<%@ Page Language="C#" AutoEventWireup="true" CodeBehind="Default.aspx.cs" Inherits="CheckBoxListValidator._Default" %>
<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Transitional//EN" "http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/xhtml1-transitional.dtd">
<html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml">
<head runat="server">
<title></title>
<script src="jquery.min.js" type="text/javascript"></script>
<script type="text/javascript">
//<![CDATA[
function CheckItems(sender, args) {
//Get the total nuumber of selected CheckBoxes
var num = jQuery("table#<%=CheckBoxList1.ClientID%> input:checked").length;
args.IsValid = num > 0;
}
//]]>
</script>
</head>
<body>
<form id="form1" runat="server">
<div>
<asp:CheckBoxList ID="CheckBoxList1" runat="server">
<asp:ListItem>item1</asp:ListItem>
<asp:ListItem>item2</asp:ListItem>
</asp:CheckBoxList>
<asp:CustomValidator ClientValidationFunction="CheckItems" ID="ValidateIt"
runat="server" ErrorMessage="(*)"> </asp:CustomValidator>
<asp:Button ID="Button1" runat="server" />
</div>
</form>
</body>
</html>
var num = jQuery("table#<%=CheckBoxList1.ClientID%> input:checked").length;
اموزش و راه اندازی وب سایت هایی با تکنولوژی PWA
Turning a ASP.NET Core website into a Progressive Web App (PWA)
Building Progressive Web apps with ASP.NET Core
cd ./src/DNTPersianUtils.Core dotnet restore dotnet pack -c release cd ../..
cd ./src/DNTPersianUtils.Core.Tests dotnet restore dotnet test cd ../..
version: 1.0.{build}
image: Visual Studio 2017
dotnet_csproj:
patch: true
file: '**\*.csproj'
version: '{version}'
package_version: '{version}'
assembly_version: '{version}'
file_version: '{version}'
informational_version: '{version}'
cache: C:\Users\appveyor\.dnx
build_script:
- cmd: >-
cd ./src/DNTPersianUtils.Core
dotnet restore
dotnet pack -c release
cd ../..
test_script:
- cmd: >-
cd ./src/DNTPersianUtils.Core.Tests
dotnet restore
dotnet test
cd ../..
artifacts:
- path: ./src/DNTPersianUtils.Core/bin/release/*.nupkg
name: NuGet
deploy:
- provider: NuGet
api_key:
secure: xyz
skip_symbols: true
notifications:
- provider: Email
to:
- me@yahoo.com
on_build_success: false
on_build_failure: true
on_build_status_changed: true 
ترجیحا نوع Typescript را انتخاب کردم. البته در داخل فایل ts. امکان نوشتن جاوا اسکریپت هم هست. بعد از ایجاد پروژه اگر با تصویری شبیه به تصویر زیر روبرو شدید، در نتیجه تنظیمات نصب و راه اندازی به درستی صورت گرفته است.
اگر به قسمت solution explorer دقت کنید، فایلی به نام config.xml را مشاهده خواهید کرد. با کلیک بر روی این فایل، یک صفحه‌ی گرافیکی باز خواهد شد که این امکان را به شما می‌دهد که پلاگینهای مورد نیاز خود، تنظیمات مربوط به نرم افزار تولیدی (مانند تنظیم ورژن ویندوزی که می‌خواهید app شما بر روی آن اجرا شود) و تنظیمات مربوط به هر یک از پلتفرم‌ها را به صورت مجزا در اختیار داشته باشید.
یک فایل index.html هم در قالب پیش‌فرض قرار داده شده که بعدا میتوانید آن را تغییر دهید و یا صفحات دیگری را اضافه کنید. همان طور که در قسمت‌های قبل گفته شد، قرار است ما یک وب اپلیکیشن طراحی کنیم و آن را درون Container بومی Cordova بسته بندی کنیم. لذا محدودیتی برای استفاده‌ی از کتابخانه‌های مرتبط با CSS ، HTML و JavaScript نداریم و در ادامه‌ی مقالات با مثال‌های متعددی از آنها استفاده خواهیم کرد.
در فولدر scripts-->typeings-->cordova-->plugins اینترفیس‌هایی که برای دسترسی به امکانات بومی دستگاه تلفن فعلا در Cordova پشتیبانی میشوند، قرار گرفته است.
برای استفاده از تکنولوژی‌های وب در محیط بومی دستگاه، در طی فرآیند کامپایل، Cordova یک اپلیکیشن را به وسیله دو چیز مهم که در زیر اشاره شده است، خواهد ساخت.
برای یکپارچه شدن APIهای Cordova با وب پیج موجود، اندکی کد نیاز داریم که برای انکار لینکی شبیه لینک زیر را در فایل html خود استفاده می‌کنیم که فقط بعد از کامپایل وجود خارجی دارد؛ به صورت زیر:
<script src="cordova.js"></script>
در پایان هم برای فهمیدن اینکه APIهای Cordova در دسترس هستند، میتوانیم رخداد مربوط به devicerady را مدیریت کنیم؛ به صورت زیر:
document.addEventListener("deviceready", onDeviceReady, false);
function onDeviceReady() { /* INIT */ } برای مدیریت رخدادهای مربوط به pause و resume هم که نشان دهنده‌ی ادامه برنامه (خارج شدن از حالت pause) و حالت تعلیق هستند، میتوان به شکل زیر عمل کرد:
function onDeviceReady() {
// Handle the Cordova pause and resume events
document.addEventListener('pause', onPause, false);
document.addEventListener('resume', onResume, false);
// TODO: Cordova has been loaded. Perform any initialization that requires Cordova here.
}
function onPause() {
// TODO: This application has been suspended. Save application state here.
}
function onResume() {
// TODO: This application has been reactivated. Restore application state here.
} حال قصد داریم پروژه‌ی خود را که قرار است یک متن ساده را نشان دهد، با استفاده از شبیه ساز اجر ا کنیم. برای این منظور از قسمت toolbar ویژوال استودیو ، Solution Platform خود را انتخاب کنید و سپس میتوانید شبیه ساز مورد نظر خود را انتخاب کرده و برنامه را اجرا کنید. در اینجا محیط مورد نظر من اندروید است و برای این منظور هم میتوانم از شبیه ساز Android Emulator یا Ripple استفاده کنم. به دلیل سرعت کم شبیه ساز اندروید، میتوانید شبیه ساز YouWave را دانلود و اجرا کرده و در قسمتی که شبیه ساز را از toolbar ویژوال انتخاب می‌کردید، این بار گزینه‌ی Device را انتخاب کنید. بعد از کامپایل برنامه‌ی شما، فایل apk تولید شده بر روی شبیه ساز نصب خواهد شد و شما قادر خواهید بود آنرا اجرا کنید.
نتیجه‌ی نهایی
با شبیه ساز Ripple
مطالعه بیشتر
https://msdn.microsoft.com/en-us/library/dn879821(v=vs.140).aspx
http://blog.falafel.com/getting-started-with-cordova-and-multi-device-hybrid-app-in-visual-studio/
http://www.codeproject.com/Articles/860150/Visual-Studio-and-Apache-Cordova
نکته : وقتی پروژه را برای اولین بار اجرا می‌کنید شاید کمی طول بکشد تا نتیجه‌ی نهایی را ببنید و آن هم به دلیل این است که ویژوال استودیو باید مجموعه‌ای از package های مورد نیاز Cordova را دانلود کند.
در مقاله بعد با jQuery Mobile آشنا خواهیم شد و یک مثال برای کار کردن با آن در نظر خواهم گرفت.
ادامه دارد ...
همانطوری که در قسمت قبل در تابع Math.max مشاهده کردید، با استفاده از ... آرایه را به عنوان آرگومان چندگانه به تابع max ارسال کردیم. در پشت صحنه CoffeeScript برای اطمینان از ارسال کامل آرایه به تابع max، برای فراخوانی از تابع ()apply استفاده می‌کند. ما نیز میتوانیم از این ویژگی در جای دیگری استفاده کنیم.
Log =
log: ->
console?.log(arguments...) var Log;
Log = {
log: function() {
return typeof console !== "undefined" && console !== null ? console.log.apply(console, arguments) : void 0;
}
}; Log =
logPrefix: "(App)"
log: (args...) ->
args.unshift(@logPrefix) if @logPrefix
console?.log(args...) var Log,
slice = [].slice;
Log = {
logPrefix: "(App)",
log: function() {
var args;
args = 1 <= arguments.length ? slice.call(arguments, 0) : [];
if (this.logPrefix) {
args.unshift(this.logPrefix);
}
return typeof console !== "undefined" && console !== null ? console.log.apply(console, args) : void 0;
}
}; طبق ساختار syntax ایی که در قسمت‌های قبل با آن آشنا شدیم، or به جای || و and به جای && استفاده شده و سبب خوانایی بیشتر کد نوشته میشوند؛ در صورتیکه هر دو روش نتایج یکسانی را تولید میکنند.
همچنین به جای استفاده از == از is و برای =! از isnt استفاده میشود.
string = "migrating coconuts" string == string # true string is string # true
hash or= {} hash || (hash = {}); hash ?= {} if (typeof hash !== "undefined" && hash !== null) {
hash;
} else {
hash = {};
}; 
