Criteria | GUIDs | Seq. GUIDs | BIGINT | INT |
Storage | 16 bytes | 16 bytes | 8 bytes | 4 bytes |
Insert/Update performance | Slowest | Comparable but the index keys are larger in size. For wider tables, this would be slower than Integer values. | Faster than sequential GUIDs | Fastest |
Hotspot contention | Very rare | Yes | Yes | Highest, due to smaller size of RIDs |
Fragmentation/Page Splits | High | Minimal | Minimal | Minimal |
JOIN Performance/SORT operations | Least performance (Rank 4 = Least performance) | Better than random GUIDs due lesser fragmentation (Rank: 3) | High performance (Rank: 2) | High Performance (Rank: 1) |
Logical reads | Rank 4=Highest | Rank 3 | Rank 2 | Rank 1=Least |
Merging data across servers | Beneficial | Beneficial | Difficult | Difficult |
Uniqueness | Rare chance of duplicates | Globally unique. Virtually no chance of collisions | Limited by range of BIGINT | Limited by range of INT |
اشتراکها
1.30 Visual Studio Code منتشر شد
Welcome to the November 2018 release of Visual Studio Code. There are a number of significant updates in this version that we hope you will like, some of the key highlights include:
- Multiline search improvements - Easily create multiline search patterns without using regex.
- Custom title bar on Linux - The custom title and menu bar is now the default on Linux.
- References view - Find All References view includes history of recent searches.
- Snippet comment variables - Snippet variables insert correct comment per language.
- JS/TS callback display - Now you can see the context of anonymous callbacks.
- JSDoc Markdown highlighting - Including syntax highlighting for Markdown code blocks in JSDoc.
- Simplified debug configuration - Better defaults and Quick Pick UI for initial launch configuration.
- Run tasks on folder open - Configure tasks to run when you first open a project folder.
- Choose extension version - Install earlier versions of Marketplace extensions.
Powerful, yet easy-to-use, DbSchema helps you design, document and manage databases without having to be an SQL pro. Easily design new tables, generate HTML5 documentation, explore and edit the database data, compare and synchronize the schema over multiple databases, edit and execute SQL, generate random data.
نظرات مطالب
RavenDB؛ تجربه متفاوت از پایگاه داده
توضیحات بیشتر در اینجا
By default RavenDB allow anonymous access only for read requests (HTTP GET), and since we creating data, we need to specify a username and password. You can control this by changing the AnonymousAccess setting in the server configuration file. Enter your username and password of your Windows account and a sample data will be generated for you.
سال نو مبارک! به امید روزهایی شاد، سلامت و پر برکت.
پیرو مطلب قلمهایی حاوی آیکون که خصوصا در برنامههای مترو بیشتر مرسوم شدهاند، شاید بد نباشد کار برنامه Character Map ویندوز را با WPF شبیه سازی کنیم.
ابتدا Model و ViewModel این برنامه را درنظر بگیرید:
توضیحات:
یک سری قابلیت جالب در WPF برای استخراج اطلاعات قلمها وجود دارند که در فضای نام System.Windows.Media اسمبلی PresentationCore.dll قرار گرفتهاند. برای نمونه پس از وهله سازی FontFamily بر اساس یک قلم مدفون شده در برنامه، امکان استخراج تعداد گلیفهای موجود در این قلم وجود دارد که نحوه انجام آنرا در متد fillDataSource ملاحظه میکنید.
این اطلاعات استخراج شده و لیست Symbols برنامه را تشکیل میدهند. در نهایت برای نمایش این اطلاعات، از ترکیب ItemsControl و UniformGrid استفاده خواهیم کرد:
دریافت مثال این مطلب
CrMap.zip
پیرو مطلب قلمهایی حاوی آیکون که خصوصا در برنامههای مترو بیشتر مرسوم شدهاند، شاید بد نباشد کار برنامه Character Map ویندوز را با WPF شبیه سازی کنیم.
ابتدا Model و ViewModel این برنامه را درنظر بگیرید:
namespace CrMap.Models { public class Symbol { public char Character { set; get; } public string CharacterCode { set; get; } } }
using System; using System.Collections.Generic; using System.Windows.Media; using CrMap.Models; namespace CrMap.ViewModels { public class CrMapViewModel { public IList<Symbol> Symbols { set; get; } public int GridRows { set; get; } public int GridCols { set; get; } public CrMapViewModel() { fillDataSource(); } private void fillDataSource() { Symbols = new List<Symbol>(); GridCols = 15; var fontFamily = new FontFamily(new Uri("pack://application:,,,/"), "/Fonts/#whhglyphs"); GlyphTypeface glyph = null; foreach (var typeface in fontFamily.GetTypefaces()) { if (typeface.TryGetGlyphTypeface(out glyph) && (glyph != null)) break; } if (glyph == null) throw new InvalidOperationException("Couldn't find a GlyphTypeface."); GridRows = (glyph.CharacterToGlyphMap.Count / GridCols) + 1; foreach (var item in glyph.CharacterToGlyphMap) { var index = item.Key; Symbols.Add(new Symbol { Character = Convert.ToChar(index), CharacterCode = string.Format("&#x{0:X}", index) }); } } } }
یک سری قابلیت جالب در WPF برای استخراج اطلاعات قلمها وجود دارند که در فضای نام System.Windows.Media اسمبلی PresentationCore.dll قرار گرفتهاند. برای نمونه پس از وهله سازی FontFamily بر اساس یک قلم مدفون شده در برنامه، امکان استخراج تعداد گلیفهای موجود در این قلم وجود دارد که نحوه انجام آنرا در متد fillDataSource ملاحظه میکنید.
این اطلاعات استخراج شده و لیست Symbols برنامه را تشکیل میدهند. در نهایت برای نمایش این اطلاعات، از ترکیب ItemsControl و UniformGrid استفاده خواهیم کرد:
<Window x:Class="CrMap.MainWindow" xmlns="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml/presentation" xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml" xmlns:vm="clr-namespace:CrMap.ViewModels" Title="MainWindow" WindowStartupLocation="CenterScreen" WindowState="Maximized" Height="350" Width="525"> <Window.Resources> <vm:CrMapViewModel x:Key="vmCrMapViewModel" /> </Window.Resources> <ScrollViewer VerticalScrollBarVisibility="Visible"> <ItemsControl DataContext="{StaticResource vmCrMapViewModel}" ItemsSource="{Binding Symbols}" Name="MainItemsControl" VerticalAlignment="Top" HorizontalAlignment="Center" Grid.Column="0" Grid.Row="1" Grid.ColumnSpan="4"> <ItemsControl.ItemsPanel> <ItemsPanelTemplate> <UniformGrid HorizontalAlignment="Center" VerticalAlignment="Center" Columns="{Binding GridCols}" Rows="{Binding GridRows}"> </UniformGrid> </ItemsPanelTemplate> </ItemsControl.ItemsPanel> <ItemsControl.ItemTemplate> <DataTemplate> <ContentControl> <Border BorderBrush="SlateGray" HorizontalAlignment="Stretch" VerticalAlignment="Stretch" BorderThickness="1" CornerRadius="3" Margin="3"> <StackPanel Margin="3" Orientation="Vertical"> <TextBlock HorizontalAlignment="Center" VerticalAlignment="Center" FontFamily="Fonts/#whhglyphs" Foreground="DarkRed" FontSize="17" Text="{Binding Character}" /> <TextBlock HorizontalAlignment="Center" VerticalAlignment="Center" Text="{Binding CharacterCode}" /> </StackPanel> </Border> </ContentControl> </DataTemplate> </ItemsControl.ItemTemplate> </ItemsControl> </ScrollViewer> </Window>
دریافت مثال این مطلب
CrMap.zip
قبل از مطالعه این بخش لطفا آشنایی با Window Functionها در SQL Server بخش اول را مطالعه نمایید.
دربخش اول،در مورد Syntax مربوط به Over Clause صحبت کردیم، و برای درک استفاده از Over Clause، مثالهایی را بررسی نمودیم، در این بخش نیز،به تفاوت Row Clause و Range Clause می پردازیم.
مثال: با ایجاد یک Script،عملیات جمع روی یک فیلد خاص، بوسیله Row Clause و Range Clause انجام میدهیم. تا تفاوت آنها را درک نماییم.
در ادامه Script زیر را اجرا نمایید:
DECLARE @Test TABLE ( RowID INT IDENTITY, FName VARCHAR(20), Salary SMALLINT ); INSERT INTO @Test (FName, Salary) VALUES ('George', 800), ('Sam', 950), ('Diane', 1100), ('Nicholas', 1250), ('Samuel', 1250), ('Patricia', 1300), ('Brian', 3000), ('Thomas', 1600), ('Fran', 2450), ('Debbie', 2850), ('Mark', 2975), ('James', 3000), ('Cynthia', 3000), ('Christopher', 5000); SELECT RowID,FName,Salary, SumByRows = SUM(Salary) OVER (ORDER BY Salary ROWS UNBOUNDED PRECEDING), SumByRange = SUM(Salary) OVER (ORDER BY Salary RANGE UNBOUNDED PRECEDING) FROM @Test ORDER BY RowID;
خروجی بصورت زیر خواهد بود:
با مشاهده شکل بالا، به وضوح میتوان تفاوت Row و Range را تشخیص داد. در Script بالا از UNBOUNDED PRECEDING استفاده کردیم ، و مفهوم قالب آن به شرح ذیل میباشد:
مقدار فیلد Salary سطر جاری = جمع مقادیر فیلد Salary همه سطرهای ماقبل،سطر جاری + مقدار فیلد Salary سطر جاری
Row Clause بصورت فیزیکی به سطرها مینگرد و قالب بیان شده در Script را،روی تمامی سطرها،نسبت به جایگاه آنها در جدول، به ترتیب اعمال مینماید.و در شکل نیز قابل مشاهده می باشد، یعنی به چیدمان سطرها در خروجی که بصورت فیزیکی نمایش داده شده است، توجه می کند، و حاصل جمع هر سطر برابر است با حاصل جمع سطرهای ماقبل + سطر جاری
اما Range Clause:به چیدمان فیزیکی سطرها توجه نمیکند، بلکه بصورت منطقی به مقدار فیلد Salary سطرها توجه مینماید، یعنی مقادیری که در یک محدوده(Range) قرار دارند، حاصل جمع آنها،یکی است.
مقدار فیلد Salary سطر چهار و پنج برابر است با 1250 بنابراین حاصل جمع آنها برابر هم میباشد. و بصورت زیر محاسبه میشود:
800 + 950 + 1100 + 1250 + 1250 =5350
روش بیان شده، در مورد سطرهای 12 و 13 نیز صادق است.
امیدوارم با مثالهایی که در بخش اول و بخش دوم بررسی نمودیم، روش استفاده از Over Clause را درک کرده باشیم.
Window Functionها را به چهار بخش تقسیم بندی شده اند، که به شرح ذیل میباشد:
1- Ranking functions (توابع رتبه بندی)، که بررسی نمودیم.
2- NEXT VALUE FOR ، که در بحث ایجاد Sequence آن را بررسی نمودیم.
3- Aggregate Functions (توابع جمعی)، اکثرا با اینگونه توابع آشنا هستیم.
4- Analytic Functions (توابع تحلیلی) که در بخش بعدی آن را بررسی مینماییم.
یکی از منابع بسیار مفید در مورد Window Function ها کتاب Microsoft SQL Server 2012 High-Performance T-SQL Using Window Functions ، می باشد،که بطور کامل به Window Functionها اختصاص دارد و تکنیکهای بسیار مفیدی را بیان میکند. مطالعه آن به علاقمندان، پیشنهاد میگردد.
موفق باشید.
کتابخانه iTextSharp نمایش گرادیانی از رنگها را هم پشتیبانی میکند و بدیهی است این نمایش برداری است. روش استفاده از آن هم بسیار ساده است؛ مثلا:
PdfShading shading = PdfShading.SimpleAxial(pdfWriter, x0, y0, x1, y1, BaseColor.YELLOW, BaseColor.RED);
PdfShadingPattern pattern = new PdfShadingPattern(shading);
ShadingColor color = new ShadingColor(pattern);
متد PdfShading.SimpleAxial بر اساس شیء PdfWriter که توسط آن به Canvas صفحه دسترسی پیدا میکند، در مختصاتی مشخص، یک طیف رنگی را ایجاد میکند. بر این اساس میتوان به یک ShadingColor هم رسید که از آن مثلا به عنوان BackgroundColor یک PdfPCell قابل استفاده است.
تا اینجا ساده به نظر میرسد اما واقعیت این است که مختصات ذکر شده، مهم است و آنرا در مورد مثلا سلولهای یک جدول تنها در زمان تهیه نهایی یک جدول میتوان به دست آورد. البته اگر شیء سادهای را روی صفحه رسم کنیم، این مورد بر اساس مختصات ابتدایی شیء واضح به نظر میرسد.
برای حل این مشکل در مورد جداول و سلولهای آن خاصیتی به نام CellEvent وجود دارد که از نوع IPdfPCellEvent است. به عبارتی با ارسال یک وهله از کلاسی که اینترفیس IPdfPCellEvent را پیاده سازی میکند، میتوان در زمان نمایش نهایی یک سلول به مختصات دقیق آن دسترسی پیدا کرد.
یک مثال کامل را در مورد پیاده سازی IPdfPCellEvent و استفاده از آن جهت نمایش گرادیان در Header و footer یک جدول، در ادامه مشاهده خواهید نمود:
using System.Diagnostics;
using System.IO;
using iTextSharp.text;
using iTextSharp.text.pdf;
namespace iTextSharpGradientTest
{
public class GradientCellEvent : IPdfPCellEvent
{
public void CellLayout(PdfPCell cell, Rectangle position, PdfContentByte[] canvases)
{
var cb = canvases[PdfPTable.BACKGROUNDCANVAS];
cb.SaveState();
var shading = PdfShading.SimpleAxial(
cb.PdfWriter,
position.Left, position.Top, position.Left, position.Bottom,
BaseColor.YELLOW, BaseColor.ORANGE);
var shadingPattern = new PdfShadingPattern(shading);
cb.SetShadingFill(shadingPattern);
cb.Rectangle(position.Left, position.Bottom, position.Width, position.Height);
cb.Fill();
cb.RestoreState();
}
}
class Program
{
static void Main(string[] args)
{
using (var pdfDoc = new Document(PageSize.A4))
{
var pdfWriter = PdfWriter.GetInstance(pdfDoc, new FileStream("Test.pdf", FileMode.Create));
pdfDoc.Open();
var table1 = new PdfPTable(1);
table1.HeaderRows = 2;
table1.FooterRows = 1;
//header row
var headerCell = new PdfPCell(new Phrase("header"))
{
HorizontalAlignment = Element.ALIGN_CENTER,
Border = 0
};
headerCell.CellEvent = new GradientCellEvent();
table1.AddCell(headerCell);
//footer row
var footerCell = new PdfPCell(new Phrase("footer"))
{
HorizontalAlignment = Element.ALIGN_CENTER,
Border = 0
};
footerCell.CellEvent = new GradientCellEvent();
table1.AddCell(footerCell);
//adding some rows
for (int i = 0; i < 70; i++)
{
var rowCell = new PdfPCell(new Phrase("Row " + i)) { BorderColor = BaseColor.LIGHT_GRAY };
table1.AddCell(rowCell);
}
pdfDoc.Add(table1);
}
//open the final file with adobe reader for instance.
Process.Start("Test.pdf");
}
}
}
با خروجی:
نکته مهم این مثال نحوه مقدار دهی CellEvent است. به این ترتیب در زمان نمایش نهایی یک سلول میتوان در متد CellLayout، به خواص فقط خواندنی آن سلول دسترسی یافت. مثلا position، مختصات نهایی مستطیل مرتبط با سلول جاری را بر میگرداند؛ یا از طریق canvases میتوان برای آخرین بار فرصت یافت تا در یک سلول نقاشی کرد.
فرض کنید جدولی دارید با چند ستون محدود که نتیجهی نهایی گزارش آن مثلا 100 صفحه است. جهت صرفه جویی در کاغذ مصرفی شاید بهتر باشد که این جدول را به صورت چند ستونی مثلا 5 ستون در یک صفحه نمایش داد؛ چیزی شبیه به شکل زیر:
روش انجام اینکار به کمک iTextSharp به صورت زیر است:
using System;
using System.IO;
using iTextSharp.text;
using iTextSharp.text.pdf;
using System.Diagnostics;
class Program
{
static void Main(string[] args)
{
using (var pdfDoc = new Document(PageSize.A4))
{
var pdfWriter = PdfWriter.GetInstance(pdfDoc, new FileStream("Test.pdf", FileMode.Create));
pdfDoc.Open();
var table1 = new PdfPTable(1);
table1.WidthPercentage = 100f;
table1.HeaderRows = 2;
table1.FooterRows = 1;
//header row
var headerCell = new PdfPCell(new Phrase("header"));
table1.AddCell(headerCell);
//footer row
var footerCell = new PdfPCell(new Phrase(" "));
table1.AddCell(footerCell);
//adding some rows
for (int i = 0; i < 400; i++)
{
var rowCell = new PdfPCell(new Phrase(i.ToString()));
table1.AddCell(rowCell);
}
// wrapping table1 in multiple columns
ColumnText ct = new ColumnText(pdfWriter.DirectContent);
ct.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
ct.AddElement(table1);
int status = 0;
int count = 0;
int l = 0;
int columnsWidth = 100;
int columnsMargin = 7;
int columnsPerPage = 4;
int r = columnsWidth;
bool isRtl = true;
// render the column as long as it has content
while (ColumnText.HasMoreText(status))
{
if (isRtl)
{
ct.SetSimpleColumn(
pdfDoc.Right - l, pdfDoc.Bottom,
pdfDoc.Right - r, pdfDoc.Top
);
}
else
{
ct.SetSimpleColumn(
pdfDoc.Left + l, pdfDoc.Bottom,
pdfDoc.Left + r, pdfDoc.Top
);
}
var delta = columnsWidth + columnsMargin;
l += delta;
r += delta;
// render as much content as possible
status = ct.Go();
// go to a new page if you've reached the last column
if (++count > columnsPerPage)
{
count = 0;
l = 0;
r = columnsWidth;
pdfDoc.NewPage();
}
}
}
//open the final file with adobe reader for instance.
Process.Start("Test.pdf");
}
}
توضیحات:
تا قسمت تعریف جدول و اضافه کردن سطرها و ستونهای مورد نظر، همان بحث «تکرار خودکار سرستونهای یک جدول در صفحات مختلف، توسط iTextSharp» میباشد.
اصل مطلب از قسمت ColumnText شروع میشود. با استفاده از شیء ColumnText میتوان محتوای خاصی را در طی چند ستون در صفحه نمایش داد. عرض این ستونها هم توسط متد SetSimpleColumn مشخص میشود و همچنین محل دقیق قرارگیری آنها در صفحه. در اینجا دو حالت راست به چپ و چپ به راست در نظر گرفته شده است.
اگر حالت راست به چپ را در نظر بگیریم، محل قرارگیری اولین ستون از سمت راست صفحه (pdfDoc.Right) باید تعیین شود. سپس هربار به اندازهی عرضی که مد نظر است باید محل شروع ستون را مشخص کرد (pdfDoc.Right - l). هر زمانیکه ct.Go فراخوانی میشود، تاجایی که میسر باشد، اطلاعات جدول 1 در یک ستون درج میشود. سپس بررسی میشود که تا این لحظه چند ستون در صفحه نمایش داده شده است. اگر تعداد مورد نظر ما (columnsPerPage) تامین شده باشد، کار را در صفحهی بعد ادامه خواهیم داد (pdfDoc.NewPage)، در غیراینصورت مجددا مکان یک ستون دیگر در همان صفحه تعیین شده و کار افزودن اطلاعات به آن آغاز خواهد شد و این حلقه تا جایی که تمام محتوای جدول 1 را درج کند، ادامه خواهد یافت.
در قسمت قبل، نحوهی برپایی و تنظیمات اولیهی کتابخانهی مسیریابی react-router-dom را بررسی کردیم. در ادامه نحوهی دریافت پارامترهای مسیریابی و سایر جزئیات این کتابخانه را مرور میکنیم.
دریافت پارامترهای مسیریابی
گاهی از اوقات نیاز به ارسال پارامترهایی به مسیریابیهای تعریف شدهاست. برای مثال در لیست محصولات تعریف شده، بسته به انتخاب هر کدام، باید id متناظری نیز در URL نهایی ظاهر شود. به این Id، یک Route parameter گفته میشود. برای پیاده سازی این نیازمندی به صورت زیر عمل میکنیم:
در فایل app.js، یک مسیریابی جدید را برای نمایش جزئیات یک محصول اضافه میکنیم:
در اینجا برای تعریف یک پارامتر مسیریابی، آنرا با : شروع میکنیم؛ مانند id:، در مسیریابی جدید فوق. البته امکان تعریف چندین پارامتر هم در اینجا وجود دارد؛ مانند تعریف پارامترهای سال و ماه برای مسیریابی مطالب. به علاوه چون این نوع مسیریابیها ویژهتر هستند، باید در ابتدا قرارگیرند. برای مثال اگر مسیریابی products/ را در اول لیست قرار دهیم، دیگر کار به انتخاب products/:id/ نخواهد رسید.
کامپوننت جدید src\components\productDetails.jsx نیز به صورت زیر تعریف شدهاست:
پس از این تغییرات و ذخیره سازی برنامه، با بارگذاری مجدد برنامه در مرورگر، ابتدا صفحهی products را از منوی راهبری سایت انتخاب کرده و سپس بر روی یکی از محصولات لیست شده کلیک میکنیم. سپس در افزونهی react developer tools، کامپوننت نمایش داده شدهی ProductDetails را انتخاب میکنیم:
در اینجا با گشودن اطلاعات خاصیت match تزریق شدهی به کامپوننت ProductDetails، میتوان اطلاعاتی مانند پارامترهای دریافتی مسیریابی را دقیقا مشاهده کرد. برای مثال در این تصویر id=1 از URL بالای صفحه که به http://localhost:3000/products/1 تنظیم شدهاست، دریافت میشود.
بنابراین امکان خواندن اطلاعات پارامترهای مسیریابی، توسط شیء match تزریق شدهی به یک کامپوننت وجود دارد. به همین جهت کامپوننت ProductDetails را ویرایش کرده و المان h1 آنرا جهت نمایش id محصول به صورت زیر تغییر میدهیم که در آن شیء match.params، از props کامپوننت تامین میشود:
برای آزمایش آن مجددا از صفحهی products شروع کرده و بر روی لینک یکی از محصولات، کلیک کنید. در اینجا هرچند id محصول به درستی نمایش داده میشود، اما ... نمایش جزئیات آن به همراه بارگذاری کامل و مجدد صفحهی آن است که از حالت SPA خارج شدهاست. برای رفع این مشکل به کامپوننت products مراجعه کرده و anchorهای تعریف شده را همانطور که در قسمت قبل نیز بررسی کردیم، تبدیل به کامپوننت Link میکنیم.
از حالت قبلی:
به حالت جدید:
با این تغییر دیگر در حین نمایش یک کامپوننت، بارگذاری کامل صفحه رخ نمیدهد.
پارامترهای اختیاری مسیریابی
به تعریف مسیریابی زیر، دو پارامتر سال و ماه، اضافه شدهاند:
و برای مثال اگر بر روی لینک posts در منوی راهبری کلیک کنیم، آدرسی مانند http://localhost:3000/posts/2018/06 ایجاد شده و سپس کامپوننت Posts رندر میشود. حال اگر پارامتر ماه را حذف کنیم http://localhost:3000/posts/2018 چه اتفاقی رخ میدهد؟ در این حالت برنامه کامپوننت Home را نمایش خواهد داد. علت اینجا است که پارامترهای تعریف شدهی در مسیریابی، به صورت پیشفرض اجباری هستند. به همین جهت URL وارد شده، چون با الگوی تعریفی Route فوق بدلیل نداشتن قسمت ماه، انطباق نیافته و تنها مسیریابی / که کامپوننت Home را نمایش میدهد، با آن تطابق یافتهاست.
برای رفع این مشکل میتوان با اضافه کردن یک ? به هر پارامتر، پارامترهای تعریف شده را اختیاری کرد:
در regexهای جاوا اسکریپتی زمانیکه یک ? را به یک عبارت باقاعده اضافه میکنیم، یعنی آن عبارت اختیاری است.
با این تغییرات اگر مجددا آدرس http://localhost:3000/posts/2018 را درخواست کنیم، کامپوننت Posts بجای کامپوننت Home نمایش داده میشود.
اکنون کامپوننت Posts را به صورت زیر تغییر میدهیم تا پارامترهای مسیریابی را نیز درج کند:
پارامتر ({ match }) در اینجا به این معنا است که شیء props ارسالی به آن، توسط Object Destructuring تجزیه شده و خاصیت match آن در اینجا به صورت یک پارامتر در اختیار کامپوننت بدون حالت تابعی قرار گرفتهاست.
پس از ذخیره سازی این تغییرات و بارگذاری مجدد برنامه در مرورگر، اگر آدرس http://localhost:3000/posts/2018/1 را وارد کنیم، خروجی زیر حاصل میشود:
کار با پارامترهای کوئری استرینگهای مسیریابی
پارامترهای اختیاری، جزو قابلیتهایی هستند که باید تا حد ممکن از بکارگیری آنها اجتناب و آنها را با کوئری استرینگها تعریف کرد. کوئری استرینگها با یک ? در انتهای URL شروع میشوند و میتوانند چندین پارامتر را داشته باشند؛ مانند: http://localhost:3000/posts?sortBy=newest&approved=true و یا حتی میتوان آنها را با پارامترهای اختیاری نیز ترکیب کرد مانند: http://localhost:3000/posts/2018/05?sortBy=newest&approved=true
برای استخراج کوئری استرینگها در برنامههای React باید از شیء location استفاده کرد:
در اینجا مقدار خاصیت search، کل قسمت کوئری استرینگها را به همراه دارد. البته ما قصد پردازش آنرا به صورت دستی نداریم. به همین جهت از کتابخانهی زیر برای انجام اینکار استفاده خواهیم کرد:
پس از نصب کتابخانهی بسیار معروف query-string، به کامپوننت Posts مراجعه کرده و تغییرات زیر را اعمال میکنیم:
- پیشتر ذکر پارامتر ({ match }) را بررسی کردیم. در اینجا خاصیت location نیز به آن اضافه شدهاست تا پس از Object Destructuring شیء props ارسالی به کامپوننت، بتوان به مقدار شیء location نیز دسترسی یافت.
- سپس شیء queryString را از ماژول مرتبط، import میکنیم. در ادامه به کمک متد parse آن، میتوان location.search را آنالیز کرد که خروجی آن، یک شیء جاوا اسکریپتی به صورت زیر است:
بنابراین در اینجا هم میتوان توسط Object Destructuring، به این خواص دسترسی یافت:
یک نکته: باید دقت داشت که کتابخانهی query-string، همیشه مقادیر خواص را رشتهای بازگشت میدهد؛ حتی اگر عدد باشند.
مدیریت مسیرهای نامعتبر درخواستی
فرض کنید کاربری آدرس غیرمعتبر http://localhost:3000/xyz را که هیچ نوع مسیریابی را برای آن تعریف نکردهایم، درخواست میکند. در این حالت برنامه کامپوننت home را رندر میکند که مرتبط است با تعاریف مسیریابی برنامه در فایل app.js. تنها path تعریف شدهای که با این آدرس تطابق پیدا میکند، / متناظر با کامپوننت home است.
بجای این رفتار پیشفرض، مایل هستیم که کاربر به یک صفحهی سفارشی «پیدا نشد» هدایت شود. به همین جهت ابتدا کامپوننت جدید تابعی بدون حالت src\components\notFound.jsx را با محتوای زیر ایجاد میکنیم:
سپس ابتدا به مسیریابی /، ویژگی exact را هم اضافه میکنیم تا دیگر بجز ریشهی سایت، به مسیر دیگری پاسخ ندهد:
اکنون اگر مجددا مسیر xyz را درخواست کنیم، فقط کامپوننت NavBar در صفحه ظاهر میشود. برای بهبود این وضعیت و نمایش کامپوننت NotFound، مراحل زیر را طی میکنیم:
- ابتدا شیء Redirect را از react-router-dom باید import کنیم.
- همچنین import کامپوننت NotFound نیز باید ذکر شود.
- سپس پیش از مسیریابی کلی /، مسیریابی جدید not-found را که به کامپوننت NotFound اشاره میکند، اضافه میکنیم.
- اکنون در انتهای Switch تعریف شده (جائی که دیگر هیچ مسیریابی تعریف شدهای، با مسیر درخواستی کاربر، تطابق نداشته)، باید کامپوننت Redirect را جهت هدایت به این مسیریابی جدید، تعریف کرد:
پس از این تغییرات، اگر آدرس نامعتبر http://localhost:3000/xyz درخواست شود، بلافاصله به آدرس http://localhost:3000/not-found هدایت میشویم.
کاربرد دیگر کامپوننت Redirect، هدایت کاربران از یک آدرس قدیمی، به یک آدرس جدید است که نحوهی تعریف آن به صورت زیر میباشد:
با این تنظیم اگر کاربری مسیر http://localhost:3000/messages را درخواست دهد، به صورت خودکار به http://localhost:3000/posts هدایت خواهد شد.
هدایت کاربران به آدرسهای مختلف با برنامه نویسی
گاهی از اوقات پس از تکمیل فرمی و یا کلیک بر روی دکمهای، میخواهیم کاربر را به آدرس خاصی هدایت کنیم. برای مثال در برنامهی جاری میخواهیم زمانیکه کاربری صفحهی جزئیات یک محصول را مشاهده و بر روی دکمهی فرضی Save کلیک کرد، دوباره به همان صفحهی لیست محصولات هدایت شود؛ برای این منظور از شیء history استفاده خواهیم کرد:
در اینجا متدها و خواص شیء history را مشاهده میکنید. برای نمونه توسط متد push آن میتوان آدرس جدیدی را به تاریخچهی آدرسهای مرور شدهی توسط کاربر، اضافه کرد و کاربر را با برنامه نویسی، به صفحهی جدیدی هدایت نمود:
یک نکته: اگر به تصویر دقت کنید، متد replace هم در اینجا قابل استفاده است. متد push با افزودن رکوردی به تاریخچهی آدرسهای مرور شدهی در مرورگر، امکان بازگشت به محل قبلی را با کلیک بر روی دکمهی back مرورگر، فراهم میکند؛ اما replace تنها رکورد آدرس جاری را در تاریخچهی مرورگر به روز رسانی میکند. یعنی از داشتن تاریخچه محروم خواهیم شد. عمدهی کاربرد این متد، در صفحات لاگین است؛ زمانیکه کاربر به سیستم وارد میشود و به صفحهی جدیدی مراجعه میکند، با کلیک بر روی دکمهی back، دوباره نمیخواهیم او را به صفحهی لاگین هدایت کنیم.
تعریف مسیریابیهای تو در تو
قصد داریم به صفحهی admin، دو لینک جدید به مطالب و کاربران ادمین را اضافه کنیم، به نحوی که با کلیک بر روی هر کدام، محتوای هر صفحهی متناظر، در همینجا نمایش داده شود (تصویر فوق). به عبارتی در حال حاضر، مسیریابی تعریف شده، جهت مدیریت لینکهای NavBar بالای صفحه کار میکند. اکنون میخواهیم مسیریابی دیگری را داخل آن برای پوشش منوی کنار صفحهی ادمین اضافه کنیم. به اینکار، تعریف مسیریابیهای تو در تو گفته میشود و پیاده سازی آن توسط کامپوننت react-router-dom بسیار سادهاست و شامل این موارد میشود:
- ابتدا مسیریابیهای جدید را همینجا داخل کامپوننت src\components\admin\dashboard.jsx تعریف میکنیم:
در اینجا محتوای کامپوننت بدون حالت تابعی Dashboard را ملاحظه میکنید که از یک کامپوننت منوی SideBar و سپس در ستونی دیگر، از 2 کامپوننت Route تشکیل شدهاست که بر اساس URL رسیده، سبب رندر کامپوننتهای جدید Users و Posts خواهند شد.
تنها نکتهی جدید آن، امکان درج کامپوننت Route در قسمتهای مختلف برنامه، خارج از app.js میباشد و این امکان محدود به app.js نیست. در این حالت اگر مسیر /admin/posts توسط کاربر وارد شد، دقیقا در همان محلی که کامپوننت Route درج شدهاست، کامپوننت متناظر با این مسیر یعنی کامپوننت Posts، رندر میشود.
در ادامه محتوای این کامپوننتهای جدید را نیز ملاحظه میکنید:
محتوای کامپوننت src\components\admin\sidebar.jsx
محتوای کامپوننت src\components\admin\users.jsx
محتوای کامپوننت src\components\admin\posts.jsx
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: sample-15-part-02.zip
دریافت پارامترهای مسیریابی
گاهی از اوقات نیاز به ارسال پارامترهایی به مسیریابیهای تعریف شدهاست. برای مثال در لیست محصولات تعریف شده، بسته به انتخاب هر کدام، باید id متناظری نیز در URL نهایی ظاهر شود. به این Id، یک Route parameter گفته میشود. برای پیاده سازی این نیازمندی به صورت زیر عمل میکنیم:
در فایل app.js، یک مسیریابی جدید را برای نمایش جزئیات یک محصول اضافه میکنیم:
import ProductDetails from "./components/productDetails"; // ... class App extends Component { render() { return ( <div> <NavBar /> <div className="container"> <Switch> <Route path="/products/:id" component={ProductDetails} /> <Route path="/products" render={props => ( <Products param1="123" param2="456" {...props} /> )} /> <Route path="/posts/:year/:month" component={Posts} /> <Route path="/admin" component={Dashboard} /> <Route path="/" component={Home} /> </Switch> </div> </div> ); } }
کامپوننت جدید src\components\productDetails.jsx نیز به صورت زیر تعریف شدهاست:
import React, { Component } from "react"; class ProductDetails extends Component { handleSave = () => { // Navigate to /products }; render() { return ( <div> <h1>Product Details - </h1> <button className="btn btn-primary" onClick={this.handleSave}> </div> ); } } export default ProductDetails;
در اینجا با گشودن اطلاعات خاصیت match تزریق شدهی به کامپوننت ProductDetails، میتوان اطلاعاتی مانند پارامترهای دریافتی مسیریابی را دقیقا مشاهده کرد. برای مثال در این تصویر id=1 از URL بالای صفحه که به http://localhost:3000/products/1 تنظیم شدهاست، دریافت میشود.
بنابراین امکان خواندن اطلاعات پارامترهای مسیریابی، توسط شیء match تزریق شدهی به یک کامپوننت وجود دارد. به همین جهت کامپوننت ProductDetails را ویرایش کرده و المان h1 آنرا جهت نمایش id محصول به صورت زیر تغییر میدهیم که در آن شیء match.params، از props کامپوننت تامین میشود:
<h1>Product Details - {this.props.match.params.id} </h1>
برای آزمایش آن مجددا از صفحهی products شروع کرده و بر روی لینک یکی از محصولات، کلیک کنید. در اینجا هرچند id محصول به درستی نمایش داده میشود، اما ... نمایش جزئیات آن به همراه بارگذاری کامل و مجدد صفحهی آن است که از حالت SPA خارج شدهاست. برای رفع این مشکل به کامپوننت products مراجعه کرده و anchorهای تعریف شده را همانطور که در قسمت قبل نیز بررسی کردیم، تبدیل به کامپوننت Link میکنیم.
از حالت قبلی:
{this.state.products.map(product => ( <li key={product.id}> <a href={`/products/${product.id}`}>{product.name}</a> </li> ))}
import { Link } from "react-router-dom"; // ... <Link to={`/products/${product.id}`}>{product.name}</Link>
پارامترهای اختیاری مسیریابی
به تعریف مسیریابی زیر، دو پارامتر سال و ماه، اضافه شدهاند:
<Route path="/posts/:year/:month" component={Posts} />
برای رفع این مشکل میتوان با اضافه کردن یک ? به هر پارامتر، پارامترهای تعریف شده را اختیاری کرد:
<Route path="/posts/:year?/:month?" component={Posts} />
با این تغییرات اگر مجددا آدرس http://localhost:3000/posts/2018 را درخواست کنیم، کامپوننت Posts بجای کامپوننت Home نمایش داده میشود.
اکنون کامپوننت Posts را به صورت زیر تغییر میدهیم تا پارامترهای مسیریابی را نیز درج کند:
import React from "react"; const Posts = ({ match }) => { return ( <div> <h1>Posts</h1> Year: {match.params.year} , Month: {match.params.month} </div> ); }; export default Posts;
پس از ذخیره سازی این تغییرات و بارگذاری مجدد برنامه در مرورگر، اگر آدرس http://localhost:3000/posts/2018/1 را وارد کنیم، خروجی زیر حاصل میشود:
کار با پارامترهای کوئری استرینگهای مسیریابی
پارامترهای اختیاری، جزو قابلیتهایی هستند که باید تا حد ممکن از بکارگیری آنها اجتناب و آنها را با کوئری استرینگها تعریف کرد. کوئری استرینگها با یک ? در انتهای URL شروع میشوند و میتوانند چندین پارامتر را داشته باشند؛ مانند: http://localhost:3000/posts?sortBy=newest&approved=true و یا حتی میتوان آنها را با پارامترهای اختیاری نیز ترکیب کرد مانند: http://localhost:3000/posts/2018/05?sortBy=newest&approved=true
برای استخراج کوئری استرینگها در برنامههای React باید از شیء location استفاده کرد:
در اینجا مقدار خاصیت search، کل قسمت کوئری استرینگها را به همراه دارد. البته ما قصد پردازش آنرا به صورت دستی نداریم. به همین جهت از کتابخانهی زیر برای انجام اینکار استفاده خواهیم کرد:
> npm i query-string --save
import queryString from "query-string"; const Posts = ({ match, location }) => { const result = queryString.parse(location.search); console.log(result); // ...
- سپس شیء queryString را از ماژول مرتبط، import میکنیم. در ادامه به کمک متد parse آن، میتوان location.search را آنالیز کرد که خروجی آن، یک شیء جاوا اسکریپتی به صورت زیر است:
{approved: "true", sortBy: "newest"}
const { approved, sortBy } = queryString.parse(location.search);
یک نکته: باید دقت داشت که کتابخانهی query-string، همیشه مقادیر خواص را رشتهای بازگشت میدهد؛ حتی اگر عدد باشند.
مدیریت مسیرهای نامعتبر درخواستی
فرض کنید کاربری آدرس غیرمعتبر http://localhost:3000/xyz را که هیچ نوع مسیریابی را برای آن تعریف نکردهایم، درخواست میکند. در این حالت برنامه کامپوننت home را رندر میکند که مرتبط است با تعاریف مسیریابی برنامه در فایل app.js. تنها path تعریف شدهای که با این آدرس تطابق پیدا میکند، / متناظر با کامپوننت home است.
بجای این رفتار پیشفرض، مایل هستیم که کاربر به یک صفحهی سفارشی «پیدا نشد» هدایت شود. به همین جهت ابتدا کامپوننت جدید تابعی بدون حالت src\components\notFound.jsx را با محتوای زیر ایجاد میکنیم:
import React from "react"; const NotFound = () => { return <h1>Not Found</h1>; }; export default NotFound;
<Route path="/" exact component={Home} />
- ابتدا شیء Redirect را از react-router-dom باید import کنیم.
- همچنین import کامپوننت NotFound نیز باید ذکر شود.
- سپس پیش از مسیریابی کلی /، مسیریابی جدید not-found را که به کامپوننت NotFound اشاره میکند، اضافه میکنیم.
- اکنون در انتهای Switch تعریف شده (جائی که دیگر هیچ مسیریابی تعریف شدهای، با مسیر درخواستی کاربر، تطابق نداشته)، باید کامپوننت Redirect را جهت هدایت به این مسیریابی جدید، تعریف کرد:
import { Redirect, Route, Switch } from "react-router-dom"; //... import NotFound from "./components/notFound"; //... class App extends Component { render() { return ( <div> <NavBar /> <div className="container"> <Switch> //... <Route path="/not-found" component={NotFound} /> <Route path="/" exact component={Home} /> <Redirect to="/not-found" /> </Switch> </div> </div> ); } }
کاربرد دیگر کامپوننت Redirect، هدایت کاربران از یک آدرس قدیمی، به یک آدرس جدید است که نحوهی تعریف آن به صورت زیر میباشد:
<Redirect from="/messages" to="/posts" />
هدایت کاربران به آدرسهای مختلف با برنامه نویسی
گاهی از اوقات پس از تکمیل فرمی و یا کلیک بر روی دکمهای، میخواهیم کاربر را به آدرس خاصی هدایت کنیم. برای مثال در برنامهی جاری میخواهیم زمانیکه کاربری صفحهی جزئیات یک محصول را مشاهده و بر روی دکمهی فرضی Save کلیک کرد، دوباره به همان صفحهی لیست محصولات هدایت شود؛ برای این منظور از شیء history استفاده خواهیم کرد:
در اینجا متدها و خواص شیء history را مشاهده میکنید. برای نمونه توسط متد push آن میتوان آدرس جدیدی را به تاریخچهی آدرسهای مرور شدهی توسط کاربر، اضافه کرد و کاربر را با برنامه نویسی، به صفحهی جدیدی هدایت نمود:
class ProductDetails extends Component { handleSave = () => { // Navigate to /products this.props.history.push("/products"); };
یک نکته: اگر به تصویر دقت کنید، متد replace هم در اینجا قابل استفاده است. متد push با افزودن رکوردی به تاریخچهی آدرسهای مرور شدهی در مرورگر، امکان بازگشت به محل قبلی را با کلیک بر روی دکمهی back مرورگر، فراهم میکند؛ اما replace تنها رکورد آدرس جاری را در تاریخچهی مرورگر به روز رسانی میکند. یعنی از داشتن تاریخچه محروم خواهیم شد. عمدهی کاربرد این متد، در صفحات لاگین است؛ زمانیکه کاربر به سیستم وارد میشود و به صفحهی جدیدی مراجعه میکند، با کلیک بر روی دکمهی back، دوباره نمیخواهیم او را به صفحهی لاگین هدایت کنیم.
تعریف مسیریابیهای تو در تو
قصد داریم به صفحهی admin، دو لینک جدید به مطالب و کاربران ادمین را اضافه کنیم، به نحوی که با کلیک بر روی هر کدام، محتوای هر صفحهی متناظر، در همینجا نمایش داده شود (تصویر فوق). به عبارتی در حال حاضر، مسیریابی تعریف شده، جهت مدیریت لینکهای NavBar بالای صفحه کار میکند. اکنون میخواهیم مسیریابی دیگری را داخل آن برای پوشش منوی کنار صفحهی ادمین اضافه کنیم. به اینکار، تعریف مسیریابیهای تو در تو گفته میشود و پیاده سازی آن توسط کامپوننت react-router-dom بسیار سادهاست و شامل این موارد میشود:
- ابتدا مسیریابیهای جدید را همینجا داخل کامپوننت src\components\admin\dashboard.jsx تعریف میکنیم:
const Dashboard = ({ match }) => { return ( <div> <h1>Admin Dashboard</h1> <div className="row"> <div className="col-3"> <SideBar /> </div> <div className="col"> <Route path="/admin/users" component={Users} /> <Route path="/admin/posts" component={Posts} /> </div> </div> </div> ); };
تنها نکتهی جدید آن، امکان درج کامپوننت Route در قسمتهای مختلف برنامه، خارج از app.js میباشد و این امکان محدود به app.js نیست. در این حالت اگر مسیر /admin/posts توسط کاربر وارد شد، دقیقا در همان محلی که کامپوننت Route درج شدهاست، کامپوننت متناظر با این مسیر یعنی کامپوننت Posts، رندر میشود.
در ادامه محتوای این کامپوننتهای جدید را نیز ملاحظه میکنید:
محتوای کامپوننت src\components\admin\sidebar.jsx
import React from "react"; import { Link } from "react-router-dom"; const SideBar = () => { return ( <ul className="list-group"> <li className="list-group-item"> <Link to="/admin/posts">Posts</Link> </li> <li className="list-group-item"> <Link to="/admin/users">Users</Link> </li> </ul> ); }; export default SideBar;
محتوای کامپوننت src\components\admin\users.jsx
import React from "react"; const Users = () => { return <h1>Admin Users</h1>; }; export default Users;
محتوای کامپوننت src\components\admin\posts.jsx
import React from "react"; const Posts = () => { return ( <div> <h1>Admin Posts</h1> </div> ); }; export default Posts;
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: sample-15-part-02.zip