وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
شروع به کار با AngularJS 2.0 و TypeScript - قسمت یازدهم - کار با فرم‌ها - قسمت دوم
در قسمت قبل، فر‌مهای template driven را بررسی کردیم. همانطور که مشاهده کردید، این نوع فرم‌ها، قابلیت‌های اعتبارسنجی پیشرفته‌ای را به همراه ندارند. برای فرم‌هایی که نیاز به اعتبارسنجی‌های سفارشی دارند، فرم‌های model driven پیشنهاد می‌شوند که در این قسمت بررسی خواهند شد.


طراحی فرم ثبت نام کاربران در سایت با روش model driven

در این قسمت قصد داریم فرم ثبت نام کاربران را به همراه اعتبارسنجی‌های پیشرفته‌ای پیاده سازی کنیم. به همین منظور، ابتدا پوشه‌ی جدید App\users را به مثال سری جاری اضافه کنید و سپس سه فایل user.ts، signup-form.component.ts و signup-form.component.html را به آن اضافه نمائید.
فایل user.ts بیانگر مدل کاربران سایت است؛ با این محتوا:
export interface IUser {
    id: number;
    name: string;
    email: string;
    password: string;
}

قالب فرم یا signup-form.component.html، در حالت ابتدایی آن چنین شکل استانداردی را خواهد داشت و فاقد اعتبارسنجی خاصی است:
<form>
    <div class="form-group">
        <label form="name">Username</label>
        <input id="name" type="text" class="form-control" />
    </div>
    <div class="form-group">
        <label form="email">Email</label>
        <input id="email" type="text" class="form-control" />
    </div>
    <div class="form-group">
        <label form="password">Password</label>
        <input id="password" type="password" class="form-control" />
    </div>
    <button class="btn btn-primary" type="submit">Submit</button>
</form>
اکنون می‌خواهیم این فرم را به یک فرم AngularJS 2.0 ارتقاء دهیم. بنابراین نیاز است اشیاء Control و ControlGroup را ایجاد کنیم و اینبار نمی‌خواهیم AngularJS 2.0 مانند قسمت قبلی، به صورت خودکار (و ضمنی)، این اشیاء را برای ما ایجاد کند. می‌خواهیم آن‌ها را با کدنویسی (به صورت صریح) ایجاد کنیم تا بتوانیم بر روی آن‌ها کنترل بیشتری داشته باشیم.
بنابراین ابتدا کلاس کامپوننت این فرم را در فایل signup-form.component.ts به نحو ذیل تکمیل کنید:
import { Component } from '@angular/core';
import { Control, ControlGroup, Validators } from '@angular/common';
 
@Component({
    selector: 'signup-form',
    templateUrl: 'app/users/signup-form.component.html'
})
export class SignupFormComponent {
    form = new ControlGroup({
        name: new Control('', Validators.required),
        email: new Control('', Validators.required),
        password: new Control('', Validators.required)
    });
 
    onSubmit(): void {
        console.log(this.form.value);
    }
}
و همچنین پیام‌های اعتبارسنجی اولیه را نیز به نحو زیر به فایل signup-form.component.html اضافه می‌کنیم:
<form [ngFormModel]="form" (ngSubmit)="onSubmit()">
    <div class="form-group">
        <label form="name">Username</label>
        <input id="name" type="text" class="form-control"
               ngControl="name"/>
        <label class="text-danger" *ngIf="!form.controls['name'].valid">
            Username is required.
        </label>
    </div>
    <div class="form-group">
        <label form="email">Email</label>
        <input id="email" type="text" class="form-control"
               ngControl="email" #email="ngForm"/>
        <label class="text-danger" *ngIf="email.touched && !email.valid">
            Email is required.
        </label>
    </div>
    <div class="form-group">
        <label form="password">Password</label>
        <input id="password" type="password" class="form-control"
               ngControl="password" #password="ngForm"/>
        <label class="text-danger" *ngIf="password.touched && !password.valid">
            Password is required.
        </label>
    </div>
    <button class="btn btn-primary" type="submit">Submit</button>
</form>
توضیحات:
تفاوت مهم این فرم و اعتبارسنجی‌هایش با قسمت قبل، در ایجاد اشیاء Control و ControlGroup به صورت صریح است:
form = new ControlGroup({
    name: new Control('', Validators.required),
    email: new Control('', Validators.required),
    password: new Control('', Validators.required)
});
کلا‌س‌های Control، ControlGroup و Validators در ماژول angular/common@ تعریف شده‌اند. بنابراین import متناظری نیز به ابتدای فایل اضافه شده‌است:
 import { Control, ControlGroup, Validators } from '@angular/common';

یک نکته
اگر محل قرارگیری کلاسی را فراموش کردید، آن‌را در مستندات AngularJS 2.0 ذیل قسمت API Review جستجو کنید. نتیجه‌ی جستجو، به همراه نام ماژول کلاس‌ها نیز می‌باشد.


خاصیت عمومی form که با new ControlGroup تعریف شده‌است، حاوی تعاریف صریح کنترل‌های موجود در فرم خواهد بود. در اینجا سازنده‌ی ControlGroup، یک شیء را می‌پذیرد که کلیدهای آن، همان نام کنترل‌های تعریف شده‌ی در قالب فرم و مقدار هر کدام، یک Control جدید است که پارامتر اول آن یک مقدار پیش فرض و پارامتر دوم، اعتبارسنجی مرتبطی را تعریف می‌کند (این اعتبارسنجی معرفی شده، یک متد استاتیک در کلاس توکار Validators است).
بنابراین چون سه المان ورودی، در فرم جاری تعریف شده‌اند، سه کلید جدید هم نام نیز در پارامتر ورودی ControlGroup ذکر گردیده‌اند.

اکنون که خاصیت عمومی form، در کلاس کامپوننت فوق تعریف شد، آن‌را در قالب فرم، به ngFormModel بایند می‌کنیم:
<form [ngFormModel]="form" (ngSubmit)="onSubmit()">
به این ترتیب به AngularJS 2.0 اعلام می‌کنیم که ControlGroup و Controlهای آن‌را به صورت صریح ایجاد کرده‌ایم و بجای وهله‌‌های پیش فرض خود، از خاصیت عمومی form کلاس کامپوننت، این مقادیر را تامین کن.
مراحل بعد آن، با مراحلی که در قسمت قبل بررسی کردیم، تفاوتی ندارند:
الف) در اینجا به هر المان موجود، یک ngControl نسبت داده شده‌است تا هر المان را تبدیل به یک کنترل AngularJS2 2.0 کند.
ب) به هر المان، یک متغیر محلی شروع شده با # نسبت داده شده‌است تا با اتصال آن به ngForm بتوان به ngControl تعریف شده دسترسی پیدا کرد.
البته اکنون می‌توان از خاصیت form متصل به ngFormModel نیز بجای تعریف این متغیر محلی، به نحو ذیل استفاده کرد:
 <label class="text-danger" *ngIf="!form.controls['name'].valid">
ج) از این متغیر محلی جهت نمایش یا عدم نمایش پیام‌های خطای اعتبارسنجی، در ngIfهای تعریف شده، استفاده شده‌است.
د) و در آخر متد onSumbit موجود در کلاس کامپوننت را به رخداد ngSubmit متصل کرده‌ایم. همانطور که ملاحظه می‌کنید اینبار دیگر پارامتری را به آن ارسال نکرده‌ایم. از این جهت که خاصیت form موجود در سطح کلاس، اطلاعات کاملی را از اشیاء موجود در آن دارد و در متد onSubmit کلاس، به آن دسترسی داریم.
    onSubmit(): void {
        console.log(this.form.value);
    }
this.form.value حاوی یک شیء است که تمام مقادیر پر شده‌ی فرم را به همراه دارد.

بنابراین تا اینجا تنها تفاوت فرم جدید تعریف شده با قسمت قبل، تعریف صریح ControlGroup و کنتر‌ل‌های آن در کلاس کامپوننت و اتصال آن به ngFormModel است. به این نوع فرم‌ها، فرم‌های model driven هم می‌گویند.


نمایش فرم افزودن کاربران توسط سیستم Routing

با نحوه‌ی تعریف مسیریابی‌ها در قسمت نهم آشنا شدیم. برای نمایش فرم افزودن کاربران، می‌توان تغییرات ذیل را به فایل app.component.ts اعمال کرد:
//same as before...
import { SignupFormComponent } from './users/signup-form.component';
 
@Component({
    //same as before…
    template: `
                //same as before…                    
                <li><a [routerLink]="['AddUser']">Add User</a></li>
               //same as before…
    `,
    //same as before…
})
@RouteConfig([
    //same as before…    
    { path: '/adduser', name: 'AddUser', component: SignupFormComponent }
])
//same as before...
ابتدا به RouteConfig، مسیریابی کامپوننت فرم افزودن کاربران، اضافه شده‌است. سپس ماژول این کلاس در ابتدای فایل import شده و در آخر routerLink آن به قالب سایت و منوی بالای سایت اضافه شده‌است.


معرفی کلاس FormBuilder

روش دیگری نیز برای ساخت ControlGroup و کنترل‌های آن با استفاده از کلاس و سرویس فرم ساز توکار AngularJS 2.0 وجود دارد:
import { Control, ControlGroup, Validators, FormBuilder } from '@angular/common';

form: ControlGroup;
 
constructor(formBuilder: FormBuilder) {
    this.form = formBuilder.group({
        name: ['', Validators.required],
        email: ['', Validators.required],
        password: ['', Validators.required]
    });
}
کلاس و سرویس FormBuilder نیز در ماژول angular/common@ قرار دارد. برای استفاده‌ی از آن، آن‌را در سازنده‌ی کلاس تزریق کرده و سپس از متد group آن استفاده می‌کنیم. نحوه‌ی تعریف کلی اعضای آن با اعضای ControlGroup یکی است؛ با این تفاوت که اینبار بجای ذکر new Control، یک آرایه تعریف می‌شود که دقیقا اعضای آن، همان پارامترهای شیء کنترل هستند. این روش در کل خلاصه‌تر است و در آن تعریف چندین گروه مختلف، ساده‌تر می‌باشد. همچنین با روش تزریق وابستگی‌های بکار رفته‌ی در این فریم ورک نیز سازگاری بیشتری دارد.


پیاده سازی اعتبارسنجی سفارشی

فرض کنید می‌خواهیم ورود نام کاربر‌های دارای فاصله را غیر معتبر اعلام کنیم. برای این منظور فایل جدید usernameValidators.ts را به پوشه‌ی app\users اضافه کنید؛ با این محتوا:
import { Control } from '@angular/common';
 
export class UsernameValidators {
    static cannotContainSpace(control: Control) {
        if (control.value.indexOf(' ') >= 0) {
            return { cannotContainSpace: true };
        }
        return null;
    }
}
کلاس UsernameValidators می‌تواند شامل تمام اعتبارسنجی‌های سفارشی خاصیت نام کاربری باشد. به همین جهت نام آن جمع است و به s ختم شد‌ه‌است.
هر متد پیاده سازی کننده‌ی یک اعتبار سنجی سفارشی در این کلاس، استاتیک تعریف می‌شود؛ با نام دلخواهی که مدنظر است.
پارامتر ورودی این متدهای استاتیک، یک وهله از شیء کنترل است که توسط آن می‌توان برای مثال به خاصیت value آن دسترسی یافت و بر این اساس منطق اعتبارسنجی خود را پیاده سازی نمود. به همین جهت import آن نیز به ابتدای فایل جاری اضافه شده‌است.
خروجی این متد دو حالت دارد:
الف) اگر null باشد، یعنی اعتبارسنجی موفقیت آمیز بوده‌است.
ب) اگر اعتبارسنجی با شکست مواجه شود، خروجی این متد یک شیء خواهد بود که کلید آن، نام اعتبارسنجی مدنظر است و مقدار این کلید، هر چیزی می‌تواند باشد؛ یک true و یا یک شیء دیگر که اطلاعات بیشتری را در مورد این شکست ارائه دهد.

برای مثال اگر اعتبارسنج توکار required با شکست مواجه شود، یک چنین شی‌ءایی را بازگشت می‌دهد:
 { required:true }
و یا اگر اعتبارسنج minlength باشکست مواجه شود، اطلاعات بیشتری را در قسمت مقدار این کلید بازگشتی، ارائه می‌دهد:
{
  minlength : {
     requiredLength : 3,
     actualLength : 1
  }
}
در کل اینکه چه چیزی را بازگشت دهید، بستگی به طراحی مدنظر شما دارد.

پس از پیاده سازی یک اعتبارسنجی سفارشی، برای استفاده‌ی از آن، ابتدا ماژول آن‌را به ابتدای ماژول signup-form.component.ts اضافه می‌کنیم:
 import { UsernameValidators } from './usernameValidators';
پس از آن، شبیه به افزودن متد استاتیک توکار Validators.required، این متد جدید را به لیست اعتبارسنجی‌های خاصیت name اضافه می‌کنیم. از آنجائیکه پیشتر المان دوم این آرایه مقدار دهی شده‌است، برای ترکیب چندین اعتبارسنجی با هم، از متد Validators.compose که آرایه‌ای از متدهای اعتبارسنجی را قبول می‌کند، کمک خواهیم گرفت:
 name: ['', Validators.compose([Validators.required, UsernameValidators.cannotContainSpace])],

و مرحله‌ی آخر، نمایش یک پیام اعتبارسنجی مناسب و متناظر با متد cannotContainSpace است. برای این منظور فایل signup-form.component.html را گشوده و تغییرات ذیل را اعمال کنید:
<div class="form-group">
    <label form="name">Username</label>
    <input id="name" type="text" class="form-control"
           ngControl="name"
           #name="ngForm" />
    <div *ngIf="name.touched && name.errors">
        <label class="text-danger" *ngIf="name.errors.required">
            Username is required.
        </label>
        <label class="text-danger" *ngIf="name.errors.cannotContainSpace">
            Username can't contain space.
        </label>
    </div>
</div>
همانطور که در قسمت قبل نیز عنوان شد، چون اکنون به یک المان، بیش از یک اعتبارسنجی اعمال شده‌است، استفاده از خاصیت valid، بیش از اندازه عمومی بوده و باید از خاصیت errors استفاده کرد. به همین جهت این دو اعتبارسنجی را در یک div محصور کننده قرار می‌دهیم و در صورت وجود خطایی، خاصیت name.errors، دیگر نال نبوده و دو برچسب قرار گرفته‌ی در آن بر اساس شرط‌های ngIf آن، پردازش خواهند شد.
نام خاصیت بازگشت داده شده‌ی در اعتبارسنجی سفارشی، به عنوان یک خاصیت جدید شیء errors قابل استفاده است؛ مانند name.errors.cannotContainSpace.

به عنوان تمرین ماژول جدید emailValidators.ts را افزوده و سپس اعتبارسنجی سفارشی بررسی معتبر بودن ایمیل وارد شده را تعریف کنید:
import {Control} from '@angular/common';
 
export class EmailValidators {
    static email(control: Control) {
        var regEx = /^(([^<>()\[\]\\.,;:\s@"]+(\.[^<>()\[\]\\.,;:\s@"]+)*)|(".+"))@((\[[0-9]{1,3}\.[0-9]{1,3}\.[0-9]{1,3}\.[0-9]{1,3}])|(([a-zA-Z\-0-9]+\.)+[a-zA-Z]{2,}))$/;
        var valid = regEx.test(control.value);
        return valid ? null : { email: true };
    }
}
در ادامه آن‌را به لیست formBuilder.group افزوده و همچنین پیام اعتبارسنجی ویژه‌ای را نیز به قالب فرم اضافه کنید (کدهای کامل آن، در فایل zip انتهای بحث موجود است).


یک نکته

اگر نیاز است از regular expressions مانند مثال فوق استفاده شود، می‌توان از متد توکار Validators.pattern نیز استفاده کرد و نیازی به تعریف یک متد جداگانه برای آن وجود ندارد؛ مگر اینکه نیاز به بازگشت شیء خطای کاملتری با خواص بیشتری وجود داشته باشد.


اعتبارسنجی async یا اعتبارسنجی از راه دور (remote validation)

یک سری از اعتبارسنجی‌ها را در سمت کلاینت می‌توان تکمیل کرد؛ مانند بررسی معتبر بودن فرمت ایمیل وارده. اما تعدادی دیگر، نیاز به اطلاعاتی از سمت سرور دارند. برای مثال آیا نام کاربری در حال ثبت، تکراری است یا خیر؟ این نوع اعتبارسنجی‌ها در رده‌ی async validation قرار می‌گیرند.
سازنده‌ی شیء Control در AngularJS 2.0 که در مثال‌های بالا نیز مورد استفاده قرار گرفت، پارامتر اختیاری سومی را نیز دارد که یک AsyncValidatorFn را قبول می‌کند:
 control(value: Object, validator?: ValidatorFn, asyncValidator?: AsyncValidatorFn) : Control
پیاده سازی async validators، بسیار شبیه به سایر اعتبارسنج‌ها هستند. اما از آنجائیکه نیاز به کار با سرور را دارند، استاتیک تعریف کردن آن‌ها، سبب قطع شدن دسترسی آن‌ها از context کلاس جاری شده و امکان تزریق وابستگی‌ها را از دست خواهیم داد. برای مثال دیگر نمی‌توان به سادگی، سرویس دریافت اطلاعات کاربران را در اینجا تزریق کرد. یک راه حل رفع این مشکل، تعریف همان متد اعتبارسنج در کلاس کامپوننت فرم است:
nameShouldBeUnique(control: Control) {
    let name: string = control.value;
    return new Promise((resolve) => {
        this._userService.isUserNameUnique(<IUser>{ "name": name }).subscribe(
            (result: IResult) => {
                resolve(                    
                    result.result ? null : { 'nameShouldBeUnique': true }
                );
            },
            error => {
                resolve(null);
            }
        );
    });
}
و سپس فراخوانی آن به صورت ذیل، به عنوان سومین عنصر آرایه‌ی تعریف شده:
this.form = _formBuilder.group({
    name: ['', Validators.compose([
        Validators.required,
        UsernameValidators.cannotContainSpace
    ]),
        (control: Control) => this.nameShouldBeUnique(control)],
در اینجا با استفاده از arrow functions، امکان دسترسی به این متد تعریف شده‌ی در سطح کلاس، که استاتیک هم نیست، وجود خواهد داشت. به این ترتیب دیگر context کلاس را از دست نداده‌ایم و اینبار می‌توان به this._userService، که آن‌را در ادامه تکمیل خواهیم کرد، بدون مشکلی دسترسی یافت.
امضای متد nameShouldBeUnique تفاوتی با سایر متدهای اعتبارسنج نداشته و پارامتر ورودی آن، همان کنترل است که توسط آن می‌توان به مقدار وارد شده‌ی توسط کاربر دسترسی یافت. اما تفاوت اصلی آن در اینجا است که این متد باید یک شیء Promise را بازگشت دهد. یک Promise، بیانگر نتیجه‌ی یک عملیات async است. در اینجا دو حالت resolve و error را باید پیاده سازی کرد. در حالت error، یعنی عملیات async صورت گرفته با شکست مواجه شده‌است و در حالت resolve، یعنی عملیات تکمیل شده و اکنون می‌خواهیم نتیجه‌ی نهایی را بازگشت دهیم. نتیجه نهایی بازگشت داده شده‌ی در اینجا، همانند سایر validators است و اگر نال باشد، یعنی اعتبارسنجی موفقیت آمیز بوده و اگر یک شیء را بازگشت دهیم، یعنی اعتبارسنجی با شکست مواجه شده‌است.

این Promise، از یک سرویس تعریف شده‌ی در فایل جدید user.service.ts استفاده می‌کند:
import { Injectable } from '@angular/core';
import { Http, Response } from '@angular/http';
import { Observable } from 'rxjs/Observable';
import { Headers, RequestOptions } from '@angular/http';
import { IUser } from  './user';
import { IResult } from './result';
 
@Injectable()
export class UserService {
    private _checkUserUrl = '/home/checkUser';
 
    constructor(private _http: Http) { }
 
    private handleError(error: Response) {
        console.error(error);
        return Observable.throw(error.json().error || 'Server error');
    }
 
    isUserNameUnique(user: IUser): Observable<IResult> {
        let headers = new Headers({ 'Content-Type': 'application/json' }); // for ASP.NET MVC
        let options = new RequestOptions({ headers: headers });
 
        return this._http.post(this._checkUserUrl, JSON.stringify(user), options)
            .map((response: Response) => <IResult>response.json())
            .do(data => console.log("User: " + JSON.stringify(data)))
            .catch(this.handleError);
    }
}
با نحوه‌ی تعریف سرویس‌ها و همچنین کار با سرور و دریافت اطلاعات، در قسمت‌های قبلی بیشتر آشنا شدیم. در اینجا یک درخواست get، به آدرس home/checkuser سرور، ارسال می‌شود. سپس نتیجه‌ی آن در قالب اینترفیس IResult بازگشت داده خواهد شد. این اینترفیس را در فایل result.ts به صورت ذیل تعریف کرده‌ایم:
export interface IResult {
    result: boolean;
}

کدهای سمت سرور برنامه که کار بررسی یکتا بودن نام کاربری را انجام می‌دهند، به صورت ذیل در فایل Controllers\HomeController.cs تعریف شده‌اند: 
namespace MVC5Angular2.Controllers
{
    public class HomeController : Controller
    {
        [HttpPost]
        public ActionResult CheckUser(User user)
        {
            var isUnique = new { result = true };
            if (user.Name?.Equals("Vahid", StringComparison.OrdinalIgnoreCase) ?? false)
            {
                isUnique = new { result = false };
            }
 
            return new ContentResult
            {
                Content = JsonConvert.SerializeObject(isUnique, new JsonSerializerSettings
                {
                    ContractResolver = new CamelCasePropertyNamesContractResolver()
                }),
                ContentType = "application/json",
                ContentEncoding = Encoding.UTF8
            };
        }
    }
}
در اینجا اگر نام کاربری وارد شده مساوی Vahid بود، یک شیء anonymous، مطابق امضای اینترفیس IResult سمت کاربر (همان فایل result.ts عنوان شده) بازگشت داده می‌شود.

بنابراین تا اینجا مسیر سمت سرور home/checkuser تکمیل شده‌است. این مسیر توسط سرویس کاربر صدا زده شده و اگر نام کاربری وارد شده موجود باشد، نتیجه‌ای را مطابق امضای قرارداد IResult سفارشی ما بازگشت می‌دهد.
پس از آن مجددا به فایل signup-form.component.ts مراجعه کرده و سرویس جدید UserService را به سازنده‌ی آن تزریق کرده‌ایم. همچنین قسمت providers این کامپوننت را هم جهت تکمیل اطلاعات تزریق کننده‌ی توکار AngularJS 2.0 مقدار دهی کرده‌ایم. البته همانطور که در مبحث تزریق وابستگی‌ها نیز عنوان شد، اگر این سرویس قرار نیست در کلاس دیگری استفاده شود، نیازی نیست تا آن‌را در بالاترین سطح ممکن و در فایل app.component.ts ثبت و معرفی کرد:
@Component({
    selector: 'signup-form',
    templateUrl: 'app/users/signup-form.component.html',
    providers: [ UserService ]
})
export class SignupFormComponent {
 
    constructor(private _formBuilder: FormBuilder, private _userService: UserService) {
پس از ترزیق وابستگی private _userService: UserService، اکنون این سرویس به سادگی و به حالت متداولی در متد nameShouldBeUnique(control: Control) قابل دسترسی خواهد بود و از آن می‌توان جهت اعتبارسنجی‌های غیرهمزمان استفاده کرد.

اکنون که کدهای فعال سازی اعتبارسنجی از راه دور ما تکمیل شده‌است، به فایل signup-form.component.html مراجعه کرده و پیام مناسبی را نمایش خواهیم داد:
<div *ngIf="name.touched && name.errors">
    <label class="text-danger" *ngIf="name.errors.required">
        Username is required.
    </label>
    <label class="text-danger" *ngIf="name.errors.cannotContainSpace">
        Username can't contain space.
    </label>
    <label class="text-danger" *ngIf="name.errors.nameShouldBeUnique">
        This username is already taken.
    </label>
</div>
در ادامه اگر برنامه را اجرا کنید، با ورود نام کاربری Vahid، یک چنین پیام خطایی، مشاهده خواهد شد:



نمایش پیام loading در حین انجام اعتبارسنجی از راه دور

شاید بد نباشد که در حین انجام عملیات اعتبارسنجی از راه دور و ارسال درخواستی به سرور و بازگشت نتیجه‌ی آن، یک پیام loading را نیز نمایش داد. برای انجام این‌کار نیاز است تغییرات ذیل را به فایل signup-form.component.html اضافه کنیم:
<input id="name" type="text" class="form-control"
       ngControl="name"
       #name="ngForm" />
<div *ngIf="name.control.pending">
    Checking server, Please wait ...
</div>
در اینجا یک div جدید را ذیل المان ورود نام کاربری اضافه کرده‌ایم. همچنین نحوه‌ی نمایش آن‌را با دسترسی به متغیر name# و کنترل منتسب، به آن مدیریت می‌کنیم. اگر عملیات async ایی بر روی این کنترل در حال اجرا باشد، Promise تعریف شده، وضعیت pending را بازگشت می‌دهد. به همین جهت می‌توان از این خاصیت، جهت نمایش دادن یا مخفی کردن عبارت و یا تصویری استفاده کرد.

 
اعتبارسنجی ترکیبی در حین submit یک فرم

فرض کنید می‌خواهید منطقی را که حاصل اعتبارسنجی تمام فیلدهای فرم است (و نه هر کدام به تنهایی)، در حین submit آن اعمال کنید. برای مثال آیا ترکیب نام کاربری و کلمه‌ی عبور شخصی در حین login معتبر است یا خیر؟ در این حالت پس از بررسی‌های لازم در متد onSubmit، می‌توان با استفاده از متد find شیء form، به یکی از کنترل‌های فرم دسترسی یافت و سپس با استفاده از متد setErrors، خطای اعتبارسنجی سفارشی را به آن اضافه کرد:
onSubmit(): void {
    console.log(this.form.value);
 
    this.form.find('name').setErrors({
        invalidData : true
    }); 
}
سپس در سمت قالب این کامپوننت، نحوه‌ی نمایش این اعتبارسنجی سفارشی، همانند قبل است:
<div *ngIf="name.touched && name.errors">
    <label class="text-danger" *ngIf="name.errors.invalidData">
        Check the inputs....
    </label>
</div>


اتصال المان‌های فرم به مدلی جهت ارسال به سرور

اکنون که دسترسی به خاصیت this.form را داریم و این خاصیت توسط [ngFormModel] به تمام اشیاء تعریف شده‌ی در فرم و تغییرات آن‌ها دسترسی دارد، می‌توان از آن برای دسترسی به شیء‌ایی که حاوی مدل فرم است، استفاده کرد. برای نمونه در مثال فوق، خاصیت value آن، چنین خروجی را دارد:
  { name="VahidN", email="email@site.com", password="123"}
بنابراین برای ارسال اطلاعات این فرم به سرور، تنها کافی است این شیء را ارسال کنیم. به همین جهت در فایل user.service.ts، به کلاس سرویس کاربران، متد addUser را اضافه می‌کنیم:
import { Injectable } from '@angular/core';
import { Http, Response } from '@angular/http';
import { Observable } from 'rxjs/Observable';
import { Headers, RequestOptions } from '@angular/http';
import { IUser } from  './user';
import { IResult } from './result';
 
@Injectable()
export class UserService {
    private _addUserUrl = '/home/addUser';
 
    constructor(private _http: Http) { }
 
    private handleError(error: Response) {
        console.error(error);
        return Observable.throw(error.json().error || 'Server error');
    }
 
    addUser(user: IUser): Observable<IUser> {
        let headers = new Headers({ 'Content-Type': 'application/json' }); // for ASP.NET MVC
        let options = new RequestOptions({ headers: headers });
 
        return this._http.post(this._addUserUrl, JSON.stringify(user), options)
            .map((response: Response) => <IUser>response.json())
            .do(data => console.log("User: " + JSON.stringify(data)))
            .catch(this.handleError);
    }
}
کدهای سمت سرور آن در فایل Controllers\HomeController.cs نیز چنین شکلی را می‌توانند داشته باشند:
[HttpPost]
public ActionResult AddUser(User user)
{
    user.Id = 1; //todo: save user and get id from db
 
    return new ContentResult
    {
        Content = JsonConvert.SerializeObject(user, new JsonSerializerSettings
        {
            ContractResolver = new CamelCasePropertyNamesContractResolver()
        }),
        ContentType = "application/json",
        ContentEncoding = Encoding.UTF8
    };
}
و پس از آن کدهای متد onSubmit فایل signup-form.component.ts برای ارسال این شیء به صورت ذیل خواهند بود:
onSubmit(): void {
    console.log(this.form.value);
 
    /*this.form.find('name').setErrors({
            invalidData : true
        });*/
 
    this._userService.addUser(<IUser>this.form.value)
        .subscribe((user: IUser) => {
            console.log(`ID: ${user.id}`);
        });
}


کدهای کامل این قسمت را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: (این کدها مطابق نگارش RC 1 هستند)
MVC5Angular2.part11.zip


خلاصه‌ی بحث

برای اینکه بتوان کنترل بیشتری را بر روی المان‌های فرم داشت، ابتدا سرویس FormBuilder را در سازنده‌ی کلاس کامپوننت فرم تزریق می‌کنیم. سپس با استفاده از متد group آن، المان‌های فرم را به صورت کلیدهای شیء پارامتر آن تعریف می‌کنیم. در اینجا می‌توان اعتبارسنجی‌های توکار AngularJS 2.0 را که در کلاس پایه‌ی Validators مانند Validators.required وجود دارند، تعریف کرد. با استفاده از متد compose آن‌ها را ترکیب نمود و یا پارامتر سومی را جهت اعتبارسنجی‌های async اضافه نمود. در این حالت شیء form تعریف شده به صورت [ngFormModel] به قالب فرم متصل می‌شود و از تغییرات آن آگاه خواهد شد.
‫۸ سال و ۵ ماه قبل، پنجشنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۵، ساعت ۱۸:۰۰
مهدی پایروند مهدی پایروند
اشتراک‌ها
مجموعه ای روان برای یادگیری AngularCLI
https://github.com/Vintharas/angular2-step-by-step-01-your-first-component
https://github.com/Vintharas/angular2-step-by-step-02-refactoring-to-services
https://github.com/Vintharas/angular2-step-by-step-03-your-second-component-and-data-bindings
https://github.com/Vintharas/angular2-step-by-step-04-routing
https://github.com/Vintharas/angular2-step-by-step-05-forms-and-validation
https://github.com/Vintharas/angular2-step-by-step-06-consuming-real-data-with-http
مجموعه ای روان برای یادگیری AngularCLI
‫۷ سال و ۳ ماه قبل، چهارشنبه ۲۱ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۳:۴۵
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب دوره‌ها
تنظیمات امنیتی دسترسی به سرور RavenDB
تا اینجا اگر مباحث را دنبال کرده باشید، برای اتصال به RavenDB از اعتبارسنجی خاصی استفاده نشد و در حالت پیش فرض، بدون تنظیم خاصی، موفق به اتصال به سرور آن شدیم. بدیهی این مورد در دنیای واقعی به دلایل امنیتی قابل استفاده نیست و نیاز است دسترسی به سرور RavenDB را محدود کرد. برای مثال SQL Server حداقل از دو روش Windows authentication و روش توکار خاص خودش برای اعتبارسنجی دسترسی به داده‌ها استفاده می‌کند. اما RavenDB چطور؟

حالت پیش فرض دسترسی به سرور RavenDB

اگر فایل Raven.Server.exe.config را در یک ویرایشگر متنی باز کنید، یک چنین تنظیماتی در آن قابل مشاهده هستند:
<?xml version="1.0" encoding="utf-8" ?>
<configuration>
  <appSettings>
    <add key="Raven/Port" value="*"/>
    <add key="Raven/DataDir" value="~\Database\System"/>
    <add key="Raven/AnonymousAccess" value="Admin"/>
  </appSettings>
<runtime>
<loadFromRemoteSources enabled="true"/>
<assemblyBinding xmlns="urn:schemas-microsoft-com:asm.v1">
<probing privatePath="Analyzers;Plugins"/>
</assemblyBinding>
</runtime>
</configuration>
کلید Raven/AnonymousAccess چندین مقدار مختلف را می‌تواند داشته باشد، مانند Get ، All و None.
حالت پیش فرض دسترسی به RavenDB برای کاربران اعتبارسنجی نشده، حالت Get است (خواندن اطلاعات) و هیچگونه دسترسی تغییر اطلاعات آن‌را ندارند (حالت Read only). اگر این کلید به All تنظیم شود، کلیه کاربران، قابلیت Read و Write را خواهند داشت. حالت None به این معنا است که تنها کاربران اعتبارسنجی شده می‌توانند به دیتابیس دسترسی پیدا کنند.
اگر علاقمند هستید که مجوزهای یک کاربر متصل را مشاهده کنید، از فرمان ذیل استفاده نمائید:
 var json = ((ServerClient) store.DatabaseCommands).CreateRequest("GET", "/debug/user-info").ReadResponseJson();

نکته بسیار مهم
اگر مجوز RavenDB را نخریده باشید، مقدار Admin تنها مقداری است که در اینجا می‌توانید تنظیم کنید. به این معنا که کلیه کاربران، دسترسی Admin را به سرور خواهند داشت. (و بدیهی است فقط برای آزمایش سیستم مناسب است)
سعی در تنظیم حالت اعتبار سنجی زمانیکه از مجوز AGPL استفاده می‌کنید، با یک استثناء از طرف سرور متوقف خواهد شد.


Windows authentication

اعتبار سنجی پیش فرض مورد استفاده نیز Windows authentication است. به این معنا که تنها کاربری با دارا بودن اکانت معتبری بر روی سیستم و یا دومین ویندوزی، امکان کار با RavenDB را خواهد داشت. در این حالت کلیه کاربران دومین به سرور دسترسی خواهند داشت. اگر این حالت مطلوب شما نیست، می‌توان از گروه‌های ویژه کاربران تعریف شده بر روی سیستم و یا بر روی دومین ویندوزی استفاده کرد.
این تنظیمات باید بر روی دیتابیس System صورت گیرند، در قسمت Settings و حالت Windows authentication :



اعتبارسنجی OAuth

شاید دسترسی به سرور RavenDB همیشه از طریق Windows authentication مطلوب نباشد. برای این حالت از روش اعتبارسنجی سفارشی خاصی به نام OAuth نیز پشتیبانی می‌شود. این حالت به صورت توکار در سرور RavenDB پیاده سازی شده است و یا می‌توان با پیاده سازی اینترفیس IAuthenticateClient کنترل بیشتری را اعمال کرد. البته با دریافت افزونه Raven.Bundles.Authentication به یک نمونه پیاده سازی شده آن دسترسی خواهید داشت. پس از دریافت آن، فایل اسمبلی مربوطه را به درون پوشه افزونه‌های سرور کپی کنید تا آماده استفاده شود.
 PM> Install-Package RavenDB.Bundles.Authentication -Pre
کار با آن هم بسیار ساده است. ابتدا کلیدهای لازم را در سمت سرور، در قسمت تنظیمات بانک اطلاعاتی سیستم ایجاد کنید:


فایل کانفیگ سرور را برای افزودن سطر ذیل ویرایش کنید:
<add key="Raven/AuthenticationMode" value="OAuth"/>
سپس DocumentStore کلاینت به نحو ذیل باید آغاز شود:
 var documentStore = new DocumentStore
{
  ApiKey = "sample/ThisIsMySecret",
  Url = "http://localhost:8080/"
};

‫۱۱ سال و ۲ ماه قبل، جمعه ۲۲ شهریور ۱۳۹۲، ساعت ۱۶:۵۵
مهدی سعیدی فر مهدی سعیدی فر
مطالب
معرفی پروژه فروشگاهی Iris Store
پروژه IrisStore، یک سیستم فروشگاهی متن باز برای راه اندازی فروشگاه‌های اینترنتی کوچک است که سورس آن را می‌توانید از آدرس زیر دریافت کنید و برای اجرای آن نیاز به VS 2015 دارید (به دلیل استفاده‌ی از قابلیت‌های جدید زبان سی‌شارپ):
 
https://github.com/MehdiSaeedifar/IrisStore
 
همچنین نمونه‌ی آنلاین آن‌را می‌توانید در فروشگاه آیریس مشاهده کنید.
 

در ادامه برخی از قابلیت‌های این سیستم را مشاهده می‌کنید:
 

جست و جو با قابلیت دسته بندی نتایج
 
به هنگام جست و جو، لیستی از موارد پیشنهادی به صورت دسته بندی شده نمایش داده می‌شود.



جست و جوی پیشرفته کالا‌ها
 
جست و جو بر اساس قیمت، گروه، کلمات کلیدی و مرتب سازی نتایج انجام می‌گیرد. همچنین نتایج جست و جو بدون رفرش شدن صفحه و به صورت AJAX ای به همراه تغییر URL صفحه صورت می‌گیرد.



نمایش نمودار تغییرات قیمت
 
امکان نمایش نمودار تغییرات قیمت کالا در بازه‌ی زمانی نیز پیش بینی شده است.

   
ویرایش اطلاعات به صورت inline
 
 امکان ویرایش قیمت و تاریخ به صورت inline وجود دارد.



   

مدیریت تصاویر کالا

 
در این قسمت امکان آپلود همزمان چندین فایل به همراه پیش نمایش آن‌ها وجود دارد. همچنین امکان کشیدن و رها کردن برای تغییر ترتیب چیدمان عکس‌ها نیز مهیا است.( تصویر اول به عنوان کاور کالا در نظر گرفته می‌شود.)


   

قابلیت‌های دیگر:

 
- مدیریت تصاویر اسلایدشو و تغییر ترتیب آن‌ها از طریق کشیدن و رها کردن (drag & drop)
- تعریف برگه و تغییر ترتیب نمایش آن‌ها از طریق کشیدن و رها کردن
- امکان ارسال پست
- تعریف دسته بندی
- مدیریت کاربران
- تعریف تنظیمات سایت
- نمایش کالا و پست‌های مشابه

کارهایی که باید انجام شود:

 
- پیاده سازی سبد خرید و خرید آنلاین
 

تصویر پنل مدیریت

 

تصویر صفحه‌ی اصلی:



همچنین به راحتی می‌توان با طراحی قالب جدیدی، از این سیستم برای کاری غیر از فروشگاه اینترنتی استفاده کرد؛ سایت‌های زیر نمونه‌های آنلاین دیگری از این سیستم هستند:

- http://www.petrapars.ir
- http://www.ava-tarh.ir
  
در نهایت فهرستی از کتاب خانه‌ها و فناوری‌های استفاده شده و همچنین مقالات مرتبط با این پروژه را قرار داده‌ام.

کتابخانه‌ها و فریم ورک‌های سمت سرور:
 فناوری یا کتابخانه   توضیحات  
مقالات مرتبط
 ASP.NET MVC 5.x
 فریم ورک و موتور اصلی سایت
 -ASP.NET MVC
-How to handle repeating form fields in ASP MVC
-How to dynamically (via AJAX) add new items to a bound list model, in ASP MVC.NET  
 Entity Framework 6.x
 فریم ورک دسترسی به داده
 -Entity framework code-first
-Update One-to-Many Entity using DBContext 
-مدیریت اطلاعات وابسته به زمان در بانک‌های اطلاعاتی رابطه‌ای
EFSecondLevelCache
کش سطح دوم EF 6
  -بازنویسی سطح دوم کش برای Entity framework 6  
 AutoMapper
 نگاشت اطلاعات یک شی به شی دیگر به صورت خودکار  - دوره AutoMapper
- خودکارسازی فرآیند نگاشت اشیاء در AutoMapper  
 StructureMap
 تزریق وابستگی‌ها
-EF Code First #12  
 MvcCheckBoxList
 اضافه کردن CheckBoxList  به HtmlHelper 

 DNTScheduler
 برای انجام کارهای زمان بندی شده
 -انجام کارهای زمانبندی شده در برنامه‌های ASP.NET توسط DNT Scheduler
 Lucene.Net
 موتور جستجوی سایت  -جستجوی سریع و پیشرفته با لوسین Lucene.net  
 AspNet.Identity
 سیستم مدیریت کاربران
 -اعمال تزریق وابستگی‌ها به مثال رسمی ASP.NET Identity  
 ELMAH.MVC
 کتابخانه ثبت وقایع و خطا‌های سیستم  -معرفی ELMAH
 PagedList
 نمایش اطلاعات به صورت صفحه بندی شده
PersianDateTime
جایگزینی است برای System.DateTime برای تاریخ‌های شمسی
-PersianDateTime جایگزینی برای System.DateTime
T4MVC
تعاریف Strongly typed مسیرها 
-T4MVC : یکی از الزامات مدیریت پروژه‌های ASP.NET MVC
Dynamic LINQ
نوشتن کوئری‌های LINQ به صورت رشته ای
 -انتخاب پویای فیلد‌ها در LINQ
-فعال سازی و پردازش جستجوی پویای jqGrid در ASP.NET MVC 

کتابخانه‌های جاوا اسکریپتی سمت کلاینت:
 
 فناوری یا کتابخانه  
  توضیحات     مقالات مرتبط 
 jQuery  کتاب خانه‌ی پایه جاوا اسکرپتی سایت
  -آموزش (jQuery) جی کوئری
-آموزش JQuery Plugin و مباحث پیشرفته جی کوئری  
 
 jQuery UI  ویجت‌های رابط کاربری
 - نمایش رکوردها به ترتیب اولویت به کمک jQuery UI sortable در ASP.NET MVC
- jQuery UI Sortable
-Categorized search result with jQuery UI Autocomplete
- jQuery UI Slider
-rtl jQuery UI Slider
-jquery UI Sortable with table and tr width  
jQuery Validation اعتبار سنجی سمت کلاینت
 -مشکل اعتبار سنجی jQuery validator در Bootstrap tabs
-نمایش خطاهای اعتبارسنجی سمت کاربر ASP.NET MVC به شکل Popover به کمک Twitter bootstrap
toastr نمایش پیام و اطلاع رسانی
PersianDatePicker یک DatePicker شمسی کم حجم 
-PersianDatePicker یک DatePicker شمسی به زبان JavaScript که از تاریخ سرور استفاده می‌کند
CKEDITOR ادیتور متن
 -استفاده از ادیتور CKEditor در صفحات ASP.NET
-یکپارچه سازی CKEditor با Lightbox
Roxy Fileman مدیریت فایل ها  -افزونه مدیریت فایل‌های رایگان Roxy FileMan برای TinyMce و CkEditor  
Magnific Popup نمایش عکس‌ها به صورت پاپ آپ
Select2 تغییر شکل drop down list‌ها برای انتخاب گزینه‌ها
jqGrid v4.6 نمایش اطلاعات در قالب جدول
 - آموزش jqGrid
Bootstrap Star Rating امتیاز دهی ستاره ای
 -پیاده سازی امتیاز دهی ستاره‌ای به مطالب به کمک jQuery در ASP.NET MVC
jQuery File Upload Plugin آپلود فایل به صورت AJAX ای
HIGHCHARTS نمایش نمودار
jQuery Number Plugin برای فرمت کردن اعداد
X-editable ویرایش اطلاعات به صورت inline
 -قابل ویرایش کننده‌ی فوق العاده x-editable ؛ قسمت اول  
bootstrap-confirmation نمایش فرم تایید در قالب popover
PathJS برای تغییر URL صفحه برای اعمال Ajax ای 
-پیاده سازی دکمه «بیشتر» یا «اسکرول نامحدود» به کمک jQuery در ASP.NET MVC  

فریمورک‌های CSS:
 
فناوری یا کتابخانه
 توضیحات  
 مقالات مرتبط  
 Bootstrap 3.x 
 فریم ورک پایه ای css سایت
  - Bootstrap 3 RTL Theme
- Twitter Bootstrap
-سازگارسازی کلاس‌های اعتبارسنجی Twitter Bootstrap 3 با فرم‌های ASP.NET MVC 
-ساخت قالب‌های نمایشی و ادیتور دکمه سه وضعیتی سازگار با Twitter bootstrap در ASP.NET MVC
-نمایش اخطارها و پیام‌های بوت استرپ به کمک TempData در ASP.NET MVC
 AdminLTE 
 قالب مدیریت سایت
  - نسخه راستچین شده AdminLTE 2.2.1
Animate.css   انیمیشن‌های css3 سایت
Font Awesome   پک آیکون‌های برداری
Awesome Bootstrap Checkbox   زیبا سازی چک باکس ها
فونت فارسی وزیر   قلم فارسی

لطفا برای طرح سؤالات و پیشنهادات خود و جهت مدیریت بهتر آن‌ها، از قسمت اختصاصی این پروژه در سایت استفاده نمائید.
‫۸ سال و ۷ ماه قبل، دوشنبه ۹ فروردین ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۴۵
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
اعتبارسنجی مبتنی بر JWT در ASP.NET Core 2.0 بدون استفاده از سیستم Identity
- در مقدمه مطلب «ذخیره سازی اطلاعات در مرورگر توسط برنامه‌های Angular» در مورد محدودیت حجم‌های حالت‌های مختلف ذخیره سازی اطلاعات در سمت کلاینت، بیشتر توضیح داده شده‌است.
- روش پیاده سازی dynamic permission شما و قرار دادن اطلاعات آن در توکن، در این حالت بی‌مورد است. از این جهت که به نظر قصد ندارید از اطلاعات آن در سمت کلاینت استفاده کنید (محدود کردن دسترسی به صفحات یک برنامه‌ی SPA و نه یک برنامه‌ی MVC). توکن و هرچیزی که در آن است جهت کاربردهای سمت کلاینت بیشتر باید مورد استفاده قرارگیرند تا سمت سرور. این بحث JWT برای برنامه‌های Angular و کلا SPA (تک صفحه‌ای وب) بیشتر استفاده می‌شود (سمت سرور Web API خالص، سمت کاربر SPA خالص). اگر برنامه‌ی شما چنین چیزی نیست، از آن استفاده نکنید.
چون اطلاعات دسترسی به صفحات به نظر سایت MVC شما مطلقا کاربردی در سمت کلاینت ندارند، آن‌را به توکن اضافه نکنید. در عوض در متد CanUserAccess، قسمت user.HasClaim را با کوئری گرفتن از بانک اطلاعاتی جایگزین کنید.
- مثال سمت کلاینت بحث جاری در سری «احراز هویت و اعتبارسنجی کاربران در برنامه‌های Angular» عمیق‌تر بررسی شده‌است و هدف از قسمت‌های مختلف توکن آن‌را جهت استفاده‌ی در سمت کلاینت (استفاده از نقش‌ها جهت دسترسی به صفحات برنامه‌ی سمت کلاینت Angular، استفاده از تاریخ انقضای توکن جهت بررسی اعتبار آن، استفاده از نام نمایشی قرار گرفته‌ی در توکن برای نمایش آن در سمت کلاینت و غیره)، بهتر درک خواهید کرد. در سمت سرور با داشتن Id شخص، مابقی را می‌توان از بانک اطلاعاتی کوئری گرفت و نیازی به سنگین کردن توکن نیست.
‫۶ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲۵ تیر ۱۳۹۷، ساعت ۱۹:۵۴
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
غیرمعتبر کردن توکن و یا کوکی سرقت شده در برنامه‌های مبتنی بر ASP.NET Core
این مشکل نیست. این توکن‌ها متکی به خود (self contained) هستند و همه چیز را جهت استفاده‌ی کامل از آن‌ها، درون خود دارند و تا زمانیکه یکسری از claims موجود در آن‌ها منقضی نشود (مانند طول عمر تنظیم شده‌ی آن‌ها) یا تغییر نکنند، از سمت سرور بدون هیچ مشکلی، اعتبارسنجی خواهند شد. زمانیکه logout می‌کنید، فقط این توکن‌ها را از کش‌های مختلف مرورگر حذف می‌کنید؛ اما ردی از حذف شدن و غیرمعتبر شدن آن، در سمت سرور ذخیره نمی‌شود و اگر کاربری قبلا این توکن را ذخیره کرده باشد، باز هم باتوجه به متکی به خود بودن آن، می‌تواند از آن استفاده‌ی مجدد کند. برای برگشت زدن توکن‌های متکی به خود، در سمت سرور، باید داخل آن‌ها یک claim سفارشی مانند serial number، قرار داد و همچنین در سمت سرور هم این serial number را ذخیره کرد. بعد در حین logout، این serial number را در بانک اطلاعاتی تغییر داد تا دفعه‌ی بعدی که قرار است از توکن متکی به خود استفاده شود، اعتبارسنجی ثانویه‌ای بر روی این claim دریافتی از کاربر و مقایسه‌ی آن با مقدار موجود در بانک اطلاعاتی در سمت سرور هم انجام شود (حالت پیش‌فرض اکثر سیستم‌های اعتبارسنجی، فاقد این مرحله است). اینکار در ASP.NET Core Identity تحت عنوان مفهوم security stamp پیاده سازی شده و وجود دارد؛ در JWTها توسط TokenValidatorService و در کوکی‌ها، توسط CookieValidatorService قابل پیاده سازی است. در نگارش‌های قبلی ASP.NET و حالت استفاده‌ی از Forms authentication، امکان بررسی سفارشی وضعیت کاربر جاری در authenticate request هم وجود دارد. مطلب جاری، به غنی‌سازی Validator Service‌های اشاره شده، می‌پردازد.
‫۱ سال و ۱ ماه قبل، چهارشنبه ۱۸ مرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۴:۰۳
مهدی ملائیان مهدی ملائیان
اشتراک‌ها
پیاده سازی In Memory OLTP در SQL Server

How do you go about transferring a disk-based workload to the respective memory-optimized design? How do you process memory-optimized tables? How important for performance are natively-compiled Stored Procedures? Artemakis Artemiou comes up with a step-by-step guide to implementing an in-memory OLTP solution .  

پیاده سازی In Memory OLTP در SQL Server
‫۸ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۲۷ فروردین ۱۳۹۵، ساعت ۰۵:۲۸
وحید محمدطاهری وحید محمدطاهری
اشتراک‌ها
کتابخانه pioneer
Pioneer provides an abstraction layer between your integration tests and your DOM markup, DRYing up your step definitions and consolidating how people interact with the DOM in tests.  Demo
کتابخانه pioneer
‫۹ سال و ۳ ماه قبل، جمعه ۲ مرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۲:۰۷