<script src="https://cdn.jsdelivr.net/npm/@fingerprintjs/fingerprintjs@3.12.1/dist/fingerprint2.min.js"></script>
string fingerprint = "";
string fingerprintScript = @"<script>
const fpPromise = FingerprintJS.load();
fpPromise.then(fp => {
fp.get().then(result => {
const values = result.values;
const fingerprint = values.join('');
document.cookie = 'DeviceFingerprint=' + fingerprint + '; path=/';
});
});
</script>";
Response.Write(fingerprintScript); string fingerprint = Request.Cookies["DeviceFingerprint"]?.Value;
if (fingerprint == null)
{
// Device fingerprint cookie not found
} PM> Install-Package DNTFrameworkCore -Version 1.0.0 PM> Install-Package DNTFrameworkCore.EntityFramework -Version 1.0.0
[LocalizationResource(Name = "SharedResource", Location = "DNTFrameworkCore.TestAPI")]
public class BlogModel : MasterModel<int>, IValidatableObject
{
public string Title { get; set; }
[MaxLength(50, ErrorMessage = "Maximum length is 50")]
public string Url { get; set; }
public IEnumerable<ValidationResult> Validate(ValidationContext validationContext)
{
if (Title == "BlogTitle")
{
yield return new ValidationResult("IValidatableObject Message", new[] {nameof(Title)});
}
}
} public class BlogValidator : FluentModelValidator<BlogModel>
{
public BlogValidator(IMessageLocalizer localizer)
{
RuleFor(b => b.Title).NotEmpty()
.WithMessage(localizer["Blog.Fields.Title.Required"]);
}
} public class BlogValidator : ModelValidator<BlogkModel>
{
public override IEnumerable<ModelValidationResult> Validate(BlogModel model)
{
yield return new ModelValidationResult(nameof(BlogkModel.Title), "Validation from IModelValidator");
}
} public interface IBlogService : ICrudService<int, BlogModel>
{
} public class BlogService : CrudService<Blog, int, BlogModel>, IBlogService
{
public BlogService(CrudServiceDependency dependency) : base(dependency)
{
}
protected override IQueryable<BlogModel> BuildReadQuery(FilteredPagedQueryModel model)
{
return EntitySet.AsNoTracking().Select(b => new BlogModel
{Id = b.Id, RowVersion = b.RowVersion, Url = b.Url, Title = b.Title});
}
protected override Blog MapToEntity(BlogModel model)
{
return new Blog
{
Id = model.Id,
RowVersion = model.RowVersion,
Url = model.Url,
Title = model.Title,
NormalizedTitle = model.Title.ToUpperInvariant() //todo: normalize based on your requirement
};
}
protected override BlogModel MapToModel(Blog entity)
{
return new BlogModel
{
Id = entity.Id,
RowVersion = entity.RowVersion,
Url = entity.Url,
Title = entity.Title
};
}
} [LocalizationResource(Name = "SharedResource", Location = "DNTFrameworkCore.TestAPI")]
public class TaskModel : MasterModel<int>, IValidatableObject
{
public string Title { get; set; }
[MaxLength(50, ErrorMessage = "Validation from DataAnnotations")]
public string Number { get; set; }
public string Description { get; set; }
public TaskState State { get; set; } = TaskState.Todo;
public IEnumerable<ValidationResult> Validate(ValidationContext validationContext)
{
if (Title == "IValidatableObject")
{
yield return new ValidationResult("Validation from IValidatableObject");
}
}
} public class TaskReadModel : MasterModel<int>
{
public string Title { get; set; }
public string Number { get; set; }
public TaskState State { get; set; } = TaskState.Todo;
public DateTimeOffset CreationDateTime { get; set; }
public string CreatorUserDisplayName { get; set; }
} public class TaskValidator : ModelValidator<TaskModel>
{
public override IEnumerable<ModelValidationResult> Validate(TaskModel model)
{
if (!Enum.IsDefined(typeof(TaskState), model.State))
{
yield return new ModelValidationResult(nameof(TaskModel.State), "Validation from IModelValidator");
}
}
} public interface ITaskService : ICrudService<int, TaskReadModel, TaskModel, TaskFilteredPagedQueryModel>
{
} public class TaskFilteredPagedQueryModel : FilteredPagedQueryModel
{
public TaskState? State { get; set; }
}
پیاده سازی واسط ITaskService با استفاده از AutoMapper
public class TaskService : CrudService<Task, int, TaskReadModel, TaskModel, TaskFilteredPagedQueryModel>,
ITaskService
{
private readonly IMapper _mapper;
public TaskService(CrudServiceDependency dependency, IMapper mapper) : base(dependency)
{
_mapper = mapper ?? throw new ArgumentNullException(nameof(mapper));
}
protected override IQueryable<TaskReadModel> BuildReadQuery(TaskFilteredPagedQueryModel model)
{
return EntitySet.AsNoTracking()
.WhereIf(model.State.HasValue, t => t.State == model.State)
.ProjectTo<TaskReadModel>(_mapper.ConfigurationProvider);
}
protected override Task MapToEntity(TaskModel model)
{
return _mapper.Map<Task>(model);
}
protected override TaskModel MapToModel(Task entity)
{
return _mapper.Map<TaskModel>(entity);
}
} به عنوان مثال در کلاس بالا برای نگاشت مابین مدل و موجودیت، از واسط IMapper کتابخانه AutoMapper استفاده شده‌است و همچنین عملیات جستجوی سفارشی در همان متد BuildReadQuery برای تولید کوئری متد Read پیش‌فرض، قابل ملاحظه میباشد.
مثال سوم: پیاده‌سازی سرویس یک موجودیت اصلی به همراه تعدادی موجودیت فرعی وابسته (سناریوهای Master-Detail)
گام اول: طراحی Modelهای متناظر
public class UserModel : MasterModel
{
public string UserName { get; set; }
public string DisplayName { get; set; }
public string Password { get; set; }
public bool IsActive { get; set; }
public ICollection<UserRoleModel> Roles { get; set; } = new HashSet<UserRoleModel>();
public ICollection<PermissionModel> Permissions { get; set; } = new HashSet<PermissionModel>();
public ICollection<PermissionModel> IgnoredPermissions { get; set; } = new HashSet<PermissionModel>();
} مدل بالا متناظر است با موجودیت کاربر سیستم، که به یکسری گروه کاربری متصل میباشد و همچنین دارای یکسری دسترسی مستقیم بوده و یا یکسری دسترسی از او گرفته شده‌است. مدل‌های Detail نیز از قرارداد خاصی پیروی خواهند کرد که در ادامه مشاهده خواهیم کرد.
public class PermissionModel : DetailModel<int>
{
public string Name { get; set; }
} به عنوان مثال PermissionModel بالا از DetailModel جنریک‌ای ارث‌بری کرده است که دارای Id و TrackingState نیز میباشد.
public class UserRoleModel : DetailModel<int>
{
public long RoleId { get; set; }
} شاید در نگاه اول برای گروه‌های کاربری یک کاربر کافی بود تا یک لیست ساده از long را از کلاینت دریافت کنیم. در این صورت نیاز است تا برای تمام موجودیت‌های سیستم که چنین شرایط مشابهی را دارند، عملیات ثبت، ویرایش و حذف متناظر با تک تک Detailها را دستی مدیریت کنید. روش فعلی خصوصا برای سناریوهای منفصل به مانند پروژه‌های تحت وب، پیشنهاد میشود.
گام دوم: پیاده سازی اعتبارسنج مستقل
public class UserValidator : FluentModelValidator<UserModel>
{
private readonly IUnitOfWork _uow;
public UserValidator(IUnitOfWork uow, IMessageLocalizer localizer)
{
_uow = uow ?? throw new ArgumentNullException(nameof(uow));
RuleFor(m => m.DisplayName).NotEmpty()
.WithMessage(localizer["User.Fields.DisplayName.Required"])
.MinimumLength(3)
.WithMessage(localizer["User.Fields.DisplayName.MinimumLength"])
.MaximumLength(User.MaxDisplayNameLength)
.WithMessage(localizer["User.Fields.DisplayName.MaximumLength"])
.Matches(@"^[\u0600-\u06FF,\u0590-\u05FF,0-9\s]*$")
.WithMessage(localizer["User.Fields.DisplayName.RegularExpression"])
.DependentRules(() =>
{
RuleFor(m => m).Must(model =>
!CheckDuplicateDisplayName(model.DisplayName, model.Id))
.WithMessage(localizer["User.Fields.DisplayName.Unique"])
.OverridePropertyName(nameof(UserModel.DisplayName));
});
RuleFor(m => m.UserName).NotEmpty()
.WithMessage(localizer["User.Fields.UserName.Required"])
.MinimumLength(3)
.WithMessage(localizer["User.Fields.UserName.MinimumLength"])
.MaximumLength(User.MaxUserNameLength)
.WithMessage(localizer["User.Fields.UserName.MaximumLength"])
.Matches("^[a-zA-Z0-9_]*$")
.WithMessage(localizer["User.Fields.UserName.RegularExpression"])
.DependentRules(() =>
{
RuleFor(m => m).Must(model =>
!CheckDuplicateUserName(model.UserName, model.Id))
.WithMessage(localizer["User.Fields.UserName.Unique"])
.OverridePropertyName(nameof(UserModel.UserName));
});
RuleFor(m => m.Password).NotEmpty()
.WithMessage(localizer["User.Fields.Password.Required"])
.When(m => m.IsNew, ApplyConditionTo.CurrentValidator)
.MinimumLength(6)
.WithMessage(localizer["User.Fields.Password.MinimumLength"])
.MaximumLength(User.MaxPasswordLength)
.WithMessage(localizer["User.Fields.Password.MaximumLength"]);
RuleFor(m => m).Must(model => !CheckDuplicateRoles(model))
.WithMessage(localizer["User.Fields.Roles.Unique"])
.When(m => m.Roles != null && m.Roles.Any(r => !r.IsDeleted));
}
private bool CheckDuplicateUserName(string userName, long id)
{
var normalizedUserName = userName.ToUpperInvariant();
return _uow.Set<User>().Any(u => u.NormalizedUserName == normalizedUserName && u.Id != id);
}
private bool CheckDuplicateDisplayName(string displayName, long id)
{
var normalizedDisplayName = displayName.NormalizePersianTitle();
return _uow.Set<User>().Any(u => u.NormalizedDisplayName == normalizedDisplayName && u.Id != id);
}
private bool CheckDuplicateRoles(UserModel model)
{
var roles = model.Roles.Where(a => !a.IsDeleted);
return roles.GroupBy(r => r.RoleId).Any(r => r.Count() > 1);
}
} به عنوان مثال در این اعتبارسنج بالا، قواعدی از جمله بررسی تکراری بودن نام‌کاربری و از این دست اعتبارسنجی‌ها نیز انجام شده است. نکته حائز اهمیت آن متد CheckDuplicateRoles میباشد:
private bool CheckDuplicateRoles(UserModel model)
{
var roles = model.Roles.Where(a => !a.IsDeleted);
return roles.GroupBy(r => r.RoleId).Any(r => r.Count() > 1);
} با توجه به «نکته مهم» ابتدای بحث، model.Roles، شامل تمام گروه‌های کاربری متصل شده به کاربر می‌باشند که در این لیست برخی از آنها با TrackingState.Deleted، برخی دیگر با TrackingState.Added و ... علامت‌گذاری شده‌اند. لذا برای بررسی یکتایی و عدم تکرار در این سناریوها نیاز به اجری پرس‌و‌جویی بر روی دیتابیس نمی‌باشد. بدین منظور، با اعمال یک شرط، گروه‌های حذف شده را از بررسی خارج کرده‌ایم؛ چرا که آنها بعد از عبور از منطق تجاری، حذف خواهند شد.
گام سوم: پیاده‌سازی سرویس متناظر
public interface IUserService : ICrudService<long, UserReadModel, UserModel>
{
} public class UserService : CrudService<User, long, UserReadModel, UserModel>, IUserService
{
private readonly IUserManager _manager;
public UserService(CrudServiceDependency dependency, IUserManager manager) : base(dependency)
{
_manager = manager ?? throw new ArgumentNullException(nameof(manager));
}
protected override IQueryable<User> BuildFindQuery()
{
return base.BuildFindQuery()
.Include(u => u.Roles)
.Include(u => u.Permissions);
}
protected override IQueryable<UserReadModel> BuildReadQuery(FilteredPagedQueryModel model)
{
return EntitySet.AsNoTracking().Select(u => new UserReadModel
{
Id = u.Id,
RowVersion = u.RowVersion,
IsActive = u.IsActive,
UserName = u.UserName,
DisplayName = u.DisplayName,
LastLoggedInDateTime = u.LastLoggedInDateTime
});
}
protected override User MapToEntity(UserModel model)
{
return new User
{
Id = model.Id,
RowVersion = model.RowVersion,
IsActive = model.IsActive,
DisplayName = model.DisplayName,
UserName = model.UserName,
NormalizedUserName = model.UserName.ToUpperInvariant(),
NormalizedDisplayName = model.DisplayName.NormalizePersianTitle(),
Roles = model.Roles.Select(r => new UserRole
{Id = r.Id, RoleId = r.RoleId, TrackingState = r.TrackingState}).ToList(),
Permissions = model.Permissions.Select(p => new UserPermission
{
Id = p.Id,
TrackingState = p.TrackingState,
IsGranted = true,
Name = p.Name
}).Union(model.IgnoredPermissions.Select(p => new UserPermission
{
Id = p.Id,
TrackingState = p.TrackingState,
IsGranted = false,
Name = p.Name
})).ToList()
};
}
protected override UserModel MapToModel(User entity)
{
return new UserModel
{
Id = entity.Id,
RowVersion = entity.RowVersion,
IsActive = entity.IsActive,
DisplayName = entity.DisplayName,
UserName = entity.UserName,
Roles = entity.Roles.Select(r => new UserRoleModel
{Id = r.Id, RoleId = r.RoleId, TrackingState = r.TrackingState}).ToList(),
Permissions = entity.Permissions.Where(p => p.IsGranted).Select(p => new PermissionModel
{
Id = p.Id,
TrackingState = p.TrackingState,
Name = p.Name
}).ToList(),
IgnoredPermissions = entity.Permissions.Where(p => !p.IsGranted).Select(p => new PermissionModel
{
Id = p.Id,
TrackingState = p.TrackingState,
Name = p.Name
}).ToList()
};
}
protected override Task BeforeSaveAsync(IReadOnlyList<User> entities, List<UserModel> models)
{
ApplyPasswordHash(entities, models);
ApplySerialNumber(entities, models);
return base.BeforeSaveAsync(entities, models);
}
private void ApplySerialNumber(IEnumerable<User> entities, IReadOnlyList<UserModel> models)
{
var i = 0;
foreach (var entity in entities)
{
var model = models[i++];
if (model.IsNew || !model.IsActive || !model.Password.IsEmpty() ||
model.Roles.Any(a => a.IsNew || a.IsDeleted) ||
model.IgnoredPermissions.Any(p => p.IsDeleted || p.IsNew) ||
model.Permissions.Any(p => p.IsDeleted || p.IsNew))
{
entity.SerialNumber = _manager.NewSerialNumber();
}
else
{
//prevent include SerialNumber in update query
UnitOfWork.Entry(entity).Property(a => a.SerialNumber).IsModified = false;
}
}
}
private void ApplyPasswordHash(IEnumerable<User> entities, IReadOnlyList<UserModel> models)
{
var i = 0;
foreach (var entity in entities)
{
var model = models[i++];
if (model.IsNew || !model.Password.IsEmpty())
{
entity.PasswordHash = _manager.HashPassword(model.Password);
}
else
{
//prevent include PasswordHash in update query
UnitOfWork.Entry(entity).Property(a => a.PasswordHash).IsModified = false;
}
}
}
} در سناریوهای Master-Detail نیاز است متد دیگری تحت عنوان BuildFindQuery را نیز بازنویسی کنید. این متد برای بقیه حالات نیاز به بازنویسی نداشت؛ چرا که یک تک موجودیت واکشی می‌شد و خبری از موجودیت‌های Detail نبود. در اینجا لازم است تا روش تولید کوئری FindAsyn رو بازنویسی کنیم تا جزئیات دیگری را نیز واکشی کنیم. به عنوان مثال در اینجا Roles و Permissions کاربر نیز Include شده‌اند.
نکته: بازنویسی BuildFindQuery را شاید بتوان با روش‌های دیگری هم مانند تزئین موجودیت‌های وابسته با یک DetailOfAttribute و مشخص کردن نوع موجودیت اصلی، نیز جایگزین کرد.
متدهای MapToModel و MapToEntity هم به مانند قبل پیاده‌سازی شده‌اند. موضوع دیگری که در برخی از سناریوها پیش خواهد آمد، مربوط است به خصوصیتی که در زمان ثبت ضروری میباشد، ولی در زمان ویرایش اگر مقدار داشت باید با اطلاعات موجود در دیتابیس جایگزین شود؛ مانند Password و SerialNumber در موجودیت کاربر. برای این حالت میتوان از متد BeforeSaveAsync بهره برد؛ به عنوان مثال برای SerialNumber:
private void ApplySerialNumber(IEnumerable<User> entities, IReadOnlyList<UserModel> models)
{
var i = 0;
foreach (var entity in entities)
{
var model = models[i++];
if (model.IsNew || !model.IsActive || !model.Password.IsEmpty() ||
model.Roles.Any(a => a.IsNew || a.IsDeleted) ||
model.IgnoredPermissions.Any(p => p.IsDeleted || p.IsNew) ||
model.Permissions.Any(p => p.IsDeleted || p.IsNew))
{
entity.SerialNumber = _manager.NewSerialNumber();
}
else
{
//prevent include SerialNumber in update query
UnitOfWork.Entry(entity).Property(a => a.SerialNumber).IsModified = false;
}
}
} در اینجا ابتدا بررسی شده‌است که اگر کاربر، جدید میباشد، غیرفعال شده است، کلمه عبور او تغییر داده شده است و یا تغییراتی در دسترسی‌ها و گروه‌های کاربری او وجود دارد، یک SerialNumber جدید ایجاد کند. در غیر این صورت با توجه به اینکه برای عملیات ویرایش، به صورت منفصل عمل میکنیم، نیاز است تا به شکل بالا، از قید این فیلد در کوئری ویرایش، جلوگیری کنیم.
نکته: متد BeforeSaveAsync دقیقا بعد از ردیابی شدن وهله‌های موجودیت توسط Context برنامه و دقیقا قبل از UnitOfWork.SaveChange فراخوانی خواهد شد.
/// <summary>
/// Validate IR National Code
/// </summary>
/// <param name="nationalcode">National Code</param>
/// <param name="lastNumber">Last Number Of National Code</param>
/// <returns></returns>
public static bool IsValidNationalCode(this string nationalcode, out int lastNumber)
{
lastNumber = -1;
if (!nationalcode.IsItNumber()) return false;
var invalid = new[]
{
"0000000000", "1111111111", "2222222222", "3333333333", "4444444444", "5555555555",
"6666666666", "7777777777", "8888888888", "9999999999"
};
if (invalid.Contains(nationalcode)) return false;
var array = nationalcode.ToCharArray();
if (array.Length != 10) return false;
var j = 10;
var sum = 0;
for (var i = 0; i < array.Length - 1; i++)
{
sum += Int32.Parse(array[i].ToString(CultureInfo.InvariantCulture)) * j;
j--;
}
var diff = sum % 11;
if (diff < 2)
{
lastNumber = diff;
return diff == Int32.Parse(array[9].ToString(CultureInfo.InvariantCulture));
}
var temp = Math.Abs(diff - 11);
lastNumber = temp;
return temp == Int32.Parse(array[9].ToString(CultureInfo.InvariantCulture));
}
public class LowerThanAttribute : ValidationAttribute
{
public LowerThanAttribute(string dependentPropertyName)
{
DependentPropertyName = dependentPropertyName;
}
public string DependentPropertyName { get; set; }
protected override ValidationResult IsValid(object value, ValidationContext validationContext)
{
int? currentPropertyValue = value as int?;
currentPropertyValue ??= 0;
var typeInfo = validationContext.ObjectInstance.GetType();
var dependentPropertyValue = Convert.ToInt32(typeInfo.GetProperty(DependentPropertyName)
.GetValue(validationContext.ObjectInstance, null));
var displayDependentProperyName = typeInfo.GetProperty(DependentPropertyName)
.GetCustomAttributes(typeof(DisplayAttribute), false)
.Cast<DisplayAttribute>()
.FirstOrDefault()?.Name;
if (!(currentPropertyValue.Value < dependentPropertyValue))
{
return new ValidationResult("مقدار {0} باید کمتر باشد از " + displayDependentProperyName);
}
return ValidationResult.Success;
}
} public class LowerThanAttribute : ValidationAttribute, IClientModelValidator
{
public LowerThanAttribute(string dependentPropertyName)
{
DependentPropertyName = dependentPropertyName;
}
public string DependentPropertyName { get; set; }
public void AddValidation(ClientModelValidationContext context)
{
var displayCurrentProperyName = context.ModelMetadata.ContainerMetadata
.ModelType.GetProperty(context.ModelMetadata.PropertyName)
.GetCustomAttributes(typeof(DisplayAttribute), false)
.Cast<DisplayAttribute>()
.FirstOrDefault()?.Name;
var displayDependentProperyName = context.ModelMetadata.ContainerMetadata
.ModelType.GetProperty(DependentPropertyName)
.GetCustomAttributes(typeof(DisplayAttribute), false)
.Cast<DisplayAttribute>()
.FirstOrDefault()?.Name;
MergeAttribute(context.Attributes, "data-val", "true");
MergeAttribute(context.Attributes, "data-val-lowerthan", $"{displayCurrentProperyName} باید کمتر باشد از {displayDependentProperyName}");
MergeAttribute(context.Attributes, "data-val-dependentpropertyname", "#" + DependentPropertyName);
}
private bool MergeAttribute(IDictionary<string, string> attributes, string key, string value)
{
if (attributes.ContainsKey(key))
{
return false;
}
attributes.Add(key, value);
return true;
}
protected override ValidationResult IsValid(object value, ValidationContext validationContext)
{
int? currentPropertyValue = value as int?;
currentPropertyValue ??= 0;
var typeInfo = validationContext.ObjectInstance.GetType();
var dependentPropertyValue = Convert.ToInt32(typeInfo.GetProperty(DependentPropertyName)
.GetValue(validationContext.ObjectInstance, null));
var displayCurrentProperyName = typeInfo.GetProperty(DependentPropertyName)
.GetCustomAttributes(typeof(DisplayAttribute), false)
.Cast<DisplayAttribute>()
.FirstOrDefault()?.Name;
if (!(currentPropertyValue.Value < dependentPropertyValue))
{
return new ValidationResult("مقدار {0} باید کمتر باشد از " + displayCurrentProperyName);
}
return ValidationResult.Success;
}
} jQuery.validator.addMethod("lowerthan", function (value, element, param) {
var otherPropId = $(element).data('val-dependentpropertyname');
if (otherPropId) {
var otherProp = $(otherPropId);
if (otherProp) {
var otherVal = otherProp.val();
if (parseInt(otherVal) > parseInt(value)) {
return true;
}
return false;
}
}
return true;
});
jQuery.validator.unobtrusive.adapters.addBool("lowerthan"); <script src="~/lib/jquery-validation/dist/jquery.validate.min.js"></script> <script src="~/lib/jquery-validation-unobtrusive/jquery.validate.unobtrusive.min.js"></script> <script src="~/js/LowerThan.js"></script>
public class User
{
[Required]
[Display(Name ="نام کاربری")]
public string Username { get; set; }
[Required]
[Display(Name = "سن")]
public int Age { get; set; }
[LowerThan(nameof(Age))]
[Required]
[Display(Name = "سابقه کار")]
public int Experience { get; set; }
} 
هدف از مطلب فوق اجرا نمودن عملیات Insert، Update و غیرو...
بوسیله چندین Connection در یک Transaction در زمان اجرای سرویسهای WCF میباشد. برای پیاده سازی و شرح Transaction ، سه پروژه ایجاد می‌نماییم. دو پروژه WCF سرویس و یک پروژهClient ، هر سه پروژه را در یک Solution به نام WCFTransaction اضافه می‌نماییم. در هر دو پروژه WCF بطور جداگانه Connection رویDatabase ایجاد می‌نماییم. سپس سعی میکنیم بوسیله Transaction عملیات Insert هر دو Service را کنترل نماییم. بطوریکه اگر یکی از Service ها در زمان عملیات Insert دچار مشکل شود. دیگری نیز Commit نگردد. به عبارتی در قدیم نمی‌توانستیم بیش از یک Connection در یک Transaction ایجاد نماییم. اما بوسیله Transactionscope ، انجام عملیات Insert، Update و غیرو... بوسیله چندین Connection به یکDatabase بطور همزمان در یک Transaction فراهم شده است. برای نمایش دادن عملیات Rollback نیز،به عمد خطایی ایجاد میکنیم،تا نحوه Rollback شدن در Transaction را مشاهده نماییم.
سعی شده است پیاده سازی و استفاده از Transaction در شش مرحله انجام شود.
مرحله اول: ایجاد دو پروژه WCFService و یک پروژه Client جهت فراخوانی (Call) کردن سرویسها
در این مرحله همانطور که از قیل نیز
توضیح داده شده است، دو پروژه WCF به نامهای WCFService1 و WCFService2 ایجاد شده است و یک پروژه Client به نام WCFTransactions نیز ایجاد میکنیم.
مرحله دوم : افزودن Attribute ی به نام TransactionFlow به Interface سرویسها.
در این مرحله در Interface هریک از سرویسها متد جدیدی به نام UpdateData اضافه می‌نماییم. که عملیات Insert into درون Database را انجام میدهد. حال بالای متد UpdateData از صفت TransactionFlow استفاده می‌نماییم. تا قابلیت Transaction برای متد فوق فعال گردد و متد فوق اجازه می‌یابد از Transaction استفاده نماید.
<ServiceContract()> _
Public Interface IService1
<OperationContract()> _
Function GetData(ByVal value As Integer) As String
<OperationContract()> _
Function GetDataUsingDataContract(ByVal composite As CompositeType) As CompositeType
<OperationContract()> _
<TransactionFlow(TransactionFlowOption.Allowed)> _
Sub UpdateData()
End Interface
مرحله سوم:
در این مرحله متد UpdateData را پیاده سازی می‌نماییم. بطوریکه یک Insert Into ساده در Database انجام میدهیم.و بالای متد فوق نیز کد زیر را می‌افزاییم.
<OperationBehavior(TransactionScopeRequired:=True)>
کد متد UpdateData
<OperationBehavior(TransactionScopeRequired:=True)> _
Public Sub UpdateData() Implements IService1.UpdateData
Dim objConnection As SqlConnection = New SqlConnection(strConnection)
objConnection.Open()
Dim objCommand As SqlCommand = New SqlCommand("insert into T(ID,Age) values(10,10)", objConnection)
objCommand.ExecuteNonQuery()
objConnection.Close()
End Sub
مرحله دوم و سوم را برای Service دوم نیز تکرار می‌نماییم.
مرحله چهارم:
در این مرحله TransactionFlow را در Web.Config دو سرویس فعال می‌نماییم. تا قابلیت استفاده از TransactionFlow برای سرویسها نیز فعال گردد. نحوه فعال نمودن بصورت زیر میباشد:
برای WCFService1خواهیم داشت:
<bindings>
<wsHttpBinding>
<binding name="TransactionalBind" transactionFlow="true"/>
</wsHttpBinding>
</bindings>
<endpoint address="" binding="wsHttpBinding" bindingConfiguration="TransactionalBind" contract="WcfService1.IService1">
برای WCFService2نیز خواهیم داشت:
<bindings>
<wsHttpBinding>
<binding name="TransactionalBind" transactionFlow="true"/>
</wsHttpBinding>
</bindings>
و در ادامه داریم:
<endpoint address="" binding="wsHttpBinding" bindingConfiguration="TransactionalBind" contract="WcfService2.IService1">
مرحله پنجم:
در این مرحله دو سرویس فوق را به پروژه WCFTransactions اضافه نموده و قطعه کد زیر را درون فرم Load می‌نویسیم.
Private Sub frmmain_Load(ByVal sender As System.Object, ByVal e As System.EventArgs) Handles MyBase.Load
Using ts As New TransactionScope(TransactionScopeOption.Required)
Try
Dim obj As ServiceReference1.Service1Client = New ServiceReference1.Service1Client()
obj.UpdateData()
Dim obj1 As ServiceReference2.Service1Client = New ServiceReference2.Service1Client()
obj1.UpdateData()
ts.Complete()
Catch ex As Exception
ts.Dispose()
End Try
End Using
End Sub
پس از اجرای برنامه دو رکورد در جدول درج خواهد شد.
مرحله ششم:
حال برای RollBack کردن کل عملیات و مشاهده آنها کافیست در یکی از متدهای UpdateData یک Throw Exception ایجاد نماییم.
سعی میکنیم با کمی تغییر در متد UpdateData در WCFService2 ، خطایی ایجاد شود، تا نحوه RollBack را مشاهده نماییم.
Public Sub UpdateData() Implements IService1.UpdateData
Throw New Exception()
Dim objConnection As SqlConnection = New SqlConnection(strConnection)
objConnection.Open()
Dim objCommand As SqlCommand = New SqlCommand("insert into T(ID,Age) values(101,101)", objConnection)
objCommand.ExecuteNonQuery()
objConnection.Close()
End Sub
فقط کد زیر به متد UpdateData اضافه شده است:
Throw New Exception()
و در رویداد Load فرم نیز پیاده سازی آن بشکل زیر خواهد بود:
Using ts As New TransactionScope(TransactionScopeOption.Required)
Try
Dim obj As ServiceReference1.Service1Client = New ServiceReference1.Service1Client()
obj.UpdateData()
Throw New Exception("There was Error")
Dim obj1 As ServiceReference2.Service1Client = New ServiceReference2.Service1Client()
obj1.UpdateData()
ts.Complete()
Catch ex As Exception
ts.Dispose()
End Try
End Using
وقتی برنامه را اجرا نمایید، مشاهده می‌کنید که هیچ رکوردی دورن دیتابیس درج نشده است.
بسبار مهم: برای اینکه بتوانید بصورت Distibuted عملیات Transaction را انجام دهید می‌بایست تنظیماتی را روی سرور که دیتایس و سرویسها و کامپیوتر کلاینت انجام دهید که بصورت زیر میباشد:
نحوه تنظیم:
1- سرویسDistribute Transaction Coordinator را روی هر دو Serverهای WCFService ، Database و کامپیوتر کلاینت، Start می‌نماییم.
البته در شرایطی که Serviceهای WCF و برنامه Client و Database روی یک سیستم باشد، تنظیمات فوق فقط روی همان سیستم انجام میشود.
برای دسترسی به قسمت Service های Windows ابتدا Administrative
Tools و سپس Service را باز نمایید و روی Start کلیک کنید.
2- در ادامه روی MY Computer کلیک راست نموده و تب MSDTC را انتخاب نمایید:
-8c86e8ba8cb24b9c8fafc53d786a9421.png)
در ادامه روی Security
Configuration کلیک نمایید. تا فرم زیر نمایش داده شود.
مطمئن شوید که آیتمهای زیر انتخاب شده باشند:
· Network DTC Access
· Allow Remote Clients
· Allow Inbound
· Allow Outbound
·
Enable
Transaction Internet Protocol(TIP) Transactions
[MetadataType(typeof(CustomerMetadata))]
public partial class Customer
{
class CustomerMetadata
{
}
}
public partial class Customer : IValidatableObject
{ <script type="text/javascript">
alert('test');
</script>