با سلام و خسته نباشین
ما یک پروژه داریم تحت عنوان ModuleCore , که در یک سولوشن جداگانه است(که از نوع MVC Application است) و قصد داریم این Application رو توسعه بدیم که این ماژول کور شامل فرم‌های نصب ماژول, ایجاد صفحات بصورت مجازی و انتخاب بلوک‌ها بعنوان اجزای صفحات مجازی(بلوک‌ها همان اکشن‌ها و کنترلر‌های هر ماژول می‌باشد) است .
ماژول‌های این پروژه, هرکدام در سولوشن‌های جداگانه هستند.حالا در حال ساخت یک ماژول, بعنوان مثال ماژول نظرسنجی هستیم.ما یک سولوشن جداگانه برای این ماژول ایجاد کردیم (PoolModule). ما یک کنترلی با نام PolController ایجاد کرده ایم و یک اکشنی با نام AddPoll جهت افزودن نظرسنجی توسط مدیریت ایجاد کرده ایم.حال ما پروژه PoolModule را بیلد کرده ایم و ما   فایل دی ال ال PolModule و تمام وابستگی هایش و اسمبلی‌های پیش فرض MVC را در اختیار داریم و تمام ویو‌های مربوط به پروژه PolModule  و تمامی اسکریپت‌ها و استایل‌ها و ... را نیز دارا می‌باشد که مجموع اینها را بسته نصبی ماژول نظرسنجی می‌گوییم .
اطلاعات مربوط به نصب این ماژول را در یک فایل xml ثبت کرده ایم. حال جهت نصب این ماژول در اپلیکیشن(ماژول) ModuleCore فایل xml را به فرم نصبی پاس می‌دهیم(فرم نصبی, شامل یک کنترل فایل آپلود می‌باشد که از طریق آن ما تمام اسمبلی‌ها و فایل‌های مربوط به ماژول نظرسنجی را که در یک فایل فشرده قرار داده ایم را آپلود میکنیم). پس از آپلود فایل xml را خوانده و در یک مسیر مشخص(پوشه Modules/ModuleName/Bin  در پروژه ModuleCore ) ذخیره میکنیم. حال می‌خواهیم در RunTime از اسمبلی PoolModule  در پروژه ModuleCore استفاده کنیم .
چگونه باید اسمبلی‌های ماژول نظرسنجی را به ModuleCore بشناسونیم(می خواهیم به کنترلر‌ها و اکشن‌های ماژول نظرسنجی دسترسی داشته باشیم) بطوریکه اسمبلی‌های هر ماژول(مثلا ماژول نظرسنجی) در bin پروژه ModuleCore  نباشد و اسمبلی‌های هر ماژول در پوشه مخصوص خود ( پوشه Modules/ModuleName/Bin در پروژه ModuleCore ) باشد ؟

ممنون میشم راهنمایی کنین یا اگه لینک منابعی رو معرفی کنین. با تشکر 

در مطلب آشنایی با Directive‌ها در AngularJS با نحوه‌ی ایجاد Directive آشنا شدیم. هدف از این مطلب، آشنایی بیشتر با Directive در AngularJS است؛ یکی از بهترین فریم ورک‌های جاوااسکریپتی، با قابلیت ایجاد کتابخانه‌هایی از کامپوننت‌ها که می‌توانند به HTML اضافه شوند .

کتابخانه‌های جاوااسکریپتی زیادی وجود دارند. به عنوان مثال Bootstrap یکی از محبوب‌ترین "front-end framework" ها است که امکان تغییر در ظاهر المنت‌ها را فراهم می‌کند و شامل تعدادی کامپوننت جاوااسکریپتی نیز می‌باشد. مشکل کار، در هنگام استفاده از کامپوننت ها است. شخصی که در حال توسعه‌ی HTML است باید در کد جاوااسکریپتی خود از  jQuery استفاده کند و بعنوان مثال یک Popover  را فعال یا غیر فعال کند و این، یک فرآیند خسته کننده و مستعد خطا است. 

یک مثال ساده از Directives AngularJS و بررسی آن

var m = angular.module("myApp");
 
myApp.directive("myDir", function() {
  return {
  restrict: "E",   
  scope: {     
   name: "@",   
   amount: "=",  
   save: "&"    
  },
  template:    
   "<div>" +
   "  {{name}}: <input ng-model='amount' />" +
   "  <button ng-click='save()'>Save</button>" +
   "</div>",
  replace: true,   
  transclude: false, 
  controller: [ "$scope", function ($scope) { …  }],
  link: function (scope, element, attrs, controller) {…}
  }
});

به الگوی نامگذاری directive دقت کنید. پیشوند my شبیه به یک namespace است. بنابراین اگر یک Application از دایرکتیوهای قرار گرفته در Module ‌های متفاوت استفاده کند، به راحتی می‌توان محل تعریف یک directive را تشخیص داد. این نام می‌تواند نشان دهنده‌ی این باشد که این directive را خودتان توسعه داده‌اید یا از یک directive توسعه داده شده توسط شخص دیگری در حال استفاده هستید. به هر حال این نحوه‌ی نام گذاری یک اجبار نیست و به عنوان یک پیشنهاد است.

سازنده directive یک شیء را با تعدادی خاصیت باز می‌گرداند که تمامی آنها در سایت AngularJS توضیح داده شده‌اند. در اینجا قصد داریم تا توضیحی مختصر در مورد کاری که این خصوصیات انجام می‌دهند داشته باشیم.

· restrict : تشخیص می‌دهد که آیا directive در HTML استفاده خواهد شد. گزینه‌های قابل استفاده ‘A’ ،  ‘E’ ، ‘C’ برای attribute ، element ، class و یا comment است . پیش فرض ‘A’ برای attribute است. اما ما بیشتر علاقه به استفاده از ویژگی element برای ایجاد المنت‌های UI داریم.

· scope : ایجاد یک scope ایزوله که متعلق به directive است و موجب ایزوله شدن آن از scope صدا زننده directive می‌شود. متغیرهای scope پدر از طریق خصوصیات تگ directive ارسال می‌شوند. این ایزوله کردن زمانی کاربردی است که در حال ایجاد کامپوننت هایی با قابلیت استفاده مجدد هستیم، که نباید متکی به scope پدر باشند. شیء scope در directive نام و نوع متغیرهای scope را تعیین می‌کنند. در مثال بالا سه متغیر برای scope تعریف شده است:

-   name: "@" (by value, one-way) : علامت @ مشخص می‌کند که مقدار متغیر ارسال می‌شود. Directive یک رشته را دریافت می‌کند که شامل مقدار ارسال شده از scope پدر می‌باشد. Directive می‌تواند از آن استفاده کند، اما نمی‌تواند مقدار آن را در scope پدر تغییر دهد.

-   amount: "=" (by reference, two-way) : علامت = مشخص می‌کند این متغیر با ارجاع ارسال می‌شود. Directive یک ارجاع به مقدار متغیر در scope اصلی دریافت می‌کند. مقدار می‌تواند هر نوع داده ای، شامل یک شیء complex یا یک آرایه باشد. Directive می‌تواند مقدار را در scope پدر تغییر دهد. این نوع متغیر، زمانیکه نیاز باشد directive مقدار را در scope پدر تغییر دهد، استفاده می‌شود.

-   save: "&" (expression) : علامت & مشخص می‌کند این متغیر یک expression را که در scope پدر اجرا می‌شود، نگهداری می‌کند. اکنون directive قابلیت انجام کارهایی فراتر از تغییر یک مقدار را دارد. به عنوان مثال می‌توان یک تابع را از scope پدر فراخوانی و نتیجه‌ی اجرا را دریافت کرد.

· template :  الگوی رشته ای که جایگزین المنت تعریف شده می‌شود. فرآیند جایگزینی تمامی خصوصیات را از المنت قدیمی به المنت جدید انتقال می‌دهد. به نحوه استفاده از متغیر‌های تعریف شده در scope ایزوله دقت کنید. این مورد به شما امکان تعریف directive های macro-style را می‌دهد که نیاز به کد اضافه‌ای، ندارند. اگرچه در بیشتر موارد الگو  یک تگ ساده <div> است که از کد‌های link که در زیر توضیح داده شده است استفاده می‌کند.

· replace : تعیین می‌کند که آیا الگوی directive باید جایگزین المنت شود. مقدار پیش فرض false است.

· transclude : تعیین کننده این است که محتوای directive باید در المنت کپی شود یا خیر. در مثال زیر المنت tab شامل المنت‌های HTML دیگر است پس transclude برابر true است.  

<body ng-app="components">
  <h3>BootStrap Tab Component</h3>
    <tabs>
       <pane title="First Tab">
          <div>This is the content of the first tab.</div>
       </pane>
       <pane title="Second Tab">
          <div>This is the content of the second tab.</div>
       </pane>
    </tabs>
</body>

· link : این تابع بیشتر منطق directive را شامل می‌شود. Link وظیفه دستکاری DOM ، ایجاد event listener ‌ها و... را دارد. تابع Link پارامترهای زیر را دریافت می‌کند:

-   scope : ارجاع به scope ایزوله شده directive دارد.

-   element : ارجاع به المنت‌های DOM که directive را تعریف کرده اند. تابع link معمولا برای دستکاری المنت از jQuery استفاده می‌کند. (یا از Angular's jqLite در صورتی که jQuery بارگذاری نشده باشد)

-   controller : در مواقعی که از دایرکتیو‌های تو در تو استفاده می‌شود کاربرد دارد. این پارامتر یک directive فرزند با ارجاعی به پدر را فراهم می‌کند، بنابراین موجب ارتباط  directive ‌ها می‌شود.

به عنوان مثال،  این directive  که پیاده سازی bootstrap tab را انجام داده است، می‌توانید مشاهده نمایید.

موفق باشید

یک:  ASP.NET Core مستقل از Platform است

دو:  Open Source است

سه: جدا بودن از Web Server

using System;
using Microsoft.AspNetCore.Hosting;
namespace aspnetcoreapp
{
public class Program
{
  public static void Main(string[] args)
  {
   var host = new WebHostBuilder()
                  .UseKestrel()
                  .UseStartup<Startup>()
                  .Build();
   host.Run();
  }
}
}

چهار: تزریق وابستگی (Dependency Injection) تو کار

// This method gets called by the runtime. Use this method to add services to the container.
public void ConfigureServices (IServiceCollection services)
{
// Add framework services.
services.AddDbContext<ApplicationDbContext>(options =>
  options.UseSqlServer(Configuration.GetConnectionString("DefaultConnection")));
services.AddIdentity<ApplicationUser, IdentityRole>()
  .AddEntityFrameworkStores<ApplicationDbContext>()
  .AddDefaultTokenProviders();
services.AddMvc();
// Add application services.
services.AddTransient<IEmailSender, AuthMessageSender>();
services.AddTransient<ISmsSender, AuthMessageSender>();
}

پنج: یکپارچگی با framework‌های مدرن سمت کلاینت

یک مثال گام به گام ساده در مورد اعتبار سنجی jwt در Angular و Asp.net core