You can download TypeScript 1.6 for Visual Studio 2015, Visual Studio 2013, on npm, or as source.
you can Mock the DbSet and even use a nice Nuget’s package called FakeDbSet which has a InMemoryDbSet.
نگاهی به آینده #C و Visual Basic
Roslyn #1
سکوی کامپایلر دات نت یا Roslyn (با تلفظ «رازلین») بازنویسی مجدد کامپایلرهای VB.NET و #C توسط همین زبانها است. این سکوی کامپایلر به همراه یک سری کتابخانه و اسمبلی ارائه میشود که امکان آنالیز زبانهای مدیریت شده را به صورت مستقل و یا یکپارچهی با ویژوال استودیو، فراهم میکنند. برای نمونه در VS.NET 2015 تمام سرویسهای زبانهای موجود، با Roslyn API جایگزین و بازنویسی شدهاند. نمونههایی از این سرویسهای زبانها، شامل Intellisense و مرور کدها مانند go to references and definitions، به همراه امکانات Refactoring میشوند. به علاوه به کمک Roslyn میتوان یک کامپایلر و ابزارهای مرتبط با آن، مانند FxCop را تولید کرد و یا در نهایت یک فایل اسمبلی نهایی را از آن تحویل گرفت.
چرا مایکروسافت Roslyn را تولید کرد؟
پیش از پروژهی Roslyn، کامپایلرهای VB.NET و #C با زبان ++C نوشته شده بودند؛ از این جهت که در اواخر دههی 90 که کار تولید سکوی دات نت در حال انجام بود، هنوز امکانات کافی برای نوشتن این کامپایلرها با زبانهای مدیریت شده وجود نداشت و همچنین زبان محبوب کامپایلر نویسی در آن دوران نیز ++C بود. این انتخاب در دراز مدت مشکلاتی مانند کاهش انعطاف پذیری و productivity تیم کامپایلر نویس را با افزایش تعداد سطرهای کامپایلر نوشته شده به همراه داشت و افزودن ویژگیهای جدید را به زبانهای VB.NET و #C سختتر و سختتر کرده بود. همچنین در اینجا برنامه نویسهای تیم کامپایلر مدام مجبور بودند که بین زبانهای مدیریت شده و مدیریت نشده سوئیچ کنند و امکان استفادهی همزمان از زبانهایی را که در حال توسعهی آن هستند، نداشتند.
این مسایل سبب شدند تا در طی بیش از یک دهه، چندین نوع کامپایلر از صفر نوشته شوند:
- کامپایلرهای خط فرمانی مانند csc.exe و vbc.exe
- کامپایلر پشت صحنهی ویژوال استودیو (برای مثال کشیدن یک خط قرمز زیر مشکلات دستوری موجود)
- کامپایلر snippetها در immediate window ویژوال استودیو
هر کدام از این کامپایلرها هم برای حل مسایلی خاص طراحی شدهاند. کامپایلرهای خط فرمانی، با چندین فایل ورودی، به همراه ارائهی تعدادی زیادی خطا و اخطار کار میکنند. کامپایلر پشت صحنهی ویژوال استودیوهای تا پیش از نسخهی 2015، تنها با یک تک فایل در حال استفاده، کار میکند و همچنین باید به خطاهای رخ داده نیز مقاوم باشد و بیش از اندازه گزارش خطا ندهد. برای مثال زمانیکه کاربر در حالت تایپ یک سطر است، بدیهی است تا اتمام کار، این سطر فاقد ارزش دستوری صحیحی است و کامپایلر باید به این مساله دقت داشته باشد و یا کامپایلر snippetها تنها جهت ارزیابی یک تک سطر از دستورات وارد شده، طراحی شدهاست.
با توجه به این مسایل، مایکروسافت از بازنویسی سکوی کامپایلر دات نت این اهداف را دنبال میکند:
- بالا بردن سرعت افزودن قابلیتهای جدید به زبانهای موجود
- سبک کردن حجم کاری کامپایلر نویسی و کاهش تعداد آنها به یک مورد
- بالا بردن دسترسی پذیری به API کامپایلرها
برای مثال اکنون برنامه نویسها بجای اینکه یک فایل cs را به کامپایلر csc.exe ارائه کنند و یک خروجی باینری دریافت کنند، امکان دسترسی به syntax trees، semantic analysis و تمام مسایل پشت صحنهی یک کامپایلر را دارند.
- ساده سازی تولید افزونههای مرتبط با زبانهای مدیریت شده.
اکنون برای تولید یک آنالیز کنندهی سفارشی، نیازی نیست هر توسعه دهندهای شروع به نوشتن امکانات پایهای یک کامپایلر کند. این امکانات به صورت یک API عمومی در دسترس برنامه نویسها قرار گرفتهاند.
- آموزش مسایل درونی یک کامپایلر و همچنین ایجاد اکوسیستمی از برنامه نویسهای علاقمند در اطراف آن.
همانطور که اطلاع دارید، Roslyn به صورت سورس باز در GitHub در دسترس عموم است.
تفاوت Roslyn با کامپایلرهای سنتی
اکثر کامپایلرهای موجود به صورت یک جعبهی سیاه عمل میکنند. به این معنا که تعدادی فایل ورودی را دریافت کرده و در نهایت یک خروجی باینری را تولید میکنند. اینکه در این میان چه اتفاقاتی رخ میدهد، از دید استفاده کننده مخفی است.
نمونهای از این کامپایلرهای جعبه سیاه را در تصویر فوق مشاهده میکنید. در اینجا شاید این سؤال مطرح شود که در داخل جعبهی سیاه کامپایلر سیشارپ، چه اتفاقاتی رخ میدهد؟
خلاصهی مراحل رخ داده در کامپایلر سیشارپ را در تصویر فوق ملاحظه میکنید. در اینجا ابتدا کار parse اطلاعات متنی دریافتی شروع میشود و از روی آن syntax tree تولید میشود. در مرحلهی بعد مواردی مانند ارجاعاتی به mscorlib و امثال آن پردازش میشوند. در مرحلهی binder کار پردازش حوزهی دید متغیرها، اشیاء و اتصال آنها به هم انجام میشود. در مرحلهی آخر، کار تولید کدهای IL و اسمبلی باینری نهایی صورت میگیرد.
با معرفی Roslyn، این جعبهی سیاه، به صورت یک API عمومی در دسترس برنامه نویسها قرار گرفتهاست:
همانطور که مشاهده میکنید، هر مرحلهی کامپایل جعبهی سیاه، به یک API عمومی Roslyn نگاشت شدهاست. برای مثال Parser به Syntax tree API نگاشت شدهاست. به علاوه این API صرفا به موارد فوق خلاصه نمیشود و همانطور که پیشتر نیز ذکر شد، برای اینکه بتواند جایگزین سه نوع کامپایلر موجود شود، به همراه Workspace API نیز میباشد:
Roslyn امکان کار با یک Solution و فایلهای آن را دارد و شامل سرویسهای زبانهای مورد نیاز در ویژوال استودیو نیز میشود. برفراز Workspace API، یک مجموعه API دیگر به نام Diagnostics API تدارک دیده شدهاست تا برنامه نویسها بتوانند امکانات Refactoring جانبی را توسعه داده و یا در جهت بهبود کیفیت کدهای نوشته شده، اخطارهایی را به برنامه نویسها تحت عنوان Code fixes و آنالیز کنندهها، ارائه دهند.
استفاده از Dynamic management objects برای جمع آوری اطلاعات آماری کوئریها
در ادامه در طی چند مثال، روش استخراج اطلاعات آماری کوئریها را توسط DMO's بررسی میکنیم.
دریافت متن کوئریهای در حال اجرا
توسط کوئری زیر که توسط تابع sys.dm_exec_sql_text اجرا میشود، میتوان لیست کوئریهای در حال اجرای بر روی بانکهای اطلاعاتی جاری را بدست آورد:
SELECT [r].[session_id], DB_NAME([r].[database_id]) [DatabaseName], [t].[text] FROM sys.dm_exec_requests [r] CROSS APPLY sys.dm_exec_sql_text([r].sql_handle) [t]; GO
تابع sys.dm_exec_sql_text برای اجرا نیاز به یک sql_handle دارد که آنرا از طریق sys.dm_exec_requests میتوان تامین کرد.
دریافت پلن کوئریهای در حال اجرا
توسط کوئری زیر که توسط تابع sys.dm_exec_query_plan اجرا میشود، میتوان لیست پلن کوئریهای در حال اجرای بر روی بانکهای اطلاعاتی جاری را بدست آورد:
SELECT [r].[session_id], DB_NAME([r].[database_id]) [DatabaseName], [t].[text], [p].[query_plan] FROM sys.dm_exec_requests [r] CROSS APPLY sys.dm_exec_sql_text([r].sql_handle) [t] CROSS APPLY sys.dm_exec_query_plan([r].[plan_handle]) [p]; GO
حاصل این کوئری، به همراه text یا اصل متن کوئریهای در حال اجرا و همچنین query_plan، یا همان اطلاعات XML ای پلن که در قسمت اول، نمونهای از آنرا بررسی کردیم، میباشد که با کلیک بر روی هر کدام در management studio، نمایش گرافیکی آنها ظاهر خواهد شد. البته این پلنها، تنها تخمینها را به همراه دارند؛ چون از کش خوانده میشوند.
دریافت لیست پلنهای کش شده
توسط Viewای به نام sys.dm_exec_cached_plans میتوان به لیست پلنهای کش شدهی در سیستم دسترسی یافت:
SELECT * FROM sys.dm_exec_cached_plans;
SELECT [r].[session_id], DB_NAME([r].[database_id]) [DatabaseName], [cp].[objtype], [cp].[size_in_bytes], [t].[text], [p].[query_plan] FROM sys.dm_exec_requests [r] CROSS APPLY sys.dm_exec_sql_text([r].sql_handle) [t] CROSS APPLY sys.dm_exec_query_plan([r].[plan_handle]) [p] JOIN sys.dm_exec_cached_plans [cp] ON [r].[plan_handle] = [cp].[plan_handle]; GO
دریافت متن پلنهای تو در تو و عمیق
با استفاده از تابع sys.dm_exec_text_query_plan میتوان به متن پلنهای عمیق دسترسی یافت. در این حالت خروجی کوئری در management studio به صورت یک لینک قابل کلیک ظاهر نمیشود و صرفا یک متن قابل کپی است که میتوان آنرا با پسوند sqlplan برای بررسیهای بعدی، ذخیره کرد:
SELECT [r].[session_id], DB_NAME([r].[database_id]) [DatabaseName], [tq].[query_plan] FROM sys.dm_exec_requests [r] CROSS APPLY sys.dm_exec_text_query_plan([r].plan_handle, 0, -1) [tq]; GO
دریافت اطلاعات آماری کوئریهای درحال اجرا
توسط viewای به نام sys.dm_exec_query_stats میتوان به اطلاعات آماری کوئریهای در حال اجرا دسترسی یافت:
SELECT * FROM sys.dm_exec_query_stats; GO
SELECT [qs].[last_execution_time], [qs].[execution_count], [qs].[total_logical_reads]/[qs].[execution_count] [AvgLogicalReads], [qs].[max_logical_reads], [t].[text], [p].[query_plan] FROM sys.dm_exec_query_stats [qs] CROSS APPLY sys.dm_exec_sql_text([qs].sql_handle) [t] CROSS APPLY sys.dm_exec_query_plan([qs].[plan_handle]) [p] WHERE [qs].[execution_count] > 25 OR [qs].[total_logical_reads] > 10000 ORDER BY [qs].[total_logical_reads]/[qs].[execution_count] DESC; GO
از SQL Server 2016 به بعد، امکان دریافت اطلاعات آماری توابع نیز میسر شدهاست:
SELECT * FROM sys.dm_exec_function_stats; GO
یک نکته: قابلیت جدیدی تحت عنوان Query Store از زمان SQL Server 2016 معرفی شدهاست و کار آن دریافت تمام اطلاعاتی است که تاکنون بررسی کردیم و تفاوت آن، در ذخیره شده بودن آن است. یعنی این اطلاعات را داخل بانک اطلاعاتی در حال بررسی ذخیره میکند که شامل متن و پلن کوئری و همچنین اطلاعات آماری آن است که توسط DMO's تهیه میشود.
<script> let src = 'https://svelte.dev/tutorial/image.gif'; let name = 'Rick Astley'; </script> <img src={src} alt="{name} dancing">
- نکته اول : اگر در تگ img مقدار alt را وارد نکنیم و یا alt در این تگ وجود نداشته باشد، یک هشدار توسط کامپایلر svelte برای ما با عنوان <img> element should have an alt attribute> ایجاد میشود. زمان ساخت یک برنامه بسیار مهم است تا قوانین نوشتن یک کد html خوب را رعایت کنیم تا برای تمامی کاربران احتمالی برنامه قابل استفاده باشد. در همین مثال با ایجاد یک هشدار Svelte تلاش میکند که ما را از اشتباه در نوشتن کد html مطلع سازد.
- نکته دوم : اگر نام یک آبجکت تعریف شده و یک attribute، برابر باشد میتوانیم از نسخه کوتاه شده یا Shorthand attributes در svelte استفاده کنیم. به طور مثال در مثال بالا میتوانیم از کد زیر در خط 6 استفاده کنیم.
<img {src} alt="{name} dancing">
<script> export let siteName = "dotnettips"; </script> <p>this is a nested component for third tutorial on {siteName}</p>
<script> import Nested from "./Nested.svelte"; export let name; </script> <h1>Hello {name}!</h1> <Nested siteName="dotnettips.info" />
Hello world! this is a nested component for third tutorial on dotnettips.info
در مثال بالا ما یک کامپوننت جدید را ایجاد کرده و از طریق دستور import به App.svelte اضافه کردیم. نکتهای که در اینجا وجود دارد، نحوه مقدار دهی props در کامپوننتها است. اگر به خط 9 دقت کنیم، کامپوننت ما از طریق تگ جدیدی با نام (Nested) به بدنه html برنامه اضافه شده است که یک attribute به نام siteName دارد. siteName متغیر export شده در کامپوننت Nested.svelte است که در کامپوننتها به این صورت مقدار دهی میشود. قبلا نحوه مقدار دهی این خصیصهها را در فایلهای جاوا اسکریپت مشاهده کرده بودیم. نکته دیگری که باید به آن دقت داشت این است که خصیصه siteName مقدار پیش فرض dotnettips را در Nested.svelte به خود اختصاص داده بود. به همین جهت اگر ما siteName را هنگام استفاده از کامپوننت مقدار دهی نکنیم، از مقدار پیش فرض خود استفاده خواهد کرد. ولی اینجا ما با مقدار دهی آن، siteName را به dotnettips.info تغییر دادهایم.
نکته مهم : دقت داشته باشید کامپوننتهای شما همیشه باید با حروف بزرگ شروع شوند؛ به طور مثال در صورت نوشتن <nested/> محتوای کامپوننت نمایش داده نخواهد شد. svelte، از طریق زیر نظر گرفتن حروف کوچک و بزرگ در ابتدای تگها، بین تگهای html و کامپوننتها تمایز قائل میشود.
Spread props :
تا اینجا به صورت خلاصه با props یا خصیصهها آشنا شدهاید و دیدیم که با export کردن یک متغیر در یک کامپوننت، میتوانیم آن را هنگام استفاده مقدار دهی نماییم. برای اینکه تمرینی هم باشد با توجه به مطالبی که تاکنون گفته شده، پروژهی جدیدی را ایجاد کنید و محتوای App.svelte را مانند کد زیر تغییر دهید.
<script> import Info from './Info.svelte'; const pkg = { name: 'svelte', version: 3, speed: 'blazing', website: 'https://svelte.dev' }; </script> <Info name={pkg.name} version={pkg.version} speed={pkg.speed} website={pkg.website}/>
همانطور که در خط دوم کد میبینید، کامپوننتی به نام Info.svelte به این بخش اضافه شدهاست. این کامپوننت را با محتوای زیر ایجاد نمایید:
<script> export let name; export let version; export let speed; export let website; </script> <p> The <code>{name}</code> package is {speed} fast. Download version {version} from <a href="https://www.npmjs.com/package/{name}">npm</a> and <a href={website}>learn more here</a> </p>
اگر برنامه را اجرا کنید یک چنین خروجی را مشاهده خواهید کرد:
The svelte package is blazing fast. Download version 3 from npm and learn more here
<Info {...pkg}/>
<script> let count = 0; function handleClick() { count += 1; } </script> <p>Count : {count}</p> <button on:click={handleClick}> Clicked {count} {count === 1 ? 'time' : 'times'} </button>
<script> let count = 0; let doubled = count * 2; function handleClick() { count += 1; } </script> <button on:click={handleClick}> Clicked {count} {count === 1 ? 'time' : 'times'} </button> <p>{count} doubled is {doubled}</p>
$: doubled = count * 2;
$: console.log(`the count is ${count}`);
$: { console.log(`the count is ${count}`); alert(`I SAID THE COUNT IS ${count}`); }
$: if (count >= 10) { alert(`count is dangerously high!`); count = 9; }
<script> let numbers = [1, 2, 3, 4]; function addNumber() { let newNumber = numbers.length + 1; numbers.push(newNumber); } $: sum = numbers.reduce((t, n) => t + n, 0); </script> <p>{numbers.join(' + ')} = {sum}</p> <button on:click={addNumber}>Add a number</button>
function addNumber() { let newNumber = numbers.length + 1; numbers.push(newNumber); numbers = numbers; }
function addNumber() { let newNumber = numbers.length + 1; numbers = [...numbers, newNumber]; }
مروری بر Two way bindings :
<script> let name = ""; function updateName(event) { name = event.target.value; } </script> <h4>My Name Is {name}</h4> <input value={name} on:input={updateName} />
<script> let name = ""; </script> <h4>My Name Is {name}</h4> <input bind:value={name} />
{#if condition} <!-- you html codes ... --> {/if}
<script> let user = { loggedIn: false }; function toggle() { user.loggedIn = !user.loggedIn; } </script> {#if user.loggedIn} <button on:click={toggle}> Log out </button> {/if} {#if !user.loggedIn} <button on:click={toggle}> Log in </button> {/if}
{#if condition} <!-- you html code when condition is true --> {:else} <!-- you html code when condition is false --> {/if}
{#if user.loggedIn} <button on:click={toggle}> Log out </button> {:else} <button on:click={toggle}> Log in </button> {/if}
{#if condition} <!-- you html code when condition is true --> {:else if condition2} <!-- you html code when condition2 is true --> {:else} <!-- you html code when condition and condition2 are false --> {/if}
{#each list as item} <!-- you html code per each item in list --> {/each}
<script> let cats = [ { id: 'J---aiyznGQ', name: 'Keyboard Cat' }, { id: 'z_AbfPXTKms', name: 'Maru' }, { id: 'OUtn3pvWmpg', name: 'Henri The Existential Cat' } ]; </script> <h1>The Famous Cats of YouTube</h1> <ul> {#each cats as cat} <li><a target="_blank" href="https://www.youtube.com/watch?v={cat.id}"> {cat.name} </a></li> {/each} </ul>
<ul> {#each cats as {id,name}} <li><a target="_blank" href="https://www.youtube.com/watch?v={id}"> {name} </a></li> {/each} </ul>
<ul> {#each cats as { id, name }, i} <li><a target="_blank" href="https://www.youtube.com/watch?v={id}"> {i + 1}: {name} </a></li> {/each} </ul>
نکته : در این بخش من سعی کردم تا حدودی به ترتیب بخش آموزشی خود وبسایت Svelte، موارد را بیان کنم؛ ولی با توجه به اینکه شاید دوستان ترجیح بدهند روش آموزشی خود آن وبسایت که امکان تغییر و نوشتن کد را هم محیا کرده است، امتحان کنند لینک آن را به اشتراک میگذارم.
تدارک یک آزمایش برای بررسی میزان افزایش کارآیی Reflection در دات نت 7
یک برنامهی کنسول جدید را ایجاد کرده و سپس کلاس Person را به صورت زیر به آن اضافه میکنیم:
namespace NET7Reflection; public class Person { private int _age; internal Person(int age) => _age = age; private int GetAge() => _age; private void SetAge(int age) => _age = age; }
به همین جهت ابتدا کتابخانهی BenchmarkDotNet را با TargetFramework دات نت 7 به صورت زیر به پروژه اضافه میکنیم:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk"> <PropertyGroup> <OutputType>Exe</OutputType> <TargetFramework>net7.0</TargetFramework> <ImplicitUsings>enable</ImplicitUsings> <Nullable>enable</Nullable> </PropertyGroup> <ItemGroup> <PackageReference Include="BenchmarkDotNet" Version="0.13.4" /> </ItemGroup> </Project>
using System.Reflection; using BenchmarkDotNet.Attributes; namespace NET7Reflection; [MemoryDiagnoser(false)] public class Benchmarks { private readonly object?[] _ageParams = { 30 }; private readonly ConstructorInfo _ctor = typeof(Person).GetConstructor(BindingFlags.NonPublic | BindingFlags.Instance, new[] { typeof(int) })!; private readonly MethodInfo _getAgeMethod = typeof(Person).GetMethod("GetAge", BindingFlags.NonPublic | BindingFlags.Instance)!; private readonly Person _person = new(10); private readonly MethodInfo _setAgeMethod = typeof(Person).GetMethod("SetAge", BindingFlags.NonPublic | BindingFlags.Instance)!; [Benchmark] public int GetAge() => (int)typeof(Person).GetMethod("GetAge", BindingFlags.NonPublic | BindingFlags.Instance)! .Invoke(_person, Array.Empty<object?>())!; [Benchmark] public int GetAgeCachedMethod() => (int)_getAgeMethod.Invoke(_person, Array.Empty<object?>())!; [Benchmark] public void SetAge() => typeof(Person).GetMethod("SetAge", BindingFlags.NonPublic | BindingFlags.Instance)! .Invoke(_person, new object?[] { 30 }); [Benchmark] public void SetAgeCachedMethod() => _setAgeMethod.Invoke(_person, new object?[] { 30 }); [Benchmark] public void SetAgeCachedMethodCachedParams() => _setAgeMethod.Invoke(_person, _ageParams); [Benchmark] public Person Ctor() => (Person)typeof(Person).GetConstructor(BindingFlags.NonPublic | BindingFlags.Instance, new[] { typeof(int) })! .Invoke(_person, new object?[] { 30 })!; [Benchmark] public Person CtorCachedCtorInfo() => (Person)_ctor.Invoke(_person, new object?[] { 30 })!; [Benchmark] public Person CtorCachedCtorInfoCachedParams() => (Person)_ctor.Invoke(_person, _ageParams)!; }
- در اینجا نحوهی کار با متدهای خصوصی کلاس Person را توسط Reflection مشاهده میکنید. برای مثال در متد GetAge، به نحو متداولی این کار صورت گرفتهاست. در متد GetAgeCachedMethod، قسمت دریافت اطلاعات متد، کش شدهاست و برای نمونه در متد SetAgeCachedMethodCachedParams، هم کش شدن قسمت دریافت اطلاعات متد را مشاهده میکنید و هم کش شدن پارامتر ارسالی به آنرا.
- این آزمایش را با فراخوانی زیر و تنظیم target framework به دات نت 6 و سپس دات نت 7، به صورت جداگانهای اجرا میکنیم:
using BenchmarkDotNet.Running; using NET7Reflection; BenchmarkRunner.Run<Benchmarks>();
و با target framework دات نت 7 به صورت زیر:
همانطور که مشاهده میکنید، در اکثر موارد، کارآیی Reflection در دات نت 7، حداقل 2 برابر نمونهی مشابه دات نت 6 است.
چه تغییری در دات نت 7 سبب بهبود قابل ملاحظهی کارآیی Reflection شدهاست؟
جزئیات تغییرات صورت گرفتهی در Reflection دات نت 7 را میتوانید در این pull request مشاهده کنید که در حقیقت از امکانات سطح پایین IL Emit استفاده کردهاند. در این مورد پیشتر تعدادی مطلب ذیل عنوان «آشنایی با Reflection.Emit» در این سایت منتشر شدهاند که میتوانید آنها را بررسی کنید.
در کل هرچند تغییرات جدید دات نت مانند ارائهی انواع و اقسام source generators، در تعدادی از موارد نیاز به Reflection را کمتر کردهاند و کارآیی بیشتری را ارائه دادهاند، اما Reflection هیچگاه منسوخ نخواهد شد و هرگونه بهبود کارآیی در این زمینه، بر روی کل فریمورک و برنامههای مشتق شدهی از آن، تاثیر قابل توجهی را خواهد گذاشت.
در بیشتر مواردی که یک تکنولوژی جدید را برای
یادگیری انتخاب میکنیم در اولین فرصت سراغ منابع آنلاین از قبیل کتابها و یا
ویدئوهای موجود بر روی نت میرویم و در این بین ممکن است با محدودیت هایی از قبیل
کیفیت بد اتصال به اینترنت و یا حجم مربوط به فایلهای موجود مواجه شویم. خوب چاره
و نکته در اینجاست که با انتخاب یک کتاب مفید در این زمینه میتوان تا حدود زیادی
این محدویتها را برطرف کرد. در ادامه
برای شروع کار با NHibernate که روز به روز در حال توسعه است، میتوان کتاب
زیر را شروع بسیار خوبی برای کار دانست:
در این کتاب بصورتی بسیار جامع از ابتداییترین مسئله تا فنیترین مسائلی که در هر پروژهی عملی هر توسعه دهنده ای با هر سطحی امکان مواجه شدن با این مشکلات را دارد به تفصیل بررسی شده. این کتاب شامل 12 فصل بوده که مطالب آن به شرح زیر ارائه شده است:
1- فصل اول – نگاه اولیه:
- NHibernate چیست
- موارد تازه در آخرین نسخه NHibernate
- چرا ما استفاده کنیم و چه کسانی دیگری استفاده میکنند
- زمانیکه به مشکل برخوردیم از کجا کمک بگیریم یا حتی نسخه ای تجاری تهیه کنیم
- آماده سازی سیستم برای توسعه برنامهها با استفاده از NHibernate
- ایجاد یک مدل ساده از مشکل موجود
- ایجاد بانک و برپایی یک نگاشت (Map) بین مدل و بانک
- نوشتن و خواندن داده از و به بانک
- بحث در مورد بدست آوردن نتیجه معادل بدون استفاده از NHibernate و یا ORM دیگر
- مدل چیست؟
- عوامل اصلی موجود در ایجاد یک مدل چیست؟
- چطور میتوان مدل ساخت؟
- یادگیری جدول چیست؟
- یادگیری چطور جدولها به هم مرتبط شود؟
- بحث در مورد استراتژیهای تحمیلی ای که کدام داده میتواند ذخیره شود
- نمایش امکانات موجود برای بهبود کارایی دسترسی به داده
- ایجاد بانک داده برای سیستم سفارش (Ordering System)
- بدست آوردن یک درک درست درباره نگاشت و پیش نیازهای آن
- بحث در مورد ریزه کاریهای چهار تکنیک پر استفاده معمول نگاشت
- توصیف و توسعه قراردادها برای کاهش تقلا در کدنویسی
- ایجاد خودکار اسکریپت برای ایجاد شمای بانک دیتا از روی نگاشت مان
- توصیف و نگاشت مدل دامنه سیستم سفارش مان
- بحث در مورد اشیاء وهله و تراکنش
- معرفی شیء session factory
- پیاده سازی برنامه ای که دیتا ذخیره و بازخوانی میکند
- تجزیه و تحلیل متدهای گوناگون برای مدیریت وهلهها در پر استفادهترین انواع برنامه
- پیاده سازی یک بستر پایه برای ساخت آزمایش ساده کد دسترسی به بانک داده
- ایجاد آزمایشها برای تایید کد دسترسی به بانک داده مان
- تجزیه و تحلیل ارتباط بین NHibernate و بانک داده
- پیکربندی NHibernate برای واقع نگاری دادههای مورد توجه
- بحث در مورد پیکربندی قبل از شروع
- آشنا شدن با لیست مولفههای NHibernate که میتوان پیکربندی کرد
- یادگیری چهار روش متفاوت پیکربندی که چگونه میتوان در برنامه هایمان استفاده کرد
- یادگیری چگونگی استفاه از (LINQ (Language Integrated Query در NHibernate برای دریافت داده
- پرس و جو با استفاده از criteria query API
- استفاده از گویش object-oriented اصلی SQL بنام Hibernate Query Language HQL
- بحث در مورد موجودیت هایی با خواصی که توان lazy load دارند
- مقابله با بارگذاری حریصانه با lazy loading بطوریکه بصورت دسته ای از پرس و جو بنظر آید
11- فصل یازدهم – اشتباهات متداول – چیزهایی برای جلوگیری