مطالب
طراحی گزارش در Stimulsoft Reports.Net – بخش 2
در این بخش هم به معرفی ابزار و امکانات این گزارش‌ساز خواهم پرداخت، که شامل بند Group , فیلد محاسباتی و کامپوننتهای Panel,Clone و همچنین نحوه ایجاد یک گزارش به صورت Master-Detail خواهد بود.
ابتدا برای شروع به شیوه‌ای که در بخش 1 بیان شد یک دیکشنری ایجاد کنید. بر روی صفحه طراحی رایت کلیک کنید و گزینه Design را انتخاب نمایید. فرم Page Setup ظاهر می‌شود، در پنل سمت چپ این فرم گزینه Columns را انتخاب نمایید. سپس مقادیر 2 و 0.1 را به ترتیب برای "Number of Columns" و "Column Gaps" ست نمایید. سپس بندهای Header , Group و Data را به ترتیب بر روی صفحه طراحی قرار دهید. بر روی بند Group دابل کلیک کنید و همانند تصویر زیر فیلد EmployeeID را از جدول Orders انتخاب نمایید.

حال بر روی بند Data دابل کلیک کنید و در بخش Data Source جدول Orders را انتخاب نمایید. از پنل ابزار یک کامپوننت Text بر روی بند Group قرار دهید و بر روی آن دابل کلیک کنید و در بخش Expression عبارت زیر را وارد نمایید.
Employee ID: {Orders.EmployeeID}  --- GLine: {GroupLine}
*GroupLine یک متغیر سیستمی است که شماره سطر جاری گروه را برمی‌گرداند.
از پنل Dictionary همانند تصویر زیر فیلدهای ShipName و ShipAddress را از جدول Orders بر روی بندهای Header و Data قرار دهید.

حال با مشاهده خروجی گزارش از سربرگ Preview شما شاهد یک صفحه دو ستونه خواهید بود که بر اساس فیلد EployeeID گروه بندی شده است. 
فیلد محاسباتی:
این نوع فیلد زمانی استفاده می‌شود که شما بخواهید در هر سطر از اطلاعات با توجه به مقادیر رکورد جاری محاسباتی را انجام داده و در گزارش نمایش دهید. برای اضافه کردن فیلد محاسباتی در پنل Dictionary بر روی جدول Order Details رایت کلیک کنید و گزینه New Calculated Column را انتخاب نمایید، همانند تصویر زیر

در فرم ظاهر شده مقادیر را به صورت زیر وارد نمایید:

Name: TotalPrice 
Alias: TotalPrice 
Type: decimal
Value: Order_Details.UnitPrice * Order_Details.Quantity
حال یک فیلد به نام TotalPrice به فیلدهای جدول Order Details اضافه شده است.

ایجاد گزارش به صورت Master-Detail
:
برای ایجاد چنین گزارشی نیاز به ارتباط بین جدولها می‌باشد. با توجه به نحوه ایجاد Connection برای این مثال، روابط بین جدولها انتقال داده نشده است ولی شما میتوانید رابطه بین جدولها را اضافه نمایید حتی اگر این رابطه در منبع اطلاعات وجود نداشته باشد. برای این مثال نیاز به دو رابطه بین جدول Orders Detail و جدولهای Orders, Products می‌باشد. برای انجام این کار کافیست در پنل Dictionary بر روی جدول Orders Detail رایت کلیک کنید و گزینه New Relation را انتخاب نماید. همانند تصاویر زیر مقادیر را ست نمایید.

حال بر روی صفحه طراحی بعد از بند DataBand1 به ترتیب بندهای Header و Data و Footer را اضافه نمایید. در بند HeaderBand2 چهار کامپوننت Text قرار دهید و به ترتیب از سمت چپ مقادیر زیر را در خصوصیت Text کامپوننتها قرار دهید.

ProductName
UnitPrice 
Quantity
TotalPrice
سپس بر روی بند DataBand2 دابل کلیک کنید در فرم Data Setup ابتدا در بخش Data Source جدول Orders Detail را انتخاب نمایید؛ در بخش Relation رابطه Orders را انتخاب نمایید و در نهایت در بخش Master Component بند DataBand1 را انتخاب نمایید. حال در بند DataBand2 چهار کامپوننت Text قرار دهید و به ترتیب از سمت چپ مقادیر زیر را در خصوصیت Text کامپوننتها قرار دهید.
{Order_Details.Products.ProductName}
{Order_Details.UnitPrice}
{Order_Details.Quantity}
{Order_Details.TotalPrice}
در بند FooterBand1 یک کامپوننت Text در زیر ستون TotalPrice قرار دهید و مقدار زیر را در خصوصیت Text آن قرار دهید.
{Sum(DataBand2,Order_Details.TotalPrice)}
نتیجه کار طراحی گزارش به شکل زیر خواهد بود.

حال میتوانید خروجی گزارش Master-Detail را از سربرگ Preview مشاهده نمایید. در صورتی که همانند تصویر بالا گزارش را طراحی کرده باشید در خروجی گزارش فاصله‌ای بین سطرها ایجاد شده است که علت آن ارتفاع کمتر کامپوننتهای Text نسبت به بندهای خود می‌باشد. برای رفع این مشکل، شما سه راه حل دارید.

الف: یکسان سازی ارتفاع کاپوننتها با بند دربرگیرنده آنها

ب: ست کردن خصوصیت Can Shrink بند دربرگیرنده کامپوننتها به مقدار true

ج: ست کردن خصوصیت Grow to Height کامپوننتهای Text به مقدار true

در این مثال ما از روش دوم استفاده میکنیم و خصوصیت Can Shrink بندهای HeaderBand2 و DataBand2 را به مقدار true ست میکنیم.

کامپوننتهای Panel و Clone :

Panel: به شما امکان می‌دهد تا کامپوننتها و بندها را دربر بگیرد و در واقع گروهی از کامپوننتها را ایجاد خواهد کرد. پنل می‌تواند مستقل بر روی صفحه طراحی قرار گیرد و یا در یک بند.

Clone: به شما امکان کپی کردن یک بخش از گزارش را میدهد که البته آن بخش فقط میتواند از نوع Panel باشد.

این دو کامپوننت یکی از عوامل قدرت این گزارش‌ساز می‌باشد. برای شروع یک Page (صفحه طراحی) دیگر به گزارش اضافه کنید. می‌توانید با رایت کلیک بر روی نوار سربرگهای محیط طراحی گزینه New Page را انتخاب نمایید. بر روی Page2 یک کامپوننت Panel قرار دهید، سپس از پنل Dictionary جدول Countries را دراگ کرده و در Panel1 رها کنید. در فرم Data تمامی فیلدها و بند Header را انتخاب نمایید، سپس یک کامپوننت Clone به صفحه طراحی اضافه کنید بلافاصله فرم Select Container ظاهر می‌شود، Panel1 را انتخاب کنید. حال شما می‌توانید خروجی گزارش را مشاهده کنید، خروجی Page2 بعد از خروجی Page1 ظاهر خواهد شد.

Report2-1.mrt 

مطالب
استفاده از افزونه MD.BootstrapPersianDateTimePicker در گریدهای Kendo UI
در این مطلب قصد داریم نحوه‌ی یکپارچه سازی افزونه‌ی انتخاب تاریخ و زمان MD.BootstrapPersianDateTimePicker را با گریدهای Kendo UI، در دو حالت ویرایش به صورت popup و یا inline، بررسی کنیم:



پیشنیازها

برای این مطلب از دو کتابخانه‌ی moment-jalaali، برای تبدیل تاریخ، از میلادی به شمسی و برعکس، استفاده خواهیم کرد. همچنین کنترل انتخاب تاریخ نیز از کتابخانه‌ی MD.BootstrapPersianDateTimePicker تامین می‌شود.
moment-jalaali را می‌توانید به صورت ذیل از طریق npm نصب کنید:
 npm install moment-jalaali --save
سپس دو مدخل ذیل را باید به مجموعه‌ی مداخل اسکریپت‌های صفحه‌ی خود اضافه کنید:
node_modules/moment/min/moment.min.js
node_modules/moment-jalaali/build/moment-jalaali.js

MD.BootstrapPersianDateTimePicker را یا از طریق نیوگت نصب کنید و یا مخزن کد آن‌را به صورت کامل دریافت کنید:
 Install-Package MD.BootstrapPersianDateTimePicker
پس از دریافت این بسته، فایل jquery.Bootstrap-PersianDateTimePicker.css آن‌را به مداخل cssهای خود اضافه کنید.
همچنین فایل‌های jalaali.js و jquery.Bootstrap-PersianDateTimePicker.js آن‌را نیز به مداخل اسکریپت‌های صفحه‌ی خود اضافه نمائید.

در کل اگر از ASP.NET Core استفاده می‌کنید، فایل bundleconfig.json یک چنین شکلی را پیدا خواهد کرد. در این حالت فایل layout برنامه تنها این دو مدخل نهایی را نیاز خواهد داشت:
<link href="~/css/site.min.css" rel="stylesheet" asp-append-version="true" />
<script src="~/js/site.min.js" type="text/javascript" asp-append-version="true"></script>


فعالسازی کنترل انتخاب تاریخ شمسی بجای کامپوننت پیش فرض انتخاب تاریخ Kendo UI

پس از افزودن ارجاعات مورد نیاز، اکنون فرض ما بر این است که ستون تاریخ، دقیقا با فرمت میلادی از سمت سرور دریافت می‌شود و addDate نام دارد.
پس از آن، مرحله‌ی اول کار، نمایش این تاریخ میلادی به صورت شمسی است:
{
   field: "addDate", title: "تاریخ ثبت",
   template: "#=moment(addDate).format('jYYYY/jMM/jDD')#",
این‌کار را با تعریف یک template و سپس ارسال مقدار addDate که همان نام خاصیت ستون جاری است به کتابخانه‌ی moment-jalaali، انجام می‌دهیم. در این حالت همواره تاریخ‌های میلادی تنظیم شده‌ی در این ستون، در حالت نمایش معمولی با فرمت شمسی ظاهر می‌شوند.

در ادامه‌ی تکمیل خواص ستون جاری، خاصیت editor را اضافه خواهیم کرد:
 editor: function(container, options) {
}
توسط پارامتر اول آن می‌توان کار سفارشی سازی کنترل ویرایش این ستون را انجام داد و خاصیت دوم آن، نام فیلد جاری و همچنین مقادیر مدل آن‌را در اختیار ما قرار می‌دهد.
در ادامه نیاز است یک input field سفارشی را در اینجا درج کنیم تا کار نمایش کنترل انتخاب تاریخ شمسی را انجام دهد:
// دریافت تاریخ میلادی و تبدیل آن به شمسی جهت نمایش در تکست باکس
var persianAddDate = moment(options.model.addDate).format('jYYYY/jMM/jDD');
// ایجاد کنترل انتخاب تاریخ سفارشی با مقدار تاریخ شمسی دریف جاری
var input = $('<div dir="ltr" class="input-group">'+
'<div class="input-group-addon" data-name="datepicker1" data-mddatetimepicker="true" data-trigger="click" data-targetselector="#' + options.field + '" data-fromdate="false" data-enabletimepicker="false" data-englishnumber="true" data-placement="left">'+
'<span class="glyphicon glyphicon-calendar"></span>'+
'</div>'+
'<input type="text" value="'+ persianAddDate +'" class="form-control" id="' + options.field + '" placeholder="از تاریخ" data-mddatetimepicker="true" data-trigger="click" data-targetselector="#' + options.field + '" data-englishnumber="true" data-fromdate="true" data-enabletimepicker="false" data-placement="right" />'+
'</div>');
// افزودن کنترل جدید به صفحه
input.appendTo(container);
کاری که در اینجا انجام شده، افزودن یک input مزین شده با ویژگی‌های مخصوص MD.BootstrapPersianDateTimePicker است تا توسط آن شناسایی شود. همچنین چون مقدار options.model.addDate در اصل میلادی است، توسط کتابخانه‌ی moment-jalaali به شمسی تبدیل و بجای value این کنترل ارائه می‌شود تا زمانیکه این ستون در حالت ویرایش قرار گرفت، این تاریخ شمسی توسط کنترل انتخاب تاریخ، به درستی پردازش شده و نمایش داده شود.
متد input.appendTo، کار افزودن این input جدید را به container یا همان محل نمایش ستون جاری، انجام می‌دهد.

در این حالت اگر برنامه را اجرا کنید، هرچند ظاهر Input جدید تغییر کرده‌است، اما سبب نمایش کنترل انتخاب تاریخ نمی‌شود؛ چون این فیلد ویرایشی، پس از رندر صفحه، به صفحه اضافه شده‌است. به همین جهت نیاز است متد EnableMdDateTimePickers نیز فراخوانی شود. این متد کار فعالسازی input جدید را انجام خواهد داد:
 // با خبر سازی کتابخانه انتخاب تاریخ از تکست باکس جدید
EnableMdDateTimePickers();

تا اینجا موفق شدیم بجای کنترل انتخاب تاریخ میلادی، کنترل انتخاب تاریخ شمسی را نمایش دهیم. اما تاریخی که انتخاب می‌شود نیز شمسی است و تاریخی که به سمت سرور ارسال خواهد شد، میلادی می‌باشد. به همین جهت تغییرات این کنترل را تحت نظر قرار داده و هر زمانیکه کاربر تاریخی را انتخاب کرد، آن‌را به میلادی تبدیل کرده و بجای فیلد addDate اصلی تنظیم می‌کنیم:
// هر زمانیکه کاربر تاریخ جدیدی را وارد کرد، آن‌را به میلادی تبدیل کرده و در مدل ردیف جاری ثبت می‌کنیم
// در نهایت این مقدار میلادی است که به سمت سرور ارسال خواهد شد
$('#' + options.field).change(function(){
   var selectedPersianDate = $(this)[0].value;
   var gregorianAddDate = moment(selectedPersianDate, 'jYYYY/jMM/jDD').format('YYYY-MM-DD');
   options.model.set('addDate', gregorianAddDate);
});

تنها مرحله‌ی باقیمانده، مخفی کردن این کنترل نمایش تاریخ، با از دست رفتن فوکوس است:
// با از دست رفتن فوکوس نیاز است این کنترل مخفی شود
$('#' + options.field).blur(function(){
   $('[data-name="datepicker1"]').MdPersianDateTimePicker('hide');
});
اگر این کار را انجام ندهیم، در حالت popup با بسته شدن آن، هنوز کنترل نمایش تاریخ نمایان خواهد بود و بسته نمی‌شود یا در حالت ویرایش inline، با کلیک بر روی دکمه‌ی لغو ویرایش ردیف، باز هم شاهد باقی ماندن این کنترل در صفحه خواهیم بود که تجربه‌ی کاربری مطلوبی به شمار نمی‌رود.


کدهای کامل این مثال را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: با این کنترلر و این View
نظرات مطالب
اعمال صفحه بندی به کمک OFFSET و FETCH در SQL Server 2012
بعضی وقتها مایکروسافت یکسری کارها رو اونقدر سخت می‌کنه !

paging  هم یکی از همون‌ها بود تازه داره پخته می‌شه

این syntax من رو یاد mysql  انداخت

SELECT column FROM table
LIMIT 10 OFFSET 10

مطالب
اعمال صفحه بندی به کمک OFFSET و FETCH در SQL Server 2012
در T-SQL 2012 قابلیت صفحه بندی، نمایش خروجی یک Query فراهم گردیده است، که برای نرم افزارهای تحت وب بسیار پرکاربرد میباشد، به عنوان مثال، از جمله کاربردهای بارز آن، می‌توان به نمایش نتیجه یک جستجو بصورت صفحه بندی با تعداد رکورد محدود،اشاره نمود.
 مایکروسافت برای ایجاد قابلیت صفحه بندی و محدود نمودن نمایش خروجی یک Query، تغییراتی را در Syntax مربوط به Order by ایجاد نموده است، که در ذیل مشاهده می‌نمایید:
ORDER BY order_by_expression
    [ COLLATE collation_name ] 
    [ ASC | DESC ] 
    [ ,...n ] 
[ <offset_fetch> ]


<offset_fetch> ::=
{ 
    OFFSET { integer_constant | offset_row_count_expression } { ROW | ROWS }
    [
      FETCH { FIRST | NEXT } {integer_constant | fetch_row_count_expression } { ROW | ROWS } ONLY
    ]
}
OFFSET (نقطه شروع) :  شامل یک پارامتر است،بطوریکه،پارامتر فوق می‌تواند یک عدد (integer_constant) یا یک عبارت (offset_row_count_expression) بپذیرد. در اینجا منظور از عبارت می‌تواند یک Subquery باشد، که خروجی آن فقط یک مقدار عددی است. یا یک متغیر و غیرو... 
در مورد ROW یا ROWS باید بگویم باهم فرقی ندارند.
FETCH : همانند OFFSET شامل یک پارامتر است، و پارامتر آن می‌تواند یک عدد یا عبارت بپذیرد.
Next یا First نیز با هم تفاوتی ندارند و جهت سازگاری با ANSI می‌باشند.
OFFSET : در وافع تعداد سطر قابل حذف، پیش از نمایش اولین سطر در خروجی را بیان می‌کند.
FETCH : بیانگر تعداد رکورد قابل نمایش در یک صفحه می‌باشد.
برای درک بیشتر مثالی می‌زنیم:
ابتدا بوسیله Script زیر یک جدول ایجاد می‌نماییم، سپس چند رکورد درون آن درج می‌کنیم:
Create Table Testoffset
(BusinessEntityID int,
FirstName varchar(100) ,
LastName varchar(100)
);

Insert into Testoffset (BusinessEntityID,FirstName,LastName)
            Values(1,'Ken','Sánchez')
    ,(2,'Terri','Duffy')
,(3,'Roberto','Tamburello')
,(4,'Rob','Walters')
,(5,'Gail','Erickson')
,(6,'Jossef','Goldberg')
,(7,'Dylan','Miller')
,(8,'Diane','Margheim')
,(9,'Gigi','Matthew')
,(10,'Michael','Raheem')
در ادامه Script زیر را اجرا نمایید، تا تعداد رکورد‌های درج شده را مشاهده کنید:

در شکل، سه سطر (منظور رکورد 4و5و6) در کادر قرمز رنگ دیده می‌شود، می‌خواهیم Script ی ایجاد نماییم، که فقط سه سطر فوق را نمایش دهد. بنابراین خواهیم داشت:
SELECT BusinessEntityID, FirstName, LastName
FROM Testoffset
ORDER BY BusinessEntityID
OFFSET 3 ROWS
FETCH First 3 ROWS only
خروجی:

اگر به Query اجرا شده دقت کنیم. در قسمت Order By جلوی Offset مقدار 3 اختصاص داده شده بود، یعنی نقطه شروع از سطر چهارم میباشد، به عبارت دیگر مقداری که به Offset اختصاص داده می‌شود، به SQL Server می‌فهماند،چه تعداد رکورد را نمایش ندهد. اگر شکل اول و دوم را با هم مقایسه نمایید، براحتی متوجه می‌شوید که OFFSET نقطه شروع را مشخص کرده است.
مقداریکه برای Fetch در نظر گرفته شده بود برابر 3 است، که بیانگر تعداد سطر نمایش داده شده در خروجی از نقطه آغازین (offset) می‌باشد.
امیدوارم مفید واقع شده باشد.
نظرات مطالب
Blazor 5x - قسمت 34 - توزیع برنامه‌های Blazor بر روی IIS
روش درست کردن دمو برای پروژه‌های blazor در Github (یا روش توزیع پروژه‌های Blazor WASM در Github-Pages)

ابتدا فایل yml زیر را در پوشه‌ی github\workflows\deploy.yml. قرار دهید (پوشه‌ای را به این نام، در ریشه‌ی پروژه‌ی خود ایجاد کنید):
name: Deploy to GitHub Pages

# Run workflow on every push to the main branch
on:
  push:
    branches: [ main ]

jobs:
  deploy-to-github-pages:
    # use ubuntu-latest image to run steps on
    runs-on: ubuntu-latest
    steps:
    # uses GitHub's checkout action to checkout code form the main branch
    - uses: actions/checkout@v2
    
    # sets up .NET Core SDK
    - name: Setup .NET Core SDK
      uses: actions/setup-dotnet@v1
      with:
        dotnet-version: 5.0.302

    # publishes Blazor project to the release-folder
    - name: Publish .NET Core Project
      run: dotnet publish ./src/DNTPersianComponents.Blazor.WasmSample/Server/DNTPersianComponents.Blazor.WasmSample.Server.csproj -c Release -o release --nologo
    
    # changes the base-tag in index.html from '/' to 'DNTPersianComponents.Blazor' to match GitHub Pages repository subdirectory
    - name: Change base-tag in index.html from / to DNTPersianComponents.Blazor
      run: sed -i 's/<base href="\/" \/>/<base href="\/DNTPersianComponents.Blazor\/" \/>/g' release/wwwroot/index.html
    
    # copy index.html to 404.html to serve the same file when a file is not found
    - name: copy index.html to 404.html
      run: cp release/wwwroot/index.html release/wwwroot/404.html

    # add .nojekyll file to tell GitHub pages to not treat this as a Jekyll project. (Allow files and folders starting with an underscore)
    - name: Add .nojekyll file
      run: touch release/wwwroot/.nojekyll
      
    - name: Commit wwwroot to GitHub Pages
      uses: JamesIves/github-pages-deploy-action@3.7.1
      with:
        GITHUB_TOKEN: ${{ secrets.GITHUB_TOKEN }}
        BRANCH: github-pages
        FOLDER: release/wwwroot
در این قالب، چهار مورد را باید ویرایش کنید:
- نام شاخه‌ی اصلی پروژه؛ که یا main است و یا master.
- شماره نگارش دات نت مورد استفاده.
- مسیر فایل csproj پروژه‌ی wasm.
- نام اصلی مخزن کد.


سپس آن‌را به مخزن کد خود commit کنید. بعد به قسمت settings->pages در github مراجعه کرده و source را بر روی نام شاخه‌ی جدید github-pages (فوق در قسمت آخر کار) قرار داده و آن‌را ذخیره کنید. الان سایت دموی شما در مسیری که در همین قسمت pages پس از ذخیره سازی، نمایش می‌دهد، آماده‌است.


یک نکته‌ی مهم

چون base href، توسط action فوق اصلاح می‌شود تا به پوشه‌ی نسبی محل قرارگیری برنامه اشاره کند، نیاز است navlink‌ها با href شروع شده‌ی با / نباشند؛ چون به ریشه‌ی سایت اشاره می‌کنند و نه مسیر نسبی محل قرارگیری برنامه. کلا در هر قسمتی از برنامه، این نکته باید رعایت شود. مثلا اگر فونت وبی را در فایل app.css تعریف کرده‌اید، مسیر آن نباید با / شروع شود؛ وگرنه یافت نخواهد شد. یک مثال:
فایل app.css برنامه در مسیر wwwroot\css\app.css قرار دارد و داخل آن فایل، فونت‌های پوشه‌ی دیگر wwwroot\lib\samim-font را به صورت زیر تعریف کرده‌ایم؛ که یعنی مسیر فونت را از ریشه‌ی سایت پیدا کن:
src: url('/lib/samim-font/Samim-Bold.eot?v=4.0.5');
این مسیر، باید به مسیر نسبی زیر که به یک پوشه‌ی بالاتر (از محل قرار گیری app.css) اشاره می‌کند، اصلاح شود:
src: url('../lib/samim-font/Samim-Bold.eot?v=4.0.5');
نظرات مطالب
ساخت ربات تلگرامی با #C
با سلام. مشکل بنده اینه که من یک بات ساختم در حقیقت یک بازی ست ، بازی حدس کلمات خاص ، ولی مشکل اینجاست وقتی ربات رو در دو گروه مختلف اد میکنم یا اصلا در دو گروه هم نه دو نفر به طور مجزا در موبایلشون دارن از این ربات استفاده میکنم هر نفر برای خودش بازی رو استارت میکنه ، بازیشون روی هم تاثیر میزاره نمیدونم چیکارش کنم.

                        foreach (var update in updates)
                        {
                            try
                            {
                                offset = update.Id + 1;
                                if (Text == "/start")
                                {
                                     میره از دیتابیس داده‌ها رو میاره و نمایش میده که مثلا چند حرف و  پیام میده که یک حرف را وارد کنید 
                                    await bot.SendTextMessageAsync(update.Message.Chat.Id, "حرف را وارد کنید "+kalame);
                                }
                                else if (Text.length=1)
                                {

اگر حرف وارد شد اونوقت میره چک میکنه حرف درسته و میشونه محل مورد نظر در خونه خالی و پیام میده اگر    موفقیت امیز بود که صحیح است به همراه جا خالی و حرف درست و اگر غلط بودش پیام مربوطه
                                    await bot.SendTextMessageAsync(update.Message.Chat.Id, "پیام  فوق درست است");
                                }
                                else 
                                {
                                 continue;
                                }
                            }
                            catch (Exception ex)
                            {
                                continue;
                            }
                        }
                    }
کد دم دستم نبود اضافه کنم ولی همین کلیت کارمه . foreach  هم که مشخصه هر بار پیام میده میره شروط رو چک میکنه . حالا به نظرتون چه کنم که این بازی وقتی دو نفر مجزا برای خودشون بازی میکنن قاطی نکنه؟ 
مطالب
صفحه بندی اطلاعات در ASP.NET MVC به روش HashChange
یکی از مواردی که درپروژه‌‌ها زیاد مورد استفاده قرار میگیرد، نمایش داده‌های ذخیره شده‌ی در بانک اطلاعاتی، به صورت صفحه بندی شده به کاربر می‌باشد. قبلا در زمینه بحث Paging، مطلبی تهیه شده بود و در این مقاله قصد داریم کتابخانه‌ای را مورد بررسی قرار دهیم که علاوه بر ارسال داده به صورت Ajax ایی، بتواند همچنین پارامترهای مورد نظر را به صورت Query String نیز در آدرس بار نمایش دهد.
اگر به جستجوی گوگل دقت کرده باشید، به صورت Ajax ایی پیاده سازی شده‌است، با این تفاوت که بعد از هر تغییر درجستجوی مورد نظر، Url صفحه نیز تغییر میکند (برای مثال بعد از جستجوی عبارت dotNetTips  آدرس بار صفحه به شکل https://www.google.com/#q=dotNetTips&* تغییر می‌کند). برای پیاده سازی این ویژگی باید از تکنیکی به نام HashChange استفاده کرد. در نتیجه با این روش مشکل ارسال صفحه‌ای خاص در یک گرید برای دیگران، به صورت Ajax ایی و بدون مشکل انجام می‌شود. از این رو با توجه به داشتن Url‌های منحصر به فرد برای هر صفحه، تا حدی مشکل سئو سایت را نیز برطرف می‌کنیم.

برای استفاده از این ویژگی در ادامه قصد داریم پیاده سازی کتابخانه‌ی MvcAjaxPager را مورد بررسی قرار دهیم. ابتدا قبل از هر کاری، با استفاده از دستور زیر اقدام به نصب کتابخانه آن می‌نماییم:
 Install-Package MvcAjaxPager

در ادامه نحوه پیاده سازی آن را به همراه مثالی، مورد بررسی قرار می‌دهیم:

ابتدا یک مدل فرضی را همانند زیر تهیه می‌کنیم :
public class Topic
{
   public int Id;
   public string Title;
   public string Text;
}
و کلاسی را همانند زیر برای دریافت یک لیست از مطالب می‌نویسیم:
public class TopicService
{
    public static IEnumerable<Topic> Topics = new List<Topic>() {
       new Topic{Id=1,Title="Title 1",Text= "Text 1"},
       new Topic{Id=2,Title="Title 2",Text="Text 2"},
       new Topic{Id=3,Title="Title 3",Text="Text 3"},
       new Topic{Id=4,Title="Title 4",Text="Text 4"},
       new Topic{Id=5,Title="Title 5",Text="Text 5"},
       new Topic{Id=6,Title="Title 6",Text="Text 6"},
       new Topic{Id=7,Title="Title 7",Text="Text 7"},
       new Topic{Id=8,Title="Title 8",Text="Text 8"},
       new Topic{Id=9,Title="Title 9",Text="Text 9"},
       new Topic{Id=10,Title="Title 10",Text="Text 10"},
       new Topic{Id=11,Title="Title 11",Text="Text 11"},
       new Topic{Id=12,Title="Title 12",Text="Text 12"},
       new Topic{Id=13,Title="Title 13",Text="Text 13"},
       new Topic{Id=14,Title="Title 14",Text="Text 14"},
       new Topic{Id=15,Title="Title 15",Text="Text 15"},
       new Topic{Id=16,Title="Title 16",Text="Text 16"},
       new Topic{Id=17,Title="Title 17",Text="Text 17"},
       new Topic{Id=18,Title="Title 18",Text="Text 18"},
       new Topic{Id=19,Title="Title 19",Text="Text 19"},
       new Topic{Id=20,Title="Title 20",Text="Text 20"},
       new Topic{Id=21,Title="Title 21",Text="Text 21"},
       new Topic{Id=22,Title="Title 22",Text="Text 22"},
      };

    public static IEnumerable<Topic> GetAll()
    {
       return Topics.OrderBy(row => row.Id);
    }
}
همچنین کلاس زیر را اضافه میکنیم:
public class ListViewModel
{
   public IEnumerable<Topic> Topics { get; set; }
   public int PageIndex { get; set; }
   public int TotalItemCount { get; set; }
}
ابتدا یک کنترلر را ایجاد می‌کنیم به همراه اکشن متدی که قصد داریم لیستی از اطلاعات را به کاربر نمایش دهیم:
public ActionResult Index(int page = 1)
{
       var topics = TopicService.GetAll ();
       int totalItemCount = topics.Count();
       var model = new ListViewModel()
       {
              PageIndex = page,
              Topics = topics.OrderBy(p => p.Id).Skip((page - 1) * 10).Take(10).ToList(),
              TotalItemCount = totalItemCount
       };

       if (!Request.IsAjaxRequest())
       {
              return View(model);
       }

       return PartialView("_TopicList", model);
}
در اینجا بعد از واکشی اطلاعات، تعداد 10 رکورد را در هر صفحه نمایش می‌دهیم. 

و در Partial view مربوطه نیز داریم :
@using MvcAjaxPager
@model ListViewModel

@Html.AjaxPager(Model.TotalItemCount, 10, Model.PageIndex, "Index", "Home", null, new PagerOptions
   {
       ShowDisabledPagerItems = true,
       AlwaysShowFirstLastPageNumber = true,
       HorizontalAlign = "center",
       ShowFirstLast = false,
       CssClass = "NavigationBox",
       AjaxUpdateTargetId = "dvTopics",
       AjaxOnBegin = "AjaxStart",
       AjaxOnComplete = "AjaxStop"
   }, null, null)

<table>
    <tr>
        <th>
            @Html.DisplayName("ID")
        </th>
        <th>
            @Html.DisplayName("Title")
        </th>
        <th>
            @Html.DisplayName("Text")
        </th>
    </tr>

    @foreach (var topic in Model.Topics)
    {
        <tr>
            <td>
                @topic.Id
        </td>
        <td>
            @topic.Title
        </td>
        <td>
            @topic.Text
        </td>
    </tr>
    }
</table>

@Html.AjaxPager(Model.TotalItemCount, 10, Model.PageIndex, "Index", "Home", null, new PagerOptions
   {
       ShowDisabledPagerItems = true,
       AlwaysShowFirstLastPageNumber = true,
       HorizontalAlign = "center",
       ShowFirstLast = true,
       FirstPageText = "اولین",
       LastPageText = "آخرین",
       MorePageText = "...",
       PrevPageText = "قبلی",
       NextPageText = "بعدی",
       CssClass = "NavigationBox",
       AjaxUpdateTargetId = "dvTopics",
       AjaxOnBegin = "AjaxStart",
       AjaxOnComplete = "AjaxStop"
   }, null, null)

 حال برای استفاده از pager مورد نظر فقط کافیست متد AjaxPager آن را فراخوانی کنیم. این متد شامل 11  OverLoad مختلف هست.
در این قسمت TotalItemCount جمع کل رکورد‌ها، PageSize تعداد رکورد‌های هر صفحه و PageIndex آدرس صفحه جاری می‌باشد.

مهمترین بخش این pager  که قابلیت‌های زیادی را به کاربر می‌دهد، قسمت PagerOptions آن است و تعدادی از پارامتر‌های آن شامل AjaxOnBeginAjaxOnCompelte، AjaxOnSuccess ،  AjaxOnFailure میتوان تعیین کرد تا بعد از شروع، وقوع خطا، موفقیت و یا خاتمه عملیات جاوا اسکریپتی، اجرا شود. 

AlwaysShowFirstLastPageNumber جهت نمایش صفحه اول و آخر
FirstPageText جهت تعیین متن اولین صفحه
LastPageText جهت تعیین متن آخرین صفحه
CssClass ، Id  جهت تعیین Id خاص

و در انتها، در view مربوطه داریم:
@using MvcAjaxPager
@model ListViewModel
@{
    Layout = null;
}

<!DOCTYPE html>

<html>
<head>
    <meta name="viewport" content="width=device-width" />
    <title>Index</title>
</head>
<body>
    <div id="dvTopics">
        @{
            @Html.Partial("_TopicList", Model);
        }
    </div>

    <script type="text/javascript" src="@Url.Content("~/Scripts/jquery-1.7.2.min.js")"></script>
    <script type="text/javascript" src="@Url.Content("~/Scripts/path.min.js")"></script>
    <script type="text/javascript" src="@Url.Content("~/Scripts/jquery.pager-1.0.1.min.js")"></script>
    <script type="text/javascript">
        $('.NavigationBox').pager();

        //pagination before start
        function AjaxStart() {
            console.log('Start AJAX call. Loading message can be shown');
        }
        // pagination - after request
        function AjaxStop() {
            console.log('Stop AJAX call. Loading message can be hidden');
        };
    </script>
</body>
</html>
در انتهای صفحه مورد نظر می‌بایست دو فایل جاوااسکریپتی jquerypager و Path را که هنگام نصب Pager، به برنامه اضافه شده اند، فراخوانی کنیم و با استفاده از CssClass  یا Id که قبلا در بخش PagerOption تعیین کردیم، آن را انتخاب و متدpager را فراخوانی کنیم.
نظرات مطالب
شروع به کار با EF Core 1.0 - قسمت 10 - استفاده از امکانات بومی بانک‌های اطلاعاتی
رفع محدودیت «خروجی کوئری SQL، تنها باید معادل یکی از کلاس‌های موجودیت‌های شما باشد» در نگارش 2.1
در نگارش 2.1 مفهوم جدیدی به نام Query Types ارائه شده‌است که امکان نگاشت به خروجی‌های خاص بانک اطلاعاتی مانند Viewها و یا رویه‌های ذخیره شده را میسر می‌کند که این خروجی‌ها عموما مستقل از فیلدهای جداول و موجودیت‌های تعریف شده‌ی در برنامه هستند.
برای مثال فرض کنید یک View ویژه را بر اساس جدول و یا جداول بانک اطلاعاتی خود طراحی کرده‌اید:
using (var db = new BloggingContext())
{
   db.Database.ExecuteSqlCommand(
         @"CREATE VIEW View_BlogPostCounts AS 
             SELECT Name, Count(p.PostId) as PostCount from Blogs b
             JOIN Posts p on p.BlogId = b.BlogId
             GROUP BY b.Name");
}
خروجی این View که دو ستون name و PostCount را به همراه دارد، متناظر با موجودیت‌های اصلی برنامه نیست. برای تهیه نگاشتی به آن، ابتدا کلاس مدل متناظر با این ستون‌های بازگشتی را تهیه می‌کنیم:
public class BlogPostsCount
{
    public string BlogName { get; set; }
    public int PostCount { get; set; }
}

سپس برای معرفی آن به Context باید دو مرحله انجام شود:
الف) این کلاس به صورت DbQuery در Context معرفی می‌شود:
public class BloggingContext : DbContext
{
    public DbQuery<BlogPostsCount> BlogPostCounts { get; set; }
ب) در متد OnModelCreating همین Context، نگاشت این DbQuery به View یاد شده توسط متد ToView انجام می‌شود:
   protected override void OnModelCreating(ModelBuilder modelBuilder)
   {
      modelBuilder
           .Query<BlogPostsCount>().ToView("View_BlogPostCounts")
           .Property(v => v.BlogName).HasColumnName("Name");
    }
متد ToView الزاما نیازی به یک view ندارد. مفهوم آن صرفا یک خروجی فقط خواندنی است. برای مثال حتی در اینجا یک جدول بانک اطلاعاتی را هم می‌توانید ذکر کنید. اما مفهوم آن غیرقابل تغییر بودن خروجی کوئری‌های آن است. بنابراین باید دقت داشت که در اینجا مهم نیست که کلاس نگاشت تعریف شده دارای کلید هست یا خیر و ارجاعی از این کلاس را نمی‌توان در کلاس‌های موجودیت‌های اصلی مورد استفاده قرار داد.
از متد Property به این جهت استفاده شده‌است که در کلاس BlogPostsCount، خاصیت BlogName، متناظر با هیچکدام از ستون‌های بازگشتی View تعریف شده نیست. به همین جهت با استفاده از این متد مشخص کرده‌ایم که این خاصیت باید به کدام ستون بازگشتی، نگاشت شود.
و در آخر کوئری گرفتن از این DbQuery تعریف شده به صورت زیر است:
using (var db = new BloggingContext())
{
   var postCounts = db.BlogPostCounts.ToList();

مثال کامل این نکته