کیانوش درتاج کیانوش درتاج
مطالب
آموزش زبان Rust - قسمت 4 - انواع داده‌ها
انواع داده‌ها، جنبه‌ی ضروری هر زبان برنامه نویسی هستند و Rust نیز از این قاعده مستثنا نیست. در Rust از انواع داده برای تعریف نوع داده‌ای که یک متغیر می‌تواند نگه دارد استفاده می‌شود. این مقاله رایج‌ترین انواع داده در Rust را پوشش می‌دهد، از جمله:
  • Boolean
  • Unsigned int
  • Signed int
  • Floating point numbers
  • Char
  • String types
  • Arrays
  • Tuples
  • Type aliasing

Boolean
در Rust، نوع داده بولین با کلمه کلیدی bool نشان داده می‌شود. این نوع داده، فقط می‌تواند دو مقدار داشته باشد: true یا false و معمولاً در دستورات شرطی و حلقه‌ها برای کنترل جریان یک برنامه استفاده می‌شود. 
 let is_rust_awesome: bool = true;

Unsigned int
  اعداد صحیح بدون علامت در Rust با کلمه کلیدی u و سپس تعداد بیت‌هایی که عدد صحیح باید داشته باشد، نشان داده می‌شوند. به عنوان مثال، u8 یک عدد صحیح بدون علامت 8 بیتی را نشان می‌دهد. محدوده‌ی یک عدد صحیح بدون علامت از 0 تا 2^n - 1 است که n تعداد بیت‌ها است. 
 let x: u8 = 255;

Signed int
  اعداد صحیح علامت‌دار در Rust با کلمه‌ی کلیدی i و سپس تعداد بیت‌هایی که عدد صحیح باید داشته باشد، نشان داده می‌شوند. به عنوان مثال، i32، یک عدد صحیح علامت‌دار  32 بیتی را نشان می‌دهد. محدوده یک عدد صحیح علامت‌دار از -2^(n-1) تا 2^(n-1) - 1 است که n تعداد بیت‌ها است. 
 let x: i32 = -2147483648;

Floating point numbers
  اعداد ممیز شناور در Rust با کلمات کلیدی f32 یا f64 نشان داده می‌شوند که به ترتیب مخفف اعداد ممیز شناور 32 بیتی و 64 بیتی هستند. این نوع داده‌ها برای نمایش اعداد واقعی با اعشار استفاده می‌شوند. 
let x: f32 = 3.14;

Char
نوع داده char در Rust، نشان دهنده یک کاراکتر یونیکد است؛ برخلاف رشته‌هایی که با گیومه‌های دوتایی (") نشان داده می‌شوند. 
let c: char = 'a';

String types
  در Rust دو نوع رشته وجود دارد: String و str. نوع String، یک نوع رشته‌ای heap-allocated و قابل رشد است؛ در حالیکه str (تلفظ "string slice") یک نوع رشته‌ای است که به یک برش از یک رشته در حافظه اشاره می‌کند:
let s1: String = String::from("hello");
let s2: &str = "world";

Arrays
آرایه‌ها در Rust، مجموعه‌هایی با اندازه‌ی ثابت از عناصر از یک نوع هستند. آنها با براکت مربع ([]) و نوع عناصر داخل آرایه نشان داده می‌شوند. 
let arr: [i32; 5] = [1, 2, 3, 4, 5];

Tuples
تاپل‌ها در Rust، مجموعه‌ای از عناصر از انواع مختلف هستند. آنها با پرانتز (()) و انواع عناصر داخل تاپل نشان داده می‌شوند. 
let tup: (i32, f64, u8) = (500, 6.4, 1);

Type aliasing
  تایپ aliasing در Rust، به شما امکان می‌دهد تا نام جدیدی را به یک نوع موجود بدهید. این می‌تواند برای خوانایی بیشتر کد یا ساده کردن انواع پیچیده مفید باشد. 
type Age = u32;
let age: Age = 30;
‫۱ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۵ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۷:۰۰
شهروز جعفری شهروز جعفری
مطالب
دنیای چابک-قسمت اول
داخل وبلاگها و وب سایتهای فارسی زبان(مربوط به برنامه نویسی) که جستجو میکنیم شاهد  کلمه ای هستیم که تازه به چشممان میخورد:Agile(چابک). البته لازم به ذکر است این کلمه چیز جدیدی نیست و سابقه ای در حدود 10 سال دارد(February 2001 ).که جمعی از برنامه نویسان بیانیه ای را تحت عنوان چابک (Agile ) تهیه کردند که متن آن به شرح زیر است:

 ما با توسعه نرم افزار و کمک به دیگران در انجام آن . در حال کشف راه‌های بهتری برای توسعه نرم افزار هستیم. از این طریق باید دست یابیم به ارزش :
  1. افراد و تعاملات بالاتر از فرآیندها و ابزارها 
  2. نرم افزار کارکننده بالاتر از مستندات جامع
  3. مشارکت مشتری در انجام کار بالاتر از قرارداد کار
  4. پاسخگویی به تغییرات بالاتر از پیروی یک طرح
با وجود اینکه موارد سمت چپ نیز ارزشمند هستند ولی ما برای موارد سمت راست ارزش بیشتری قائل هستیم .
که این بیانیه بر پایه 12 اصل(Agile  principles)
  1. بالاترین اولویت ما جلب رضایت مشتری با تحویل زود و مداوم نرم افزاری ارزشمند می‌باشد 
  2. استقبال از تغییر نیازمندی ها، حتی در اواخر فرآیند توسعه. فرآیند‌های چابک، تغییر را در جهت مزیتِ رقابتی مشتری مهار میکنند
  3. تحویل زود به زود نرم‌افزار قابل استفاده دو، سه هفته یک بار تا دو ، سه ماه یک بار با ترجیح بر فاصله‌های زمانی کوتاه‌تر
  4. ذی نفعان کسب و کار و توسعه دهنده‌ها می‌بایست به صورت روزانه در طول پروژه با هم کار کنند
  5. پروژه‌ها را بر دوش افراد با انگیزه بنا کنید. فضای لازم رابه آنها بدهید و از نیازهای آن‌ها پشتیبانی کنید وبه آنها اعتماد کنید تا کارها را انجام دهند
  6. کارآمدترین و موثرترین روش انتقال اطلاعات به تیم توسعه و تبادل آن در میان اعضای تیم ، گفتگوی چهره به چهره است
  7. نرم افزار قابل استفاده اصلی‌ترین معیار سنجش پیشرفت است 
  8. فرآیند‌های چابک توسعه پایدار را ترویج می‌دهندحامیان مالی , توسعه دهندگان و کاربران باید بتوانند سرعت پیشرفت ثابتی را برای مدت نامحدودی حفظ کنند
  9. توجه مداوم به برتری فنی و طراحی خوب باعث افزایش چابکی می‌شود
  10. سادگی -- هنر به حداکثر رساندن مقدار کار انجام نشده -- ضروری است
  11. بهترین معماری‌ها , نیاز مندی‌ها و طراحی‌ها از تیم‌های خود سازمانده پدید آور می‌شود
  12. در فواصل منظم , تیم برچگونگی موثرتر شدن تامل وتفکر می‌نماید و سپس تیم رفتار خود را بر اساس بازتاب این تفکر تنظیم و هم سو می‌نماید
متاسفانه در ایران حالا یا به علت سواد کم و یا به هر علتی از این بیانیه برداشتهایی متفاوت و غلط عده ای اونو به بازی تشبیه کردن و عده ای هم با اون کار میکنن ولی هیچکدوم از اصل‌های اونو رعایت نمیکنن و بعد که پروژه شکست خورد میگن:متدولوژی خوب نبود و ... .
وقتی کتاب Agile Principles, Patterns, and Practices in C# رو مطالعه میکنید به این نتیجه میرسید که بیشترین چیزی که تاکید داره روی ارتباطات هستش.
قصد دارم در قالب چند پست به شما این اصول رو معرفی کنم.
‫۱۲ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۳ تیر ۱۳۹۱، ساعت ۰۳:۴۳
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
استفاده از DbProviderFactory
من توصیه می‌کنم که ADO.NET رو به شکل خام آن فراموش کنید. این نوع روش‌ها هرچند پایه و اساس تمام ORMهای نوشته شده هستند، اما فقط ابتدای کار را به شما نشان می‌دهند. واقعیت این است که سوئیچ کردن بین بانک‌های اطلاعاتی مختلف نیاز به تولید SQL قابل فهم برای آن موتور خاص را نیز دارد. اینجا است که ORMها در وقت شما صرفه جویی می‌کنند. شما کوئری LINQ می‌نویسید اما در پشت صحنه بر اساس پروایدر مورد استفاده، این کوئری LINQ به معادل SQL قابل فهم برای بانک اطلاعاتی مورد نظر ترجمه می‌شود. خیلی از توابع هستند که در بانک‌های اطلاعاتی مختلف تفاوت می‌کنند و این SQL ایی که مورد بحث است ... در عمل آنچنان استاندارد نیست. توابع تاریخ در SQLite با SQL Server فرق می‌کند. نوع‌های داده‌ای این‌ها عموما تطابق ندارد و مسایل دیگر. ORMها می‌توانند این مسایل را به خوبی مدیریت کنند بدون اینکه شما آنچنان درگیر این جزئیات شوید.
‫۱۲ سال و ۳ ماه قبل، جمعه ۲۰ مرداد ۱۳۹۱، ساعت ۰۰:۲۸
سید امید موسوی سید امید موسوی
مطالب
ایجاد دامنه‌های سفارشی در IIS Express
اگر شما در حال راه اندازی برنامه‌ای هستید که از یک زیر دامنه یا نام دامنه برای شناسایی یک کاربر یا زیرمجموعه دینامیک استفاده می‌کند، ممکن است در تلاش برای آزمایش قابلیت‌های زیر دامنه به صورت محلی مشکلی داشته باشید. در این مقاله قصد داریم یک وب سایت با استفاده از domain و subdomains  را به صورت محلی بر روی IIS Express اجرا کنیم.

اولا، اجازه بدهید نگاهی به تنظیم یک دامنه محلی داشته باشیم. زمانیکه شما برنامه محلی را اجرا می‌کنید IIS Express به صورت محلی، پورتی خاص را به برنامه اختصاص می‌دهد:


فرض کنید می‌خواهیم برای سایت خود، درگاه بانک را راه اندازی کنیم. برنامه را به صورت محلی اجرا کرده و  زمانیکه قصد ارتباط با بانک را دارید، با پیامی که دامنه شما در سیستم پرداخت بانکی ثبت نشده، مواجه می‌شوید. در اینجا بانک انتظار دارد که ما از طریق دامنه‌ای که قبلا در سیستم پرداخت بانک ثبت کرده‌ایم برای مثال (www.elemarket.ir) با آن ارتباط برقرار کنیم؛ ولی به دلیل ارتباط به صورت محلی با یک‌چنین دامنه‌ای (localhost:59395) روبه‌رو شده و پیغام عدم امکان برقراری ارتباط را میدهد.

حال قصد داریم با تغییر دامنه به صورت سفارشی، این مشکل را برطرف کرده، تا درحقیقت  قبل از قرار دادن سایت بر روی سرور و تست عملیات بتوانیم به صورت محلی نتیجه را دریافت کنیم.


استفاده از Telerik Fiddler برای ایجاد یک دامنه‌ی سفارشی

برای این کار می‌توانید از برنامه‌ی سبک وزن Telerik Fiddler استفاده کنید و تنها کافیست به قسمت Tools>Host برنامه بروید و آدرس محلی برنامه (localhost:59395 ) و آدرس دامنه‌ی مورد نظر را وارد کنید تا برنامه هم به صورت local و هم توسط یک دامنه‌ی سفارشی، در دسترس باشد. برنامه‌ی Fiddler را باز نگه داشته و به ویژوال استودیو بازگرید.
 


در نهایت، پیکربندی IIS Express خود را با اتصالهای جدید به روز کنید. شما معمولا میتوانید پیکربندی IIS Express Application خود را در این مسیر پیدا کنید . 
  C: \ Users \ YOUR_USERNAME \ Documents \ IISExpress \ config / applicationhost.config
 اگر از نسخه‌های ویژوال استودیو 2015 به بعد استفاده میکنید، فایل applicationhost.config  شما در داخل پوشه‌ی برنامه شما  vs\config\applicationhost.config.\~
در دسترس است.
فایل را باز کرده و گره <sites> را جستجو کنید. شما باید بتوانید درخواست خود را در فهرست سایت‌ها مشاهده کنید. ما قصد داریم HTTP binding را با تغییر localhost به نام دامنه‌ی سفارشی خود به‌روز رسانی کنیم. در اینجا HTTP binding به صورت پیشفرض بر روی localhost میباشد:


پس از  تغییر localhost و ذخیره کردن تنظیمات، بررسی کنید تا IIS Express در حال اجرا نباشد. حال برنامه را اجرا کنید.


نکته: اگر هنگام اجرای برنامه با خطای 
  “Unable to create the virtual directory. You must use specify ‘localhost’ for the server name”
و یا
 " Invalid URL:the hostame could not be parsed "
مواجه شدید، برنامه را بسته و در حالت Run as Administrator اجرا کنید.

بعد از اجرای برنامه به طور پیشفرض بر روی همان پورت localhost اجرا شده، حال به دامنه‌ی مورد نظر که ایجاد کرده‌اید بروید:


در اینجا بعد از تلاش برای ارتباط با بانک، دیگر با پیام «دامنه شما در سیستم پرداخت بانکی ثبت نشده‌است» مواجه نشده و با موفقیت امکان تست برنامه را داریم:


 
‫۷ سال و ۱ ماه قبل، یکشنبه ۲ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۰۴:۴۵
خلیلی خلیلی
مطالب
babel چیست؟ lebab چیست؟
قطعا به عنوان برنامه نویس JavaScript کم و بیش با ecmaScript 6 آشنایی دارید.
با وجود ویژگی‌های منحصر به فردی که دارد شاید تنها دلیلی که برخی از برنامه نویسان هنوز تصمیم به عدم استفاده از این زبان را دارند، مرورگرهایی میباشند که هنوز از es6 پشتیبانی نمیکنند: es6 compatibility table 
اما راهکاری مناسب، برای اینکه بتوان هم از es6 استفاده کرد و هم کاربران را مجبور به استفاده‌ی از مرورگر‌های مدرن نکنیم نیز وجود دارد:به صورت مستقیم میتوان با استفاده از Babel، کد‌های نوشته شده‌ی با es6 را کامپایل و تبدیل به es5 کنیم. برای اینکار معمولا از gulp استفاده میکنیم. 
gulp در وبسایت رسمی آن، خودش را اینچنین تعریف کرده است : automate and enhance your workflow
حال کافیست با چند خط کد es6 شروع به کار کنیم. بنده معمولا از visual studio code استفاده میکنم.
class firstCLs
{
    doFirst(str)
    {
        console.log(str);
    }
}

class secondCls extends firstCLs
{
    doSecond(str)
    {
        super.doFirst(str);
    }
}

let str = 'string';
new secondCls().doSecond(`this is some ${str}`);
فکر میکنم کد‌های فوق احتیاج به توضیح بیشتری نداشته باشند. اکنون فرض کنید نام فایل آن code.js است و در پوشه‌ی src قرار دارد. همانطور که پیشتر عرض کردم، برای تبدیل آن به کدی از نوع es5 از gulp استفاده می‌کنیم.
ابتدا از طریق خط فرمان، خود gulp را نصب میکنیم. 
npm install -g gulp
بعد بر روی پوشه‌ی root پروژه‌تان رفته و با استفاده از خط فرمان، npm init را ارسال کنید تا package.json برای شما ساخته شود.
برای نصب gulp در پروژه‌ی local خود نیز این فرمان را ارسال کنید:
npm install gulp --save-dev
با استفاده از این فرمان، gulp را در مسیر جاری پروژه‌تان و در پوشه‌ی node-modules نصب کرده و همچنین فرمان --save-dev نیز آن را به وابستگی‌های پروژه اضافه میکند.
حال احتیاج به نصب gulp-babel داریم که با استفاده از خط فرمان، خود آن را نصب مینماییم:
npm install --save-dev gulp-babel babel-preset-es2015
حال در مسیر اصلی پروژه، فایل gulpfile.js را ساخته و کدهای زیر را مینویسیم:
const gulp = require('gulp');
const babel = require('gulp-babel');
 
gulp.task('default', () => {
return gulp.src('src/code.js')
.pipe(babel({
presets: ['es2015']
}))
.pipe(gulp.dest('dist'));
});
برای توضیح کد‌های بالا باید عرض کنم در قسمت gulp.task، عملیاتی را که لازم میدانیم gulp برای ما انجام دهد، شرح میدهیم.
gulp.src مسیر فایلی را که تصمیم داریم کامپایل شده و به es5 تبدیل شود، معین می‌کند ( لازم به ذکر است که میتوان بطور مثال همه‌ی اسکریپت‌های درون یک پوشه را انتخاب کرد که توضیح آن در این مقاله نمیگنجد).
بعد در قسمت اولین pipe فوق است که میخواهیم تبدیلی را به es2015 داشته باشیم و در آخرین pipe نیز با استفاده از متد dest، آدرس مسیری را که میخواهیم آن فایل کامپایل شده در آن قرار بگیرد، مینویسیم. بطور مثال من پوشه‌ی dist را به عنوان آدرس قرار داده‌ام.
مراحل انجام شده را save نمایید. خط فرمان خود را باز کرده و دستور gulp را type نمایید. بعد از پایان یافتن عملیات، به پوشه‌ی dist رجوع کنید. فایل مورد نظر مشاهد میشود.
اما حال فرض کنید پروژه ای در اختیار داشته و کد‌ها از نوع es5 میباشند و تصمیم به تبدیل آن‌ها به es6 داشته باشید.
برای اینکار از lebab (که دقیقا عکس نوشتاری bable میباشد) استفاده میکنیم.
ابتدا از طریق خط فرمان خود آن را نصب مینماییم
npm install -g lebab
به صورت مستقیم میتوانیم هر فایلی را که به صورت استاندارد نوشته شده است، کامپایل کرده و تبدیل به es6 نماییم.
کد‌های زیر را در نظر بگیرید
'use strict';

// Let/const
var name = 'Bob', time = 'yesterday';
time = 'today';

// Template string
console.log('Hello ' + name + ', how are you ' + time + '?');

var bob = {
  // Object shorthand
  name: name,
  // Object method
  sayMyName: function () {
    console.log(this.name);
  }
};

// Classes
var SkinnedMesh = function SkinnedMesh() {
};

SkinnedMesh.prototype.update = function (camera) {
  camera = camera || createCamera();
  this.camera = camera;
};

Object.defineProperty(SkinnedMesh.prototype, 'name', {
  set: function (geometry) {
    this.geometry = geometry;
  },
  get: function () {
    return this.geometry;
  }
});

// Commonjs
var lebab = require('lebab');
module.exports = SkinnedMesh;

// Arrow functions
var render = function () {
  // ...
  requestAnimationFrame(render);
};
فرض کنید آن را با نام es5.js در مسیر اصلی پروژه ذخیره کرده‌ایم. با استفاده از خط فرمان خود آن را تبدیل به es6 خواهیم کرد؛ بدین شکل:
lebab es5.js -o es6.js
فایل مورد نظر ما به نام es6.js ذخیره خواهد شد و بدین صورت کامپایل خواهد شد
const name = 'Bob';
let time = 'yesterday';
time = 'today';

// Template string
console.log(`Hello ${name}, how are you ${time}?`);

const bob = {
  // Object shorthand
  name,
  // Object method
  sayMyName() {
    console.log(this.name);
  }
};

class SkinnedMesh {
  update(camera=createCamera()) {
    this.camera = camera;
  }

  set name(geometry) {
    this.geometry = geometry;
  }

  get name() {
    return this.geometry;
  }
}

import lebab from 'lebab';
export default SkinnedMesh;

// Arrow functions
const render = () => {
  // ...
  requestAnimationFrame(render);
};
تبدیل es5 به es6 انجام شد؛ اما باید خدمتتان عرض کنم آنچنان هم نباید انتظار داشت که بعد از این تبدیل و فشار دادن دکمه‌ی F5، پروژه‌ی شما بدون هیچ خطایی اجرا شود (البته در صورتیکه هنوز در اوایل پروژه هستید شاید اینگونه شود) اما کمی refactoring برای کد‌های کامپایل شده را به es 6، در خاطر داشته باشید.
‫۸ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲۱ تیر ۱۳۹۵، ساعت ۱۸:۲۵
سید علیرضا حسینی سید علیرضا حسینی
مطالب
پیاده سازی Option یا Maybe در #C

Options یا Maybe در یک زبان تابعی مثل #F، نشان دهنده‌ی این است که شیء (Object) ممکن است وجود نداشته باشد(Null Reference) که یکی از مهمترین ویژگی‌های یک زبان شیءگرا مثل #C و یا Java محسوب می‌شود. ما برنامه نویس‌ها (اغلب) از هرچیزی که باعث کرش برنامه می‌شود، بیزاریم و برای اینکه برنامه کرش نکند، مجبور میشویم تمام کد‌های خود  را از Null Reference محافظت کنیم. تمام این مشکلات توسط Tony Hoare مخترع ALOGL است که تنها دلیل وجود Null References را سادگی پیاده سازی آن می‌داند و او این مورد را یک «خطای  میلیون دلاری» نامیده‌است. 

به این مثال توجه بفرمایید:  

public class User
    {
        public int Id { get; set; }
        public string Name { get; set; }
    }

public class UserService : IUserService
    {
        private IList<User> _userData;

        public UserService()
        {
            _userData = new List<User>
            {
                new User {Id = 1,Name = "ali"},
                new User {Id = 2,Name = "Karim"}
            };
        }

        public User GetById(int id)
        {
            return _userData.FirstOrDefault(x => x.Id == id);
        }
    }  

public class UserController : Controller
    {
        private readonly IUserService _userService;

        public UserController(IUserService  userService)
        {
            _userService = userService;
        }
        public ActionResult Details(int id)
        {
            var user=_userService.GetById(3); // این متد ممکن است مقداری برگرداند و یا مقدار نال برگرداند                           
            if( user == null)
                 return HttpNotFound();    
            return View(user);  
        }
    }

این کدی است که ما برنامه نویسان به صورت متداولی با آن سروکار داریم. اما چه چیزی درباره این کد اشکال دارد؟

مشکل از آن جایی هست که ما نمی‌دانیم متد GetById مقداری را برمیگرداند و یا Null را بر می‌گرداند. این متد هرگاه که امکان برگرداندن Null وجود داشته باشد، خطای  NullReferenceException را در زمان اجرا بر می‌گرداند و همان طور که میدانید، به ازای هر شرطی که به برنامه اضافه میکنیم، پیچیدگی برنامه هم افزایش می‌یابد و کد خوانایی خود را از دست می‌دهد. تصور کنید دنیایی بدون NullReferenceException چه دنیایی زیبایی می‌بود؛ ولی متاسفانه این مورد از ویژگی‌های زبان #C است. خوشبختانه راه‌حل‌های برای حل NRE ارائه شده‌اند که در ادامه به آن‌ها می‌پردازیم.

ما می‌خواهیم متد GetById همیشه چیزی غیر از نال را برگرداند و یکی از راه‌هایی که ما را به این هدف می‌رساند این است که این متد یک توالی را برگرداند.

به نگاری جدید کد توجه بفرمایید: 
public class UserService : IUserService
    {
        private IList<User> _userData;

        public UserService()
        {
            _userData = new List<User>
            {
                new User {Id = 1,Name = "ali"},
                new User {Id = 2,Name = "Karim"}
            };
        }

        public IEnumerable<User> GetById(int id)
        {
            var user = _userData.FirstOrDefault(x => x.Id == id);
            if (user == null) return new User[0];
            return new[] { user };
        }
    } 

اگر به امضای متد GetById توجه کنید، به جای اینکه User را برگرداند، این متد یک توالی از User را بر می‌گرداند و اگر در اینجا کاربری یافت شد، این توالی دارای یک المان خواهد بود و در غیر این صورت اگر User یافت نشد، این متد یک توالی را بر می‌گرداند که دارای هیچ المانی نیست. در ادامه اگر کلاینت بخواهد از متد GetById استفاده کند، به صورت زیر خواهد بود: 

 public ActionResult Details(int id)
        {
            var user = _userService
                            .GetById(3)
                            .DefaultIfEmpty(new User())
                            .Single();
            return View(user);
        }

 متد GetById دارای دو وجه است و وجه مثبت آن این است که اگر مجموعه دارای مقداری باشد، هیچ مشکلی نیست؛ ولی اگر مجموعه دارای المانی نباشد، باید یک شیء را به صورت پیش فرض به آن اختصاص دهیم که این کار را با استفاده از متد DefualtIfEmpty انجام داده‌ایم. 

 در اول مقاله هم اشاره کردیم که  Maybe یا Options، مجموعه‌ای است که دارای یک المان و یا هیچ المانی است. اگر به امضای متد GetById توجه کنید، متوجه خواهید شد که این متد می‌تواند مجموعه‌ای را برگرداند و نمی‌تواند گارانتی کند که حتما مجموعه‌ای را بر می‌گرداند که دارای یک المان و یا هیچ باشد. برای حل این مشکل می‌توانیم از کلاس Option استفاده کنیم: 

public class Option<T> : IEnumerable<T>
    {
        private readonly T[] _data;

        private Option(T[] data)
        {
            _data = data;
        }

        public static Option<T> Create(T element) => new Option<T>(new[] { element });

        public static Option<T> CreateEmpty() => new Option<T>(new T[0]);

        public IEnumerator<T> GetEnumerator() => ((IEnumerable<T>) _data).GetEnumerator();

        IEnumerator IEnumerable.GetEnumerator() => this.GetEnumerator();
    }

تنها دلیل استفاده از متد‌های Create و CreateEmpty این است که به خوانایی برنامه کمک کنیم؛ نه بیشتر. در ادامه اگر بخواهیم از کلاس option استفاده کنیم، به صورت زیر خواهد بود:

 public class UserService : IUserService
    {
       ...
       ...
       public Option<User> GetById(int id)
        {
            var user = _userData.FirstOrDefault(x => x.Id == id);
            return user == null ? Option<User>.CreateEmpty() : Option<User>.Create(user);
        }
    }

 public class UserController : Controller
    {
       ...
       ...
       public ActionResult Details(int id)
        {
            var user = _userService
                            .GetById(3)
                            .DefaultIfEmpty(new User())
                            .Single();
            return View(user);
        }
    }

چکیده:

مدیریت کردن References کار بسیار پیچیده‌ای است. قبل از آن که تلاش کنیم مقداری را برگردانیم و یا عملیاتی را بر روی آن انجام دهیم، اول باید مطمئن شویم که این شیء به جایی اشاره می‌کند. نمونه‌های متفاوتی از Option و یا Maybe را می‌توانید در اینترنت پیدا کنید که هدف نهایی آن‌ها، حذف NullReferenceException است و آشنایی با این ایده، شما را به دنیای برنامه نویسی تابعی در#C هدایت می‌کند.

‫۷ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۲ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۱۵:۰۰
مسعود پاکدل مسعود پاکدل
مطالب
ویژگی های آگهی استخدام مناسب همراه با نقدی بر یک آگهی استخدام
امروز فرصتی پیش آمد تا سری هم به بخش آگهی‌های این سایت بزنم. با یک آگهی استخدام (مربوط به شرکتی تحت عنوان فناوران سیستم دلفین) روبرو شدم که نظرم را جلب کرد. تقریبا مدت‌ها بود که با یک آگهی استخدام به این صورت روبرو نشده بودم. در رشته کامپیوتر و اغلب در بخش تولید و پشتیبانی نرم افزار کمتر با آگهی‌های استخدام این چنینی که کامل باشند(البته دارای ضعف هایی نیز بود) روبرو می‌شویم. تصمیم گرفتم در این پست به تشریح ویژگیهای یک آگهی استخدام خوب (همراه با نقدی بر این آگهی استخدام ) بپردازم. یک جمله معروف وجود دارد با این مضمون که، استخدام دو مرحله دارد:
  • جذب
  • انتخاب یا گزینش

مرحله جذب:

این مرحله مربوط است به آگهی استخدام و چگونگی تشریح مسایل و شرایط به گونه ای که فرد متقاضی را راغب به ارسال رزومه یا نمونه کار نماید. این مرحله مهم‌تر از مرحله انتخاب است؛ به دلیل اینکه اگر نتوانیم متقاضیان کار را جذب کنیم، دامنه انتخاب بین افراد متقاضی کاهش پیدا می‌کند و گاهی مجبور خواهیم شد بین گزینه‌های بد و بدتر، بد را انتخاب نماییم. 

مرحله انتخاب:

این مرحله برای گزینش افراد است که همگان از  آن به عنوان مرحله مصاحبه یاد می‌کنند که مورد بحث ما نیست.

مواردی که در آگهی استخدام شرکت دلفین رعایت شده بود:

»ذکر نام شرکت

اولین مورد که در بسیاری از آگهی‌های استخدام رعایت نمی‌شود عدم ذکر نام شرکت است. دیده می‌شود در آگهی‌ها بیشتر از عناوینی نظیر "یک شرکت معتبر نرم افزاری" یا "یک شرکت فعال در زمینه تولید نرم افزار" و... استفاده می‌کنند. ذکر نام شرکت از آن جهت مهم است که فرد متقاضی می‌تواند با یک جستجوی ساده در اینترنت (در صورتی که شرکت تقاضا دهنده یک وب سایت مناسب در این زمینه داشته باشد) بسیاری از اطلاعات مهم نظیر زمینه فعالیت شرکت ، مشتریان عمده شرکت ، محصولات تولید شده قبلی یا حتی آدرس شرکت (برای بررسی وضعیت رفت و آمد) را به دست بیاورد. در آگهی استخدام ذکر شده این مورد به خوبی رعایت شده بود.

»ذکر آدرس و شماره تماس:

دلیل اصلی برای ذکر آدرس شرکت صرفا برای بررسی وضعیت رفت و آمد از نظر شرایط ترافیک شهری و بعد مسافت یا حتی شرایط رفت و آمد با خودروی شخصی است که برای بیشتر متقاضیان مهم است. در آگهی بالا نیز این مورد رعایت شده بود.

» ذکر شرایط استخدام

موردی که در آگهی بالا نظرم را جلب کرد تشریح کامل شرایطی بود که متقاضیان باید آن را داشته باشند. برای مثال ذکر شرایط سنی، شرایط مربوط به عدم اشتغال به تحصیل در دانشگاه‌ها یا موسسات یا حتی شرایط مربوط به اخراج از دانشگاه ها. در این صورت برخی از متقاضیان ولو اندک در همین ابتدا فیلتر می‌شوند.

»ذکر شرایط تخصصی متقاضیان کار:

در بخش به صورت کامل شرایط تخصصی و مهارتی افراد مورد بررسی قرار گرفته بود. در یک نگاه خوب به نظر می‌رسید ولی اگر با دقت به این بخش نگاه کنید متوجه خواهید شد به دلیل عدم نگارش صحیح موارد مورد نیاز، کمتر کسی دارای این همه توانایی است آن هم به صورت تسلط کامل. استفاده از واژه تسلط کامل باید با احتیاط انجام شود. برای مثال تسلط کامل بر VB.NET , C#.NET Windows Application . بهتر بود از یا استفاده می‌شد. به این صورت " تسلط بر VB.NET یا C#.NET  در Windows Application"

» ذکر اولویت ها

این مورد هم به خوبی در آگهی بالا رعایت شده بود. ذکر اولویت‌ها باعث می‌شود که فرد متقاضی اگر دارای حتی یکی از این موارد است آن را در رزومه خود ذکر کند و از طرفی می‌توان با توجه به اولویت‌های استخدام تا حدودی شرایط کاری در شرکت متقاضی را در همین ابتدا بررسی کرد. 

»ذکر آدرس وب سایت شرکت:

این مورد هم به خوبی در این آگهی رعایت شد و علاوه بر آن یک لینک به آدرس وب سایت سرپرست تیم برنامه نویسان نیز وجود داشت که امکان ارتباط مستقیم را فراهم می‌ساخت. 

مواردی که در آگهی استخدام شرکت دلفین رعایت نشده بود:

»عدم توازن بین عنوان آگهی با محتوای آن :

در عنوان آگهی ذکر شده بود "برنامه نویس تحت وب" در حالی که در شرایط تخصصی، موردی به عنوان تسلط کامل بر برنامه نویس تحت ویندوز ذکر شده  آن هم با دو زبان Vb.Net و C#.Net

آیا منظور از تسلط کامل بر مدیریت بانک اطلاعاتی SqlServer همان DBA است؟ اگر پاسخ مثبت است در این صورت چند نفر واجد شرایط را می‌توان پیدا کرد که هم در سطح DBA باشند و هم در سطح یک برنامه نویس سطح بالا؟ اگر پاسخ منفی است بهتر بود از واژه داشتن تجربه در زمینه مدیریت بانک اطلاعاتی یا حتی آشنایی با مدیریت بانک‌های اطلاعاتی استفاده می‌شد.

مورد دیگری که تا حدودی باعث سردرگمی می‌شد این است که نیاز به تسلط کامل به Asp.Net Web Form و هم چنین به Asp.Net MVC است. چرا هردو، آن هم در سطح تسلط کامل؟

در بخش اولویت‌ها موردی ذکر شد با عنوان آشنایی با کامپوننت‌های برنامه نویسی نظیر DevExpress و Telerik  و Kendo. آیا منظور آشنایی با تمام این موارد بوده است یا فقط یکی از آن ها؟

یک ضعف بزرگ که در اغلب آگهی‌ها (از جمله در این آگهی نیز) وجود دارد، عدم ذکر شرایط شرکت برای متقاضیان است. بهتر بود بعد از ذکر این همه شرایط برای متقاضیان  و برنامه نوسان، کمی هم درباره وضعیت حقوق و مزایا (برای مثال ذکر حداقل حقوق) و بیمه یا حتی شرایط رفاهی و خاص در نظر گرفته شده (که البته با توجه به وضعیت فعلی که دریافت حقوق ماهانه بدون تاخیر یک موهبت است این مورد بیشتر شبیه به رویا برای برنامه نویسان خواهد بود) صحبت می‌شد. 

در صورتی که ذکر تمام این موارد در آگهی امکان پذیر نیست می‌توان با ذکر یک لینک به وب سایت شرکت مورد نظر یا حتی ذکر شماره تلفن، متقاضی کار را قبل از ارسال رزومه از شرایط شرکت برای استخدام مطلع ساخت.

‫۱۰ سال و ۱۰ ماه قبل، پنجشنبه ۵ دی ۱۳۹۲، ساعت ۱۷:۲۰
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
امنیت در LINQ to SQL

سؤال: LINQ to SQL تا چه میزان در برابر حملات تزریق SQL امن است؟
جواب کوتاه: بسیار زیاد!

توضیحات:
string query = @"SELECT * FROM USER_PROFILE
              WHERE LOGIN_ID = '"+loginId+@"' AND PASSWORD = '"+password+@"'";
گاهی از اوقات هر چقدر هم در مورد خطرات کوئری‌هایی از نوع فوق مقاله نوشته شود کافی نیست و باز هم شاهد این نوع جمع زدن‌ها و نوشتن کوئری‌هایی به شدت آسیب پذیر در حالت استفاده از ADO.Net کلاسیک هستیم. مثال فوق یک نمونه کلاسیک از نمایش آسیب پذیری در مورد تزریق اس کیوال است. یا نمونه‌ی بسیار متداول دیگری از این دست که با ورودی خطرناک می‌تواند تا نمایش کلیه اطلاعات تمامی جداول موجود هم پیش برود:
protected void btnSearch_Click(object sender, EventArgs e)
{
 String cmd = @"SELECT [CustomerID], [CompanyName], [ContactName]
  FROM [Customers] WHERE CompanyName ='" + txtCompanyName.Text
  + @"'";

 SqlDataSource1.SelectCommand = cmd;

 GridView1.Visible = true;
}
در اینجا فقط کافی است مهاجم با تزریق عبارت SQL مورد نظر خود، کوئری اولیه را کاملا غیرمعتبر کرده و از یک جدول دیگر در سیستم کوئری تهیه کند!
راه حلی که برای مقابله با آن در دات نت ارائه شده نوشتن کوئری‌های پارامتری است و در این حالت کار encoding اطلاعات ورودی به صورت خودکار توسط فریم ورک مورد استفاده انجام خواهد شد؛ همچنین برای مثال اس کیوال سرور، execution plan این نوع کوئری‌های پارامتری را همانند رویه‌های ذخیره شده، کش کرده و در دفعات آتی فراخوانی آن‌ها به شدت سریعتر عمل خواهد کرد. برای مثال:
SqlCommand cmd = new SqlCommand("SELECT UserID FROM Users WHERE UserName=@UserName AND Password=@Password");
cmd.Parameters.Add(new SqlParameter("@UserName", System.Data.SqlDbType.NVarChar, 255, UserName));
cmd.Parameters.Add(new SqlParameter("@Password", System.Data.SqlDbType.NVarChar, 255, Password));
dr = cmd.ExecuteReader();
if (dr.Read()) userId = dr.GetInt32(dr.GetOrdinal("UserID"));
زمانیکه از کوئری پارامتری استفاده شود، مقدار پارامتر، هیچگاه فرصت و قدرت اجرا پیدا نمی‌کند. در این حالت صرفا به آن به عنوان یک مقدار معمولی نگاه خواهد شد و نه جزء قابل تغییر بدنه کوئری وارد شده که در حالت جمع زدن رشته‌ها همانند اولین کوئری معرفی شده، تا حد انحراف کوئری به یک کوئری دلخواه مهاجم قابل تغییر است.

اما در مورد LINQ to SQL چطور؟
این سیستم به صورت پیش فرض طوری طراحی شده است که تمام کوئری‌های SQL نهایی حاصل از کوئری‌های LINQ نوشته شده توسط آن، پارامتری هستند. به عبارت دیگر این سیستم به صورت پیش فرض برای افرادی که دارای حداقل اطلاعات امنیتی هستند به شدت امنیت بالایی را به همراه خواهد آورد.
برای مثال کوئری LINQ زیر را در نظر بگیرید:
var products = from p in db.products
      where p.description.StartsWith(_txtSearch.Text)
      select new
      {
          p.description,
          p.price,
          p.stock

      };
اکنون فرض کنید کاربر به دنبال کلمه sony باشد، آنچه که بر روی اس کیوال سرور اجرا خواهد شد، دستور زیر است (ترجمه نهایی کوئری فوق به زبان T-SQL) :
exec sp_executesql N'SELECT [t0].[description], [t0].[price], [t0].[stock]
FROM [dbo].[products] AS [t0]
WHERE [t0].[description] LIKE @p0',N'@p0 varchar(5)',@p0='sony%'
برای لاگ کردن این عبارات SQL یا می‌توان از SQL profiler استفاده نمود و یا خاصیت log زمینه مورد استفاده را باید مقدار دهی کرد:
 db.Log = Console.Out;
و یا می‌توان بر روی کوئری مورد نظر در VS.Net یک break point قرار داد و سپس از debug visualizer مخصوص آن استفاده نمود.

همانطور که ملاحظه می‌کنید، کوئری نهایی تولید شده پارامتری است و در صورت ورود اطلاعات خطرناک در پارامتر p0 ، هیچ اتفاق خاصی نخواهد افتاد و صرفا رکوردی بازگشت داده نمی‌شود.

و یا همان مثال کلاسیک اعتبار سنجی کاربر را در نظر بگیرید:
public bool Validate(string loginId, string password)
{
 DataClassesDataContext db = new DataClassesDataContext();

 var validUsers = from user in db.USER_PROFILEs
           where user.LOGIN_ID == loginId
           && user.PASSWORD == password
           select user;

 if (validUsers.Count() > 0) return true;
 else return false;
}
کوئری نهایی T-SQL تولید شده توسط این ORM از کوئری LINQ فوق به شکل زیر است:
SELECT [t0].[LOGIN_ID], [t0].[PASSWORD]
FROM [dbo].[USER_PROFILE] AS [t0]
WHERE ([t0].[LOGIN_ID] = @p0) AND ([t0].[PASSWORD] = @p1)
و این کوئری پارامتری نیز در برابر حملات تزریق اس کیوال امن است.

تذکر مهم هنگام استفاده از سیستم LINQ to SQL :

اگر با استفاده از LINQ to SQL مجددا به روش قدیمی اجرای مستقیم کوئری‌های SQL خود همانند مثال زیر روی بیاورید (این امکان نیز وجود دارد)، نتیجه این نوع کوئری‌های حاصل از جمع زدن رشته‌ها، پارامتری "نبوده" و مستعد به تزریق اس کیوال هستند:
string sql = "select * from Trade where DealMember='" + this.txtParams.Text + "'";
var trades = driveHax.ExecuteQuery<Trade>(sql);
در اینجا باید در نظر داشت که اگر شخصی مجددا بخواهد از این نوع روش‌های کلاسیک استفاده کند شاید همان ADO.Net کلاسیک برای او کافی باشد و نیازی به تحمیل سربار یک ORM را به سیستم نداشته باشد. در این حالت برنامه از type safety کوئری‌های LINQ نیز محروم شده و یک لایه بررسی مقادیر و پارامترها را توسط کامپایلر نیز از دست خواهد داد.

اما روش صحیحی نیز در مورد بکارگیری متد ExecuteQuery وجود دارد. استفاده از این متد به شکل زیر مشکل را حل خواهد کرد:
IEnumerable<Customer> results = db.ExecuteQuery<Customer>(
 "SELECT contactname FROM customers WHERE city = {0}", "Tehran");
در این حالت، پارامترهای بکارگرفته شده (همان {0} ذکر شده در کوئری) به صورت خودکار به پارامترهای T-SQL ترجمه خواهند شد و مشکل تزریق اس کیوال برطرف خواهد شد (به عبارت دیگر استفاده از +، علامت مستعد بودن به تزریق اس کیوال است و بر عکس).

Vote on iDevCenter
‫۱۴ سال و ۱۳ ماه قبل، جمعه ۱۵ آبان ۱۳۸۸، ساعت ۱۶:۳۶