مثال اول: تبدیل یک DataTable به لیست جنریک معادل
فرض کنید یک DataTable را با ساختار و دادههای ذیل در اختیار داریم:
var dataTable = new DataTable("SalaryList"); dataTable.Columns.Add("User", typeof (string)); dataTable.Columns.Add("Month", typeof (int)); dataTable.Columns.Add("Salary", typeof (decimal)); var rnd = new Random(); for (var i = 0; i < 200; i++) dataTable.Rows.Add("User " + i, rnd.Next(1, 12), rnd.Next(400, 2000));
در ادامه معادل کلاس ساختار ستونهای این DataTable را به صورت ذیل تهیه میکنیم.
public class SalaryList { public string User { set; get; } public int Month { set; get; } public decimal Salary { set; get; } }
var salaryList = AutoMapper.Mapper.DynamicMap<IDataReader, List<SalaryList>>(dataTable.CreateDataReader());
کار با AutoMapper نسبت به راه حلهای Reflection متداول بسیار سریعتر است. زیرا AutoMapper از مباحث Fast reflection به صورت توکار استفاده میکند.
مثال دوم: تبدیل لیستی از اشیاء anonymous به لیستی جنریک
در اینجا قصد داریم یک شیء anonymous را به شیء معادل SalaryList آن نگاشت کنیم. اینکار را نیز میتوان توسط متد DynamicMap انجام داد:
var anonymousObject = new { User = "User 1", Month = 1, Salary = 100000 }; var salary = Mapper.DynamicMap<SalaryList>(anonymousObject);
var anonymousList = new[] { new { User = "User 1", Month = 1, Salary = 100000 }, new { User = "User 2", Month = 1, Salary = 300000 } }; var salaryList = anonymousList.Select(item => Mapper.DynamicMap<SalaryList>(item)).ToList();
مثال سوم: نگاشت پویا به یک اینترفیس
فرض کنید یک چنین اینترفیسی، در برنامه تعریف شدهاست و همچنین دارای هیچ نوع پیاده سازی هم در برنامه نیست:
public interface ICustomerService { string Code { get; set; } string Name { get; set; } }
var anonymousObject = new { Code = "111", Name = "Test 1" }; var result = Mapper.DynamicMap<ICustomerService>(anonymousObject);
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید:
AM_Sample05.zip
ابزارهای پیش نیاز:
در اولین قدم، برنامهی متن باز Visual Studio Code را از اینجا دانلود و نصب کنید. برنامهی Visual Studio Code که در ادامهی فعالیتهای جدید متن باز مایکروسافت به بازار عرضه شده است، سریع، سبک و کاملا قابل توسعه و سفارشی سازی است و از اکثر زبانهای معروف پشتیبانی میکند.
در قدم بعدی، شما باید NET Core. را از اینجا (64 بیتی) دانلود و نصب کنید.
.NET Core چیست؟
NET Core. در واقع پیاده سازی بخشی از NET. اصلی است که به صورت متن باز در حال توسعه میباشد و بر روی لینوکس و مکینتاش هم قابل اجراست. موتور اجرای دات نت کامل CLR نام دارد و NET Core. نیز دارای موتور اجرایی CoreCLR است و شامل فریمورک CoreFX میباشد.
در حال حاضر شما میتوانید با استفاده از NET Core. برنامههای کنسولی و تحت وب با ASP.NET 5 بنویسید و احتمالا در آینده میتوان امیدوار بود که از ساختارهای پیچیدهتری مثل WPF نیز پشتیبانی کند.
پس از آنکه NET Core. را دانلود و نصب کردید، جهت شروع پروژه، یک پوشه را در یکی از درایوها ساخته (در این مثال E:\Projects\EF7-SQLite-NETCore) و Command prompt را در آنجا باز کنید. سپس دستورات زیر را به ترتیب اجرا کنید:
dotnet restore
dotnet run
- NuGet.Config (این فایل، تنظیمات مربوط به نیوگت را جهت کشف و دریافت وابستگیهای پروژه، شامل میشود)
- Program.cs (این فایل سی شارپ حاوی کد برنامه است)
- project.json (این فایل حاوی اطلاعات پلتفرم هدف و لیست وابستگیهای پروژه است)
دستور dotnet restore بر اساس لیست وابستگیها و پلتفرم هدف، وابستگیهای لازم را از مخزن نیوگت دریافت میکند. (در صورتی که در هنگام اجرای این دستور با خطای NullReferenceException مواجه شدید از دستور dnu restore استفاده کنید. این خطا در گیت هاب در حال بررسی است)
دستور dotnet run هم سورس برنامه را کامپایل و اجرا میکند. در صورتی که پیام Hello World را مشاهده کردید، یعنی برنامهی شما تحت NET Core. با موفقیت اجرا شده است.
توسعهی پروژه با Visual Studio Code
در ادامه، قصد داریم پروژهی HelloWorld را تحت Visual Studio Code باز کرده و تغییرات بعدی را در آنجا اعمال کنیم. پس از باز کردن Visual Studio Code از منوی File گزینهی Open Folder را انتخاب کنید و پوشهی حاوی پروژه (EF7-SQLite-NETCore) را انتخاب کنید. اکنون پروژهی شما تحت VS Code باز شده و قابل ویرایش است.
سپس از لیست فایلهای پروژه، فایل project.json را باز کرده و در بخش "dependencies" یک ردیف را برای EntityFramework.SQLite به صورت زیر اضافه کنید. به محض افزودن این خط در project.json و ذخیرهی آن، در صورتیکه قبلا این وابستگی دریافت نشده باشد، Visual Studio Code با نمایش یک هشدار در بالای برنامه به شما امکان دریافت اتوماتیک این وابستگی را میدهد. در نتیجه کافیست دکمهی Restore را زده و منتظر شوید تا وابستگی EntityFramework.SQLite از مخزن ناگت دانلود و برای پروژهی شما تنظیم شود.
"EntityFramework.SQLite": "7.0.0-rc1-final"
پس از کامل شدن این مرحله، در پروژههای بعدی تمام ارجاعات به وابستگیهای دریافت شده، از طریق مخزن موجود در سیستم خود شما، برطرف خواهد شد و نیاز به دانلود مجدد وابستگیها نیست.
اکنون همهی موارد، جهت توسعهی پروژه آماده است. ماوس خود را بر روی ریشهی پروژه در VS Code قرار داده و New Folder را انتخاب کنید و نام Models را برای آن تایپ کنید. این پوشه قرار است مدل کلاسهای پروژه را شامل شود. در اینجا ما یک مدل به نام Book داریم و نام کانتکست اصلی پروژه را هم LibraryContext گذاشتهایم.
بر روی پوشهی Models راست کلیک کرده و گزینهی New File را انتخاب کنید. سپس فایلهای Book.cs و LibraryContext.cs را ایجاد کرده و کدهای زیر را برای مدل و کانتکست، در درون این دو فایل قرار دهید.
Book.cs
namespace Models { public class Book { public int ID { get; set; } public string Title { get; set; } public string Author{get;set;} public int PublishYear { get; set; } } }
using Microsoft.Data.Entity; using Microsoft.Data.Sqlite; namespace Models { public class LibraryContext : DbContext { protected override void OnConfiguring(DbContextOptionsBuilder optionsBuilder) { var connectionStringBuilder = new SqliteConnectionStringBuilder { DataSource = "test.db" }; var connectionString = connectionStringBuilder.ToString(); var connection = new SqliteConnection(connectionString); optionsBuilder.UseSqlite(connection); } public DbSet<Book> Books { get; set; } } }
در قدم آخر هم کافیست که فایل Program.cs را تغییر دهید و مقادیری را در دیتابیس ذخیره و بازخوانی کنید.
using System; using Models; namespace ConsoleApplication { public class Program { public static void Main(string[] args) { Console.WriteLine("EF7 + Sqlite with the taste of .NET Core"); try { using (var context = new LibraryContext()) { context.Database.EnsureCreated(); var book1 = new Book() { Title = "Adaptive Code via C#: Agile coding with design patterns and SOLID principles ", Author = "Gary McLean Hall", PublishYear = 2014 }; var book2 = new Book() { Title = "CLR via C# (4th Edition)", Author = "Jefrey Ritcher", PublishYear = 2012 }; context.Books.Add(book1); context.Books.Add(book2); context.SaveChanges(); ReadData(context); } Console.WriteLine("Press any key to exit ..."); Console.ReadKey(); } catch (Exception ex) { Console.WriteLine($"An exception occured: {ex.Message}\n{ex.StackTrace}"); } } private static void ReadData(LibraryContext context) { Console.WriteLine("Books in database:"); foreach (var b in context.Books) { Console.WriteLine($"Book {b.ID}"); Console.WriteLine($"\tName: {b.Title}"); Console.WriteLine($"\tAuthor: {b.Author}"); Console.WriteLine($"\tPublish Year: {b.PublishYear}"); Console.WriteLine(); } } } }
جهت اجرای برنامه کافیست Command prompt را در آدرس پروژه باز کرده و دستور dotnet run را اجرا کنید. پروژهی شما کامپایل و اجرا میشود و خروجی مشابه زیر را مشاهده خواهید کرد. اگر برنامه را مجددا اجرا کنید، به جای دو کتاب اطلاعات چهار کتاب نمایش داده خواهد شد؛ چرا که در هر مرحله اطلاعات دو کتاب در دیتابیس درج میشود.
اگر به پوشهی bin که در پوشهی پروژه ایجاد شده است، نگاهی بیندازید، خبری از فایل باینری نیست. چرا که در لحظه، تولید و اجرا شده است. جهت build کردن پروژه و تولید فایل باینری کافیست دستور dotnet build را اجرا کنید، تا فایل باینری در پوشهی bin ایجاد شود.
جهت انتشار برنامه میتوانید دستور dotnet publish را اجرا کنید. این دستور نه تنها برنامه، که تمام وابستگیهای مورد نیاز آن را برای اجرای در یک پلتفرم خاص تولید میکند. برای مثال بعد از اجرای این دستور یک پوشهی win7-x64 حاوی 211 فایل در مجموع تولید شده است که تمامی وابستگیهای این پروژه را شامل میشود.
در واقع این پوشه تمام وابستگیهای مورد نیاز پروژه را همراه خود دارد و در نتیجه جهت اجرای این برنامه برخلاف برنامههای معمولی دات نت، دیگر نیازی به نصب هیچ وابستگی مجزایی نیست و حتی پروژههای نوشته شده تحت NET Core. را میتوانید در سیستمهای عاملهای دیگری مثل لینوکس و مکینتاش و یا Windows IoT بر روی سخت افزار Raspberry Pi 2 هم اجرا کنید.
جهت مطالعهی بیشتر:
یک مثال: بررسی تنظیمات نمایش خطاهای Includeهای صرفنظر شده
موجودیتهای Blog و Postهای آنرا درنظر بگیرید:
public class Blog { public int BlogId { get; set; } public string Url { get; set; } public List<Post> Posts { get; set; } } public class Post { public int PostId { get; set; } public string Title { get; set; } public string Content { get; set; } public int BlogId { get; set; } public Blog Blog { get; set; } }
به همراه Context آن که به صورت ذیل تعریف شدهاست:
public class BloggingContext : DbContext { public BloggingContext() { } public BloggingContext(DbContextOptions options) : base(options) { } public DbSet<Blog> Blogs { get; set; } public DbSet<Post> Posts { get; set; } protected override void OnConfiguring(DbContextOptionsBuilder optionsBuilder) { if (!optionsBuilder.IsConfigured) { optionsBuilder.UseSqlServer(@"Server=(localdb)\mssqllocaldb;Database=Demo.Includes;Trusted_Connection=True;"); optionsBuilder.ConfigureWarnings(warnings => warnings.Log(CoreEventId.IncludeIgnoredWarning)); optionsBuilder.UseLoggerFactory(new LoggerFactory().AddConsole((message, logLevel) => { return true; /*return logLevel == LogLevel.Debug && message.StartsWith("Microsoft.EntityFrameworkCore.Database.Command");*/ })); } } }
همچنین ذکر UseLoggerFactory، به نحوی که مشاهده میکنید، یکی دیگر از روشهای لاگ کردن خروجیهای EF است. در اینجا اگر true تنظیم شود، تمام اتفاقات مرتبط با EF Core لاگ میشوند. اگر میخواهید تنها کوئریهای SQL آنرا مشاهده کنید، روش فیلتر کردن آنها در سطر بعدی نمایش داده شدهاست.
در این حالت اگر کوئری ذیل را اجرا کنیم:
var blogs = context.Blogs .Include(blog => blog.Posts) .Select(blog => new { Id = blog.BlogId, Url = blog.Url }) .ToList();
warn: Microsoft.EntityFrameworkCore.Query[100106] The Include operation for navigation '[blog].Posts' is unnecessary and was ignored because the navigation is not reachable in the final query results. See https://go.microsoft.com/fwlink/?linkid=850303 for more information.
SELECT [blog].[BlogId] AS [Id], [blog].[Url] FROM [Blogs] AS [blog]
یک نکته: اگر تنظیم نمایش IncludeIgnoredWarning را به نحو ذیل به Throw تنظیم کنیم:
optionsBuilder.ConfigureWarnings(warnings => warnings.Throw(CoreEventId.IncludeIgnoredWarning));
کدهای کامل این مثال را از اینجا میتوانید دریافت کنید: IgnoredIncludes.zip
String.format = function () { var s = arguments[0]; for (var i = 0; i < arguments.length - 1; i++) { s = s.replace("{" + i + "}", arguments[i + 1]); } return s; };
String.format = function () { var s = arguments[0]; for (var arg in arguments) { var i = parseInt(arg); s = s.replace("{" + i + "}", arguments[i + 1]); } return s; };
console.log(String.format("{0} is nice!", "donettips.info"));
donettips.info is nice!
console.log(String.format("{0} is {1} nice! {0} is {1} nice!", "donettips.info", "very"));
donettips.info is very nice! {0} is {1} nice!
String.format = function () { var original = arguments[0], replaced; for (var i = 0; i < arguments.length - 1; i++) { replaced = ''; while (replaced != original) { original = replaced || original; replaced = original.replace("{" + i + "}", arguments[i + 1]); } } return replaced; };
donettips.info is very nice! donettips.info is very nice!
String.format = function () { var s = arguments[0]; for (var i = 0; i < arguments.length - 1; i++) { s = s.replace(new RegExp("\\{" + i + "\\}", "g"), arguments[i + 1]); } return s; };
String.format = function () { var s = arguments[0], i = arguments.length - 1; while (i--) { s = s.replace(new RegExp('\\{' + i + '\\}', 'g'), arguments[i + 1]); } return s; };
console.log(String.format("{0}:0 {1}:1 {2}:2", "zero", "{2}", "two"));
zero:0 {2}:1 two:2
zero:0 two:1 two:2
console.log(String.format("{0}:0 {1}:1 {2}:2", "zero", "one", "{1}"));
zero:0 one:1 one:2
zero:0 one:1 {1}:2
String.format = function () { var args = arguments; return args[0].replace(/{(\d+)}/g, function (match, number) { return args[parseInt(number) + 1]; }); };
console.log(String.format("{0} is {1} nice!", "donettips.info"));
donettips.info is undefined nice!
String.format = function () { var s = arguments[0], args = arguments; return s.replace(/{(\d+)}/g, function (match, number) { var i = parseInt(number); return typeof args[i + 1] != 'undefined' ? args[i + 1] : match; }); };
console.log(String.format("{0}:0 {1}:1 {2}:2, {{0}} {{{1}}} {{{{2}}}} {2}", "zero", "{2}", "two"));
zero:0 {2}:1 two:2, {zero} {{{2}}} {{{two}}} two
String.format = function () { var s = arguments[0], args = arguments; return s.replace(/\{\{|\}\}|\{(\d+)\}/g, function (match, number) { if (match == "{{") { return "{"; } if (match == "}}") { return "}"; } var i = parseInt(number); return typeof args[i + 1] != 'undefined' ? args[i + 1] : match; }); };
zero:0 {2}:1 two:2, {0} {{2}} {{2}} two
String.prototype.format = function () { ... }
String.prototype.format = function () { var s = this.toString(), args = arguments; return s.replace(/\{\{|\}\}|\{(\d+)\}/g, function (match, number) { if (match == "{{") { return "{"; } if (match == "}}") { return "}"; } return typeof args[number] != 'undefined' ? args[number] : match; }); };
console.log("{0}:0 {1}:1 {2}:2, {{0}} {{{1}}} {{{{2}}}} {2}".format("zero", "{2}", "two"));
String.format = function () { var s = arguments[0], args = arguments[1]; for (var arg in args) { s = s.replace(new RegExp("{" + arg + "}", "g"), args[arg]); } return s; };
String.prototype.format = function () { var s = this.toString(), args = arguments[0]; for (var arg in args) { s = s.replace(new RegExp("{" + arg + "}", "g"), args[arg]); } return s; };
console.log(String.format("{site} is {adj}! {site} is {adj}!", { site: "donettips.info", adj: "nice" })); console.log("{site} is {adj}! {site} is {adj}!".format({ site: "donettips.info", adj: "nice" }));
String.format = function String$format(format, args) { /// <summary locid="M:J#String.format" /> /// <param name="format" type="String"></param> /// <param name="args" parameterArray="true" mayBeNull="true"></param> /// <returns type="String"></returns> // var e = Function._validateParams(arguments, [ // { name: "format", type: String }, // { name: "args", mayBeNull: true, parameterArray: true } // ]); // if (e) throw e; return String._toFormattedString(false, arguments); }; String._toFormattedString = function String$_toFormattedString(useLocale, args) { var result = ''; var format = args[0]; for (var i = 0; ; ) { var open = format.indexOf('{', i); var close = format.indexOf('}', i); if ((open < 0) && (close < 0)) { result += format.slice(i); break; } if ((close > 0) && ((close < open) || (open < 0))) { if (format.charAt(close + 1) !== '}') { throw Error.argument('format', Sys.Res.stringFormatBraceMismatch); } result += format.slice(i, close + 1); i = close + 2; continue; } result += format.slice(i, open); i = open + 1; if (format.charAt(i) === '{') { result += '{'; i++; continue; } if (close < 0) throw Error.argument('format', Sys.Res.stringFormatBraceMismatch); var brace = format.substring(i, close); var colonIndex = brace.indexOf(':'); var argNumber = parseInt((colonIndex < 0) ? brace : brace.substring(0, colonIndex), 10) + 1; if (isNaN(argNumber)) throw Error.argument('format', Sys.Res.stringFormatInvalid); var argFormat = (colonIndex < 0) ? '' : brace.substring(colonIndex + 1); var arg = args[argNumber]; if (typeof (arg) === "undefined" || arg === null) { arg = ''; } if (arg.toFormattedString) { result += arg.toFormattedString(argFormat); } else if (useLocale && arg.localeFormat) { result += arg.localeFormat(argFormat); } else if (arg.format) { result += arg.format(argFormat); } else result += arg.toString(); i = close + 1; } return result; }
console.log(String.format("{0:n}, {0:c}, {0:p}, {0:d}", 100.0001)); // result: 100.00, ¤100.00, 10,000.01 %, 100.0001 console.log(String.format("{0:d}, {0:t}", new Date(2015, 1, 1, 10, 45))); // result: 02/01/2015, 10:45
var template = jQuery.validator.format("{0} is not a valid value"); console.log(template("abc")); // result: 'abc is not a valid value'
String.format([full format string], [arguments...]); // or: [date|number].format([partial format string]);
// Object path String.format("Welcome back, {username}!", { id: 3, username: "JohnDoe" }); // Result: "Welcome back, JohnDoe!" // Date/time formatting String.format("The time is now {0:t}.", new Date(2009, 5, 1, 13, 22)); // Result: "The time is now 01:22 PM." // Date/time formatting (without using a full format string) var d = new Date(); d.format("hh:mm:ss tt"); // Result: "02:28:06 PM" // Custom number format string String.format("Please call me at {0:+##0 (0) 000-00 00}.", 4601111111); // Result: "Please call me at +46 (0) 111-11 11." // Another custom number format string String.format("The last year result was {0:+$#,0.00;-$#,0.00;0}.", -5543.346); // Result: "The last year result was -$5,543.35." // Alignment String.format("|{0,10:PI=0.00}|", Math.PI); // Result: "| PI=3.14|" // Rounding String.format("1/3 ~ {0:0.00}", 1/3); // Result: "1/3 ~ 0.33" // Boolean values String.format("{0:true;;false}", 0); // Result: "false" // Explicitly specified localization // (note that you have to include the .js file for used cultures) msf.setCulture("en-US"); String.format("{0:#,0.0}", 3641.667); // Result: "3,641.7" msf.setCulture("sv-SE"); String.format("{0:#,0.0}", 3641.667); // Result: "3 641,7"
//inline arguments String.format("some string with {0} and {1} injected using argument {{number}}", 'first value', 'second value'); //returns: 'some string with first value and second value injected argument {number}' //single array String.format("some string with {0} and {1} injected using array {{number}}", [ 'first value', 'second value' ]); //returns: 'some string with first value and second value injected using array {number}' //single object String.format("some string with {first} and {second} value injected using {{propertyName}}",{first:'first value',second:'second value'}); //returns: 'some string with first value and second value injected using {propertyName}'
+ var مربوط به C# 3 است (دات نت 3.5) جهت خلاصه نویسی نوع متغیرها. در این کدها بجای اولین var بنویسید DateTime و بجای دومی string.
پیاده سازی Option یا Maybe در #C
میخواهیم طبق هدف مقاله، این تکه کد را اصلاح کنیم.
public ActionResult Details(int id) { var user=_userService.GetById(3); // این متد ممکن است مقداری برگرداند و یا مقدار نال برگرداند if( user == null) return HttpNotFound(); return View(user); }
public ActionResult Details(int id) { var user = _userService .GetById(3) .DefaultIfEmpty(new User()) .Single(); return View(user); }
راه حل ارائه شده کامل نیست و با تغییر صورت مساله، به جواب دیگری میرسد.
باید به کدی مثل این برسیم:
public ActionResult Details(int id) { return Search<ActionResult>(id) .OnExistValue(View("Details")) .OnNotExistValue(new HttpNotFoundResult()) .ToValue(); }
public class Maybe<T, TResult> : IEnumerable<T>
{
private readonly T[] _data;
private readonly TResult _result;
private Maybe(T[] data)
{
_data = data;
}
private Maybe(TResult result)
{
_result = result;
}
public TResult ToValue() => _result;
public Maybe<T, TResult> OnExistValue(TResult result) => _data.Any() ? new Maybe<T, TResult>(result) : this;
public Maybe<T, TResult> OnNotExistValue(TResult result) => _result == null ? new Maybe<T, TResult>(result) : this;
public static Maybe<T, TResult> Create(T element) => new Maybe<T, TResult>(new[] {element});
public static Maybe<T, TResult> CreateEmpty() => new Maybe<T, TResult>(new T[0]);
public IEnumerator<T> GetEnumerator() => ((IEnumerable<T>) _data).GetEnumerator();
IEnumerator IEnumerable.GetEnumerator() => this.GetEnumerator();
}
public Maybe<User, TResult> Search<TResult>(int id) { var lst = new User[] {}; var r = lst.Where(x => x.Id == id).ToList(); return r.Any() ? Maybe<User, TResult>.Create(r[0]) : Maybe<User, TResult>.CreateEmpty(); }
ASP.NET MVC #9
مروری بر HTML Helpers استاندارد مهیا در ASP.NET MVC
یکی از اهداف وجودی Server controls در ASP.NET Web forms، رندر خودکار HTML است. برای مثال Menu control، TreeView control، GridView و امثال آن کار تولید تگهای table، tr و بسیاری موارد دیگر را در پشت صحنه برای ما انجام میدهند. اما در ASP.NET MVC، هدف رسیدن به یک markup ساده و تمیز است که 100 درصد بر روی اجزای آن کنترل داشته باشیم و این مورد به صورت ضمنی به این معنا است که در اینجا تمام این HTMLها را باید خودمان تولید کنیم. البته در عمل خیر. یک نمونه از آنرا در قسمت قبل مشاهده کردیم که چطور میتوان منطق تولید تگهای HTML را کپسوله سازی کرد و بارها مورد استفاده قرار داد. به علاوه فریم ورک ASP.NET MVC نیز به همراه تعدادی HTML helper توکار ارائه شده است مانند CheckBox، ActionLink، RenderPartial و غیره که کار تولید تگهای HTML ضروری و پایه را برای ما ساده میکنند.
یک مثال:
@Html.ActionLink("About us", "Index", "About")
در اینجا از متدی به نام ActionLink استفاده شده است. شیء Html هم وهلهای از کلاس HtmlHelper است که در تمام Viewها قابل دسترسی میباشد.
در این متد، اولین پارامتر، متن نمایش داده شده به کاربر را مشخص میکند، پارامتر سوم، نام کنترلری است که مورد استفاده قرار میگیرد و پارامتر دوم، نام متد یا اکشنی در آن است که فراخوانی خواهد شد (البته هر کدام از این HtmlHelperها به همراه تعداد قابل توجهی overload هم هستند).
زمانیکه این صفحه را رندر کنیم، به خروجی زیر خواهیم رسید:
<a href="/About">About us</a>
در این لینک نهایی خبری از متد Index ایی که معرفی کردیم، نیست. چرا؟
متد ActionLink بر اساس تعاریف پیش فرض مسیریابی برنامه، سعی میکند بهترین خروجی را ارائه دهد. مطابق تعاریف پیش فرض برنامه، متد Index، اکشن پیش فرض کنترلرهای برنامه است. بنابراین ضرورتی به ذکر آن ندیده است.
مثالی دیگر:
همان کلاسهای Product و Products قسمت هفتم را در نظر بگیرید (قسمت بررسی «ساختار پروژه مثال جاری» در آن مثال). همچنین به اطلاعات «نوشتن HTML Helpers ویژه، به کمک امکانات Razor» قسمت هشتم هم نیاز داریم.
اینبار میخواهیم بجای نمایش لیست سادهای از محصولات، ابتدا نام آنها را به صورت لینکهایی در صفحه نمایش دهیم. در ادامه پس از کلیک کاربر روی یک نام، توضیحات بیشتری از محصول انتخابی را در صفحهای دیگر ارائه نمائیم. کدهای View ما اینبار به شکل زیر تغییر میکنند:
@using MvcApplication5.Models
@model MvcApplication5.Models.Products
@{
ViewBag.Title = "Index";
}
@helper GetProductsList(List<Product> products)
{
<ul>
@foreach (var item in products)
{
<li>@Html.ActionLink(item.Name, "Details", new { id = item.ProductNumber })</li>
}
</ul>
}
<h2>Index</h2>
@GetProductsList(@Model)
توضیحات:
ابتدا یک helper method را تعریف کردهایم و به کمک Html.ActionLink، از نام و شماره محصول، جهت تولید لینکهای نمایش جزئیات هر یک از محصولات کمک گرفتهایم. بنابراین در کنترلر خود نیاز به متد جدیدی به نام Details خواهیم داشت که پارامتری از نوع ProductNumber را دریافت میکند. سپس جزئیات این محصول را یافته و در View متناظر با خودش ارائه خواهد داد. پارامتر سومی که در متد ActionLink بکارگرفته شده در اینجا مشاهده میکنید، یک anonymously typed object است و توسط آن خواصی را تعریف خواهیم کرد که توسط تعاریف مسیریابی تعریف شده در فایل Global.asax.cs، قابل تفسیر و تبدیل به لینکهای مرتبط و صحیحی باشد.
اکنون اگر این مثال را اجرا کنیم، اولین لینک تولیدی آن به این شکل خواهد بود:
http://localhost/Home/Details/D123
در اینجا به یک نکته مهم هم باید دقت داشت؛ نام کنترلر به صورت خودکار به این لینک اضافه شده است. بنابراین بهتر است از ایجاد دستی این نوع لینکها خودداری کرده و کار را به متدهای استاندارد فریم ورک واگذار نمود تا بهترین خروجی را دریافت کنیم.
البته اگر الان بر روی این لینک کلیک نمائیم، با پیغام 404 مواجه خواهیم شد. برای تکمیل این مثال، متد Details را به کنترلر تعریف شده اضافه خواهیم کرد:
using System.Linq;
using System.Web.Mvc;
using MvcApplication5.Models;
namespace MvcApplication5.Controllers
{
public class HomeController : Controller
{
public ActionResult Index()
{
var products = new Products();
return View(products);
}
public ActionResult Details(string id)
{
var product = new Products().FirstOrDefault(x => x.ProductNumber == id);
if (product == null)
return View("Error");
return View(product);
}
}
}
در متد Details، ابتدا ProductNumber دریافت شده و سپس شیء محصول متناظر با آن، به View این متد، بازگشت داده میشود. اگر بر اساس ورودی دریافتی، محصولی یافت نشد، کاربر را به View ایی به نام Error که در پوشه Views/Shared قرار گرفته است، هدایت میکنیم.
برای اضافه کردن این View هم بر روی متد کلیک راست کرده و گزینه Add view را انتخاب کنید. چون یک شیء strongly typed از نوع Product را قرار است به View ارسال کنیم (مانند مثال قسمت پنجم)، میتوان در صفحه باز شده تیک Create a strongly typed view را گذاشت و سپس Model class را از نوع Product انتخاب کرد و در قسمت Scaffold template هم Details را انتخاب نمود. به این ترتیب Code generator توکار VS.NET قسمتی از کار تولید View را برای ما انجام داده و بدیهی است اکنون سفارشی سازی این View تولیدی که قسمت عمدهای از آن تولید شده است، کار سادهای میباشد:
@model MvcApplication5.Models.Product
@{
ViewBag.Title = "Details";
}
<h2>Details</h2>
<fieldset>
<legend>Product</legend>
<div class="display-label">ProductNumber</div>
<div class="display-field">@Model.ProductNumber</div>
<div class="display-label">Name</div>
<div class="display-field">@Model.Name</div>
<div class="display-label">Price</div>
<div class="display-field">@String.Format("{0:F}", Model.Price)</div>
</fieldset>
<p>
@Html.ActionLink("Edit", "Edit", new { /* id=Model.PrimaryKey */ }) |
@Html.ActionLink("Back to List", "Index")
</p>
در اینجا کدهای مرتبط با View نمایش جزئیات محصول را مشاهده میکنید که توسط VS.NET به صورت خودکار از روی مدل انتخابی تولید شده است.
اکنون یکبار دیگر برنامه را اجرا کرده و بر روی لینک نمایش جزئیات محصولات کلیک نمائید تا بتوان این اطلاعات را در صفحهی بعدی مشاهده نمود.
یک نکته:
اگر سعی کنیم متد @helper GetProductsList فوق را در پوشه App_Code، همانند قسمت قبل قرار دهیم، به متد Html.ActionLink دسترسی نخواهیم داشت. چرا؟
پیغام خطایی که ارائه میشود این است:
'System.Web.WebPages.Html.HtmlHelper' does not contain a definition for 'ActionLink'
به این معنا که در وهلهای از شیء System.Web.WebPages.Html.HtmlHelper، به دنبال متد ActionLink میگردد. در حالیکه ActionLink مورد نظر به کلاس System.Web.Mvc.HtmlHelper مرتبط میشود.
یک راه حل آن به صورت زیر است. به هر متد helper یک آرگومان WebViewPage page را اضافه میکنیم (به همراه دو فضای نامی که به ابتدای فایل اضافه میشوند)
@using System.Web.Mvc
@using System.Web.Mvc.Html
@using MvcApplication5.Models
@helper GetProductsList(WebViewPage page, List<Product> products)
{
<ul>
@foreach (var item in products)
{
<li> @page.Html.ActionLink(item.Name, "Details", new { id = item.ProductNumber })</li>
}
</ul>
}
@MyHelpers.GetProductsList(this, @Model)
متد ActionLink و عبارات فارسی
متد ActionLink آدرسهای وبی را که تولید میکند، URL encoded هستند. برای نمونه اگر رشتهای که قرار است به عنوان پارامتر به اکشن متد ما ارسال شود، مساوی Hello World است، آنرا به صورت Hello%20World در صفحه درج میکند. البته این مورد مشکلی را در سمت متدهای کنترلرها ایجاد نمیکند، چون کار URL decoding خودکار است. اما ... اگر مقداری که قرار است ارسال شود مثلا «مقدار یک» باشد، آدرس تولیدی این شکل را خواهد داشت:
http://localhost/Home/Details/%D9%85%D9%82%D8%AF%D8%A7%D8%B1%20%D9%8A%D9%83
و اگر این URL encoding انجام نشود، فقط اولین قسمت قبل از فاصله به متد ارسال میگردد.
مرورگرهایی مثل فایرفاکس و کروم، مشکلی با نمایش این لینک به شکل اصلی فارسی آن ندارند (حین نمایش، URL decoding را اعمال میکنند). اما اگر مرورگر مثلا IE8 باشد، کاربر دقیقا به همین شکل آدرسها را در نوار آدرس مرورگر خود مشاهده خواهد کرد که آنچنان زیبا نیستند.
حل این مشکل، یک نکته کوچک را به همراه دارد. اگر href تولیدی به شکل زیر باشد:
<li><a href="/Home/Details/مقدار یک">Super Fast Bike</a></li>
IE حین نمایش نهایی آن، آنرا فارسی نشان خواهد داد. حتی زمانیکه کاربر بر روی آن کلیک کند، به صورت خودکار کاراکترهایی را که لازم است encode نماید، به نحو صحیحی در URL نهایی قابل مشاهده در نوار آدرسها ظاهر خواهد کرد. برای مثال %20 را به صورت خودکار اضافه میکند و نگرانی از این لحاظ وجود نخواهد داشت که الان بین دو کلمه فاصلهای وجود دارد یا خیر (مرورگرهای دیگر هم دقیقا همین رفتار را در مورد لینکهای داخل صفحه دارند).
خلاصه این توضیحات متد کمکی زیر است:
@helper EmitCleanUnicodeUrl(MvcHtmlString data)
{
@Html.Raw(HttpUtility.UrlDecode(data.ToString()))
}
و برای نمونه نحوه استفاده از آن به شکل زیر خواهد بود:
@helper GetProductsList(List<Product> products)
{
<ul>
@foreach (var item in products)
{
<li>@EmitCleanUnicodeUrl(@Html.ActionLink(item.Name, "Details", new { id = item.ProductNumber }))</li>
}
</ul>
}
ضمن اینکه باید درنظر داشت کلا این نوع طراحی مشکل دارد! برای مثال فرض کنید که در این مثال، جزئیات، نمایش دهنده مطلب ارسالی در یک بلاگ است. یعنی یک سری عنوان و جزئیات متناظر با آنها در دیتابیس وجود دارند. اگر آدرس مطالب به این شکل باشد http://site/blog/details/text، به این معنا است که این text مساوی است با primary key جدول بانک اطلاعاتی. یعنی وبلاگ نویس سایت شما فقط یکبار در طول عمر این برنامه میتواند بگوید «سال نو مبارک!». دفعهی بعد به علت تکراری بودن، مجاز به ارسال پیام تبریک دیگری نخواهد بود! به همین جهت بهتر است طراحی را به این شکل تغییر دهید http://site/blog/details/id/text. در اینجا id همان primary key خواهد بود. Text هم عنوان مطلب. Id به جهت خوشایند بانک اطلاعاتی و Text هم برای خوشایند موتورهای جستجو در این URL قرار دارند. مطابق تعاریف مسیریابی برنامه، Text فقط حالت تزئینی داشته و پردازش نخواهد شد.
از این نوع ترفندها زیاد به کار برده میشوند. برای نمونه به URL مطالب انجمنهای معروف اینترنتی دقت کنید. عموما یک عدد را به همراه text مشاهده میکنید. عدد در برنامه پردازش میشود، متن هم برای موتورهای جستجو درنظر گرفته شده است.
خسته نباشید
من توی سایتم از ajax استفاده کردم و برای حذف یه رکورد اول از کاربر تاییدیه گرفتم . اگه کاربر روی دکمهی بله کلیک کنه ، عملیات شروع میشه و رکورد حذف میشه .
آخر سر توی تابعی که نتیجه برمیگرده توش (handleServerResponse)، بر اساس نتیجهی برگشتی پیغام مناسبی بایدنمایش داده بشه. اما هیچ پیغامی نشون داده نمیشه
خیلی چیزا رو آزمایش کردم و آخر سر به این نتیجه رسیدم که چون دو تا پیغام میخواد پشت سر هم نمایش داده بشه ، این مشکل پیش میاد :(
حتی وقتی که پیغام تایید حذف رو برداشتم ، دیدم که پیغام دوم میاد !
واااقعا نمیدونم علتش چیه ! ممنون میشم کمکم کنید.
اینم قسمتی از کدمه :
function deleteFile(location, filename)//حذف فیزیکی و منطقی فایل { $.prompt("آیا برای حذف فایل موجود اطمینان دارید ؟", { title: '<img src="Images/warning.png" />', buttons: { "بله": true, "خیر": false }, focus: 2, submit: function (e, v, m, f) { if (v == true) { var getdate = new Date(); //Used to prevent caching during ajax call if (xmlhttp) { $("p#vtip").fadeOut("slow").remove(); //محو شدن tooltip var id = document.getElementById("id").value; var i = '3'; params = "id=" + id + "&i=" + i + "&filename=" + filename + "&location=" + location; xmlhttp.open("POST", "FetchData/dbSearchDocument1.php", true); xmlhttp.onreadystatechange = handleServerResponse4; xmlhttp.setRequestHeader('Content-Type', 'application/x-www-form-urlencoded'); xmlhttp.send(params); } } else { } } }); } //----------------------------------------------------------------------- function handleServerResponse4() { if ((xmlhttp.readyState == 1) || (xmlhttp.readyState == 2) || (xmlhttp.readyState == 3))//loading { document.getElementById("content").innerHTML = "<img src='Images/bigloading.gif'/>"; } else if (xmlhttp.readyState == 4) //ready { if (xmlhttp.status == 200) { if (xmlhttp.responseText == 1) { $.prompt(". حذف فایل با موفقیت انجام شد ", { title: '<img src="Images/warning3.png" />', buttons: { "بستن": true } }); } else { $.prompt("! حذف فایل با خطا مواجه شده است", { title: '<img src="Images/warning2.png" />', buttons: { "بستن": true } }); } } else { alert("Error during AJAX call. Please try again"); } } } //-----------------------------------------------------------------------
OpenCVSharp #15
OpenCV به کمک الگوریتمهای machine learning (در اینجا Haar feature-based cascade classifiers) و دادههای مرتبط با آنها، قادر است اشیاء پیچیدهای را در تصاویر پیدا کند. برای پیگیری مثال بحث جاری نیاز است کتابخانهی اصلی OpenCV را دریافت کنید؛ از این جهت که به فایلهای XML موجود در پوشهی opencv\sources\data\haarcascades آن نیاز داریم. در اینجا از دو فایل haarcascade_eye_tree_eyeglasses.xml و haarcascade_frontalface_alt.xml آن استفاده خواهیم کرد (این دوفایل جهت سهولت کار، به همراه مثال این بحث نیز ارائه شدهاند).
فایل haarcascade_frontalface_alt.xml اصطلاحا trained data مخصوص یافتن چهرهی انسان در تصاویر است و فایل haarcascade_eye_tree_eyeglasses.xml کمک میکند تا بتوان در چهرهی یافت شده، چشمان شخص را نیز با دقت بالایی تشخیص داد؛ چیزی همانند تصویر ذیل:
مراحل تشخیص چهره توسط OpenCVSharp
ابتدا همانند سایر مثالهای OpenCV، تصویر مدنظر را به کمک کلاس Mat بارگذاری میکنیم:
var srcImage = new Mat(@"..\..\Images\Test.jpg"); Cv2.ImShow("Source", srcImage); Cv2.WaitKey(1); // do events var grayImage = new Mat(); Cv2.CvtColor(srcImage, grayImage, ColorConversion.BgrToGray); Cv2.EqualizeHist(grayImage, grayImage);
سپس فایل xml یاد شدهی در ابتدای بحث را توسط کلاس CascadeClassifier بارگذاری میکنیم:
var cascade = new CascadeClassifier(@"..\..\Data\haarcascade_frontalface_alt.xml"); var nestedCascade = new CascadeClassifier(@"..\..\Data\haarcascade_eye_tree_eyeglasses.xml"); var faces = cascade.DetectMultiScale( image: grayImage, scaleFactor: 1.1, minNeighbors: 2, flags: HaarDetectionType.Zero | HaarDetectionType.ScaleImage, minSize: new Size(30, 30) ); Console.WriteLine("Detected faces: {0}", faces.Length);
خروجی این متد، مستطیلها و نواحی یافت شدهی مرتبط با چهرههای موجود در تصویر هستند. اکنون میتوان حلقهای را تشکیل داد و این نواحی را برای مثال با مستطیلهای رنگی، متمایز کرد:
var rnd = new Random(); var count = 1; foreach (var faceRect in faces) { var detectedFaceImage = new Mat(srcImage, faceRect); Cv2.ImShow(string.Format("Face {0}", count), detectedFaceImage); Cv2.WaitKey(1); // do events var color = Scalar.FromRgb(rnd.Next(0, 255), rnd.Next(0, 255), rnd.Next(0, 255)); Cv2.Rectangle(srcImage, faceRect, color, 3); count++; } Cv2.ImShow("Haar Detection", srcImage); Cv2.WaitKey(1); // do events
همچنین اگر علاقمند باشیم تا در این ناحیهی یافت شده، چشمان شخص را نیز استخراج کنیم، میتوان به نحو ذیل عمل کرد:
var rnd = new Random(); var count = 1; foreach (var faceRect in faces) { var detectedFaceImage = new Mat(srcImage, faceRect); Cv2.ImShow(string.Format("Face {0}", count), detectedFaceImage); Cv2.WaitKey(1); // do events var color = Scalar.FromRgb(rnd.Next(0, 255), rnd.Next(0, 255), rnd.Next(0, 255)); Cv2.Rectangle(srcImage, faceRect, color, 3); var detectedFaceGrayImage = new Mat(); Cv2.CvtColor(detectedFaceImage, detectedFaceGrayImage, ColorConversion.BgrToGray); var nestedObjects = nestedCascade.DetectMultiScale( image: detectedFaceGrayImage, scaleFactor: 1.1, minNeighbors: 2, flags: HaarDetectionType.Zero | HaarDetectionType.ScaleImage, minSize: new Size(30, 30) ); Console.WriteLine("Nested Objects[{0}]: {1}", count, nestedObjects.Length); foreach (var nestedObject in nestedObjects) { var center = new Point { X = Cv.Round(nestedObject.X + nestedObject.Width * 0.5) + faceRect.Left, Y = Cv.Round(nestedObject.Y + nestedObject.Height * 0.5) + faceRect.Top }; var radius = Cv.Round((nestedObject.Width + nestedObject.Height) * 0.25); Cv2.Circle(srcImage, center, radius, color, thickness: 3); } count++; } Cv2.ImShow("Haar Detection", srcImage); Cv2.WaitKey(1); // do events
کدهای کامل این مثال را از اینجا میتوانید دریافت کنید.