اشتراکها
اشتراکها
انتشار PostSharp 6.0 RC
PostSharp 6.0 is the biggest refactoring since the 2.0 version released in July 2010. For a good cause: PostSharp 6.0 now runs natively in .NET Core 2.0. Previous versions of PostSharp executed only under .NET Framework at build time and the support for .NET Core was achieved by using a load of hacks that ended up being unmaintainable, warranting this big refactoring.
Let’s have a look at the new features of PostSharp 6.0 :
- Support for .NET Core 2.0-2.1 and .NET Standard 2.0.
- Support for Portable PDB.
- Support for C# 7.2.
- Ending the PostSharp versioning hell side-by-side: backward compatibility within the same major version.
- Logging: robustness to faults in the logging subsystem.
- Logging: no need to initialize before the first logged method is hit.
- Caching: preventing concurrent execution (locking).
- Visual Studio tooling: support for the new CPS-based project systems.
- GDPR compliance: we no longer collect your name and email for trial, nor use unsecure HTTP, nor use non-resettable user id hashes.
AngularJS یک فریم ورک جاوا اسکریپتی، برای ساخت برنامههای تک صفحهای سمت کاربر، توسط HTML ،CSS و جاوا اسکریپت است. این فریم ورک، حاوی اجزایی برای data binding، طراحی ماژولار، کار با سرویسهای سمت سرور وب و امثال آن است. Angular 2 بازنویسی کامل نگارش 1 آن است و اهداف زیر را دنبال میکند:
- سرعت بالاتر بارگذاری و اجرای کدها
- استفاده از آخرین فناوریهای وب مانند ES 6 و وب کامپوننتها با پشتیبانی تا IE 9.
- سطح API آن با طراحی جدید آن، به شدت کاهش یافته و خلاصه شدهاست. همین امر یادگیری آنرا نیز سادهتر میکند.
برای یادگیری Angular 2 نیازی به فراگیری Angular 1 نیست. در اینجا با آشنایی با TypeScript، به این نتیجه خواهید رسید که برنامههای Angular 2 چیزی بیشتر از یک مثال عملی TypeScript نیستند. زبان TypeScript، زبان اول و توصیه شدهی کار با Angular 2 است و مزیت آن دسترسی به تمام قابلیتهای ES 6 است؛ با این تفاوت که کامپایلر TypeScript قادر است آنها را به ES 5 یا نگارش فعلی جاوا اسکریپت که توسط تمام مرورگرها پشتیبانی میشود، ترجمه و تبدیل کند. به این نحو به یک طراحی شیءگرا، مدرن و با قابلیت نگهداری بالا خواهید رسید که با تمام مرورگرهای جدید نیز سازگار است.
بنابراین پیشنیازهای اصلی کار با Angular 2، فراگیری ES 6 و TypeScript هستند که دو سری ویژه و مختص به آنها در سایت جاری تهیه شدهاند:
«مبانی ES 6»
«مبانی TypeScript»
در این قسمت قصد داریم پیشنیازهای دریافت و نصب اجزاء و وابستگیهای AngularJS 2 را به همراه TypeScript، در ویژوال استودیو 2015 بررسی کنیم. البته استفاده از ویژوال استودیو در اینجا ضروری نیست و اساسا AngularJS وابستگی به ویژوال استودیو ندارد. اگر به دنبال پشتیبانی بهتری از TypeScript هستید، VSCode رایگان، سورس باز و چند سکویی، گزینهی بسیار بهتری است نسبت به ویژوال استودیوی کامل. البته این مورد تعجبی هم ندارد؛ از این جهت که VSCode با TypeScript نوشته شدهاست.
اهمیت آشنایی با npm
اگر در طی سالهای اخیر با ویژوال استودیو کار کرده باشید، به طور قطع با NuGet نیز آشنا هستید. NuGet به عنوان یک package manager دات نتی شناخته میشود و کار آن دریافت وابستگیهای یک پروژه، از مخزنی مشخص و نصب و به روز رسانی خودکار آنها است. اما این روزها خارج از محیط توسعهی مایکروسافت، مدیرهای بستههای دیگری مانند Bower نیز برای نصب و به روز رسانی بستههای front end مانند کتابخانههای CSS ایی و جاوا اسکریپتی، بسیار رواج پیدا کردهاند. Bower یکی از ابزارهای NodeJS است که توسط NPM یا NodeJS Package Manager نصب میشود. به این معنا که استفاده از Bower به معنای استفاده از NPM است. پیش از این از NPM صرفا جهت نصب بستههای مرتبط با NodeJS استفاده میشد، اما در طی یکسال اخیر، استفاده از NPM نیز برای مدیریت بستههای front end رواج پیدا کردهاست و در صدر مدیر بستههای نصب کتابخانههای front end قرار دارد. همچنین در این حالت شما تنها نیاز به یک ابزار و یک فایل تنظیمات آن خواهید داشت، بجای استفاده از چندین ابزار و چندین فایل تنظیمات جداگانه. به علاوه این روزها انجام کارهای جدی جاوا اسکریپتی بدون دانش NPM دیگر میسر نیست. بهترین ابزارها، کامپایلرها، فشرده کنندههای front end و امثال آنها، تحت NodeJS اجرا میشوند. برای کار با AngularJS 2.0 و دریافت وابستگیهای آن نیز استفاده از npm، روش پیش فرض و توصیه شدهاست.
کار با npm جهت دریافت وابستگیهای کتابخانههای front end
برای کار با npm یا میتوان از دستورات خط فرمان آن به صورت مستقیم استفاده کرد و یا از امکانات یکپارچگی آن با ویژوال استودیو نیز بهره گرفت که ما در ادامه از این روش استفاده خواهیم کرد. البته توانمندیهای خط فرمان npm فراتر است از امکانات توکار VS.NET، اما در اینجا نیازی به آنها نیست و هدف صرفا دریافت و به روز رسانی وابستگیهای مرتبط است.
ویژوال استودیوی 2015 به همراه ابزارهای NodeJS ارائه میشود. اما مشکل اینجا است که این ابزارها هم اکنون قدیمی شدهاند و تطابقی با آخرین نگارش ابزارهای NodeJS ندارند. برای نمونه حین نصب وابستگیهای AngularJS 2.0 که یکی از آنها RxJS است، یک چنین خروجی را در پنجرهی output ویژوال استودیو مشاهده میکنید:
به این معنا که نگارشهای اخیر RxJS نیاز به npm با نگارشی بیشتر از 2 را دارند؛ اما نگارش npm پیش فرض ویژوال استودیو 1.4.9 است (البته باید دقت داشت که من به روز رسانی دوم VS 2015 را هم نصب کردهام). برای رهایی از این مشکل، تنها کافی است تا به ویژوال استودیو اعلام کنیم از نسخهی اصلی خط فرمان npm، بجای نسخهی پیش فرض خودش استفاده کند:
همانطور که در تصویر نیز ملاحظه میکنید، به مسیر Tools->Options->Projects and Solutions->External Web Tools مراجعه کرده و متغیر محیطی PATH ویندوز را به ابتدای لیست منتقل کنید. به این صورت ابزارهای به روز شدهی خط فرمان، مقدم خواهند شد بر ابزارهای قدیمی به همراه نگارش فعلی ویژوال استودیو.
البته فرض بر این است که آخرین نگارش nodejs را از آدرس https://nodejs.org/en دریافت و نصب کردهاید. با نصب آن، برنامه npm، در خط فرمان ویندوز به صورت مستقیم قابل استفاده خواهد بود؛ از این جهت که مسیر آن به PATH ویندوز اضافه شدهاست:
افزودن فایل project.json به پروژه
تا اینجا فرض بر این است که nodejs را از سایت آن دریافت و نصب کردهاید. همچنین متغیر PATH را در External Web Tools ویژوال استودیو به ابتدای لیست آن منتقل کردهاید تا همواره از آخرین نگارش npm نصب شدهی در سیستم، استفاده شود.
پس از آن همانند نیوگت که از فایل xml ایی به نام packages.config برای ثبت آخرین تغییرات خودش استفاده میکند، npm نیز از فایلی به نام package.json برای ذکر وابستگیهای مورد نیاز پروژه بهره میبرد. برای افزودن آن، از منوی Project گزینهی Add new item را انتخاب کرده و سپس npm را در آن جستجو کنید:
در اینجا نام پیش فرض package.json را پذیرفته و این فایل را به پروژه و ریشهی آن اضافه کنید.
اگر گزینهی فوق را در لیست Add new item مشاهده نمیکنید، مهم نیست. یک فایل متنی را به نام package.json به ریشهی پروژهی جاری اضافه کنید.
در ادامه محتوای این فایل را به نحو ذیل تغییر دهید:
این فایل تنظیمات، سبب بارگذاری خودکار وابستگیهای مورد نیاز AngularJS 2.0 در ویژوال استودیو میشود.
چند نکته:
- هر زمانیکه این فایل را ذخیره کنید، بلافاصله کار دریافت این بستهها از اینترنت آغاز خواهد شد. جزئیات آنرا میتوان در پنجرهی output ویژوال استودیو مشاهده کرد (و حتما اینکار را جهت دیباگ کار انجام دهید. بسیاری از مشکلات و خطاها، در اینجا لاگ میشوند). بنابراین اگر قصد دارید کار همگام سازی تغییرات را انجام دهید، فقط کافی است دکمههای ctrl+s یا save را بر روی این فایل اعمال کنید.
- کاری که دکمهی ctrl+s در این فایل انجام میدهد، اعمال خودکار دستور npm install بر روی پوشهای است که package.json در آن قرار دارد. بنابراین برای دریافت این بستهها، روش خط فرمان آن، ابتدا وارد شدن به ریشهی پروژهی جاری و سپس صدور دستور npm install است (که نیازی به آن نیست و ویژوال استودیو اینکار را به صورت خودکار انجام میدهد).
- بستههای دریافت شده، در پوشهای به نام node_modules در ریشهی پروژه ذخیره میشوند:
برای مشاهدهی آنها میتوان بر روی دکمهی show all files در solution explorer کلیک نمائید.
- درون فایل package.json، پشتیبانی کاملی از intellisense وجود دارد. برای مثال اگر علاقمند بودید تا آخرین نگارش AngularJS را مشاهده کنید، پس از خاصیت angular2 در تنظیمات فوق، " را تایپ کنید تا منوی تکمیل کنندهای ظاهر شود:
بدیهی است این منو جهت دریافت آخرین اطلاعات، نیاز به اتصال به اینترنت را دارد.
البته همیشه آخرین شماره نگارش AngularJS 2.0 را در این آدرس نیز میتوانید مشاهده کنید: CHANGELOG.md
- در این فایل شماره نگارش آغاز شدهای با ^ مانند "3.1.2^" به این معنا است که اجازهی نصب نگارشهای جدیدتری از 3.1.2 نیز داده شدهاست.
به روز رسانی کامپایلر TypeScript
نیاز است یکبار مطلب «مبانی TypeScript؛ تنظیمات TypeScript در ویژوال استودیو» را جهت آشنایی با نحوهی به روز رسانی اجزای مرتبط با TypeScript مطالعه کنید.
افزودن فایل tsconfig.json به پروژه
مرحلهی بعد شروع به کار با AngularJS و TypeScript، انجام تنظیمات کامپایلر TypeScript است. برای این منظور از منوی پروژه، گزینهی Add new item، عبارت typescript را جستجو کرده و در لیست ظاهر شده، گزینهی TypeScript JSON Configuration File را با نام پیش فرض آن انتخاب کنید:
اگر این گزینهی ویژه را در لیست add new items ندارید، مهم نیست. یک فایل متنی را به نام tsconfig.json به ریشهی پروژهی جاری اضافه کنید.
پس از افزودن فایل tsconfig.json به ریشهی سایت، تنظیمات آنرا به نحو ذیل تغییر دهید:
در مورد جزئیات این تنظیمات در سری «مبانی TypeScript» و «تنظیمات کامپایلر TypeScript» بیشتر بحث شدهاست. فایل ویژهی tsconfig.json تنظیمات پیش فرض ویژوال استودیو را جهت کار با TypeScript بازنویسی میکند. بنابراین زمانیکه از این فایل استفاده میشود، دیگر نیازی نیست به گزینهی مختلف پروژه، جهت تنظیم TypeScript مراجعه کرد.
برای نمونه خاصیت compileOnSave سبب خواهد شد تا پس از ذخیره سازی یک فایل ts، بلافاصله فایل js معادل آْن تولید شود. نوع ماژولها در اینجا به system.js تنظیم شدهاست و خروجی کدهای js آن از نوع ES 5 درنظر گرفته شدهاست. همچنین فعال سازی decorators نیز در اینجا صورت گرفتهاست. از این جهت که AngularJS2 استفادهی گستردهای را از این مفهوم، انجام میدهد.
در قسمت excludes به کامپایلر TypeScript اعلام شدهاست تا از یک سری از مسیرها مانند پوشهی node_modules که پیشتر آنرا تنظیم و دریافت کردیم، صرفنظر کند.
خلاصهی بحث
تا اینجا با نحوهی نصب پیشنیازهای AngularJS 2 و همچنین TypeScript آشنا شدیم. به صورت خلاصه:
- nmp اصلی را از سایت nodejs دریافت و نصب کنید.
- متغیر PATH را در ویژوال استودیو، به ابتدای لیست ابزارهای خارجی وب آن منتقل کنید تا از npm اصلی استفاده کند.
- فایل project.json را با محتوای ذکر شده، به ریشهی پروژه اضافه کنید. سپس یکبار آنرا save کنید تا وابستگیها را از اینترنت دریافت کند.
- اطمینان حاصل کنید که آخرین کامپایلر TypeScript را نصب کردهاید.
- فایل tsconfig.json را با محتوای ذکر شده، به ریشهی پروژه اضافه کنید.
- سرعت بالاتر بارگذاری و اجرای کدها
- استفاده از آخرین فناوریهای وب مانند ES 6 و وب کامپوننتها با پشتیبانی تا IE 9.
- سطح API آن با طراحی جدید آن، به شدت کاهش یافته و خلاصه شدهاست. همین امر یادگیری آنرا نیز سادهتر میکند.
برای یادگیری Angular 2 نیازی به فراگیری Angular 1 نیست. در اینجا با آشنایی با TypeScript، به این نتیجه خواهید رسید که برنامههای Angular 2 چیزی بیشتر از یک مثال عملی TypeScript نیستند. زبان TypeScript، زبان اول و توصیه شدهی کار با Angular 2 است و مزیت آن دسترسی به تمام قابلیتهای ES 6 است؛ با این تفاوت که کامپایلر TypeScript قادر است آنها را به ES 5 یا نگارش فعلی جاوا اسکریپت که توسط تمام مرورگرها پشتیبانی میشود، ترجمه و تبدیل کند. به این نحو به یک طراحی شیءگرا، مدرن و با قابلیت نگهداری بالا خواهید رسید که با تمام مرورگرهای جدید نیز سازگار است.
بنابراین پیشنیازهای اصلی کار با Angular 2، فراگیری ES 6 و TypeScript هستند که دو سری ویژه و مختص به آنها در سایت جاری تهیه شدهاند:
«مبانی ES 6»
«مبانی TypeScript»
در این قسمت قصد داریم پیشنیازهای دریافت و نصب اجزاء و وابستگیهای AngularJS 2 را به همراه TypeScript، در ویژوال استودیو 2015 بررسی کنیم. البته استفاده از ویژوال استودیو در اینجا ضروری نیست و اساسا AngularJS وابستگی به ویژوال استودیو ندارد. اگر به دنبال پشتیبانی بهتری از TypeScript هستید، VSCode رایگان، سورس باز و چند سکویی، گزینهی بسیار بهتری است نسبت به ویژوال استودیوی کامل. البته این مورد تعجبی هم ندارد؛ از این جهت که VSCode با TypeScript نوشته شدهاست.
اهمیت آشنایی با npm
اگر در طی سالهای اخیر با ویژوال استودیو کار کرده باشید، به طور قطع با NuGet نیز آشنا هستید. NuGet به عنوان یک package manager دات نتی شناخته میشود و کار آن دریافت وابستگیهای یک پروژه، از مخزنی مشخص و نصب و به روز رسانی خودکار آنها است. اما این روزها خارج از محیط توسعهی مایکروسافت، مدیرهای بستههای دیگری مانند Bower نیز برای نصب و به روز رسانی بستههای front end مانند کتابخانههای CSS ایی و جاوا اسکریپتی، بسیار رواج پیدا کردهاند. Bower یکی از ابزارهای NodeJS است که توسط NPM یا NodeJS Package Manager نصب میشود. به این معنا که استفاده از Bower به معنای استفاده از NPM است. پیش از این از NPM صرفا جهت نصب بستههای مرتبط با NodeJS استفاده میشد، اما در طی یکسال اخیر، استفاده از NPM نیز برای مدیریت بستههای front end رواج پیدا کردهاست و در صدر مدیر بستههای نصب کتابخانههای front end قرار دارد. همچنین در این حالت شما تنها نیاز به یک ابزار و یک فایل تنظیمات آن خواهید داشت، بجای استفاده از چندین ابزار و چندین فایل تنظیمات جداگانه. به علاوه این روزها انجام کارهای جدی جاوا اسکریپتی بدون دانش NPM دیگر میسر نیست. بهترین ابزارها، کامپایلرها، فشرده کنندههای front end و امثال آنها، تحت NodeJS اجرا میشوند. برای کار با AngularJS 2.0 و دریافت وابستگیهای آن نیز استفاده از npm، روش پیش فرض و توصیه شدهاست.
کار با npm جهت دریافت وابستگیهای کتابخانههای front end
برای کار با npm یا میتوان از دستورات خط فرمان آن به صورت مستقیم استفاده کرد و یا از امکانات یکپارچگی آن با ویژوال استودیو نیز بهره گرفت که ما در ادامه از این روش استفاده خواهیم کرد. البته توانمندیهای خط فرمان npm فراتر است از امکانات توکار VS.NET، اما در اینجا نیازی به آنها نیست و هدف صرفا دریافت و به روز رسانی وابستگیهای مرتبط است.
ویژوال استودیوی 2015 به همراه ابزارهای NodeJS ارائه میشود. اما مشکل اینجا است که این ابزارها هم اکنون قدیمی شدهاند و تطابقی با آخرین نگارش ابزارهای NodeJS ندارند. برای نمونه حین نصب وابستگیهای AngularJS 2.0 که یکی از آنها RxJS است، یک چنین خروجی را در پنجرهی output ویژوال استودیو مشاهده میکنید:
npm WARN engine rxjs@5.0.0-beta.6: wanted: {"npm":">=2.0.0"} (current: {"node":"v0.10.31","npm":"1.4.9"})
همانطور که در تصویر نیز ملاحظه میکنید، به مسیر Tools->Options->Projects and Solutions->External Web Tools مراجعه کرده و متغیر محیطی PATH ویندوز را به ابتدای لیست منتقل کنید. به این صورت ابزارهای به روز شدهی خط فرمان، مقدم خواهند شد بر ابزارهای قدیمی به همراه نگارش فعلی ویژوال استودیو.
البته فرض بر این است که آخرین نگارش nodejs را از آدرس https://nodejs.org/en دریافت و نصب کردهاید. با نصب آن، برنامه npm، در خط فرمان ویندوز به صورت مستقیم قابل استفاده خواهد بود؛ از این جهت که مسیر آن به PATH ویندوز اضافه شدهاست:
افزودن فایل project.json به پروژه
تا اینجا فرض بر این است که nodejs را از سایت آن دریافت و نصب کردهاید. همچنین متغیر PATH را در External Web Tools ویژوال استودیو به ابتدای لیست آن منتقل کردهاید تا همواره از آخرین نگارش npm نصب شدهی در سیستم، استفاده شود.
پس از آن همانند نیوگت که از فایل xml ایی به نام packages.config برای ثبت آخرین تغییرات خودش استفاده میکند، npm نیز از فایلی به نام package.json برای ذکر وابستگیهای مورد نیاز پروژه بهره میبرد. برای افزودن آن، از منوی Project گزینهی Add new item را انتخاب کرده و سپس npm را در آن جستجو کنید:
در اینجا نام پیش فرض package.json را پذیرفته و این فایل را به پروژه و ریشهی آن اضافه کنید.
اگر گزینهی فوق را در لیست Add new item مشاهده نمیکنید، مهم نیست. یک فایل متنی را به نام package.json به ریشهی پروژهی جاری اضافه کنید.
در ادامه محتوای این فایل را به نحو ذیل تغییر دهید:
{ "name": "asp-net-mvc5x-angular2x", "version": "1.0.0", "author": "DNT", "description": "", "scripts": {}, "license": "Apache-2.0", "dependencies": { "jquery": "2.2.3", "angular2": "2.0.0-beta.15", "systemjs": "^0.19.26", "es6-promise": "^3.1.2", "es6-shim": "^0.35.0", "reflect-metadata": "0.1.2", "rxjs": "5.0.0-beta.2", "zone.js": "^0.6.12", "bootstrap": "^3.3.6" }, "devDependencies": { "typescript": "^1.8.9", "typings": "^0.8.1" }, "repository": { } }
چند نکته:
- هر زمانیکه این فایل را ذخیره کنید، بلافاصله کار دریافت این بستهها از اینترنت آغاز خواهد شد. جزئیات آنرا میتوان در پنجرهی output ویژوال استودیو مشاهده کرد (و حتما اینکار را جهت دیباگ کار انجام دهید. بسیاری از مشکلات و خطاها، در اینجا لاگ میشوند). بنابراین اگر قصد دارید کار همگام سازی تغییرات را انجام دهید، فقط کافی است دکمههای ctrl+s یا save را بر روی این فایل اعمال کنید.
- کاری که دکمهی ctrl+s در این فایل انجام میدهد، اعمال خودکار دستور npm install بر روی پوشهای است که package.json در آن قرار دارد. بنابراین برای دریافت این بستهها، روش خط فرمان آن، ابتدا وارد شدن به ریشهی پروژهی جاری و سپس صدور دستور npm install است (که نیازی به آن نیست و ویژوال استودیو اینکار را به صورت خودکار انجام میدهد).
- بستههای دریافت شده، در پوشهای به نام node_modules در ریشهی پروژه ذخیره میشوند:
برای مشاهدهی آنها میتوان بر روی دکمهی show all files در solution explorer کلیک نمائید.
- درون فایل package.json، پشتیبانی کاملی از intellisense وجود دارد. برای مثال اگر علاقمند بودید تا آخرین نگارش AngularJS را مشاهده کنید، پس از خاصیت angular2 در تنظیمات فوق، " را تایپ کنید تا منوی تکمیل کنندهای ظاهر شود:
بدیهی است این منو جهت دریافت آخرین اطلاعات، نیاز به اتصال به اینترنت را دارد.
البته همیشه آخرین شماره نگارش AngularJS 2.0 را در این آدرس نیز میتوانید مشاهده کنید: CHANGELOG.md
- در این فایل شماره نگارش آغاز شدهای با ^ مانند "3.1.2^" به این معنا است که اجازهی نصب نگارشهای جدیدتری از 3.1.2 نیز داده شدهاست.
به روز رسانی کامپایلر TypeScript
نیاز است یکبار مطلب «مبانی TypeScript؛ تنظیمات TypeScript در ویژوال استودیو» را جهت آشنایی با نحوهی به روز رسانی اجزای مرتبط با TypeScript مطالعه کنید.
افزودن فایل tsconfig.json به پروژه
مرحلهی بعد شروع به کار با AngularJS و TypeScript، انجام تنظیمات کامپایلر TypeScript است. برای این منظور از منوی پروژه، گزینهی Add new item، عبارت typescript را جستجو کرده و در لیست ظاهر شده، گزینهی TypeScript JSON Configuration File را با نام پیش فرض آن انتخاب کنید:
اگر این گزینهی ویژه را در لیست add new items ندارید، مهم نیست. یک فایل متنی را به نام tsconfig.json به ریشهی پروژهی جاری اضافه کنید.
پس از افزودن فایل tsconfig.json به ریشهی سایت، تنظیمات آنرا به نحو ذیل تغییر دهید:
{ "compileOnSave": true, "compilerOptions": { "target": "es5", "module": "system", "moduleResolution": "node", "noImplicitAny": false, "noEmitOnError": true, "removeComments": false, "sourceMap": true, "emitDecoratorMetadata": true, "experimentalDecorators": true }, "exclude": [ "node_modules", "wwwroot", "typings/main", "typings/main.d.ts" ] }
برای نمونه خاصیت compileOnSave سبب خواهد شد تا پس از ذخیره سازی یک فایل ts، بلافاصله فایل js معادل آْن تولید شود. نوع ماژولها در اینجا به system.js تنظیم شدهاست و خروجی کدهای js آن از نوع ES 5 درنظر گرفته شدهاست. همچنین فعال سازی decorators نیز در اینجا صورت گرفتهاست. از این جهت که AngularJS2 استفادهی گستردهای را از این مفهوم، انجام میدهد.
در قسمت excludes به کامپایلر TypeScript اعلام شدهاست تا از یک سری از مسیرها مانند پوشهی node_modules که پیشتر آنرا تنظیم و دریافت کردیم، صرفنظر کند.
خلاصهی بحث
تا اینجا با نحوهی نصب پیشنیازهای AngularJS 2 و همچنین TypeScript آشنا شدیم. به صورت خلاصه:
- nmp اصلی را از سایت nodejs دریافت و نصب کنید.
- متغیر PATH را در ویژوال استودیو، به ابتدای لیست ابزارهای خارجی وب آن منتقل کنید تا از npm اصلی استفاده کند.
- فایل project.json را با محتوای ذکر شده، به ریشهی پروژه اضافه کنید. سپس یکبار آنرا save کنید تا وابستگیها را از اینترنت دریافت کند.
- اطمینان حاصل کنید که آخرین کامپایلر TypeScript را نصب کردهاید.
- فایل tsconfig.json را با محتوای ذکر شده، به ریشهی پروژه اضافه کنید.
وقتی صفحهی وبی را باز میکنید، تنظیمات بسیاری بر روی ظاهر آن تاثیرگذار هستند. برای مثال خود مرورگر دارای تنظیماتی است که بر روی ظاهر پیشفرض عناوین و عناصر مختلف قرار گرفته شدهی بر روی صفحه تاثیر گذار است. به این موارد Browser Styles گفته میشود که با Custom Styles ما قابلیت بازنویسی را دارند. در این بین، شیوهنامههای بوت استرپ، بین Browser Styles و شیوهنامههای سفارشی ما قرار میگیرند تا ظاهر بهتری را برای عناصر مختلف صفحه ارائه دهند.
تایپوگرافی مقدماتی بوت استرپ 4
شیوهنامههای همراه با بوت استرپ، رفتار و تنظیمات پیشفرض مرورگر را بازنویسی میکنند. این بازنویسی با فایل node_modules\bootstrap\scss\_reboot.scss شروع میشود. اگر مجموعهی بوت استرپ را توسط روش معرفی شدهی در مطلب «روشهای مختلف دریافت و نصب بوت استرپ 4» دریافت کرده باشید، کدهای کامل SASS آن، در پوشهی scss این مجموعه، موجود هستند که یکی از آنها فایل reboot است. کار آن نرمال سازی شیوهنامهها، به نحوی است که در مرورگرها مختلف و همچنین وسایل نمایشی متفاوت، یکسان به نظر برسند:
- برای مثال در این فایل از روش اندازه گیری rem استفاده شدهاست تا مدیریت اندازههای آن در سکوهای کاری مختلف قابل کنترل شود.
- در اینجا از margin-top به طور کامل صرفنظر شدهاست، تا بتوان اندازهگیری فواصل بین عناصر را بهتر محاسبه کرد. بوت استرپ 4 تنها یک margin را در پایین تمام عناصر صفحه، تنظیم میکند. بنابراین آگاهی از وجود این پیشفرض، تنظیم فواصل بین عناصر را نیز سادهتر میکند.
- در این فایل در همهجا از خاصیت inherit استفاده شدهاست تا امکان بازنویسی شیوهنامههای آن توسط custom styles ما سادهتر شود.
- پیشفرض دیگری که در این نگارش از بوت استرپ تنظیم شدهاست، border-box میباشد. به این ترتیب اندازه گیری عرض عناصر سادهتر میشوند. برای مثال اگر عرض یک div را مساوی 200px قرار دهید، یک padding پیشفرض نیز برای آن درنظر گرفته شدهاست و padding سفارشی تنظیم شدهی برای آن بیاثر خواهد بود.
- در این نگارش، فونت پیشفرض صفحه، به فونت پیشفرض سیستم تنظیم شدهاست و نه فونت از پیش تعیین شدهی خاصی. از این جهت که این قلمهای سیستمی، دارای ویژگیهای خاصی هستند که آنها را برای سکوهای کاری مختلف، منحصربفرد میکنند.
مثال: نمایش تاثیر بوت استرپ 4 بر روی تایپوگرافی پیشفرض مرورگر
با این خروجی:
با اعمال بوت استرپ
بدون اعمال بوت استرپ
در اینجا دو تصویر راملاحظه میکنید؛ یکی با اعمال bootstrap.min.css به صفحهاست و دیگری با حذف آن از صفحه. به این ترتیب مشاهده میکنید که صرفا اعمال بوت استرپ به یک صفحهی متداول، کیفیت نمایش آنرا با بازنویسی شیوهنامهی پیشفرض مرورگر، به نحو قابل ملاحظهای بهبود بخشیدهاست و آنرا زیباتر کردهاست.
در اینجا تنها المان بوت استرپی که به صفحه اضافه شدهاست و جزو استانداردهای HTML نیست، یک div با کلاس container است:
کل محتوای صفحه جهت اعمال شیوهنامههای بوت استرپ، داخل این div قرار میگیرند. اولین تاثیر آن واکنشگرا کردن صفحهاست و همچنین یک padding را نیز به قسمتهای چپ و راست صفحه اضافه کردهاست.
در این مثال تاثیر بوت استرپ را بر روی شیوهنامههای پیشفرض خصوصا h1 تا h6، مشاهده میکنید.
روش دیگر تعریف headings در اینجا، استفاده از کلاسهایی با نامهای مشابه است:
علاوه بر آن، کلاس display نیز در اینجا برای تعیین اندازهی headings سفارشی پیش بینی شدهاست که میتوان از عدد 1 تا 4 را توسط آن تنظیم کرد:
با این خروجی و اندازه در مقایسه با headings استاندارد که امکان تعریف تیترهایی بزرگتر از اندازههای متداول را میسر میکنند:
همچنین اگر نیاز به بزرگتر نمایش دادن متن قسمت ابتدایی صفحه وجود داشت، میتوان از کلاس Lead استفاده کرد:
کلاسهای کمکی کار با متون در بوت استرپ 4
بوت استرپ 4 به همراه تعدادی کلاس کمکی کار با متون است که نیازهای متداول تایپوگرافی را برآورده میکنند:
1) کلاسهای کمکی محل قرارگیری متون
- کلاس text-justify کار کشیدن و متناسب کردن یک پاراگراف را با گوشههای سمت چپ و راست صفحه انجام میدهد.
- کلاس text-nowrap از شکسته شدن متن به چندین سطر جلوگیری میکند. برای مثال میتواند برای نمایش کدها مناسب باشد.
- کلاس متغیر text-xx-pos برای تعیین محل قرارگیری متن کاربرد دارد:
در اینجا ذکر xx اختیاری است و میتواند sm، برای اندازههای صفحهی بیشتر از 576px و یا md، برای اندازههای صفحهی بیشتر از 768px و یا lg، برای اندازههای صفحهی بیشتر از 992px و یا xl، برای اندازههای صفحهی بیشتر از 1200px باشد. این اندازههای یاد شده را در ادامه بیشتر مشاهده خواهید کرد.
همچنین pos میتواند left ،center و یا right باشد.
برای مثال کلاس text-sm-center به این معنا است که متن مدنظر در break-point ایی به نام sm، یعنی با اندازهی صفحهی بیشتر از 576px، در وسط صفحه نمایش داده خواهد شد.
2) کلاسهای نمایش upper-case و lower-case حروف
- کلاس text-lowercase کار نمایش lower-case کل یک پاراگراف اعمالی را انجام میدهد.
- کلاس text-uppercase کار نمایش upper-case کل یک پاراگراف اعمالی را انجام میدهد.
- کلاس text-capitalize، اولین حرف هر واژه را به صورت بزرگ نمایش میدهد.
3) کلاسهای شیوهی نمایش متون
کلاس font-weight-bold، کلاس font-weight-normal و کلاس font-italic نمایش ضخیم، عادی و یا italic متن را سبب میشوند.
مثال: بررسی تاثیر کلاسهای کمکی کار با متون در بوت استرپ 4
با این خروجی
در اینجا اگر کلاس text-right را به heading اضافه کنیم:
چنین خروجی حاصل میشود:
و یا میتوان این کلاسها را با هم ترکیب کرد:
این ترکیب به این معنا است:
- متن h1 در حالت عادی در وسط صفحه نمایش داده شود.
- اما متن مدنظر در break-point ایی به نام sm، یعنی با اندازهی صفحهی بیشتر از 576px، در سمت راست صفحه نمایش داده خواهد شد.
این اعداد توسط افزونهی ViewPort نمایش داده شدهاند.
همچنین تاثیر text-justify را نیز به اولین پاراگراف
به صورت ذیل مشاهده میکنید که در مقایسه با تصویر قبلی، سبب کشیده شدن متن و تنظیم آن با سمت راست و چپ صفحه شدهاست:
و یا اگر text-nowrap را به پاراگرافی اعمال کنیم:
سبب نمایش یک سطری آن خواهد شد که در اینجا با پدید آمدن یک اسکرول بار افقی، قابل ملاحظهاست.
کلاسهای کمکی کار با لیستها و نقل قولها در بوت استرپ 4
بوت استرپ 4 به همراه کلاسهایی کمکی برای کار با لیستها و نقل قولها است؛ مانند:
- کلاس list-unstyled سبب حذف bullets از یک لیست میشود.
- برای ایجاد لیستهای Inline میتوان از کلاس list-inline بر روی المان UL و سپس list-inline-item بر روی هر LI آن، کمک گرفت.
در این مثال نحوهی حذف bullets و همچنین inline تعریف کردن دو لیست را مشاهده میکنید؛ با این خروجی:
در حالت لیست inline، آیتمهای لیست از چپ به راست در یک سطر نمایش داده میشوند. برای مثال میتواند برای نمایش breadcrumbs در یک سایت مناسب باشد.
همچنین برای نمایش نقل قولها میتوان از کلاس blockquote و برای نمایش بهتر امضای آن از کلاس blockquote-footer استفاده کرد:
در اینجا دو blockquote را مشاهده میکنید. مورد اول بدون کلاس blockquote است و دومی به همراه این کلاس و یک footer تعریف شدهاست. همچنین میتوان کلاسهایی مانند text-right را نیز به blockquote اضافه کرد.
البته در نگارش 4، حاشیهی خاکستری blockquote که در نگارش سوم آن وجود داشت، حذف شدهاست.
کار با رنگها در بوت استرپ 4
بوت استرپ، به همراه تعدادی کلاس مخصوص رنگها است که از آن در همه جا استفاده میکند؛ مانند رنگهای دکمهها، پس زمینهها و متون.
1) کلاسهای تعیین رنگ متون:
برای مثال در اینجا بجای Color میتوان یکی از ثوابت ذیل آنرا قید کرد؛ مانند text-primary و یا text-danger
این کلاسها برای تعیین رنگ متون و همچنین لینکها کاربرد دارند.
2) کلاسهای تعیین رنگ پس زمینه:
در اینجا برای نمونه بجای Color میتوان یکی از ثوابت ذیل آنرا قید کرد؛ مانند bg-primary و یا bg-danger
مثال: اعمال رنگهای زمینهای بوت استرپ
با این خروجی
در اینجا مثالهایی را از اعمال کلاسهای رنگهای بوت استرپ مشاهده میکنید. همچنین امکان ترکیب آنها مانند مثال زیر نیز وجود دارد:
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: Bootstrap4_02.zip
تایپوگرافی مقدماتی بوت استرپ 4
شیوهنامههای همراه با بوت استرپ، رفتار و تنظیمات پیشفرض مرورگر را بازنویسی میکنند. این بازنویسی با فایل node_modules\bootstrap\scss\_reboot.scss شروع میشود. اگر مجموعهی بوت استرپ را توسط روش معرفی شدهی در مطلب «روشهای مختلف دریافت و نصب بوت استرپ 4» دریافت کرده باشید، کدهای کامل SASS آن، در پوشهی scss این مجموعه، موجود هستند که یکی از آنها فایل reboot است. کار آن نرمال سازی شیوهنامهها، به نحوی است که در مرورگرها مختلف و همچنین وسایل نمایشی متفاوت، یکسان به نظر برسند:
- برای مثال در این فایل از روش اندازه گیری rem استفاده شدهاست تا مدیریت اندازههای آن در سکوهای کاری مختلف قابل کنترل شود.
- در اینجا از margin-top به طور کامل صرفنظر شدهاست، تا بتوان اندازهگیری فواصل بین عناصر را بهتر محاسبه کرد. بوت استرپ 4 تنها یک margin را در پایین تمام عناصر صفحه، تنظیم میکند. بنابراین آگاهی از وجود این پیشفرض، تنظیم فواصل بین عناصر را نیز سادهتر میکند.
- در این فایل در همهجا از خاصیت inherit استفاده شدهاست تا امکان بازنویسی شیوهنامههای آن توسط custom styles ما سادهتر شود.
- پیشفرض دیگری که در این نگارش از بوت استرپ تنظیم شدهاست، border-box میباشد. به این ترتیب اندازه گیری عرض عناصر سادهتر میشوند. برای مثال اگر عرض یک div را مساوی 200px قرار دهید، یک padding پیشفرض نیز برای آن درنظر گرفته شدهاست و padding سفارشی تنظیم شدهی برای آن بیاثر خواهد بود.
- در این نگارش، فونت پیشفرض صفحه، به فونت پیشفرض سیستم تنظیم شدهاست و نه فونت از پیش تعیین شدهی خاصی. از این جهت که این قلمهای سیستمی، دارای ویژگیهای خاصی هستند که آنها را برای سکوهای کاری مختلف، منحصربفرد میکنند.
مثال: نمایش تاثیر بوت استرپ 4 بر روی تایپوگرافی پیشفرض مرورگر
<body> <div class="container"> <section class="content" id="mission"> <h1>Our Commitment <small>to you</small></h1> <p>Wisdom Pet Medicine strives to blend the best in traditional and <em>alternative medicine</em> in the <strong>diagnosis and treatment</strong> of companion animals including dogs, cats, birds, reptiles, rodents, and fish. We apply the wisdom garnered in the <mark>centuries old tradition</mark> of veterinary medicine, to find the safest treatments and cures.</p> <p>We strive to be your pet's medical <del>staff</del> experts from youth through the senior years. <small>We build preventative health care plans for each and every one of our patients, based on breed, age, and sex, so that your pet receives the most appropriate care at crucial milestones.</small> We want to give your pet a long and healthy life.</p> </section> <section class="content" id="services"> <h2>Exotic Pets</h2> <p>We offer <strong>specialized</strong> care for <em>reptiles, rodents, birds,</em> and other exotic pets.</p> <h3>Grooming</h3> <p>Our therapeutic <span>grooming</span> treatments help battle fleas, allergic dermatitis, and other challenging skin conditions.</p> <h4>General Health</h4> <p>Wellness and senior exams, ultrasound, x-ray, and dental cleanings are just a few of our general health services.</p> <h5>Nutrition</h5> <p>Let our nutrition experts review your pet's diet and prescribe a custom nutrition plan for optimum health and disease prevention.</p> <h6>Pest Control</h6> <p>We offer the latest advances in safe and effective prevention and treatment of fleas, ticks, worms, heart worm, and other parasites.</p> <h2>Vaccinations</h2> <p>Our veterinarians are experienced in modern vaccination protocols that prevent many of the deadliest diseases in pets.</p> </section> </div> </body>
با اعمال بوت استرپ
بدون اعمال بوت استرپ
در اینجا دو تصویر راملاحظه میکنید؛ یکی با اعمال bootstrap.min.css به صفحهاست و دیگری با حذف آن از صفحه. به این ترتیب مشاهده میکنید که صرفا اعمال بوت استرپ به یک صفحهی متداول، کیفیت نمایش آنرا با بازنویسی شیوهنامهی پیشفرض مرورگر، به نحو قابل ملاحظهای بهبود بخشیدهاست و آنرا زیباتر کردهاست.
در اینجا تنها المان بوت استرپی که به صفحه اضافه شدهاست و جزو استانداردهای HTML نیست، یک div با کلاس container است:
<body> <div class="container">
در این مثال تاثیر بوت استرپ را بر روی شیوهنامههای پیشفرض خصوصا h1 تا h6، مشاهده میکنید.
روش دیگر تعریف headings در اینجا، استفاده از کلاسهایی با نامهای مشابه است:
<div class="h1">Test div class H1</div>
<div class="display-1">Test div class display-1</div>
همچنین اگر نیاز به بزرگتر نمایش دادن متن قسمت ابتدایی صفحه وجود داشت، میتوان از کلاس Lead استفاده کرد:
<p class="lead">Testing a lead class</p>
کلاسهای کمکی کار با متون در بوت استرپ 4
بوت استرپ 4 به همراه تعدادی کلاس کمکی کار با متون است که نیازهای متداول تایپوگرافی را برآورده میکنند:
1) کلاسهای کمکی محل قرارگیری متون
- کلاس text-justify کار کشیدن و متناسب کردن یک پاراگراف را با گوشههای سمت چپ و راست صفحه انجام میدهد.
- کلاس text-nowrap از شکسته شدن متن به چندین سطر جلوگیری میکند. برای مثال میتواند برای نمایش کدها مناسب باشد.
- کلاس متغیر text-xx-pos برای تعیین محل قرارگیری متن کاربرد دارد:
در اینجا ذکر xx اختیاری است و میتواند sm، برای اندازههای صفحهی بیشتر از 576px و یا md، برای اندازههای صفحهی بیشتر از 768px و یا lg، برای اندازههای صفحهی بیشتر از 992px و یا xl، برای اندازههای صفحهی بیشتر از 1200px باشد. این اندازههای یاد شده را در ادامه بیشتر مشاهده خواهید کرد.
همچنین pos میتواند left ،center و یا right باشد.
برای مثال کلاس text-sm-center به این معنا است که متن مدنظر در break-point ایی به نام sm، یعنی با اندازهی صفحهی بیشتر از 576px، در وسط صفحه نمایش داده خواهد شد.
2) کلاسهای نمایش upper-case و lower-case حروف
- کلاس text-lowercase کار نمایش lower-case کل یک پاراگراف اعمالی را انجام میدهد.
- کلاس text-uppercase کار نمایش upper-case کل یک پاراگراف اعمالی را انجام میدهد.
- کلاس text-capitalize، اولین حرف هر واژه را به صورت بزرگ نمایش میدهد.
3) کلاسهای شیوهی نمایش متون
کلاس font-weight-bold، کلاس font-weight-normal و کلاس font-italic نمایش ضخیم، عادی و یا italic متن را سبب میشوند.
مثال: بررسی تاثیر کلاسهای کمکی کار با متون در بوت استرپ 4
<body> <div class="container"> <section class="content" id="mission"> <h1 class="text-center text-sm-right text-md-left text-uppercase">Our Commitment</h1> <p class="lead text-justify">Wisdom Pet Medicine strives to blend the best in traditional and <em>alternative medicine</em> in the <strong>diagnosis and treatment</strong> of companion animals including dogs, cats, birds, reptiles, rodents, and fish. We apply the wisdom garnered in the <mark>centuries old tradition</mark> of veterinary medicine, to find the safest treatments and cures.</p> <p class="text-nowrap text-capitalize">We strive to be your pet's medical <del>staff</del> experts from youth through the senior years. <small>We build preventative health care plans for each and every one of our patients, based on breed, age, and sex, so that your pet receives the most appropriate care at crucial milestones.</small> We want to give your pet a long and healthy life.</p> </section> <section class="content" id="services"> <div class="display-4">Exotic Pets</div> <p>We <span class="font-weight-bold">offer</span> <strong class="font-weight-normal">specialized</strong> care for <em>reptiles, rodents, birds,</em> and other exotic pets.</p> <h3 class="text-left text-md-center text-sm-right">Grooming</h3> <p>Our therapeutic <span>grooming</span> treatments help battle fleas, allergic dermatitis, and other challenging skin conditions.</p> <h4>General Health</h4> <p>Wellness and senior exams, ultrasound, x-ray, and dental cleanings are just a few of our general health services.</p> <h5>Nutrition</h5> <p>Let our nutrition experts review your pet's diet and prescribe a custom nutrition plan for optimum health and disease prevention.</p> <h6>Pest Control</h6> <p>We offer the latest advances in safe and effective prevention and treatment of fleas, ticks, worms, heart worm, and other parasites.</p> <h2>Vaccinations</h2> <p>Our veterinarians are experienced in modern vaccination protocols that prevent many of the deadliest diseases in pets.</p> </section> </div> </body>
در اینجا اگر کلاس text-right را به heading اضافه کنیم:
<h1 class="text-right">Our Commitment <small>to you</small></h1>
و یا میتوان این کلاسها را با هم ترکیب کرد:
<h1 class="text-center text-sm-right">Our Commitment <small>to you</small></h1>
- متن h1 در حالت عادی در وسط صفحه نمایش داده شود.
- اما متن مدنظر در break-point ایی به نام sm، یعنی با اندازهی صفحهی بیشتر از 576px، در سمت راست صفحه نمایش داده خواهد شد.
این اعداد توسط افزونهی ViewPort نمایش داده شدهاند.
همچنین تاثیر text-justify را نیز به اولین پاراگراف
<p class="lead text-justify">
و یا اگر text-nowrap را به پاراگرافی اعمال کنیم:
<p class="text-nowrap">
سبب نمایش یک سطری آن خواهد شد که در اینجا با پدید آمدن یک اسکرول بار افقی، قابل ملاحظهاست.
کلاسهای کمکی کار با لیستها و نقل قولها در بوت استرپ 4
بوت استرپ 4 به همراه کلاسهایی کمکی برای کار با لیستها و نقل قولها است؛ مانند:
- کلاس list-unstyled سبب حذف bullets از یک لیست میشود.
- برای ایجاد لیستهای Inline میتوان از کلاس list-inline بر روی المان UL و سپس list-inline-item بر روی هر LI آن، کمک گرفت.
<body> <div class="container"> <section class="content" id="services"> <h2>Exotic Pets</h2> <p>We offer <strong>specialized</strong> care for <em>reptiles, rodents, birds,</em> and other exotic pets.</p> <ul class="list-unstyled"> <li>Grooming</li> <li>General Health</li> <li>Nutrition</li> <li>Pest Control</li> <li>Vaccinations</li> </ul> <ul class="list-inline"> <li class="list-inline-item">Grooming</li> <li class="list-inline-item">General Health</li> <li class="list-inline-item">Nutrition</li> <li class="list-inline-item">Pest Control</li> <li class="list-inline-item">Vaccinations</li> </ul> </section> </div> </body>
در حالت لیست inline، آیتمهای لیست از چپ به راست در یک سطر نمایش داده میشوند. برای مثال میتواند برای نمایش breadcrumbs در یک سایت مناسب باشد.
همچنین برای نمایش نقل قولها میتوان از کلاس blockquote و برای نمایش بهتر امضای آن از کلاس blockquote-footer استفاده کرد:
<body> <div class="container"> <section class="content" id="testimonials"> <h2>Testimonials</h2> <blockquote> During the summer, our rabbit, Tonto, began to have severe redness and itching on his belly and feet. I'm very thankful to the veterinarians and staff at Wisdom for the excellent care Tonto received, and for nipping his allergies in the bud, so to speak. Jane </blockquote> <blockquote class="blockquote text-right"> When Samantha, our Siamese cat, began sleeping all the time and urinating excessively, we brought her to see the specialists at Wisdom. Now, two years later, Samantha is still free from any complications of diabetes, and her blood sugar regularly tests normal. <div class="blockquote-footer"> The McPhersons </div> </blockquote> </section> </div> </body>
در اینجا دو blockquote را مشاهده میکنید. مورد اول بدون کلاس blockquote است و دومی به همراه این کلاس و یک footer تعریف شدهاست. همچنین میتوان کلاسهایی مانند text-right را نیز به blockquote اضافه کرد.
البته در نگارش 4، حاشیهی خاکستری blockquote که در نگارش سوم آن وجود داشت، حذف شدهاست.
کار با رنگها در بوت استرپ 4
بوت استرپ، به همراه تعدادی کلاس مخصوص رنگها است که از آن در همه جا استفاده میکند؛ مانند رنگهای دکمهها، پس زمینهها و متون.
1) کلاسهای تعیین رنگ متون:
برای مثال در اینجا بجای Color میتوان یکی از ثوابت ذیل آنرا قید کرد؛ مانند text-primary و یا text-danger
این کلاسها برای تعیین رنگ متون و همچنین لینکها کاربرد دارند.
2) کلاسهای تعیین رنگ پس زمینه:
در اینجا برای نمونه بجای Color میتوان یکی از ثوابت ذیل آنرا قید کرد؛ مانند bg-primary و یا bg-danger
مثال: اعمال رنگهای زمینهای بوت استرپ
<body> <div class="container"> <section class="content" id="services"> <h2 class="text-danger">Our Mission</h2> <p class="bg-danger text-white">Wisdom Pet Medicine strives to blend the best in traditional and alternative medicine in the diagnosis and treatment of companion animals including dogs, cats, birds, reptiles, rodents, and fish. We apply the wisdom garnered in the centuries old tradition of veterinary medicine, to find the safest treatments and cures.</p> <ul> <li><a class="text-warning" href="#">Grooming</a></li> <li><a href="#">General Health</a></li> <li><a href="#">Nutrition</a></li> <li><a href="#">Pest Control</a></li> <li><a href="#">Vaccinations</a></li> </ul> </section> <section class="content" id="testimonials"> <h2>Testimonials</h2> <blockquote class="blockquote bg-faded text-info"> During the summer, our rabbit, Tonto, began to have severe redness and itching on his belly and feet. I'm very thankful to the veterinarians and staff at Wisdom for the excellent care Tonto received, and for nipping his allergies in the bud, so to speak. <div class="blockquote-footer"> Jane </div> </blockquote> </section> </div> </body>
در اینجا مثالهایی را از اعمال کلاسهای رنگهای بوت استرپ مشاهده میکنید. همچنین امکان ترکیب آنها مانند مثال زیر نیز وجود دارد:
<p class="bg-danger text-white">
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: Bootstrap4_02.zip
اشتراکها
خواندن اطلاعات از sd کارت
تا اینجا تنظیمات اصلی فرم ثبت اطلاعات کارمندان را انجام دادیم. اکنون نوبت به ارسال این اطلاعات به سمت سرور است. پیشنیاز آن نیز تدارک مواردی است که در مطلب «یکپارچه سازی Angular CLI و ASP.NET Core در VS 2017» پیشتر بحث شدند. از این مطلب تنها تنظیمات موارد ذیل را نیاز خواهیم داشت و از تکرار آنها در اینجا صرفنظر میشود تا هم مطلب کوتاهتر شود و هم بتوان بر روی اصل موضوع جاری، تمرکز کرد:
- ایجاد یک پروژهی جدید ASP.NET Core در VS 2017
- تنظیمات یک برنامهی ASP.NET Core خالی برای اجرای یک برنامهی Angular CLI
- تنظیمات فایل آغازین یک برنامهی ASP.NET Core جهت ارائهی برنامههای Angular
- ایجاد ساختار اولیهی برنامهی Angular CLI در داخل پروژهی جاری: این مورد را تاکنون انجام دادهایم و تکمیل کردهایم. بنابراین تنها کاری که نیاز است انجام شود، cut و paste محتوای پوشهی angular-template-driven-forms-lab (پروژهی این سری) به ریشهی پروژهی ASP.NET Core است.
- تنظیم محل خروجی نهایی Angular CLI به پوشهی wwwroot
- روش اول و یا دوم اجرای برنامههای مبتنی بر ASP.NET Core و Angular CLI
البته سورس کامل تمام این تنظیمات را از انتهای بحث نیز میتوانید دریافت کنید.
ضمن اینکه هیچ نیازی هم به استفاده از VS 2017 نیست و هر دوی برنامهی Angular و ASP.NET Core را میتوان توسط VSCode به خوبی مدیریت و اجرا کرد.
ایجاد ساختار مقدماتی سرویس ارسال اطلاعات به سرور
در برنامههای Angular مرسوم است جهت کاهش مسئولیتهای یک کلاس و امکان استفادهی مجدد از کدها، منطق ارسال اطلاعات به سرور، به درون کلاس یک سرویس منتقل شود و سپس این سرویس به کلاسهای کامپوننتها، برای مثال یک فرم ثبت اطلاعات، برای ارسال و یا دریافت اطلاعات، تزریق گردد. به همین جهت، ابتدا ساختار ابتدایی این سرویس و تنظیمات مرتبط با آنرا انجام میدهیم.
ابتدا از طریق خط فرمان به پوشهی ریشهی برنامه وارد شده (جائیکه فایل Startup.cs قرار دارد) و سپس دستور ذیل را اجرا میکنیم:
با این خروجی
همانطور که در سطر آخر نیز ملاحظه میکنید، فایل employee.module.ts را جهت درج کلاس جدید FormPosterService در قسمت providers ماژول آن به روز رسانی میکند؛ تا بتوانیم این سرویس را در کامپوننتهای این ماژول تزریق کرده و استفاده کنیم.
ساختار ابتدایی این سرویس را نیز به نحو ذیل تغییر میدهیم:
در اینجا سرویس Http انگیولار به سازندهی کلاس تزریق شدهاست و این نحوهی تعریف سبب میشود تا بتوان به پارامتر http، به صورت یک فیلد خصوصی تعریف شدهی در سطح کلاس نیز دسترسی پیدا کنیم.
چون این کلاس از ماژول توکار Http استفاده میکند، نیاز است این ماژول را نیز به قسمت imports فایل src\app\app.module.ts اضافه کنیم:
اکنون میتوانیم این سرویس جدید FormPosterService را به سازندهی کامپوننت EmployeeRegisterComponent در فایل src\app\employee\employee-register\employee-register.component.ts تزریق کنیم:
در ادامه برای آزمایش برنامه، به ریشهی پروژه وارد شده و دو پنجرهی کنسول مجزا را باز کنید. در اولی، دستورات:
و در دومی، دستورات ذیل را اجرا کنید:
دستورات اول کار بازیابی وابستگیهای سمت کلاینت و سپس ساخت تدریجی برنامهی Angular را دنبال میکند. دستورات دوم، وابستگیهای برنامهی ASP.NET Core را دریافت و نصب کرده و سپس برنامه را در حالت watch ساخته و بر روی پورت 5000 ارائه میکند (بدون نیاز به اجرای VS 2017؛ این دستور عمومی است).
به همین جهت برای آزمایش ابتدایی آن، آدرس http://localhost:5000 را در مرورگر باز کنید. برگهی developer tools مرورگر را نیز بررسی کنید تا خطایی در آن ظاهر نشده باشد. برای مثال اگر فراموش کرده باشید تا HttpModule را به app.module اضافه کنید، خطای no provider for HttpModule را مشاهده خواهید کرد.
مدیریت رخداد submit فرم در Angular
تا اینجا کار برپایی تنظیمات اولیهی کار با سرویس Http را انجام دادیم. مرحلهی بعد مدیریت رخداد submit فرم است. به همین جهت فایل src\app\employee\employee-register\employee-register.component.html را گشوده و سپس رخدادگردان submit را به فرم آن اضافه کنید:
در حین رخدادگردانی submit میتوان به template reference variable تعریف شدهی form# برای دسترسی به وهلهای از ngForm نیز کمک گرفت.
امضای متد submitForm را در اینجا مشاهده میکنید. form دریافتی آن از نوع NgForm است که در ابتدای فایل import شدهاست.
در همین حال اگر بر روی دکمهی ok کلیک کنیم، چنین خروجی را در کنسول developer مروگر میتوان مشاهده کرد:
اولین مورد، محتوای this.model است و دومی محتوای form.value را گزارش کردهاست. همانطور که مشاهده میکنید، مقدار form.value بسیار شبیه است به وهلهای از مدلی که در سطح کلاس تعریف کردهایم و این مقدار همواره توسط Angular نگهداری و مدیریت میشود. بنابراین حتما الزامی نیست تا مدلی را جهت کار با فرمهای مبتنی بر قالبها به صورت جداگانهای تهیه کرد. توسط شیء form نیز میتوان به تمام اطلاعات فیلدها دسترسی یافت.
تکمیل سرویس ارسال اطلاعات به سرور
در ادامه میخواهیم اطلاعات مدل فرم را به سرور ارسال کنیم. برای این منظور سرویس FormPoster را به صورت ذیل تکمیل میکنیم:
برای کار با Observables یا میتوان نوشت 'import 'rxjs/Rx که تمام بستهی RxJS را import میکند، یا همانند این مثال بهتر است تنها اپراتورهایی را که به آنها نیاز پیدا میکنیم، import نمائیم. به این ترتیب حجم نهایی ارائهی برنامه نیز کاهش خواهد یافت.
در متد postEmployeeForm، ابتدا توسط JSON.stringify محتوای شیء کارمند encode میشود. البته متد post اینکار را به صورت توکار نیز میتواند مدیریت کند. سپس ذکر هدر مناسب در اینجا الزامی است تا در سمت سرور بتوانیم اطلاعات دریافتی را به شیء متناظری نگاشت کنیم. در غیراینصورت model binder سمت سرور نمیداند که چه نوع فرمتی را دریافت کردهاست و چه نوع decoding را باید انجام دهد.
در قسمت map، کار بررسی اطلاعات دریافتی از سرور را انجام خواهیم داد و اگر در این بین خطایی وجود داشت، توسط متد handleError در کنسول developer مرورگر نمایش داده میشود.
خروجی متد postEmployeeForm یک Observable است. بنابراین تا زمانیکه یک subscriber نداشته باشد، اجرا نخواهد شد. به همین جهت به کلاس EmployeeRegisterComponent مراجعه کرده و متد submitForm را به نحو ذیل تکمیل میکنیم:
در اینجا ابتدا اعتبارسنجی سفارشی drop down را که در قسمت قبل بررسی کردیم، قرار دادهایم. پس از آن متد postEmployeeForm سرویس formPoster فراخوانی شدهاست و در اینجا کار subscribe به نتیجهی عملیات صورت گرفتهاست که میتواند حاوی اطلاعاتی از سمت سرور و یا خطایی در این بین باشد.
یک نکته: اگر علاقمند باشید تا ساختار واقعی شیء NgForm را مشاهده کنید، در ابتدای متد فوق، console.log(form.form) را فراخوانی کنید و سپس شیء حاصل را در کنسول developer مرورگر بررسی نمائید.
تکمیل Web API برنامهی ASP.NET Core جهت دریافت اطلاعات از کلاینتها
در ابتدای سرویس formPoster، یک چنین تعریفی را داریم:
به همین جهت نیاز است سرویس Web API سمت سرور خود را بر این مبنا تکمیل کنیم.
ابتدا مدل زیر را به پروژهی ASP.NET Core جاری، معادل نمونهی تایپاسکریپتی سمت کلاینت آن اضافه میکنیم. البته در اینجا یک Id نیز اضافه شدهاست:
سپس کنترلر جدید EmployeeController را با محتوای ذیل اضافه خواهیم کرد:
این کنترلر با شیوهی Web API تعریف شدهاست. مسیریابی آن با api شروع میشود تا با مسیر baseUrl سرویس formPoster تطابق پیدا کند.
در اینجا پس از ثبت فرضی مدل، Id آن به همراه اطلاعات مدل، به نحوی که ملاحظه میکنید، بازگشت داده شدهاست. این نوع خروجی، یک چنین JSON ایی را تولید میکند:
به همین جهت است که در متد extractData، دسترسی به body.fields را مشاهده میکنید. این fields در اینجا دربرگیرندهی اطلاعات بازگشتی از سرور است (نام آن دلخواه است و درصورت تغییر آن در سمت سرو، باید این نام را در متد extractData نیز اصلاح کنید).
اکنون اگر برنامه را با دستورات dotnet watch build و ng build --watch اجرا کنیم، بر روی پورت 5000 قابل دسترسی خواهد بود و پس از ارسال فرم به سرور، چنین خروجی را میتوان در کنسول developer مرورگر مشاهده کرد:
نمایش success به همراه شیءایی که از سمت سرور دریافت شدهاست؛ که حاصل اجرای سطر ذیل در متد submitForm است:
همانطور که مشاهده میکنید، این شیء به همراه Id نیز هست. بنابراین درصورت نیاز به آن در سمت کلاینت، خاصیت معادل آنرا به کلاس کارمند اضافه کرده و در همین سطر فوق میتوان به آن دسترسی یافت.
بارگذاری اطلاعات drop down از سرور
تا اینجا اطلاعات drop down نمایش داده شده از یک آرایهی مشخص سمت کلاینت تامین شدند. در ادامه قصد داریم تا آنها را از سرور دریافت کنیم. به همین جهت اکشن متد ذیل را به کنترلر سمت سرور برنامه اضافه کنید:
که برای آزمایش آن میتوانید مسیر http://localhost:5000/api/employee/languages را جداگانه در مرورگر درخواست کنید.
پس از آن در سمت کلاینت این تغییرات نیاز هستند:
ابتدا به سرویس FormPosterService دو متد ذیل را اضافه میکنیم که کار آنها دریافت و پردازش اطلاعات از api/employee/languages سمت سرور هستند:
اینبار چون خروجی سمت سرور را مانند قبل (متد extractData) داخل فیلدی مانند fields محصور نکردیم، همان body دریافتی بازگشت داده شدهاست.
پس از آن دو تغییر ذیل را نیاز است به EmployeeRegisterComponent اعمال کنیم:
ابتدا آرایهی زبانها با یک آرایهی خالی مقدار دهی شدهاست و سپس در متد ngOnInit، کار دریافت اطلاعات آن از سرور، صورت گرفتهاست.
مشکل! ممکن است مدت زمانی طول بکشد تا این اطلاعات از سمت سرور دریافت شوند. در این حالت میتوان به شکل زیر در فایل employee-register.component.html فرم را تا زمان پر شدن دراپ داون آن مخفی کرد:
در این حالت هر زمانیکه آرایهی زبانها پر شد، loading حذف شده و div نمایان میگردد.
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: angular-template-driven-forms-lab-05.zip
برای اجرای آن فرض بر این است که پیشتر Angular CLI را نصب کردهاید. سپس به ریشهی پروژه وارد شده و دو پنجرهی کنسول مجزا را باز کنید. در اولی دستورات:
و در دومی دستورات ذیل را اجرا کنید:
اکنون میتوانید برنامه را در آدرس http://localhost:5000 مشاهده و اجرا کنید.
- ایجاد یک پروژهی جدید ASP.NET Core در VS 2017
- تنظیمات یک برنامهی ASP.NET Core خالی برای اجرای یک برنامهی Angular CLI
- تنظیمات فایل آغازین یک برنامهی ASP.NET Core جهت ارائهی برنامههای Angular
- ایجاد ساختار اولیهی برنامهی Angular CLI در داخل پروژهی جاری: این مورد را تاکنون انجام دادهایم و تکمیل کردهایم. بنابراین تنها کاری که نیاز است انجام شود، cut و paste محتوای پوشهی angular-template-driven-forms-lab (پروژهی این سری) به ریشهی پروژهی ASP.NET Core است.
- تنظیم محل خروجی نهایی Angular CLI به پوشهی wwwroot
- روش اول و یا دوم اجرای برنامههای مبتنی بر ASP.NET Core و Angular CLI
البته سورس کامل تمام این تنظیمات را از انتهای بحث نیز میتوانید دریافت کنید.
ضمن اینکه هیچ نیازی هم به استفاده از VS 2017 نیست و هر دوی برنامهی Angular و ASP.NET Core را میتوان توسط VSCode به خوبی مدیریت و اجرا کرد.
ایجاد ساختار مقدماتی سرویس ارسال اطلاعات به سرور
در برنامههای Angular مرسوم است جهت کاهش مسئولیتهای یک کلاس و امکان استفادهی مجدد از کدها، منطق ارسال اطلاعات به سرور، به درون کلاس یک سرویس منتقل شود و سپس این سرویس به کلاسهای کامپوننتها، برای مثال یک فرم ثبت اطلاعات، برای ارسال و یا دریافت اطلاعات، تزریق گردد. به همین جهت، ابتدا ساختار ابتدایی این سرویس و تنظیمات مرتبط با آنرا انجام میدهیم.
ابتدا از طریق خط فرمان به پوشهی ریشهی برنامه وارد شده (جائیکه فایل Startup.cs قرار دارد) و سپس دستور ذیل را اجرا میکنیم:
>ng g s employee/FormPoster -m employee.module
installing service create src\app\employee\form-poster.service.spec.ts create src\app\employee\form-poster.service.ts update src\app\employee\employee.module.ts
ساختار ابتدایی این سرویس را نیز به نحو ذیل تغییر میدهیم:
import { Injectable } from '@angular/core'; import { Http } from '@angular/http'; import { Employee } from './employee'; @Injectable() export class FormPosterService { constructor(private http:Http) { } postEmployeeForm(employee: Employee) { } }
چون این کلاس از ماژول توکار Http استفاده میکند، نیاز است این ماژول را نیز به قسمت imports فایل src\app\app.module.ts اضافه کنیم:
import { HttpModule } from "@angular/http"; @NgModule({ imports: [ BrowserModule, FormsModule, HttpModule, EmployeeModule, AppRoutingModule ]
import { FormPosterService } from "../form-poster.service"; export class EmployeeRegisterComponent implements OnInit { constructor(private formPoster: FormPosterService) {} }
در ادامه برای آزمایش برنامه، به ریشهی پروژه وارد شده و دو پنجرهی کنسول مجزا را باز کنید. در اولی، دستورات:
>npm install >ng build --watch
>dotnet restore >dotnet watch run
به همین جهت برای آزمایش ابتدایی آن، آدرس http://localhost:5000 را در مرورگر باز کنید. برگهی developer tools مرورگر را نیز بررسی کنید تا خطایی در آن ظاهر نشده باشد. برای مثال اگر فراموش کرده باشید تا HttpModule را به app.module اضافه کنید، خطای no provider for HttpModule را مشاهده خواهید کرد.
مدیریت رخداد submit فرم در Angular
تا اینجا کار برپایی تنظیمات اولیهی کار با سرویس Http را انجام دادیم. مرحلهی بعد مدیریت رخداد submit فرم است. به همین جهت فایل src\app\employee\employee-register\employee-register.component.html را گشوده و سپس رخدادگردان submit را به فرم آن اضافه کنید:
<form #form="ngForm" (submit)="submitForm(form)" novalidate>
export class EmployeeRegisterComponent implements OnInit { submitForm(form: NgForm) { console.log(this.model); console.log(form.value); } }
در همین حال اگر بر روی دکمهی ok کلیک کنیم، چنین خروجی را در کنسول developer مروگر میتوان مشاهده کرد:
اولین مورد، محتوای this.model است و دومی محتوای form.value را گزارش کردهاست. همانطور که مشاهده میکنید، مقدار form.value بسیار شبیه است به وهلهای از مدلی که در سطح کلاس تعریف کردهایم و این مقدار همواره توسط Angular نگهداری و مدیریت میشود. بنابراین حتما الزامی نیست تا مدلی را جهت کار با فرمهای مبتنی بر قالبها به صورت جداگانهای تهیه کرد. توسط شیء form نیز میتوان به تمام اطلاعات فیلدها دسترسی یافت.
تکمیل سرویس ارسال اطلاعات به سرور
در ادامه میخواهیم اطلاعات مدل فرم را به سرور ارسال کنیم. برای این منظور سرویس FormPoster را به صورت ذیل تکمیل میکنیم:
import { Injectable } from "@angular/core"; import { Http, Response, Headers, RequestOptions } from "@angular/http"; import { Observable } from "rxjs/Observable"; import "rxjs/add/operator/do"; import "rxjs/add/operator/catch"; import "rxjs/add/observable/throw"; import "rxjs/add/operator/map"; import "rxjs/add/observable/of"; import { Employee } from "./employee"; @Injectable() export class FormPosterService { private baseUrl = "api/employee"; constructor(private http: Http) {} private extractData(res: Response) { const body = res.json(); return body.fields || {}; } private handleError(error: Response): Observable<any> { console.error("observable error: ", error); return Observable.throw(error.statusText); } postEmployeeForm(employee: Employee): Observable<Employee> { const body = JSON.stringify(employee); const headers = new Headers({ "Content-Type": "application/json" }); const options = new RequestOptions({ headers: headers }); return this.http .post(this.baseUrl, body, options) .map(this.extractData) .catch(this.handleError); } }
در متد postEmployeeForm، ابتدا توسط JSON.stringify محتوای شیء کارمند encode میشود. البته متد post اینکار را به صورت توکار نیز میتواند مدیریت کند. سپس ذکر هدر مناسب در اینجا الزامی است تا در سمت سرور بتوانیم اطلاعات دریافتی را به شیء متناظری نگاشت کنیم. در غیراینصورت model binder سمت سرور نمیداند که چه نوع فرمتی را دریافت کردهاست و چه نوع decoding را باید انجام دهد.
در قسمت map، کار بررسی اطلاعات دریافتی از سرور را انجام خواهیم داد و اگر در این بین خطایی وجود داشت، توسط متد handleError در کنسول developer مرورگر نمایش داده میشود.
خروجی متد postEmployeeForm یک Observable است. بنابراین تا زمانیکه یک subscriber نداشته باشد، اجرا نخواهد شد. به همین جهت به کلاس EmployeeRegisterComponent مراجعه کرده و متد submitForm را به نحو ذیل تکمیل میکنیم:
submitForm(form: NgForm) { console.log(this.model); console.log(form.value); // validate form this.validatePrimaryLanguage(this.model.primaryLanguage); if (this.hasPrimaryLanguageError) { return; } this.formPoster .postEmployeeForm(this.model) .subscribe( data => console.log("success: ", data), err => console.log("error: ", err) ); }
یک نکته: اگر علاقمند باشید تا ساختار واقعی شیء NgForm را مشاهده کنید، در ابتدای متد فوق، console.log(form.form) را فراخوانی کنید و سپس شیء حاصل را در کنسول developer مرورگر بررسی نمائید.
تکمیل Web API برنامهی ASP.NET Core جهت دریافت اطلاعات از کلاینتها
در ابتدای سرویس formPoster، یک چنین تعریفی را داریم:
export class FormPosterService { private baseUrl = "api/employee";
ابتدا مدل زیر را به پروژهی ASP.NET Core جاری، معادل نمونهی تایپاسکریپتی سمت کلاینت آن اضافه میکنیم. البته در اینجا یک Id نیز اضافه شدهاست:
namespace AngularTemplateDrivenFormsLab.Models { public class Employee { public int Id { set; get; } public string FirstName { get; set; } public string LastName { get; set; } public bool IsFullTime { get; set; } public string PaymentType { get; set; } public string PrimaryLanguage { get; set; } } }
سپس کنترلر جدید EmployeeController را با محتوای ذیل اضافه خواهیم کرد:
using Microsoft.AspNetCore.Mvc; using AngularTemplateDrivenFormsLab.Models; namespace AngularTemplateDrivenFormsLab.Controllers { [Route("api/[controller]")] public class EmployeeController : Controller { public IActionResult Post([FromBody] Employee model) { //todo: save model model.Id = 100; return Created("", new { fields = model }); } } }
در اینجا پس از ثبت فرضی مدل، Id آن به همراه اطلاعات مدل، به نحوی که ملاحظه میکنید، بازگشت داده شدهاست. این نوع خروجی، یک چنین JSON ایی را تولید میکند:
{"fields":{"id":100,"firstName":"Vahid","lastName":"N","isFullTime":true,"paymentType":"FullTime","primaryLanguage":"Persian"}}
private extractData(res: Response) { const body = res.json(); return body.fields || {}; }
نمایش success به همراه شیءایی که از سمت سرور دریافت شدهاست؛ که حاصل اجرای سطر ذیل در متد submitForm است:
data => console.log("success: ", data)
بارگذاری اطلاعات drop down از سرور
تا اینجا اطلاعات drop down نمایش داده شده از یک آرایهی مشخص سمت کلاینت تامین شدند. در ادامه قصد داریم تا آنها را از سرور دریافت کنیم. به همین جهت اکشن متد ذیل را به کنترلر سمت سرور برنامه اضافه کنید:
[HttpGet("/api/[controller]/[action]")] public IActionResult Languages() { string[] languages = { "Persian", "English", "Spanish", "Other" }; return Ok(languages); }
پس از آن در سمت کلاینت این تغییرات نیاز هستند:
ابتدا به سرویس FormPosterService دو متد ذیل را اضافه میکنیم که کار آنها دریافت و پردازش اطلاعات از api/employee/languages سمت سرور هستند:
private extractLanguages(res: Response) { const body = res.json(); return body || {}; } getLanguages(): Observable<any> { return this.http .get(`${this.baseUrl}/languages`) .map(this.extractLanguages) .catch(this.handleError); }
پس از آن دو تغییر ذیل را نیاز است به EmployeeRegisterComponent اعمال کنیم:
languages = []; ngOnInit() { this.formPoster .getLanguages() .subscribe( data => this.languages = data, err => console.log("get error: ", err) ); }
مشکل! ممکن است مدت زمانی طول بکشد تا این اطلاعات از سمت سرور دریافت شوند. در این حالت میتوان به شکل زیر در فایل employee-register.component.html فرم را تا زمان پر شدن دراپ داون آن مخفی کرد:
<h3 *ngIf="languages.length == 0">Loading...</h3> <div class="container" *ngIf="languages.length > 0">
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: angular-template-driven-forms-lab-05.zip
برای اجرای آن فرض بر این است که پیشتر Angular CLI را نصب کردهاید. سپس به ریشهی پروژه وارد شده و دو پنجرهی کنسول مجزا را باز کنید. در اولی دستورات:
>npm install >ng build --watch
>dotnet restore >dotnet watch run