سلام؛ مشکلی نیست و سایت محدود به دات نت نخواهد بود. اگر مطلب فنی در مورد PHP هم خواستید منتشر کنید منعی ندارد.
با تشکر از توجه شما.
با تشکر از توجه شما.
واقعا عالی کاربردی عالمانه بسیار فنی و ......
تقریبا از توان علمی اکثر این وریها دور
در حسرت دیدن چنین مهندسانی با این روحیات و این سطح از توانمندی
بسیار بسیار سپاسگزارم جدا لایک خالی فایده نداشت!
تقریبا از توان علمی اکثر این وریها دور
در حسرت دیدن چنین مهندسانی با این روحیات و این سطح از توانمندی
بسیار بسیار سپاسگزارم جدا لایک خالی فایده نداشت!
ممننون. مثل همیشه عالی بود.
اگه امکانش باشه دانلود کردنی های آموزشی هم بزارین(البته هست، یه کم زیادتر بکنید).
از لحاظ فنی چیزهای جدیدی ارایه میکنید.
اگه امکانش باشه دانلود کردنی های آموزشی هم بزارین(البته هست، یه کم زیادتر بکنید).
از لحاظ فنی چیزهای جدیدی ارایه میکنید.
یک جدول که شامل اعضای تیم هست، و پس از جدول اعضای کادر فنی تیم و پس از ترسیم آنها نمایش متن مهر و امضا مسئولین.
بله - از فرآیند تولید تا انتشار، آگاهی کاملی ندارم
خیر - جستجو کردن و جمع آوری اطلاعات لازم کفایت می کند
بله - آگاهی از هزینه ها و تجربیات فنی لازم است
خیر - مشاوران در این حوزه اختلاف نظر دارند
خیر - جستجو کردن و جمع آوری اطلاعات لازم کفایت می کند
بله - آگاهی از هزینه ها و تجربیات فنی لازم است
خیر - مشاوران در این حوزه اختلاف نظر دارند
تب Script در FireBug مخصوص دیباگ کردن کدهای JavaScript است. امکاناتی که در این قسمت گنجانده شده بسیار کاربردی بوده و همچنین در بیشتر قسمت‌ها با ابزارهای خطایابی دیگر مشابه است. برای مثال اگر با Visual Studio کار کرده باشید، با نحوه‌ی ایجاد Break Point ، قسمت‌های Watch,Stack و ... آشنا خواهید بود.
این پنل هم مشابه پنل‌های دیگر فایرباگ دارای یک بخش با عنوان Options Menu هست که با راست کلیک کردن بروی عناون یا کلیک بروی مثلث کنار عنوان پنل قابل دسترسی است. تنظیماتی که در اینجا قابل تعیین است عبارتند از:
Panel Toolbar
Context Menu
تنها قابلیت جدیدی که در این منو وجود دارد، Run To This Line است. هنگامی که پنل در حالت دیباگ است، با راست کلیک کردن بروی خط مورد نظر و انتخاب گزینه‌ی Run to This Line می‌توانید خطوط میانی را رد کرده و به خط مورد نظر بروید. البته خطوطی که رد می‌شوند ، اجرا می‌شوند.
این کار معادل این است که درخط مورد نظر یک Break Point اضافه کنید و دکمه‌ی F8 را بزنید.
Breakpoints
توسط Break Pointها می‌توانید خطوطی از برنامه را برای خطایابی مشخص کنید. زمانی که دیباگر به نقطه‌ی مورد نظر برسد متوقف شده و می‌توانید به بررسی برنامه بپردازید. می‌توانید با بردن موس بروی متغییرها مقدار آن هارا بررسی کنید یا با کمک قسمت‌های Watch و Stack در پنل جانبی اطلاعات بیشتری در مورد اجرای برنامه در نقطه‌ی جاری بدست آورید.(در مورد پنل‌های جانبی در قسمت بعدی توضیح خواهم داد.) همچنین با کمک دکمه هایی که در جدول فوق توضیح داده شده اند روند اجرای برنامه را خط به خط ادامه دهید.
برای ایجاد یک Break Point، بروی شماره‌ی خط مورد نظر کلیک کنید. نقطه ای قرمز رنگ نمایش داده خواهد شد. البته دقت کنید که همه‌ی خطوط برنامه اجرا نمی‌شوند و نمی‌توانید در آن خطوط از این امکان بهره ببرید. شماره‌ی خطوط فعال با رنگ سبز مشخص شده اند.
امکان مفید دیگری که همراه با این قابلیت ارائه شده است (که در محیط‌های دیگر هم وجود دارد)، عبارت شرطی است. به این صورت که ضمن قرار دادن Break Point در یک نقطه از برنامه، می‌توانید یک شرط هم برای توقف برنامه تعیین کنید.
فرض کنید یک حلقه دارید که 300 بار تکرار می‌شود و مثلا در اجرای 250ام آن مشکلی وجود دارد. در این حالت می‌توانید از این قابلیت استفاده کنید و شرط توقف را i == 250 قرار بدهید.
برای تعیین یک شرط برای یک Break Point، بروی خط مورد نظر راست کلیک کنید و شرط را در قسمت مشخص شده وارد کنید.
امکان مفید دیگری که وجود دارد، Break Point خودکار است. اگر از مقالات قبلی دکمه‌ی Break On All Errors در پنل Console و Break On Mutate در پنل HTML را بخاطر داشته باشید می‌دانید که در هر یک هنگام اجرای یک رخداد مورد نظر، دیباگر در خطی که موجب آن رخداد شده است متوقف شده و می‌توانید کنترل برنامه را بدست بگیرید. در این حالت نیازی به ایجاد Break Point نیست و FireBug بصورت خودکار این کار را انجام میدهد.
Search
این بخش در همه پنل‌ها وجود دارد با این تفاوت که در پنل Script و CSS دو گزینه‌ی Multiple Files و Use Regular Expression وجود دارد که به ترتیب امکان جستجو در فایل‌های js و css اضافه شده به صفحه هستند. قابلیت دیگری هم که فقط در پنل Script وجود دارد، پرش به یک خط در برنامه است به این صورت که با وارد کردن # و یک عدد به عنوان شماره‌ی خط، همان خط نمایش داده می‌شود.
در قسمت بعدی پنل جانبی که شامل سه بخش Watch، Stack و Breakpoints است را بررسی خواهیم کرد.
این پنل هم مشابه پنل‌های دیگر فایرباگ دارای یک بخش با عنوان Options Menu هست که با راست کلیک کردن بروی عناون یا کلیک بروی مثلث کنار عنوان پنل قابل دسترسی است. تنظیماتی که در اینجا قابل تعیین است عبارتند از:
- Enabled/Disabled : برای فعال/غیرفعال کردن پنل است. فعال بودن این قسمت ممکن است موجب کاهش سرعت بارگزاری صفحات شود.
- Track Throw/Catch : در صورت فعال بودن این گزینه، در صورت رویدادن خطا در بلاک try/catch ، دیباگر در آن نقطه از برنامه متوقف شده و کنترل برنامه به شما داده می‌شود. (البته بنده موفق بررسی کامل این قابلیت نشدم. ظاهرا ورژن‌های آخری باگ دارند. مثل غیرفعال شدن کامل همین پنل، "Debugger not activated"! اگر کسی موفقیتی در کار با این مورد داشت، سپاسگذار میشوم اطلاع بدهد.)
- Show Break Notifications : در صورت فعال بودن این گزینه، هنگام توقف کدی در صفحه، اطلاعاتی در مورد علت توقف آن در بالای پنل ارائه خواهد شد.
Panel Toolbar
- Break On Next : این دکمه که مشابه آن در اکثر پنل‌ها وجود دارد، هنگام اجرای یک دستور JavaScript آن را متوقف کرده و شما می‌توانید به بررسی آن بپردازید.
- Script Type Menu : با انتخاب یکی از چهار گزینه موجود می‌توانید نتیجه اسکریپت‌های اضافه شده به صفحه که در قسمت Script Location Menu نمایش داده شده اند را فیلتر کنید. (متاسفانه این گزینه هم مشابه گزینه Track Throw/Catch برای بنده، ورژن 1.11.4 نتیجه ای نداشته است.)
- Script Location Menu : در این قسمت اسکریپت هایی که در صفحه وجود دارند نمایش داده می‌شوند. مشابه پنل HTML می‌توانید هنگام بازبودن این لیست، با تایپ کردن نتایج را فیلتر کنید.
همچنین با راست کلیک کردن بروی این قسمت می‌توانید آیتم یا فایل انتخاب شده را در ادیتور مورد نظر باز کنید، در پنل DOM بررسی کنید، فایل را در یک تب جدید باز کنید، آدرس فایل را در حافظه موقت کپی کنید. - Execution Control Buttons : این دکمه‌ها زمانی که دیباگر به یک Break Point برسد یا به دلیل فعال بودن دکمه‌های Break On ... متوقف شود، فعال می‌شوند و با کمک آنها می‌توانید عملیات خطایابی را ادامه دهید.
در جدول زیر این دکمه‌ها و توضیحات تکمیلی هریک را مشاهده میکنید:نوع دکمه Shortcut توضیحات اجرای مجدد 
Shift + F18 Stack فعلی را مجدد اجرا میکند.
(Stack: لیستی از توابع به ترتیبی که با فراخوانی آنها تابع جاری فراخونی شده است. در مقاله بعدی توضیحات بیشتری ارائه خواهد شد.)ادامه 
F8 اجرای برنامه را (تا Break Point بعدی) ادامه میدهد. وارد شدن 
F11 در صورت رسیدن به یک تابع، با زدن این دکمه دیباگر وارد بنده‌ی آن تابع می‌شود. رد شدن 
F10 اجرای برنامه را در سطح (Scope) فعلی ادامه میدهد.
مشابه قبلی وارد تابع نمی‌شود.خارج شدن 
Shift + F11 کنترل به تابعی که تابع جاری را فراخوانی کرده است بازمیگردد.
روشی سودمند زمانی که هنگام خطایابی وارد کدهای jQuery یا مثل آن می‌شوید :)
Context Menu
تنها قابلیت جدیدی که در این منو وجود دارد، Run To This Line است. هنگامی که پنل در حالت دیباگ است، با راست کلیک کردن بروی خط مورد نظر و انتخاب گزینه‌ی Run to This Line می‌توانید خطوط میانی را رد کرده و به خط مورد نظر بروید. البته خطوطی که رد می‌شوند ، اجرا می‌شوند.
این کار معادل این است که درخط مورد نظر یک Break Point اضافه کنید و دکمه‌ی F8 را بزنید.
Breakpoints
توسط Break Pointها می‌توانید خطوطی از برنامه را برای خطایابی مشخص کنید. زمانی که دیباگر به نقطه‌ی مورد نظر برسد متوقف شده و می‌توانید به بررسی برنامه بپردازید. می‌توانید با بردن موس بروی متغییرها مقدار آن هارا بررسی کنید یا با کمک قسمت‌های Watch و Stack در پنل جانبی اطلاعات بیشتری در مورد اجرای برنامه در نقطه‌ی جاری بدست آورید.(در مورد پنل‌های جانبی در قسمت بعدی توضیح خواهم داد.) همچنین با کمک دکمه هایی که در جدول فوق توضیح داده شده اند روند اجرای برنامه را خط به خط ادامه دهید.
برای ایجاد یک Break Point، بروی شماره‌ی خط مورد نظر کلیک کنید. نقطه ای قرمز رنگ نمایش داده خواهد شد. البته دقت کنید که همه‌ی خطوط برنامه اجرا نمی‌شوند و نمی‌توانید در آن خطوط از این امکان بهره ببرید. شماره‌ی خطوط فعال با رنگ سبز مشخص شده اند.
امکان مفید دیگری که همراه با این قابلیت ارائه شده است (که در محیط‌های دیگر هم وجود دارد)، عبارت شرطی است. به این صورت که ضمن قرار دادن Break Point در یک نقطه از برنامه، می‌توانید یک شرط هم برای توقف برنامه تعیین کنید.
فرض کنید یک حلقه دارید که 300 بار تکرار می‌شود و مثلا در اجرای 250ام آن مشکلی وجود دارد. در این حالت می‌توانید از این قابلیت استفاده کنید و شرط توقف را i == 250 قرار بدهید.
برای تعیین یک شرط برای یک Break Point، بروی خط مورد نظر راست کلیک کنید و شرط را در قسمت مشخص شده وارد کنید.
امکان مفید دیگری که وجود دارد، Break Point خودکار است. اگر از مقالات قبلی دکمه‌ی Break On All Errors در پنل Console و Break On Mutate در پنل HTML را بخاطر داشته باشید می‌دانید که در هر یک هنگام اجرای یک رخداد مورد نظر، دیباگر در خطی که موجب آن رخداد شده است متوقف شده و می‌توانید کنترل برنامه را بدست بگیرید. در این حالت نیازی به ایجاد Break Point نیست و FireBug بصورت خودکار این کار را انجام میدهد.
Search
این بخش در همه پنل‌ها وجود دارد با این تفاوت که در پنل Script و CSS دو گزینه‌ی Multiple Files و Use Regular Expression وجود دارد که به ترتیب امکان جستجو در فایل‌های js و css اضافه شده به صفحه هستند. قابلیت دیگری هم که فقط در پنل Script وجود دارد، پرش به یک خط در برنامه است به این صورت که با وارد کردن # و یک عدد به عنوان شماره‌ی خط، همان خط نمایش داده می‌شود.
در قسمت بعدی پنل جانبی که شامل سه بخش Watch، Stack و Breakpoints است را بررسی خواهیم کرد.
یکی از مواردی که در هر پروژه‌ای به چشم می‌خورد و وجود دارد، نمایش
داده‌های ذخیره شده‌ی در بانک اطلاعاتی، به کاربر میباشد. احتمالا وب سایت‌هایی را دیده‌اید که تمامی اطلاعات را در یک صفحه بدون هیچ صفحه بندی به
کاربر نشان میدهند که حس خوبی را به کاربر استفاده کننده منتقل نمیکند و
نتیجه منفی هم بر روی سئو خواهد گذاشت ( عدم داشتن Urlهای منحصر بفرد به
ازای هر صفحه).
بعضا دیده می‌شود که برنامه نویس یک Paging را به صورت Ajax ی پیاده سازی میکند که با تغییر صفحه‌ها، اطلاعات را خوانده و به کاربر نمایش میدهد و هیچ اتفاقی در آدرس بار صفحه نمی‌افتد و خیلی خرسند است از کاری که انجام داده‌است. در چنین مواردی اگر کاربر استفاده کننده از برنامه بخواهد لینک صفحه دهم گرید و یا لیست اطلاعات را برای کسی بفرستد، باید چکار کند؟
توضیح بالا صرفا به این دلیل بیان شد تا به ضرورت داشتن Urlهای منحصر بفرد برای هر Page برسیم؛ هر چند بحث جاری درباره سئو نیست. ولی ترجیح دادم در کنار موضوع مقاله، توجهی هم داشته باشیم به این موضوع که رعایت آن حس بهتری را به کاربران برنامه میدهد.
کتابخانه‌های زیادی برای صفحه بندی اطلاعات وجود دارند و یا اینکه بعضی از برنامه نویسان و یا شرکت‌ها ترجیح میدهند خود چرخ را مطابق میل خود از نو طراحی کنند. در ادامه قصد داریم به پیاده سازی کتابخانه PagedList که خیلی محبوب و پر طرفدار میباشد در ASP.NET MVC بپردازیم.
1- ابتدا قبل از هر کاری، با استفاده از دستور زیر اقدام به نصب کتابخانه آن می‌نماییم:
2- بعد از نصب این کتابخانه، متد الحاقی ToPagedList در اختیار ما قرار
داده می‌شود که بر روی IQueryable , IEnumerable در دسترس میباشد.
3- در کنترلر فقط کافیست متد ToPagedList را فراخوانی کرده و مقدار بازگشتی را به View ارسال نمود.
4 - و در نهایت در داخل View (ها) فقط کافیست برای نمایش صفحه بندی، دستور Html.PagedListPager را فراخوانی کنیم.
چهار مورد فوق تقریبا تمام کارهایی است که باید انجام شوند تا قادر باشیم از این کتابخانه برای صفحه بندی اطلاعات استفاده کنیم. در ادامه نحوه پیاده سازی آن را به همراه چند مثال بیان میکنیم.
ابتدا یک مدل فرضی را همانند زیر تهیه میکنیم:
و کلاسی را همانند زیر برای دریافت یک لیست از پست‌ها می‌نویسیم:
ابتدا یک کنترلر را ایجاد نمایید. در اکشن متدی که قصد داریم لیستی از
اطلاعات را به کاربر نمایش دهیم، باید یک متغییر از نوع int برای شماره
صفحه در نظر گرفته شود:
و در view مربوطه داریم:
توسط متد postService.Getall، تمامی پست‌ها از دیتابیس خوانده شده که جمعا 12 رکورد می‌باشند. فراخوانی ToPagedList به تعداد پارامتر دوم رکوردها را بر میگرداند و در متغییر result قرار میدهد و در پایان برای نمایش صفحه بندی، اقدام به فراخوانی متد الحاقی PagedListPager نموده‌ایم.
بله، درست حدس زده‌اید! این روش دارای یک عیب میباشد و آن این است که ابتدا ما تمامی رکوردها را از دیتابیس فراخونی کرده و بعد از آن به تعداد 10 رکورد را از آن انتخاب نموده‌ایم. هر چند در مثال جاری تعداد رکوردها زیاد نمی‌باشد، ولی با مرور زمان و حجیم شدن دیتابیس، کوئری فوق امکان دارد به کندی اجرا شود. به همین دلیل نیاز به متدی داریم که با توجه به صفحه جاری، تعداد n رکورد را از دیتابیس خوانده و نمایش دهد. برای این منظور متدی همانند زیر را به کلاس postService اضافه می‌نماییم:
از totalCount برای نگه داری جمع کل رکوردها استفاده میکنیم و قصد نداریم تمامی اطلاعات را از دیتابیس واکشی نماییم.
در صفحه بندی به صورت دستی، تا حدودی اکشن Index تغییر خواهد کرد. در این روش داریم:
نکته: مقدار PagedIndex نمی‌تواند صفر باشد؛ چون شروع اعداد صفحه بندی از یک هست. به این خاطر، PageIndex با یک واحد، جمع شده است. در روش قبلی مقدار پیش فرض آن را 1 قرار دادیم. ولی در این روش ابتدا یک واحد از آن کم میکنیم؛ به این خاطر که در متد Skip شاهد اطلاعات دقیقی باشیم. محتوای view به همان روش قبلی میباشد و نیازی به تغییر آن نیست.
مقدار page به صورت کوئری استرینگ به انتهای url اضافه خواهد شد. جهت نظم بخشیدن به آن می‌بایست اقدام به افزودن route سفارشی نمایید که در حالت پیش فرض به صورت زیر میباشد:
در روش‌هایی که شرح آنها گذشت، از viewbag برای انتقال داده‌ها استفاده کردیم. می‌توان view مورد نظر را strongly-typed معرفی نمود و داده‌ها را از طریق return view به سمت view بفرستید. در این حالت در view مربوطه داریم :
و تغییر حلقه for به صورت زیر :
سفارشی کردن Url: فرض کنید همراه با کلیک بر روی شماره‌ی صفحات، بخواهیم یک سری دیتای دیگر را هم به اکشن پاس دهیم؛ برای مثال tag=mvc. برای این منظور داریم:
استایل خروجی html حاصل از Html.PagedListPager بر اساس کتابخانه Bootstrap میباشد. در صورتیکه در پروژه خود از این کتابخانه استفاده نمی‌کنید، می‌توانید فقط فایل PagedList.css را از Nuget دریافت نموده و به پروژه‌ی خود اضافه نمایید.
یکی از overloadهای Html.PagedListPager پارامتری را تحت عنوان PagedListRenderOptions دارد که از آن می‌توانید برای پیکربندی صفحه بندی استفاده نمایید. برای نمونه نمایش فقط 5 صفحه:
همچنین قادر خواهید بود یکسری تنظیمات دستی را بر روی شماره صفحات تولید شده انجام دهید؛ برای نمونه تغییر عناوین Next , Prev با عناوین فارسی:
بعضا دیده می‌شود که برنامه نویس یک Paging را به صورت Ajax ی پیاده سازی میکند که با تغییر صفحه‌ها، اطلاعات را خوانده و به کاربر نمایش میدهد و هیچ اتفاقی در آدرس بار صفحه نمی‌افتد و خیلی خرسند است از کاری که انجام داده‌است. در چنین مواردی اگر کاربر استفاده کننده از برنامه بخواهد لینک صفحه دهم گرید و یا لیست اطلاعات را برای کسی بفرستد، باید چکار کند؟
توضیح بالا صرفا به این دلیل بیان شد تا به ضرورت داشتن Urlهای منحصر بفرد برای هر Page برسیم؛ هر چند بحث جاری درباره سئو نیست. ولی ترجیح دادم در کنار موضوع مقاله، توجهی هم داشته باشیم به این موضوع که رعایت آن حس بهتری را به کاربران برنامه میدهد.
کتابخانه‌های زیادی برای صفحه بندی اطلاعات وجود دارند و یا اینکه بعضی از برنامه نویسان و یا شرکت‌ها ترجیح میدهند خود چرخ را مطابق میل خود از نو طراحی کنند. در ادامه قصد داریم به پیاده سازی کتابخانه PagedList که خیلی محبوب و پر طرفدار میباشد در ASP.NET MVC بپردازیم.
1- ابتدا قبل از هر کاری، با استفاده از دستور زیر اقدام به نصب کتابخانه آن می‌نماییم:
Install-Package PagedList.Mvc
3- در کنترلر فقط کافیست متد ToPagedList را فراخوانی کرده و مقدار بازگشتی را به View ارسال نمود.
4 - و در نهایت در داخل View (ها) فقط کافیست برای نمایش صفحه بندی، دستور Html.PagedListPager را فراخوانی کنیم.
چهار مورد فوق تقریبا تمام کارهایی است که باید انجام شوند تا قادر باشیم از این کتابخانه برای صفحه بندی اطلاعات استفاده کنیم. در ادامه نحوه پیاده سازی آن را به همراه چند مثال بیان میکنیم.
ابتدا یک مدل فرضی را همانند زیر تهیه میکنیم:
public class Post
{
public int Id { get; set; }
public string Title { get; set; }
public string Body { get; set; }
} public static class PostService
{
public static IEnumerable<Post> posts = new List<Post>() {
new Post{Id=1,Title="Title 1",Body="Body 1"},
new Post{Id=2,Title="Title 2",Body="Body 2"},
new Post{Id=3,Title="Title 3",Body="Body 3"},
new Post{Id=4,Title="Title 4",Body="Body 4"},
new Post{Id=5,Title="Title 5",Body="Body 5"},
new Post{Id=6,Title="Title 6",Body="Body 6"},
new Post{Id=7,Title="Title 7",Body="Body 7"},
new Post{Id=8,Title="Title 8",Body="Body 8"},
new Post{Id=9,Title="Title 9",Body="Body 9"},
new Post{Id=10,Title="Title 10",Body="Body 10"},
new Post{Id=11,Title="Title 11",Body="Body 11"},
new Post{Id=12,Title="Title 12",Body="Body 12"},
};
public static IEnumerable<Post> GetAll()
{
return posts
.OrderBy(row => row.Id);
}
} public ActionResult Index(int? page)
{
var pageNumber = page ?? 1;
var posts = PostService.GetAll();
var result = posts.ToPagedList(pageNumber, 10);
ViewBag.posts = result;
return View();
} @using PagedList.Mvc;
@using PagedList;
<link href="/Content/PagedList.css" rel="stylesheet" type="text/css" />
<h2>List of posts</h2>
<ul>
@foreach (var post in ViewBag.posts)
{
<li>@post.Title</li>
}
</ul>
@Html.PagedListPager((IPagedList)ViewBag.posts, page => Url.Action("Index", new { page })) بله، درست حدس زده‌اید! این روش دارای یک عیب میباشد و آن این است که ابتدا ما تمامی رکوردها را از دیتابیس فراخونی کرده و بعد از آن به تعداد 10 رکورد را از آن انتخاب نموده‌ایم. هر چند در مثال جاری تعداد رکوردها زیاد نمی‌باشد، ولی با مرور زمان و حجیم شدن دیتابیس، کوئری فوق امکان دارد به کندی اجرا شود. به همین دلیل نیاز به متدی داریم که با توجه به صفحه جاری، تعداد n رکورد را از دیتابیس خوانده و نمایش دهد. برای این منظور متدی همانند زیر را به کلاس postService اضافه می‌نماییم:
public static IEnumerable<Post> GetAll(int page, int recordsPerPage,out int totalCount)
{
totalCount = posts.Count();
return posts
.OrderBy(row => row.Id).Skip(page * recordsPerPage).Take(recordsPerPage); // in real projects change like this .skip(()=>resultforSkip).Take(()=>recordsPerPage )
} در صفحه بندی به صورت دستی، تا حدودی اکشن Index تغییر خواهد کرد. در این روش داریم:
public ActionResult Index(int? page)
{
var pageIndex = (page ?? 1) - 1;
var pageSize = 10;
int totalPostCount;
var posts = PostService.GetAll(pageIndex, pageSize, out totalPostCount);
var result = new StaticPagedList<Post>(posts, pageIndex + 1, pageSize, totalPostCount);
ViewBag.posts = result;
return View();
} مقدار page به صورت کوئری استرینگ به انتهای url اضافه خواهد شد. جهت نظم بخشیدن به آن می‌بایست اقدام به افزودن route سفارشی نمایید که در حالت پیش فرض به صورت زیر میباشد:
http://localhost:53192/?page=2
routes.MapRoute(
name: "paging",
url: "{controller}/{action}/{page}",
defaults: new { controller = "Home", action = "Index", page = UrlParameter.Optional }
); در روش‌هایی که شرح آنها گذشت، از viewbag برای انتقال داده‌ها استفاده کردیم. می‌توان view مورد نظر را strongly-typed معرفی نمود و داده‌ها را از طریق return view به سمت view بفرستید. در این حالت در view مربوطه داریم :
@model PagedList.IPagedList <pagedListmvc.Models.Post>
@foreach (var post in Model)
{
<li>@post.Title</li>
} سفارشی کردن Url: فرض کنید همراه با کلیک بر روی شماره‌ی صفحات، بخواهیم یک سری دیتای دیگر را هم به اکشن پاس دهیم؛ برای مثال tag=mvc. برای این منظور داریم:
@Html.PagedListPager( myList, page => Url.Action("Index", new { page = page, tag= "mvc" }) ) استایل خروجی html حاصل از Html.PagedListPager بر اساس کتابخانه Bootstrap میباشد. در صورتیکه در پروژه خود از این کتابخانه استفاده نمی‌کنید، می‌توانید فقط فایل PagedList.css را از Nuget دریافت نموده و به پروژه‌ی خود اضافه نمایید.
یکی از overloadهای Html.PagedListPager پارامتری را تحت عنوان PagedListRenderOptions دارد که از آن می‌توانید برای پیکربندی صفحه بندی استفاده نمایید. برای نمونه نمایش فقط 5 صفحه:
@Html.PagedListPager((IPagedList)ViewBag.posts, page => Url.Action("Index", new { page = page }), PagedListRenderOptions.OnlyShowFivePagesAtATime) @Html.PagedListPager((IPagedList)ViewBag.posts, page => Url.Action("Index", new { page = page }), new PagedListRenderOptions { LinkToFirstPageFormat = "<< ابتدا", LinkToPreviousPageFormat = "< قبلی", LinkToNextPageFormat = "بعدی>", LinkToLastPageFormat = "آخرین >>" }) 
در حوزه کاری ما همیشه نیازمندی‌های جدید باعث پیشرفت، ارتقاء و پیچیده‌تر شدن سیستمهای سخت افزاری و نرم افزاری می‌شوند. بطور مثال زمانیکه نیاز شد چندین سیستم از داده‌های مشترکی استفاده کنند، در معماری Single Tier قسمت Database از سایر قسمت‌ها جدا شد و در سخت افزار دیگری قرار گرفت. به این صورت این معماری تبدیل به Two Tier شد و سپس برای اینکه تغییرات، کمترین تاثیر را در سیستم ما داشته باشد و با کمترین هزینه به Platformهای دیگر نیز سرویس بدهیم، قسمت Presentation از سایر قسمت‌ها جدا شد و در سخت افزارهای دیگری قرار گرفت. به این صورت تبدیل به معماری Three Tier شد و همینطور نیازهای جدید باعث شد معماری N Tier پیچیده‌تر شود. البته پیچیدگی که باعث تکامل آن شد یا بطور مثال نیاز به پردازش تعداد بیشتری عملیات بصورت همزمان، که باعث شد سیستمهای ما از حالت Single Task تبدیل به Parallel System و سپس Distributed system شوند. واقعیت این است که در دنیای امروز، نیازهای جدیدی بوجود آمده‌اند؛ نیازهایی که یک سخت افزار به تنهایی قادر به ارائه راهکاری برای آنها نیست. واقعا یک سخت افزار که یک سرویس را ارائه میدهد، چه خصوصیاتی باید داشته باشد که مثلا در ثانیه حدود 50 میلیون عملیات را بصورت همزمان انجام دهد؛ یا مثلا سرویس مورد نظر حدود 400 میلیون کاربر فعال که روزانه بیشتر وقت خود را به استفاده از این سرویس اختصاص میدهند داشته باشد؟
آیا میدانستید که Facebook در حال حاضر بیشتر از 400 میلیون کاربر فعال دارد که حدود 200 میلیون از این کاربران هر روز از این سرویس استفاده می‌کنند؟ آماری که این سرویس داده به این صورت است که تا سال 2010، کاربرانش در هر روز حدود 16 بیلیون دقیقه از وقت خودشان را به استفاده از این سرویس اختصاص داده‌اند. در هر هفته کاربران این سرویس حدود 6 بیلیون مطلب را که شامل عکس و متن بوده را به اشتراک گذاشته‌اند. هر ماه بیشتر از 3 بیلیون عکس توسط این سرویس Upload شده‌است. کاربرانش روزانه بیشتر از 1 بیلیون عکس را توسط این سرویس مشاهده کرده‌اند. این سرویس در ثانیه حدود 50 میلیون عملیات را انجام میدهد!
آیا میدانستید که سرویس Twitter در حال حاضر 350 میلیون کاربر فعال دارد که حدود 100 میلیون از این کاربران روزانه از این سرویس استفاده می‌کنند و هر روز کاربران این سرویس 500 میلیون توییت را ارسال می‌کنند. این سرویس در فینال جام جهانی حدود 618,725 توییت را در یک دقیقه دریافت کرده‌است.
و یا سرویس Telegram حدود 100 میلیون کاربر فعال دارد که بصورت متوسط در هر روز 220 هزار کاربر جدید در آن ثبت نام می‌کنند. کاربران این سرویس روزانه 15 بیلیون پیام را ارسال می‌کنند و 700 میلیون عکس را به اشتراک می‌گذارند.
چه سروری به تنهایی می‌تواند این آمار و ارقام را پوشش دهد؟ هزینه خرید و نگهداری آن چقدر است؟ چقدر باید هزینه کنیم تا این سرور از دسترس خارج نشود؟ یک سرور به تنهایی چه راهکاری را می‌تواند ارائه دهد که هیچوقت از دسترس خارج نشود؟
بهتر است بدانید که سرویس Facebook روی بیش از 60,000 سرور ارائه می‌شود! چه سروری به تنهایی می‌تواند کارآیی 60,000 سرور را داشته باشد؟
چه نوع پایگاه داده ای که روی یک سرور سرویس ارائه میدهد، قادر است روزانه به بیشتر از 1 تریلیون درخواست، پاسخ دهد؟ اصلا چه سروری به تنهایی قادر است این حجم داده را که هر روز رو به افزایش است، نگهداری کند؟
بهتر است بدانید پایگاه داده سرویس‌های شرکت Apple، روی بیش از 75,000 Node قرار دارند که روزانه حدود 10 پتابایت داده ذخیره می‌کنند. یا Netflix که از 2,500 Node استفاده میکند و روزانه 420 ترابایت داده را در قالب 1 تریلیون درخواست دریافت میکند یا Easou که پایگاه داده آن روی 270 Node قرار دارد و روزانه 300 ترابایت داده را در قالب 800 میلیون درخواست دریافت میکند! اینها اعداد و ارقامی نیستند که ما بتوانیم با SqlServerی که روی یک سرور قرار دارد، پوشش دهیم.
چه تعداد سرویس را در کشورمان می‌شناسید که در زمان بالا رفتن تعداد درخواست از دسترس خارج می‌شوند؟ چه تعداد سرویس را می‌شناسید که تنها راهکاری را که می‌توان در این زمان برای آنها ارائه داد، ارتقاء سخت افزار آنهاست؟ پس از مدتی با بالا رفتن تعداد کاربران، دوباره سخت افزار را ارتقاء می‌دهیم. تا کجا باید این کار را تکرار کنیم؟ چقدر هزینه کنیم برای سخت افزاری که ممکن است به هر دلیلی در هر لحظه از دسترس خارج شود؟ آیا با توجه به آمار تعداد کاربران، تعداد درخواست و حجم داده‌ی سرویس‌هایی که می‌شناسید و قابل مقایسه با آمار ذکر شده است، باز هم از دسترس خارج می‌شوند؟
در سری مقالات Distributed systems in .NET من سعی می‌کنم شما را با خصوصیات و اصطلاحات موجود در سیستمهای توزیع شده آشنا کنم و ابزارهایی را که در NET. برای پیاده سازی این نوع سیستم‌ها وجود دارد، به شما معرفی کنم و با هم ببینیم که این نوع سیستم‌ها چه راهکاری را برای رفع نیازمندی‌های ما ارائه میدهند.
نمونه‌ای از طراحی یک سیستم توزیع شده
آیا میدانستید که Facebook در حال حاضر بیشتر از 400 میلیون کاربر فعال دارد که حدود 200 میلیون از این کاربران هر روز از این سرویس استفاده می‌کنند؟ آماری که این سرویس داده به این صورت است که تا سال 2010، کاربرانش در هر روز حدود 16 بیلیون دقیقه از وقت خودشان را به استفاده از این سرویس اختصاص داده‌اند. در هر هفته کاربران این سرویس حدود 6 بیلیون مطلب را که شامل عکس و متن بوده را به اشتراک گذاشته‌اند. هر ماه بیشتر از 3 بیلیون عکس توسط این سرویس Upload شده‌است. کاربرانش روزانه بیشتر از 1 بیلیون عکس را توسط این سرویس مشاهده کرده‌اند. این سرویس در ثانیه حدود 50 میلیون عملیات را انجام میدهد!
آیا میدانستید که سرویس Twitter در حال حاضر 350 میلیون کاربر فعال دارد که حدود 100 میلیون از این کاربران روزانه از این سرویس استفاده می‌کنند و هر روز کاربران این سرویس 500 میلیون توییت را ارسال می‌کنند. این سرویس در فینال جام جهانی حدود 618,725 توییت را در یک دقیقه دریافت کرده‌است.
و یا سرویس Telegram حدود 100 میلیون کاربر فعال دارد که بصورت متوسط در هر روز 220 هزار کاربر جدید در آن ثبت نام می‌کنند. کاربران این سرویس روزانه 15 بیلیون پیام را ارسال می‌کنند و 700 میلیون عکس را به اشتراک می‌گذارند.
چه سروری به تنهایی می‌تواند این آمار و ارقام را پوشش دهد؟ هزینه خرید و نگهداری آن چقدر است؟ چقدر باید هزینه کنیم تا این سرور از دسترس خارج نشود؟ یک سرور به تنهایی چه راهکاری را می‌تواند ارائه دهد که هیچوقت از دسترس خارج نشود؟
بهتر است بدانید که سرویس Facebook روی بیش از 60,000 سرور ارائه می‌شود! چه سروری به تنهایی می‌تواند کارآیی 60,000 سرور را داشته باشد؟
چه نوع پایگاه داده ای که روی یک سرور سرویس ارائه میدهد، قادر است روزانه به بیشتر از 1 تریلیون درخواست، پاسخ دهد؟ اصلا چه سروری به تنهایی قادر است این حجم داده را که هر روز رو به افزایش است، نگهداری کند؟
بهتر است بدانید پایگاه داده سرویس‌های شرکت Apple، روی بیش از 75,000 Node قرار دارند که روزانه حدود 10 پتابایت داده ذخیره می‌کنند. یا Netflix که از 2,500 Node استفاده میکند و روزانه 420 ترابایت داده را در قالب 1 تریلیون درخواست دریافت میکند یا Easou که پایگاه داده آن روی 270 Node قرار دارد و روزانه 300 ترابایت داده را در قالب 800 میلیون درخواست دریافت میکند! اینها اعداد و ارقامی نیستند که ما بتوانیم با SqlServerی که روی یک سرور قرار دارد، پوشش دهیم.
چه تعداد سرویس را در کشورمان می‌شناسید که در زمان بالا رفتن تعداد درخواست از دسترس خارج می‌شوند؟ چه تعداد سرویس را می‌شناسید که تنها راهکاری را که می‌توان در این زمان برای آنها ارائه داد، ارتقاء سخت افزار آنهاست؟ پس از مدتی با بالا رفتن تعداد کاربران، دوباره سخت افزار را ارتقاء می‌دهیم. تا کجا باید این کار را تکرار کنیم؟ چقدر هزینه کنیم برای سخت افزاری که ممکن است به هر دلیلی در هر لحظه از دسترس خارج شود؟ آیا با توجه به آمار تعداد کاربران، تعداد درخواست و حجم داده‌ی سرویس‌هایی که می‌شناسید و قابل مقایسه با آمار ذکر شده است، باز هم از دسترس خارج می‌شوند؟
در سری مقالات Distributed systems in .NET من سعی می‌کنم شما را با خصوصیات و اصطلاحات موجود در سیستمهای توزیع شده آشنا کنم و ابزارهایی را که در NET. برای پیاده سازی این نوع سیستم‌ها وجود دارد، به شما معرفی کنم و با هم ببینیم که این نوع سیستم‌ها چه راهکاری را برای رفع نیازمندی‌های ما ارائه میدهند.
نمونه‌ای از طراحی یک سیستم توزیع شده
باتشکر،مقاله بسیار مفیدی هست و به کمک اون میشه گزارش‌های کاملا سفارشی و غیر جدولی ایجاد کرد ، اما نکته ای که در حین کار بهش برخوردم این بود که مقادیری عددی به همراه پسوند ریال شبیه شکل زیر در pdf نهایی تولید می‌شود :
در صورتی که همین مقدار در داخل یک div و یا td در صفحه Razor بدرستی نمایش داده می‌شود
در صورت امکان راهنمائی کنید.سپاس
از آنجا که این مقاله جز مقالاتی است که به دلیل عنوان مقدمه در آن ارجاع به آن اول صورت میگیرد، این نکته رو اضافه کنم که در نسخه‌های جدیدتر Automapper استفاده از حالت استاتیک مردود اعلام شده و نحوه نوشتن به شکل زیر میباشد:
var config = new MapperConfiguration(cfg => {
cfg.CreateMap<Source, Dest>();
});
IMapper mapper = config.CreateMapper();
var source = new Source();
var dest = mapper.Map<Source, Dest>(source);