DebuggerStepThroughAttribute
ویژگی DebuggerStepThroughAttribute باعث می‌شود که در زمان دیباگ کردن کد، با کلید F11، متدهایی که این ویژگی را دارند، بدون رفتن به داخل متد (همانند دیباگ با کلید F10 عمل می‌کند، به جز زمانی که در داخل متد break point گذاشته باشید) ، تنها اجرا می‌شوند.
به مثال زیر توجه کنید:
class Program
{
public static void Main(string[] args)
{
DebuggerStepThroughMethod1();
}
[DebuggerStepThrough]
public static void DebuggerStepThroughMethod1()
{
Console.WriteLine( "Method 1" );
DebuggerStepThroughMethod2();
}
[DebuggerStepThrough]
public static void DebuggerStepThroughMethod2()
{
Console.WriteLine( "Method 2" );
}
} 
همانطور که مشاهده می‌کنید برنامه را با کلید F11 اجرا کردم. بعد از ورود به Method1، با زدن کلید F11 دستور بعدی، break point درون Method2 است.
ConditionalAttribute
شما با استفاده از Conditional می توانید اجرای یک متد را به شناساننده پیش پردازشی ( pre-processing identifier ) وابسته کنید. ConditionalAttribute می‌تواند بر روی یک کلاس یا یک متد بکار برده شود.
class Program
{
public static void Main(string[] args)
{
DebugMode();
}
[Conditional("DEBUG")]
public static void DebugMode()
{
Console.WriteLine( "Debug mode" );
}
} در صورتی که مثال بالا را در حالت Debug اجرا کنید، خروجی کنسول پیام Debug mode است و در صورتی که در حالت Release اجرا کنید، متد DebugMode اجرا نخواهد شد.
نکته: شما می‌توانید با استفاده از دستور define# (در بیرون از فضای نام) مقدار سفارشی خود را تعریف کنید.
#define ReleaseMode
Flags Enum Attribute
ویژگی Flags برای پوشش فیلدهای بیتی و انجام مقایسه بیتی استفاده می‌شود. از این ویژگی باید برای زمانیکه یک داده شمارشی می‌تواند چندین مقدار را به صورت همزمان داشته باشد، استفاده کرد.
[System.Flags]
public enum Permission
{
View = 1,
Insert = 2,
Update = 4,
Delete = 8
} این نکته خیلی مهم است که Flags به صورت خودکار، مقادیر enum را به توان دو نمی‌رساند و شما باید به صورت دستی این مقادیر را تعیین کنید. در صورتیکه مقادیر عددی را تعیین نکنید، enum در عملیات بیتی به درستی کار نخواهد کرد، چرا که مقدار enum از 0 شروع می‌شود و افزایش پیدا می‌کند.
public static void Main( string[] args )
{
var permission = ( Permission.View | Permission.Insert ).ToString();
Console.WriteLine( permission ); // Displays ‘View, Insert’
var userPermission = Permission.View | Permission.Insert | Permission.Update | Permission.Delete;
// To retrieve the value from property you can do this
if ( ( userPermission & Permission.Delete ) == Permission.Delete )
{
Console.WriteLine( "کاربر دارای مجوز دسترسی به عملیات حذف می‌باشد" );
}
// In .NET 4 and later
Console.WriteLine( userPermission.HasFlag( Permission.Delete )
? "کاربر دارای مجوز دسترسی به عملیات حذف می‌باشد"
: "کاربر مجوز دسترسی به عملیات حذف را ندارد");
} نکته: در صورتیکه مقداری را برای enum تعریف کرده باشید، نمی‌توانید آن را با مقدار 0 مشخص کنید (در زمانی که ویژگی flags را بر روی enum اضافه کرده باشید)، چرا که با استفاده از عملیات بیتی AND نمی‌توانید دارا بودن آن مقدار را تست کنید و همیشه نتیجه صفر خواهد بود.
Dynamically Compile and Execute C# Code
CodeDOM
با استفاده از CodeDOM می‌توانید یک سورس کد را به صورت یک فایل اسمبلی کامپایل و ذخیره کنید.
public static void Main( string[] args )
{
var sourceCode = @"class DotNetTips
{
public void Print()
{
System.Console.WriteLine("".Net Tips"");
}
}";
var compiledAssembly = CompileSourceCodeDom( sourceCode );
ExecuteFromAssembly( compiledAssembly );
}
static Assembly CompileSourceCodeDom( string sourceCode )
{
CodeDomProvider csharpCodeProvider = new CSharpCodeProvider();
var cp = new CompilerParameters
{
GenerateExecutable = false
};
cp.ReferencedAssemblies.Add( "System.dll" );
var cr = csharpCodeProvider.CompileAssemblyFromSource( cp,
sourceCode );
return cr.CompiledAssembly;
}
Roslyn
سکوی کامپایلر دات نت " Roslyn "، کامپایلرهای متن باز #C و VB.NET را به همراه APIهای تجزیه و تحلیل کد ارائه کرده است که با استفاده از این APIها می‌توان ابزارهای آنالیز کد جهت استفاده در ویژوال استودیو را ایجاد کرد.
برای استفاده از Roslyn باید این کتابخانه را نصب کنید
Install-Package Microsoft.CodeAnalysis
حال مثال قبل را با استفاده از Roslyn بازنویسی می‌کنیم:
public static void Main(string[] args)
{
var sourceCode = @"class DotNetTips
{
public void Print()
{
System.Console.WriteLine("".Net Tips"");
}
}";
var compiledAssembly = CompileSourceRoslyn( sourceCode );
ExecuteFromAssembly( compiledAssembly );
}
private static Assembly CompileSourceRoslyn(string sourceCode)
{
using ( var memoryStream = new MemoryStream() )
{
var assemblyFileName = string.Concat( Guid.NewGuid().ToString(),
".dll" );
var compilation = CSharpCompilation.Create( assemblyFileName,
new[]
{
CSharpSyntaxTree.ParseText( sourceCode )
},
new[]
{
MetadataReference.CreateFromFile( typeof( object ).Assembly.Location )
},
new CSharpCompilationOptions( OutputKind.DynamicallyLinkedLibrary ) );
compilation.Emit( memoryStream );
var assembly = Assembly.Load( memoryStream.GetBuffer() );
return assembly;
}
} و جهت فراخوانی اسمبلی ساخته شده به هر دو روش بالا، از کد زیر استفاده می‌کنیم.
static void ExecuteFromAssembly( Assembly assembly )
{
var helloKittyPrinterType = assembly.GetType( "DotNetTips" );
var printMethod = helloKittyPrinterType.GetMethod( "Print" );
var kitty = assembly.CreateInstance( "DotNetTips" );
printMethod.Invoke( kitty,
BindingFlags.InvokeMethod,
null,
null,
CultureInfo.CurrentCulture );
}
