Angular Moment Picker is an AngularJS directive for date and time picker using MomentJS. Demo
تفاوت AngularJS با KnockoutJS
کدهای یک دایرکتیو سفارشی نمایش و یا مخفی سازی قسمتهای مختلف صفحه را بر اساس سطوح دسترسی کاربر جاری، در IsVisibleForAuthUserDirective مشاهده کردید. روش دیگر انجام اینکار، نوشتن یک دایرکتیو ساختاری شبیه به ngIf توکار خود Angular است. کاری که ngIf انجام میدهد، مخفی کردن یک المان در صفحه نیست؛ بلکه کل آنرا از DOM حذف میکند.
نکتهی اصلی پیاده سازی یک دایرکتیو ساختاری
اگر به سازندهی IsVisibleForAuthUserDirective دقت کنید، تزریق وابستگی ElementRef را داریم:
@Directive({ selector: "[isVisibleForAuthUser]" }) export class IsVisibleForAuthUserDirective implements OnInit, OnDestroy { constructor(private elem: ElementRef, private authService: AuthService) { }
برای ایجاد یک دایرکتیور ساختاری، نیاز است از تزریق TemplateRef و ViewContainerRef استفاده کرد:
@Directive({ selector: "[hasAuthUserViewPermission]" }) export class HasAuthUserViewPermissionDirective implements OnInit, OnDestroy { constructor( private templateRef: TemplateRef<any>, private viewContainer: ViewContainerRef, private authService: AuthService ) { }
<div *hasAuthUserViewPermission="['Admin','User']"> *hasAuthUserViewPermission="['Admin','User']" </div>
this.viewContainer.createEmbeddedView(this.templateRef);
this.viewContainer.clear();
اگر این نکات را کنار هم قرار دهیم و کدهای IsVisibleForAuthUserDirective فوق را بر این اساس اصلاح کنیم، به قطعه کد زیر میرسیم:
import { Directive, Input, OnDestroy, OnInit, TemplateRef, ViewContainerRef } from "@angular/core"; import { Subscription } from "rxjs/Subscription"; import { AuthService } from "./../../core/services/auth.service"; @Directive({ selector: "[hasAuthUserViewPermission]" }) export class HasAuthUserViewPermissionDirective implements OnInit, OnDestroy { private isVisible = false; private requiredRoles: string[] | null = null; private subscription: Subscription | null = null; @Input() set hasAuthUserViewPermission(roles: string[] | null) { this.requiredRoles = roles; } // Note, if you don't place the * in front, you won't be able to inject the TemplateRef<any> or ViewContainerRef into your directive. constructor( private templateRef: TemplateRef<any>, private viewContainer: ViewContainerRef, private authService: AuthService ) { } ngOnInit() { this.subscription = this.authService.authStatus$.subscribe(status => this.changeVisibility(status)); this.changeVisibility(this.authService.isAuthUserLoggedIn()); } ngOnDestroy(): void { if (this.subscription) { this.subscription.unsubscribe(); } } private changeVisibility(status: boolean) { const isInRoles = !this.requiredRoles ? true : this.authService.isAuthUserInRoles(this.requiredRoles); if (isInRoles && status) { if (!this.isVisible) { this.viewContainer.createEmbeddedView(this.templateRef); this.isVisible = true; } } else { this.isVisible = false; this.viewContainer.clear(); } } }
سپس تعریف آنرا به قسمتهای declarations و exports مربوط به SharedModule اضافه میکنیم:
import { HasAuthUserViewPermissionDirective } from "./directives/has-auth-user-view-permission.directive"; @NgModule({ declarations: [ HasAuthUserViewPermissionDirective ], exports: [ HasAuthUserViewPermissionDirective ] }) export class SharedModule {}
اکنون ماژول Dashboard برای استفادهی از این امکانات تنها کافی است SharedModule را دریافت کند (یا هر ماژول دیگری نیز به همین ترتیب است):
import { SharedModule } from "../shared/shared.module"; @NgModule({ imports: [ SharedModule ] }) export class DashboardModule { }
پس از آن برای مخفی سازی یک المان از دید کاربران وارد نشدهی به سیستم، فقط کافی است دایرکتیو ساختاری hasAuthUserViewPermission را به المان اعمال کنیم:
<div *hasAuthUserViewPermission=""> *hasAuthUserViewPermission="" </div>
<div *hasAuthUserViewPermission="['Admin','User']"> *hasAuthUserViewPermission="['Admin','User']" </div>
خلاصهی این تغییرات به کدهای نهایی این سری اعمال شدهاند.
ممنون از شما
برای اضافه نمودن قابلیت چند زبانه (Globalization) به این سیستم نکته خاصی وجود داره ؟
{ "host": "http://localhost:8008" }
import { Observable } from 'rxjs/Observable'; import { Inject, Injectable } from '@angular/core'; import { Http } from '@angular/http'; import 'rxjs/add/operator/map'; @Injectable() export class AppConfigService { constructor(private http: Http) { } private config: Object = null; get apiRoot() { return this.getProperty('host'); // <--- THIS GETS CALLED FIRST } load(): Promise<any> { console.log('get user called'); const promise = this.http.get('assets/config.json').map((res) => res.json()).toPromise(); promise.then(config => { this.config = config; // <--- THIS RESOLVES AFTER console.log(this.config); }); return promise; } private getProperty(property: string): any { //noinspection TsLint if (!this.config) { throw new Error('Attempted to access configuration property before configuration data was loaded, please implemented.'); } if (!this.config[property]) { throw new Error(`Required property ${property} was not defined within the configuration object. Please double check the assets/config.json file`); } return this.config[property]; } }
export function init(config: AppConfigService) { return () => { return config.load(); }; }
Providers:[ …, AppConfigService, { provide: APP_INITIALIZER, useFactory: init, multi: true, deps: [AppConfigService] } …, ]
@Injectable() export class DashboardService { private tagUrl = ''; constructor(private http: Http,private AppConfig:AppConfigService) { this.tagtUrl = this.AppConfig.apiRoot+"/myApiUrl"; …. }
{ provide: APP_INITIALIZER, useFactory: init, multi: true, deps: [AppConfigService] }, { provide: APP_INITIALIZER, useFactory: initIdentity, multi: true, deps: [IdentityService] }, AppConfigService, IdentityService,
localForage is a fast and simple storage library for JavaScript.localForage uses localStorage in browsers with no IndexedDB or WebSQL.
localforage.setItem('key', 'value', function (err) { // if err is non-null, we got an error localforage.getItem('key', function (err, value) { // if err is non-null, we got an error. otherwise, value is the value }); });
:Framework Support
AngularJS
Angular 4 and up
Backbone
Ember
Vue
TypeScript:
import localForage from "localforage";
پیشتر مطلبی را در مورد ساخت کتابخانههای مخصوص Angular را به کمک Angular CLI، در این سایت مطالعه کرده بودید. در این مطلب فرض بر این است که شما توسعه دهندهی Angular «نیستید»، اما قصد دارید با استفاده از ابزار Angular CLI، کتابخانهی جاوا اسکریپتی عمومی بسیار مدرنی را با پشتیبانی از تمام موارد یاد شده، تولید کنید.
ساخت قالب آغازین کتابخانه به کمک Angular CLI
برای تبدیل کتابخانههای جاوا اسکریپتی خود به قالب مدرنی که در مقدمه عنوان شد، نیاز به ابزاری جهت خودکارسازی فرآیندهای آن داریم و این ویژگیها مدتی است که به ابزار Angular CLI اضافه شدهاند و همانطور که عنوان شد، مخاطب این مطلب، توسعه دهندگان عمومی JavaScript است و نه صرفا توسعه دهندگان Angular. به همین جهت نیاز است ابتدا این ابزار را نصب کرد:
npm install -g @angular/cli
پس از نصب Angular CLI، از آن جهت ساخت قالب تولید کتابخانههای TypeScript ای استفاده میکنیم:
ng new my-math-app
بنابراین پس از اجرای دستور فوق، از طریق خط فرمان به پوشهی my-math-app وارد شده و سپس دستور زیر را اجرا کنید:
ng generate library ts-math-example
تکمیل کتابخانهی جاوا اسکریپتی
همچنین میتوان به فایل my-math-app\projects\ts-math-example\package.json نیز مراجعه کرد (فایل package.json پروژهی کتابخانه) و قسمت peerDependencies آن را که به Angular اشاره میکند نیز حذف نمود.
سپس یک فایل خالی math.ts را به پوشهی یاد شده اضافه میکنیم:
با این محتوا:
export function add(num1: number, num2: number) { return num1 + num2; }
در ادامه نیاز است این ماژول را به فایل my-math-app\projects\ts-math-example\src\public-api.ts معرفی کرد تا به عنوان API قابل دسترسی کتابخانه، در دسترس قرار گیرد:
/* * Public API Surface of ts-math-example */ export * from './lib/math';
در حین توسعهی کتابخانه خود،جهت اطمینان از صحت کامپایل برنامه، دستور ng build ts-math-example --watch را در پوشهی my-math-app صادر کنید. کار آن کامپایل مداوم پروژهی کتابخانه بر اساس تغییرات داده شدهاست. حاصل این کامپایل نیز در پوشهی my-math-app\dist\ts-math-example قرار میگیرد:
این همان خروجی مدرنی است که در ابتدای بحث از آن صحبت کردیم و شامل کتابخانههای ES5 و ES2015 به بعد و همچنین ارائهی متادیتای مخصوص TypeScript نیز هست.
کامپایل و انتشار نهایی کتابخانه
پس از تکمیل کتابخانهی خود، اکنون میتوانیم آنرا به سایت npm، برای استفادهی سایرین ارسال کنیم. برای این منظور باید مراحل زیر طی شوند:
ابتدا فایل package.json واقع در ریشهی پوشهی ts-math-example را جهت تعریف اطلاعات این کتابخانه، تکمیل کنید. سپس دستورات زیر را در ریشهی پروژهی اصلی صادر کنید:
ng build ts-math-example --prod cd dist/ts-math-example npm publish
با دستور دوم به پوشهی خروجی کتابخانه وارد شده و دستور سوم، آنرا به سایت npm ارسال میکند.
استفاده کنندهی از کتابخانهی ما (این استفاده کننده میتواند هر نوع پروژهی جاوا اسکریپتی اعم از Angular ،React ،Vue ،ES6 ،TypeScript و غیره باشد) ابتدا با دستور npm install ts-math-example --save آنرا نصب و به پروژهی خود اضافه کرده و سپس به نحو زیر میتواند از آن استفاده کند:
import { add } from '@myuser/ts-math-example';
کلیدهای مربوط به Request
ضروری؟ | نام کلید | مقدار |
بله | "owin.RequestBody" | یک Stream همراه با request body. اگر body برای request وجود نداشته باشد، Stream.Null به عنوان placeholder قابل استفاده است. |
بله | "owin.RequestHeaders" | یک دیکشنری به صورت IDictionary<string, string[]> از هدرهای درخواست. |
بله | "owin.RequestMethod" | رشتهایی حاوی نوع فعل متد HTTP مربوط به درخواست (مانند GET and POST ) |
بله | "owin.RequestPath" | path درخواست شده به صورت string |
بله | "owin.RequestPathBase" | قسمتی از path درخواست به صورت string |
بله | "owin.RequestProtocol" | نام و نسخهی پروتکل (مانند HTTP/1.0 or HTTP/1.1 ) |
بله | "owin.RequestQueryString" | رشتهای حاوی query string ؛ بدون علامت ? (مانند foo=bar&baz=quux ) |
بله | "owin.RequestScheme" | رشتهایی حاوی URL scheme استفاده شده در درخواست (مانند HTTP or HTTPS ) |
ضروری؟ | نام کلید | مقدار |
بله | "owin.ResponseBody" | یک Stream جهت نوشتن response body در خروجی |
بله | "owin.ResponseHeaders" | یک دیکشنری به صورت IDictionary<string, string[]> از هدرهای response |
خیر | "owin.ResponseStatusCode" | یک عدد صحیح حاوی کد وضعیت HTTP response ؛ حالت پیشفرض 200 است. |
خیر | "owin.ResponseReasonPhrase" | یک رشته حاوی reason phrase مربوط به status code ؛ اگر خالی باشد در نتیجه سرور بهتر است آن را مقداردهی کند. |
خیر | "owin.ResponseProtocol" | یک رشته حاوی نام و نسخهی پروتکل (مانند HTTP/1.0 or HTTP/1.1 )؛ اگر خالی باشد؛ “owin.RequestProtocol” به عنوان مقدار پیشفرض در نظر گرفته خواهد شد. |
<package id="Microsoft.Owin" version="3.0.1" targetFramework="net461" /> <package id="Microsoft.Owin.Host.SystemWeb" version="3.0.1" targetFramework="net461" /> <package id="Owin" version="1.0" targetFramework="net461" />
using Owin; namespace SimpleOwinWebApp { public class Startup { public void Configuration(IAppBuilder app) { } } }
using Owin; namespace SimpleOwinWebApp { public class Startup { public void Configuration(IAppBuilder app) { app.Use(async (ctx, next) => { await ctx.Response.WriteAsync("Hello"); }); } }
Func<IOwinContext, Func<Task>, Task> handler
app.Use(async (ctx, next) => { var response = ctx.Environment["owin.ResponseBody"] as Stream; using (var writer = new StreamWriter(response)) { await writer.WriteAsync("Hello"); } });
using System; using Microsoft.Owin.Hosting; namespace SimpleOwinConsoleApp { class Program { static void Main(string[] args) { using (WebApp.Start<Startup>("http://localhost:12345")) { Console.WriteLine("Listening to port 12345"); Console.WriteLine("Press Enter to end..."); Console.ReadLine(); } } } }
using Microsoft.AspNetCore.Builder; using Microsoft.AspNetCore.Hosting; using Microsoft.AspNetCore.Http; using Microsoft.Extensions.DependencyInjection; using Microsoft.Extensions.Logging; namespace SimpleOwinCoreApp { public class Startup { public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { } public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env, ILoggerFactory loggerFactory) { loggerFactory.AddConsole(); if (env.IsDevelopment()) { app.UseDeveloperExceptionPage(); } app.Run(async (context) => { await context.Response.WriteAsync("Hello World!"); }); } } }
using System.Threading.Tasks; using Microsoft.AspNetCore.Http; namespace SimpleOwinCoreApp.Middlewares { public class SimpleMiddleware { private readonly RequestDelegate _next; public SimpleMiddleware(RequestDelegate next) { _next = next; } public async Task Invoke(HttpContext ctx) { // قبل از فراخوانی میانافزار بعدی await ctx.Response.WriteAsync("Hello DNT!"); await _next(ctx); // بعد از فراخوانی میانافزار بعدی } } }
app.UseMiddleware<SimpleMiddleware>();
"Microsoft.AspNetCore.Owin": "1.0.0"
app.UseOwin(pipeline => { pipeline(next => new MyKatanaBasedMiddleware(next).Invoke) });
using System.Linq; using System.Threading.Tasks; using Microsoft.AspNetCore.Http; namespace SimpleOwinAspNetCore.Middleware { public class IpBlockerMiddleware { private readonly RequestDelegate _next; private readonly IpBlockerOptions _options; public IpBlockerMiddleware(RequestDelegate next, IpBlockerOptions options) { _next = next; _options = options; } public async Task Invoke(HttpContext context) { var ipAddress = context.Request.Host.Host; if (IsBlockedIpAddress(ipAddress)) { context.Response.StatusCode = 403; await context.Response.WriteAsync("Forbidden : The server understood the request, but It is refusing to fulfill it."); return; } await _next.Invoke(context); } private bool IsBlockedIpAddress(string ipAddress) { return _options.Ips.Any(ip => ip == ipAddress); } } }
using System.Collections.Generic; namespace SimpleOwinAspNetCore.Middleware { public class IpBlockerOptions { public IpBlockerOptions() { Ips = new[] { "192.168.1.1" }; } public IList<string> Ips { get; set; } } }
using System.Linq; using Microsoft.AspNetCore.Builder; using Microsoft.Extensions.Configuration; namespace SimpleOwinAspNetCore.Middleware { public static class IpBlockerExtensions { public static IApplicationBuilder UseIpBlocker(this IApplicationBuilder builder, IConfigurationRoot configuration, IpBlockerOptions options = null) { return builder.UseMiddleware<IpBlockerMiddleware>(options ?? new IpBlockerOptions { Ips = configuration.GetSection("block_list").GetChildren().Select(p => p.Value).ToArray() }); } } }
{ "block_list": [ "192.168.1.1", "localhost", "127.0.0.1", "172.16.132.151" ] }
public IConfigurationRoot Configuration { set; get; } public Startup(IHostingEnvironment env) { var builder = new ConfigurationBuilder() .SetBasePath(env.ContentRootPath) .AddJsonFile("blockedIps.json"); Configuration = builder.Build(); }
app.UseIpBlocker(Configuration);
Entity Framework 6.2 منتشر شد
- Reduce start up time by loading finished code first models from a persistent cache
- Fluent API to define indexes
- DbFunctions.Like() to enable writing LINQ queries that translate to LIKE in SQL
- Migrate.exe should support -script option
- EF6 does not work with primary key from sequence
- Update error numbers for SQL Azure Execution Strategy
- Bug: Retrying queries or SQL commands fails with “The SqlParameter is already contained by another SqlParameterCollection”
- Bug: Evaluation of DbQuery.ToString() frequently times out in the debugger