مقدمه : 

زمانیکه هدفمان تولید سامانه‌ی نرم افزاری باشد که تعداد بسیار زیادی از کاربران با آن سرو کار دارند و اتفاقاً این سامانه قرار است عملیات بسیار حساسی (نظیر عملیات بانکی و مالی، مخابراتی و ...) را انجام دهد و عدم سرویس دهی مناسب آن قابل تحمل نبوده و باعث خسارات مالی، نارضایتی و ... گردد می‌بایست از روش‌های خاصی برای توسعه‌ی این گونه سیستم‌ها استفاده نمود. این نرم افزار‌ها برای اینکه بتوانند به تعداد درخواست‌های بسیار زیاد همزمان پاسخگو باشند و سرویس خود را با کیفیت مناسب ارائه دهند، می‌بایست دارای ویژگی‌های خاصی نظیر مقیاس پذیری (scalable) و تحمل پذیری در مقابل خطا (fault tolerance)  باشند.

خوب حالا که صورت مسئله مشخص شد، یکی از راه حل‌های موجود را که مدل Actor Based است، بررسی می‌کنیم.

مدل Actor Based یکـی از مـدل هـای اسـتاندارد بـرای توسـعه‌ی نـرم افزارهـایی بـا قابلیـت اطمینـان بسـیار بالا، تحمل پذیر درمقابـل خطـا و پاسـخ دهـی بسـیار سـریع مـی باشـد. در ایـن مـدل، وظـایف نـرم افـزار بـه مجموعــه‌ای از Actor هــا تقســیم (توزیع) گردیـده و هــر یــک از Actor هــا بــه صــورتی کــاملاً ایزولـه، در نــخ(thread) خـاص خودشـان اجـرا شـده و بخشـی از وظـایف سیسـتم را انجـام مـی دهنـد. سـپس بـا اتصـال Actor هـا بـه یکـدیگر، یـک خـط لولـه (Pipeline) تشـکیل شـده و بـا اسـتفاده از مکـانیزم هـای ارسـال و دریافت پیـام، امکـان همکـاری و برقـراری ارتبـاط بـین Actor هـا فـراهم شـده و در نتیجـه وظیفـه‌ی اصـلی و کلی نرم افـزار بـا حرکـت در یـک خـط لولـه و عبـور از Actor هـای مختلـف بـه صـورت مـوازی و همزمـان انجام خواهد شد. با توجه بـه اینکـه هـر یـک از پیـام‌هـای وارده بـه یـک Actor در یـک thread جداگانـه اجـرا مـی‌شـود، امکــان اینکــه در یــک لحظــه چنــدین Thread در یــک Actor در حــال اجــرا باشـنـد و جــود دارد و درنتیجه باید مکانیزم‌هایی وجود داشته باشد کـه تضـمین کنـد پیـام هـای وارد شـده بـه خـط لولـه، بـه ترتیـب معین شده، اجـرا و از خط لوله خارج می‌شوند. 

در این مدل هر یک از Actor هـا مـی تواننـد بـه صـورت توزیـع شـده و بـر روی سـروری مجزا اجـرا شـوند. خوشـبختانه فریمـورک هـای متفـاوت و بسـیار قـوی جهـت توسـعه بـه روش Actor Base وجـود دارند؛ بـه عنـوان مثال TPL DataFlow در Net. یکـی از نمونه‌های ساده آن بـوده کـه در سـال 2012 توسط Microsoft معرفـی شـد و Akka هم یک نمونه‌ی بسیار پخته‌تر و در بستر جاوا مطرح می‌باشد که پیاده سازی دات نتی آن هم با نام Akka.net موجود است. Erlang نیز محصول Ericsson بوده و دنیای خاص خود را دارد.

در این روش وظیفه توسعه دهنده این است که اولاً یک خط لوله از اکتور‌ها را تشکیل داده (کانفیگ)  و یک عمل بزرگ را به چندین عمل کوچک‌تر تقسیم نموده و هر کدام را به یک اکتور جهت اجرا ارسال نماید. تصویر نمونه زیر یک خط لوله متشکل از 4 اکتور را نشان می‌دهد که از طریق ارسال پیام با یکدیگر در ارتباط هستند تا با همکاری یکدیگر عملی را انجام دهند. این ساختار، Pipeline یا خط لوله نامیده می‌شود. 

در قسمت بعدی با جزئیات بیشتر و با نمونه‌های عملی این روش را بررسی می‌کنیم.