آموزش TypeScript #4
در این پست به مفاهیم شی گرایی در این زبان میپردازیم.
module MyModule1 { module MyModule2 { } }
کلاس ها:
برای تعریف یک کلاس میتوانیم همانند دات نت از کلمه کلیدی class استفاده کنیم. بعد از تعریف کلاس میتوانیم متغیرها و توابع مورد نظر را در این کلاس قرار داده و تعریف کنیم.
module Utilities { export class Logger { log(message: string): void{ if(typeofwindow.console !== 'undefined') { window.console.log(message); } } } }
تابع log که در کلاس بالا تعریف کردیم به صورت پیش فرض public یا عمومی است و نیاز به استفاده export نیست.
برای استفاده از کلاس بالا باید این کلمه کلیدی new استفاده کنیم.
window.onload = function() { varlogger = new Utilities.Logger(); logger.log('Logger is loaded'); };
export class Logger{ constructor(private num: number) { }
اگر به تابع log دقت کنید خواهید دید که یک پارامتر ورودی به نام message دارد که نوع آن string است. در ضمن Typescript از پارامترهای اختیاری( پارامتر با مقدار پیش فرض) نیز پشتیبانی میکند. مثال:
pad(num: number, len: number= 2, char: string= '0')
منظور از پارامترهای Rest یعنی در هنگام فراخوانی توابع محدودیتی برای تعداد پارامترها نیست که معادل params در دات نت است. برای تعریف این گونه پارامترهاکافیست به جای params از ... استفاده نماییم.
function addManyNumbers(...numbers: number[]) { var sum = 0; for(var i = 0; i < numbers.length; i++) { sum += numbers[i]; } returnsum; } var result = addManyNumbers(1,2,3,5,6,7,8,9);
در TypeScript امکان توابع خصوصی با کلمه کلیدی private امکان پذیر است. همانند دات نت با استفاده از کلمه کلیدی private میتوانیم کلاسی تعریف کنیم که فقط برای همان کلاس قابل دسترس باشد(به صورت پیش فرض توابع به صورت عمومی هستند).
module Utilities { Export class Logger { log(message: string): void{ if(typeofwindow.console !== 'undefined') { window.console.log(this.getTimeStamp() + ' -'+ message); window.console.log(this.getTimeStamp() + ' -'+ message); } } private getTimeStamp(): string{ var now = newDate(); return now.getHours() + ':'+ now.getMinutes() + ':'+ now.getSeconds() + ':'+ now.getMilliseconds(); } } }
یک نکته مهم این است که کلمه private فقط برای توابع و متغیرها قابل استفاده است.
تعریف توابع static:
در TypeScript امکان تعریف توابع static وجود دارد. همانند دات نت باید از کلمه کلیدی static استفاده کنیم.
classFormatter { static pad(num: number, len: number, char: string): string{ var output = num.toString(); while(output.length < len) { output = char + output; } returnoutput; } } }
Formatter.pad(now.getSeconds(), 2, '0') +
همان گونه که در دات نت امکان overload کردن توابع میسر است در TypeScript هم این امکان وجود دارد.
static pad(num: number, len?: number, char?: string); static pad(num: string, len?: number, char?: string); static pad(num: any, len: number= 2, char: string= '0') { var output = num.toString(); while(output.length < len) { output = char + output; } returnoutput; }
ادامه دارد...
تزریق وابستگیهای AutoMapper در لایه سرویس برنامه
For<ConfigurationStore>().Singleton().Use<ConfigurationStore>() .Ctor<IEnumerable<IObjectMapper>>().Is(MapperRegistry.Mappers); For<IConfigurationProvider>().Use(ctx => ctx.GetInstance<ConfigurationStore>()); For<IConfiguration>().Use(ctx => ctx.GetInstance<ConfigurationStore>()); For<ITypeMapFactory>().Use<TypeMapFactory>(); For<IMappingEngine>().Singleton().Use<MappingEngine>().SelectConstructor(() => new MappingEngine(null)); this.Scan(scanner => { scanner.AssembliesFromApplicationBaseDirectory(); scanner.ConnectImplementationsToTypesClosing(typeof(ITypeConverter<,>)) .OnAddedPluginTypes(t => t.HybridHttpOrThreadLocalScoped()); scanner.ConnectImplementationsToTypesClosing(typeof(ValueResolver<,>)) .OnAddedPluginTypes(t => t.HybridHttpOrThreadLocalScoped()); });
سری بررسی مقدمات Blazor
Blazor Fundamentals Tutorial
Blazor server-side vs client-side (WebAssembly) | What should you choose?
What are Razor Components? | Blazor Tutorial 1
Dependency Injection | Blazor Tutorial 2
What are Blazor Layouts? | Blazor Tutorial 3
Routing and Navigation | Blazor Tutorial 4
JS Interop: Calling JavaScript from C# | Blazor Tutorial 5
JS Interop: Calling C# methods from JavaScript | Blazor Tutorial 6
Creating Forms with Validation | Blazor Tutorial 7
How to add Authentication in Server-side Blazor | Blazor Tutorial 8
Authorization in Server-Side Blazor | Blazor Tutorial 9
How to use HTML5 Web Storage in Blazor | Blazor Tutorial 10
Managing Blazor state using Redux | Blazor Tutorial 11
Creating a desktop application using Blazor and Electron | Blazor Tutorial 12
Deploying Server-Side Blazor in Azure with SignalR service | Blazor Tutorial 13
Building cross platform mobile apps with Blazor (Experimental)
مثال دوم) به استفاده کننده از API کتابخانه خود، اجازه فرمول نویسی بدهید
برای نمونه مثال ساده زیر را درنظر بگیرید که در آن قرار است یک سری عدد که از منبع دادهای دریافت شدهاند، بر روی صفحه نمایش داده شوند:
public static void PrintNumbers() { var numbers = new[] { 1,2,3,5,7,90 }; // from a data source foreach(var item in numbers) { Console.WriteLine(item); } }
روال کار اکثر ابزارهای گزارشسازی موجود، ارائه یک زبان اسکریپتی جدید برای حل این نوع مسایل است. اما با استفاده از Func و ... روشهای Code first (بجای روشهای Wizard first)، خیلی از این رنج و دردها را میتوان سادهتر و بدون نیاز به اختراع و یا آموزش زبان جدیدی حل کرد:
public static void PrintNumbers(Func<int,string> formula) { var numbers = new[] { 1,2,3,5,7,90 }; // from a data source foreach(var item in numbers) { var data = formula(item); Console.WriteLine(data); } }
PrintNumbers(number => string.Format("{0:n0}",number));
PrintNumbers((number) =>{ return string.Format("{0:n0}",number); });
از این نوع طراحی، در ابزارها و کتابخانههای جدید گزارش سازی مخصوص ASP.NET MVC زیاد مشاهده میشوند.
مثال سوم) حذف کدهای تکراری برنامه
فرض کنید قصد دارید در برنامه وب خود مباحث caching را پیاده سازی کنید:
using System; using System.Web; using System.Web.Caching; using System.Collections.Generic; namespace WebToolkit { public static class CacheManager { public static void CacheInsert(this HttpContextBase httpContext, string key, object data, int durationMinutes) { if (data == null) return; httpContext.Cache.Add( key, data, null, DateTime.Now.AddMinutes(durationMinutes), TimeSpan.Zero, CacheItemPriority.AboveNormal, null); } } }
var item = httpContext.Cache[key]; if (item == null) { item = ReadDataFromDataSource(); if (item == null) return null; CacheInsert(httpContext, key, item, durationMinutes); }
میتوان در این الگوی تکراری، خواندن اطلاعات را از منبع داده، به یک Func واگذار کرد و به این صورت کدهای ما به نحو زیر بازسازی خواهند شد:
using System; using System.Web; using System.Web.Caching; using System.Collections.Generic; namespace WebToolkit { public static class CacheManager { public static void CacheInsert(this HttpContextBase httpContext, string key, object data, int durationMinutes) { if (data == null) return; httpContext.Cache.Add( key, data, null, DateTime.Now.AddMinutes(durationMinutes), TimeSpan.Zero, CacheItemPriority.AboveNormal, null); } public static T CacheRead<T>(this HttpContextBase httpContext, string key, int durationMinutes, Func<T> ifNullRetrievalMethod) { var item = httpContext.Cache[key]; if (item == null) { item = ifNullRetrievalMethod(); if (item == null) return default(T); CacheInsert(httpContext, key, item, durationMinutes); } return (T)item; } } }
var user = HttpContext.CacheRead( "Key1", 15, () => _usersService.FindUser(userId));
اگر میخواهید برای مثال از روش کوکی ذکر شده (در متد public IActionResult SetFaLanguage ابتدای بحث) استفاده نکنید، میتوان تامین کنندهی چهارمی را هم تدارک دید:
public class FaRequestCultureProvider : RequestCultureProvider { public override Task<ProviderCultureResult> DetermineProviderCultureResult(HttpContext httpContext) { return Task.FromResult(new ProviderCultureResult("fa-IR")); } }
public void Configure(IApplicationBuilder app) { var requestLocalizationOptions = new RequestLocalizationOptions { DefaultRequestCulture = new RequestCulture(new CultureInfo("fa-IR")), SupportedCultures = new[] { new CultureInfo("en-US"), new CultureInfo("fa-IR") }, SupportedUICultures = new[] { new CultureInfo("en-US"), new CultureInfo("fa-IR") } }; requestLocalizationOptions.RequestCultureProviders.Insert(0, new FaRequestCultureProvider()); app.UseRequestLocalization(requestLocalizationOptions);
همانطور که میدانید در چند سال اخیر استفاده از فرمت json برای فایلهای کانفیگ بسیار رایج شده است. در این مورد یک توییت جالب همه را به چالش کشید: «خواهش میکنم از json برای کانفیگ فایلها استفاده نکنید، تو json نمیشه کامنت نوشت و بدون کامنت مدیریت کانفیگها خیلی سخته». این نکته برای من خیلی جالب بود. به نظر میرسد فرمت json برای فایلهال کانفیگ چالشهایی دارد.
لینک زیر یک فرمت جدید رو که اسمش Human Json یا Hjson هست را معرفی کرده که نه تنها مشکل کامنت را ندارد، بلکه خیلی مشکلات دیگر که هنوز به آن فکر نشده بود را هم ندارد! جالبه که کتابخانههایی هم برای این استاندارد نوشته شده که استفاده از اون رو در بیشتر زبانهای محبوب مانند Java, C#, JavaScript, Mono, Ruby, Python, Noder.js, PHP, Go و زبانهای دیگر ساده میکند.
CoffeeScript #14
قسمتهای اصلاح نشده
CoffeeScript در حال رفع برخی از معایب طراحی جاوااسکریپت است و این راه، بس طولانی است. همانطور که قبلا گفته شد، CoffeeScript به شدت به تجزیه و تحلیل استاتیک در زمان طراحی محدود شده است و هیچ بررسی در زمان اجرایی را برای بهبود کارآیی آن انجام نمیدهد.CoffeeScript از یک کامپایلر مستقیم منبع به منبع استفاده میکند. با این دیدگاه که هر دستور در CoffeeScript در نتیجه به یک دستور معادل در جاوااسکریپت تبدیل میشود.
CoffeeScript برای همهی کلمات کلیدی جاوااسکریپت، کلمهی معادلی ایجاد نمیکند، مانند typeof؛ و همچنین برخی از معایب طراحی جاوااسکریپت، به CoffeeScript نیز اعمال میشود.
در دو قسمت قبل + و + بر روی معایب طراحی در جاوااسکریپت که توسط CoffeeScript اصلاح شده بود، توضیح دادیم. حال میخواهیم درباره برخی از معایب جاوااسکریپت که CoffeeScript تا به حال نتوانسته است آنها را اصلاح کند صحبت کنیم.
استفاده از eval
در حالیکه CoffeeScript برخی از نقاط ضعف جاوااسکریپت را اصلاح کرده است، اما همچنان معایب دیگری نیز وجود دارند، که شما تنها باید از این نقاط ضعف آگاه باشید. یکی از این موارد، تابع eval است. برای استفاده از آن، باید با اشکالاتی که در حین کار با آن مواجه میشوید، آگاهی کامل داشته باشید و در صورت امکان از استفاده از آن اجتناب کنید.
تابع eval یک رشته از کد جاوااسکریپت را در حوزهی محلی اجرا میکند و توابعی مانند setTimeout و setInterval نیز میتوانند در آرگومان اولشان یک رشته از کد جاوااسکریپت را دریافت و ارزیابی کنند.
با این حال، مانند eval ،with نیز ردیابی کامپایلر را از کار میاندازد و این امر تاثیر بسیار زیادی بر روی کارآیی آن دارد. کامپایلر هیچ ایده ای درباره کدی که درون eval قرار داده شده است، ندارد تا زمانی که آن را اجرا کند. به همین دلیل نمیتواند هیچ عمل بهینه سازی را بر روی انجام دهد. یکی دیگر از نگرانیهای استفادهی از eval، امنیت است. در صورتیکه شما ورودی را به eval ارسال کنید، eval باعث میشود که کد شما به راحتی در معرض حملات تزریق کد قرار میگیرد. در 99% از مواقع، وقتی شما میخواهید از eval استفاده کنید، راههای بهتر و امنتری وجود دارند ( مانند استفاده از براکت ).
# Don't do this model = eval(modelName) # Use square brackets instead model = window[modelName]
استفاده از typeof
اپراتور typeof احتمالا بزرگترین نقص طراحی جاوااسکریپت است؛ تنها به این دلیل که اساسا به طور کامل شکست خورده است. در واقع از آن فقط یک استفاده میشود تا تشخیص داده شود که یک مقدار undefined است یا نه.
typeof undefinedVar is "undefined"
در اینجا لیستی از مشکلات، هنگام استفاده از typeof را مشاهده میکنید:
Value Class Type ---------------------------------------------- "foo" String string new String("foo") String object 1.2 Number number new Number(1.2) Number object true Boolean boolean new Boolean(true) Boolean object new Date() Date object new Error() Error object [1,2,3] Array object new Array(1, 2, 3) Array object new Function("") Function function /abc/g RegExp object new RegExp("meow") RegExp object {} Object object new Object() Object object
سوالی که اینجا مطرح میشود این است که ما چطور میتوانیم یک نوع را در جاوااسکریپت چک کنیم؟
خوب، خوشبختانه ()Object.prototype.toString ما را نجات داده است. اگر ما این تابع را بر روی یک شیء خاص فراخوانی کنیم، مقدار صحیح را بر میگرداند.
در اینجا مثالی از نحوهی پیاده سازی jQuery.type را مشاهده میکنید:
type = do -> classToType = {} for name in "Boolean Number String Function Array Date RegExp Undefined Null".split(" ") classToType["[object " + name + "]"] = name.toLowerCase() (obj) -> strType = Object::toString.call(obj) classToType[strType] or "object" # Returns the sort of types we'd expect: type("") # "string" type(new String) # "string" type([]) # "array" type(/\d/) # "regexp" type(new Date) # "date" type(true) # "boolean" type(null) # "null" type({}) # "object"
if typeof aVar isnt "undefined" objectType = type(aVar)
objectType = type(aVar?)
anArray?.push? aValue
استفاده از instanceof
کلمهی کلیدی instanceof نیز تقریبا همانند typeof شکست خورده است. در حالت ایده آل، instanceof، سازندهی دو شیء را با هم مقایسه میکند، در صورتیکه یک شیء نمونهای از شیء دیگر باشد، یک مقدار boolean را باز میگرداند. در واقع instanceof موقعی کار مقایسه را انجام میدهد که اشیاء، سفارشی سازی شده باشند. وقتی عمل مقایسه میخواهد بر روی این نوع اشیاء سفارشی سازی شده، انجام شود، استفاده از typeof بیفایده است.
new String("foo") instanceof String # true "foo" instanceof String # false
class Parent class Child extends Parent child = new Child child instanceof Child # true child instanceof Parent # true
استفاده از delete
از کلمه کلیدی delete برای حذف خصوصیات موجود در اشیاء به صورت کاملا مطمئن، میتوان استفاده کرد.anObject = {one: 1, two: 2} delete anObject.one anObject.hasOwnProperty("one") # false
aVar = 1 delete aVar typeof Var # "integer"
aVar = 1 aVar = null
استفاده از StructureMap به عنوان یک IoC Container
یعنی HybridHttpOrThreadLocalScoped هر دو مورد را به صورت خودکار پوشش میدهد.
- ضمنا روش تشخیص کلی زمینه برنامه جاری، اینکه وب است یا ویندوز به صورت زیر است:
using System.Web; bool IsInWeb { get { return HttpContext.Current != null; } }
ASP.NET MVC #22
به علاوه روش بحث جاری هم آماده است و تست شده، هم استاندارد، سازگار با اجزای مختلف MVC با سربار حداقل و همچنین فقط منحصر به MVC نیست و با کل دات نت و فناوریهای وابسته به آن یکپارچه است.