ممنون از شما. برای کارهای سبک استفاده از SQL Server CE شاید مناسبتر باشد یا حتی LocalDB .
نظرات مطالب
متد LastOrDefault در EF
ممنون. روش دوم به select top 1 در حین استفاده از SQL Server ترجمه میشه.
کاش برای SQL Server هم چیزی مثل recycling وجود داشت یعنی هر وقت میزان استفاده اون از RAM به یه حدی می رسید recycle میشد.
در این قسمت قصد داریم ساختار مقدماتی مثال این سری را که لیستی از تصاویر آپلود شدهی توسط کاربران مختلف را نمایش میدهد، بدون افزودن مباحث امنیتی و سطوح دسترسی کاربران وارد شدهی به سیستم، تشکیل دهیم. در قسمتهای بعدی، به تدریج آنرا با قابلیتهای مختلف IdentityServer 4x یکپارچه خواهیم کرد. در اینجا فرض بر این است که حداقل SDK نگارش 2.1.401 را پیشتر نصب کردهاید.
بررسی ساختار WebAPI مقدماتی مثال این سری
این پروژهی مقدماتی که هنوز قسمتهای اعتبارسنجی به آن اضافه نشدهاند، از دو قسمت WebApi و MvcClient تشکیل میشود.
کار قسمت WebApi، ارائهی یک Restful-API برای کار با گالری تصاویر است. برای اجرای آن وارد پوشهی src\WebApi\ImageGallery.WebApi.WebApp شده و ابتدا فایل restore.bat و سپس dotnet_run.bat را اجرا کنید.
در این حالت برنامه بر روی پورت 7001 در دسترس خواهد بود:
این پورت نیز در فایل Properties\launchSettings.json تنظیم شدهاست تا با پورت کلاینت MVC تهیه شده، تداخل نکند.
کار این سرویس، ارائهی ImagesController است که توسط آن میتوان لیستی از تصاویر موجود، اطلاعات یک تصویر و همچنین کار ثبت، ویرایش و حذف تصاویر را انجام داد.
در این Solution، رکوردهای تصاویری که در بانک اطلاعاتی ذخیره میشوند، یک چنین ساختاری را دارند:
همانطور که ملاحظه میکنید در اینجا OwnerId نیز در نظر گرفته شدهاست تا بتوان پس از اعمال مباحث اعتبارسنجی، تصاویر را از کاربری خاص دریافت و همچنین صرفا تصاویر متعلق به او را به آن کاربر خاص نمایش داد.
در این قسمت توسط کلاس ImageConfiguration کار مقدار دهی اولیهی بانک اطلاعاتی به کمک متد HasData مربوط به EF Core 2.1 صورت گرفتهاست و به این ترتیب میتوان برنامه را برای نمایش مقدماتی جاری، بدون داشتن سیستم اعتبارسنجی و مفاهیم کاربران، نمایش داد.
این قسمت از Solution، به نحو زیر تشکیل شدهاست:
- ImageGallery.WebApi.DataLayer
در اینجا کار تشکیل DbContext برنامه و همچنین مقدار دهی اولیهی بانک اطلاعاتی و تنظیمات Migrations قرار گرفتهاند.
- ImageGallery.WebApi.DomainClasses
در این پروژه کلاسهای موجودیتهای متناظر با جداول بانک اطلاعاتی قرار میگیرند.
- ImageGallery.WebApi.Mappings
این پروژه کار تهیه نگاشتهای AutoMapper برنامه را انجام میدهد؛ نگاشتهایی بین Models و DomainClasses که در ImagesController از آنها استفاده میشود.
- ImageGallery.WebApi.Models
در این پروژه همان DTO's پروژه قرار گرفتهاند. جهت رعایت مسایل امنیتی نباید کلاس موجودیت Image فوق را مستقیما در معرض دید API عمومی قرار داد. به همین جهت تعدادی Model در اینجا تعریف شدهاند که هم برای ثبت، ویرایش و حذف اطلاعات بکار میروند و هم جهت گزارشگیری از رکوردهای موجود جدول تصاویر.
- ImageGallery.WebApi.Services
در این پروژه کار با DbContext انجام شده و توسط آن اطلاعات تصاویر به بانک اطلاعاتی اضافه شده و یا واکشی میشوند.
- ImageGallery.WebApi.WebApp
این پروژه، همان پروژهی اصلی است که سایر قسمتهای یاد شده را در کنار هم قرار داده و به صورت یک Restful-API ارائه میدهد.
بررسی ساختار MvcClient مقدماتی مثال این سری
پس از اجرای WebAPI و آماده بودن آن جهت استفاده، اکنون یک کلاینت ASP.NET Core MVC را جهت کار با امکانات ImagesController آن، تدارک دیدهایم.
برای اجرای آن وارد پوشهی src\MvcClient\ImageGallery.MvcClient.WebApp شده و ابتدا فایل restore.bat و سپس dotnet_run.bat را اجرا کنید.
در این حالت برنامه بر روی پورت 5001 در دسترس خواهد بود:
این پورت نیز در فایل Properties\launchSettings.json تنظیم شدهاست.
در اینجا نمایی از اجرای این برنامه را مشاهده میکنید که لیستی از تصاویر را توسط GalleryController، از سرویس ImagesController مربوط به WebAPI، دریافت کرده و سپس نمایش میدهد. در این لیست تصاویر تمام کاربران با هم نمایش داده شدهاند و هنوز امکان فیلتر کردن آنها بر اساس کاربران وارد شدهی به سیستم را نداریم که در قسمتهای بعدی آنها را تکمیل خواهیم کرد.
این قسمت از Solution به نحو زیر تشکیل شدهاست:
- ImageGallery.MvcClient.Services
در اینجا یک Typed HTTP Client مخصوص NET Core 2.1. را تهیه کردهایم. این سرویس جهت دسترسی به آدرس https://localhost:7001 که WebAPI برنامه در آن قرار دارد، تشکیل شدهاست. روش ثبت مخصوص آنرا نیز در فایل آغازین پروژهی MvcClient.WebApp توسط متد services.AddHttpClient ملاحظه میکنید.
- ImageGallery.MvcClient.ViewModels
مدلهای متناظر با ساختار Viewهای Razor برنامهی وب، در اینجا قرار میگیرند.
- ImageGallery.MvcClient.WebApp
این پروژه، همان پروژهی اصلی است که سایر قسمتهای یاد شده را در کنار هم قرار داده و به صورت یک برنامهی MVC قابل مرور در مرورگر، ارائه میدهد.
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید.
برای اجرای آن ابتدا باید پروژهی WebApi.WebApp را اجرا کنید و سپس پروژهی MvcClient.WebApp.
بررسی ساختار WebAPI مقدماتی مثال این سری
این پروژهی مقدماتی که هنوز قسمتهای اعتبارسنجی به آن اضافه نشدهاند، از دو قسمت WebApi و MvcClient تشکیل میشود.
کار قسمت WebApi، ارائهی یک Restful-API برای کار با گالری تصاویر است. برای اجرای آن وارد پوشهی src\WebApi\ImageGallery.WebApi.WebApp شده و ابتدا فایل restore.bat و سپس dotnet_run.bat را اجرا کنید.
در این حالت برنامه بر روی پورت 7001 در دسترس خواهد بود:
این پورت نیز در فایل Properties\launchSettings.json تنظیم شدهاست تا با پورت کلاینت MVC تهیه شده، تداخل نکند.
کار این سرویس، ارائهی ImagesController است که توسط آن میتوان لیستی از تصاویر موجود، اطلاعات یک تصویر و همچنین کار ثبت، ویرایش و حذف تصاویر را انجام داد.
در این Solution، رکوردهای تصاویری که در بانک اطلاعاتی ذخیره میشوند، یک چنین ساختاری را دارند:
using System; using System.ComponentModel.DataAnnotations; namespace ImageGallery.WebApi.DomainClasses { public class Image { [Key] public Guid Id { get; set; } [Required] [MaxLength(150)] public string Title { get; set; } [Required] [MaxLength(200)] public string FileName { get; set; } [Required] [MaxLength(50)] public string OwnerId { get; set; } } }
در این قسمت توسط کلاس ImageConfiguration کار مقدار دهی اولیهی بانک اطلاعاتی به کمک متد HasData مربوط به EF Core 2.1 صورت گرفتهاست و به این ترتیب میتوان برنامه را برای نمایش مقدماتی جاری، بدون داشتن سیستم اعتبارسنجی و مفاهیم کاربران، نمایش داد.
این قسمت از Solution، به نحو زیر تشکیل شدهاست:
- ImageGallery.WebApi.DataLayer
در اینجا کار تشکیل DbContext برنامه و همچنین مقدار دهی اولیهی بانک اطلاعاتی و تنظیمات Migrations قرار گرفتهاند.
- ImageGallery.WebApi.DomainClasses
در این پروژه کلاسهای موجودیتهای متناظر با جداول بانک اطلاعاتی قرار میگیرند.
- ImageGallery.WebApi.Mappings
این پروژه کار تهیه نگاشتهای AutoMapper برنامه را انجام میدهد؛ نگاشتهایی بین Models و DomainClasses که در ImagesController از آنها استفاده میشود.
- ImageGallery.WebApi.Models
در این پروژه همان DTO's پروژه قرار گرفتهاند. جهت رعایت مسایل امنیتی نباید کلاس موجودیت Image فوق را مستقیما در معرض دید API عمومی قرار داد. به همین جهت تعدادی Model در اینجا تعریف شدهاند که هم برای ثبت، ویرایش و حذف اطلاعات بکار میروند و هم جهت گزارشگیری از رکوردهای موجود جدول تصاویر.
- ImageGallery.WebApi.Services
در این پروژه کار با DbContext انجام شده و توسط آن اطلاعات تصاویر به بانک اطلاعاتی اضافه شده و یا واکشی میشوند.
- ImageGallery.WebApi.WebApp
این پروژه، همان پروژهی اصلی است که سایر قسمتهای یاد شده را در کنار هم قرار داده و به صورت یک Restful-API ارائه میدهد.
بررسی ساختار MvcClient مقدماتی مثال این سری
پس از اجرای WebAPI و آماده بودن آن جهت استفاده، اکنون یک کلاینت ASP.NET Core MVC را جهت کار با امکانات ImagesController آن، تدارک دیدهایم.
برای اجرای آن وارد پوشهی src\MvcClient\ImageGallery.MvcClient.WebApp شده و ابتدا فایل restore.bat و سپس dotnet_run.bat را اجرا کنید.
در این حالت برنامه بر روی پورت 5001 در دسترس خواهد بود:
این پورت نیز در فایل Properties\launchSettings.json تنظیم شدهاست.
در اینجا نمایی از اجرای این برنامه را مشاهده میکنید که لیستی از تصاویر را توسط GalleryController، از سرویس ImagesController مربوط به WebAPI، دریافت کرده و سپس نمایش میدهد. در این لیست تصاویر تمام کاربران با هم نمایش داده شدهاند و هنوز امکان فیلتر کردن آنها بر اساس کاربران وارد شدهی به سیستم را نداریم که در قسمتهای بعدی آنها را تکمیل خواهیم کرد.
این قسمت از Solution به نحو زیر تشکیل شدهاست:
- ImageGallery.MvcClient.Services
در اینجا یک Typed HTTP Client مخصوص NET Core 2.1. را تهیه کردهایم. این سرویس جهت دسترسی به آدرس https://localhost:7001 که WebAPI برنامه در آن قرار دارد، تشکیل شدهاست. روش ثبت مخصوص آنرا نیز در فایل آغازین پروژهی MvcClient.WebApp توسط متد services.AddHttpClient ملاحظه میکنید.
- ImageGallery.MvcClient.ViewModels
مدلهای متناظر با ساختار Viewهای Razor برنامهی وب، در اینجا قرار میگیرند.
- ImageGallery.MvcClient.WebApp
این پروژه، همان پروژهی اصلی است که سایر قسمتهای یاد شده را در کنار هم قرار داده و به صورت یک برنامهی MVC قابل مرور در مرورگر، ارائه میدهد.
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید.
برای اجرای آن ابتدا باید پروژهی WebApi.WebApp را اجرا کنید و سپس پروژهی MvcClient.WebApp.
یک برنامه، از صفحات و Viewهای مختلفی تشکیل میشود و Routing یا مسیریابی، امکان ناوبری بین این Viewها را میسر میکند. یک برنامهی AngularJS 2.0، یک برنامهی تک صفحهای وب است. به این معنا که تمام Viewهای برنامه، در یک صفحه نمایش داده میشوند؛ که معمولا همان index.html سایت است. هدف از سیستم مسیریابی، مدیریت نحوهی نمایش و قرارگیری این Viewها، درون تک صفحهی برنامه است.
برپایی تنظیمات اولیهی سیستم مسیریابی در AngularJS 2.0
برای کار با سیستم مسیریابی AngularJS 2.0، ابتدا باید اسکریپتهای آن به صفحه اضافه شوند. در ادامه المان پایهای تعریف شده و سپس باید سرویس پروایدر مسیریابی را رجیستر کرد. جزئیات این موارد را در ادامه بررسی میکنیم:
الف) سرویس مسیریابی، جزئی از angular2/core نیست. به همین جهت مدخل اسکریپت متناظر با آن باید به صفحهی اصلی سایت اضافه شود که این مورد، در قسمت اول بررسی پیشنیازهای نصب AngularJS 2.0 صورت گرفتهاست:
این تعریف در فایل Views\Shared\_Layout.cshtml (و یا index.html) پروژهی جاری موجود است.
ب) افزودن المان base به ابتدای صفحه:
بلافاصله پس از تگ head، المان base اضافه میشود. این المان به سیستم مسیریابی اعلام میکند که چگونه آدرسهای خود را تشکیل دهد. به صورت پیش فرض، AngularJS 2.0 از آدرسهایی با فرمت HTML5 استفاده میکند. در این حالت دیگر نیازی به ذکر # برای مشخص سازی مسیریابیهای محلی نیست.
از آنجائیکه فایل index.html در ریشهی سایت قرار گرفتهاست، مقدار آغازین href آن به / تنظیم شدهاست.
ج) شبیه به حالت ثبت پروایدر HTTP در قسمت قبل، برای ثبت پروایدر مسیریابی نیز به فایل App\app.component.ts مراجعه میکنیم:
در اینجا سرویس ROUTER_PROVIDERS به خاصیت providers اضافه شدهاست و همچنین import متناظر با آن نیز به ابتدای صفحه اضافه گردیدهاست.
علت ختم شدن نام این سرویسها به PROVIDERS این است که این تعاریف، امکان استفادهی از چندین سرویس زیر مجموعهی آنها را فراهم میکنند و صرفا یک سرویس نیستند.
ساخت کامپوننت نمایش جزئیات محصولات
در ادامه میخواهیم جزئیات هر محصول را با کلیک بر روی نام آن در لیست محصولات، در آدرسی دیگر به صورتی مجزا مشاهده کنیم. به همین منظور به پوشهی products برنامه مراجعه کرده و دو فایل جدید product-detail.component.ts و product-detail.component.html را ایجاد کنید؛ با این محتوا:
الف) محتوای فایل product-detail.component.html
ب) محتوای فایل product-detail.component.ts
در اینجا یک کامپوننت جدید را ایجاد کردهایم که در قالب آن، مقدار خاصیت pageTitle با روش interpolation در آن درج شدهاست. کلاس ProductDetailComponent، قالب خود را از طریق مقدار دهی آدرس آن در خاصیت templateUrl متادیتای خود، پیدا میکند.
اگر دقت کنید، این کامپوننت ویژه دارای خاصیت selector نیست. ذکر selector تنها زمانی اجباری است که بخواهیم این کامپوننت را داخل کامپوننتی دیگر قرار دهیم. در اینجا قصد داریم این کامپوننت را به صورت یک View جدید، توسط سیستم مسیریابی نمایش دهیم و نه به صورت جزئی از یک کامپوننت دیگر.
افزودن تنظیمات مسیریابی به برنامه
مسیریابی در AngularJS 2.0، مبتنی بر کامپوننتها است. به همین جهت، ابتدای کار مسیریابی، مشخص سازی تعدادی از کامپوننتها هستند که قرار است به عنوان مقصد سیستم راهبری (navigation) مورد استفاده قرار گیرند و به ازای هر کدام، یک مسیریابی و Route جدید را تعریف میکنیم. تعریف هر Route جدید شامل انتساب نامی به آن، تعیین مسیر مدنظر و مشخص سازی کامپوننت مرتبط است:
برای مثال جهت تعریف Route کامپوننت لیست محصولات، نام آنرا Products، مسیر آنرا products/ و در آخر کامپوننت آنرا به نام کلاس متناظر با آن، تنظیم میکنیم.
این تنظیمات به عنوان یک متادیتای جدید دیگر به کلاس AppComponent، در فایل app.component.ts اضافه میشوند:
در اینجا decorator جدیدی به نام RouteConfig به کلاس AppComponent اضافه شدهاست و همچنین importهای متناظری نیز در ابتدای این فایل تعریف شدهاند.
همانطور که ملاحظه میکنید، یک کلاس میتواند بیش از یک decorator داشته باشد.
()RouteConfig@ را به کامپوننتی الصاق میکنیم که قصد میزبانی مسیریابی را دارد (Host component). این مزین کننده، آرایهای از اشیاء را قبول میکند و هر شیء آن دارای خواصی مانند مسیر، نام و کامپوننت است. باید دقت داشت که نام هر مسیریابی تعریف شده باید pascal case باشد. در غیراینصورت مسیریاب ممکن است این نام را با path اشتباه کند.
همچنین امکان تعریف خاصیت دیگری به نام useAsDefault نیز در اینجا میسر است. از آن جهت تعریف مسیریابی پیش فرض سیستم، در اولین بار نمایش آن، استفاده میشود.
در اینجا نام کامپوننت، رشتهای ذکر نمیشود و دقیقا اشاره دارد به نام کلاس متناظر. بنابراین هر نام کلاسی که در اینجا اضافه میشود، باید به همراه import ماژول آن نیز در ابتدای فایل جاری باشد. به همین جهت اگر تنظیمات فوق را اضافه کنید، ذیل کلمهی WelcomeComponent یک خط قرمز مبتنی بر عدم تعریف آن کشیده میشود. برای تعریف آن، پوشهی جدیدی را به ریشهی سایت به نام home اضافه کنید و به آن دو فایل ذیل را اضافه نمائید:
الف) محتوای فایل welcome.component.ts
ب) محتوای فایل welcome.component.html
کار این کامپوننت، نمایش صفحهی آغازین برنامه است؛ بر اساس تنظیم useAsDefault: true مسیریابیهای تعریف شده.
پس از تعریف این کامپوننت، اکنون باید import ماژول آنرا به ابتدای فایل app.component.ts اضافه کنیم، تا مشکل عدم شناسایی نام کلاس WelcomeComponent برطرف شود:
فعال سازی مسیریابیهای تعریف شده
روشهای مختلفی برای دسترسی به اجزای یک برنامه وجود دارند؛ برای مثال کلیک بر روی یک لینک، دکمه و یا تصویر و سپس فعال سازی مسیریابی متناظر با آن. همچنین کاربر میتواند آدرس صفحهای را مستقیما در نوار آدرسهای مرورگر وارد کند. به علاوه امکان کلیک بر روی دکمههای back و forward مرورگر نیز همواره وجود دارند. تنظیمات مسیریابیهای انجام شده، دو مورد آخر را به صورت خودکار مدیریت میکنند. در اینجا تنها باید مدیریت اولین حالت ذکر شده را با اتصال مسیریابیها به اعمال کاربران، انجام داد.
به همین جهت منویی را به بالای صفحهی برنامه اضافه میکنیم. برای این منظور، فایل app.component.ts را گشوده و خاصیت template کامپوننت AppComponent را به نحو ذیل تغییر میدهیم:
در اینجا یک navigation bar بوت استرپ 3، جهت تعریف منوی بالای صفحه اضافه شدهاست.
سپس جهت تعریف لینکهای هر آیتم، از یک دایرکتیو توکار AngularJS 2.0 به نام routerLink استفاده میکنیم. هر routerLink به یکی از آیتمهای تنظیم شدهی در RouteConfig بایند میشود. بنابراین نامهایی که در اینجا قید شدهاند، دقیقا نامهایی هستند که در خاصیت name هر کدام از اشیاء تشکیل دهندهی RouteConfig، تعریف و مقدار دهی گردیدهاند.
اکنون اگر کاربر بر روی یکی از لینکهای Home و یا Product List کلیک کند، مسیریابی متناظر با آن فعال میشود (بر اساس این نام، در لیست عناصر RouteConfig جستجویی صورت گرفته و عنصر معادلی بازگشت داده میشود) و سپس View آن کامپوننت نمایش داده خواهد شد.
تا اینجا دایرکتیو جدید routerLink به قالب کامپوننت اضافه شدهاست؛ اما AngularJS 2.0 نمیداند که باید آنرا از کجا دریافت کند. به همین جهت ابتدا import آنرا (ROUTER_DIRECTIVES) به ابتدای ماژول جاری اضافه خواهیم کرد:
و سپس خاصیت دایرکتیوهای کامپوننت ریشهی سایت را نیز با آن مقدار دهی خواهیم کرد:
علت جمع بود نام این دایرکتیو این است که routerLink استفاده شده، یکی از اعضای مجموعهی دایرکتیوهای مسیریابی توکار AngularJS 2.0 است.
تا اینجا اگر دقت کرده باشید، کامپوننت نمایش لیست محصولات را از کامپوننت ریشهی سایت حذف کردهایم و بجای آن منوی بالای سایت را نمایش میدهیم که توسط آن میتوان به صفحهی آغازین و یا صفحهی نمایش لیست محصولات، رسید. به همین جهت خاصیت directives دیگر شامل ذکر کلاس کامپوننت لیست محصولات نیست.
در انتهای قالب کامپوننت ریشهی سایت، یک دایرکتیو جدید به نام router-outlet نیز تعریف شدهاست. وقتی یک کامپوننت فعال میشود، نیاز است View مرتبط با آن نیز نمایش داده شود. دایرکتیو router-outlet محل نمایش این View را مشخص میکند.
اکنون اگر برنامه را اجرا کنیم، به این شکل خواهیم رسید:
اگر دقت کنید، آدرس بالای صفحه، در اولین بار نمایش آن به http://localhost:2222/welcome تنظیم شده و این مقدار دهی بر اساس خاصیت useAsDefault تنظیمات مسیریابی سایت انجام شدهاست (نمایش welcome به عنوان صفحهی اصلی و پیش فرض).
همچنین با کلیک بر روی لینک لیست محصولات، کامپوننت آن فعال شده و نمایش داده میشود. محل قرارگیری این کامپوننتها، دقیقا در محل قرارگیری دایرکتیو router-outlet است.
ارسال پارامترها به سیستم مسیریابی
در ابتدا بحث، مقدمات کامپوننت نمایش جزئیات یک محصول انتخابی را تهیه کردیم. برای فعال سازی این کامپوننت و مسیریابی آن، نیاز است بتوان پارامتری را به سیستم مسیریابی ارسال کرد. برای مثال با انتخاب آدرس product/5، جزئیات محصول با ID مساوی 5 نمایش داده شود.
برای این منظور:
الف) اولین قدم، تعریف مسیریابی آن است. به همین جهت به فایل app.component.ts مراجعه و دو تغییر ذیل را به آن اعمال کنید:
ابتدا مسیریابی جدیدی به نام ProductDetail اضافه شدهاست و سپس ماژول دربرگیرندهی کلاس کامپوننت آن نیز import شدهاست.
تفاوت این مسیریابی با نمونههای قبلی در تعریف id:/ است. پس از ذکر :/، نام یک متغیر عنوان میشود و اگر نیاز به چندین متغیر بود، همین الگو را تکرار خواهیم کرد.
ب) سپس نحوهی فعال سازی این مسیریابی را توسط تعریف لینکی جدید، معرفی میکنیم. بنابراین فایل قالب product-list.component.html را گشوده و سپس بجای نمایش عنوان محصول:
لینک به جزئیات آنرا نمایش میدهیم:
نحوهی تعریف این لینک، با لینکهایی که در منوی بالای سایت اضافه کردیم، یکی است؛ با این تفاوت که اکنون پارامتر دومی را به قسمت یافتن نام این Route، جهت مشخص سازی روش مقدار دهی متغیر id، تعریف کردهایم. در اینجا id هر لینک از productId بایند شده تامین میشود.
اکنون که از دایرکتیو جدید routerLink در این قالب استفاده شدهاست، نیاز است تعریف دایرکتیو آنرا به متادیتای کلاس کامپوننت لیست محصولات نیز اضافه کنیم تا AngularJS 2.0 بداند آنرا از کجا باید تامین کند:
در ادامه اگر برنامه را اجرا کنید، عنوانهای محصولات، به آدرس نمایش جزئیات آنها لینک شدهاند:
ج) در آخر زمانیکه View نمایش جزئیات محصول فعال میشود، نیاز است این id را از url جاری دریافت کند. به همین جهت فایل product-detail.component.ts را گشوده و تغییرات ذیل را به آن اعمال کنید:
با نحوهی تزریق وابستگیها در قسمت هفتم آشنا شدیم. در اینجا سرویس توکار RouteParams به سازندهی کلاس تزریق شدهاست. با استفاده از آن میتوان به id ارسالی از طریق url دسترسی یافت. در اینجا پارامتری که به متد get ارسال میشود، باید با نام پارامتری که در تنظیمات آغازین مسیریابی سیستم تعریف گردید، تطابق داشته باشد.
در این حالت، id دریافتی، به متغیر pageTitle اضافه شده و در قالب مربوطه به صورت خودکار نمایش داده میشود.
تا اینجا اگر برنامه را اجرا کنید، صفحهی نمایش جزئیات یک محصول، با کلیک بر روی عناوین آنها به صورت زیر نمایش داده میشود:
افزودن دکمهی back با کدنویسی
اکنون برای بازگشت مجدد به لیست محصولات، میتوان از دکمهی back مرورگر استفاده کرد، اما امکان طراحی این دکمه در قالبها نیز پیش بینی شدهاست.
برای این منظور قالب product-detail.component.html را به نحو ذیل بازنویسی میکنیم:
در اینجا دکمهی بازگشت به صفحهی قبلی اضافه شدهاست که به متد onBack در کلاس مرتبط با این قالب، متصل است.
در اینجا سرویس جدیدی به نام Router در سازندهی کلاس تزریق شدهاست. این سرویس امکان فراخوانی متدهایی مانند navigate را جهت حرکت به مسیریابی مشخصی، میسر میکند. پارامتری که به این متد ارسال میشود، دقیقا معادل همان پارامتری است که به دایرکتیو routerLink ارسال میگردد و در اینجا صرفا نام یک مسیریابی مشخص شدهاست؛ بدون ذکر پارامتری.
رفع تداخل مسیریابیهای ASP.NET MVC با مسیریابیهای AngularJS 2.0
در طی بحث جاری عنوان شد که اگر کاربر مسیر http://localhost:2222/product/2 را جایی ثبت کرده یا bookmark کند، پس از فراخوانی مستقیم آن در نوار آدرسهای مرورگر، بلافاصله به این آدرس هدایت خواهد شد. این مورد صحیح است اگر از index.html بجای بکارگیری ASP.NET MVC، جهت هاست برنامه استفاده شود. اگر چنین آدرسی را در یک برنامهی ASP.NET MVC فراخوانی کنیم، ابتدا به دنبال کنترلری به نام product میگردد (ابتدا وارد موتور ASP.NET MVC میشود) و چون این کنترلر در سمت سرور تعریف نشدهاست، پیام 404 و یا یافت نشد را مشاهده خواهید کرد و فرصت به اجرای برنامهی AngularJS نخواهد رسید.
برای حل این مشکل نیاز است یک route جدید را به نام catch all، در انتهای مسیریابیهای فعلی اضافه کنید؛ تا سایر درخواستهای رسیده را به صفحهی نمایش برنامهی AngularJS هدایت کند:
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: MVC5Angular2.part9.zip
خلاصهی بحث
حین ایجاد کامپوننتها باید به نحوهی نمایش آنها نیز فکر کرد. اگر کامپوننتی قرار است داخل یک کامپوننت دیگر نمایش یابد، باید دارای selector باشد. یک چنین کامپوننتی نیاز به تعریف مسیریابی ندارد. برای کامپوننتهایی که به عنوان یک View مستقل طراحی میشوند و قرار است در یک صفحهی مجزا نمایش داده شوند، نیازی به تعریف selector نیست؛ اما باید برای آنها مسیریابیهای ویژهای را تعریف کرد. همچنین نیاز است مدیریت اعمال کاربران را جهت فعال سازی آنها نیز مدنظر داشت. برای استفاده از امکانات مسیریابی توکار AngularJS 2.0 نیاز است اسکریپت آنرا به صفحهی اصلی اضافه کرد. سپس باید المان base را جهت نحوهی تشکیل آدرسهای مسیریابی، به صفحه اضافه کرد. در ادامه کار ثبت ROUTER_PROVIDERS در بالاترین سطح سلسه مراتب کامپوننتهای سایت انجام میشود. با استفاده از RouteConfig کار تنظیمات ابتدایی مسیریابی صورت خواهد گرفت. این decorator به کامپوننتی که قرار است کار میزبانی مسیریابی را انجام دهد، متصل میشود. پس از تعریف مسیریابیها با ذکر یک نام منحصربفرد، مسیری که باید توسط کاربر وارد شود و نام کامپوننت مدنظر، با استفاده از دایرکتیو routerLink کار تعریف این آدرسها، در رابط کاربری برنامه انجام میشود. این دایرکتیو جدید، جزئی از مجموعهی ROUTER_DIRECTIVES است که باید به لیست دایرکتیوهای کامپوننت ریشههای سایت و هر کامپوننتی که از routeLink استفاده میکند، اضافه شود. برای بایند این دایرکتیو به مسیریابیهای تعریف شده، سمت راست این اتصال باید به آرایهای از مقادیر مقدار دهی شود که اولین عنصر آن، نام یکی از عناصر مسیریابی تعریف شدهی در RouteConfig است. از دومین عنصر آن برای مقدار دهی پارامترهای ارسالی به سیستم مسیریابی استفاده میشود. کار دایرکتیو router-outlet، مشخص سازی محل نمایش یک View است که عموما در قالب میزبان مسیریابی قرار میگیرد. برای تعیین پارامترهای مسیریابی، از الگوی paramName:/ استفاده میشود. برای دسترسی به این مقادیر در یک کامپوننت، میتوان از سرویس RouteParams استفاده کرد. برای فعال سازی یک مسیریابی با کدنویسی، از سرویس Router و متد navigate آن کمک میگیریم.
برپایی تنظیمات اولیهی سیستم مسیریابی در AngularJS 2.0
برای کار با سیستم مسیریابی AngularJS 2.0، ابتدا باید اسکریپتهای آن به صفحه اضافه شوند. در ادامه المان پایهای تعریف شده و سپس باید سرویس پروایدر مسیریابی را رجیستر کرد. جزئیات این موارد را در ادامه بررسی میکنیم:
الف) سرویس مسیریابی، جزئی از angular2/core نیست. به همین جهت مدخل اسکریپت متناظر با آن باید به صفحهی اصلی سایت اضافه شود که این مورد، در قسمت اول بررسی پیشنیازهای نصب AngularJS 2.0 صورت گرفتهاست:
<!-- Required for routing --> <script src="~/node_modules/angular2/bundles/router.dev.js"></script>
ب) افزودن المان base به ابتدای صفحه:
<!DOCTYPE html> <html> <head> <base href="/">
از آنجائیکه فایل index.html در ریشهی سایت قرار گرفتهاست، مقدار آغازین href آن به / تنظیم شدهاست.
ج) شبیه به حالت ثبت پروایدر HTTP در قسمت قبل، برای ثبت پروایدر مسیریابی نیز به فایل App\app.component.ts مراجعه میکنیم:
//same as before ... import { ROUTER_PROVIDERS } from 'angular2/router'; //same as before ... @Component({ //same as before … providers: [ ProductService, HTTP_PROVIDERS, ROUTER_PROVIDERS ] }) //same as before ...
علت ختم شدن نام این سرویسها به PROVIDERS این است که این تعاریف، امکان استفادهی از چندین سرویس زیر مجموعهی آنها را فراهم میکنند و صرفا یک سرویس نیستند.
ساخت کامپوننت نمایش جزئیات محصولات
در ادامه میخواهیم جزئیات هر محصول را با کلیک بر روی نام آن در لیست محصولات، در آدرسی دیگر به صورتی مجزا مشاهده کنیم. به همین منظور به پوشهی products برنامه مراجعه کرده و دو فایل جدید product-detail.component.ts و product-detail.component.html را ایجاد کنید؛ با این محتوا:
الف) محتوای فایل product-detail.component.html
<div class='panel panel-primary'> <div class='panel-heading'> {{pageTitle}} </div> </div>
import { Component } from 'angular2/core'; @Component({ templateUrl: 'app/products/product-detail.component.html' }) export class ProductDetailComponent { pageTitle: string = 'Product Detail'; }
اگر دقت کنید، این کامپوننت ویژه دارای خاصیت selector نیست. ذکر selector تنها زمانی اجباری است که بخواهیم این کامپوننت را داخل کامپوننتی دیگر قرار دهیم. در اینجا قصد داریم این کامپوننت را به صورت یک View جدید، توسط سیستم مسیریابی نمایش دهیم و نه به صورت جزئی از یک کامپوننت دیگر.
افزودن تنظیمات مسیریابی به برنامه
مسیریابی در AngularJS 2.0، مبتنی بر کامپوننتها است. به همین جهت، ابتدای کار مسیریابی، مشخص سازی تعدادی از کامپوننتها هستند که قرار است به عنوان مقصد سیستم راهبری (navigation) مورد استفاده قرار گیرند و به ازای هر کدام، یک مسیریابی و Route جدید را تعریف میکنیم. تعریف هر Route جدید شامل انتساب نامی به آن، تعیین مسیر مدنظر و مشخص سازی کامپوننت مرتبط است:
{ path: '/products', name: 'Products', component: ProductListComponent },
این تنظیمات به عنوان یک متادیتای جدید دیگر به کلاس AppComponent، در فایل app.component.ts اضافه میشوند:
//same as before … import { ROUTER_PROVIDERS, RouteConfig } from 'angular2/router'; //same as before … @Component({ //same as before … }) @RouteConfig([ { path: '/welcome', name: 'Welcome', component: WelcomeComponent, useAsDefault: true }, { path: '/products', name: 'Products', component: ProductListComponent } ]) export class AppComponent { pageTitle: string = "DNT AngularJS 2.0 APP"; }
همانطور که ملاحظه میکنید، یک کلاس میتواند بیش از یک decorator داشته باشد.
()RouteConfig@ را به کامپوننتی الصاق میکنیم که قصد میزبانی مسیریابی را دارد (Host component). این مزین کننده، آرایهای از اشیاء را قبول میکند و هر شیء آن دارای خواصی مانند مسیر، نام و کامپوننت است. باید دقت داشت که نام هر مسیریابی تعریف شده باید pascal case باشد. در غیراینصورت مسیریاب ممکن است این نام را با path اشتباه کند.
همچنین امکان تعریف خاصیت دیگری به نام useAsDefault نیز در اینجا میسر است. از آن جهت تعریف مسیریابی پیش فرض سیستم، در اولین بار نمایش آن، استفاده میشود.
در اینجا نام کامپوننت، رشتهای ذکر نمیشود و دقیقا اشاره دارد به نام کلاس متناظر. بنابراین هر نام کلاسی که در اینجا اضافه میشود، باید به همراه import ماژول آن نیز در ابتدای فایل جاری باشد. به همین جهت اگر تنظیمات فوق را اضافه کنید، ذیل کلمهی WelcomeComponent یک خط قرمز مبتنی بر عدم تعریف آن کشیده میشود. برای تعریف آن، پوشهی جدیدی را به ریشهی سایت به نام home اضافه کنید و به آن دو فایل ذیل را اضافه نمائید:
الف) محتوای فایل welcome.component.ts
import { Component } from 'angular2/core'; @Component({ templateUrl: 'app/home/welcome.component.html' }) export class WelcomeComponent { public pageTitle: string = "Welcome"; }
<div class="panel panel-primary"> <div class="panel-heading"> {{pageTitle}} </div> <div class="panel-body"> <h3 class="text-center">Default page</h3> </div> </div>
پس از تعریف این کامپوننت، اکنون باید import ماژول آنرا به ابتدای فایل app.component.ts اضافه کنیم، تا مشکل عدم شناسایی نام کلاس WelcomeComponent برطرف شود:
import { WelcomeComponent } from './home/welcome.component';
فعال سازی مسیریابیهای تعریف شده
روشهای مختلفی برای دسترسی به اجزای یک برنامه وجود دارند؛ برای مثال کلیک بر روی یک لینک، دکمه و یا تصویر و سپس فعال سازی مسیریابی متناظر با آن. همچنین کاربر میتواند آدرس صفحهای را مستقیما در نوار آدرسهای مرورگر وارد کند. به علاوه امکان کلیک بر روی دکمههای back و forward مرورگر نیز همواره وجود دارند. تنظیمات مسیریابیهای انجام شده، دو مورد آخر را به صورت خودکار مدیریت میکنند. در اینجا تنها باید مدیریت اولین حالت ذکر شده را با اتصال مسیریابیها به اعمال کاربران، انجام داد.
به همین جهت منویی را به بالای صفحهی برنامه اضافه میکنیم. برای این منظور، فایل app.component.ts را گشوده و خاصیت template کامپوننت AppComponent را به نحو ذیل تغییر میدهیم:
@Component({ //same as before … template: ` <div> <nav class='navbar navbar-default'> <div class='container-fluid'> <a class='navbar-brand'>{{pageTitle}}</a> <ul class='nav navbar-nav'> <li><a [routerLink]="['Welcome']">Home</a></li> <li><a [routerLink]="['Products']">Product List</a></li> </ul> </div> </nav> <div class='container'> <router-outlet></router-outlet> </div> </div> `, //same as before … })
سپس جهت تعریف لینکهای هر آیتم، از یک دایرکتیو توکار AngularJS 2.0 به نام routerLink استفاده میکنیم. هر routerLink به یکی از آیتمهای تنظیم شدهی در RouteConfig بایند میشود. بنابراین نامهایی که در اینجا قید شدهاند، دقیقا نامهایی هستند که در خاصیت name هر کدام از اشیاء تشکیل دهندهی RouteConfig، تعریف و مقدار دهی گردیدهاند.
اکنون اگر کاربر بر روی یکی از لینکهای Home و یا Product List کلیک کند، مسیریابی متناظر با آن فعال میشود (بر اساس این نام، در لیست عناصر RouteConfig جستجویی صورت گرفته و عنصر معادلی بازگشت داده میشود) و سپس View آن کامپوننت نمایش داده خواهد شد.
تا اینجا دایرکتیو جدید routerLink به قالب کامپوننت اضافه شدهاست؛ اما AngularJS 2.0 نمیداند که باید آنرا از کجا دریافت کند. به همین جهت ابتدا import آنرا (ROUTER_DIRECTIVES) به ابتدای ماژول جاری اضافه خواهیم کرد:
import { ROUTER_PROVIDERS, RouteConfig, ROUTER_DIRECTIVES } from 'angular2/router';
directives: [ROUTER_DIRECTIVES],
تا اینجا اگر دقت کرده باشید، کامپوننت نمایش لیست محصولات را از کامپوننت ریشهی سایت حذف کردهایم و بجای آن منوی بالای سایت را نمایش میدهیم که توسط آن میتوان به صفحهی آغازین و یا صفحهی نمایش لیست محصولات، رسید. به همین جهت خاصیت directives دیگر شامل ذکر کلاس کامپوننت لیست محصولات نیست.
در انتهای قالب کامپوننت ریشهی سایت، یک دایرکتیو جدید به نام router-outlet نیز تعریف شدهاست. وقتی یک کامپوننت فعال میشود، نیاز است View مرتبط با آن نیز نمایش داده شود. دایرکتیو router-outlet محل نمایش این View را مشخص میکند.
اکنون اگر برنامه را اجرا کنیم، به این شکل خواهیم رسید:
اگر دقت کنید، آدرس بالای صفحه، در اولین بار نمایش آن به http://localhost:2222/welcome تنظیم شده و این مقدار دهی بر اساس خاصیت useAsDefault تنظیمات مسیریابی سایت انجام شدهاست (نمایش welcome به عنوان صفحهی اصلی و پیش فرض).
همچنین با کلیک بر روی لینک لیست محصولات، کامپوننت آن فعال شده و نمایش داده میشود. محل قرارگیری این کامپوننتها، دقیقا در محل قرارگیری دایرکتیو router-outlet است.
ارسال پارامترها به سیستم مسیریابی
در ابتدا بحث، مقدمات کامپوننت نمایش جزئیات یک محصول انتخابی را تهیه کردیم. برای فعال سازی این کامپوننت و مسیریابی آن، نیاز است بتوان پارامتری را به سیستم مسیریابی ارسال کرد. برای مثال با انتخاب آدرس product/5، جزئیات محصول با ID مساوی 5 نمایش داده شود.
برای این منظور:
الف) اولین قدم، تعریف مسیریابی آن است. به همین جهت به فایل app.component.ts مراجعه و دو تغییر ذیل را به آن اعمال کنید:
//same as before … import { ProductDetailComponent } from './products/product-detail.component'; @Component({ //same as before … }) @RouteConfig([ //same as before … { path: '/product/:id', name: 'ProductDetail', component: ProductDetailComponent } ]) //same as before …
تفاوت این مسیریابی با نمونههای قبلی در تعریف id:/ است. پس از ذکر :/، نام یک متغیر عنوان میشود و اگر نیاز به چندین متغیر بود، همین الگو را تکرار خواهیم کرد.
ب) سپس نحوهی فعال سازی این مسیریابی را توسط تعریف لینکی جدید، معرفی میکنیم. بنابراین فایل قالب product-list.component.html را گشوده و سپس بجای نمایش عنوان محصول:
<td>{{ product.productName }}</td>
<td> <a [routerLink]="['ProductDetail', {id: product.productId}]"> {{product.productName}} </a> </td>
اکنون که از دایرکتیو جدید routerLink در این قالب استفاده شدهاست، نیاز است تعریف دایرکتیو آنرا به متادیتای کلاس کامپوننت لیست محصولات نیز اضافه کنیم تا AngularJS 2.0 بداند آنرا از کجا باید تامین کند:
import { Component, OnInit } from 'angular2/core'; import { ROUTER_DIRECTIVES } from 'angular2/router'; //same as before … @Component({ //same as before … directives: [StarComponent, ROUTER_DIRECTIVES] })
در ادامه اگر برنامه را اجرا کنید، عنوانهای محصولات، به آدرس نمایش جزئیات آنها لینک شدهاند:
ج) در آخر زمانیکه View نمایش جزئیات محصول فعال میشود، نیاز است این id را از url جاری دریافت کند. به همین جهت فایل product-detail.component.ts را گشوده و تغییرات ذیل را به آن اعمال کنید:
import { Component } from 'angular2/core'; import { RouteParams } from 'angular2/router'; @Component({ templateUrl: 'app/products/product-detail.component.html' }) export class ProductDetailComponent { pageTitle: string = 'Product Detail'; constructor(private _routeParams: RouteParams) { let id = +this._routeParams.get('id'); this.pageTitle += `: ${id}`; } }
در این حالت، id دریافتی، به متغیر pageTitle اضافه شده و در قالب مربوطه به صورت خودکار نمایش داده میشود.
تا اینجا اگر برنامه را اجرا کنید، صفحهی نمایش جزئیات یک محصول، با کلیک بر روی عناوین آنها به صورت زیر نمایش داده میشود:
افزودن دکمهی back با کدنویسی
اکنون برای بازگشت مجدد به لیست محصولات، میتوان از دکمهی back مرورگر استفاده کرد، اما امکان طراحی این دکمه در قالبها نیز پیش بینی شدهاست.
برای این منظور قالب product-detail.component.html را به نحو ذیل بازنویسی میکنیم:
<div class='panel panel-primary'> <div class='panel-heading'> {{pageTitle}} </div> <div class='panel-footer'> <a class='btn btn-default' (click)='onBack()' style='width:80px'> <i class='glyphicon glyphicon-chevron-left'></i> Back </a> </div> </div>
سپس کدهای product-detail.component.ts را به صورت ذیل تکمیل خواهیم کرد:
import { Component } from 'angular2/core'; import { RouteParams, Router } from 'angular2/router'; @Component({ templateUrl: 'app/products/product-detail.component.html' }) export class ProductDetailComponent { pageTitle: string = 'Product Detail'; constructor(private _routeParams: RouteParams, private _router: Router) { let id = +this._routeParams.get('id'); this.pageTitle += `: ${id}`; } onBack(): void { this._router.navigate(['Products']); } }
رفع تداخل مسیریابیهای ASP.NET MVC با مسیریابیهای AngularJS 2.0
در طی بحث جاری عنوان شد که اگر کاربر مسیر http://localhost:2222/product/2 را جایی ثبت کرده یا bookmark کند، پس از فراخوانی مستقیم آن در نوار آدرسهای مرورگر، بلافاصله به این آدرس هدایت خواهد شد. این مورد صحیح است اگر از index.html بجای بکارگیری ASP.NET MVC، جهت هاست برنامه استفاده شود. اگر چنین آدرسی را در یک برنامهی ASP.NET MVC فراخوانی کنیم، ابتدا به دنبال کنترلری به نام product میگردد (ابتدا وارد موتور ASP.NET MVC میشود) و چون این کنترلر در سمت سرور تعریف نشدهاست، پیام 404 و یا یافت نشد را مشاهده خواهید کرد و فرصت به اجرای برنامهی AngularJS نخواهد رسید.
برای حل این مشکل نیاز است یک route جدید را به نام catch all، در انتهای مسیریابیهای فعلی اضافه کنید؛ تا سایر درخواستهای رسیده را به صفحهی نمایش برنامهی AngularJS هدایت کند:
public class RouteConfig { public static void RegisterRoutes(RouteCollection routes) { routes.IgnoreRoute("{resource}.axd/{*pathInfo}"); routes.MapRoute( name: "Default", url: "{controller}/{action}/{id}", defaults: new { controller = "Home", action = "Index", id = UrlParameter.Optional }, constraints: new { controller = "Home" } // for catch all to work, Home|About|SomeName ); // Route override to work with Angularjs and HTML5 routing routes.MapRoute( name: "NotFound", url: "{*catchall}", defaults: new { controller = "Home", action = "Index", id = UrlParameter.Optional } ); } }
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: MVC5Angular2.part9.zip
خلاصهی بحث
حین ایجاد کامپوننتها باید به نحوهی نمایش آنها نیز فکر کرد. اگر کامپوننتی قرار است داخل یک کامپوننت دیگر نمایش یابد، باید دارای selector باشد. یک چنین کامپوننتی نیاز به تعریف مسیریابی ندارد. برای کامپوننتهایی که به عنوان یک View مستقل طراحی میشوند و قرار است در یک صفحهی مجزا نمایش داده شوند، نیازی به تعریف selector نیست؛ اما باید برای آنها مسیریابیهای ویژهای را تعریف کرد. همچنین نیاز است مدیریت اعمال کاربران را جهت فعال سازی آنها نیز مدنظر داشت. برای استفاده از امکانات مسیریابی توکار AngularJS 2.0 نیاز است اسکریپت آنرا به صفحهی اصلی اضافه کرد. سپس باید المان base را جهت نحوهی تشکیل آدرسهای مسیریابی، به صفحه اضافه کرد. در ادامه کار ثبت ROUTER_PROVIDERS در بالاترین سطح سلسه مراتب کامپوننتهای سایت انجام میشود. با استفاده از RouteConfig کار تنظیمات ابتدایی مسیریابی صورت خواهد گرفت. این decorator به کامپوننتی که قرار است کار میزبانی مسیریابی را انجام دهد، متصل میشود. پس از تعریف مسیریابیها با ذکر یک نام منحصربفرد، مسیری که باید توسط کاربر وارد شود و نام کامپوننت مدنظر، با استفاده از دایرکتیو routerLink کار تعریف این آدرسها، در رابط کاربری برنامه انجام میشود. این دایرکتیو جدید، جزئی از مجموعهی ROUTER_DIRECTIVES است که باید به لیست دایرکتیوهای کامپوننت ریشههای سایت و هر کامپوننتی که از routeLink استفاده میکند، اضافه شود. برای بایند این دایرکتیو به مسیریابیهای تعریف شده، سمت راست این اتصال باید به آرایهای از مقادیر مقدار دهی شود که اولین عنصر آن، نام یکی از عناصر مسیریابی تعریف شدهی در RouteConfig است. از دومین عنصر آن برای مقدار دهی پارامترهای ارسالی به سیستم مسیریابی استفاده میشود. کار دایرکتیو router-outlet، مشخص سازی محل نمایش یک View است که عموما در قالب میزبان مسیریابی قرار میگیرد. برای تعیین پارامترهای مسیریابی، از الگوی paramName:/ استفاده میشود. برای دسترسی به این مقادیر در یک کامپوننت، میتوان از سرویس RouteParams استفاده کرد. برای فعال سازی یک مسیریابی با کدنویسی، از سرویس Router و متد navigate آن کمک میگیریم.
- SQL Server 2012 معرفی شد! | Arash | pspcommunity.org
- استفاده از چارت JQUERY در صفحات وب | امیر مددی | itbazaar.persianblog.ir
- آیا محصولات اپل واقعا امن هستند؟ | brown892 | www.negahbaan.com
- فارسی سازی Report Viewer | (بهروز راد) | www.codepro.ir
- مشکل دیتابیس در سرورهای اشتراکی | (Afshar Mohebbi) | blog.afsharm.com
- ترتیب اجرای اجزای یک کوئری اس کیوال | geekswithblogs.net
- چه نکاتی را باید حین کار با ریسمانها در نظر داشت؟ | beyondrelational.com
- مفهوم انشعابات در سیستمهای ورژن کنترل | geekswithblogs.net
- نکاتی جهت بهبود کارآیی EF | www.codeproject.com
- وضعیت سازگاری دات نت 4 و نیم با دات نت 4 | msmvps.com
در قسمت قبل، سرویس و کامپوننت دریافت اطلاعات اتاقها را از Web API برنامه، تکمیل کردیم. در این قسمت با استفاده از اطلاعات مهیا شده، UI آنرا نیز تکمیل خواهیم کرد.
نمایش منتظر بمانید در حین بارگذاری اولیهی کامپوننت
کامپوننتهایی که قرار است اطلاعات را از یک Web API دریافت کنند، مدتی باید منتظر بمانند تا عملیات رفت و برگشت به سرور، تکمیل شود. در این بین میتوان یک loading را به کاربر نمایش داد:
- فیلد Rooms را در قسمت قبل، در متد LoadRooms، از Web API دریافت و مقدار دهی کردیم. تا زمان تکمیل عملیات این متد، فیلد Rooms، فاقد عضوی است؛ بنابراین قسمت else شرط فوق اجرا میشود که یک loading را نمایش خواهد داد. مابقی UI برنامه در قسمت if آن قرار میگیرد.
- هر زمانیکه کار روال رویدادگردان OnInitializedAsync به پایان برسد (که شامل اجرای متد LoadRooms نیز هست)، سبب فراخوانی خودکار StateHasChanged میشود. این فراخوانی، UI را مجددا رندر میکند. به همین جهت است که پس از پایان کار، محتوای if، رندر خواهد شد.
- از این loading سفارشی که در میانهی صفحه نمایش داده میشود، میتوان در فایل wwwroot\index.html نیز بجای loading پیشفرض آن استفاده کرد:
افزودن خواصی جدید به HotelRoomDTO
میخواهیم به کاربر امکان تغییر تعداد روزهای اقامت را بدهیم. این انتخاب باید در لیست اتاقهای نمایش داده شده، با تغییر تعداد روزهای اقامت (TotalDays) و هزینهی جدید متناظر با آن (TotalAmount)، منعکس شود. به همین جهت این خواص را به HotelRoomDTO، اضافه میکنیم:
محاسبات مربوط به این خواص را هم میتوان در همان کامپوننت HotelRooms.razor، پس از بارگذاری لیست اتاقها از Web API، انجام داد:
افزودن امکان تغییر تعداد روزهای اقامت در همان صفحهی نمایش لیست اتاقها
همانطور که در تصویر فوق هم مشاهده میکنید، میخواهیم در این صفحه نیز کاربر بتواند زمان شروع اقامت و مدت مدنظر را تغییر دهد. به همین جهت، HomeModel ای را که در قسمت قبل از Local Storage دریافت کردیم، به فرم زیر متصل میکنیم تا اجزای آن در این فرم، نمایش داده شده و قابل تغییر شوند:
نکتهی مهم این فرم، مدیریت قسمت کلیک بر روی دکمهی Update است که سبب فراخوانی روال رویدادگران OnValidSubmit میشود:
در ابتدای عملیات، فیلد جدید IsProcessing را به true تنظیم میکنیم. این مورد سبب میشود تا برچسب دکمهی Update به Processing... تغییر کند. سپس فیلد محاسباتی EndDate را بر اساس اطلاعات جدید فرم، به روز رسانی میکنیم. در ادامه، مجددا این اطلاعات را در Local Storage ذخیره سازی کرده و کار LoadRoomsAsync را انجام میدهیم که به همراه آن، خواص جدید تعداد روزها و هزینهی اقامت نیز مجددا محاسبه میشوند. در آخر برچسب دکمهی Update را به حالت اول باز میگردانیم.
سؤال: زمانیکه IsProcessing به true تنظیم میشود که هنوز کار متد رویدادگردان SaveBookingInfo به پایان نرسیدهاست و فراخوانی خودکار StateHasChanged در پایان متدهای رویدادگردان صورت میگیرد. پس چطور است که سبب رندر مجدد UI و تغییر برچسب دکمهی Update میشود؟
پاسخ به این سؤال را در قسمت 6 این سری با بررسی چرخهی حیات کامپوننتها، مشاهده کردیم:
«البته متدهای رویدادگردان async، دوبار سبب فراخوانی ضمنی StateHasChanged میشوند؛ یکبار زمانیکه قسمت sync متد به پایان میرسد (در این مثال یعنی تا قبل از اولین await نوشته شده) و یکبار هم زمانیکه کار فراخوانی کلی متد به پایان خواهد رسید»
نمایش لیست اتاقها
نمایش لیست اتاقها مطابق تصویر فوق، دو قسمت اصلی را دارد:
الف) نمایش لیست تصاویر منتسب به یک اتاق، توسط کامپوننت carousel بوت استرپ
- هرچند این قطعه کد، طولانی به نظر میرسد اما قسمتهای مختلف آن صرفا بر اساس مستندات سایت بوت استرپ، جهت تشکیل ساختار ابتدایی و استاندارد کامپوننت carousel، تهیه شدهاند.
- سپس در حلقهای که برای نمایش لیست اتاقها تهیه کردهایم، قسمتهای مختلف carousel را تکمیل میکنیم که در اینجا نیاز به ایندکس تصاویر، لیست تصاویر و یک Id منحصربفرد برای این carousel خاص را دارد تا بتوان چندین وهله از آنرا در صفحه قرار داد که این id را بر اساس Id اتاق مشخص کردهایم.
دو نکته:
- در این مثال برای تعریف لینک به تصاویر، کد زیر را مشاهده میکنید:
و این ImagesBaseAddress، به صورت زیر تعریف شده که همان آدرس برنامهی blazor server ای است که مشخصات اتاقها و تصاویر را ثبت میکند:
بنابراین اگر میخواهید تصاویر را هم مشاهده کنید، باید برنامهی مجزای blazor server این سری نیز در حال اجرا باشد.
- کامپوننت carousel برای اجرا، نیاز به فایل lib/bootstrap/dist/js/bootstrap.bundle.min.js را نیز دارد. به همین جهت مدخل اسکریپت آنرا باید به فایل wwwroot\index.html اضافه کرد.
ب) نمایش جزئیات نام و هزینهی اتاق
قسمت دوم حلقهی foreach نمایش لیست اتاقها، جهت نمایش جزئیات هر اتاق تعریف شدهاست:
- در این مثال از MarkupString استفاده شده تا بتوان یک محتوای HTML ای را در صفحه نمایش داد.
- هر اتاق نمایش داده شده، لینکی را به صفحهی خاص خودش نیز دارد که آنرا در قسمت بعدی تکمیل میکنیم.
- در اینجا TotalAmount و TotalDays محاسباتی و قابل تغییر بر اساس انتخاب کاربر نیز درج شدهاند.
یک تمرین: در برنامهی Blazor Server، سرویسی را جهت درج مشخصات امکانات رفاهی هتل تهیه کردیم. این امکانات رفاهی را از طریق Web API برنامه دریافت و سپس در برنامهی سمت کلاینت نمایش دهید.
بنابراین تکمیل این تمرین شامل تهیهی موارد زیر است که کدنویسی آن، با دو قسمت اخیر این سری دقیقا یکی است و نکتهی جدیدی را به همراه ندارد (و کدهای کامل آن را از انتهای بحث میتوانید دریافت کنید):
- تهیهی HotelAmenityController در پروژهی Web API که به کمک IAmenityService، لیست امکانات رفاهی را بازگشت میدهد.
- تهیهی ClientHotelAmenityService در پروژهی WASM که همانند ClientHotelRoomService قسمت قبل ، از Web API، لیست HotelAmenityDTOها را دریافت میکند.
- ثبت سرویس جدید ClientHotelAmenityService در Program.cs.
- در آخر حلقهای را بر روی لیست HotelAmenityDTO دریافتی از ClientHotelRoomService در کامپوننت Index.razor تشکیل داده و آنها را نمایش میدهیم.
کدهای کامل این مطلب را از اینجا میتوانید دریافت کنید: Blazor-5x-Part-28.zip
نمایش منتظر بمانید در حین بارگذاری اولیهی کامپوننت
کامپوننتهایی که قرار است اطلاعات را از یک Web API دریافت کنند، مدتی باید منتظر بمانند تا عملیات رفت و برگشت به سرور، تکمیل شود. در این بین میتوان یک loading را به کاربر نمایش داد:
@page "/hotel/rooms" @if (Rooms is not null && Rooms.Any()) { } else { <div style="position:fixed;top:50%;left:50%;margin-top:-50px;margin-left:-100px;"> <img src="images/loader.gif" /> </div> } @code { IEnumerable<HotelRoomDTO> Rooms = new List<HotelRoomDTO>(); // ... }
- هر زمانیکه کار روال رویدادگردان OnInitializedAsync به پایان برسد (که شامل اجرای متد LoadRooms نیز هست)، سبب فراخوانی خودکار StateHasChanged میشود. این فراخوانی، UI را مجددا رندر میکند. به همین جهت است که پس از پایان کار، محتوای if، رندر خواهد شد.
- از این loading سفارشی که در میانهی صفحه نمایش داده میشود، میتوان در فایل wwwroot\index.html نیز بجای loading پیشفرض آن استفاده کرد:
<body> <div id="app"> <div style=" position: fixed; top: 50%; left: 50%; margin-top: -50px; margin-left: -100px; " > <img src="images/ajax-loader.gif" /> </div> </div>
افزودن خواصی جدید به HotelRoomDTO
میخواهیم به کاربر امکان تغییر تعداد روزهای اقامت را بدهیم. این انتخاب باید در لیست اتاقهای نمایش داده شده، با تغییر تعداد روزهای اقامت (TotalDays) و هزینهی جدید متناظر با آن (TotalAmount)، منعکس شود. به همین جهت این خواص را به HotelRoomDTO، اضافه میکنیم:
namespace BlazorServer.Models { public class HotelRoomDTO { // ... public int TotalDays { get; set; } public decimal TotalAmount { get; set; } } }
@code { HomeVM HomeModel = new HomeVM(); // ... private async Task LoadRoomsAsync() { Rooms = await HotelRoomService.GetHotelRoomsAsync(HomeModel.StartDate, HomeModel.EndDate); foreach (var room in Rooms) { room.TotalAmount = room.RegularRate * HomeModel.NoOfNights; room.TotalDays = HomeModel.NoOfNights; } } }
افزودن امکان تغییر تعداد روزهای اقامت در همان صفحهی نمایش لیست اتاقها
همانطور که در تصویر فوق هم مشاهده میکنید، میخواهیم در این صفحه نیز کاربر بتواند زمان شروع اقامت و مدت مدنظر را تغییر دهد. به همین جهت، HomeModel ای را که در قسمت قبل از Local Storage دریافت کردیم، به فرم زیر متصل میکنیم تا اجزای آن در این فرم، نمایش داده شده و قابل تغییر شوند:
@if (Rooms is not null && Rooms.Any()) { <EditForm Model="HomeModel" OnValidSubmit="SaveBookingInfo" class="bg-light"> <div class="pt-3 pb-2 px-5 mx-1 mx-md-0 bg-secondary"> <DataAnnotationsValidator /> <div class="row px-3 mx-3"> <div class="col-6 col-md-4"> <div class="form-group"> <label class="text-warning">Check in Date</label> <InputDate @bind-Value="HomeModel.StartDate" class="form-control" /> </div> </div> <div class="col-6 col-md-4"> <div class="form-group"> <label class="text-warning">Check Out Date</label> <input @bind="HomeModel.EndDate" disabled="disabled" readonly="readonly" type="date" class="form-control" /> </div> </div> <div class=" col-4 col-md-2"> <div class="form-group"> <label class="text-warning">No. of nights</label> <select class="form-control" @bind="HomeModel.NoOfNights"> <option value="Select" selected disabled="disabled">(Select No. Of Nights)</option> @for (var i = 1; i <= 10; i++) { <option value="@i">@i</option> } </select> </div> </div> <div class="col-8 col-md-2"> <div class="form-group" style="margin-top: 1.9rem !important;"> @if (IsProcessing) { <button class="btn btn-success btn-block form-control"> <i class="fa fa-spin fa-spinner"></i>Processing... </button> } else { <input type="submit" value="Update" class="btn btn-success btn-block form-control" /> } </div> </div> </div> </div> </EditForm>
@code { bool IsProcessing; // ... private async Task SaveBookingInfo() { IsProcessing = true; HomeModel.EndDate = HomeModel.StartDate.AddDays(HomeModel.NoOfNights); await LocalStorage.SetItemAsync(ConstantKeys.LocalInitialBooking, HomeModel); await LoadRoomsAsync(); IsProcessing = false; } }
سؤال: زمانیکه IsProcessing به true تنظیم میشود که هنوز کار متد رویدادگردان SaveBookingInfo به پایان نرسیدهاست و فراخوانی خودکار StateHasChanged در پایان متدهای رویدادگردان صورت میگیرد. پس چطور است که سبب رندر مجدد UI و تغییر برچسب دکمهی Update میشود؟
پاسخ به این سؤال را در قسمت 6 این سری با بررسی چرخهی حیات کامپوننتها، مشاهده کردیم:
«البته متدهای رویدادگردان async، دوبار سبب فراخوانی ضمنی StateHasChanged میشوند؛ یکبار زمانیکه قسمت sync متد به پایان میرسد (در این مثال یعنی تا قبل از اولین await نوشته شده) و یکبار هم زمانیکه کار فراخوانی کلی متد به پایان خواهد رسید»
نمایش لیست اتاقها
نمایش لیست اتاقها مطابق تصویر فوق، دو قسمت اصلی را دارد:
الف) نمایش لیست تصاویر منتسب به یک اتاق، توسط کامپوننت carousel بوت استرپ
@foreach (var room in Rooms) { <div class="row p-2 my-3 " style="border-radius:20px; border: 1px solid gray"> <div class="col-12 col-lg-3 col-md-4"> <div id="carouselExampleIndicators_@room.Id" class="carousel slide mb-4 m-md-3 m-0 pt-3 pt-md-0" data-ride="carousel"> <ol class="carousel-indicators"> @{ int imageIndex = 0; int innerImageIndex = 0; } @foreach (var image in room.HotelRoomImages) { if (imageIndex == 0) { <li data-target="#carouselExampleIndicators_@room.Id" data-slide-to="@imageIndex" class="active"></li> } else { <li data-target="#carouselExampleIndicators_@room.Id" data-slide-to="@imageIndex"></li> } imageIndex++; } </ol> <div class="carousel-inner"> @foreach (var image in room.HotelRoomImages) { var imageUrl = $"{ImagesBaseAddress}/{image.RoomImageUrl}"; if (innerImageIndex == 0) { <div class="carousel-item active"> <img class="d-block w-100" style="border-radius:20px;" src="@imageUrl" alt="First slide"> </div> } else { <div class="carousel-item"> <img class="d-block w-100" style="border-radius:20px;" src="@imageUrl" alt="First slide"> </div> } innerImageIndex++; } </div> <a class="carousel-control-prev" href="#carouselExampleIndicators_@room.Id" role="button" data-slide="prev"> <span class="carousel-control-prev-icon" aria-hidden="true"></span> <span class="sr-only">Previous</span> </a> <a class="carousel-control-next" href="#carouselExampleIndicators_@room.Id" role="button" data-slide="next"> <span class="carousel-control-next-icon" aria-hidden="true"></span> <span class="sr-only">Next</span> </a> </div> </div> }
- سپس در حلقهای که برای نمایش لیست اتاقها تهیه کردهایم، قسمتهای مختلف carousel را تکمیل میکنیم که در اینجا نیاز به ایندکس تصاویر، لیست تصاویر و یک Id منحصربفرد برای این carousel خاص را دارد تا بتوان چندین وهله از آنرا در صفحه قرار داد که این id را بر اساس Id اتاق مشخص کردهایم.
دو نکته:
- در این مثال برای تعریف لینک به تصاویر، کد زیر را مشاهده میکنید:
var imageUrl = $"{ImagesBaseAddress}/{image.RoomImageUrl}";
@code { string ImagesBaseAddress = "https://localhost:5006";
- کامپوننت carousel برای اجرا، نیاز به فایل lib/bootstrap/dist/js/bootstrap.bundle.min.js را نیز دارد. به همین جهت مدخل اسکریپت آنرا باید به فایل wwwroot\index.html اضافه کرد.
ب) نمایش جزئیات نام و هزینهی اتاق
قسمت دوم حلقهی foreach نمایش لیست اتاقها، جهت نمایش جزئیات هر اتاق تعریف شدهاست:
@foreach (var room in Rooms) { <div class="col-12 col-lg-9 col-md-8"> <div class="row pt-3"> <div class="col-12 col-lg-8"> <p class="card-title text-warning" style="font-size:xx-large">@room.Name</p> <p class="card-text"> @((MarkupString)room.Details) </p> </div> <div class="col-12 col-lg-4"> <div class="row pb-3 pt-2"> <div class="col-12 col-lg-11 offset-lg-1"> <a href="@($"hotel/room-details/{room.Id}")" class="btn btn-success btn-block">Book</a> </div> </div> <div class="row "> <div class="col-12 pb-5"> <span class="float-right"> <span class="float-right">Occupancy : @room.Occupancy adults </span><br /> <span class="float-right pt-1">Room Size : @room.SqFt sqft</span><br /> <h4 class="text-warning font-weight-bold pt-4"> <span style="border-bottom:1px solid #ff6a00"> @room.TotalAmount.ToString("#,#.00;(#,#.00#)") </span> </h4> <span class="float-right">Cost for @room.TotalDays nights</span> </span> </div> </div> </div> </div> </div> </div> }
- هر اتاق نمایش داده شده، لینکی را به صفحهی خاص خودش نیز دارد که آنرا در قسمت بعدی تکمیل میکنیم.
- در اینجا TotalAmount و TotalDays محاسباتی و قابل تغییر بر اساس انتخاب کاربر نیز درج شدهاند.
یک تمرین: در برنامهی Blazor Server، سرویسی را جهت درج مشخصات امکانات رفاهی هتل تهیه کردیم. این امکانات رفاهی را از طریق Web API برنامه دریافت و سپس در برنامهی سمت کلاینت نمایش دهید.
بنابراین تکمیل این تمرین شامل تهیهی موارد زیر است که کدنویسی آن، با دو قسمت اخیر این سری دقیقا یکی است و نکتهی جدیدی را به همراه ندارد (و کدهای کامل آن را از انتهای بحث میتوانید دریافت کنید):
- تهیهی HotelAmenityController در پروژهی Web API که به کمک IAmenityService، لیست امکانات رفاهی را بازگشت میدهد.
- تهیهی ClientHotelAmenityService در پروژهی WASM که همانند ClientHotelRoomService قسمت قبل ، از Web API، لیست HotelAmenityDTOها را دریافت میکند.
- ثبت سرویس جدید ClientHotelAmenityService در Program.cs.
- در آخر حلقهای را بر روی لیست HotelAmenityDTO دریافتی از ClientHotelRoomService در کامپوننت Index.razor تشکیل داده و آنها را نمایش میدهیم.
کدهای کامل این مطلب را از اینجا میتوانید دریافت کنید: Blazor-5x-Part-28.zip
ارتقاء به ASP.NET Core 2.1 - معرفی درجهی سازگاری فریم ورک
پس از نصب یک SDK جدید، بهترین روش یافتن تغییرات انجام شده، ایجاد یک پوشهی خالی جدید، باز کردن خط فرمان در این پوشه و سپس صدور دستور dotnet new mvc است. به این ترتیب بدون داشتن هیچ نوع IDE خاصی میتوانید یک پروژهی جدید مبتنی بر آن SDK را ایجاد کنید.
در قالب پیشفرض نگارش 2.1، سطر فعالسازی Mvc به صورت زیر تغییر کردهاست:
در اینجا CompatibilityVersion یک چنین تعریفی را دارد:
برای مثال تنظیم آن به Version_2_0، صرفنظر از نگارش جاری Mvc مورد استفاده، رفتار نگارش 2.0 را برای برنامه تنظیم میکند که البته هدف اصلی آنها در حقیقت چنین چیزی است:
و فلسفهی آن نیز به این صورت است: چگونه یک فریمورک را بهبود ببخشیم، بدون اینکه ارتقاء به نگارشهای جدید را سختتر کنیم؟
برای مثال در نگارش 2.1، اگر بدنهی درخواست رسیده خالی باشد، خطایی را به ModelState اضافه میکند که پیشتر اینگونه نبودهاست و یا ترکیب سیاستهای امنیتی پیش از نگارش 2.1، آنطور که تصور میشده، کار نمیکردهاست و این باگ اکنون اصلاح شدهاست. اگر پس از به روز رسانی به نگارش 2.1، این دو تغییر، برنامهی شما را به هم میریزند، یا میتوانید CompatibilityVersion را به Version_2_0 تعیین کنید (لغو کلی تغییرات رفتاری نگارش 2.1) و یا Version_2_1 را انتخاب کنید و توسط متد AddMvcOptions، گزینههای مختلف این تغییرات انجام شده را به دلخواه انتخاب کنید.
نکتهی مهم: این رفتارها تا ابد نگهداری نخواهند شد. یعنی با ارائهی نگارش 3.0 و انتخاب آن، دیگر دسترسی به رفتارهای قدیمی قابل انتخاب برای نگارش 2.1 نخواهید داشت. به همین جهت در این بین، فرصت بررسی، انطباق و به روز رسانی برنامهی خود را خواهید داشت.
پس از نصب یک SDK جدید، بهترین روش یافتن تغییرات انجام شده، ایجاد یک پوشهی خالی جدید، باز کردن خط فرمان در این پوشه و سپس صدور دستور dotnet new mvc است. به این ترتیب بدون داشتن هیچ نوع IDE خاصی میتوانید یک پروژهی جدید مبتنی بر آن SDK را ایجاد کنید.
در قالب پیشفرض نگارش 2.1، سطر فعالسازی Mvc به صورت زیر تغییر کردهاست:
public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddMvc().SetCompatibilityVersion(CompatibilityVersion.Version_2_1); }
public enum CompatibilityVersion { Version_2_0 = 0, Version_2_1 = 1, Latest = int.MaxValue }
services.AddMvc() .SetCompatibilityVersion(CompatibilityVersion.Version_2_1) // Give me all of the 2.1 behaviors .AddMvcOptions(options => { options.AllowCombiningAuthorizeFilters = false; // don't combine authorize filters (keep 2.0 behavior) options.AllowEmptyInputInBodyModelBinding = false; // shouldn't treat empty input as valid. });
برای مثال در نگارش 2.1، اگر بدنهی درخواست رسیده خالی باشد، خطایی را به ModelState اضافه میکند که پیشتر اینگونه نبودهاست و یا ترکیب سیاستهای امنیتی پیش از نگارش 2.1، آنطور که تصور میشده، کار نمیکردهاست و این باگ اکنون اصلاح شدهاست. اگر پس از به روز رسانی به نگارش 2.1، این دو تغییر، برنامهی شما را به هم میریزند، یا میتوانید CompatibilityVersion را به Version_2_0 تعیین کنید (لغو کلی تغییرات رفتاری نگارش 2.1) و یا Version_2_1 را انتخاب کنید و توسط متد AddMvcOptions، گزینههای مختلف این تغییرات انجام شده را به دلخواه انتخاب کنید.
نکتهی مهم: این رفتارها تا ابد نگهداری نخواهند شد. یعنی با ارائهی نگارش 3.0 و انتخاب آن، دیگر دسترسی به رفتارهای قدیمی قابل انتخاب برای نگارش 2.1 نخواهید داشت. به همین جهت در این بین، فرصت بررسی، انطباق و به روز رسانی برنامهی خود را خواهید داشت.
نظرات مطالب
خواندنیهای 28 اردیبهشت
سلام،
- بله. این لیست هر جمعه بر اساس یافتههای جدید من به روز میشود.
- بله:
https://www.dntips.ir/2009/03/it.html
- بله. این لیست هر جمعه بر اساس یافتههای جدید من به روز میشود.
- بله:
https://www.dntips.ir/2009/03/it.html
سلام
یک debug visualizer برای VS.Net هست به نام Regular Expression Visualizer. با VS2005 و 2008 سازگار است.
آنرا از آدرس زیر دریافت کنید:
http://weblogs.asp.net/rosherove/archive/2005/11/26/AnnoucingRegexKit10.aspx
سپس فایلهای dll آنرا در یکی از مسیرهای زیر بسته به نگارش VS.Net خودتون کپی کنید:
My Documents\Visual Studio 2008\Visualizers
یا
My Documents\Visual Studio 2005\Visualizers
اکنون در VS.Net روی سطر return _pbrRegex یک breakpoint بگذارید و نتیجه را ملاحظه کنید.
یک مثال عملی:
http://professionalaspnet.com/archive/2008/06/18/Regular-Expression-Visualizer.aspx
برای نمونه خروجی عبارت باقاعده مثال جاری به صورت زیر است که کمک شایانی است در درک عبارت فوق و امثال آن:
<
zero-width negative lookahead
br
or
/br
or
p
or
/p
End Capture
. (any character)
+ (one or more times) (non-greedy)
>
یک debug visualizer برای VS.Net هست به نام Regular Expression Visualizer. با VS2005 و 2008 سازگار است.
آنرا از آدرس زیر دریافت کنید:
http://weblogs.asp.net/rosherove/archive/2005/11/26/AnnoucingRegexKit10.aspx
سپس فایلهای dll آنرا در یکی از مسیرهای زیر بسته به نگارش VS.Net خودتون کپی کنید:
My Documents\Visual Studio 2008\Visualizers
یا
My Documents\Visual Studio 2005\Visualizers
اکنون در VS.Net روی سطر return _pbrRegex یک breakpoint بگذارید و نتیجه را ملاحظه کنید.
یک مثال عملی:
http://professionalaspnet.com/archive/2008/06/18/Regular-Expression-Visualizer.aspx
برای نمونه خروجی عبارت باقاعده مثال جاری به صورت زیر است که کمک شایانی است در درک عبارت فوق و امثال آن:
<
zero-width negative lookahead
br
or
/br
or
p
or
/p
End Capture
. (any character)
+ (one or more times) (non-greedy)
>