.NET Tips | جستجوها: نتایج مشابه «افزودن جدول به فوتر سفارشی»، صفحه: ۹۰

مطالب

C# 8.0 - Default implementations in interfaces

اگر مطلب «تفاوت بین Interface و کلاس Abstract در چیست؟» را مطالعه کرده باشید، به این نتیجه می‌رسید که طراحی یک کتابخانه‌ی عمومی با اینترفیس‌ها، بسیار شکننده‌است. اگر عضو جدیدی را به یک اینترفیس عمومی اضافه کنیم، تمام پیاده سازی کننده‌های آن‌را از درجه‌ی اعتبار ساقط می‌کند و آن‌ها نیز باید این عضو را حتما پیاده سازی کنند تا برنامه‌ای که پیش از این به خوبی کار می‌کرده، باز هم بدون مشکل کامپایل شده و کار کند. هدف از ویژگی جدید «پیاده سازی‌های پیش‌فرض در اینترفیس‌ها» در C# 8.0، پایان دادن به این مشکل مهم است. با استفاده از این ویژگی جدید، می‌توان یک عضو جدید را با پیاده سازی پیش‌فرضی داخل خود اینترفیس قرار داد. به این ترتیب تمام برنامه‌هایی که از کتابخانه‌های عمومی شما استفاده می‌کنند، با به روز رسانی آن، به یکباره از کار نخواهند افتاد.
همچنین مزیت دیگر آن، انتقال ساده‌تر کدهای جاوا به سی‌شارپ است؛ از این لحاظ که ویژگی مشابهی در زبان جاوا تحت عنوان «Default Methods» سال‌ها است که وجود دارد.

یک مثال از ویژگی «پیاده سازی‌های پیش‌فرض در اینترفیس‌ها»

interface ILogger
{
    void Log(string message);
}

class ConsoleLogger : ILogger
{
    public void Log(string message)
    {
        Console.WriteLine(message);
    }
}

فرض کنید کتابخانه‌ی شما، اینترفیس ILogger را ارائه داده‌است و در برنامه‌ای دیگر، استفاده کننده، کلاس ConsoleLogger را بر مبنای آن پیاده سازی و استفاده کرده‌است.
مدتی بعد بر اساس نیازمندی‌های مشخصی به این نتیجه خواهید رسید که بهتر است overload دیگری را برای متد Log در اینترفیس ILogger، درنظر بگیریم. مشکلی که این تغییر به همراه دارد، کامپایل نشدن کلاس ConsoleLogger در یک برنامه‌ی ثالث است و این کلاس باید الزاما این overload جدید را پیاده سازی کند؛ در غیراینصورت قادر به کامپایل برنامه‌ی خود نخواهد شد. اکنون در C# 8.0 می‌توان برای این نوع تغییرات، در همان اینترفیس اصلی، یک پیاده سازی پیش‌فرض را نیز قرار داد:

interface ILogger
{
    void Log(string message);
    void Log(Exception exception) => Console.WriteLine(exception);
}

به این ترتیب استفاده کنندگان از این اینترفیس، برای کامپایل برنامه‌ی خود به مشکلی برنخواهند خورد و اگر از این overload جدید استفاده کنند، از همان پیاده سازی پیش‌فرض آن بهره خواهند برد. بدیهی است هنوز هم پیاده سازی کننده‌های اینترفیس ILogger می‌توانند پیاده سازی‌های سفارشی خودشان را در مورد این overload جدید ارائه دهند. در این حالت از پیاده سازی پیش‌فرض صرفنظر خواهد شد.

ویژگی «پیاده سازی‌های پیش‌فرض در اینترفیس‌ها» چگونه پیاده سازی شده‌است؟

واقعیت این است که امکان پیاده سازی این ویژگی، سال‌ها است که در سطح کدهای IL دات نت وجود داشته (از زمان دات نت 2) و اکنون از طریق کدهای برنامه با بهبود کامپایلر آن، قابل دسترسی شده‌است.

تاثیر زمینه‌ی کاری بر روی دسترسی به پیاده سازی‌های پیش‌فرض

مثال زیر را درنظر بگیرید:

    interface IDeveloper
    {
        void LearnNewLanguage(string language, DateTime dueDate);

        void LearnNewLanguage(string language)
        {
            // default implementation
            LearnNewLanguage(language, DateTime.Now.AddMonths(6));
        }
    }

    class BackendDev : IDeveloper // compiles OK
    {
        public void LearnNewLanguage(string language, DateTime dueDate)
        {
            // Learning new language...
        }
    }

در اینجا اینترفیس IDeveloper، به همراه یک پیاده سازی پیش‌فرض است و بر این اساس، کلاس BackendDev پیاده سازی کننده‌ی آن، دیگر نیازی به پیاده سازی اجباری متد LearnNewLanguage ای که تنها یک رشته را می‌پذیرد، ندارد.
سؤال: به نظر شما اکنون کدامیک از کاربردهای زیر از کلاس BackendDev، کامپایل می‌شود و کدامیک خیر؟

IDeveloper dev1 = new BackendDev();
dev1.LearnNewLanguage("Rust");

var dev2 = new BackendDev();
dev2.LearnNewLanguage("Rust");

پاسخ: فقط مورد اول. مورد دوم با خطای کامپایلر زیر مواجه خواهد شد:

 There is no argument given that corresponds to the required formal parameter 'dueDate' of 'BackendDev.LearnNewLanguage(string, DateTime)' (CS7036) [ConsoleApp]

به این معنا که اگر کلاس BackendDev را به خودی خود (دقیقا از نوع BackendDev) و بدون معرفی آن از نوع اینترفیس IDeveloper، بکار بگیریم، فقط همان متدهایی که داخل این کلاس تعریف شده‌اند، قابل دسترسی می‌باشند و نه متدهای پیش‌فرض تعریف شده‌ی در اینترفیس مشتق شده‌ی از آن.

ارث‌بری چندگانه چطور؟

احتمالا حدس زده‌اید که این قابلیت ممکن است ارث‌بری چندگانه را که در سی‌شارپ ممنوع است، میسر کند. تا C# 8.0، یک کلاس تنها از یک کلاس دیگر می‌تواند مشتق شود؛ اما این محدودیت در مورد اینترفیس‌ها وجود ندارد. به علاوه تاکنون اینترفیس‌ها مانند کلاس‌ها، امکان تعریف پیاده سازی خاصی را نداشتند و صرفا یک قرارداد بیشتر نبودند. بنابراین اکنون این سؤال مطرح می‌شود که آیا می‌توان با ارائه‌ی پیاده سازی پیش‌فرض متدها در اینترفیس‌ها، ارث‌بری چندگانه را در سی‌شارپ پیاده سازی کرد؛ مانند مثال زیر؟!

using System;

namespace ConsoleApp
{
    public interface IDev
    {
        void LearnNewLanguage(string language) => Console.Write($"Learning {language} in a default way.");
    }

    public interface IBackendDev : IDev
    {
        void LearnNewLanguage(string language) => Console.Write($"Learning {language} in a backend way.");
    }

    public interface IFrontendDev : IDev
    {
        void LearnNewLanguage(string language) => Console.Write($"Learning {language} in a frontend way.");
    }

    public interface IFullStackDev : IBackendDev, IFrontendDev { }

    public class Dev : IFullStackDev { }
}

سؤال: کد فوق بدون مشکل کامپایل می‌شود. اما در فراخوانی زیر، دقیقا از کدام متد LearnNewLanguage استفاده خواهد شد؟ آیا پیاده سازی آن از IBackendDev فراهم می‌شود و یا از IFrontendDev؟

IFullStackDev dev = new Dev();
dev.LearnNewLanguage("TypeScript");

پاسخ: هیچکدام! برنامه با خطای زیر کامپایل نخواهد شد:

The call is ambiguous between the following methods or properties: 'IBackendDev.LearnNewLanguage(string)' and 'IFrontendDev.LearnNewLanguage(string)' (CS0121)

کامپایلر سی‌شارپ در این مورد خاص از قانونی به نام «the most specific override rule» استفاده می‌کند. یعنی اگر برای مثال در IFullStackDev متد LearnNewLanguage به صورت صریحی بازنویسی و تامین شد، آنگاه امکان استفاده‌ی از آن وجود خواهد داشت. یا حتی می‌توان این پیاده سازی را در کلاس Dev نیز ارائه داد و از نوع آن (بجای نوع اینترفیس) استفاده کرد.

تفاوت امکانات کلاس‌های Abstract با متدهای پیش‌فرض اینترفیس‌ها چیست؟

اینترفیس‌ها هنوز نمی‌توانند مانند کلاس‌ها، سازنده‌ای را تعریف کنند. نمی‌توانند متغیرها/فیلدهایی را در سطح اینترفیس داشته باشند. همچنین در اینترفیس‌ها همه‌چیز public است و امکان تعریف سطح دسترسی دیگری وجود ندارد.
بنابراین باید بخاطر داشت که هدف از تعریف اینترفیس‌ها، ارائه‌ی «یک رفتار» است و هدف از تعریف کلاس‌ها، ارائه «یک حالت».

یک نکته: در نگارش‌های پیش از C# 8.0 هم می‌توان ویژگی «متدهای پیش‌فرض» را شبیه سازی کرد

واقعیت این است که توسط ویژگی «متدهای الحاقی»، سال‌ها است که امکان افزودن «متدهای پیش‌فرضی» به اینترفیس‌ها در زبان سی‌شارپ وجود دارد:

namespace MyNamespace
{
    public interface IMyInterface
    {
        IList<int> Values { get; set; }
    }

    public static class MyInterfaceExtensions
    {
        public static int CountGreaterThan(this IMyInterface myInterface, int threshold)
        {
            return myInterface.Values?.Where(p => p > threshold).Count() ?? 0;
        }
    }
}

و در این حالت هرچند به نظر اینترفیس IMyInterface دارای متدی نیست، اما فراخوانی زیر مجاز است:

var myImplementation = new MyInterfaceImplementation();
// Note that there's no typecast to IMyInterface required
var countGreaterThanFive = myImplementation.CountGreaterThan(5);

‫۵ سال و ۴ ماه قبل، چهارشنبه ۸ خرداد ۱۳۹۸، ساعت ۱۷:۲۰

وحید نصیری

مطالب

معرفی فریم ورک Blueprint CSS

احتمالا با عباراتی مانند طراحی table less و مزیت‌های طراحی با CSS، همانند سرعت بالاتر بارگذاری سایت در مقایسه با نمایش یک جدول که نیازمند دریافت تمام جزئیات آن و سپس رندر نهایی اطلاعات آن توسط مرورگر است، بارها برخورد داشته‌اید. اما ... آیا یکبار سعی کرده‌اید که به صورت دستی همان کارهایی را که پیشتر با HTML table انجام می‌دادید، اینبار توسط CSS پیاده سازی کنید؟
در اکثر اوقات نتیجه کار مایوس کننده، بسیار سخت و نگهداری آن در طول زمان بسیار مشکل خواهد بود؛ به علاوه سازگاری با مرورگرهای مختلف و نکات ریز هر کدام را نیز لحاظ کنید. به همین جهت تعدادی فریم ورک CSS برای شبیه سازی گرید و جدول تهیه شده‌اند که کار طراحی table less را بسیار ساده و لذت بخش کرده‌اند. یکی از این موارد، فریم ورک Blueprint CSS نام دارد و در ادامه نحوه استفاده از آن‌را مرور خواهیم کرد. این مرور هم مستقل است از فناوری سمت سرور مورد استفاده و صرفا مباحث html و CSS آن بررسی خواهند شد.

دریافت Blueprint CSS

این فریم ورک سورس باز را از مخزن کدهای آن در GitHub می‌توانید دریافت کنید: (^)
البته نگران حجم نزدیک به 4 مگابایتی بسته دریافتی آن نباشید؛ زیرا نهایتا با سه فایل CSS از آن بیشتر کاری نداریم و مابقی مثال‌های آن هستند.
پس از دریافت آن، یک پوشه را به نام blueprint ایجاد کرده و سه فایل ie.css ،print.css و screen.css را در آن قرار دهید.
به علاوه داخل این پوشه، یک پوشه جدید دیگر را به نام src ایجاد کرده و فایل grid.png موجود در این بسته را نیز در آن کپی کنید.

ساختار ابتدایی یک صفحه مبتنی بر Blueprint CSS

پس از ایجاد پوشه blueprint و src به نحوی که توضیح داده شد، ابتدایی‌ترین ساختار یک صفحه تشکیل شده با blueprint css به نحو زیر است:

<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD HTML 4.01//EN" "http://www.w3.org/TR/html4/strict.dtd">
<html>
  <head>
    <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8">
    <title>Blueprint test page</title>

    <!-- Framework CSS -->
    <link rel="stylesheet" href="blueprint/screen.css" type="text/css" media="screen, projection">
    <link rel="stylesheet" href="blueprint/print.css" type="text/css" media="print">
    <!--[if lt IE 8]><link rel="stylesheet" href="blueprint/ie.css" type="text/css" media="screen, projection"><![endif]-->
  </head>
  <body>
    <div class="container showgrid">
  test
  <hr class="space" />
  <hr class="space" />
  <hr class="space" />
  <hr class="space" />
  <hr class="space" />
  test
    </div>
  </body>
</html>

توضیحات:
پس از مشخص سازی DocType (مهم)، سه فایل CSS یاد شده به header صفحه اضافه خواهند شد. همانطور که ملاحظه می‌کنید، سازگاری با IE نیز مدنظر آن بوده است.
کار با blueprint css همواره داخل div زیر انجام می‌شود:

<div class="container">
  page
</div>

توسط کلاس container یک گرید به عرض 950px در میانه صفحه برای شما تشکیل خواهد شد.
اگر علاقمند باشید که این گرید را مشاهده نمائید و همچنین بتوانید ستون‌های آن‌را نیز شمارش کنید، تنها کافی است showgrid را به این class تعریف شده اضافه نمائید (همانند ساختار صفحه فوق). به این ترتیب شکل زیر نمایان خواهد شد:

مطابق شکل فوق، در این عرض مشخص، 24 ستون آن در اختیار ما خواهند بود.
به علاوه ذکر hr با class=space سبب خواهد شد تا مطابق تنظیمات و فاصله بندی منظم این فریم ورک، یک سطر خالی برای ما ایجاد شود.

طراحی بدون جدول با Blueprint CSS

در ادامه قصد داریم در این صفحه ابتدایی، یک جدول با دو ستون و دو ردیف را ایجاد کنیم:

  <body>
    <div class="container showgrid">
      <div class="span-12">
        row1-col1
      </div>
      <div class="span-12 last">
        row1-col2
      </div>
      <div class="span-12">
        row2-col1
      </div>
      <div class="span-12 last">
        row2-col2
      </div>
    </div>
  </body>

که شکل زیر را برای ما ایجاد خواهد کرد:

توضیحات:
ستون‌های گرید نهایی با رنگ آبی مشخص هستند (class=container showgrid). اگر نیاز به 12 ستون داریم، می‌نویسیم span-12 و ... همین! به این ترتیب یک سلول جدول، با 12 ستون در اختیار ما خواهد بود. سلول بعدی هم در اینجا 12 ستونه است. اما یک last را اضافه‌تر دارد. در span-12 last این last به معنای انتهای ردیف جاری است و ذکر آن الزامی است.
تا اینجا یک ردیف تمام شد. اکنون در ادامه ردیف دوم را نیز به همین ترتیب با دو div و class‌هایی که ملاحظه می‌کنید، مشخص خواهیم کرد.
نحوه کار کلی با Blueprint css به همین سادگی است که ملاحظه می‌کنید. تعداد ستون‌های مورد نیاز را با ذکر container showgrid به سادگی می‌توان شمارش کرد. سپس این اعداد شمارش شده و مد نظر را پس از span ذکر کنید. مثلا اگر یک طرح سه ستونه نیاز دارید به صورت زیر خواهد بود:

  <body>
    <div class="container showgrid">
      <div class="span-8">
        row1-col1
      </div>
      <div class="span-8">
        row1-col2
      </div>
      <div class="span-8 last">
        row1-col3
      </div>
    </div>
  </body>

طراحی سلول‌های تو در تو

سؤال: ما پیشتر در یک html table به سادگی می‌توانستیم داخل یک سلول آن حتی یک جدول جدید نیز قرار دهیم، اینجا چطور؟
پاسخ: در اینجا هم بجای td و tr و table، از divهای تو در تو استفاده کنید. بستن ستون آخر را با last یاد شده فراموش نکنید. مثلا:

  <body>
    <div class="container showgrid">
      <div class="span-8">
                <div class="span-4">
                    row-1, col1 : cell-1
                </div>
                <div class="span-4 last">
                    row-1, col1 : cell-2
                </div>
      </div>
      <div class="span-8">
        row1-col2
      </div>
      <div class="span-8 last">
        row1-col3
      </div>
    </div>
  </body>

در اینجا در اولین div تعریف شده دو div تو در تو اضافه شده‌اند. البته با توجه به اینکه div والد 8 ستونی است، جمع عرض divهای فرزند باید 8 باشد که در اینجا به دو div چهارستونی تقسیم شده است.

سایر امکانات Blueprint CSS

تا اینجا با کلیات نحوه طراحی یک جدول به کمک CSS و فریم ورک Blueprint CSS آشنا شدیم (به کمک container و span-n آن). در ادامه مرور سریعی خواهیم داشت بر سایر امکانات این فریم ورک CSS و منظور از این امکانات، کلمات و عبارات مجازی است که می‌توانید داخل classهای divهای تعریف شده اضافه نمائید (CSS selectors تعریف شده در آن):
prepend-n و border:
فرض کنید در divهای تو در توی قسمت قبل، قصد داریم عرض ستون اول را بجای 4 ستون به 3 ستون تبدیل کنیم، اما این div را یک ستون به سمت راست حرکت دهیم:

  <body>
    <div class="container showgrid">
      <div class="span-8">
        <div class="prepend-1 span-3 border">
               row-1, col1 : cell-1
        </div>
        <div class="span-4 last">
              row-1, col1 : cell-2
        </div>
      </div>
      <div class="span-8">
           row1-col2
      </div>
      <div class="span-8 last">
           row1-col3
      </div>
    </div>
  </body>

برای این منظور همانطور که ملاحظه می‌کنید از prepend-1 استفاده شده است. border در اینجا سبب خواهد شد تا در سمت راست div یک خط عمودی رسم شود. در مقابل آن colborder هم وجود دارد که سبب ترسیم حاشیه با فاصله بیشتری نسبت به border می‌شود.
شبیه به همین قابلیت، با append-x (افزودن تعدادی ستون به سمت راست)، prepend-top (فاصله‌ای به اندازه 1.5em را به بالای div اضافه می‌کند) و append-bottom (فاصله‌ای به اندازه 1.5em را به پایین div اضافه می‌کند) نیز وجود دارد.
در مقابل این‌ها، push-n و pull-n هم وجود دارند. کار append و prepend اضافه کردن چند ستون به بعد و قبل از یک div است. push یک div را به تعداد واحدی که مشخص می‌کنیم به سمت راست حرکت می‌دهد. pull یک div را n ستون به سمت چپ حرکت خواهد داد (بدون تغییری در تعداد ستون‌ها).

دریافت مرجع سریع Blueprint CSS

‫۱۲ سال و ۳ ماه قبل، چهارشنبه ۱ شهریور ۱۳۹۱، ساعت ۲۱:۳۹

وحید نصیری

مطالب

استفاده از کتابخانه‌ی moment-jalaali در برنامه‌های Angular

چندی قبل مطلب «نمایش تاریخ شمسی توسط JavaScript در AngularJS» را در این سایت مطالعه کردید. در اینجا قصد داریم معادل Angular آن‌را تهیه کنیم (واژه‌ی AngularJS به نگارش‌های 1x اشاره می‌کند و Angular به تمام نگارش‌های پس از 2).

نصب پیشنیازهای کار با moment-jalaali

ابتدا نیاز است بسته‌ی npm این کتابخانه را نصب کنیم که به همراه فایل‌های js مرتبط با آن می‌باشد:

 npm install moment-jalaali --save

سپس جهت بهبود تجربه‌ی کاربری با آن در IDEهای امروزی، خصوصا VSCode، بهتر است typings آن‌را نیز نصب کنیم؛ تا علاوه بر داشتن Intellisense، بتوان به صورت strongly typed با آن کار کرد:

 npm install @types/moment-jalaali --save-dev

VSCode به صورت خودکار پوشه‌ی مخصوص node_modules\@types را تحت نظر قرار می‌دهد و نصب بسته‌های typings در آن، سبب بارگذاری آنی آن‌ها خواهد شد.
به علاوه اگر به فایل tsconfig.json واقع در ریشه‌ی پروژه نیز دقت کنید، وجود تعریف ذیل، امکان خوانده شدن این تعاریف را توسط کامپایلر TypeScript میسر می‌کند:

{
    "typeRoots": [
      "node_modules/@types"
    ]
}

نحوه‌ی کار Strongly Typed با کتابخانه‌ی moment-jalaali در برنامه‌های مبتنی بر TypeScript

پس از نصب پیشنیازهای یاد شده، ابتدا برای دسترسی به امکانات این کتابخانه، ماژول آن‌را import می‌کنیم:

import * as momentJalaali from "moment-jalaali";

export class MomentJalaaliTestComponent implements OnInit {
  now: string;
  nowLongDateFormat: string;
  nowExtraLongDateFormat: string;

  ngOnInit() {
    this.persianDateTests();
  }

  persianDateTests() {
    // https://github.com/jalaali/moment-jalaali
    momentJalaali.loadPersian(/*{ usePersianDigits: true }*/); // نمایش فارسی نام ماه‌ها، روزها و امثال آن

    this.now = momentJalaali().format("jYYYY/jMM/jDD HH:mm");
    this.nowLongDateFormat = momentJalaali().format("jD jMMMM jYYYY [ساعت] LT");
    this.nowExtraLongDateFormat = momentJalaali().format(
      "dddd، jD jMMMM jYYYY [ساعت] LT"
    );
  }
}

- پس از import ماژولی به نام moment-jalaali، اکنون نحوه‌ی استفاده‌ی از آن‌را در متد persianDateTests مشاهده می‌کنید.
- متد momentJalaali.loadPersian باید تنها یکبار فراخوانی شود. کار آن تبدیل نام‌های روزها و ماه‌های میلادی، به شمسی است.
- پس از آن از طریق متد format آن، می‌توان انواع و اقسام حالات مختلف را بررسی کرد که در اینجا سه نمونه را مشاهده می‌کنید.

نوشتن یک Pipe سفارشی برای تبدیل تاریخ‌های میلادی دریافتی از سرور به قالب شمسی

پس آشنا شدن با نحوه‌ی استفاده‌ی از این کتابخانه در یک برنامه‌ی تایپ‌اسکریپتی، تبدیل کردن آن به یک Pipe سفارشی بسیار ساده‌است. برای این منظور ابتدا یک Pipe جدید را به ماژول فرضی custom-pipe.module اضافه می‌کنیم:

 ng g p CustomPipe/moment-jalaali -m custom-pipe.module

با این محتوا:

import { Pipe, PipeTransform } from "@angular/core";

import * as momentJalaali from "moment-jalaali";

@Pipe({
  name: "momentJalaali"
})
export class MomentJalaaliPipe implements PipeTransform {
  transform(value: any, args?: any): any {
    return momentJalaali(value).format(args);
  }
}

در اینجا نیز ابتدا ماژول moment-jalaali تعریف شده‌است و سپس توسط آن، value به عنوان پارامتر متد momentJalaali و args به عنوان پارامتر متد format ارسال شده‌اند. در حین استفاده‌ی از Pipe، مقدار value همان تاریخ دریافتی است و args به فرمت خاصی که توسط استفاده کننده مشخص می‌شود، تنظیم خواهد شد.
به این ترتیب می‌توان یک چنین تبدیلات سمت کاربری را انجام داد که نمونه‌ای از خروجی آن‌را در تصویر فوق نیز ملاحظه می‌کنید:

<h2>Server side dates:</h2>
<div *ngFor="let date of dates">
  <span dir="ltr">{{date | momentJalaali:'jYYYY/jMM/jDD hh:mm' }}</span>,
  <span dir="rtl">{{date | momentJalaali:'jD jMMMM jYYYY [ساعت] LT'}}</span>
</div>

کدهای کامل این قسمت را از اینجا می‌توانید دریافت کنید.

‫۷ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۱ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۷:۴۰

وحید نصیری

نظرات مطالب

فعال سازی عملیات CRUD در Kendo UI Grid

- این چند سطری را هم که نوشتید، به علت استفاده‌ی از الگوی مخزن، کارآیی بسیار پائینی دارد:

 var tags = _blogRepository.GetAllTags(blogID).OrderBy(s => s.Id);
    var currenttags = _mapper.Map<IList<TagsViewModel>>(tags);
            if (currenttags == null)
            {
                return NotFound();

            }
            return Json(currenttags.AsQueryable()
                       .ToDataSourceResult(request.Take, request.Skip, request.Sort,
                                                       request.Filter));

ابتدا تمام اطلاعات یک جدول را دریافت می‌کنید. بعد این لیست درون حافظه‌ای را نگاشت می‌کنید (که اگر از الگوی مخزن استفاده نمی‌کردید، با یک کوئری قابل انجام بود). بعد آن‌ها را تبدیل می‌کنید به Queryable و در آخر متد ToDataSourceResult را بر روی آن فراخوانی می‌کنید. هدف از متد ToDataSourceResult این بوده که مستقیما روی کوئری LINQ to Entities شما فراخوانی شود (پیاده سازی dynamic linq است) و نه به این شکل. کل این عملیات باید یک کوئری شود؛ نه سه کوئری که یک مورد آن بدترین حالت واکشی کل اطلاعات از بانک اطلاعاتی است و سپس فیلتر کردن آن در طی دو کوئری سمت کلاینت. استفاده از dynamic linq (یا ToDataSourceResult در اینجا)، یعنی اضافه کردن where، take و skip به صورت خودکار به کوئری نهایی شما؛ یعنی عدم نیاز به تنظیم دستی هرباره‌ی این‌ها و ساده شدن کوئری نویسی. هدف آن هم اعمال به کوئری اصلی LINQ to Entities است تا در SQL نهایی ظاهر شود. اینجا است که الگوی مخزن شما نه تنها کمکی نکرده، بلکه با مخفی کردن کوئری اصلی LINQ to Entites و بازگشت کل اطلاعات به صورت درون حافظه‌ای، کارآیی برنامه را هم به شدت کاهش داده.

- مثالی که اینجا ارائه شده جهت سهولت کار و توضیح و همچنین کاهش بار ذهنی خواننده، از یک منبع داده‌ی درون حافظه‌ای ساده‌ی بدون نیاز به بانک اطلاعاتی استفاده می‌کند. نه اینکه کدهای نهایی شما باید دقیقا به این شکل باشد.

‫۵ سال قبل، پنجشنبه ۲۸ شهریور ۱۳۹۸، ساعت ۱۶:۵۸

محمد احمدی آذر

بازخوردهای دوره

نگاهی به SignalR Hubs

با سلام و تشکر از آموزش‌های روان شما

ممکن است دوستان در استفاده از این آموزش دچار اشکالی شوند که ناشی از بروز رسانی SignalR از ورژن 1 به 2 است.

در ورژن‌های جدید‌تر SignalR از Owin برای ارتباط خود استفاده می‌کند بنابراین در صورت استفاده از دستور

 RouteTable.Routes.MapHubs();

در Application Start به خطا می‌خوریم جهت حل این مشکل ابتدا باید یک فایل OwinStartUp.cs به برنامه اضافه شود و به صورت کد زیر SignalR را مپ کنیم:

public void Configuration(IAppBuilder app)

        {
            app.MapSignalR();
        }

‫۱۰ سال و ۱۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ آذر ۱۳۹۲، ساعت ۱۵:۰۶

علی مولوی

نظرات مطالب

ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 7 - کار با فایل‌های config

با سلام و تشکر; من یک پروژه mvc core 2.2 با کامند dotnet new mvc درست کردم. در فایل csproj پروژه فقط این دو رفرنس وجود دارد در حالیکه DI و تزریق IConfiguration به درستی در فایل StartUp و کنترلر‌های mvc انجام میشود و میتوان از محتویات فایل appsettings.json در همه جا استفاده کرد بدون اضافه کردن رفرنس دیگری.

    <PackageReference Include="Microsoft.AspNetCore.App"/>
    <PackageReference Include="Microsoft.AspNetCore.Razor.Design" Version="2.2.0" PrivateAssets="All"/>

‫۴ سال و ۹ ماه قبل، پنجشنبه ۱۹ دی ۱۳۹۸، ساعت ۲۰:۵۶

امیر نوروزیان

نظرات مطالب

شروع به کار با EF Core 1.0 - قسمت 2 - به روز رسانی ساختار بانک اطلاعاتی

با سلام؛ باتوجه به توضیحات مقاله فوق درباره اینکه برای هر تغییرات با اجرای این دستورات، فایل جدید 13950526073248_v2 به پوشه‌ی Migrations اضافه می‌شود. به ازای هر تغییرات یک کلاس ایجاد میکند که ممکن برای مدت زمانی حجم کلاس‌ها زیاد شود که یا باید دستی حذف کنیم یا قبلش حذف کنیم و در مواردی هم ممکن است برای حذف کردن فراموش شوند. ممنون میشم راهنمایی بفرمایید راهکاری جز این هست یا نه؟ با تشکر

‫۶ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۷، ساعت ۱۳:۱۷

سعید کشاورز

نظرات مطالب

معرفی پروژه فروشگاهی Iris Store

سلام؛ اول تشکر میکنم از شما بابت اینکه سورستون رو در اختیار بقیه قرار میدین. من خودم تازه شروع کردم دارم سمت سرور و MVC کار میکنم.

الان این پروژه رو دانلود کردم و از طریق Enabled Nuget .... تمام رفرسن هارو اضافه کردم ولی وقتی میخام پروژه رو بیلد کنم با خطاهای زیر مواجه میشم

اون قضیه $ چیه پشت رشته‌ها قرار دادین؟

‫۸ سال و ۷ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ فروردین ۱۳۹۵، ساعت ۲۰:۴۴

م علیزاده

نظرات مطالب

PersianDatePicker یک DatePicker شمسی به زبان JavaScript که از تاریخ سرور استفاده می‌کند

با سلام.

من از این کامپوننت برای پروژه MVC استفاده کردم و همه چیز عالی کار میکنه.سوال اینه که چه طوری میشه برای فیلد مورد نظر ValidationMessageFor رو اضافه کرد؟ در ViewModel مربوطه این فیلد Required در نظر گرفته شده ولی موقع submit هیچ client-side-validation ی اتفاق نمی‌افته. و فقط بعد از postback که ModelState.IsValid بررسی شد،از سمت سرور validate میشه. چه طور میشه client-side-validation رو براش فعال کرد؟

با تشکر.

‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، دوشنبه ۳۰ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۹:۳۶

نوری

نظرات مطالب

نمونه‌ای از تزریق اس کیوال جهت درج تبلیغات مخفی شده‌ی در رکوردهای سایت

سلام؛ من متاسفانه برای سایتم یه همچین اتفاقی افتاده بعضی اوقات کل فیلدهای یکی از تیبل‌ها به آخر محتویات فیلدها نوشته‌های انگلیسی اضافه میشه که جالبیش اینجاست که این نوشته‌ها با فیلدهای دیگه فرق میکنه. خواستم از دوستان علاقمند خواهش کنم اگه امکانش هست به سایت من یک نگاهی بندازید و ببینید مشکلات از کدام قسمت سایت هستش و هزینه آن را نیز دریافت نمایید. برای دریافت آدرس سایت لطفا به من PM ارسال کنید. با تشکر

‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۴ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۰۵:۰۶