وحید نصیری وحید نصیری
اعمال تزریق وابستگی‌ها به مثال رسمی ASP.NET Identity
‫۷ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۱۴ اسفند ۱۳۹۵، ساعت ۰۲:۱۸
- UpdateSecurityStamp دقیقا همین کار را انجام می‌دهد. اجبار به اعتبارسنجی مجدد کوکی و در صورت نیاز، لاگین مجدد، پس از تغییر قسمت‌های مهم اکانت شخص.
- روش دیگر آ‌ن‌را برای NET Core. در اینجا توضیح دادم: «سفارشی سازی ASP.NET Core Identity - قسمت چهارم - User Claims» . قسمت «چگونه پس از ویرایش اطلاعات کاربر، اطلاعات کوکی او را نیز به روز کنیم؟ » 
وحید نصیری وحید نصیری
اعمال تزریق وابستگی‌ها به مثال رسمی ASP.NET Identity
‫۷ سال و ۷ ماه قبل، پنجشنبه ۱۲ اسفند ۱۳۹۵، ساعت ۱۷:۲۳
یک نکته‌ی تکمیلی
- اگر به سورس ASP.NET Identity 2.x مراجعه کنید، تنها قسمتی در آن که سرویس مورد نیاز خود را مستقیما از owin context دریافت کرده‌است، سطر زیر می‌باشد:
var manager = context.OwinContext.GetUserManager<TManager>();
بنابراین در تنظیمات تزریق وابستگی‌های این نوع برنامه‌ها، وجود یک سطر ذیل در کلاس Startup برنامه ضروری می‌باشد: 
app.CreatePerOwinContext(() => (ApplicationUserManager)container.GetInstance<IApplicationUserManager>());
و اگر این سطر را نداشته باشید، کار تعیین اعتبار SecurityStamp و همچنین ساخت اطلاعات کوکی کاربر بر اساس user claims آن مختل خواهد شد.
- سایر app.CreatePerOwinContext‌های کلاس آغازین برنامه اختیاری هستند و ارجاع مستقیمی به آن‌ها در کدهای ASP.NET Identity 2.x وجود ندارد. برای مثال اگر در کدهای شما چنین سطری موجود نیست:
var dbContext = HttpContext.GetOwinContext().Get<ApplicationDbContext>();
نیازی به ثبت سرویس آن توسط app.CreatePerOwinContext وجود نداشته و ثبت آن یک سربار اضافی خواهد بود.
وحید نصیری وحید نصیری
تزریق وابستگی‌های رایج ASP.NET MVC به برنامه
‫۷ سال و ۷ ماه قبل، پنجشنبه ۱۲ اسفند ۱۳۹۵، ساعت ۱۶:۳۹
یک نکته‌ی تکمیلی: وهله سازی با تاخیر IIdentity  
public class CurrentUser : ICurrentUser
{
        private readonly IIdentity _identity;
        public CurrentUser(IIdentity identity)
        {
اگر در سازنده‌ی کلاس کنترلر خود یک چنین تنظیمی را دارید (و یا سرویسی که به سازنده‌ی یک کنترلر تزریق می‌شود )، سبب خواهد شد تا HttpContext.Current.User دریافتی از آن همیشه نال باشد. علت اینجا است که وهله سازی کلاس‌های کنترلرها (و تمام وابستگی‌های آن‌ها)، پیش از شروع کامل چرخه‌ی درخواست جاری صورت می‌گیرد و در این حالت، کار به تنظیم اطلاعات شیء User نمی‌رسد. برای رفع این مشکل تنها کافی است تعریف آن‌را lazy load کرد:
public class CurrentUser : ICurrentUser
{
        private readonly Lazy<Func<IIdentity>> _identity;
        public CurrentUser(Lazy<Func<IIdentity>> identity)
        {
           _identity = identity;  
        }

        public int GetCurrentUserId()
        {
            return _identity.Value().GetUserId<int>();
        }
در این حالت در زمان وهله سازی این کلاس کنترلر، پارامتر سازنده‌ی آن وهله سازی نخواهد شد و دسترسی به آن موکول می‌شود به زمانیکه در کنترلر جاری ارجاعی به آن وجود داشته باشد. در این زمان، چون چرخه‌ی طول عمر درخواست آغاز شده‌است، شیء HttpContext.Current.User دیگر نال نخواهد بود.
اگر از StructureMap استفاده می‌کنید، استفاده از پارامترهای <<>Lazy<Func نیازی به تنظیمات اضافه‌تری ندارند و به صورت توکار پشتیبانی می‌شوند.
وحید نصیری وحید نصیری
اعمال تزریق وابستگی‌ها به مثال رسمی ASP.NET Identity
‫۷ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۱۱ اسفند ۱۳۹۵، ساعت ۲۲:۵۳
GenerateUserIdentityAsync نباید به صورت دستی فراخوانی شود (چون صرفا یک خروجی را باز می‌گرداند که هنوز به Response اضافه نشده‌است). این متد به صورت خودکار در متد OnValidateIdentity فراخوانی می‌شود و نتیجه‌ی نهایی آن به کوکی شخص اضافه خواهد شد.
یک breakpoint روی قسمتی که claim را اضافه کرده‌اید قرار دهید تا مشخص شود که آیا این قطعه از کد پس از لاگین کاربر فراخوانی می‌شود یا خیر.
وحید نصیری وحید نصیری
اعمال تزریق وابستگی‌ها به مثال رسمی ASP.NET Identity
‫۷ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۱۱ اسفند ۱۳۹۵، ساعت ۲۱:۰۷
بله. روش آ‌ن‌را برای NET Core. در اینجا توضیح دادم: «سفارشی سازی ASP.NET Core Identity - قسمت چهارم - User Claims» 
در نگارش 2x هم در متد GenerateUserIdentityAsync (که به همراه اطلاعات ApplicationUser وارد شده‌ی به سیستم هست) فرصت خواهید داشت تا یک Claim جدید را اضافه کنید (همانجایی که نوشته شده Add custom user claims here):
// Add custom user claims here
userIdentity.AddClaim(new Claim("key1", "value1"));
دسترسی به آن هم بعدا به این صورت خواهد بود (که در اینجا IPrincipal همان this.User قابل دسترسی در یک اکشن متد است):
public static string GetClaimValue(this IPrincipal currentPrincipal, string key)
{
     var identity = currentPrincipal.Identity as ClaimsIdentity;
     if (identity == null)
          return null;

     var claim = identity.Claims.FirstOrDefault(c => c.Type == key);
     return claim?.Value;
}
وحید نصیری وحید نصیری
ساخت بسته‌های نیوگت مخصوص NET Core.
‫۷ سال و ۷ ماه قبل، یکشنبه ۸ اسفند ۱۳۹۵، ساعت ۱۶:۵۰
ساخت بسته‌ی نیوگت مخصوص NET Core. و همچنین NET 4.x. (در قالب یک فایل و یک بسته‌ی نیوگت)

نکته‌ی آن‌را در اینجا می‌توانید مطالعه کنید و خلاصه‌ی آن به صورت ذیل است:
    "frameworks": {
        "net40": {
            "frameworkAssemblies": {
            }
        },

        "net45": {
            "frameworkAssemblies": {
            }
        },

        "net46": {
            "frameworkAssemblies": {
            }
        },

        "netstandard1.3": {
            "imports": "dnxcore50",
            "dependencies": {
                "NETStandard.Library": "1.6.1",
                "System.Globalization.Extensions": "4.3.0",
                "System.Reflection": "4.3.0",
                "System.Reflection.TypeExtensions": "4.3.0"
            }
        }
    },
قسمت dependencies واقع در ریشه‌ی فایل project.json حذف شده و به ذیل قسمت netstandard انتقال پیدا می‌کند. همچنین به ازای فریم‌ورک‌های مختلف 4x مدنظر، یک مدخل مرتبط در قسمت frameworks اضافه می‌شود.
همین مقدار تغییر به همراه نکته‌ی scripts -> postcompile ابتدای بحث جاری، سبب خواهد شد تا کتابخانه‌ی جاری برای تمام فریم ورک‌های یاد شده به صورت مجزا کامپایل شده و درون بسته‌ی نیوگت نهایی قرار گیرد:


در این حالت ممکن است قسمتی از کدها مثلا برای دات نت 4 قابل استفاده نباشند و نیاز به تغییر داشته باشند. برای این حالت باید از if directives# جهت شرطی کردن کامپایلر کمک گرفت: 
#if NET40
// This only compiles for the .NET Framework 4 targets
#else
// This compiles for all other targets
#endif