اشتراک‌ها
قسمت 5 ام از سری ویدیو های کانکارنسی و بررسی Task and Thread Pool

قسمت 5ام از سری ویدیو‌های کانکارنسی داریم کم کم به انتهای ویدیو‌ها میرسیم و در این ویدیو درمورد بکگراند ترد‌ها و فرگراند ترد‌ها صحبت کردیم، به طور کامل فضای تسک و ترد پول رو بررسی و باز کردیم و در انتها یه نگاهی هم به فضای async, await انداختیم که در ادامه ویدیو‌ها بیشتر صحبت میکنیم.

0:00 last session 

03:00 Background and foreground thread 

06:50 CLR 

07:19 Thread Pool 

11:00 Task 

13:30 Task Result 

16:40 Long Running Tasks 

قسمت 5 ام از سری ویدیو های کانکارنسی و بررسی Task and Thread Pool
اشتراک‌ها
انواع بلاکینگ و کانتکست سوییچ بین ترد های درون یه پروسس

در ادامه قسمت اول اینسری در مورد فرق بین پروسس و ترد صحبت کردیم و انواع بلاک شدن و کانتکست سوییچ بین ترد‌های درون یه پروسس صحبت کردیم.

01:10 Main Thread 

02:50 Multi-Thread Process 

04:25 Thread for GC & Finalization 

05:22 Demo 

08:00 Context switch on threads 

10:50 Thread Blocking 

15:11 Blocking Type (I/O and Compute Bound) 

مدت زمان ویدیو : 19 دقیقه 

انواع بلاکینگ و کانتکست سوییچ بین ترد های درون یه پروسس
اشتراک‌ها
بیلد و پابلیش اتوماتیک Asp.Net Core با Github Action

در این ویدیو نحوه‌ی ایجاد یه ورک فلو در گیت هاب و اینکه چطور میتوانیم یه سیستم رو در حالت‌های متفاوت بیلد و پابلیش کنیم .

  • توضیح اولیه ورک فلو
  • ایجاد یه فایل ورک فلو در گیت هاب
  • مدیریت اجرای ورک فلو
  • توضیحات نحوه‌ی مدیریت جاب‌ها
  • مدریت کانکشن استرینگ
  • مدیریت اف تی پی و پابلیش بر روی هاست
 
بیلد و پابلیش اتوماتیک Asp.Net Core با Github Action
اشتراک‌ها
سریعترین روش خواندن آیتمهای یک لیست

فرض کنید یک لیست از اعداد به تعداد مثلا 1000000 عضو دارید و میخواهید با خواندن آنها عملیاتی را انجام دهید. در این ویدیوی کوتاه نشان داده می‌شود که از بین روش‌های معمول خواندن آیتمهای این لیست ، سریعترین روش کدام است. مدت زمان روش پیشنهادی در این ویدیو، نصف زمان معمولی است که عموما با استفاده از حلقه for یا foreach استفاده میکنیم (و جالبتر اینکه این  دو روش یعنی: for و foreach در اکثر موارد، سریعترین روش خواندن محتویات یک کالکشن هستند). روش پیشنهادی یکی از دو روش زیر است :

List<int> items = new List<int>(new int[1000]);
foreach(int item in CollectionMarshal.AsSpan(items))
{
     ..........
}

var asSpan = CollectionMarshal.AsSpan(items); 
for(int i; i < asSpan.Length; i++)
{
     var item = asSpan[i];
}


سریعترین روش خواندن آیتمهای یک لیست
نظرات مطالب
سایت‌های مهمی که از ASP.NET MVC استفاده می‌کنند
- خوب، اصلاحش کنید و به ASP.NET نگارش فعلی ویکی‌پدیا، MVC را هم اضافه کنید. ویکی پدیا به همین نحو مدیریت می‌شود.
- ماخذ این گفته، اسکات گاتری هست (دقیقه 52 این ویدیو). اسکات گاتری مدیر اجرایی Microsoft Azure و همچنین خیلی از تیم‌ها منجمله دات نت است. ایشان اخیرا به عنوان جانشین مدیر جدید مایکروسافت در قسمت‌های Cloud و Enterprise منصوب شده.
- این ماخذ اصلی را هم به ویکی‌پدیا اضافه کنید.

برای تکرار؛ روش تشخیص دستی
افزونه‌ی server spy مشخص می‌کند که برای ارائه سایت بینگ از IIS در حال استفاده است (یعنی ویندوز و ASP.NET در حالت کلی). افزونه‌ی ViewState Size مشخص می‌کند که در آن ViewState ایی وجود ندارد (یعنی وب فرم نیست).
نظرات مطالب
خلاصه اشتراک‌های روز دو شنبه 21 آذر 1390
دوست عزیز، اگر در مورد مطلبی خبر قاطعی وجود نداره، سعی کن شایعه پراکنی نکنی. اول نوشتی تموم شده، بعد برات توضیح دادم Lifecycle Policy یعنی چی، باز رفتی یک سری لینک بی سر و ته رو اینجا ارسال کردی.
چی روی می‌خوای ثابت کنی؟! جان پایا یک شومن بود. کارش تهیه ویدیو برای channel 9  بوده. همین! رفته؟! خوب، به سلامت! اون لینکی رو هم که دادم در مورد محصولات سرور دنبال نکردی. کنترل پنل Windows Azure رو ندیدی که پرپایه چی هست. ندیدی با سیلورلایت تهیه شده؟!
بله مطلب Pete Brown هم جالب توجه هست. خیلی جالبه که هرچی دنبال خبر مرگ گشتی چیزی پیدا نکردی و واضح جواب رو داده.
در کل مشکلت چیز دیگری است. این رو در چند مطلبی که در این سایت ارسال کردی به وضوح میشه دریافت.
مطالب
آموزش زبان Rust - قسمت 1 - زبان برنامه نویسی Rust چیست و چرا باید از آن استفاده کنیم؟
 زبان برنامه نویسی Rust چیست؟

Rust یک زبان برنامه نویسی سیستمی است که برای ارائه‌ی عملکرد و کنترل یک زبان سطح پایین و در عین حال ارائه high-level abstractions و تضمین safety، طراحی شده‌است. این یک زبان منبع باز است که در ابتدا توسط موزیلا توسعه داده شد و اکنون توسط جامعه‌ی بزرگی از توسعه دهندگان نگهداری می‌شود.
سینتکس Rust شبیه به ++C است. زبان برنامه نویسی Rust با ارائه memory safety, thread safety, and zero-cost abstractions  باعث می‌شود کمتر مستعد خطاهای برنامه نویسی رایج باشد. فلسفه‌ی این زبان، "Fearless Concurrency" است؛ به این معنا که طراحی شده‌است تا توسعه دهندگان را قادر به نوشتن کدهای همزمان، بدون ترس از ایجاد خطاهای مرتبط با حافظه کند.


چرا باید از Rust استفاده کنیم؟

دلیل اصلی محبوبیت Rust در بین توسعه دهندگان، ویژگی‌های منحصر به فرد آن است؛ از جمله:
 
Memory Safety: ایمنی حافظه، ویژگی اصلی Rust است. Rust از سیستم ownership و borrowing برای اطمینان از تخصیص و آزادسازی صحیح حافظه استفاده می‌کند. سیستم ownership، مالکیت منابع را ردیابی می‌کند؛ در حالیکه سیستم borrowing دسترسی به منابع را برای جلوگیری از چندین مرجع تغییرپذیر، محدود می‌کند. این باعث می‌شود، کد Rust قابل اعتمادتر باشد و کمتر مستعد خطاهای مربوط به حافظه، مانند عدم ارجاع اشاره‌گر تهی و سرریز بافر باشد.

Thread Safety: مدیریت thread safety را از طریق ownership و borrowing انجام میدهد. سیستم ownership تضمین می‌کند که فقط یک رشته می‌تواند در یک زمان، مالک یک منبع باشد و از data races جلوگیری می‌کند. سیستم borrowing دسترسی به منابع را محدود می‌کند تا از چندین مرجع قابل تغییر جلوگیری کند که می‌توانند باعث data races شوند.

Zero-Cost Abstractions: در بسیاری از زبان‌های برنامه‌نویسی، استفاده از abstractions مانند higher-order functions ، closures یا generics می‌تواند هزینه‌ی عملکردی داشته باشد. این مورد به این دلیل است که abstractions باید به کد ماشین ترجمه شود تا بتواند بر روی CPU اجرا شود. با این حال، سیستم abstractions بدون هزینه‌ی Rust تضمین می‌کند که هیچ هزینه‌ی عملکردی با استفاده از این انتزاع‌ها وجود ندارد.


نتیجه گیری

Rust یک زبان برنامه نویسی برای سیستم‌های مدرن است که memory safety, thread safety, and zero-cost abstractions را فراهم می‌کند. ویژگی‌ها و مزایای منحصر به فرد Rust نسبت به سایر زبان‌های برنامه نویسی، آن را به گزینه‌ای عالی برای ساخت سیستم‌های با کارآیی بالا، ایمن و همزمان تبدیل کرده‌است. syntax، پشتیبانی از پلتفرم‌های مختلف و جامعه‌ی رو به رشد Rust، آن را به زبانی ایده‌آل، برای توسعه دهندگانی که می‌خواهند نرم افزاری قوی و قابل اعتماد بسازند، تبدیل کرده‌است. 
نظرات مطالب
Senior Developer به چه کسی گفته می شود؟
اصولا بهترین روش برای تشخیص اینکه شما در کدام سطح قرار دارید این است که خودتون به مسیری که طی کردید تا به جایگاه فعلی برسید یک نگاه دقیق داشته باشید. اصولا اکثر برنامه نویسانی که در شرکت‌های نرم افزاری مشغول به کار هستند در سطح Junior یا Mid Level هستند. در این پست تمرکز اصلی برای تشریح سطح برنامه نویس ارشد بود. متاسفانه در اکثر آگهی‌های استخدام شاهد این هستیم که برنامه نویس باید با انبوهی از تکنولوژی‌های آشنایی داشته باشد. مثلا حتما در آگهی‌ها دیده اید که برنامه نویس Asp.Net MVC مسلط به JQuery و HTML و CSS و JavaScript و EF و.... بعنی باید برنامه نویس هم در لایه‌های سطح پایین نظیر Business  و سرویس برنامه نویسی کند و هم به عنوان یک Front- End کار.
به صورت معمول زمانی که برنامه نویسان خودشون را در جایگاه Senior Developer نمی‌بینند از واژه Software Developer استفاده می‌کنند.
مطالب
Functional Programming - قسمت پنجم - وسواس استفاده از نوع های اولیه
در ادامه سری مقالات مرتبط با برنامه نویسی تابعی ، قصد دارم به استفاده کردن یا نکردن از نوع‌های داده اولیه (Primitive Types) را بررسی کنیم. پیشنهاد میکنم در صورتی که قسمت‌های قبلی را مطالعه نکرده اید ابتدا قسمت‌های قبل را بخوانید.

در طراحی مدل دامین، بیشتر مواقع از نوع‌های اولیه مانند int , string,… استفاده میکنیم و به عبارتی میتوانیم بگوییم در استفاده از این نوع داده وسواس داریم. قطعه کد زیر را در نظر بگیرید:
public class UserFactory
{
    public User CreateUser(string email) {
        return new User(email);
    }
}
کلاس UserFactory، یک متد به نام CreateUser دارد که یک رشته را به عنوان ورودی میگیرد و یک شیء از کلاس User را بر می‌گرداند. خوب مشکل این متد کجاست؟
اگر به خاطر داشته باشید، در قسمت‌های قبلی در مورد مفهومی به نام Honesty صحبت کردیم. به طور ساده باید بتوانیم از روی امضای تابع، کاری را که تابع انجام میدهد و خروجی آن را ببینیم. این تابع Honest نیست؛ شرایطی که string می‌تواند درست نباشد، خالی باشد، طول غیر مجاز داشته باشد و ... را نمیتوانیم از امضای تابع حدس بزنیم.

برای روشن‌تر شدن بحث، مثال بالا را همیشه در ذهن خود داشته باشید. در این مثال، در تابع Divide که عمل تقسیم را انجام می‌دهد، پارامتر y که یک عدد از نوع int است، میتواند مقدار صفر را داشته باشد و باعث یک exception شود.و از آنجائیکه نوع خروجی این متد هم int است، انتظار دریافت یک exception را نداریم. در مورد exception‌ها به طول مفصل در قسمت قبلی صحبت کردیم. در مثال بالا تصور کنید که بجای یک ایمیل، از چند ایمیل به عنوان ورودی می‌خواهید استفاده کنید. آیا منطق Validation را به ازای هر پارامتر ورودی باید تکرار کنید؟

به طور کلی استفاده‌ی نابجا و بیش از حد از نوع‌های داده‌ی اولیه، باعث می‌شود تا Honesty متد‌ها را از دست بدهیم و قاعده‌ی DRY را نقض کنیم.

صحبت در مورد استفاده کردن یا نکردن، جنبه‌های زیادی دارد و یکی از مواردی است که در معماری DDD تحت عنوان Value Object به آن پرداخته شده. هدف ما در این قسمت از مقاله، صرفا پرداختن به گوشه‌ای از این مورد هست. ولی شما میتوانید برای مطالعه بیشتر و اطلاعات تکمیلی کتاب Domain-Driven Design: Tackling Complexity in the Heart of Software نوشته Eric Evans را مطالعه کنید.


به جای نوع‌های اولیه از چی استفاده کنیم؟

جواب خیلی ساده‌است؛ شما نیاز دارید تا یک Type اختصاصی را ایجاد کنید. برای مثال بجای استفاده از نوع string برای یک ایمیل، می‌توانید یک کلاس را به عنوان Email ایجاد کنید که مشخصه‌ای به نام Value دارد. این کار به روش‌های مختلفی قابل انجام است؛ اما پیشنهاد من استفاده از این روش هست:

using System;
using System.Collections.Generic;
using System.Linq;
using System.Linq.Expressions;
using System.Reflection;

namespace ValueOf
{
    public class ValueOf<TValue, TThis> where TThis : ValueOf<TValue, TThis>, new()
    {
        private static readonly Func<TThis> Factory;

        /// <summary>
        /// WARNING - THIS FEATURE IS EXPERIMENTAL. I may change it to do
        /// validation in a different way.
        /// Right now, override this method, and throw any exceptions you need to.
        /// Access this.Value to check the value
        /// </summary>
        protected virtual void Validate()
        {
        }

        static ValueOf()
        {
            ConstructorInfo ctor = typeof(TThis)
                .GetTypeInfo()
                .DeclaredConstructors
                .First();

            var argsExp = new Expression[0];
            NewExpression newExp = Expression.New(ctor, argsExp);
            LambdaExpression lambda = Expression.Lambda(typeof(Func<TThis>), newExp);

            Factory = (Func<TThis>)lambda.Compile();
        }

        public TValue Value { get; protected set; }

        public static TThis From(TValue item)
        {
            TThis x = Factory();
            x.Value = item;
            x.Validate();

            return x;
        }

        protected virtual bool Equals(ValueOf<TValue, TThis> other)
        {
            return EqualityComparer<TValue>.Default.Equals(Value, other.Value);
        }

        public override bool Equals(object obj)
        {
            if (obj is null)
                return false;

            if (ReferenceEquals(this, obj))
                return true;

            return obj.GetType() == GetType() && Equals((ValueOf<TValue, TThis>)obj);
        }

        public override int GetHashCode()
        {
            return EqualityComparer<TValue>.Default.GetHashCode(Value);
        }

        public static bool operator ==(ValueOf<TValue, TThis> a, ValueOf<TValue, TThis> b)
        {
            if (a is null && b is null)
                return true;

            if (a is null || b is null)
                return false;

            return a.Equals(b);
        }

        public static bool operator !=(ValueOf<TValue, TThis> a, ValueOf<TValue, TThis> b)
        {
            return !(a == b);
        }

        public override string ToString()
        {
            return Value.ToString();
        }
    }
}
در این روش، یک کلاس را به عنوان Value Object ایجاد کرده‌ایم. این کلاس، نوع اولیه‌ای را که با آن سر و کار داریم، در بر خواهد گرفت و منطق مربوط به مقایسه، همچنین عملگرهای == و != را هم از طریق Equals و GetHashCode، پیاده سازی کرده. برای مثال جهت کلاس ایمیل می‌توانیم به صورت زیر عمل کنیم:
public class EmailAddress : ValueOf<string, EmailAddress> { }
همچنین برای مقدار دهی این کلاس میتوانید به صورت زیر عمل کنید:
EmailAddress emailAddress = EmailAddress.From("foo@bar.com");
برای مثال‌های پیچیده‌تر مانند آدرس، که شامل آدرس، کد پستی و … می‌باشد، میتوانید با استفاده از امکان Tuple‌ها که از سی شارپ 7 به بعد معرفی شده، مانند مثال زیر عمل کنید:
public class Address : ValueOf<(string firstLine, string secondLine, Postcode postcode), Address> { }
و در نهایت برای نوشتن منطق مربوط به validation می‌توانید متد Validate را Override کنید و قاعده‌ی DRY را هم نقض نکنید.

روش معرفی شده‌ی در این مقاله، صرفا جهت آشنایی بیشتر شما و داشتن کدی تمیز‌تر از طریق مفاهیم برنامه نویسی تابعی خواهد بود. در دنیای واقعی، احتمالا مسائلی را برای ذخیره سازی این آبجکت‌ها و یا کار با کتابخانه‌هایی مانند Entity Framework خواهید داشت که به سادگی قابل حل است.

در صورتیکه مشکلی در پیاده سازی داشتید، می‌توانید مشکل خود را زیر همین مطلب و یا بر روی gist آن کامنت کنید.