مقاله به شما کمک خواهد کرد.
#Windows Application
یک پروژه از نوع Windows Application ایجاد میکنیم و یک فرم به نام FrmBase در آن خواهیم داشت. یک Label در فرم قرار دهید و مقدار Text آن را فرم اصلی قرار دهید.
در فرم مربوطه، فرم را به صورت generic تعریف کنید. به صورت زیر:
public partial class FrmBase<T> : Form where T : class { public FrmBase() { InitializeComponent(); } }
بعد باید همین تغییرات را در فایل FrmBase.designer.cs هم اعمال کنیم:
partial class FrmBase<T> where T : class { /// <summary> /// Required designer variable. /// </summary> private System.ComponentModel.IContainer components = null; /// <summary> /// Clean up any resources being used. /// </summary> /// <param name="disposing">true if managed resources should be disposed; otherwise, false.</param> protected override void Dispose( bool disposing ) { if ( disposing && ( components != null ) ) { components.Dispose(); } base.Dispose( disposing ); } #region Windows Form Designer generated code /// <summary> /// Required method for Designer support - do not modify /// the contents of this method with the code editor. /// </summary> private void InitializeComponent() { this.label1 = new System.Windows.Forms.Label(); this.SuspendLayout(); // // label1 // this.label1.AutoSize = true; this.label1.Location = new System.Drawing.Point(186, 22); this.label1.Name = "label1"; this.label1.Size = new System.Drawing.Size(51, 13); this.label1.TabIndex = 0; this.label1.Text = "فرم اصلی"; // // FrmBase // this.AutoScaleDimensions = new System.Drawing.SizeF(6F, 13F); this.AutoScaleMode = System.Windows.Forms.AutoScaleMode.Font; this.ClientSize = new System.Drawing.Size(445, 262); this.Controls.Add(this.label1); this.Name = "FrmBase"; this.Text = "Form1"; this.ResumeLayout(false); this.PerformLayout(); } #endregion private System.Windows.Forms.Label label1; }
public partial class FrmTest : FrmBase<String> { public FrmTest() { InitializeComponent(); } }
با این که برنامه به راحتی اجرا میشود و خروجی آن قابل مشاهده است ولی امکان نمایش فرم در حالت design وجود ندارد. متاسفانه در Windows Appها برای تعریف فرمها به صورت generic یا این مشکل روبرور هستیم. تنها راه موجود برای حل این مشکل استفاده از یک کلاس کمکی است. به صورت زیر:
public partial class FrmTest : FrmTestHelp { public FrmTest() { InitializeComponent(); } } public class FrmTestHelp : FrmBase<String> { }
#WPF
در پروژههای WPF ، راه حلی برای این مشکل در نظر گرفته شده است. در WPF، برای Window یا UserControl پایه نمیتوان Designer داشت. ابتدا باید فرم پایه را به صورت زیر ایجاد کنیم:
public class WindowBase<T> : Window where T : class { }
public partial class MainWindow: WindowBase<String> { public MainWindow() { InitializeComponent(); } }
<local:WindowBase x:Class="GenericWindows.MainWindow"
x:TypeArguments="sys:String" xmlns="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml/presentation" xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml" xmlns:local="clr-namespace:GenericWindows" xmlns:sys="clr-namespace:System;assembly=mscorlib" Title="MainWindow" Height="350" Width="525"> <Grid> </Grid> </local:WindowBase>
Ring UI library gives you the power of complex UI controls that have been developed at JetBrains over the years. It contains over 50 React controls, ranging from simple links and buttons to sophisticated controls, such as Date Picker or Data List.
ایجاد پروژههای React مبتنی بر TypeScript
برای ایجاد ساختار ابتدایی پروژههای React که جهت استفادهی از TypeScript تنظیم شدهاند، دستور زیر را در خط فرمان اجرا میکنیم:
npx create-react-app tssample --template typescript
بنابراین npx create-react-app کار اجرای آخرین نسخهی برنامهی ایجاد ساختار پروژههای React را انجام میدهد. پس از آن یک نام دلخواه ذکر شدهاست و در آخر توسط سوئیچ template typescript-- سبب خواهیم شد تا این ساختار بجای استفادهی از ES6 پیشفرض، بر اساس TypeScript ایجاد و تنظیم شود.
بررسی ساختار پروژهی TypeScript ای ایجاد شده
در تصویر فوق، نمونهای از این ساختار ابتدایی ایجاد شدهی مبتنی بر TypeScript را مشاهده میکنید. اولین تفاوت مهم این ساختار، با ساختار پیشفرض پروژههای React مبتنی بر ES6، وجود فایل جدید tsconfig.json است. کار آن تنظیم پارامترهای کامپایلر TypeScript است. همچنین اینبار بجای پسوندهای js و jsx، پسوندهای ts و tsx قابل مشاهده هستند؛ مانند فایلهای serviceWorker.ts ، index.tsx و App.tsx. البته اگر به ساختار این فایلها دقت کنید، آنچنان تفاوت مهمی را با نمونههای قبلی ES6 خود ندارند و تقریبا یکی هستند. روش اجرای آنها نیز مانند قبل است و با همان دستور npm start صورت میگیرد:
قابلیت استفادهی از کدهای جاوا اسکریپتی موجود، در پروژههای تایپ اسکریپتی جدید
داخل پوشهی src، پوشهی جدید components را ایجاد کرده و داخل آن فایل جدید Head.js را اضافه میکنیم. سپس داخل آن rfac را نوشته و دکمهی tab را فشار میدهیم تا ساختار ابتدایی یک react arrow functional component جدید ایجاد شود:
import React from "react"; export const Head = () => { return ( <div> <h1>Hello</h1> </div> ); };
import { Head } from "./components/Head"; // ... function App() { return ( <div className="App"> <Head /> // ... </div> ); } export default App;
به همین جهت پس از مشاهدهی این قابلیت، پسوند فایل کامپوننت جدید js ایجاد شده را به tsx تغییر میدهیم (src\components\Head.tsx). البته در یک چنین حالتی اگر هنوز دستور npm start در حال اجرا است، نیاز خواهید داشت یکبار آنرا بسته و مجددا اجرا کنید. پس از آن، باز هم برنامه بدون مشکل کامپایل میشود و نشان دهندهی این است که کدهای نوشته شدهی در کامپوننت Head، کدهای کاملا معتبر تایپ اسکریپتی نیز هستند. علت اینجا است که TypeScript، در حقیقت Superset جاوا اسکریپت بهشمار میرود و قابلیتهای جدیدی را به TypeScript استفاده میکند. بنابراین کدهای جاوااسکریپتی موجود، کدهای معتبر تایپ اسکریپتی نیز بهشمار میروند.
مشخص کردن نوع props کامپوننتها توسط TypeScript
اولین استفادهی ما از TypeScript در اینجا، مشخص کردن نوع props یک کامپوننت است:
import React from "react"; export const Head = ({ title, isActive }) => { return ( <div> <h1>{title}</h1> {isActive && <h3>Active</h3>} </div> ); };
علت اینجا است که این فایل، tsx است و نه js. به همین جهت نوع این متغیرها را، همان حالت پیشفرض جاوا اسکریپت که any است، درنظر گرفتهاست و ... این مورد بر اساس تنظیمات فایل tsconfig.json برنامه، ممنوع است. البته اگر به این فایل دقت کنید، شاید چنین گزینهای را به صورت صریح نتوانید در آن پیدا کنید. علت اینجا است که تعداد گزینههای قابل تنظیم در فایل tsconfig روز به روز بیشتر میشوند. به همین جهت برای ساده سازی فعالسازی آنها، از TypeScript 2.3 به بعد، پرچم strict نیز به این تنظیمات اضافه شدهاست. کار آن فعالسازی یکجای تمام بررسیهای strict است؛ مانند noImplicitAny، strictNullChecks و غیره.
{ "compilerOptions": { "strict": true /* Enable all strict type-checking options. */ } }
{ "compilerOptions": { "strict": true, "noImplicitAny": false } }
بنابراین چون در فایل tsconfig.json برنامهی React ما گزینهی strict به true تنظیم شدهاست، گزینهی فعال noImplicitAny نیز جزئی از آن است و دیگر نمیتوان متغیر یا خاصیتی را بدون ذکر صریح نوع آن، رها کرد.
برای رفع خطای noImplicitAny موجود، به ابتدای فایل src\components\Head.tsx، نوع جدید Props را اضافه میکنیم (نام آن کاملا دلخواه است):
type Props = { title: string; isActive: boolean; };
export const Head = ({ title, isActive }: Props) => {
یک نکته: البته اگر از سری React 16x بخاطر داشته باشید، میتوان یک چنین قابلیتی را توسط propTypes خود React نیز پیاده سازی کرد:
Head.propTypes = { title: PropTypes.string, isActive: PropTypes.bool }
پس از این تغییر، اگر به فایل src\App.tsx مراجعه کنیم، مشاهده میکنیم که ذیل تعریف المان کامپوننت Head، مجددا خط قرمزی کشیده شدهاست:
عنوان میکند که بر اساس نوع جدید Props ای که تعریف کردهاید، نیاز است دو خاصیت اجباری title و isActive را نیز در اینجا ذکر کنید؛ وگرنه تعریف این المان، بدون آنها ناقص است.
امکان جالب دیگری که با تعریف نوع props توسط تایپاسکریپت رخ میدهد، فعال شدن intellisense متناظر با تعریف این خواص و ویژگیها است:
در ادامه با تعریف این دو ویژگی جدید، خط قرمز رنگ ذیل کامپوننت Head برطرف میشود:
<Head title="Hello" isActive={true} />
همچنین در این حالت، کد برنامه نیز کامپایل نمیشود و ذکر این خطاها صرفا منحصر به ادیتور مورد استفاده نیست.
بنابراین به صورت خلاصه مزیتهای کار با TypeScript برای تعاریف نوع props به شرح زیر است:
- auto-complete و داشتن intellisense خودکار.
- اگر نام المان کامپوننتی و یا نام یکی از props را به اشتباه وارد کنیم، بلافاصله خطای یافت نشدن آنها را نمایش میدهد.
- اگر ذکر یک prop اجباری را فراموش کنیم، بلافاصله خطای متناظری را دریافت میکنیم.
- اگر نوع مقدار یکی از props را به اشتباه وارد کنیم، باز هم خطایی را جهت گوشزد کردن آن مشاهده خواهیم کرد.
- فعال بودن TypeScript، امکان refactoring بسیار قویتری را میسر میکند. برای مثال با فشردن دکمهی F2 میتوان نام یک کامپوننت را در کل برنامه به سادگی تغییر داد. همچنین یک چنین قابلیتی برای تغییر نام props نیز میسر است و به صورت خودکار تمام کاربردهای آنرا نیز به روز میکند.
- اگر نوع prop ای را در تعریف آن تغییر دادیم، اما مقدار منتسب به آنرا خیر، باز هم بلافاصله متوجه این مشکل خواهیم شد.
به این ترتیب با دسترسی به بررسیهای دقیق زمان کامپایل برنامه، میتوان مشکلات بسیار کمتری را در زمان اجرای آن شاهد بود.
معرفی سرویس MatDialog
توسط سرویس MatDialog میتوان modal dialogs بستهی Angular Material را نمایش داد که به همراه طراحی متریال و پویانمایی مخصوص آن است.
let dialogRef = dialog.open(UserProfileComponent, { height: '400px’, width: '600px’ });
dialogRef.afterClosed().subscribe(result => { console.log(`Dialog result: ${result}`); }); dialogRef.close('value');
در این مثال اگر dialogRef را با متد close و پارامتر value فراخوانی کنیم، سبب بسته شدن این دیالوگ خواهیم شد. این پارامتر در قسمت Dialog result پیام دریافتی پس از بسته شدن دیالوگ نیز قابل دسترسی است.
کامپوننتهایی که توسط سرویس MatDialog نمایش داده میشوند، میتوانند توسط سرویس جنریک MatDialogRef، صفحهی دیالوگ باز شده را ببندند:
@Component({/* ... */}) export class YourDialog { constructor(public dialogRef: MatDialogRef<YourDialog>) { } closeDialog() { this.dialogRef.close('Value….!’); } }
نحوهی طراحی یک دیالوگ نیز به کمک تعدادی کامپوننت و دایرکتیو میسر است:
<h2 mat-dialog-title>Delete all</h2> <mat-dialog-content>Are you sure?</mat-dialog-content> <mat-dialog-actions> <button mat-button mat-dialog-close>No</button> <!-- Can optionally provide a result for the closing dialog. --> <button mat-button [mat-dialog-close]="true">Yes</button> </mat-dialog-actions>
ایجاد دکمهی نمایش دیالوگ افزودن تماسها و کاربران جدید
قبل از هر کاری نیاز است دکمهی افزودن یک کاربر جدید را به صفحه اضافه کنیم. برای اینکار یک منوی ویژه را در سمت راست، بالای صفحه ایجاد میکنیم. بنابراین ابتدا به مستندات toolbar و menu مراجعه میکنیم تا با نحوهی تعریف دکمهها و منوها به toolbar آشنا شویم. سپس فایل قالب toolbar\toolbar.component.html را به صورت زیر تکمیل میکنیم:
<mat-toolbar color="primary"> <button mat-button fxHide fxHide.xs="false" (click)="toggleSidenav.emit()"> <mat-icon>menu</mat-icon> </button> <span>Contact Manager</span> <span fxFlex="1 1 auto"></span> <button mat-button [matMenuTriggerFor]="menu"> <mat-icon>more_vert</mat-icon> </button> <mat-menu #menu="matMenu"> <button mat-menu-item>New Contact</button> </mat-menu> </mat-toolbar>
سپس ابتدا یک mat-button را با آیکن more_vert (آیکن علامت بیشتر عمودی) تعریف کردهایم:
این دکمه توسط ویژگی matMenuTriggerFor به template reference variable ایی به نام menu متصل شدهاست تا با کلیک بر روی آن، این mat-menu را نمایش دهد:
ایجاد دیالوگ افزودن تماسها و کاربران جدید
پس از تعریف دکمه و منویی که سبب نمایش عبارت افزودن یک تماس جدید میشوند، به رخداد کلیک آن متدی را جهت نمایش صفحهی دیالوگ جدید اضافه میکنیم:
<button mat-menu-item (click)="openAddContactDialog()">New Contact</button>
ng g c contact-manager/components/new-contact-dialog --no-spec
import { NewContactDialogComponent } from "./components/new-contact-dialog/new-contact-dialog.component"; @NgModule({ declarations: [ NewContactDialogComponent], entryComponents: [ NewContactDialogComponent ] }) export class ContactManagerModule { }
import { Component, EventEmitter, OnInit, Output } from "@angular/core"; import { MatDialog } from "@angular/material"; import { NewContactDialogComponent } from "../new-contact-dialog/new-contact-dialog.component"; @Component({ selector: "app-toolbar", templateUrl: "./toolbar.component.html", styleUrls: ["./toolbar.component.css"] }) export class ToolbarComponent implements OnInit { @Output() toggleSidenav = new EventEmitter<void>(); constructor(private dialog: MatDialog) { } ngOnInit() { } openAddContactDialog(): void { const dialogRef = this.dialog.open(NewContactDialogComponent, { width: "450px" }); dialogRef.afterClosed().subscribe(result => { console.log("The dialog was closed", result); }); } }
تکمیل قالب کامپوننت تماس جدید
در ادامه میخواهیم فرم افزودن یک تماس جدید را به همراه فیلدهای ورودی آن، به قالب new-contact-dialog.component.html اضافه کنیم:
<h2 mat-dialog-title>Add new contact</h2> <mat-dialog-content> <div fxLayout="column"> </div> </mat-dialog-content> <mat-dialog-actions> <button mat-button color="primary" (click)="save()"> <mat-icon>save</mat-icon> Save </button> <button mat-button color="primary" (click)="dismiss()"> <mat-icon>cancel</mat-icon> Cancel </button> </mat-dialog-actions>
import { Component, OnInit } from "@angular/core"; import { MatDialogRef } from "@angular/material"; @Component() export class NewContactDialogComponent implements OnInit { constructor( private dialogRef: MatDialogRef<NewContactDialogComponent> ) { } ngOnInit() { } save() { } dismiss() { this.dialogRef.close(null); } }
تا اینجا اگر برنامه را اجرا کنیم، به چنین شکلی خواهیم رسید:
تکمیل فیلدهای ورود اطلاعات فرم ثبت یک تماس جدید
تا اینجا ساختار فرم دیالوگ ثبت اطلاعات جدید را تکمیل کردیم. این فرم، به شیء user متصل خواهد شد. همچنین لیستی از avatars را هم جهت انتخاب، نمایش میدهد. به همین جهت این دو خاصیت عمومی را به کدهای کامپوننت آن اضافه میکنیم:
import { User } from "../../models/user"; @Component() export class NewContactDialogComponent implements OnInit { avatars = ["user1", "user2", "user3", "user4", "user5", "user6", "user7", "user8"]; user: User = { id: 0, birthDate: new Date(), name: "", avatar: "", bio: "", userNotes: null };
الف) فیلد نمایش و انتخاب avatar کاربر
<mat-form-field> <mat-select placeholder="Avatar" [(ngModel)]="user.avatar"> <mat-select-trigger> <mat-icon svgIcon="{{user.avatar}}"></mat-icon> {{ user.avatar }} </mat-select-trigger> <mat-option *ngFor="let avatar of avatars" [value]="avatar"> <mat-icon svgIcon="{{avatar}}"></mat-icon> {{ avatar }} </mat-option> </mat-select> </mat-form-field>
در اینجا از کامپوننت mat-select برای انتخاب avatar کاربر استفاده شدهاست که نتیجهی نهایی انتخاب آن به خاصیت user.avatar متصل شدهاست.
گزینههای این لیست (mat-option) بر اساس آرایهی avatars که در کامپوننت تعریف کردیم، تامین میشوند که در اینجا از mat-icon برای نمایش آیکن مرتبط نیز استفاده شدهاست. در این مورد در قسمت قبل چهارم، بخش «بارگذاری و معرفی فایل svg نمایش avatars کاربران به Angular Material» بیشتر توضیح داده شدهاست.
کار mat-select-trigger، سفارشی سازی برچسب نمایشی این کنترل است.
ب) فیلد دریافت نام کاربر به همراه اعتبارسنجی آن
<mat-form-field> <input matInput placeholder="Name" #name="ngModel" [(ngModel)]="user.name" required> <mat-error *ngIf="name.invalid && name.touched">You must enter a name</mat-error> </mat-form-field>
در اینجا فیلد نام کاربر، به user.name متصل و همچنین توسط ویژگی required، پر کردن آن الزامی اعلام شدهاست. به همین جهت در تصویر فوق یک ستاره را نیز کنار آن مشاهده میکند که به صورت خودکار توسط Angular Material نمایش داده شدهاست.
از کامپوننت mat-error برای نمایش خطاهای اعتبارسنجی یک فیلد استفاده میشود که نمونهای از آنرا در اینجا با بررسی خواص invalid و touched فیلد نام که بر اساس ویژگی required فعال میشوند، مشاهده میکنید. بدیهی است در اینجا به هر تعدادی که نیاز است میتوان mat-error را قرار داد.
ج) فیلد دریافت تاریخ تولد کاربر توسط یک date picker
<mat-form-field> <input matInput [matDatepicker]="picker" placeholder="Born" [(ngModel)]="user.birthDate"> <mat-datepicker-toggle matSuffix [for]="picker"></mat-datepicker-toggle> <mat-datepicker #picker></mat-datepicker> </mat-form-field>
در اینجا از کامپوننت mat-datepicker برای انتخاب تاریخ تولید یک شخص استفاده شدهاست و نتیجهی آن به خاصیت user.birthDate متصل خواهد شد.
برای افزودن آن ابتدا یک mat-datepicker را به mat-form-field اضافه میکنیم. سپس یک template reference variable را به آن نسبت خواهیم داد. از آن هم در فیلد ورودی با انتساب آن به ویژگی matDatepicker و هم در کامپوننت mat-datepicker-toggle که سبب نمایش آیکن انتخاب تقویم میشود، در ویژگی for آن استفاده خواهیم کرد.
د) فیلد چند سطری دریافت توضیحات و شرححال کاربر
<mat-form-field> <textarea matInput placeholder="Bio" [(ngModel)]="user.bio"></textarea> </mat-form-field>
در اینجا برای دریافت توضیحات چندسطری، از یک text area استفاده شدهاست که به خاصیت user.bio متصل است.
بنابراین همانطور که ملاحظه میکنید، روش طراحی فرمهای Angular Material ویژگیهای خاص خودش را دارد:
- دایرکتیو matInput را میتوان به المانهای استاندارد input و textarea اضافه کرد تا داخل mat-form-field نمایش داده شوند. این mat-form-field است که کار اعمال CSS ویژهی طراحی متریال را انجام میدهد و امکان نمایش پیامهای خطای اعتبارسنجی و پویانمایی ورود اطلاعات را سبب میشود.
- قسمت mat-dialog-content را توسط fxLayout به حالت ستونی تنظیم کردیم:
<mat-dialog-content> <div fxLayout="column"> </div> </mat-dialog-content>
برای مثال اگر خواستید المانهای فرم با فاصلهی بیشتری از هم قرار بگیرند، میتوان از fxLayoutGap استفاده کرد که در مورد آن در قسمت دوم «معرفی Angular Flex layout» بیشتر توضیح داده شد.
تکمیل سرویس کاربران جهت ذخیرهی اطلاعات تماس کاربر جدید
در ادامه میخواهیم با کلیک کاربر بر روی دکمهی Save، ابتدا این اطلاعات به سمت سرور ارسال و سپس در سمت سرور ذخیره شوند. پس از آن، Id این کاربر جدید به سمت کلاینت بازگشت داده شود، دیالوگ جاری بسته و در آخر این شیء جدید به لیست تماسهای نمایش دادهی شدهی در sidenav اضافه گردد.
الف) تکمیل سرویس Web API سمت سرور
در ابتدا متد Post را به Web API برنامه جهت ذخیره سازی اطلاعات User ارسالی از سمت کلاینت اضافه میکنیم. کدهای کامل آنرا از فایل پیوستی انتهای بحث میتوانید دریافت کنید:
namespace MaterialAspNetCoreBackend.WebApp.Controllers { [Route("api/[controller]")] public class UsersController : Controller { private readonly IUsersService _usersService; public UsersController(IUsersService usersService) { _usersService = usersService ?? throw new ArgumentNullException(nameof(usersService)); } [HttpPost] public async Task<IActionResult> Post([FromBody] User user) { if (!ModelState.IsValid) { return BadRequest(ModelState); } await _usersService.AddUserAsync(user); return Created("", user); } } }
ب) تکمیل سرویس کاربران سمت کلاینت
سپس به فایل user.service.ts مراجعه کرده و دو تغییر زیر را به آن اضافه میکنیم:
@Injectable({ providedIn: "root" }) export class UserService { private usersSource = new BehaviorSubject<User>(null); usersSourceChanges$ = this.usersSource.asObservable(); constructor(private http: HttpClient) { } addUser(user: User): Observable<User> { const headers = new HttpHeaders({ "Content-Type": "application/json" }); return this.http .post<User>("/api/users", user, { headers: headers }).pipe( map(response => { const addedUser = response || {} as User; this.notifyUsersSourceHasChanged(addedUser); return addedUser; }), catchError((error: HttpErrorResponse) => throwError(error)) ); } notifyUsersSourceHasChanged(user: User) { this.usersSource.next(user); } }
return Created("", user);
بنابراین نیاز است از طریق این سرویس به کامپوننت sidenav، در مورد تغییرات لیست کاربران اطلاعات رسانی کنیم که روش کار آنرا پیشتر در مطلب «صدور رخدادها از سرویسها به کامپوننتها در برنامههای Angular» نیز مرور کردهایم. برای این منظور یک BehaviorSubject از نوع User را تعریف کردهایم که اشتراک به آن از طریق خاصیت عمومی usersSourceChanges میسر است. هر زمانیکه متد next آن فراخوانی شود، تمام مشترکین به آن، از افزوده شدن کاربر جدید، به همراه اطلاعات کامل آن مطلع خواهند شد.
ج) تکمیل متد save کامپوننت new-contact-dialog
پس از تکمیل سرویس کاربران جهت افزودن متد addUser به آن، اکنون میتوانیم از آن در کامپوننت دیالوگ افزودن اطلاعات تماس جدید استفاده کنیم:
import { UserService } from "../../services/user.service"; @Component() export class NewContactDialogComponent { user: User = { id: 0, birthDate: new Date(), name: "", avatar: "", bio: "", userNotes: null }; constructor( private dialogRef: MatDialogRef<NewContactDialogComponent>, private userService: UserService ) { } save() { this.userService.addUser(this.user).subscribe(data => { console.log("Saved user", data); this.dialogRef.close(data); }); } }
د) تکمیل کامپوننت sidenav جهت واکنش نشان دادن به افزوده شدن اطلاعات تماس جدید
اکنون که سرویس کاربران به صفحه دیالوگ افزودن اطلاعات یک تماس جدید متصل شدهاست، نیاز است بتوانیم اطلاعات کاربر جدید را به لیست تماسهای sidenav اضافه کنیم. به همین جهت به sidenav.component مراجعه کرده و مشترک usersSourceChanges سرویس کاربران خواهیم شد:
import { UserService } from "../../services/user.service"; @Component() export class SidenavComponent implements OnInit, OnDestroy { users: User[] = []; subscription: Subscription | null = null; constructor( private userService: UserService) { } ngOnInit() { this.subscription = this.userService.usersSourceChanges$.subscribe(user => { if (user) { this.users.push(user); } }); } ngOnDestroy() { if (this.subscription) { this.subscription.unsubscribe(); } } }
استفاده از کامپوننت Snackbar جهت نمایش موفقیت آمیز بودن ثبت اطلاعات
متد save کامپوننت دیالوگ یک تماس جدید را به صورت زیر تکمیل کردیم:
save() { this.userService.addUser(this.user).subscribe(data => { console.log("Saved user", data); this.dialogRef.close(data); });
openAddContactDialog(): void { const dialogRef = this.dialog.open(NewContactDialogComponent, { width: "450px" }); dialogRef.afterClosed().subscribe(result => { console.log("The dialog was closed", result); }); }
کدهای کامل این تغییرات را در ذیل مشاهده میکنید:
@Component() export class ToolbarComponent { @Output() toggleSidenav = new EventEmitter<void>(); constructor(private dialog: MatDialog, private snackBar: MatSnackBar, private router: Router) { } openAddContactDialog(): void { const dialogRef = this.dialog.open(NewContactDialogComponent, { width: "450px" }); dialogRef.afterClosed().subscribe((result: User) => { console.log("The dialog was closed", result); if (result) { this.openSnackBar(`${result.name} contact has been added.`, "Navigate").onAction().subscribe(() => { this.router.navigate(["/contactmanager", result.id]); }); } }); } openSnackBar(message: string, action: string): MatSnackBarRef<SimpleSnackBar> { return this.snackBar.open(message, action, { duration: 5000, }); } }
برای گشودن snackbar که نمونهای از آنرا در تصویر فوق ملاحظه میکنید، ابتدا نیاز است سرویس MatSnackBar را به سازندهی کلاس تزریق کرد. سپس توسط آن میتوان یک کامپوننت مستقل را همانند دیالوگها نمایش داد و یا میتوان یک متن را به همراه یک Action منتسب به آن، به کاربر نمایش داد؛ مانند متد openSnackBar که در کامپوننت فوق از آن استفاده میشود. این متد در رخداد پس از بسته شدن dialog، نمایش داده شدهاست.
پارامتر اول آن پیامی است که توسط snackbar نمایش داده میشود و پارامتر دوم آن، برچسب دکمه مانندی است کنار این پیام، که سبب انجام عملی خواهد شد و در اینجا به آن Action گفته میشود. برای مدیریت آن باید متد onAction را فراخوانی کرد و مشترک آن شد. در این حالت اگر کاربر بر روی این دکمهی action کلیک کند، سبب هدایت خودکار او به صفحهی نمایش جزئیات اطلاعات تماس کاربر خواهیم شد. به همین جهت سرویس Router نیز به سازندهی کلاس تزریق شدهاست تا بتوان از متد navigate آن استفاده کرد.
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: MaterialAngularClient-05.zip
برای اجرای آن:
الف) ابتدا به پوشهی src\MaterialAngularClient وارد شده و فایلهای restore.bat و ng-build-dev.bat را اجرا کنید.
ب) سپس به پوشهی src\MaterialAspNetCoreBackend\MaterialAspNetCoreBackend.WebApp وارد شده و فایلهای restore.bat و dotnet_run.bat را اجرا کنید.
اکنون برنامه در آدرس https://localhost:5001 قابل دسترسی است.
اولین کاری را که باید جهت شروع به کار با بوت استرپ 4 انجام داد، نصب و افزودن آن به صفحهی HTML جاری است. روشهای زیادی برای انجام اینکار وجود دارند:
الف) استفاده از نگارش SASS آن
بوت استرپ 4 در اصل مبتنی بر SASS توسعه یافتهاست و فایلهای آن با فرمت scss. ارائه میشوند. مزیت کار با این روش، امکان سفارشی سازی بوت استرپ 4 و یا مشارکت در پروژهی آن است و بدیهی است پس از آن باید SASS را به CSS کامپایل و مورد استفاده قرار داد.
ب) استفاده از CDN و یا Content delivery network
- مزیت آن بالا رفتن سرعت سایت با کش شدن آن در شبکه و یا شبکههای توزیع محتوا است.
- اما این روش محدودیت و الزام کار آنلاین با فایلهای بوت استرپ را نیز به همراه دارد.
برای کار با CDNهای بوت استرپ، مطابق راهنمای آن، تنها کافی است مدخل فایل css آنرا به head صفحه و مداخل فایلهای js ذیل را پیش از بسته شدن تگ body قرار دهید:
<link rel="stylesheet" href="https://stackpath.bootstrapcdn.com/bootstrap/4.1.3/css/bootstrap.min.css" integrity="sha384-MCw98/SFnGE8fJT3GXwEOngsV7Zt27NXFoaoApmYm81iuXoPkFOJwJ8ERdknLPMO" crossorigin="anonymous"> <script src="https://code.jquery.com/jquery-3.3.1.slim.min.js" integrity="sha384-q8i/X+965DzO0rT7abK41JStQIAqVgRVzpbzo5smXKp4YfRvH+8abtTE1Pi6jizo" crossorigin="anonymous"></script> <script src="https://cdnjs.cloudflare.com/ajax/libs/popper.js/1.14.3/umd/popper.min.js" integrity="sha384-ZMP7rVo3mIykV+2+9J3UJ46jBk0WLaUAdn689aCwoqbBJiSnjAK/l8WvCWPIPm49" crossorigin="anonymous"></script> <script src="https://stackpath.bootstrapcdn.com/bootstrap/4.1.3/js/bootstrap.min.js" integrity="sha384-ChfqqxuZUCnJSK3+MXmPNIyE6ZbWh2IMqE241rYiqJxyMiZ6OW/JmZQ5stwEULTy" crossorigin="anonymous"></script>
- jquery-3.3.1.slim : در اینجا slim یک نگارش بسیار کوچک از jQuery میباشد که بوت استرپ 4 بر مبنای آن کار میکند. البته در یک پروژهی واقعی احتمالا نیاز به نگارش کامل آنرا خواهید داشت و یا اگر قصد حذف کردن جیکوئری را دارید، این نگارش، کمحجمترین آن است.
- popper.min.js : برای نمونه Bootstrap dropdown برای کارکرد صحیح آن در نگارش 4، نیاز به این وابستگی جدید را دارد.
ج) استفاده از فایلهای از پیش پردازش شده
فایلهای از پیش آماده شدهی آنرا میتوان مستقیما از سایت بوت استرپ، با کلیک بر روی دکمهی download واقع در منوی راهبری سایت آن، دریافت کرد. مزیت این روش، امکان کار و توسعهی آفلاین صفحات مبتنی بر بوت استرپ است.
مشکل این روش عدم اطلاع رسانی خودکار از ارائهی نگارشهای جدید و نیاز به دریافت دستی مجدد این بسته، به ازای هر نگارش جدید آن میباشد.
د) استفاده از ابزارهای مدیریت بستهها
روشی را که ما در اینجا از آن استفاده خواهیم کرد، دریافت و نصب وابستگیهای مورد نیاز جهت کار با بوت استرپ 4، توسط npm است. به همین جهت یک فایل جدید package.json را با محتوای ذیل ایجاد کنید:
{ "name": "bootstrap.4", "version": "1.0.0", "description": "client side resources of the project", "scripts": {}, "author": "VahidN", "license": "ISC", "dependencies": { "bootstrap": "^4.1.3", "components-font-awesome": "5.0.6", "jquery": "^3.3.1", "popper.js": "^1.14.4" } }
در اینجا font-awesome را نیز مشاهده میکنید؛ از این جهت که بوت استرپ 4 برخلاف نگارش 3 آن، به همراه گلیف آیکنهای پیشفرض آن نیست.
ایجاد قالب ابتدایی شروع به کار با بوت استرپ 4
پس از دریافت وابستگیهای مورد نیاز جهت شروع به کار با بوت استرپ 4 که هم اکنون باید در پوشهی node_modules واقع در ریشهی پوشهی جاری موجود باشند، در ادامه حداقل قالبی را که برای کار با آن نیاز است، مرور میکنیم:
<!DOCTYPE html> <html lang="en"> <head> <meta charset="UTF-8"> <meta http-equiv="X-UA-Compatible" content="IE=edge"> <meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1, shrink-to-fit=no"> <meta http-equiv="x-ua-compatible" content="ie=edge"> <link rel="stylesheet" href="/node_modules/bootstrap/dist/css/bootstrap.min.css"> <link rel="stylesheet" href="/node_modules/components-font-awesome/css/fa-solid.min.css"> <link rel="stylesheet" href="/node_modules/components-font-awesome/css/fontawesome.min.css"> <title>Bootstrap</title> </head> <body> <div class="container"> </div> <script src="/node_modules/jquery/dist/jquery.min.js"></script> <script src="/node_modules/popper.js/dist/umd/popper.min.js"></script> <script src="/node_modules/bootstrap/dist/js/bootstrap.min.js"></script> </body> </html>
- سپس viewport استاندارد، جهت تعیین اینکه این صفحه با ابزارهای موبایل نیز سازگار است، تعریف شدهاست.
- در قسمت head، مدخل فایل bootstrap.min.css تعریف شدهاست. همچنین مداخل مورد نیاز جهت کار با font-awesome را نیز مشاهده میکنید.
- پیش از بسته شدن تگ body، تعاریف jQuery، کتابخانهی popper و سپس bootstrap.min.js قید شدهاند. کتابخانهی popper از مسیر umd آن دریافت شدهاست تا همه جا کار کند.
نکتهی مهم!
در نگارش نهایی برنامهی شما، مسیرهای فایلهای شروع شدهی با /node_modules/ نباید وجود داشته باشند. این فایلها را بهتر است توسط ابزارهای bundling & minification یکی و سپس به صفحه اضافه کنید.
غنی سازی ویرایشگر VSCode برای کار سادهتر با بوت استرپ
VSCode یک ویرایشگر حرفهای چندسکویی است که برای ویندوز، مک و لینوکس تهیه شدهاست. این ویرایشگر را میتوان توسط افزونههای زیر برای کار سادهتر با بوت استرپ غنی کرد:
Bootstrap 4, Font awesome 4, Font Awesome 5 Free & Pro snippets: ساده سازی تشکیل تگهای بوت استرپ
Path Autocomplete: کار وارد کردن مسیر فایلها و تصاویر را ساده میکند.
HTML CSS Support: کار آن غنی سازی intellisense این ویرایشگر جهت کار با ویژگیها و همچنین کلاسهای CSS است.
IntelliSense for CSS class names in HTML: انتخاب کلاسهای CSS بوت استرپ را سادهتر میکند.
Live Server: کار آن راه اندازی یک وب سرور آزمایشی و سپس امکان مشاهدهی آنی تغییرات در برنامه و فایل HTML جاری، در مرورگر میباشد.
برای کار با آن، در حالیکه صفحهی HTML جاری در VSCode باز است، بر روی دکمهی Go Live اضافه شدهی در status bar آن کلیک کنید. پس از آن، یک وب سرور آزمایشی را بر روی پورت 5500 آغاز کرده و صفحهی جاری را در آدرس http://127.0.0.1:5500/index.html در مرورگر پیشفرض سیستم نمایش میدهد. اکنون فایل HTML خود را در VSCode ویرایش کنید. ملاحظه خواهید کرد که بلافاصله این تغییرات در مرورگر قابل مشاهده هستند.
نگارشهای راست به چپ بوت استرپ 4
قرار است بوت استرپ 4 نگارش رسمی راست به چپ نیز داشته باشد. به همین منظور میتوانید در اینجا رای خود را اظهار کنید.
همچنین پروژههای زیر نیز چنین قابلیتی را ارائه میدهند:
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: Bootstrap4_01.zip