تاریخ شمسی با Extension Method برای DateTime
ASP.NET MVC #22
تهیه سایتهای چند زبانه و بومی سازی نمایش اطلاعات در ASP.NET MVC
زمانیکه دات نت فریم ورک نیاز به انجام اعمال حساس به مسایل بومی را داشته باشد، ابتدا به مقادیر تنظیم شده دو خاصیت زیر دقت میکند:
الف) System.Threading.Thread.CurrentThread.CurrentCulture
بر این اساس دات نت میتواند تشخیص دهد که برای مثال خروجی متد DateTime.Now.ToString در کانادا و آمریکا باید با هم تفاوت داشته باشند. مثلا در آمریکا ابتدا ماه، سپس روز و در آخر سال نمایش داده میشود و در کانادا ابتدا سال، بعد ماه و در آخر روز نمایش داده خواهد شد. یا نمونهی دیگری از این دست میتواند نحوه نمایش علامت واحد پولی کشورها باشد.
ب) System.Threading.Thread.CurrentThread.CurrentUICulture
مقدار CurrentUICulture بر روی بارگذاری فایلهای مخصوصی به نام Resource، تاثیر گذار است.
این خواص را یا به صورت دستی میتوان تنظیم کرد و یا ASP.NET، این اطلاعات را از هدر Accept-Language دریافتی از مرورگر کاربر به صورت خودکار مقدار دهی میکند. البته برای این منظور نیاز است یک سطر زیر را به فایل وب کانفیگ برنامه اضافه کرد:
<system.web>
<globalization culture="auto" uiCulture="auto" />
یا اگر نیاز باشد تا برنامه را ملزم به نمایش اطلاعات Resource مرتبط با فرهنگ بومی خاصی کرد نیز میتوان در همین قسمت مقادیر culture و uiCulture را دستی تنظیم نمود و یا اگر همانند برنامههایی که چند لینک را بالای صفحه نمایش میدهند که برای مثال به نگارشهای فارسی/عربی/انگلیسی اشاره میکند، اینکار را با کد نویسی نیز میتوان انجام داد:
System.Threading.Thread.CurrentThread.CurrentCulture =
System.Globalization.CultureInfo.CreateSpecificCulture("fa");
جهت آزمایش این مطلب، ابتدا تنظیم globalization فوق را به فایل وب کانفیگ برنامه اضافه کنید. سپس به مسیر زیر در IE مراجعه کنید:
IE -> Tools -> Intenet options -> Genarl tab -> Languages
در اینجا میتوان هدر Accept-Language را مقدار دهی کرد. برای نمونه اگر مقدار زبان پیش فرض را به فرانسه تنظیم کنیم (به عنوان اولین زبان تعریف شده در لیست) و سپس سعی در نمایش مقدار decimal زیر را داشته باشیم:
string.Format("{0:C}", 10.5M)
اگر زبان پیش فرض، انگلیسی آمریکایی باشد، $ نمایش داده خواهد شد و اگر زبان به فرانسه تنظیم شود، یورو در کنار عدد مبلغ نمایش داده میشود.
تا اینجا تنها با تنظیم culture=auto به این نتیجه رسیدهایم. اما سایر قسمتهای صفحه چطور؟ برای مثال برچسبهای نمایش داده شده را چگونه میتوان به صورت خودکار بر اساس Accept-Language مرجح کاربر تنظیم کرد؟ خوشبختانه در دات نت، زیر ساخت مدیریت برنامههای چند زبانه به صورت توکار وجود دارد که در ادامه به بررسی آن خواهیم پرداخت.
آشنایی با ساختار فایلهای Resource
فایلهای Resource یا منبع، در حقیقت فایلهایی هستند مبتنی بر XML با پسوند resx و هدف آنها ذخیره سازی رشتههای متناظر با فرهنگهای مختلف میباشد و برای استفاده از آنها حداقل یک فایل منبع پیش فرض باید تعریف شود. برای نمونه فایل mydata.resx را در نظر بگیرید. برای ایجاد فایل منبع اسپانیایی متناظر، باید فایلی را به نام mydata.es.resx تولید کرد. البته نوع فرهنگ مورد استفاده را کاملتر نیز میتوان ذکر کرد برای مثال mydata.es-mex.resx جهت فرهنگ اسپانیایی مکزیکی بکارگرفته خواهد شد، یا mydata.fr-ca.resx به فرانسوی کانادایی اشاره میکند. سپس مدیریت منابع دات نت فریم ورک بر اساس مقدار CurrentUICulture جاری، اطلاعات فایل متناظری را بارگذاری خواهد کرد. اگر فایل متناظری وجود نداشت، از اطلاعات همان فایل پیش فرض استفاده میگردد.
حین تهیه برنامهها نیازی نیست تا مستقیما با فایلهای XML منابع کار کرد. زمانیکه اولین فایل منبع تولید میشود، به همراه آن یک فایل cs یا vb نیز ایجاد خواهد شد که امکان دسترسی به کلیدهای تعریف شده در فایلهای XML را به صورت strongly typed میسر میکند. این فایلهای خودکار، تنها برای فایل پیش فرض mydata.resx تولید میشوند،از این جهت که تعاریف اطلاعات سایر فرهنگهای متناظر نیز باید با همان کلیدهای فایل پیش فرض آغاز شوند. تنها «مقادیر» کلیدهای تعریف شده در کلاسهای منبع متفاوت هستند.
اگر به خواص فایلهای resx در VS.NET دقت کنیم، نوع Build action آنها به embedded resource تنظیم شده است.
مثالی جهت بررسی استفاده از فایلهای Resource
یک پروژه جدید خالی ASP.NET MVC را آغاز کنید. فایل وب کانفیگ آنرا ویرایش کرده و تنظیمات globalization ابتدای بحث را به آن اضافه کنید. سپس مدل، کنترلر و View متناظر با متد Index آنرا با محتوای زیر به پروژه اضافه نمائید:
namespace MvcApplication19.Models
{
public class Employee
{
public int Id { set; get; }
public string Name { set; get; }
}
}
using System.Web.Mvc;
using MvcApplication19.Models;
namespace MvcApplication19.Controllers
{
public class HomeController : Controller
{
public ActionResult Index()
{
var employee = new Employee { Name = "Name 1" };
return View(employee);
}
}
}
@model MvcApplication19.Models.Employee
@{
ViewBag.Title = "Index";
}
<h2>
Index</h2>
<fieldset>
<legend>Employee</legend>
<div class="display-label">
Name
</div>
<div class="display-field">
@Html.DisplayFor(model => model.Name)
</div>
</fieldset>
<fieldset>
<legend>Employee Info</legend>
@Html.DisplayForModel()
</fieldset>
قصد داریم در View فوق بر اساس uiCulture کاربر مراجعه کننده به سایت، برچسب Name را مقدار دهی کنیم. اگر کاربری از ایران مراجعه کند، «نام کارمند» نمایش داده شود و سایر کاربران، «Employee Name» را مشاهده کنند. همچنین این تغییرات باید بر روی متد Html.DisplayForModel نیز تاثیرگذار باشد.
برای این منظور بر روی پوشه Views/Home که محل قرارگیری فایل Index.cshtml فوق است کلیک راست کرده و گزینه Add|New Item را انتخاب کنید. سپس در صفحه ظاهر شده، گزینه «Resources file» را انتخاب کرده و برای مثال نام Index_cshtml.resx را وارد کنید.
به این ترتیب اولین فایل منبع مرتبط با View جاری که فایل پیش فرض نیز میباشد ایجاد خواهد شد. این فایل، به همراه فایل Index_cshtml.Designer.cs تولید میشود. سپس همین مراحل را طی کنید، اما اینبار نام Index_cshtml.fa.resx را حین افزودن فایل منبع وارد نمائید که برای تعریف اطلاعات بومی ایران مورد استفاده قرار خواهد گرفت. فایل دومی که اضافه شده است، فاقد فایل cs همراه میباشد.
اکنون فایل Index_cshtml.resx را در VS.NET باز کنید. از بالای صفحه، به کمک گزینه Access modifier، سطح دسترسی متدهای فایل cs همراه آنرا به public تغییر دهید. پیش فرض آن internal است که برای کار ما مفید نیست. از این جهت که امکان دسترسی به متدهای استاتیک تعریف شده در فایل خودکار Index_cshtml.Designer.cs را در View های برنامه، نخواهیم داشت. سپس دو جفت «نام-مقدار» را در فایل resx وارد کنید. مثلا نام را Name و مقدار آنرا «Employee Name» و سپس نام دیگر را NameIsNotRight و مقدار آنرا «Name is required» وارد نمائید.
در ادامه فایل Index_cshtml.fa.resx را باز کنید. در اینجا نیز دو جفت «نام-مقدار» متناظر با فایل پیش فرض منبع را باید وارد کرد. کلیدها یا نامها یکی است اما قسمت مقدار اینبار باید فارسی وارد شود. مثلا نام را Name و مقدار آنرا «نام کارمند» وارد نمائید. سپس کلید یا نام NameIsNotRight و مقدار «لطفا نام را وارد نمائید» را تنظیم نمائید.
تا اینجا کار تهیه فایلهای منبع متناظر با View جاری به پایان میرسد.
در ادامه با کمک فایل Index_cshtml.Designer.cs که هربار پس از تغییر فایل resx متناظر آن به صورت خودکار توسط VS.NET تولید و به روز میشود، میتوان به کلیدها یا نامهایی که تعریف کردهایم، در قسمتهای مختلف برنامه دست یافت. برای نمونه تعریف کلید Name در این فایل به نحو زیر است:
namespace MvcApplication19.Views.Home {
public class Index_cshtml {
public static string Name {
get {
return ResourceManager.GetString("Name", resourceCulture);
}
}
}
}
بنابراین برای استفاده از آن در هر View ایی تنها کافی است بنویسیم:
@MvcApplication19.Views.Home.Index_cshtml.Name
به این ترتیب بر اساس تنظیمات محلی کاربر، اطلاعات به صورت خودکار از فایلهای Index_cshtml.fa.resx فارسی یا فایل پیش فرض Index_cshtml.resx، دریافت میگردد.
علاوه بر امکان دسترسی مستقیم به کلیدهای تعریف شده در فایلهای منبع، امکان استفاده از آنها توسط data annotations نیز میسر است. در این حالت میتوان مثلا پیغامهای اعتبار سنجی را بومی کرد یا حین استفاده از متد Html.DisplayForModel، بر روی برچسب نمایش داده شده خودکار، تاثیر گذار بود. برای اینکار باید اندکی مدل برنامه را ویرایش کرد:
using System.ComponentModel.DataAnnotations;
namespace MvcApplication19.Models
{
public class Employee
{
[ScaffoldColumn(false)]
public int Id { set; get; }
[Display(ResourceType = typeof(MvcApplication19.Views.Home.Index_cshtml),
Name = "Name")]
[Required(ErrorMessageResourceType = typeof(MvcApplication19.Views.Home.Index_cshtml),
ErrorMessageResourceName = "NameIsNotRight")]
public string Name { set; get; }
}
}
همانطور که ملاحظه میکنید، حین تعریف ویژگیهای Display یا Required، امکان تعریف نام کلاس متناظر با فایل resx خاصی وجود دارد. به علاوه ErrorMessageResourceName به نام یک کلید در این فایل و یا پارامتر Name ویژگی Display نیز به نام کلیدی در فایل منبع مشخص شده، اشاره میکنند. این اطلاعات توسط متدهای Html.DisplayForModel، Html.ValidationMessageFor، Html.LabelFor و امثال آن به صورت خودکار مورد استفاده قرار خواهند گرفت.
نکتهای در مورد کش کردن اطلاعات
در این مثال اگر فیلتر OutputCache را بر روی متد Index تعریف کنیم، حتما نیاز است به هدر Accept-Language نیز دقت داشت. در غیراینصورت تمام کاربران، صرفنظر از تنظیمات بومی آنها، یک صفحه را مشاهده خواهند کرد:
[OutputCache(Duration = 60, VaryByHeader = "Accept-Language")]
public ActionResult Index()
public interface IShoppingCartService { ShoppingCart GetContents(); ShoppingCart AddItemToCart(int itemId, int quantity); } public class ShoppingCartService : IShoppingCartService { public ShoppingCart GetContents() { throw new NotImplementedException("Get cart from Persistence Layer"); } public ShoppingCart AddItemToCart(int itemId, int quantity) { throw new NotImplementedException("Add Item to cart then return updated cart"); } } public class ShoppingCart { public List<product> Items { get; set; } } public class Product { public int ItemId { get; set; } public string ItemName { get; set; } } public class ShoppingCartController : Controller { //Concrete object below points to actual service //private ShoppingCartService _shoppingCartService; //loosely coupled code below uses the interface rather than the //concrete object private IShoppingCartService _shoppingCartService; public ShoppingCartController() { _shoppingCartService = new ShoppingCartService(); } public ActionResult GetCart() { //now using the shared instance of the shoppingCartService dependency ShoppingCart cart = _shoppingCartService.GetContents(); return View("Cart", cart); } public ActionResult AddItemToCart(int itemId, int quantity) { //now using the shared instance of the shoppingCartService dependency ShoppingCart cart = _shoppingCartService.AddItemToCart(itemId, quantity); return View("Cart", cart); } }
//loosely coupled code below uses the interface rather //than the concrete object private IShoppingCartService _shoppingCartService; //MVC uses this constructor public ShoppingCartController() { _shoppingCartService = new ShoppingCartService(); } //You can use this constructor when testing to inject the //ShoppingCartService dependency public ShoppingCartController(IShoppingCartService shoppingCartService) { _shoppingCartService = shoppingCartService; }
[TestClass] public class ShoppingCartControllerTests { [TestMethod] public void GetCartSmokeTest() { //arrange ShoppingCartController controller = new ShoppingCartController(new ShoppingCartServiceStub()); // Act ActionResult result = controller.GetCart(); // Assert Assert.IsInstanceOfType(result, typeof(ViewResult)); } } /// <summary> /// This is is a stub of the ShoppingCartService /// </summary> public class ShoppingCartServiceStub : IShoppingCartService { public ShoppingCart GetContents() { return new ShoppingCart { Items = new List<product> { new Product {ItemId = 1, ItemName = "Widget"} } }; } public ShoppingCart AddItemToCart(int itemId, int quantity) { throw new NotImplementedException(); } }
- «گزارش تصویری از پنجمین نمایشگاه رسانههای دیجیتال» | weblogina.com
- ادای احترام ایرانیان به استیو جابز | Persian Weblog | www.persianweblog.com
- ایران در رتبه بندی آمادگی دیجیتال | حمیدرضا گائینی | feeds.baseline.ir
- طراحی جدید سایت asp.net | www.hanselman.com
- کمی در مورد زبان جدید Dart! | ajlopez.wordpress.com
- کیفیت کد نویسی و تاثیر آن بر استخدام | ayende.com
- معرفی رسمی زبان Dart توسط گوگل | googlecode.blogspot.com
- واکنشها به نظر Richard Stallman در مورد جابز! | rss.slashdot.org
- یکی سازی و فشرده سازی اسکریپتها در ASP.NET 4.5 | abhijitjana.net
موفق باشید.
سه مطلب کوتاه
مشکل فایرفاکس با سایتهای msdn و codeplex
هر از چند گاهی در بلاگهای msdn و یا سایت codeplex با خطای زیر از طرف سایت مواجه میشوم:
Bad Request - Request Too Long
HTTP Error 400. The size of the request headers is too long.
اگر با این مشکل مواجه شدید، تمامی کوکیهای مربوط به سایتهای مذکور را یافته و حذف کنید.
به نظر باگی در فایرفاکس در این زمینه سبب میشود که کوکیهای تمام زیر سایتهای فوق با هم ترکیب شده و رشتهای بسیار طولانی بجای کوکی اصلی آن زیر سایت به هاست ارسال شود.
که البته عکس العمل سایتهای مایکروسافت از دیدگاه امنیتی هم جالب توجه است (برای برنامه نویسهای وب).
IE8 و ارائهی fakepath بجای آدرس فایل
کنترل استاندارد آپلود فایل در مرورگرهای جدید، دیگر آدرس محلی فایل را حتی در اختیار اسکریپتهای سمت کاربر نیز قرار نمیدهند. فایرفاکس مدت زیادی است که این مورد را پیاده سازی کرده. اما IE بجای اینکه یک رشتهی خالی را بازگشت دهد مسیر c:\fakepath را ارائه خواهد داد (fakepath جزو استاندارد html 5 است). اگر احیانا با این مورد برخورد داشتید، با استفاده از تنظیم زیر میتوان مانند سابق مسیر کامل را نیز دریافت کرد:
Internet Explorer -> Tools -> Internet Option -> Security -> Custom ->
find the "Include local directory path when uploading files to a server"
-> click on "Enable"
اهمیت این مورد هم برای من این است که IE، یعنی همان مرورگر کاری در اکثر شرکتها (و این مورد فوق را به سادگی از طریق گروپ پالیسی میتوان به تمام کامپیوترها اعمال کرد).
علت تایم آوت و باز نشدن یک سری از سایتها در ایران
مدت زیادی این سؤال برای من وجود داشت که وجه مشترک سایتهایی مانند dotnetkicks.com ، summerofnhibernate.com ، lessthandot.com و امثال آن چیست که از این طرف باز نمیشوند؟
اگر به آدرسهای فوق که به سایت domaintools.com ختم میشوند، مراجعه کنید و سپس برگهی Server Stats آنها را ملاحظه نمائید، همگی توسط Godaddy.com Inc هاست میشوند. این شرکت غیرمحترم، IP های ایرانی را بسته است (مطلب جدیدی هم نیست).
public class ProductViewModel { public int ProductId { get; set; } public string Name { get; set; } public string Description { get; set; } public string ImageUrl { get; set; } public decimal UnitPrice { get; set; } }
public record ProductDTO(int Id, string Name, string Description);
public record ProductDTO { public int Id { get; init; } public string Name { get; init; } } var dto = new ProductDTO { Id = 1, Name = "some name" };
public class Product : DataObject<Product> { public Product(int id) { Id = id; InitializeFromDatabase(); } private void InitializeFromDatabase() { DataHelpers.LoadFromDatabase(this); } public int Id { get; private set; } // other properties and methods }
public class Product { public Product(int id) { Id = id; } private Product() { // required for EF } public int Id { get; private set; } // other properties and methods }
- برای اجرای وظایف خود به فریم ورک ثالثی وابسته نیست.
- به کلاس پایهای ( Base class) نیاز ندارد.
- وابستگی به متد استاتیکی ندارد.
- می تواند در هر جایی از پروژه، نمونه سازی شود.
- اصل Persistence Ignorant را بیشتر رعایت کرده، نه بطور کامل؛ چون یک سازنده دارد که به کتابخانهی ثالثی نیازمند است (سازندهی بدون پارامتر که مورد نیاز EF میباشد).
این پروژه در 12 بخش گوناگون تقسیم بندی شدهاست که هر کدام در قالب یک فایل HTML میباشد و تمامی اسکریپتهای مورد نیاز به آن افزوده شدهاست. هر بخش به صورت مجزا به شرح یک ویژگی کاربردی در angular-translate میپردازد.
ex1_basic_usage
<script src="Scripts/angular.js"></script> <script src="Scripts/angular-translate.js"></script>
angular.module('app', ['pascalprecht.translate']) .config([ '$translateProvider', function ($translateProvider) { // Adding a translation table for the English language $translateProvider.translations('en_US', { "TITLE": "How to use", "HEADER": "You can translate texts by using a filter.", "SUBHEADER": "And if you don't like filters, you can use a directive.", "HTML_KEYS": "If you don't like an empty elements, you can write a key for the translation as an inner HTML of the directive.", "DATA_TO_FILTER": "Your translations might also contain any static ({{staticValue}}) or random ({{randomValue}}) values, which are taken directly from the model.", "DATA_TO_DIRECTIVE": "And it's no matter if you use filter or directive: static is still {{staticValue}} and random is still {{randomValue}}.", "RAW_TO_FILTER": "In case you want to pass a {{type}} data to the filter, you have only to pass it as a filter parameter.", "RAW_TO_DIRECTIVE": "This trick also works for {{type}} with a small mods.", "SERVICE": "Of course, you can translate your strings directly in the js code by using a $translate service.", "SERVICE_PARAMS": "And you are still able to pass params to the texts. Static = {{staticValue}}, random = {{randomValue}}." }); // Adding a translation table for the Russian language $translateProvider.translations('ru_RU', { "TITLE": "Как пользоваться", "HEADER": "Вы можете переводить тексты при помощи фильтра.", "SUBHEADER": "А если Вам не нравятся фильтры, Вы можете воспользоваться директивой.", "HTML_KEYS": "Если вам не нравятся пустые элементы, Вы можете записать ключ для перевода в как внутренний HTML директивы.", "DATA_TO_FILTER": "Ваши переводы также могут содержать любые статичные ({{staticValue}}) или случайные ({{randomValue}}) значения, которые берутся прямо из модели.", "DATA_TO_DIRECTIVE": "И совершенно не важно используете ли Вы фильтр или директиву: статическое значение по прежнему {{staticValue}} и случайное - {{randomValue}}.", "RAW_TO_FILTER": "Если вы хотите передать \"сырые\" ({{type}}) данные фильтру, Вам всего лишь нужно передать их фильтру в качестве параметров.", "RAW_TO_DIRECTIVE": "Это также работает и для директив ({{type}}) с небольшими модификациями.", "SERVICE": "Конечно, Вы можете переводить ваши строки прямо в js коде при помощи сервиса $translate.", "SERVICE_PARAMS": "И вы все еще можете передавать параметры в тексты. Статическое значение = {{staticValue}}, случайное = {{randomValue}}." }); // Tell the module what language to use by default $translateProvider.preferredLanguage('en_US'); }])
.controller('ctrl', ['$scope', '$translate', function ($scope, $translate) { $scope.tlData = { staticValue: 42, randomValue: Math.floor(Math.random() * 1000) }; $scope.jsTrSimple = $translate.instant('SERVICE'); $scope.jsTrParams = $translate.instant('SERVICE_PARAMS', $scope.tlData); $scope.setLang = function (langKey) { // You can change the language during runtime $translate.use(langKey); // A data generated by the script have to be regenerated $scope.jsTrSimple = $translate.instant('SERVICE'); $scope.jsTrParams = $translate.instant('SERVICE_PARAMS', $scope.tlData); }; }]);
<p> <a href="#" ng-click="setLang('en_US')">English</a> | <a href="#" ng-click="setLang('ru_RU')">Русский</a> </p> <!-- Translation by a filter --> <h1>{{'HEADER' | translate}}</h1> <!-- Translation by a directive --> <h2 translate="SUBHEADER">Subheader</h2> <!-- Using inner HTML as a key for translation --> <p translate>HTML_KEYS</p> <hr> <!-- Passing a data object to the translation by the filter --> <p>{{'DATA_TO_FILTER' | translate: tlData}}</p> <!-- Passing a data object to the translation by the directive --> <p translate="DATA_TO_DIRECTIVE" translate-values="{{tlData}}"></p> <hr> <!-- Passing a raw data to the filter --> <p>{{'RAW_TO_FILTER' | translate:'{ type: "raw" }' }}</p> <!-- Passing a raw data to the filter --> <p translate="RAW_TO_DIRECTIVE" translate-values="{ type: 'directives' }"></p> <hr> <!-- Using a $translate service --> <p>{{jsTrSimple}}</p> <!-- Passing a data to the $translate service --> <p>{{jsTrParams}}</p>
ex2_remember_language_cookies
<script src="Scripts/angular-cookies.js"></script> <script src="Scripts/angular-translate-storage-cookie.js"></script>
// Tell the module to store the language in the cookie $translateProvider.useCookieStorage();
ex3_remember_language_local_storage
این مثال همانند مثال قبل رفتار میکند، با این تفاوت که به جای اینکه کلید زبان کنونی را درون کوکی ذخیره کند، آن را درون Local Storage با نام NG_TRANSLATE_LANG_KEY قرار میدهد. برای اجرا کافیست اسکریپتها و تکه کد زیر را با موارد مثال قبل جایگزین کنید.
<script src="Scripts/angular-translate-storage-local.js"></script> // Tell the module to store the language in the local storage $translateProvider.useLocalStorage();
مثال های ex4_set_a_storage_key و ex5_set_a_storage_prefix نام کلیدی که برای ذخیره سازی زبان کنونی در کوکی یا Local Storage قرار میگیرد را تغییر میدهد که به دلیل سادگی از شرح آن میگذریم.
ex6_namespace_support
translate table در angular-translate قابلیت مفید namespacing را نیز داراست. این قابلیت به ما کمک میکند که جهت کپسوله کردن بخشهای مختلف، ترجمه آنها را با namespaceهای خاص خود نمایش دهیم. به مثال زیر توجه کنید:
$translateProvider.translations('en_US', { "TITLE": "How to use namespaces", "ns1": { "HEADER": "A translations table supports namespaces.", "SUBHEADER": "So you can to structurize your translation table well." }, "ns2": { "HEADER": "Do you want to have a structured translations table?", "SUBHEADER": "You can to use namespaces now." } });
همانطور که توجه میکنید بخش ns1 خود شامل زیر مجموعههایی است و ns2 نیز به همین صورت. هر کدام دارای کلید HEADER و SUBHEADER میباشند. فرض کنید هر کدام از این بخشها میخواهند اطلاعات درون یک section را نمایش دهند. حال به نحوهی فراخوانی این translate tableها دقت کنید:
<!-- section 1: Translate Table Called by ns1 namespace --> <h1 translate>ns1.HEADER</h1> <h2 translate>ns1.SUBHEADER</h2> <!-- section 2: Translate Table Called by ns2 namespace --> <h1 translate>ns2.HEADER</h1> <h2 translate>ns2.SUBHEADER</h2>
به همین سادگی میتوان تمامی بخشها را با namespaceهای مختلف در translate table قرار داد.
در بخش بعدی (پایانی) شش قابلیت دیگر angular translate که شامل فراخوانی translate table از یک فایل JSON، فراخوانی فایلهای translate table به صورت lazy load و تغییر زبان بخشی از صفحه به صورت پویا هستند، بررسی خواهند شد.
فایل پروژه: AngularJs-Translate-BestPractices.zip