اشتراکها
اشتراکها
12 پروژه جذاب CodePen
نظرات مطالب
EF Code First #3
در قسمت 12 این سری توضیح داده شده به تفصیل.
مطالب
معرفی DNTBreadCrumb
سال نو مبارک! با آرزوی بهترینها برای تمام همراهان سایت.
فرصتی پیدا شد تا قالب سایت، با بوت استرپ 3 انطباق داده شود و در این بین یکی از کمبودهایی که احساس میشد، نبود bread crumb و مشخص نبودن عمق صفحهی جاری مورد مطالعه، در قسمتهای مختلف سایت بود:
پس از بررسی نمونههای bread crumbs موجود، مشکلی که اکثر آنها داشتند یا استفاده از سشن جهت تشکیل لیست آیتمها (سشن در سایت جاری غیرفعال است) و یا بیش از اندازه پیچیده بودن آنها بود. به همین جهت یک نمونهی سادهتر و سبکتر تهیه شد که در ذیل نحوهی نصب و استفادهی آنرا بررسی خواهیم کرد.
نصب DNTBreadCrumb
برای نصب این bread crumb مبتنی بر بوت استرپ 3، تنها کافی است دستور ذیل را در کنسول پاورشل نیوگت صادر کنید:
تنظیمات اولیهی DNTBreadCrumb
پس از نصب، علاوه بر فایل اسمبلی DNTBreadCrumb، فایل جدید Views\Shared\_BreadCrumb.cshtml نیز به پروژهی شما اضافه میشود. این فایل، لیست نهایی آیتمهای تنظیم شدهی توسط اکشن متدها را به صورت یک bread crumb رندر میکند. مزیت کار کردن با فایلهای cshtml (بجای HTML Helperها)، امکان سفارشی سازی نهایی آنها توسط استفاده کنندهاست.
بنابراین برای نمایش لیست bread crumb تنها کافی است یک سطر ذیل را به فایل layout برنامه اضافه کنید:
طراحی یک bread crumb سه سطحی
اگر به فایل Views\Shared\_BreadCrumb.cshtml مراجعه کنید، مشاهده خواهید کرد که سطح اول bread crumb یا همان نمایش Home، به صورت پیش فرض قرار داده شدهاست و در اینجا اگر میخواهید نام دیگری را بجای Home (مثلا خانه) تنظیم کنید، به سادگی قابل انجام است.
دو سطح بعدی یک bread crumb، نام کنترلر و سپس نام اکشن متد خواهند بود:
در این مثال، از ویژگی جدید BreadCrumb بر روی کنترلر و سپس یک اکشن متد مدنظر، استفاده شدهاست.
کار با تنظیم Title یا همان عناوینی که در لینکهای bread crumb ظاهر میشوند، شروع خواهد شد. سپس اگر علاقمند بودید، میتوانید یک گلیف آیکن را نیز در اینجا مشخص کنید تا در bread crumb نهایی، کنار عنوان مشخص شده، رندر شود.
هر ویژگی BreadCrumb دارای خاصیت Url نیز هست. اما با توجه به اینکه میتوان از طریق مسیریابیهای پیش فرض، این آدرسها را پیدا کرد، نیازی به ذکر آنها نیست. برای مثال تنظیم UseDefaultRouteUrl در BreadCrumb یک کنترلر، مقدار Url مرتبط با آنرا به صورت خودکار از مسیریابی پیش فرض آن دریافت و محاسبه میکند. خاصیت RemoveAllDefaultRouteValues به این معنا است که اگر در اکشن متد index، مقدار id تنظیم شده بود، نیازی نیست تا حین تشکیل آدرس ریشهی کنترلر، این مقدار نیز لحاظ شود.
و ... همین مقدار تنظیم، برای کار با این سیستم کافی است.
موارد تکمیلی
- نیاز است عنوان bread crumb به صورت پویا تنظیم شود. چگونه اینکار را انجام دهیم؟
برای اینکار میتوانید از متد الحاقی SetCurrentBreadCrumbTitle استفاده کنید. برای نمونه تصویر ابتدای مطلب نیز به همین ترتیب تولید شدهاست. در اینجا عنوان پویای مقاله، توسط متد SetCurrentBreadCrumbTitle بجای Title پیش فرض bread crumb تنظیم شدهاست.
- چگونه میتوان بیش از سه سطح را تعریف کرد؟
برای تعریف بیش از سه سطح پیش فرض خانه/کنترلر/اکشن متد، میتوانید از متد الحاقی AddBreadCrumb استفاده کنید:
در اینجا به هر تعدادی که نیاز است میتوانید AddBreadCrumb را انجام دهید. فقط باید دقت داشت که تقدم و تاخر اینها بر اساس خاصیت Order انجام میشود. بنابراین اگر پس از رندر شدن مشاهده کردید که لینک تولیدی، پس یا پیش از آیتم مدنظر شما است، فقط کافی است Orderها را صحیح مقدار دهی کنید.
سورس کامل مثالهای مطرح شدهی در این مطلب را در پروژهی MVCBreadCrumbTest میتوانید مشاهده کنید.
فرصتی پیدا شد تا قالب سایت، با بوت استرپ 3 انطباق داده شود و در این بین یکی از کمبودهایی که احساس میشد، نبود bread crumb و مشخص نبودن عمق صفحهی جاری مورد مطالعه، در قسمتهای مختلف سایت بود:
پس از بررسی نمونههای bread crumbs موجود، مشکلی که اکثر آنها داشتند یا استفاده از سشن جهت تشکیل لیست آیتمها (سشن در سایت جاری غیرفعال است) و یا بیش از اندازه پیچیده بودن آنها بود. به همین جهت یک نمونهی سادهتر و سبکتر تهیه شد که در ذیل نحوهی نصب و استفادهی آنرا بررسی خواهیم کرد.
نصب DNTBreadCrumb
برای نصب این bread crumb مبتنی بر بوت استرپ 3، تنها کافی است دستور ذیل را در کنسول پاورشل نیوگت صادر کنید:
PM> install-package DNTBreadCrumb
تنظیمات اولیهی DNTBreadCrumb
پس از نصب، علاوه بر فایل اسمبلی DNTBreadCrumb، فایل جدید Views\Shared\_BreadCrumb.cshtml نیز به پروژهی شما اضافه میشود. این فایل، لیست نهایی آیتمهای تنظیم شدهی توسط اکشن متدها را به صورت یک bread crumb رندر میکند. مزیت کار کردن با فایلهای cshtml (بجای HTML Helperها)، امکان سفارشی سازی نهایی آنها توسط استفاده کنندهاست.
بنابراین برای نمایش لیست bread crumb تنها کافی است یک سطر ذیل را به فایل layout برنامه اضافه کنید:
@{Html.RenderPartial("_BreadCrumb");}
طراحی یک bread crumb سه سطحی
اگر به فایل Views\Shared\_BreadCrumb.cshtml مراجعه کنید، مشاهده خواهید کرد که سطح اول bread crumb یا همان نمایش Home، به صورت پیش فرض قرار داده شدهاست و در اینجا اگر میخواهید نام دیگری را بجای Home (مثلا خانه) تنظیم کنید، به سادگی قابل انجام است.
دو سطح بعدی یک bread crumb، نام کنترلر و سپس نام اکشن متد خواهند بود:
[BreadCrumb(Title = "News Root", UseDefaultRouteUrl = true, RemoveAllDefaultRouteValues = true, Order = 0, GlyphIcon = "glyphicon glyphicon-link")] public class NewsController : Controller { [BreadCrumb(Title = "Main index", Order = 1)] public ActionResult Index(string id) { if (!string.IsNullOrWhiteSpace(id)) { this.SetCurrentBreadCrumbTitle(id); } return View(); }
کار با تنظیم Title یا همان عناوینی که در لینکهای bread crumb ظاهر میشوند، شروع خواهد شد. سپس اگر علاقمند بودید، میتوانید یک گلیف آیکن را نیز در اینجا مشخص کنید تا در bread crumb نهایی، کنار عنوان مشخص شده، رندر شود.
هر ویژگی BreadCrumb دارای خاصیت Url نیز هست. اما با توجه به اینکه میتوان از طریق مسیریابیهای پیش فرض، این آدرسها را پیدا کرد، نیازی به ذکر آنها نیست. برای مثال تنظیم UseDefaultRouteUrl در BreadCrumb یک کنترلر، مقدار Url مرتبط با آنرا به صورت خودکار از مسیریابی پیش فرض آن دریافت و محاسبه میکند. خاصیت RemoveAllDefaultRouteValues به این معنا است که اگر در اکشن متد index، مقدار id تنظیم شده بود، نیازی نیست تا حین تشکیل آدرس ریشهی کنترلر، این مقدار نیز لحاظ شود.
و ... همین مقدار تنظیم، برای کار با این سیستم کافی است.
موارد تکمیلی
- نیاز است عنوان bread crumb به صورت پویا تنظیم شود. چگونه اینکار را انجام دهیم؟
برای اینکار میتوانید از متد الحاقی SetCurrentBreadCrumbTitle استفاده کنید. برای نمونه تصویر ابتدای مطلب نیز به همین ترتیب تولید شدهاست. در اینجا عنوان پویای مقاله، توسط متد SetCurrentBreadCrumbTitle بجای Title پیش فرض bread crumb تنظیم شدهاست.
- چگونه میتوان بیش از سه سطح را تعریف کرد؟
برای تعریف بیش از سه سطح پیش فرض خانه/کنترلر/اکشن متد، میتوانید از متد الحاقی AddBreadCrumb استفاده کنید:
[BreadCrumb(Title = "News Archive", Order = 2)] public ActionResult Archive(int? id) { if (id != null) { this.SetCurrentBreadCrumbTitle(string.Format("News item {0}", id.Value)); this.AddBreadCrumb(new BreadCrumb { Title = "News Archive", Order = 1, Url = Url.Action("Archive", "News", routeValues: new { id = "" }) }); } return View(); }
سورس کامل مثالهای مطرح شدهی در این مطلب را در پروژهی MVCBreadCrumbTest میتوانید مشاهده کنید.
در ادامه مطلب قبلی آموزش (jQuery) جی کوئری 4# به ادامه بحث میپردازیم.
در پست قبل به بررسی انتخاب عناصر بر اساس موقعیت پرداختیم، در این پست به بحث "استفاده از انتخاب کنندههای سفارشی jQuery" خواهیم پرداخت.
4-1- استفاده از انتخاب کنندههای سفارشی jQuery
در پستهای قبلی (^ و ^ ) تعدادی از انتخاب کنندههای CSS که هر کدامشان موجب قدرت و انعطاف پذیری انتخاب اشیا موجود در صفحه میشوند را بررسی کردیم. با این وجود فیلترهای انتخاب کننده قدرتمندتری وجود دارند که توانایی ما را برای انتخاب بیشتر میکنند.
به عنوان مثال اگر بخواهید از میان تمام چک باکس ها، گزینه هایی را که تیک خورده اند انتخاب نمایید، از آنجا که تلاش برای مطابقت حالتهای اولیه کنترلهای HTML را بررسی میکنیم، jQuery انتخابگر سفارشی checked: را پیشنهاد میکند، که مجموعه از عناصر را که خاصیت checked آنها فعال باشد را برای ما برمی گرداند. براس مثال انتخاب کننده input تمامی المانهای <input> را انتخاب میکند، و انتخاب کننده input:checked تمامی inputهایی را انتخاب میکند که checked هستند. انتخاب کننده سفارشی checked:یک انتخاب کننده خصوصیت CSS عمل میکند (مانند [foo=bar]). ترکیب این انتخاب کنندهها میتواند قدرت بیشتری به ما بدهد، انتخاب کننده هایی مانند radio:checked: و checkbox:checked: .
همانطور هم که قبلا بیان شد، jQuery علاوه بر پشتیبانی از انتخاب کنندههای CSS تعدادی انتخاب کننده سفارشی را نیز شامل میشود که در جدول 3-2 شرح داده شده است.
بسیاری از انتخاب کنندههای سفارشی jQuery بررسی شده برای انتخاب عناصر فرم ورود اطلاعات کاربر استفاده میشوند. این فیلترها قابلیت ادغام را دارند، برای مثال در زیر دستوری را به منظور انتخاب آن دسته از گزینههای Checkbox که تیک خورده اند و فعال هستند را مشاهده میکنید:
این فیلترها و انتخاب کنندهها کاربردهای وسیعی در صفحات اینترنتی دارند، آیا آنها حالت معکوسی نیز دارند؟
استفاده از فیلتر not:
برای آنکه نتیجه انتخاب کنندهها را معکوس کنیم میتوانیم از این فیلتر استفاده کنیم. برای مثال دستور زیر تمام عناصری را که checkBox نیستند را انتخاب میکند:
اما استفاده از این فیلتر دقت زیادی را میطلبد زیرا به سادگی ممکن است با نتیجه ای غیر منتظره مواجه شویم.
استفاده از فیلتر has:
در اینجا دیدیم که CSS انتخاب کننده قدرتمندی را ارایه کرده است که فرزندران یک عنصر را در هر سطحی که باشند (حتی اگر فرزند مستقیم هم نباشند) انتخاب میکند. برای مثال دستور زیر تمام عناصر span را که در div معرفی شده باشند را انتخاب میکند:
اما اگر بخواهیم انتخابی برعکس این انتخاب داشته باشیم، باید چه کنیم؟ برای این کار باید تمام divهایی که دارای عنصر span میباشد را انتخاب کرد. برای چنین انتخابی از فیلتر has: استفاده میکنیم. به دستور زیر توجه نمایید، این دستور تمام عناصر div را که در آنها عنصر span معرفی شده است را انتخاب میکند:
برای برخی انتخابهای پیچیده و مشکل، این فیلتر و مکانیزم بسیار کارا میباشد و به سادگی ما را به هدف دلخواه میرساند. فرض کنید میخواهیم آن خانه از جدول که دارای یک عنصر عکس خاص میباشد را پیدا کنیم. با توجه به این نکته که آن عکس از طریق مقدار src قابل تشخیص میباشد، با استفاده از فیلتر has: دستوری مانند زیر مینویسیم:
این دستور هر خانه از جدول را که این عکس در آن قرار گرفته باشد را انتخاب میکند.
همانگونه که دیدیم jQuery گزینههای بسیار متعددی را به منظور انتخاب عناصر موجود در صفحه برای ما مهیا کرده است که میتوانیم هر عنصری از صفحه را انتخاب و سپس تغییر دهیم که تغییر این عناصر در پستهای آینده بحث خواهد شد.
موفق و موید باشید.
در پست قبل به بررسی انتخاب عناصر بر اساس موقعیت پرداختیم، در این پست به بحث "استفاده از انتخاب کنندههای سفارشی jQuery" خواهیم پرداخت.
4-1- استفاده از انتخاب کنندههای سفارشی jQuery
در پستهای قبلی (^ و ^ ) تعدادی از انتخاب کنندههای CSS که هر کدامشان موجب قدرت و انعطاف پذیری انتخاب اشیا موجود در صفحه میشوند را بررسی کردیم. با این وجود فیلترهای انتخاب کننده قدرتمندتری وجود دارند که توانایی ما را برای انتخاب بیشتر میکنند.
به عنوان مثال اگر بخواهید از میان تمام چک باکس ها، گزینه هایی را که تیک خورده اند انتخاب نمایید، از آنجا که تلاش برای مطابقت حالتهای اولیه کنترلهای HTML را بررسی میکنیم، jQuery انتخابگر سفارشی checked: را پیشنهاد میکند، که مجموعه از عناصر را که خاصیت checked آنها فعال باشد را برای ما برمی گرداند. براس مثال انتخاب کننده input تمامی المانهای <input> را انتخاب میکند، و انتخاب کننده input:checked تمامی inputهایی را انتخاب میکند که checked هستند. انتخاب کننده سفارشی checked:یک انتخاب کننده خصوصیت CSS عمل میکند (مانند [foo=bar]). ترکیب این انتخاب کنندهها میتواند قدرت بیشتری به ما بدهد، انتخاب کننده هایی مانند radio:checked: و checkbox:checked: .
همانطور هم که قبلا بیان شد، jQuery علاوه بر پشتیبانی از انتخاب کنندههای CSS تعدادی انتخاب کننده سفارشی را نیز شامل میشود که در جدول 3-2 شرح داده شده است.
جدول 3-2: انتخاب کنندههای سفارشی jQuery
توضیح | انتخاب کننده |
عناصری را انتخاب میکند که تحت کنترل انیمیشن میباشند. در پستهای بعدی انیمیشنها توضیح داده میشوند. | animated: |
عناصر دکمه را انتخاب میکند، عناصری مانند (input[type=submit]، input[type=reset]، input[type=button]، یا button) | button: |
عناصر Checkbox را انتخاب میکند، مانند ([input[type=checkbox). | checkbox: |
عناصر checkboxها یا دکمههای رادیویی را انتخاب میکند که در حالت انتخاب باشند. | checked: |
عناصری ر انتخاب میکند که دارای عبارت foo باشند. | contains(foo) //c: |
عناصر در حالت disabled را انتخاب میکند. | disabled: |
عناصر در حالت enabledرا انتخاب میکند. | enabled: |
عناصر فایل را انتخاب میکند، مانند ([input[type=file). | file: |
عناصر هدر مانند h1 تا h6 را انتخاب میکند. | header: |
عناصر مخفی شده را انتهاب میکند. | hidden: |
عناصر تصویر را انتخاب میکند، مانند ([input[type=image). | image: |
عناصر فرم مانند input ، select، textarea، button را انتخاب میکند. | input: |
انتخاب کنندهها را برعکس میکند. | not(filter)//c: |
عناصری که فرزندی دارند را انتخاب میکند. | parent: |
عناصر password را انتخاب میکند، مانند ([input[type=password). | password: |
عناصر radio را انتخاب میکند، مانند ([input[type=radio). | radio: |
دکمههای reset را انتخاب میکند، مانند ([input[type=reset یا [button[type=reset). | raset: |
عناصری (عناصر option) را انتخاب میکند که در وضعیت selected قراردارند. | selected: |
دکمههای submit را انتخاب میکند، مانند ([input[type=submit یا [button[type=submit). | submit: |
عناصر text را انتخاب میکند، مانند ([input[type=text). | text: |
عناصری را که در وضعیت visibleباشند انتخاب میکند. | visible: |
:checkbox:checked:enabled
این فیلترها و انتخاب کنندهها کاربردهای وسیعی در صفحات اینترنتی دارند، آیا آنها حالت معکوسی نیز دارند؟
استفاده از فیلتر not:
برای آنکه نتیجه انتخاب کنندهها را معکوس کنیم میتوانیم از این فیلتر استفاده کنیم. برای مثال دستور زیر تمام عناصری را که checkBox نیستند را انتخاب میکند:
input:not(:checkbox)
استفاده از فیلتر has:
در اینجا دیدیم که CSS انتخاب کننده قدرتمندی را ارایه کرده است که فرزندران یک عنصر را در هر سطحی که باشند (حتی اگر فرزند مستقیم هم نباشند) انتخاب میکند. برای مثال دستور زیر تمام عناصر span را که در div معرفی شده باشند را انتخاب میکند:
div span
اما اگر بخواهیم انتخابی برعکس این انتخاب داشته باشیم، باید چه کنیم؟ برای این کار باید تمام divهایی که دارای عنصر span میباشد را انتخاب کرد. برای چنین انتخابی از فیلتر has: استفاده میکنیم. به دستور زیر توجه نمایید، این دستور تمام عناصر div را که در آنها عنصر span معرفی شده است را انتخاب میکند:
div:has(span)
برای برخی انتخابهای پیچیده و مشکل، این فیلتر و مکانیزم بسیار کارا میباشد و به سادگی ما را به هدف دلخواه میرساند. فرض کنید میخواهیم آن خانه از جدول که دارای یک عنصر عکس خاص میباشد را پیدا کنیم. با توجه به این نکته که آن عکس از طریق مقدار src قابل تشخیص میباشد، با استفاده از فیلتر has: دستوری مانند زیر مینویسیم:
$('tr:has(img[src$="foo.png"])')
این دستور هر خانه از جدول را که این عکس در آن قرار گرفته باشد را انتخاب میکند.
همانگونه که دیدیم jQuery گزینههای بسیار متعددی را به منظور انتخاب عناصر موجود در صفحه برای ما مهیا کرده است که میتوانیم هر عنصری از صفحه را انتخاب و سپس تغییر دهیم که تغییر این عناصر در پستهای آینده بحث خواهد شد.
موفق و موید باشید.
عنوان میشود که HTML over Web socket آیندهی توسعهی برنامههای وب است و این آینده هم اکنون توسط Blazor Server در دسترس است. در این مدل توسعه، ابتدا یک اتصال SignalR برقرار شده و سپس تمام تعاملات بین سرور و کلاینت، از طریق همین اتصال که عموما web socket است، مدیریت میشود. به همین جهت در ادامه قصد داریم یک پروژهی Blazor Server را تکمیل کنیم. پس از آن یک پروژهی Blazor WASM را نیز بررسی خواهیم کرد. بنابراین هر دو مدل توسعهی برنامههای Blazor را پوشش خواهیم داد. برای این منظور در ابتدا مبانی Blazor را بررسی میکنیم که در هر دو مدل یکی است.
تعریف مدل برنامه
در همان پروژهی خالی Blazor Server که در قسمت دوم با دستور dotnet new blazorserver ایجاد کردیم، پوشهی Models را افزوده و کلاس BlazorRoom را در آن تعریف میکنیم:
سپس برای اینکه مدام نیاز به تعریف فضای نام آن در فایلهای مختلف razor. برنامه نباشد، به فایل Imports.razor_ مراجعه کرده و سطر زیر را به انتهای آن اضافه میکنیم:
برنامه را نیز توسط دستور dotnet watch run اجرا میکنیم.
Data binding یک طرفه
در ادامه به فایل Pages\Index.razor مراجعه کرده و منهای سطر اول مسیریابی آن، مابقی محتوای آنرا حذف میکنیم. در اینجا میخواهیم مقادیر نمونهای از شیء BlazorRoom را نمایش دهیم. به همین جهت این شیء را در قسمت code@ فایل razor جاری (همانند نکات قسمت قبل)، ایجاد میکنیم:
در اینجا در ابتدا شیء Room را در قسمت قطعه کد فایل razor جاری ایجاد کرده و سپس اطلاعات آنرا با استفاده از زبان Razor نمایش دادهایم.
به این روش نمایش اطلاعات، one-way data-binding نیز گفته میشود. اما چطور میتوان یک طرفه بودن آنرا متوجه شد؟ برای این منظور یک text-box را نیز در ذیل تعاریف فوق، به صورت زیر اضافه میکنیم که مقدارش را از Room.Price دریافت میکند:
اکنون اگر این مقدار را تغییر دهیم، عدد جدید قیمت اتاق، به خاصیت Room.Price منعکس نمیشود و تغییری نمیکند:
Data binding دو طرفه
اکنون میخواهیم اگر مقدار ورودی Room.Price توسط text-box فوق تغییر کرد، نتیجهی نهایی، به خاصیت متناظر با آن نیز اعمال شود و تغییر کند. برای این منظور فقط کافی است ویژگی value را به bind-value@ تغییر دهیم:
ویژگی bind-value@ سبب برقراری data-binding دو طرفه میشود. یعنی در ابتدا مقدار اولیهی خاصیت Room.Price را نمایش میدهد. در ادامهی اگر کاربر، مقدار این text-box را تغییر داد، نتیجهی نهایی را به خاصیت Room.Price نیز اعمال میکند و همچنین این تغییر، سبب به روز رسانی UI نیز میشود؛ یعنی در جائیکه پیشتر مقدار اولیهی Room.Price را نمایش داده بودیم، اکنون مقدار جدید آن نمایش داده خواهد شد:
البته اگر برنامه را اجرا کنیم، با تغییر مقدار text-box، بلافاصله تغییری را مشاهده نخواهیم کرد. برای اعمال تغییرات نیاز خواهد بود تا در جائی خارج از text-box کلیک و focus را به المانی دیگر منتقل کنیم. اگر میخواهیم همراه با تایپ اطلاعات درون text-box، رابط کاربری نیز به روز شود، میتوان bind-value را به یک رخداد خاص، مانند oninput متصل کرد. حالت پیشفرض آن onchange است:
اکنون اگر برنامه را اجرا کرده و درون text-box اطلاعاتی را وارد کنیم، بلافاصله UI نیز به روز رسانی خواهد شد.
لیست کامل رخدادها را در اینجا میتوانید مشاهده کنید. برای مثال برای یک المان input، دو رخداد onchange و oninput قابل تعریف هستند.
یک نکته: در حین کار با bind-value@، نیازی نیست مقدار آن با @ شروع شود. یعنی ذکر "bind-value="Room.Price@ نیز کافی است.
تمرین 1 - خاصیت IsActive یک اتاق را به یک checkbox متصل کرده و همچنین وضعیت جاری آنرا نیز در یک برچسب نمایش دهید.
در اینجا میخواهیم مقدار خاصیت Room.IsActive را توسط یک اتصال دو طرفه، به یک checkbox متصل کنیم:
با استفاده از bind-value@، وضعیت جاری خاصیت Room.IsActive را به یک checkbox متصل کردهایم. همچنین در ادامه توسط یک عبارت شرطی، این وضعیت را نمایش دادهایم.
بار اولی که برنامه نمایش داده میشود، هر چند مقدار IsActive بر اساس مقدار دهی آن در شیء Room، مساوی true است، اما chekbox، علامت نخورده باقی میماند. برای رفع این مشکل نیاز است ویژگی checked این المان را نیز به صورت زیر مقدار دهی کرد:
در این حالت اگر اتاقی فعال باشد، مقدار ویژگی checked، به checked و در غیراینصورت به null تنظیم میشود. به این ترتیب مشکل عدم نمایش checkbox انتخاب شده در بار اول نمایش کامپوننت جاری، برطرف میشود.
اتصال خواص مدلها به dropdownها
اکنون میخواهیم مدل این مثال را کمی توسعه داده و خواص تو در تویی را به آن اضافه کنیم:
برای مثال یک اتاق میتواند ویژگیهایی مانند مساحت، تعداد نفرات مجاز و غیره را داشته باشد. هدف از ویژگی جدید RoomProps، تعیین لیست این نوع موارد است.
پس از این تعاریف، فیلد Room را به صورت زیر به روز رسانی میکنیم تا تعدادی از خواص اتاق را به همراه داشته باشد:
در ادامه میخواهیم این خواص را در یک dropdown نمایش دهیم. همچنین با انتخاب یک خاصیت از دراپداون، مقدار خاصیت انتخابی را در یک برچسب نیز به صورت پویا نمایش خواهیم داد:
همانطور که مشاهده میکنید، انجام یک چنین کاری با Blazor بسیار سادهاست و نیازی به استفاده از جاوا اسکریپت و یا جیکوئری ندارد.
در اینجا یک فیلد را در قطعه کد برنامه تعریف کرده و به المان select متصل کردهایم. هرگاه آیتمی در این دراپ داون انتخاب شود، این فیلد، مقدار آن آیتم انتخابی را خواهد داشت. در ادامه توسط یک حلقهی foreach، تمام خواص یک اتاق را دریافت کرده و به صورت optionsهای یک select استاندارد، نمایش میدهیم. در آخر نیز مقدار SelectedRoomPropValue را نمایش دادهایم که این مقدار به صورت پویا تغییر میکند:
تعریف لیستی از اتاقها
عموما در یک برنامهی واقعی، با یک تک اتاق کار نمیکنیم. به همین جهت در ادامه لیستی از اتاقها را تعریف و مقدار دهی اولیه خواهیم کرد:
در ابتدا فیلد Rooms تعریف شده که لیستی از BlazorRoomها است. در ادامه بجای مقدار دهی مستقیم آن در همان سطح قطعه کد، آنرا در یک متد life-cycle کامپوننت جاری به نام OnInitialized که مخصوص این نوع مقدار دهیهای اولیه است، مقدار دهی کردهایم.
نمایش لیست قابل ویرایش اتاقها
اکنون میخواهیم به عنوان تمرین 2، لیست جزئیات اتاقهای تعریف شده را نمایش دهیم؛ با این شرط که نام و قیمت هر اتاق، قابل ویرایش باشد. همچنین خواص تعریف شده نیز به صورت ستونهایی مجزا، نمایش داده شوند. برای مثال اگر دو خاصیت در اینجا تعریف شده، 2 ستون اضافهتر نیز برای نمایش آنها وجود داشته باشد. به علاوه از آنجائیکه میخواهیم اتصال دوطرفه را نیز آزمایش کنیم، نام و قیمت هر اتاق را نیز در پایین جدول، مجددا به صورت برچسبهایی نمایش خواهیم داد.
برای رسیدن به تصویر فوق میتوان به صورت زیر عمل کرد:
در اینجا یک حلقهی تو در تو را مشاهده میکنید. حلقهی بیرونی، ردیفهای جدول را که شامل نام و قیمت هر اتاق است، به صورت input-boxهای متصل به خواص متناظر با آنها نمایش میدهد. سپس برای اینکه بتوانیم خواص هر ردیف را نیز نمایش دهیم، حلقهی دومی را بر روی room.RoomProps تشکیل دادهایم.
هدف از foreach پس از جدول، نمایش تغییرات انجام شدهی در input-boxها است. برای مثال اگر نام یک ردیف را تغییر دادیم، چون یک اتصال دو طرفه برقرار است، خاصیت متناظر با آن به روز رسانی شده و بلافاصله در برچسبهای ذیل جدول، منعکس میشود.
کدهای کامل این مطلب را از اینجا میتوانید دریافت کنید: Blazor-5x-Part-04.zip
تعریف مدل برنامه
در همان پروژهی خالی Blazor Server که در قسمت دوم با دستور dotnet new blazorserver ایجاد کردیم، پوشهی Models را افزوده و کلاس BlazorRoom را در آن تعریف میکنیم:
namespace BlazorServerSample.Models { public class BlazorRoom { public int Id { set; get; } public string Name { set; get; } public decimal Price { set; get; } public bool IsActive { set; get; } } }
@using BlazorServerSample.Models
Data binding یک طرفه
در ادامه به فایل Pages\Index.razor مراجعه کرده و منهای سطر اول مسیریابی آن، مابقی محتوای آنرا حذف میکنیم. در اینجا میخواهیم مقادیر نمونهای از شیء BlazorRoom را نمایش دهیم. به همین جهت این شیء را در قسمت code@ فایل razor جاری (همانند نکات قسمت قبل)، ایجاد میکنیم:
@page "/" <h2 class="bg-light border p-2"> First Room </h2> Room: @Room.Name <br/> Price: @Room.Price @code { BlazorRoom Room = new BlazorRoom { Id = 1, Name = "Room 1", IsActive = true, Price = 499 }; }
به این روش نمایش اطلاعات، one-way data-binding نیز گفته میشود. اما چطور میتوان یک طرفه بودن آنرا متوجه شد؟ برای این منظور یک text-box را نیز در ذیل تعاریف فوق، به صورت زیر اضافه میکنیم که مقدارش را از Room.Price دریافت میکند:
<input type="number" value="@Room.Price" />
Data binding دو طرفه
اکنون میخواهیم اگر مقدار ورودی Room.Price توسط text-box فوق تغییر کرد، نتیجهی نهایی، به خاصیت متناظر با آن نیز اعمال شود و تغییر کند. برای این منظور فقط کافی است ویژگی value را به bind-value@ تغییر دهیم:
<input type="number" @bind-value="@Room.Price" />
البته اگر برنامه را اجرا کنیم، با تغییر مقدار text-box، بلافاصله تغییری را مشاهده نخواهیم کرد. برای اعمال تغییرات نیاز خواهد بود تا در جائی خارج از text-box کلیک و focus را به المانی دیگر منتقل کنیم. اگر میخواهیم همراه با تایپ اطلاعات درون text-box، رابط کاربری نیز به روز شود، میتوان bind-value را به یک رخداد خاص، مانند oninput متصل کرد. حالت پیشفرض آن onchange است:
<input type="number" @bind-value="@Room.Price" @bind-value:event="oninput" />
لیست کامل رخدادها را در اینجا میتوانید مشاهده کنید. برای مثال برای یک المان input، دو رخداد onchange و oninput قابل تعریف هستند.
یک نکته: در حین کار با bind-value@، نیازی نیست مقدار آن با @ شروع شود. یعنی ذکر "bind-value="Room.Price@ نیز کافی است.
تمرین 1 - خاصیت IsActive یک اتاق را به یک checkbox متصل کرده و همچنین وضعیت جاری آنرا نیز در یک برچسب نمایش دهید.
در اینجا میخواهیم مقدار خاصیت Room.IsActive را توسط یک اتصال دو طرفه، به یک checkbox متصل کنیم:
<input type="checkbox" @bind-value="Room.IsActive" /> <br/> This room is @(Room.IsActive? "Active" : "Inactive").
بار اولی که برنامه نمایش داده میشود، هر چند مقدار IsActive بر اساس مقدار دهی آن در شیء Room، مساوی true است، اما chekbox، علامت نخورده باقی میماند. برای رفع این مشکل نیاز است ویژگی checked این المان را نیز به صورت زیر مقدار دهی کرد:
<input type="checkbox" @bind-value="Room.IsActive" checked="@(Room.IsActive? "cheked" : null)" />
اتصال خواص مدلها به dropdownها
اکنون میخواهیم مدل این مثال را کمی توسعه داده و خواص تو در تویی را به آن اضافه کنیم:
using System.Collections.Generic; namespace BlazorServerSample.Models { public class BlazorRoom { // ... public List<BlazorRoomProp> RoomProps { set; get; } } public class BlazorRoomProp { public int Id { set; get; } public string Name { set; get; } public string Value { set; get; } } }
پس از این تعاریف، فیلد Room را به صورت زیر به روز رسانی میکنیم تا تعدادی از خواص اتاق را به همراه داشته باشد:
@code { BlazorRoom Room = new BlazorRoom { Id = 1, Name = "Room 1", IsActive = true, Price = 499, RoomProps = new List<BlazorRoomProp> { new BlazorRoomProp { Id = 1, Name = "Sq Ft", Value = "100" }, new BlazorRoomProp { Id = 2, Name = "Occupancy", Value = "3" } } }; }
<select @bind="SelectedRoomPropValue"> @foreach (var prop in Room.RoomProps) { <option value="@prop.Value">@prop.Name</option> } </select> <span>The value of the selected room prop is: @SelectedRoomPropValue</span> @code { string SelectedRoomPropValue = ""; // ...
در اینجا یک فیلد را در قطعه کد برنامه تعریف کرده و به المان select متصل کردهایم. هرگاه آیتمی در این دراپ داون انتخاب شود، این فیلد، مقدار آن آیتم انتخابی را خواهد داشت. در ادامه توسط یک حلقهی foreach، تمام خواص یک اتاق را دریافت کرده و به صورت optionsهای یک select استاندارد، نمایش میدهیم. در آخر نیز مقدار SelectedRoomPropValue را نمایش دادهایم که این مقدار به صورت پویا تغییر میکند:
تعریف لیستی از اتاقها
عموما در یک برنامهی واقعی، با یک تک اتاق کار نمیکنیم. به همین جهت در ادامه لیستی از اتاقها را تعریف و مقدار دهی اولیه خواهیم کرد:
@code { string SelectedRoomPropValue = ""; List<BlazorRoom> Rooms = new List<BlazorRoom>(); protected override void OnInitialized() { base.OnInitialized(); Rooms.Add(new BlazorRoom { Id = 1, Name = "Room 1", IsActive = true, Price = 499, RoomProps = new List<BlazorRoomProp> { new BlazorRoomProp { Id = 1, Name = "Sq Ft", Value = "100" }, new BlazorRoomProp { Id = 2, Name = "Occupancy", Value = "3" } } }); Rooms.Add(new BlazorRoom { Id = 2, Name = "Room 2", IsActive = true, Price = 399, RoomProps = new List<BlazorRoomProp> { new BlazorRoomProp { Id = 1, Name = "Sq Ft", Value = "250" }, new BlazorRoomProp { Id = 2, Name = "Occupancy", Value = "4" } } }); } }
نمایش لیست قابل ویرایش اتاقها
اکنون میخواهیم به عنوان تمرین 2، لیست جزئیات اتاقهای تعریف شده را نمایش دهیم؛ با این شرط که نام و قیمت هر اتاق، قابل ویرایش باشد. همچنین خواص تعریف شده نیز به صورت ستونهایی مجزا، نمایش داده شوند. برای مثال اگر دو خاصیت در اینجا تعریف شده، 2 ستون اضافهتر نیز برای نمایش آنها وجود داشته باشد. به علاوه از آنجائیکه میخواهیم اتصال دوطرفه را نیز آزمایش کنیم، نام و قیمت هر اتاق را نیز در پایین جدول، مجددا به صورت برچسبهایی نمایش خواهیم داد.
برای رسیدن به تصویر فوق میتوان به صورت زیر عمل کرد:
<div class="border p-2 mt-3"> <h2 class="text-info">Rooms List</h2> <table class="table table-dark"> @foreach(var room in Rooms) { <tr> <td> <input type="text" @bind-value="room.Name" @bind-value:event="oninput"/> </td> <td> <input type="text" @bind-value="room.Price" @bind-value:event="oninput"/> </td> @foreach (var roomProp in room.RoomProps) { <td> @roomProp.Name, @roomProp.Value </td> } </tr> } </table> @foreach(var room in Rooms) { <p>@room.Name's price is @room.Price.</p> } </div>
هدف از foreach پس از جدول، نمایش تغییرات انجام شدهی در input-boxها است. برای مثال اگر نام یک ردیف را تغییر دادیم، چون یک اتصال دو طرفه برقرار است، خاصیت متناظر با آن به روز رسانی شده و بلافاصله در برچسبهای ذیل جدول، منعکس میشود.
کدهای کامل این مطلب را از اینجا میتوانید دریافت کنید: Blazor-5x-Part-04.zip
مقدمه
موقعی که سینمای ناطق کار خود را آغاز
کرد، بسیاری از مردم از آن استقبال کردند و بسیاری از سینماگران که این
استقبال را دیدند، رفته رفته به سمت سینمای ناطق کشیده شدند. ولی در این بین
یک مشکلی ایجاد شده بود؛ اینکه ناشنوایان دیگر مانند قدیم یعنی دوران صامت
نمیتوانستند فیلمها را تماشا کنند، پس نیاز بود این مشکل به نحوی رفع شود. از اینجا بود که ایدهی زیرنویس شکل گرفت و این مشکل را رفع نمود. بعدها
فیلمها انتقال دهندهی فرهنگ و پیوند دهندهی مردم با فرهنگهای مختلف شدند
ولی تفاوت در زبان باعث میشد که این امر به خوبی صورت نگیرد. به همین علت
زیرنویس، وظیفهی دیگری را هم پیدا کرد و آن رساندن پیام فیلم با زبان خود
مخاطب بود. امروزه تهیهی زیرنویسها توسط بسیاری از افراد که با زبان انگلیسی
(آشنایی با یک زبان میانی برای ترجمه زیرنویس) آشنایی دارند رواج پیدا کرده
و روزانه نزدیک به صد زیرنویس یا گاها بیشتر با زبانهای مختلف بر روی
اینترنت قرار میگیرند. بزرگترین سایتی که در حال حاضر با شهرت جهانی در این
زمینه فعالیت دارد سایت subscene.com است.
آشنایی با انواع زیرنویسها
زیرنویسها فرمتهای مختلفی دارند مانند srt,sub idx,smi و ... ولی در حال حاضر معروفترین و معتبرترین فرمت در بین همهی فرمتها Subrip با پسوند SRT میباشد که قالب متنی به صورت زیر دارد:
203 00:16:38,731 --> 00:16:41,325 <i>Happy Christmas, your arse I pray God it's our last</i>
بررسی مشکل ما با زیرنویس در تلویزیونها
یکی از مشکلاتی
که ما در اجرای زیرنویسها بر روی تلویزیونها داریم این است که حروف
فارسی را به خوبی نمیشناسند و در هنگام نمایش با مشکل مواجه میشوند که
البته در اکثر مواقع با تبدیل زیرنویس از ANSI به Unicode یا UTF-8 مشکل حل
میشود. ولی در بعضی مواقع تلویزیون یا پلیرها از پشتیبانی زبان فارسی
سرباز میزنند و زیرنویس را به شکل زیر نمایش میدهند.
سلام = م ا ل س
به این جهت ما از یک برنامه به اسم
srttouni استفاده میکنیم که با استفاده یک روش جایگزینی و معکوس سازی، مشکل
ما را حل میکند. ولی باز هم این برنامه مشکلاتی دارد و از آنجا که برنامه
نویس این برنامه که واقعا کمال تشکر را از ایشان، دارم مشخص نیست، مجبور شدم
به جای گزارش، خودم این مشکلات را حل کنم.
مشکلات این برنامه :
- عدم حذف تگها ، گاها برنامه نویسها از تگ هایی چون Bold,italic,underline,color استفاده میکنند که معدود برنامههایی آن را پشتیبانی کرده و تلویزیون و پلیرها هم که اصلا پشتیبانی نمیکنند و باعث میشود که متن روی تلویزیون مثل کد html ظاهر شود
- بعضی جملات دوبار روی صفحه ظاهر میشوند.
- تنها یک فایل را در هر زمان تبدیل میکند. مثلا اگر یک سریال چند قسمته داشته باشید، برای هر قسمت باید زیرنویس را انتخاب کرده و تبدیل کنید، در صورتی که میتوان دستور داد تمام زیرنویسهای داخل دایرکتوری را تبدیل کرد یا چند زیرنویس را برای این منظور انتخاب کرد.
نحوهی خواندن زیرنویس با کدنویسی
با تشکر از دوست عزیز ما در این صفحه میتوان
گفت یک کد تقریبا خوب و جامعی را برای خواندن این قالب داریم. بار دیگر
نگاهی به قالب یک دیالوگ در زیرنویس میاندازیم و آن را بررسی میکنیم:
203 00:16:38,731 --> 00:16:41,325 <i>Happy Christmas, your arse I pray God it's our last</i>
کد زیر در کلاس SubRipServices وظیفهی خواندن محتوای فایل srt را بر اساس عبارتی که دادیم دارد:
در اولین خط ما یک Regular Expersion یا یک عبارت با قاعده تعریف کردیم که در اینجا میتوانید
با خصوصیات آن آشنا شوید. ما برای این کلاس یک الگو ایجاد کردیم و بر حسب
این الگو، متن یک زیرنویس را خواهد گشت و خطوطی را که با این تعریف جور در
میآیند و معتبر هستند، برای ما باز میگرداند.
private readonly static Regex regex_srt = new Regex(@"(?<sequence>\d+)\r\n(?<start>\d{2}\:\d{2}\:\d{2},\d{3}) --\> " + @"(?<end>\d{2}\:\d{2}\:\d{2},\d{3})\r\n(?<text>[\s\S]*?)\r\n\r\n", RegexOptions.Compiled); public string ToUnicode(string lines) { string subtitle= regex_srt.Replace(lines,delegate(Match m) { string text = m.Groups["text"].Value; //1.remove tags text = CleanScriptTags(text); //2.replace letters PersianReshape reshaper = new PersianReshape(); text = reshaper.reshape(text); string[] splitedlines = text.Split(new string[] { Environment.NewLine }, StringSplitOptions.None); text = ""; foreach (string line in splitedlines) { //3.reverse tags text += ReverseText(reshaper.reshape(line))+Environment.NewLine ; } return string.Format("{0}\r\n{1} --> {2}\r\n", m.Groups["sequence"], m.Groups["start"].Value, m.Groups["end"]) + text + Environment.NewLine+Environment.NewLine ; } ); return subtitle; }
عبارتهایی که به صورت <name>? تعریف شدهاند در واقع یک
نامگذاری برای هر قسمت از الگوی ما هستند تا بعدا این امکان برای ما فراهم
شود که خطوط برگشتی را تجزیه کنیم که مثلا فقط قسمت متن را دریافت کنیم،
یا فقط قسمت زمان شروع یا پایان را دریافت کنیم و ...
متد tounicode یک آرگومان متنی دارد (lines) که شامل محتویات فایل
زیرنویس است. متد Replace در شی regex_srt با هر بار پیدا کردن یک متن بر
اساس الگو در رشته lines دلیگیتی را فرا میخواند که در اولین پارامتر آن
که از نوع matchEvaluator است، شامل اطلاعات متنی است که بر اساس الگو، یافت
شده است. خروجی آن از نوع string میباشد که با متن پیدا شده بر اساس الگو
جابجا خواهد کرد و در نهایت بعد از چندین بار اجرا شدن، کل متنهای تعویض
شده، به داخل متغیر subtitle ارسال خواهند شد.
کاری که ما در اینجا میکنیم این است که هر دیالوگ داخل زیرنویس را بر
اساس الگو، یافته و متن آن را تغییر داده و متن جدید را جایگزین متن قبلی
میکنیم. اگر زیرنویس ما 800 دیالوگ داشته باشد این دلیگیت 800 مرتبه اجرا
خواهد شد.
از آنجا که ما تنها میخواهیم متن زیرنویس را تغییر دهیم، در اولین
خط فرامین این دلیگیت تعریف شده، متن مورد نظر را بر اساس همان گروههایی
که تعریف کردهایم دریافت میکنیم و در متغیر text قرار میدهیم:
m.Groups["text"].Value
private static readonly Regex regex_tags = new Regex("<.*?>", RegexOptions.Compiled); private string CleanScriptTags(string html) { return regex_tags.Replace(html, string.Empty); }
PersianReshape reshaper = new PersianReshape(); text = reshaper.reshape(text); string[] splitedlines = text.Split(new string[] { Environment.NewLine }, StringSplitOptions.None); text = ""; foreach (string line in splitedlines) { //3.reverse tags text += ReverseText(reshaper.reshape(line))+Environment.NewLine ; }
بلوک اول طبق گفتهی ویکی پدیا دستهی متنوعی از حروف مورد نیاز برای زبان فارسی، اردو، پاکستانی و تعدادی از زبانهای آسیای مرکزی است.
بلوک دوم شامل نمادها و نشانههای زبان
عربی است و در حال حاضر برای کد کردن استفاده نمیشوند و دلیل حضور آن
برای سازگاری با سیستمهای قدیمی است.
اگر خوب به مشکلی که در بالا برای
زیرنویسها اشاره کردیم دقت کنید، گفتیم حروف از هم جدا نشان داده میشوند و
اگر به بلوک دوم در لینکهای داده شده نگاه کنید میبینید که حروف متصل را
داراست. یعنی برای حرف س 4 حرف یا کدپوینت داراست : سـ برای کلماتی مثل سبد، ـس برای کلماتی مثل شانس، ـسـ برای کلماتی مثل بسیار، ولی خود س برای کلمات غیر متصل مثل ناس، البته بعضی حروف یک یا دو حالت میطلبند مثل د، ر که فقط دو حالت ـد و د ، ـر و ر را دارند یا مثل آ که یک حالت دارد.
من قبلا یک کلاس به نام lettersTable ایجاد کرده بودم (و دیگر نوشتن آن را ادامه ندادم) که برای هر حرف، یک آیتم در شیءایی از نوع dictionary
ساخته بودم و هر کدپوینت بلوک اول را در آن کلید و کد متقابلش را در بلوک
دوم، به صورت مقدار ذخیره کرده بودم (گفتیم که هر نماد در بلوک اول،
برابر با 4 نماد در بلوک دوم است؛ ولی ما در دیکشنری تنها مقدار اول را
ذخیره میکنیم. زیرا کد بقیه نمادها دقیقا پشت سر یکدیگر قرار گرفتهاند که
میتوان با یک جمع ساده از عدد 0 تا 3، به مقدار هر کدام از نمادها
رسید. البته ناگفته نماند بعضی نمادها 2 عدد بودند که این هم باید بررسی
شود). برای همین هر کاراکتر را با کاراکتر قبل و بعد میگرفتم و بررسی
میکردم و از یک جدول دیکشنری دیگر هم به اسم specialchars هم استفاده کردم
تا آن کاراکترهایی که تنها دو نماد یا یک نماد را دارند، بررسی کنم و این
کاراکترها همان کاراکترهایی بودند که اگر قبل یک حرف هم بیایند، حرف بعدی
به آنها نمیچسبد. برای درک بهتر، این عبارت مثال زیر را برای حرف س در
نظر بگیرید:
مستطیل = چون بین هر دو طرف س حر وجود دارد قطعا باید شکل س به صورت ـسـ انتخاب شود ، حالا مثال زیر را در نظر بگیرید:
دست = دـست که اشتباه است و باید باشد دست یعنی شکل سـ باید صدا زده شود، پس این مورد هم باید لحاظ شود.
نمونهای از کد این کلاس:
Dictionary<int ,int> letters=new Dictionary<int, int>(); //0=0x0 ,1=1x0 ,2=0x1 ,3=1x1 private void FillPrimaryTable() { //آ letters.Add(1570, 65153); //ا letters.Add(1575, 65166); //أ letters.Add(1571, 65155); //ب letters.Add(1576, 65167); //ت letters.Add(1578, 65173); //ث letters.Add(1579, 65177); //ج letters.Add(1580, 65181); ..... } Dictionary<int,byte> specialchars=new Dictionary<int, byte>(); private void SetSpecialChars() { //آ specialchars.Add(1570, 0); //ا specialchars.Add(1575, 0); //د2 specialchars.Add(1583, 1); //ذ2 specialchars.Add(1584, 1); //ر2 specialchars.Add(1585, 1); //ز2 specialchars.Add(1586, 1); //ژ specialchars.Add(1688, 1); //و2 specialchars.Add(1608, 1); //أ specialchars.Add(1571, 1); }
در آن متد هر بار یک حرف را انتخاب میکرد و حرف قبلی و بعدی آن را ارسال میکرد تا تابع CalculateIncrease آن را محاسبه کرده و کاراکتر نهایی را باز گرداند و به متغیر finalText اضافه میکرد. ولی در حین نوشتن، زمانی را به یاد آوردم که اندروید به تازگی آمده بود و هنوز در آن زمان از زبان فارسی پشتیبانی نمیکرد و حروف برنامههایی که مینوشتیم به صورت جدا از هم بود و همین مشکل را داشت که ما این مشکل را با استفاده از یک کلاس جاوا که دوست عزیزی آن را در اینجا به اشتراک گذاشته بود، حل میکردیم. پس به این صورت بود که از ادامهی نوشتن کلاس انصراف دادم و از یک کلاس دقیقتر و آماده استفاده کردم.
در واقع این کلاس همین کار بالا را با
روشی بهتر انجام میدهد. همهی نمادها به طور دقیقتری کنترل میشوند
حتی تنوینها و دیگر علائم، همه نمادها با کدهای متناظر
در یک آرایه ذخیره شدهاند که ما در بالا از نوع Dictionary استفاده کرده
بودیم.
تنها کاری که نیاز بود، باید این کد به
سی شارپ تبدیل میشد و از آنجایی که این دو زبان خیلی شبیه به هم هستند، حدود
ده دقیقهای برای ویرایش کد وقت برد که میتوانید کلاس نهایی را از اینجا دریافت کنید.
پس خط زیر در متد ToUnicode کار تبدیل اصلی را صورت میدهد:
PersianReshape reshaper = new PersianReshape(); text = reshaper.reshape(text);
//3.reverse tags text = ReverseText(text);
string[] splitedlines = text.Split(new string[] { Environment.NewLine }, StringSplitOptions.None); text = ""; foreach (string line in splitedlines) { //3.reverse tags text += ReverseText(reshaper.reshape(line))+Environment.NewLine ; }
این دو تابع برای معکوس کردن عادی یک رشته به کار میروند:
ولی این تابع ReverseText جمعی از عملیات معکوس سازی ویژهی ماست؛ مرحله اول، مرحله دریافت و ذخیرهی حروف خاص در ابتدای رشته به اسم پیشوند prefix است:
مرحلهی دوم هم دریافت و ذخیرهی حروف خاص در انتهای رشته به اسم پسوند postfix است که به این تابع اضافه میکنیم:
مرحلهی سوم عملیات معکوس سازی روی رشته است و سپس با استفاده از یک Regular
Expression حروف انگلیسی و اعداد بین حروف فارسی را یافته و یک معکوس سازی
هم روی آنها انجام میدهیم تا به حالت اولشان برگردند. کل عملیات معکوس سازی
در اینجا به پایان میرسد:
تعریف عبارت با قاعدهی بالا به اسم unTargetedLetters:
آخر سر هم رشته را بهعلاوه پیشوند و پسوند جدا شده بر میگردانیم:
کد کامل تابع بدین شکل در میآید:
private string Reverse(string text) { return Reverse(text,0,text.Length); } private string Reverse(string text,int start,int end) { if (end < start) return text; string reverseText = ""; for (int i = end-1; i >=start; i--) { reverseText += text[i]; } return reverseText; }
private string ReverseText(string text) { char[] chararray = text.ToCharArray(); string reverseText = ""; bool prefixcomp = false; bool postfixcomp = false; string prefix = ""; string postfix = ""; #region get prefix symbols for (int i = 0; i < chararray.Length; i++) { if (!prefixcomp) { char ch =(char) chararray.GetValue(i) ; if (ch< 130) { prefix += chararray.GetValue(i); } else { prefixcomp = true; break; } } } #endregion }
#region get postfix symbols for (int i = chararray.Length - 1; i >-1 ; i--) { if (!postfixcomp && prefix.Length!=text.Length) { char ch = (char)chararray.GetValue(i); if (ch < 130) { postfix += chararray.GetValue(i); } else { postfixcomp = true; break; } } } #endregion
#region reverse text reverseText = Reverse(text, prefix.Length, text.Length-postfix.Length); reverseText = unTagetdLettersRegex.Replace(reverseText, delegate(Match m) { return Reverse(m.Value); }); #endregion
private static readonly Regex unTagetdLettersRegex = new Regex(@"[A-Za-z0-9]+", RegexOptions.Compiled);
return prefix+ reverseText+postfix;
private static readonly Regex unTagetdLettersRegex = new Regex(@"[A-Za-z0-9]+", RegexOptions.Compiled); private string ReverseText(string text) { char[] chararray = text.ToCharArray(); string reverseText = ""; bool prefixcomp = false; bool postfixcomp = false; string prefix = ""; string postfix = ""; #region get prefix symbols for (int i = 0; i < chararray.Length; i++) { if (!prefixcomp) { char ch =(char) chararray.GetValue(i) ; if (ch< 130) { prefix += chararray.GetValue(i); } else { prefixcomp = true; break; } } } #endregion #region get postfix symbols for (int i = chararray.Length - 1; i >-1 ; i--) { if (!postfixcomp && prefix.Length!=text.Length) { char ch = (char)chararray.GetValue(i); if (ch < 130) { postfix += chararray.GetValue(i); } else { postfixcomp = true; break; } } } #endregion #region reverse text reverseText = Reverse(text, prefix.Length, text.Length-postfix.Length); reverseText = unTagetdLettersRegex.Replace(reverseText, delegate(Match m) { return Reverse(m.Value); }); #endregion return prefix+ reverseText+postfix; }
در نهایت، خط آخر دلیگت همه چیز را طبق
فرمت یک دیالوگ srt چینش کرده و بر میگردانیم.
return string.Format("{0}\r\n{1} --> {2}\r\n", m.Groups["sequence"], m.Groups["start"].Value, m.Groups["end"]) + text + Environment.NewLine+Environment.NewLine ;
نمایی از برنامهی نهایی
اجرای زیرنویس تبدیل شده روی کامپیوتر
روی پلیر یا تلویزیون
نکتهی نهایی: هنگام تست زیرنویس روی فیلم متوجه شدم پلیر خطوط بلند را که در صفحهی نمایش جا نمیشود، میشکند و به دو خط تقسیم میکند. ولی نکتهی خنده دار اینجا بود که خط اول را پایین میاندازد و خط دوم را بالا. برای همین این تکه کد را نوشتم و به طور جداگانه در گیت هاب هم قرار دادهام.
این تکه کد را هم بعد از
به برنامه اضافه میکنیم:
روی پلیر یا تلویزیون
نکتهی نهایی: هنگام تست زیرنویس روی فیلم متوجه شدم پلیر خطوط بلند را که در صفحهی نمایش جا نمیشود، میشکند و به دو خط تقسیم میکند. ولی نکتهی خنده دار اینجا بود که خط اول را پایین میاندازد و خط دوم را بالا. برای همین این تکه کد را نوشتم و به طور جداگانه در گیت هاب هم قرار دادهام.
این تکه کد را هم بعد از
//1.remove tags text = CleanScriptTags(text);
text =StringUtils.ConvertToMultiLine(text);
کد متد ConvertToMultiline:
namespace Utils { public static class StringUtils { public static string ConvertToMultiLine(String text, int min = 30, int max = 40) { if (text.Trim() == "") return text; string[] words = text.Split(new string[] { " " }, StringSplitOptions.None); string text1 = ""; string text2 = ""; foreach (string w in words) { if (text1.Length < min) { if (text1.Length == 0) { text1 = w; continue; } if (w.Length + text1.Length <= max) text1 += " " + w; } else text2 += w + " "; } text1 = text1.Trim(); text2 = text2.Trim(); if (text2.Length > 0) { text1 += Environment.NewLine + ConvertToMultiLine(text2, min, max); } return text1; } } }
برنامه مورد نظر را به طور کامل میتوانید از اینجا یا اینجا به صورت فایل نهایی و هم سورس دریافت کنید.
اشتراکها
پیاده سازی Etag Filter
public class ETagAttribute : ActionFilterAttribute { public override void OnActionExecuting(ActionExecutingContext filterContext) { filterContext.HttpContext.Response.Filter = new ETagFilter(filterContext.HttpContext.Response, filterContext.RequestContext.HttpContext.Request); } } public class ETagFilter : MemoryStream { private HttpResponseBase _response = null; private HttpRequestBase _request; private Stream _filter = null; public ETagFilter(HttpResponseBase response, HttpRequestBase request) { _response = response; _request = request; _filter = response.Filter; } private string GetToken(Stream stream) { var checksum = new byte[0]; checksum = MD5.Create().ComputeHash(stream); return Convert.ToBase64String(checksum, 0, checksum.Length); } public override void Write(byte[] buffer, int offset, int count) { var data = new byte[count]; Buffer.BlockCopy(buffer, offset, data, 0, count); var token = GetToken(new MemoryStream(data)); var clientToken = _request.Headers["If-None-Match"]; if (token != clientToken) { _response.AddHeader("ETag", token); _filter.Write(data, 0, count); } else { _response.SuppressContent = true; _response.StatusCode = 304; _response.StatusDescription = "Not Modified"; _response.AddHeader("Content-Length", "0"); } } }
مطالب دورهها
اجزای جاوا اسکریپتی بوت استرپ 3
مباحث منوهای پایین افتادنی و برگهها (tabs) در بوت استرپ 2 و 3 یکسان هستند و نکات آنها در بحث «نگاهی به اجزای تعاملی Twitter Bootstrap» عنوان شدهاند. در ادامه به اجزای جدیدی خواهیم پرداخت که مختص بوت استرپ 3 بوده و از تازههای آن بهشمار میروند. همچنین اجزایی را که در بررسی بوت استرپ 2 به آنها پرداخته نشد، مانند Carousels و Scroll spy، نیز بررسی میکنیم.
پنلها و آکاردئونها
پنلهای آکاردئونی، بسیار شبیه به برگهها عمل میکنند. با کلیک بر روی یک سربرگ، محتوای مخفی شده آن نمایش داده میشود. این اعمال نیز توسط اجزای جاوا اسکریپتی بوت استرپ، به کمک jQuery عمل میکنند.
یک مثال:
- ابتدا کل ناحیه مدنظر باید در یک div با کلاس panel-group محصور شود؛ به همراه یک id دلخواه. از این id در ویژگیهای data-parent عنوانهای هر پنل این گروه استفاده میشود. به این ترتیب سیستم جاوا اسکریپتی آن متوجه خواهد شد که باید داخل چه ناحیهای از صفحه عمل کند.
- پس از مشخص سازی آغاز پنل گروهی مدنظر، هر گروه، داخل یک div با کلاس panel panel-default قرار خواهد گرفت. به این ترتیب اولین پنل آکاردئونی مثال، شکل میگیرد.
- سپس داخل هر پنل مجزا، باید توسط panel-heading مشخص کنیم که عنوان این پنل و محتوای خاص این عنوان کجا باید قرار گیرند. همچنین به کمک panel-collapse collapse in، محتوایی را که با کلیک بر روی عنوان هر پنل به صورت خودکار ظاهر خواهد شد را معرفی میکنیم.
در ادامه میتوان پنلهای بیشتری را به این مجموعه و گروه افزود.
- پنلی که قرار است در ابتدای کار باز باشد، دارای کلاس collapse in خواهد بود؛ مابقی فقط collapse دارند.
بررسی کامپوننت Carousels
بوت استرپ به همراه کامپوننت اسلایدشو توکاری است به نام Carousel که بدون نیاز به حتی یک سطر کدنویسی جاوا اسکریپت اضافی، یک اسلاید شو بسیار حرفهای را ارائه میدهد. مثالی را در این مورد در ادامه ملاحظه میکنید:
توضیحات:
- در قسمت carousel-inner این کامپوننت، لیست تک تک تصاویر مورد نیاز قرار خواهند گرفت. تصویر آغازین دارای div ایی محصور کننده با کلاس active item است و مابقی کلاس item دارند.
- مرحله بعد، کار افزودن سیستم راهبری و حرکت بین تصاویر اضافه شده است. این سیستم چیزی نیست جز چند لینک مزین شده با کلاسهای left carousel-control و همچنین right carousel-control. ویژگیهای data-slide این لینکها نیز مشخص کننده اعمالی هستند که کامپوننت جاوا اسکریپتی carousel قرار است انجام دهد. برای مثال حرکت به قبل یا بعد. همچنین باید دقت داشت که href این لینکها به id مرتبط با div اصلی دربرگیرنده این قسمت از صفحه اشاره میکند. از یک سری گلیف آیکن نیز برای نمایش فلش رو به چپ و راست نیز در اینجا استفاده شده است.
- قسمت لیست مرتبط دارای کلاس carousel-indicators، در حقیقت مشخص کننده سه دایره کوچکی است که در تصویر فوق ملاحظه میکنید. به ازای هر تصویر، یک مورد را باید افزود. در اینجا data-target هر آیتم به id مرتبط با div محصور کننده کل اسلایدشو اشاره میکند. data-slide-toها به شماره تصویر متناظر هر آیتم متصل خواهند شد. ایندکس آغازین این آیتمها از صفر شروع میشود.
بررسی کامپوننت Scroll spy
اگر به مستندات رسمی بوت استرپ مراجعه کنید، منوی کنار صفحه با لغزش صفحه به سمت پایین ثابت است؛ اما به ازای هر سرفصل جدیدی در صفحه، آیتم فعال این منو نیز به صورت خودکار تغییر میکند. این قابلیت توسط کامپوننت Scroll spy ایجاد شده است. یک مثال:
توضیحات:
- کار با ایجاد یک section جدید که حاوی منوی ثابت کنار صفحه است، شروع میشود. این section دارای کلاس scrollspy میباشد. داخل این section لیست عناوین منو قرار میگیرند که ul آن دارای کلاس nav nav-list affix خواهد بود. affix سبب میشود تا این لیست در کنار صفحه ثابت نمایش داده شود و همواره نمایان باشد.
- نکته مهم لیست آیتمهای منو، مقادیر href لینکهای آن است. این مقادیر باید به id محتوای متناظر اشاره کنند. این محتواها را در ادامهی کار ملاحظه میکنید.
- به علاوه اگر به تگ body در ابتدای کار دقت کرده باشید، ویژگیهای data-spy و هدفی که قرار است تحت نظر قرار گیرد به آن اضافه شدهاست.
- تا اینجا این سیستم کار میکند؛ اما اگر صفحه را به بالا و پایین حرکت دهید، پس زمینه آیتم فعال، تغییر رنگ نمیدهد. برای این منظور نیاز است، به CSS سفارشی خود، چند سطر ذیل را اضافه کرد:
فایلهای نهایی این قسمت را از اینجا نیز میتوانید دریافت کنید:
bs3-sample04.zip
پنلها و آکاردئونها
پنلهای آکاردئونی، بسیار شبیه به برگهها عمل میکنند. با کلیک بر روی یک سربرگ، محتوای مخفی شده آن نمایش داده میشود. این اعمال نیز توسط اجزای جاوا اسکریپتی بوت استرپ، به کمک jQuery عمل میکنند.
یک مثال:
<div class="container"> <h4 class="alert alert-info"> پنل آکاردئونی</h4> <div class="row"> <div class="panel-group" id="accordion"> <div class="panel panel-default"> <div class="panel-heading"> <h4 class="panel-title"> <a href="#vacc" class="accordion-toggle" data-toggle="collapse" data-parent="#accordion"> <span class="glyphicon glyphicon-pushpin"></span>اطلاعات یک</a> </h4> </div> <div id="vacc" class="panel-collapse collapse in"> <div class="panel-body"> <p> متن متن متن متن .......</p> <p> <a href="#" class="btn btn-info">بیشتر >></a></p> </div> </div> </div> <div class="panel panel-default"> <div class="panel-heading"> <h4 class="panel-title"> <a href="#checkups" class="accordion-toggle" data-toggle="collapse" data-parent="#accordion"> <span class="glyphicon glyphicon-ok"></span>اطلاعات 2</a> </h4> </div> <div id="checkups" class="panel-collapse collapse"> <div class="panel-body"> <p> متن متن متن متن .......</p> <p> <a href="#" class="btn btn-info">بیشتر >></a></p> </div> </div> </div> </div> <!-- end accordion --> </div> <!-- end row --> </div> <!-- /container -->
توضیحات:
- ابتدا کل ناحیه مدنظر باید در یک div با کلاس panel-group محصور شود؛ به همراه یک id دلخواه. از این id در ویژگیهای data-parent عنوانهای هر پنل این گروه استفاده میشود. به این ترتیب سیستم جاوا اسکریپتی آن متوجه خواهد شد که باید داخل چه ناحیهای از صفحه عمل کند.
- پس از مشخص سازی آغاز پنل گروهی مدنظر، هر گروه، داخل یک div با کلاس panel panel-default قرار خواهد گرفت. به این ترتیب اولین پنل آکاردئونی مثال، شکل میگیرد.
- سپس داخل هر پنل مجزا، باید توسط panel-heading مشخص کنیم که عنوان این پنل و محتوای خاص این عنوان کجا باید قرار گیرند. همچنین به کمک panel-collapse collapse in، محتوایی را که با کلیک بر روی عنوان هر پنل به صورت خودکار ظاهر خواهد شد را معرفی میکنیم.
در ادامه میتوان پنلهای بیشتری را به این مجموعه و گروه افزود.
- پنلی که قرار است در ابتدای کار باز باشد، دارای کلاس collapse in خواهد بود؛ مابقی فقط collapse دارند.
بررسی کامپوننت Carousels
بوت استرپ به همراه کامپوننت اسلایدشو توکاری است به نام Carousel که بدون نیاز به حتی یک سطر کدنویسی جاوا اسکریپت اضافی، یک اسلاید شو بسیار حرفهای را ارائه میدهد. مثالی را در این مورد در ادامه ملاحظه میکنید:
<div class="container"> <h4 class="alert alert-info"> اسلاید شو</h4> <div class="row"> <div id="myCarousel" class="carousel slide"> <ol class="carousel-indicators"> <li data-target="#myCarousel" data-slide-to="0" class="active"></li> <li data-target="#myCarousel" data-slide-to="1"></li> <li data-target="#myCarousel" data-slide-to="2"></li> </ol> <!-- carousel-indicators --> <section class="carousel-inner"> <div class="active item"> <img src="images/01.jpg" alt="Photo 1"></div> <div class="item"> <img src="images/02.png" alt="Photo 2"></div> <div class="item"> <img src="images/03.jpg" alt="Photo 3"></div> </section><!-- carousel-inner --> <a href="#myCarousel" class="left carousel-control" data-slide="prev"><span class="glyphicon glyphicon-chevron-left"> </span></a><a href="#myCarousel" class="right carousel-control" data-slide="next"><span class="glyphicon glyphicon-chevron-right"></span></a> </div> <!-- myCarousel --> </div> <!-- end row --> </div>
توضیحات:
- در قسمت carousel-inner این کامپوننت، لیست تک تک تصاویر مورد نیاز قرار خواهند گرفت. تصویر آغازین دارای div ایی محصور کننده با کلاس active item است و مابقی کلاس item دارند.
- مرحله بعد، کار افزودن سیستم راهبری و حرکت بین تصاویر اضافه شده است. این سیستم چیزی نیست جز چند لینک مزین شده با کلاسهای left carousel-control و همچنین right carousel-control. ویژگیهای data-slide این لینکها نیز مشخص کننده اعمالی هستند که کامپوننت جاوا اسکریپتی carousel قرار است انجام دهد. برای مثال حرکت به قبل یا بعد. همچنین باید دقت داشت که href این لینکها به id مرتبط با div اصلی دربرگیرنده این قسمت از صفحه اشاره میکند. از یک سری گلیف آیکن نیز برای نمایش فلش رو به چپ و راست نیز در اینجا استفاده شده است.
- قسمت لیست مرتبط دارای کلاس carousel-indicators، در حقیقت مشخص کننده سه دایره کوچکی است که در تصویر فوق ملاحظه میکنید. به ازای هر تصویر، یک مورد را باید افزود. در اینجا data-target هر آیتم به id مرتبط با div محصور کننده کل اسلایدشو اشاره میکند. data-slide-toها به شماره تصویر متناظر هر آیتم متصل خواهند شد. ایندکس آغازین این آیتمها از صفر شروع میشود.
بررسی کامپوننت Scroll spy
اگر به مستندات رسمی بوت استرپ مراجعه کنید، منوی کنار صفحه با لغزش صفحه به سمت پایین ثابت است؛ اما به ازای هر سرفصل جدیدی در صفحه، آیتم فعال این منو نیز به صورت خودکار تغییر میکند. این قابلیت توسط کامپوننت Scroll spy ایجاد شده است. یک مثال:
<body id="articles" data-spy="scroll" data-target=".scrollspy"> <div class="container"> <h4 class="alert alert-info"> Scroll spy</h4> <div id="articlesindex" class="row"> <section class="scrollspy clearfix col col-lg-3 hidden-sm"> <ul class="nav nav-list affix"> <li><a href="#item1"><span class="glyphicon glyphicon-user"></span>Item 1</a></li> <li><a href="#item2"><span class="glyphicon glyphicon-user"></span>Item 2</a></li> <li><a href="#item3"><span class="glyphicon glyphicon-user"></span>Item 3</a></li> </ul> <!-- nav-list --> </section><!-- scrollspy --> <section class="col col-lg-9"> <article id="item1" class="media"> <h2> item1</h2> <div class="media-body"> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> </div> </article> <article id="item2" class="media"> <h2> item2</h2> <div class="media-body"> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> </div> </article> <article id="item3" class="media"> <h2> item3</h2> <div class="media-body"> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> <p> متن متن متن ............متن متن متن ............متن متن متن .............</p> </div> </article> </section><!-- artistinfo --> </div> <!-- end row --> </div> <!-- /container --> <script type="text/javascript" src="Scripts/jquery-1.10.2.min.js"></script> <script type="text/javascript" src="Scripts/bootstrap-rtl.js"></script> </body>
توضیحات:
- کار با ایجاد یک section جدید که حاوی منوی ثابت کنار صفحه است، شروع میشود. این section دارای کلاس scrollspy میباشد. داخل این section لیست عناوین منو قرار میگیرند که ul آن دارای کلاس nav nav-list affix خواهد بود. affix سبب میشود تا این لیست در کنار صفحه ثابت نمایش داده شود و همواره نمایان باشد.
- نکته مهم لیست آیتمهای منو، مقادیر href لینکهای آن است. این مقادیر باید به id محتوای متناظر اشاره کنند. این محتواها را در ادامهی کار ملاحظه میکنید.
- به علاوه اگر به تگ body در ابتدای کار دقت کرده باشید، ویژگیهای data-spy و هدفی که قرار است تحت نظر قرار گیرد به آن اضافه شدهاست.
- تا اینجا این سیستم کار میکند؛ اما اگر صفحه را به بالا و پایین حرکت دهید، پس زمینه آیتم فعال، تغییر رنگ نمیدهد. برای این منظور نیاز است، به CSS سفارشی خود، چند سطر ذیل را اضافه کرد:
.scrollspy .nav > li.active{ background: lightgray; }
فایلهای نهایی این قسمت را از اینجا نیز میتوانید دریافت کنید:
bs3-sample04.zip