لیستی از سایر ORMهای مخصوص NET Core.
دریافت کتاب Pro ASP.NET SignalR
public class Service { public int ServiceId { get; set; } public string ServiceName { get; set; } }
public interface ICoreService { Service LoadDefaultService(); }
An unhandled exception occurred while processing the request InvalidOperationException: Unable to resolve service for type 'WebApplication1.Models.ICoreService' while attempting to activate 'WebApplication1.Controllers.HomeController' Microsoft.Extensions.Internal.ActivatorUtilities.GetService(IServiceProvider sp, Type type, Type requiredBy, Boolean isDefaultParameterRequired)
در نسخههای قدیمی MVC (منظور نسخههای قبل از 6)، برای تزریق وابستگیها از یک Controller Factory یا Dependency Resolver سفارشی استفاده میشد. اما در نسخه جدید MVC دیگری خبری از روشهای قدیمی نیست. چونکه یک سیستم تزریق وابستگی توکار، همراه با MVC یکپارچه شدهاست که عملیات تزریق وابستگیها را انجام میدهد. سیستم تزریق وابستگی پیش فرض، تنها از 4 حالت عملیاتی پشتیبانی میکند:
تیم Asp.Net برای فراهم آوردن امکان تزریق وابستگیها، تصمیم به انتزاعی کردن ویژگیهای مشترک محبوبترین Ioc Containerها و اجازه دادن به میان افزارها، جهت ارتباط با این اینترفیسها برای دستیابی به تزریق وابستگی بود.
namespace Microsoft.Extensions.DependencyInjection { // // Summary: // Specifies the lifetime of a service in an Microsoft.Extensions.DependencyInjection.IServiceCollection. public enum ServiceLifetime { // // Summary: // Specifies that a single instance of the service will be created. Singleton = 0, // // Summary: // Specifies that a new instance of the service will be created for each scope. // // Remarks: // In ASP.NET Core applications a scope is created around each server request. Scoped = 1, // // Summary: // Specifies that a new instance of the service will be created every time it is // requested. Transient = 2 } }
public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { ServiceDescriptor descriptor = new ServiceDescriptor(typeof(ICoreService),typeof(CoreServise),ServiceLifetime.Transient); services.Add(descriptor); services.AddMvc(); }
ساخت یک Service Descriptor و اضافه کردن آن به سرویسها، فلسفه وجودی میان افزارها را زیر سوال میبرد. پس بجای ایجاد یک Service Descriptor، از متدهای الحاقی تدارک دیده شده استفاده میکنیم. مثلا بجای دو خط کد بالا میتوان از کد زیر استفاده نمود:
services.AddTransient<ICoreService,CoreServise>();
حال که یک دید کلی از نحوه کار مکانیزم تزریق وابستگی بدست آوردیم، میخواهیم این مکانیزم را با StructureMap جایگزین کنیم. بدین منظور ابتدا پکیج StructureMap را نصب میکنم.
در مرحله اول باید کلاسهایی را تدارک ببینیم که اینترفیسهای بالا را پیاده سازی نمایند. یعنی کلاسهای ما باید بتوانند همان کاری را انجام دهند که مکانیزم پیش فرض MVC انجام میدهد.
اولین مورد، کلاس StructureMapServiceProvider میباشد.
internal class StructureMapServiceProvider : IServiceProvider { private readonly IContainer _container; public StructureMapServiceProvider(IContainer container, bool scoped = false) { _container = container; } public object GetService(Type type) { try { return _container.GetInstance(type); } catch { return null; } } }
مورد دوم کلاس StructureMapServiceScope میباشد:
internal class StructureMapServiceScope : IServiceScope { private readonly IContainer _container; private readonly IContainer _childContainer; private IServiceProvider _provider; public StructureMapServiceScope(IContainer container) { _container = container; _childContainer = _container.GetNestedContainer(); _provider = new StructureMapServiceProvider(_childContainer, true); } public IServiceProvider ServiceProvider => _provider; public void Dispose() { _provider = null; if (_childContainer != null) _childContainer.Dispose(); } }
مورد سوم StructureMapServiceScopeFactory میباشد:
internal class StructureMapServiceScopeFactory : IServiceScopeFactory { private IContainer _container; public StructureMapServiceScopeFactory(IContainer container) { _container = container; } public IServiceScope CreateScope() { return new StructureMapServiceScope(_container); } }
مورد بعدی کلاس StructureMapPopulator میباشد. وظیفه این کلاس جمع آوری اطلاعات مربوط به سرویسها میباشد.
internal class StructureMapPopulator { private IContainer _container; public StructureMapPopulator(IContainer container) { _container = container; } public void Populate(IEnumerable<ServiceDescriptor> descriptors) { _container.Configure(c => { c.For<IServiceProvider>().Use(new StructureMapServiceProvider(_container)); c.For<IServiceScopeFactory>().Use<StructureMapServiceScopeFactory>(); foreach (var descriptor in descriptors) { switch (descriptor.Lifetime) { case ServiceLifetime.Singleton: Use(c.For(descriptor.ServiceType).Singleton(), descriptor); break; case ServiceLifetime.Transient: Use(c.For(descriptor.ServiceType), descriptor); break; case ServiceLifetime.Scoped: Use(c.For(descriptor.ServiceType), descriptor); break; } } }); } private static void Use(GenericFamilyExpression expression, ServiceDescriptor descriptor) { if (descriptor.ImplementationFactory != null) { expression.Use(Guid.NewGuid().ToString(), context => { return descriptor.ImplementationFactory(context.GetInstance<IServiceProvider>()); }); } else if (descriptor.ImplementationInstance != null) { expression.Use(descriptor.ImplementationInstance); } else if (descriptor.ImplementationType != null) { expression.Use(descriptor.ImplementationType); } else { throw new InvalidOperationException("IServiceDescriptor is invalid"); } } }
و در آخر کلاس StructureMapRegistration میباشد:
public static class StructureMapRegistration { public static void Populate(this IContainer container, IEnumerable<ServiceDescriptor> descriptors) { var populator = new StructureMapPopulator(container); populator.Populate(descriptors); } }
نهایتاً باید متد ConfigurationServices در کلاس StartUp را اندکی تغییر دهیم.
public IServiceProvider ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddMvc(); var container = new Container(); container.Configure(configure => { configure.For<ICoreService>().Use<CoreServise>(); }); container.Populate(services); return container.GetInstance<IServiceProvider>(); }
در کد بالا، متد ConfigurationServices به جای آنکه Void برگرداند، نمونهای از اینترفیس IServiceProvider را برمیگرداند. حال اگر برنامه را اجرا کنیم، وابستگیها توسط StructureMap تزریق شده و برنامه بدون هیچ مشکلی اجرا میشود.
کتاب حسابداری مختصر و مفید
کسی آموزش حسابداری به زبان فارسی بصورت مختصر داره؟
برای شناخت و آنالیز برنامه حسابداری؟
ممنون
Localization در Blazor WASM
توابع(Function)
let add x y = x + y let result = add 4 5 printfn "(add 4 5) = %i" result
let add x y = x + y let result1 = add 4 5 let result2 = add 6 7 let finalResult = add result1 result2
let add x y = x + y let result =add (add 4 5) (add 6 7)
خروجی توابع
کامپایلر #F آخرین مقداری که در تابع، تعریف و استفاده میشود را به عنوان مقدار بازگشتی و نوع آن را نوع بازگشتی میشناسد.
let cylinderVolume radius length : float = let pi = 3.14159 length * pi * radius * radius
یک مثال دیگر:
let sign num = if num > 0 then "positive" elif num < 0 then "negative" else "zero"
تعریف پارامترهای تابع با ذکر نوع به صورت صریح
اگر هنگام تعریف توابع مایل باشید که نوع پارامترها را به صورت صریح تعیین کنید از روش زیر استفاده میکنیم.
let replace(str: string) = str.Replace("A", "a")
let addu1 (x : uint32) y = x + y
Pipe-Forward Operator
در #F روشی دیگری برای تعریف توابع وجود دارد که به pipe-Forward معروف است. فقط کافیست از اپراتور (<|) به صورت زیر استفاده کنید.
let (|>) x f = f x
let result = 0.5 |> System.Math.Cos
let add x y = x + y let result = add 6 7 |> add 4 |> add 5
Partial Fucntion Or Application
partial function به این معنی است که در هنگام فراخوانی یک تابع نیاز نیست که به تمام آرگومانهای مورد نیاز مقدار اختصاص دهیم. برای نمونه در مثال بالا تابع add نیاز به 2 آرگومان ورودی داشت در حالی که فقط یک مقدار به آن پاس داده شد.
let result = add 6 7 |> add 4
let sub (a, b) = a - b let subFour = sub 4
prog.fs(15,19): error: FS0001: This expression has type int but is here used with type 'a * 'b
در مورد ماهیت توابع بازگشتی نیاز به توضیح نیست فقط در مورد نوع پیاده سازی اون در #F توضیح خواهم داد. برای تعریف توابع به صورت بازگشتی کافیست از کلمه rec بعد از let استفاده کنیم(زمانی که قصد فراخوانی تابع رو در خود تابع داشته باشیم). مثال پایین به خوبی مسئله را روشن خواهد کرد.(پیاده سازی تابع فیبو ناچی)
let rec fib x = match x with | 1 -> 1 | 2 -> 1 | x -> fib (x - 1) + fib (x - 2)
printfn "(fib 2) = %i" (fib 2) printfn "(fib 6) = %i" (fib 6) printfn "(fib 11) = %i" (fib 11)
خروجی برای مثال بالا به صورت خواهد شد.
(fib 2) = 1 (fib 6) = 8 (fib 11) = 89
گاهی اوقات توابع به صورت دوطرفه بازگشتی میشوند. یعنی فراخوانی توابع به صورت چرخشی انجام میشود. (فراخوانی یک تابع در تابع دیگر و بالعکس). به مثال زیر دقت کنید.
let rec Even x = if x = 0 then true else Odd (x - 1) and Odd x = if x = 1 then true else Even (x - 1)
ترکیب توابع
let firstFunction x = x + 1 let secondFunction x = x * 2 let newFunction = firstFunction >> secondFunction let result = newFunction 100
توابع تودرتو
در #F امکان تعریف توابع تودرتو وجود دارد. بعنی میتونیم یک تابع را در یک تابع دیگر تعریف کنیم. فقط نکته مهم در امر استفاده از توابع به این شکل این است که توابع تودرتو فقط در همون تابعی که تعریف میشوند قایل استفاده هستند و محدوده این توابع در خود همون تابع است.
let sumOfDivisors n = let rec loop current max acc =
//شروع تابع داخلی
if current > max then acc else if n % current = 0 then loop (current + 1) max (acc + current) else loop (current + 1) max acc
//ادامه بدنه تابع اصلی
let start = 2 let max = n / 2 (* largest factor, apart from n, cannot be > n / 2 *) let minSum = 1 + n (* 1 and n are already factors of n *) loop start max minSum printfn "%d" (sumOfDivisors 10)
if current > max then acc else if n % current = 0 then loop (current + 1) max (acc + current) else loop (current + 1) max acc
آیا میتوان توابع را Overload کرد؟
در #F امکان overloading برای یک تابع وجود ندارد. ولی متدها را میتوان overload کرد.(متدها در فصل شی گرایی توضیح داده میشود).
do keyword
زمانی که قصد اجرای یک کد را بدون تعریف یک تابع داشته باشیم باید از do استفاده کنیم. همچنین از do در انجام برخی عملیات پیش فرض در کلاسها زیاد استفاده میکنیم.(در فصل شی گرایی با این مورد آشنا خواهید شد).
open System open System.Windows.Forms let form1 = new Form() form1.Text <- "XYZ" [<STAThread>] do Application.Run(form1)