Functional programming در C# 6.0
یک مقایسه خوب هم در اینجا هست که میتونه به انتخاب نگارش مناسب کمک کنه:
پیش از ادامهی مثال قسمت قبل، قصد داریم تمام کدهای موجود در فایل Pages\Index.razor را به یک فایل اختصاصی آنها منتقل کرده و مسیریابی و منوی آنرا تکمیل کنیم. به همین جهت در پوشهی Pages، یک پوشهی جدید را به نام LearnBlazor ایجاد کرده و درون آن، فایل خالی BindProp.razor را ایجاد میکنیم. سپس تمام محتوای فایل Pages\Index.razor را cut کرده و به درون فایل جدید Pages\LearnBlazor\BindProp.razor، منتقل و Paste میکنیم.
پس از این تغییرات، در فایل Pages\Index.razor، مهمترین سطر آن، همان اولین سطر تعریف مسیریابی آن خواهد بود و هر محتوای دلخواهی که علاقمند بودید:
@page "/" <h1>Hello, world!</h1>
@page "/bindprop"
<li class="nav-item px-3"> <NavLink class="nav-link" href="bindprop"> <span class="oi oi-list-rich" aria-hidden="true"></span> Bind Properties </NavLink> </li>
نمایش لیست اتاقهای تعریف شده، به همراه ویژگیهای آنها
در قسمت قبل، نمایش ردیفی لیست اتاقهای تعریف شده را مشاهده کردید. در این قسمت میخواهیم هر اتاق تعریف شده را در یک card جداگانه نمایش دهیم. هدف این است که در ابتدا به یک UI متداول شلوغ برسیم و بعد شروع کنیم به Refactoring این UI پیچیده، به کامپوننتهای کوچکتر تشکیل دهندهی آن، جهت مدیریت سادهتر این UI و درک بهتر آن. بنابراین در ابتدا با یک کامپوننت کلی شلوغ، شروع خواهیم کرد.
به همین جهت فایل جدید Pages\LearnBlazor\DemoHotel.razor را برای نمایش لیست اتاقهای موجود اضافه میکنیم. سپس محتوای آنرا به صورت زیر تغییر خواهیم داد:
@page "/demoHotel" <h3>Hotel Rooms</h3> <div class="border p-2 mt-2" style="background-color:azure"> <h2 class="text-info">Rooms List</h2> <div class="row container"> @foreach (var room in Rooms) { <div class="bg-light border p-2 col-5 ml-2"> <h4 class="text-secondary">Room - @room.Id</h4> @room.Name<br /> @room.Price.ToString("c")<br /> <input type="checkbox" @bind-value="room.IsActive" checked="@(room.IsActive?"checked":null)" /> Is Active<br /> <span>This room is @(room.IsActive?"Active": "InActive")</span> @if (room.IsActive) { @foreach (var roomProp in room.RoomProps) { <p>@roomProp.Name - @roomProp.Value</p> } } <input type="button" class="btn btn-danger" value="Delete" /> <input type="button" class="btn btn-success" value="Edit" /> </div> } </div> </div>
- سپس مسیریابی منتهی به این کامپوننت، به آدرس demoHotel/ تنظیم شدهاست. این مسیریابی را در کامپوننت Shared\NavMenu.razor به صورت زیر مورد استفاده قرار خواهیم داد تا مدخل منوی جدیدی برای آن تهیه شود:
<li class="nav-item px-3"> <NavLink class="nav-link" href="demoHotel"> <span class="oi oi-list-rich" aria-hidden="true"></span> Demo Hotel </NavLink> </li>
تبدیل دکمههای حذف و ویرایش هر اتاق به یک کامپوننت جدید
اکنون میخواهیم کامپوننت شلوغ Pages\LearnBlazor\DemoHotel.razor را به چند زیر کامپوننت بشکنیم تا هر کدام وظایف خاص خود را انجام دهند و در نهایت به یک UI قابل درکتر برسیم. برای مثال میخواهیم دکمههای حذف و ویرایش هر اتاق را به یک کامپوننت جدید منتقل کنیم تا هم این UI خلوتتر شود و هم اگر در قسمت دیگری از برنامه نیاز به یک چنین دکمههایی بود، بتوان از آن کامپوننت اختصاصی، استفادهی مجدد کرد.
برای این منظور ابتدا پوشهی جدید Pages\LearnBlazor\LearnBlazorComponents را افزوده و سپس در داخل آن، فایل جدید کامپوننت EditDeleteButton.razor را نیز ایجاد میکنیم. در این فایل جدید در ابتدا کدهای دو دکمهی تعریف شده را از کامپوننت DemoHotel.razor انتخاب و cut کرده و سپس در این فایل جدید paste میکنیم. در این کامپوننت جدید، نیازی به تعریف page@ و مسیریابی آن نیست. به این معنا که این کامپوننت، یک کامپوننت اشتراکی است و routable نیست و قرار است در داخل یک کامپوننت دیگر مورد استفاده قرار گیرد.
بنابراین تا اینجا محتوای کامپوننت EditDeleteButton.razor فقط از دو سطر زیر تشکیل میشود:
<input type="button" class="btn btn-danger" value="Delete" /> <input type="button" class="btn btn-success" value="Edit" />
<BlazorServerSample.Pages.LearnBlazor.LearnBlazorComponents.EditDeleteButton></BlazorServerSample.Pages.LearnBlazor.LearnBlazorComponents.EditDeleteButton>
@using BlazorServerSample.Pages.LearnBlazor.LearnBlazorComponents
اکنون میتوان تعریف مدخل کامپوننت را به صورت زیر خلاصه کرد:
<EditDeleteButton></EditDeleteButton>
ارسال پارامترها به یک کامپوننت
فرض کنید قصد داریم دکمههای ویرایش و حذف را تنها به کاربران ادمین نمایش دهیم. به همین جهت نیاز است بتوان پارامتری مانند IsAdmin را به کامپوننت EditDeleteButton ارسال کرد. برای اینکار کامپوننت Pages\LearnBlazor\LearnBlazorComponents\EditDeleteButton.razor را به صورت زیر ویرایش میکنیم:
@if (IsAdmin) { <input type="button" class="btn btn-danger" value="Delete" /> <input type="button" class="btn btn-success" value="Edit" /> } @code { [Parameter] public bool IsAdmin { get; set; } }
پس از تعریف این پارامتر ورودی، روش استفادهی از آن در کامپوننت DemoHotel به صورت زیر است:
<EditDeleteButton IsAdmin="true"></EditDeleteButton>
انتقال هر اتاق به کامپوننت مجزای خاص خودش
در ادامه میخواهیم محتوای حلقهی foreach (var room in Rooms)@ کامپوننت DemoHotel را به طور کامل cut کرده و در یک کامپوننت جدید paste کنیم تا به حلقهای خواناتر و با مسئولیتهای کمتری برسیم. نگهداری کدهایی که قسمتهای مختلف آن از هم ایزوله شدهاند و دامنهی تغییرات آنها کاملا مشخص و محدود است، در طول زمان بسیار سادهتر از نگهداری کدهای UI ای در هم تنیدهاست.
به همین جهت ابتدا کامپوننت جدید Pages\LearnBlazor\LearnBlazorComponents\IndividualRoom.razor را ایجاد میکنیم و سپس، هر آنچه داخل حلقهی foreach یاد شده قرار دارد را انتخاب و cut کرده و درون این کامپوننت جدید paste میکنیم:
<div class="bg-light border p-2 col-5 offset-1"> <h4 class="text-secondary">Room - @Room.Id</h4> @Room.Name<br /> @Room.Price.ToString("c")<br /> <input type="checkbox" @bind-value="Room.IsActive" checked="@(Room.IsActive?"checked":null)" /> Is Active<br /> <span>This room is @(Room.IsActive?"Active": "InActive")</span> @if (Room.IsActive) { @foreach (var roomProp in Room.RoomProps) { <p>@roomProp.Name - @roomProp.Value</p> } } <EditDeleteButton IsAdmin="true"></EditDeleteButton> </div> @code { [Parameter] public BlazorRoom Room { get; set; } }
پس از این تغییر، کدهای حلقهی foreach کامپوننت DemoHotel.razor به صورت زیر خلاصه میشوند. در اینجا روش ارسال یک شیء را به پارامتر Room نیز مشاهده میکنید (البته ذکر @ در اینجا الزامی نیست و میشد از روش مقدار دهی "Room="room نیز استفاده کرد):
<div class="row container"> @foreach (var room in Rooms) { <IndividualRoom Room="@room"></IndividualRoom> } </div>
یک تمرین: نمایش لیست امکانات رفاهی هتل
پس از نمایش لیست اتاقهای یک هتل، قصد داریم لیست امکانات رفاهی آنرا نیز نمایش دهیم:
مدل این امکانات را به صورت زیر به پوشهی Models برنامه اضافه میکنیم:
namespace BlazorServerSample.Models { public class BlazorAmenity { public int Id { get; set; } public string Name { get; set; } public string Description { get; set; } } }
@code{ List<BlazorAmenity> AmenitiesList = new List<BlazorAmenity>(); // ... protected override void OnInitialized() { base.OnInitialized(); // ... AmenitiesList.Add(new BlazorAmenity { Id = 111, Name = "Gym", Description = "24x7 gym room is available." }); AmenitiesList.Add(new BlazorAmenity { Id = 222, Name = "Swimming Pool", Description = "Pool room is open from 6am to 10pm." }); AmenitiesList.Add(new BlazorAmenity { Id = 333, Name = "Free Brakfast", Description = "Enjoy free breakfast at out hotel." }); } }
اکنون برای نمایش تک تک عناصر این لیست، ابتدا یک کامپوننت منحصر به یک BlazorAmenity را به نام Pages\LearnBlazor\LearnBlazorComponents\IndividualAmenity.razor ایجاد میکنیم با این محتوا:
<div class="bg-light border p-2 col-5 offset-1 mt-2"> <h4 class="text-secondary">Amenity - @Amenity.Id</h4> @Amenity.Name<br /> @Amenity.Description<br /> </div> @code { [Parameter] public BlazorAmenity Amenity { get; set; } }
در آخر پس از تعریف کامپوننت IndividualAmenity.razor، روش استفادهی از آن در کامپوننت DemoHotel به صورت زیر است:
<div class="col-12 mt-4"> <h4 class="text-info">Hotel Amenities</h4> </div> @foreach (var amenity in AmenitiesList) { <IndividualAmenity Amenity="@amenity"></IndividualAmenity> }
کدهای کامل این مطلب را از اینجا میتوانید دریافت کنید: Blazor-5x-Part-05.zip
مدیریت پیشرفتهی حالت در React با Redux و Mobx - قسمت سوم - روش اتصال Redux به برنامههای React
نصب پیشنیازها
میتوان همانند قسمت قبل، تمام کارها را با کتابخانهی redux انجام داد و یا میتوان قسمت به روز رسانی UI آنرا و همچنین مدیریت state را به کتابخانهی ساده کنندهی دیگری به نام react-redux واگذار کرد. به همین جهت در ادامهی همان برنامهی قسمت قبل، دو کتابخانهی redux و همچنین react-redux را به همراه types آن نصب میکنیم (نصب types، سبب ارائهی intellisense بهتری در VSCode میشود؛ حتی اگر نخواهیم با TypeScript کار کنیم).
برای این منظور پس از باز کردن پوشهی اصلی برنامه توسط VSCode، دکمههای ctrl+` را فشرده (ctrl+back-tick) و دستورات زیر را در ترمینال ظاهر شده وارد کنید:
> npm install --save redux react-redux > npm install --save-dev @types/react-redux
> npm install --save bootstrap
import "bootstrap/dist/css/bootstrap.css";
معرفی ساختار ابتدایی برنامه
برنامهای را که در این قسمت بررسی میکنیم، ساختار بسیار سادهای را داشته و به همراه دو دکمهی افزایش و کاهش مقدار یک شمارشگر است؛ به همراه دکمهی برای به حالت اول در آوردن آن. هدف اصلی دنبال شدهی در اینجا نیز نحوهی برپایی redux و همچنین react-redux و اتصال آنها به برنامهی React جاری است:
به همین جهت ابتدا کامپوننت جدید src\components\counter.jsx را به نحو زیر تشکیل میدهیم تا markup ابتدایی فوق را به همراه سه دکمه و یک span، برای نمایش مقدار شمارشگر، رندر کند:
import React, { Component } from "react"; class Counter extends Component { render() { return ( <section className="card mt-5"> <div className="card-body text-center"> <span className="badge m-2 badge-primary">0</span> </div> <div className="card-footer"> <div className="d-flex justify-content-center align-items-center"> <button className="btn btn-secondary btn-sm">+</button> <button className="btn btn-secondary btn-sm m-2">-</button> <button className="btn btn-danger btn-sm">Reset</button> </div> </div> </section> ); } } export default Counter;
import "./App.css"; import React from "react"; import Counter from "./components/counter"; function App() { return ( <main className="container"> <Counter /> </main> ); } export default App;
پوشه بندی مخصوص برنامههای مبتنی بر Redux
هدف ما در ادامه ایجاد یک store مخصوص redux است و سپس اتصال آن به کامپوننت شمارشگر برنامه. به همین جهت نیاز به 4 پوشهی جدید، برای مدیریت بهتر برنامه خواهیم داشت:
- پوشه constants: برای اینکه نام رشتهای نوع اکشنهای مختلف را بتوانیم در قسمتهای مختلف برنامه استفاده کنیم، بهتر است فایل جدید src\actions\index.js را ایجاد کرده و این ثوابت را داخل آن export کنیم.
- پوشهی actions: در فایل جدید src\actions\index.js، تمام متدهای ایجاد کنندهی شیء خاص action، که در قسمت قبل در مورد آن بحث شد، قرار میگیرند. نمونهی آن، متد createAddAction قسمت قبل است.
- پوشهی reducers: تمام توابع reducer برنامه را در فایلهای مجزایی در پوشهی reducers قرار میدهیم. سپس در فایل src\reducers\index.js با استفاده از متد combineReducer آنها را یکی کرده و به متد createStore ارسال میکنیم.
- پوشهی containers: این پوشه جائی است که کار فراخوانی متد connect کتابخانهی react-redux به ازای هر کامپوننت استفاده کنندهی از redux store، صورت میگیرد.
ایجاد نام نوع اکشن متناظر با دکمهی افزودن مقدار
میخواهیم با کلیک بر روی دکمهی +، مقدار شمارشگر افزایش یابد. به همین جهت نیاز به یک نام وجود دارد تا در تابع Reducer متناظر و قسمتهای دیگر برنامه، بتوان بر اساس آن، این اکشن خاص را شناسایی کرد و سپس عکس العمل نشان داد. به همین جهت فایل جدید src\constants\ActionTypes.js را ایجاد کرده و به صورت زیر تکمیل میکنیم:
export const Increment = "Increment";
ایجاد متد Action Creator
در قسمت قبل مشاهده کردیم که شیء ارسالی به یک reducer از طریق dispatch یک action خاص، دارای فرمت ویژهی زیر است:
{ type: "ADD", payload: { amount // = amount: amount }, meta: {} }
import * as types from "../constants/ActionTypes"; export const incrementValue = () => ({ type: types.Increment });
ایجاد تابع reducer مخصوص افزودن مقدار
ابتدا فایل جدید src\reducers\counter.js را با محتوای زیر ایجاد میکنیم:
import * as types from "../constants/ActionTypes"; const initialState = { count: 0 }; export default function counterReducer(state = initialState, action) { if (action.type === types.Increment) { return { count: state.count + 1 }; } return state; }
- سپس میخواهیم رویداد کلیک بر روی دکمه + را مدیریت کنیم. به همین جهت نیاز به یک اکشن جدید به نام Increment داریم که توسط مقدار ثابت رشتهای types.Increment، از فایل مجزای src\constants\ActionTypes.js، تامین میشود.
- پس از مشخص کردن نوع action ای که قرار است مدیریت شود و همچنین ایجاد متدی برای تولید شیء حاوی اطلاعات آن که در فایل src\actions\index.js قرار دارد، اکنون میتوان متد reducer را که state و action را دریافت میکند و سپس state جدیدی را بر اساس action.type دریافتی و در صورت نیاز بازگشت میدهد، ایجاد کرد. این متد بررسی میکند که آیا action.type رسیده همان ثابت Increment است؟ اگر بله، بجای تغییر مستقیم state.count، یک شیء جدید را بازگشت میدهد. البته روش صحیحتر اینکار را در قسمت اول این سری با معرفی روشهایی برای کپی اشیاء و آرایهها، بررسی کردیم. در اینجا جهت سادگی بیشتر، یک شیء کاملا جدید را دستی ایجاد میکنیم. در آخر اگر action.type رسیده قابل پردازش نبود، همان state ابتدایی دریافتی را بازگشت میدهیم تا در صورت وجود چندین reducer تعریف شدهی در سیستم، زنجیرهی آنها قابل پردازش باشد. این مورد را در قسمت قبل، ذیل عنوان «بررسی تابع combineReducers با یک مثال» بیشتر بررسی کردیم.
پس از ایجاد reducer اختصاصی عمل افزودن مقدار شمارشگر، فایل جدید src\reducers\index.js را نیز با محتوای زیر ایجاد میکنیم:
import { combineReducers } from "redux"; import counterReducer from "./counter"; const rootReducer = combineReducers({ counterReducer }); export default rootReducer;
ایجاد store مخصوص Redux
تا اینجا رسیدیم به یک rootReducer متشکل از تمام reducerهای سفارشی برنامه. اکنون بر اساس آن در فایل src\index.js، یک store جدید را ایجاد میکنیم:
import { createStore } from "redux"; import reducer from "./reducers"; //... const store = createStore( reducer, window.__REDUX_DEVTOOLS_EXTENSION__ && window.__REDUX_DEVTOOLS_EXTENSION__() ); //...
نکته 2: در اینجا روش فعالسازی افزونهی redux-devtools را نیز ملاحظه میکنید. ابتدا بررسی میشود که آیا متد ویژهی فراخوانی این افزونه وجود دارد یا خیر؟ اگر بله، فراخوانی میشود. بدون این پارامتر دوم، افزونهی redex dev tools، هیچ خروجی را نمایش نخواهد داد.
اتصال React به Redux
کتابخانهی react-redux تنها به همراه دو شیء مهم connect و Provider است. شیء Provider آن شبیه به Context API خود React است و هدف آن، ارسال ارجاعی از store ایجاد شده، به برنامهی React است. پس از ایجاد store در فایل src\index.js، اکنون نوبت به اتصال آن به برنامهی React ای جاری است. به همین جهت در بالاترین سطح برنامه، ابتدا شیء کامپوننت App را با شیء Provider محصور میکنیم:
import { Provider } from "react-redux"; import { createStore } from "redux"; import reducer from "./reducers"; // ... const store = createStore( reducer, window.__REDUX_DEVTOOLS_EXTENSION__ && window.__REDUX_DEVTOOLS_EXTENSION__() ); ReactDOM.render( <Provider store={store}> <App /> </Provider>, document.getElementById("root") );
تامین state کامپوننت شمارشگر از طریق props
همانطور که عنوان شد، کامپوننت Counter به همراه state نیست و ما قصد نداریم در آن از state خود React استفاده کنیم؛ البته فلسفهی آنرا در قسمت اول این سری بررسی کردیم و همچنین اگر کامپوننتی نیاز به اشتراک گذاری اطلاعات خودش را با لایههای زیرین یا بالاتر از خود ندارد، شاید اصلا نیازی به Redux نداشته باشد و همان state استاندارد React برای آن کافی است. بنابراین میتوان برنامهای را داشت که ترکیبی از state استاندارد React، در کامپوننتهای متکی به خود و Redux، در کامپوننتهایی که باید اطلاعاتی را با هم به اشتراک بگذارند، باشد. برای مثال، کامپوننت مثال جاری، واقعا نیازی را به Redux، برای مدیریت حالت خود، ندارد؛ هدف ما در اینجا بررسی نحوهی برقراری ارتباطات یک سیستم مبتنی بر Redux، در برنامههای React است.
بنابراین در اینجا و کامپوننتی که قرار است از Redux برای مدیریت حالت خود استفاده کند، هر اطلاعاتی که به آن از طریق react-redux store وارد میشود، از طریق props به آن ارسال خواهد شد. برای مثال در اینجا مقدار count، از طریق props خوانده میشود و همچنین امکان ارسال action ای خاص به متد reducer تعریف شده نیز باید تعریف شود. بنابراین در ادامه نیاز داریم تا یک کامپوننت React را به redux store متصل کنیم. برای این منظور فایل جدید src\containers\Counter.js را با محتوای زیر ایجاد میکنیم:
import { connect } from "react-redux"; import { incrementValue } from "../actions"; import Counter from "../components/counter"; const mapStateToProps = state => { return state; }; const mapDispatchToProps = dispatch => { return { increment() { dispatch(incrementValue()); } }; }; export default connect(mapStateToProps, mapDispatchToProps)(Counter);
زمانیکه در مورد store در redux صحبت میشود، داخل آن یک شیء بزرگ state قرار گرفتهاست که حاوی کل state برنامهاست. اما شاید هر کامپوننت به تمام آن نیازی نداشته باشد. برای مثال شاید کامپوننت شمارشگر، اهمیتی به اطلاعات خطاهای سیستم و یا کاربر وارد شدهی به سیستم که در شیء کلی state موجود در store وجود دارند، ندهد. به همین جهت متد mapStateToProps، کل state برنامه را دریافت کرده و به ما اجازه میدهد تا تنها اطلاعاتی را که از آن نیاز داریم، به صورت props دریافت کنیم. به این ترتیب از رندر مجدد این کامپوننت نیز جلوگیری خواهد شد؛ چون این کامپوننت دیگر وابستهی به تغییرات سایر اجزای کل state برنامه، نخواهد بود و اگر آنها تغییر کردند، این کامپوننت رندر مجدد نخواهد شد.
بنابراین میتوان متد mapStateToProps را به صورت کلی زیر نیز تعریف کرد:
const mapStateToProps = (state) => { return state };
یک نکته: اگر کامپوننتی نیاز به تامین state خود را از طریق props نداشت و فقط کارش صدور رخدادها است، میتوان پارامتر اول متد connect را نال وارد کرد.
پارامتر dispatch متد mapDispatchToProps، به متد store.dispatch اشاره میکند. بنابراین توسط آن امکان ارسال actions را میسر کرده و میتوان state را توسط reducerهای تعریف شده، تغییر داد که در نتیجهی آن props جدیدی به کامپوننت منتقل میشوند. این تابع نیز یک شیء را باز میگرداند. این شیء را فعلا با یک متد دلخواه مقدار دهی میکنیم که توسط پارامتر dispatch رسیدهی به آن، متد action creator تعریف شدهی در فایل src\actions\index.js را به نام incrementValue، فراخوانی میکند؛ دقیقا عملی شبیه به فراخوانی store.dispatch(createAddAction(2)) در قسمت قبل که از آن برای ارسال یک اکشن، به reducer متناظری استفاده شد.
یک نکته: اگر کامپوننتی کار صدور رخدادها را انجام نمیدهد، میتوان پارامتر دوم متد connect را بطور کامل حذف کرد و قید نکرد.
استفاده از کامپوننت جدید خروجی متد connect، جهت تامین props کامپوننت شمارشگر
در انتهای فایل src\components\counter.jsx، چنین سطری درج شدهاست:
export default connect(mapStateToProps, mapDispatchToProps)(Counter);
import "./App.css"; import React from "react"; import CounterContainer from "./containers/Counter"; function App() { return ( <main className="container"> <CounterContainer /> </main> ); } export default App;
اکنون کامپوننت شمارشگر src\components\counter.jsx، دو شیء را از طریق props دریافت میکند؛ یکی کل state است که خاصیت count داخل آن قرار دارد و از طریق mapStateToProps تامین میشود. دیگری متد increment ای است که در متد mapDispatchToProps تعریف کردیم و کار صدور رخدادی را به reducer متناظر، انجام میدهد. به همین جهت تغییرات ذیل را در کامپوننت Counter اعمال میکنیم:
import React, { Component } from "react"; class Counter extends Component { render() { console.log("props", this.props); const { counterReducer: { count }, increment } = this.props; return ( <section className="card mt-5"> <div className="card-body text-center"> <span className="badge m-2 badge-primary">{count}</span> </div> <div className="card-footer"> <div className="d-flex justify-content-center align-items-center"> <button className="btn btn-secondary btn-sm" onClick={increment}> + </button> <button className="btn btn-secondary btn-sm m-2">-</button> <button className="btn btn-danger btn-sm">Reset</button> </div> </div> </section> ); } } export default Counter;
به همین جهت، خاصیت تو در توی this.props.counterReducer.count و همچنین اشارهگر به متد increment، توسط Object Destructuring به صورت زیر از this.props دریافتی، تجزیه شدهاند:
const { counterReducer: { count }, increment } = this.props;
جزئیات کار با Redux store را نیز میتوان در افزونهی redux dev tools مشاهده کرد:
این افزونه در نوار ابزار پایین آن، امکان export کل state و سپس import و بازیابی آنرا نیز به همراه دارد.
دریافت props از طریق کامپوننت دربرگیرنده و ارسال آن به کامپوننت اصلی
فرض کنید نیاز باشد تا اطلاعاتی را به صورت متداول React از طریق props، به کامپوننت دربرگیرندهی کامپوننت شمارشگر ارسال کرد:
function App() { const prop1 = 123 return ( <main className="container"> <CounterContainer prop1={prop1} /> </main> ); }
const mapStateToProps = (state, ownProps) => { console.log("mapStateToProps", { state, ownProps }); return state; };
پیاده سازی دکمهی کاهش مقدار شمارشگر
پس از آشنایی با روش کلی برقراری اتصالات سیستم react-redux، پیاده سازی دکمهی کاهش مقدار شمارشگر بسیار سادهاست و شامل مراحل زیر است:
1) ایجاد نام نوع اکشن متناظر با دکمهی کاهش مقدار
به فایل src\constants\ActionTypes.js، نوع جدید کاهشی را اضافه میکنیم:
export const Decrement = "Decrement";
در فایل src\actions\index.js، متد ایجاد کنندهی شیء اکشن ارسالی به reducer متناظری را تعریف میکنیم تا بتوان بر اساس نوع آن در reducer کاهشی، منطق کاهش را پیاده سازی کرد:
export const decrementValue = () => ({ type: types.Decrement });
اکنون در فایل src\reducers\counter.js، بر اساس نوع شیء رسیده، تصمیم به کاهش یا افزایش مقدار موجود در state گرفته میشود:
export default function counterReducer(state = initialState, action) { // ... if (action.type === types.Decrement) { return { count: state.count - 1 }; } return state; }
در ادامه نیاز است بتوان اکشن کاهش را به این reducer ارسال کرد. به همین جهت به کامپوننت دربرگیرندهی کامپوننت شمارشگر در فایل src\containers\Counter.js مراجعه کرده و به شیء خروجی متد mapDispatchToProps، متد کاهش را اضافه میکنیم:
import { decrementValue, incrementValue } from "../actions"; // ... const mapDispatchToProps = dispatch => { return { // ... decrement() { dispatch(decrementValue()); } }; };
در آخر به فایل src\components\counter.jsx مراجعه کرده و اشارهگر به متد decrement را از طریق this.props دریافت میکنیم:
const { // ... decrement } = this.props;
<button className="btn btn-secondary btn-sm m-2" onClick={decrement} > - </button>
به عنوان تمرین، پیاده سازی دکمهی Reset را نیز انجام دهید که جزئیات آن بسیار شبیه به دو مثال قبلی افزودن و کاهش مقدار شمارشگر است.
بهبود کیفیت کدهای کامپوننت دربرگیرندهی کامپوننت Counter
متد mapDispatchToProps فایل src\containers\Counter.js اکنون چنین شکلی را پیدا کردهاست:
const mapDispatchToProps = dispatch => { return { increment() { dispatch(incrementValue()); }, decrement() { dispatch(decrementValue()); } }; };
import { bindActionCreators } from "redux"; // ... const mapDispatchToProps = dispatch => { return bindActionCreators( { incrementValue, decrementValue }, dispatch ); };
به همین جهت نیاز است در متد رندر کامپوننت src\components\counter.jsx، نامهایی را که به متدهای action creator اشاره میکنند، به صورت زیر تغییر داد:
const { counterReducer: { count }, incrementValue, decrementValue } = this.props;
روش دوم: در نگارشهای اخیر react-redux میتوان متد mapDispatchToProps را به صورت زیر نیز خلاصه و تعریف کرد که بسیار سادهتر است:
const mapDispatchToProps = { incrementValue, decrementValue };
همچنین بجای بازگشت کل state در متد mapStateToProps، میتوان تنها خواص مدنظر را بازگشت داد:
const mapStateToProps = state => { //return state; return { count: state.counterReducer.count }; };
بنابراین باید در متد رندر کامپوننت شمارشگر، خاصیت count را به صورت معمولی دریافت کرد:
const { //counterReducer: { count }, count, incrementValue, decrementValue } = this.props;
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: state-management-redux-mobx-part03.zip
* نکته: پروژه انگیولار متریال ۲ در زمان نوشتن این مقاله به تازگی نسخه بتا ۵ را ارائه داده و همچنان در حال توسعه است. این بدان معنی است که ممکن است همه چیز به سرعت تغییر یابد.
مقدمه
انگیولار متریال ۲ همانند انگیولار متریال یک، تمامی المانهای مورد نیاز برای طراحی یک برنامه تک صفحهای را به راحتی فراهم میکند (هرچند تمامی المانهای آن در نسخه بتا پیاده سازی نشدهاند). خبر خوب اینکه، اکثر کامپوننتهای ارائه شده در انگیولار متریال ۲ از قالب راست به چپ پشتیبانی میکنند و اعمال این قالب به سادگی اضافه کردن خصوصیت dir یک المان به rtl است.
در صفحه گیتهاب انگیولار متریال ۲ آمدهاست که انگیولار متریال ۲، واسطهای کاربری با کیفیت بالا را ارائه میدهد و در ادامه منظورش را از «کیفیت بالا»، اینگونه بیان میکند:
- بینالمللی
و قابل دسترس برای همه به نحوی که تمامی کاربران میتوانند از آنها استفاده کنند
(عدم مشکل در چند زبانه بودن و پشتیبانی از قالب راست به چپ و چپ به راست) .
- دارای APIهای ساده برای توسعه دهندگان.
- رفتار مورد انتظار و بدون خطا در تمامی موردهای کاری
-
تست تمامی رفتارها توسط تست یکپارچگی (unit test ) و تست واحد ( integration test )
-
قابلیت سفارشی سازی در چارچوب طراحی متریال
-
بهرهوری بالا
-
کد تمیز و مستندات خوب
شروع کار با انگیولار متریال ۲
قدم اول: نصب angular-material و hammerjs
برای شروع بایستی Angular Material و angular animations و hammer.js را توسط npm به صورت زیر نصب کنید.
npm install --save @angular/material @angular/animations
npm install --save hammerjs
angular/material@: بسته مربوط به انگیولار متریال دو را نصب خواهد کرد.
angular/animations@: این بسته امکاناتی جهت ساخت افکتهای ویژه هنگام تغییر صفحات، یا بارگذاری المنتها را از طریق کدهای css نوشته شده، به راحتی امکانپذیر میکند.
Hammerjs: برخی از کامپوننتهای موجود در انگیولار متریال ۲ وابسته به کتابخانه Hammerjs هستند. (از جمله md-slide-toggle و md-slider, mdTooltip)
قدم دوم: معرفی کتابخانههای خارجی به angular-cli.json
"scripts": [ "../node_modules/hammerjs/hammer.min.js" ],
قدم سوم: افزودن Angular Material به ماوژل اصلی برنامه انگیولار
import { BrowserModule } from '@angular/platform-browser'; import { NgModule } from '@angular/core'; import { FormsModule } from '@angular/forms'; import { HttpModule } from '@angular/http'; import { MaterialModule } from '@angular/material'; import { BrowserAnimationsModule } from '@angular/platform-browser/animations'; import { AppComponent } from './app.component'; @NgModule({ declarations: [ AppComponent ], imports: [ BrowserModule, FormsModule, HttpModule, MaterialModule, BrowserAnimationsModule ], providers: [], bootstrap: [AppComponent] }) export class AppModule { }
قدم چهارم: افزودن تم و آیکون
همراه با نصب Angular Material تعدادی تم از قبل ساخته شده نیز نصب خواهند شد که شامل یکسری استایل با رنگهای مشخصی هستند. از جمله این تمها عبارتند از:
- indigo-pink
- deeppurple-amber
- purple-green
- pink-bluegrey
همچنین با استفاده از Material Design icons نیز با استفاده از تگ <md-icon> به آیکونهای متریال نیز میتوان دسترسی داشت.
برای افزودن آیکونهای متریال و همچنین انتخاب یک تم از قبل ساخته شده دو خط زیر را به فایل style.css اصلی برنامه اضافه کنید.
@import '~https://fonts.googleapis.com/icon?family=Material+Icons'; @import '~@angular/material/prebuilt-themes/deeppurple-amber.css';
نکتهای که در تگ <md-icon> وجود دارد این است که این تگ انواع فونتها و آیکونهای svg را نیز پشتیبانی میکند. استفاده از آیکونهای متریال یکی از قابلیتهای این تگ محسوب میشود.
برای اطلاعات بیشتر از نحوه ساخت تم سفارشی میتوانید این لینک را دنبال کنید.
قدم آخر: انگیولار متریال آماده است!
با انجام مراحل بالا اکنون میتوانید به راحتی از کامپوننتهای متریال استفاده کنید. کافی است کدهای زیر را به فایل app.component.html اضافه کنید و یک قالب ساده برای برنامه خود بسازید.
<md-sidenav-container> <md-sidenav #end align="end" opened="true" mode="side"> <md-toolbar color="accent"> <div> <md-toolbar-row> <img src="https://material.angular.io/favicon.ico" style="height:50px;margin-top: 2px; margin-bottom: 2px;"> <span> برنامه من </span> </md-toolbar-row> </div> </md-toolbar> <md-nav-list> <md-list-item [routerLink]="['/']"> <div> <div></div> <md-icon role="img" aria-label="home">home</md-icon> <span>خانه</span> </div> </md-list-item> </md-nav-list> <md-nav-list> <md-list-item [routerLink]="['/registries']"> <div> <div></div> <md-icon role="img" aria-label="forms">content_paste</md-icon> <span>فرم</span> </div> </md-list-item> </md-nav-list> <md-nav-list> <md-list-item href="/charts"> <div> <div></div> <md-icon role="img" aria-label="charts">show_chart</md-icon> <span>نمودارها</span> </div> </md-list-item> </md-nav-list> </md-sidenav> <header> <md-toolbar color="primary"> <button md-icon-button (click)="end.toggle()"> <md-icon>menu</md-icon> </button> <span>داشبورد</span> <button md-icon-button [md-menu-trigger-for]="menu"> <md-icon>person</md-icon> </button> </md-toolbar> <md-menu x-position="before" #menu="mdMenu"> <button md-menu-item>تنظیمات</button> <button md-menu-item>خروج</button> </md-menu> </header> <main> <router-outlet></router-outlet> </main> </md-sidenav-container> <span> <button md-fab> <md-icon>check circle</md-icon> </button> </span>
همچنین کدهای css زیر را به فایل اصلی style.css اضافه کنید.
html, body, material-app, md-sidenav-container, .my-content { margin: 0; direction: rtl; width: 100%; height: 100%; } .mat-button-toggle, .mat-button-base, .mat-button, .mat-raised-button, .mat-fab, .mat-icon-button, .mat-mini-fab, .mat-card, .mat-checkbox, .mat-input-container, .mat-list, .mat-menu-item, .mat-radio-button, .mat-select, .mat-list .mat-list-item .mat-list-item-content, .mat-nav-list .mat-list-item .mat-list-item-content, .mat-simple-snackbar, .mat-tab-label, .mat-slide-toggle-content, .mat-toolbar, .mat-tooltip { font-family: 'Iranian Sans', Tahoma !important; } md-sidenav { width: 225px; max-width: 70%; } md-sidenav md-nav-list { display: block; } md-sidenav md-nav-list :hover { background-color: rgb(250, 250, 250); } md-sidenav md-nav-list .md-list-item { cursor: pointer; } .side-navigation { padding-top: 0; } md-nav-list.side-navigation a[md-list-item] > .md-list-item > span.title { margin-right: 10px; } md-nav-list.side-navigation a[md-list-item] > .md-list-item { -webkit-font-smoothing: antialiased; letter-spacing: .14px; } md-list a[md-list-item] .md-list-item, md-list md-list-item .md-list-item, md-nav-list a[md-list-item] .md-list-item, md-nav-list md-list-item .md-list-item { display: flex; flex-direction: row; align-items: center; box-sizing: border-box; height: 48px; padding: 0 16px; } button.my-fab { position: absolute; right: 20px; bottom: 10px; } md-card { margin: 1em; } md-toolbar-row { justify-content: space-between; } .done { position: fixed; bottom: 20px; left: 20px; color: white; } md-nav-list.side-navigation a[md-list-item] { position: relative; } md-list a[md-list-item], md-list md-list-item, md-nav-list a[md-list-item], md-nav-list md-list-item { display: block; } md-list a[md-list-item], md-list md-list-item, md-nav-list a[md-list-item], md-nav-list md-list-item { color: #000; } md-nav-list a { text-decoration: none; color: inherit; } a { color: #039be5; text-decoration: none; -webkit-tap-highlight-color: transparent; } .no-padding { padding: 0 !important; }
به همین راحتی برنامه نمونه با طراحی متریال آماده است.
- با استفاده از Redux، یک شیء سراسری state، کار مدیریت state تمام برنامه را به عهده میگیرد که به آن «single source of truth» نیز گفته میشود. البته هرچند میتوان کامپوننتهایی را هم در این بین داشت که state خاص خودشان را داشته باشند و آنرا در این شیء سراسری ذخیره نکنند.
- در حین کار با Redux، تنها راه تغییر شیء سراسری state آن، صدور رخدادهایی هستند که در اینجا اکشن نامیده میشوند. یک اکشن شیءای است که بیان میکند چه چیزی قرار است تغییر کند.
- برای ساده سازی ساخت این اشیاء میتوان متدهایی را به نام action creators ایجاد کرد.
- اگر این متدهای action creator را توسط متد store.dispatch فراخوانی کنیم، سبب dispatch شیء اکشن، به یک تابع Reducer متناظری خواهند شد. این تابع Reducer است که قسمتی از state را که متناظر با نوع اکشن رسیدهاست، تغییر میدهد. در این حالت اگر اکشن رسیده، نوع مدنظری را نداشته باشد، خروجی تابع Reducer، همان state اصلی و بدون تغییر خواهد بود.
- Reducerها توابعی خالص هستند و نباید به همراه اثرات جانبی باشند (هر نوع تعاملی با دنیای خارج از تابع جاری) و همچنین نباید شیء state را نیز مستقیما تغییر دهند. این توابع باید یک کپی تغییر یافتهی از state را در صورت نیاز بازگشت دهند.
- برای مدیریت بهتر برنامه میتوان چندین تابع Reducer را بر اساس نوعهای اکشنهای ویژهای، پیاده سازی کرد. سپس با ترکیب آنها، یک شیء rootReducer ایجاد میشود.
- در نهایت در الگوی Redux، یک مخزن یا store تعریف خواهد شد که تمام این اجزاء را مانند rootReducer و میانافزارهای تعریف شده مانند Thunk، در کنار هم قرار میدهد و امکان dispatch اکشنها را میسر میکند.
- اکنون برای استفادهی از Redux در یک برنامهی React، نیاز است کامپوننت ریشهی برنامه را توسط کامپوننت Provider آن محصور کرد تا قسمتهای مختلف برنامه بتوانند با امکانات مخزن Redux، کار کرده و با آن ارتباط برقرار کنند.
- قسمت آخر این اتصال جائی است که کامپوننتهای اصلی برنامه، توسط یک کامپوننت دربرگیرنده که Container نامیده میشود، توسط متد connect کتابخانهی react-redux محصور میشوند. به این ترتیب این کامپوننتها میتوانند state و خواص مورد نیاز خود را از طریق props دریافت کرده (mapStateToProps) و یا رویدادها را به سمت store، ارسال کنند (mapDispatchToProps).
از زمان React 16.8، مفهوم جدیدی به نام React Hooks معرفی شد که تعدادی از مهمترینهای آنها را در سری «React 16x» بررسی کردیم. توسط Hooks، کامپوننتهای تابعی React اکنون میتوانند به local state خود دسترسی پیدا کنند و یا با دنیای خارج ارتباط برقرار کنند. پس از آن سایر کتابخانههای نوشته شدهی برای React نیز شروع به انطباق خود با این الگوی جدید کردهاند؛ برای مثال کتابخانهی react-redux v1.7 نیز به همراه تعدادی Hook، جهت ساده سازی آخرین قسمتی است که در اینجا بیان شد، تا بتوانند راه حل دومی برای اتصال کامپوننتها و دربرگیری آنها باشند که در ادامه جزئیات آنها را بررسی خواهیم کرد.
بررسی useSelector Hook
useSelector Hook که توسط کتابخانهی react-redux ارائه میشود، معادل بسیار نزدیک تابع mapStateToProps مورد استفادهی در متد connect است. برای مثال در قسمت قبل، دربرگیرندهی کامپوننت Posts در فایل src\containers\Posts.js، یک چنین محتوایی را دارد:
import { connect } from "react-redux"; import Posts from "../components/Posts"; const mapStateToProps = state => { console.log("PostsContainer->mapStateToProps", state); return { ...state.postsReducer }; }; export default connect(mapStateToProps)(Posts);
پیشتر امضای کامپوننت تابعی Posts واقع در فایل src\components\Posts.jsx، به صورت زیر تعریف شده بود که سه خاصیت را از طریق props دریافت میکرد:
const Posts = ({ posts, loading, error }) => { return ( // ...
اکنون فایل جدید src\components\HooksPosts.jsx را ایجاد کرده و ابتدا و امضای کامپوننت تابعی Posts را به صورت زیر تغییر میدهیم:
import { useSelector } from "react-redux"; // ... const HooksPosts = () => { const { posts, loading, error } = useSelector(state => state.postsReducer); return ( // ...
یک نکته: خروجی تابع mapStateToProps همواره باید یک شیء باشد، اما چنین محدودیتی در مورد تابع useSelector وجود ندارد و در صورت نیاز میتوان تنها مقدار یک خاصیت از یک شیء را نیز بازگشت داد.
این کامپوننت، هیچ تغییر دیگری را نیاز ندارد و اگر اکنون به فایل src\App.js مراجعه کنیم، میتوان دربرگیرندهی کامپوننت Posts را:
import PostsContainer from "./containers/Posts"; function App() { return ( <main className="container"> <PostsContainer /> </main> ); }
import HooksPosts from "./components/HooksPosts"; function App() { return ( <main className="container"> <HooksPosts /> </main> ); }
بررسی useDispatch Hook
تا اینجا موفق شدیم متد mapStateToProps را با useSelector Hook جایگزین کنیم. مرحلهی بعد، جایگزین کردن mapDispatchToProps با هوک دیگری به نام useDispatch است. برای مثال در قسمت قبل، دربرگیرندهی کامپوننت FetchPosts در فایل src\containers\FetchPosts.js، چنین تعریفی را دارد:
import { connect } from "react-redux"; import { fetchPostsAsync } from "../actions"; import FetchPosts from "../components/FetchPosts"; const mapDispatchToProps = { fetchPostsAsync }; export default connect(null, mapDispatchToProps)(FetchPosts);
const FetchPosts = ({ fetchPostsAsync }) => {
import React from "react"; import { useDispatch } from "react-redux"; import { fetchPostsAsync } from "../actions"; const HooksFetchPosts = () => { const dispatch = useDispatch(); return ( <section className="card mt-5"> <div className="card-header text-center"> <button className="btn btn-primary" onClick={() => dispatch(fetchPostsAsync())} > Fetch Posts </button> </div> </section> ); }; export default HooksFetchPosts;
با این تغییر نیز میتوان به فایل src\App.js مراجعه کرد و المان قبلی FetchPostsContainer را که از ماژول containers/FetchPosts تامین میشد، به نحو متداولی با همان کامپوننت جدید HooksFetchPosts، تعویض کرد:
import HooksFetchPosts from "./components/HooksFetchPosts"; import HooksPosts from "./components/HooksPosts"; // ... function App() { return ( <main className="container"> <HooksFetchPosts /> <HooksPosts /> </main> ); }
کامپوننت شمارشگر را در قسمت سوم این سری بررسی و تکمیل کردیم. اکنون قصد داریم فایل تامین کنندهی آنرا که به صورت زیر در فایل src\containers\Counter.js تعریف شده:
import { connect } from "react-redux"; import { decrementValue, incrementValue } from "../actions"; import Counter from "../components/counter"; const mapStateToProps = (state, ownProps) => { console.log("CounterContainer->mapStateToProps", { state, ownProps }); return { count: state.counterReducer.count }; }; const mapDispatchToProps = { incrementValue, decrementValue }; export default connect(mapStateToProps, mapDispatchToProps)(Counter);
class Counter extends Component { render() { console.log("Counter->props", this.props); const { //counterReducer: { count }, count, incrementValue, decrementValue } = this.props;
import React from "react"; import { useDispatch, useSelector } from "react-redux"; import { decrementValue, incrementValue } from "../actions"; const HooksCounter = ({ prop1 }) => { const { count } = useSelector(state => { console.log("HooksCounter->useSelector", { state, prop1 }); return { count: state.counterReducer.count }; }); const dispatch = useDispatch(); return ( // ...
- اینبار دو action creator مورد استفادهی در متدهای + و - را از ماژول action دریافت کردهایم تا توسط useDispatch مورد استفاده قرار گیرند.
- همچنین دیگر نیازی به ذکر (state, ownProps) نیست. مقدار ownProps، همان props معمولی است که به کامپوننت ارسال میشود که برای مثال اینبار نام prop1 را دارد؛ چون هنگامیکه المان کامپوننت HooksCounter را درج و معرفی میکنیم، توسط کامپوننت دیگری محصور نشدهاست. تامین آن نیز در فایل src\App.js با درج متداول نام المان کامپوننت HooksCounter و ذکر ویژگی سفارشی prop1 صورت میگیرد:
import HooksCounter from "./components/HooksCounter"; //... function App() { const prop1 = 123; return ( <main className="container"> <HooksCounter prop1={prop1} /> </main> ); }
import React from "react"; import { useDispatch, useSelector } from "react-redux"; import { decrementValue, incrementValue } from "../actions"; const HooksCounter = ({ prop1 }) => { const { count } = useSelector(state => { console.log("HooksCounter->useSelector", { state, prop1 }); return { count: state.counterReducer.count }; }); const dispatch = useDispatch(); return ( <section className="card mt-5"> <div className="card-body text-center"> <span className="badge m-2 badge-primary">{count}</span> </div> <div className="card-footer"> <div className="d-flex justify-content-center align-items-center"> <button className="btn btn-secondary btn-sm" onClick={() => dispatch(incrementValue())} > + </button> <button className="btn btn-secondary btn-sm m-2" onClick={() => dispatch(decrementValue())} > - </button> <button className="btn btn-danger btn-sm">Reset</button> </div> </div> </section> ); }; export default HooksCounter;
مشکل! با استفاده از useSelector، تعداد رندرهای مجدد کامپوننتهای برنامه افزایش یافتهاست!
برنامهی جاری را پس از این تغییرات اجرا کنید. با هر بار کلیک بر روی دکمهی fetch posts، حتی کامپوننت شمارشگر درج شدهی در صفحه که ربطی به آن ندارد نیز رندر مجدد میشود! چرا؟ (این مورد را با مشاهدهی کنسول توسعه دهندگان مرورگر میتوانید مشاهده کنید. در ابتدای متد رندر هر کدام از کامپوننتها، یک console.log قرار داده شدهاست)
زمانیکه اکشنی dispatch میشود، useSelector hook با استفاده از مقایسهی ارجاعات اشیاء (strict === reference check)، کار مقایسهی مقدار قبلی و مقدار جدید را انجام میدهد. اگر اینها متفاوت باشند، کامپوننت را مجبور به رندر مجدد میکند. این مورد مهمترین تفاوت بین useSelector hook و متد connect است. متد connect از روش shallow equality checks برای مقایسهی نتایج حاصل از mapStateToProps و تصمیم در مورد رندر مجدد استفاده میکند. اما این مقایسهها چه تفاوتی با هم دارند؟
در حالت mapStateToProps، مهم نیست که شیء بازگشت داده شده، دارای یک ارجاع جدید است یا خیر؟ shallow equality checks فقط به معنای مقایسهی خاصیت به خاصیت شیء بازگشت داده شده، با نمونهی قبلی است. اما زمانیکه از useSelector hook استفاده میکنیم، با بازگشت یک شیء جدید، یعنی یک ارجاع جدید را خواهیم داشت و ... این یعنی اجبار به رندر مجدد کامپوننتها. به همین جهت در این حالت تعداد بار رندر کامپوننتها افزایش یافتهاست، چون خروجی reducerهای تعریف شدهی در برنامه، همیشه یک شیء جدید را بازگشت میدهند.
برای رفع این مشکل میتوان از پارامتر دوم متد useSelector که روش مقایسهی اشیاء را مشخص میکند، استفاده کرد:
import React from "react"; import { shallowEqual, useSelector } from "react-redux"; import Post from "./Post"; const HooksPosts = () => { const { posts, loading, error } = useSelector( state => state.postsReducer, shallowEqual ); console.log("render HooksPosts"); return ( // ...
با اضافه کردن پارامتر shallowEqual به کامپوننتهای HooksPosts و HooksCounter، دیگر با کلیک بر روی دکمهی fetch posts، کار رندر مجدد کامپوننت شمارشگر، رخ نمیدهد.
یک نکته: روش دیگر مشاهدهی تعداد بار رندر شدن کامپوننتها، استفاده از افزونهی react dev tools و مراجعه به برگهی profiler آن است. روی دکمهی record آن کلیک کرده و سپس اندکی با برنامه کار کنید. اکنون کار ضبط را متوقف نمائید، تا نتیجهی نهایی نمایش داده شود.
کدهای کامل این قسمت را میتوانید از اینجا دریافت کنید: state-management-redux-mobx-part05.zip