public class HomeViewModel
{
public string Id { get; set; }
public string Message { get; set; }
public DateTime DateTime { get; set; }
} اکنون به پوشه‌ی Views بروید و فایل Index.cshtml را به این صورت تغییر دهید:
@model AspNetCoreDependencyInjection.Models.HomeViewModel
@{
ViewData["Title"] = "Home";
}
<div>
<div>
<div>
<p>
<b>Id : </b><span>@Model.Id</span> <br />
<b>Date And Time : </b><span> @Model.DateTime </span> <br/>
<b>Message : </b><span>@Model.Message</span>
</p>
</div>
</div>
</div> using AspNetCoreDependencyInjection.Services;
namespace AspNetCoreDependencyInjection.ServicesImplentaions
{
public class MessageServiceAA
{
public string Message()
{
return "A message from MessageServiceAA";
}
}
} namespace AspNetCoreDependencyInjection.Helpers
{
public class GuidProvider
{
private readonly Guid _serviceGuid;
public GuidProvider()
{
_serviceGuid = Guid.NewGuid();
}
public Guid GetNewGuid() => Guid.NewGuid();
public string GetGuidAsFormatedString(string prefix = "") => getFormatedGuid(_serviceGuid, prefix);
private string getFormatedGuid(Guid guid, string prefix = "")
{
var guidString = guid.GetHashCode().ToString("x");
if (string.IsNullOrEmpty(prefix) == false)
guidString = new StringBuilder($"{prefix}-").Append(guidString).ToString();
return guidString;
}
}
} حالا درون کنترل HomeController، این تغییرات را انجام می‌دهیم:
private readonly ILogger<HomeController> _logger;
private readonly MessageServiceAA _messageService;
private readonly GuidProvider _ guidProvider;
public HomeController(ILogger<HomeController> logger)
{
_logger = logger;
_messageService = new MessageServiceAA();
_guidProvider = new GuidProvider();
}
public IActionResult Index()
{
var model = new HomeViewModel()
{
Id = _ guidProvider.GetGuidAsFormatedString(),
Message = _messageService.Message(),
DateTime = DateTime.Now,
};
return View(model);
} همانطور که می‌بینید، در کد بالا، کنترلر HomeController، به دو شیء از کلاس‌ها و یا سرویس‌های GuidProvider و MessageServiceAA به صورت مستقیم وابسته شده‌است و با هر تغییری در هر کدام از این سرویسها، باید دوباره کامپایل شود. علاوه بر این اگر بخواهیم پیاده سازی‌های مختلفی را برای هر کدام از این موارد، ارائه دهیم، به مشکل بر می‌خوریم. خب بیاید تغییراتی را در کد بالا بدهیم تا مشکلات ذکر شده را حل کنیم.
برای این منظور پوشه‌ای را به نام Services می‌سازیم و اینترفیسی را
به نام IMessageBrokerA ایجاد می‌کنیم و سپس کاری می‌کنیم که MessageServiceAA از این
اینترفیس ارث بری کند:
namespace AspNetCoreDependencyInjection.Services
{
public interface IMessageServiceA
{
string Message();
}
} و حالا می‌خواهیم با
استفاده از تزریق وابستگی، وابستگی کنترلر HomeController را از کلاس MessageBrokerAA لغو کرده و آن را به اینترفیس IMessageBrokerA (انتزاع) وابسته کنیم. در
اینجا ما از تکنیک تزریق درون سازنده یا Constructor Injection استفاده می‌کنیم.
تزریق درون سازنده
در این تکنیک، ما لیستی از وابستگی‌های مورد نیاز را به عنوان پارامترهای ورودی سازنده‌ی کلاس، تعریف می‌کنیم:private readonly ILogger<HomeController> _logger;
private readonly IMessageServiceA _messageService;
private readonly GuidProvider _guidHelper;
public HomeController(ILogger<HomeController> logger , IMessageServiceA messageService)
{
_logger = logger;
_messageService = messageService;
_messageService = new MessageServiceAA();
_guidHelper = new GuidProvider();
} - IServiceCollection : برای ثبت سرویسها
- IServiceProvider : برای واکشی سرویسها
در ASP.NET Core معمول‌ترین مکان برای ثبت کردن سرویسها درون Container، به صورت پیش فرض درون کلاس Startup و درون متد ConfigureServices انجام می‌گیرد.
به صورت پیش فرض کلاس Startup دو متد دارد:
- ConfigureServices : برای پیکربندی و ثبت سرویس‌های درونی DI Container استفاده می‌شود.
- Configure : برای تنظیمات pipeline میان افزارها ( Middlewares ) بکار می‌رود.
در اینجا پیاده سازی پیش فرض کلاس Startup را می‌بینیم که البته کدهای درون متد Configure را برای درگیر نکردن ذهن شما، مخفی کرده‌ایم:
public class Startup
{
public Startup(IConfiguration configuration)
{
Configuration = configuration;
}
public IConfiguration Configuration { get; }
// This method gets called by the runtime. Use this method to add services to the container.
public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
{
services.AddControllersWithViews();
}
// This method gets called by the runtime. Use this method to configure the HTTP request pipeline.
public void Configure(IApplicationBuilder app, IWebHostEnvironment env)
{
// کدها جهت خوانایی بیشتر مخفی شده اند
}
} همانطورکه می‌بینید، متد ConfigureService پارامتر IServiceCollection را می‌گیرد که به وسیله‌ی WebHost در زمان اجرای برنامه، مقدار دهی می‌شود.
تعداد زیادی Extension method برای IServiceCollection وجود دارند که برای پشتیبانی از ثبت کردن سرویس‌های مختلف در سناریوهای گوناگون به کار می‌روند. در اینجا ما از نسخه‌ی 3.1 چارچوب ASP.NET Core استفاده می‌کنیم. برای همین هم برای ثبت سرویس‌های پیش فرض فریمورک MVC از متد توسعه‌ی services.AddControllersWithViews() استفاده می‌کنیم. متد توسعه‌ی AddControllersWithViews() سرویس‌هایی را که معمولا در فریم ورک MVC استفاده می‌شوند، درون IServiceCollection ثبت می‌کند. در نسخه‌های قبلی چارچوب ASP.NET Core، مانند نسخه‌های 2.1 و 2.2 برای این کار از متد توسعه‌ی AddMvc() استفاده می‌شد.
در Microsoft Dependency Injection Container ، معمولا ترتیب ثبت سرویسها مهم نیست.
خب، اولین سرویس اختصاصی برنامه‌ی خودمان را با چرخه‌ی حیات Transient و زیر سرویس پیشین، به شکل زیر ثبت می‌کنیم :
public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
{
services.AddControllersWithViews();
services.AddTransient<IMessageServiceA, MessageServiceAA>();
} public static IServiceCollection AddTransient<TService, TImplementation>(this IServiceCollection services)
در اینجا وقتی ما برای IMessageServiceA ، پیاده سازی MessageServiceA را ثبت می‌کنیم، از این به بعد DI Container، هر زمانیکه در لیست پارامترهای سازنده‌ی یک کلاس، IMessageServiceA را مشاهده کند، بررسی می‌کند که چه کلاسی به عنوانی پیاده سازی این اینترفیس ثبت شده‌است، سپس از آن نمونه سازی می‌کند و درون سازنده‌ی مورد نظر تزریق می‌کند. خب، حالا برنامه را دوباره اجرا کنید؛ می‌بینید که برنامه اجرا می‌شود.