جهت تکمیل بحث، اگر مدل‌های برنامه به این صورت باشند (محل تولد اجباری است و Id کلید خارجی آن نال پذیر نیست؛ به همراه محل صدور اختیاری، که Id نال پذیر دارد):
public class Place
{
public int Id { set; get; }
public string Name { set; get; }
public virtual ICollection<Person> Personnel { set; get; }
}
public class Person
{
public int Id { set; get; }
public string FirstName { set; get; }
public string LastName { set; get; }
[ForeignKey("BirthPlaceId")]
public virtual Place BirthPlace { set; get; }
public int BirthPlaceId { set; get; }
[ForeignKey("IssuanceLocationId")]
public virtual Place IssuanceLocation { set; get; }
public int? IssuanceLocationId { set; get; }
}
با این Context :
public class MyContext : DbContext
{
public DbSet<Place> Places { get; set; }
public DbSet<Person> Personnel { get; set; }
public MyContext()
{
this.Database.Log = sql => Console.WriteLine(sql);
}
}
آنگاه خروجی کوئری ذیل (که یک include دارد روی خاصیت راهبری که مقدار Id کلید خارجی آن ممکن است نال باشد (محل صدور) و نه مورد دومی که Id غیرنال پذیر دارد (محل تولد))
context.Personnel.Include(x => x.IssuanceLocation)
معادل خواهد بود با (left outer join به صورت خودکار تشکیل شده)
SELECT
[Extent1].[Id] AS [Id],
[Extent1].[FirstName] AS [FirstName],
[Extent1].[LastName] AS [LastName],
[Extent1].[BirthPlaceId] AS [BirthPlaceId],
[Extent1].[IssuanceLocationId] AS [IssuanceLocationId],
[Extent2].[Id] AS [Id1],
[Extent2].[Name] AS [Name],
[Extent1].[Place_Id] AS [Place_Id]
FROM [dbo].[People] AS [Extent1]
LEFT OUTER JOIN [dbo].[Places] AS [Extent2] ON [Extent1].[IssuanceLocationId] = [Extent2].[Id]
و خروجی کوئری زیر که DefaultIfEmpty را هم لحاظ کرده و join نویسی صریحی هم دارد (مطابق مقاله فوق):
var query = from personnel in context.Personnel
join issuanceLocation in context.Places on
personnel.IssuanceLocationId equals issuanceLocation.Id into aIssuanceLocation
from IL in aIssuanceLocation.DefaultIfEmpty()
join birthLocation in context.Places on
personnel.BirthPlaceId equals birthLocation.Id into aBirthLocation
from BL in aBirthLocation.DefaultIfEmpty()
select new
{
personnel.Id,
personnel.FirstName,
personnel.LastName,
IssuanceLocation = IL.Name,
BirthLocation = BL.Name
};
معادل است با:
SELECT
[Extent1].[Id] AS [Id],
[Extent1].[FirstName] AS [FirstName],
[Extent1].[LastName] AS [LastName],
[Extent2].[Name] AS [Name],
[Extent3].[Name] AS [Name1]
FROM [dbo].[People] AS [Extent1]
LEFT OUTER JOIN [dbo].[Places] AS [Extent2] ON [Extent1].[IssuanceLocationId] = [Extent2].[Id]
INNER JOIN [dbo].[Places] AS [Extent3] ON [Extent1].[BirthPlaceId] = [Extent3].[Id]
و البته این خروجی دوم فقط در صورتی تشکیل می‌شود که قسمت select new ذکر شود. در غیراینصورت مشکل
select n+1 را پیدا می‌کند و اصلا چنین join ایی تشکیل نخواهد شد (در یک حلقه، به ازای هر شخص، یکبار کوئری select به جدول مکان‌ها تشکیل می‌شود). همچنین یک inner join هم علاوه بر left outer join تشکیل شده (برای فیلد غیرنال پذیر).
حتی همین حالت دوم را هم با کوئری ذیل که از خواص راهبری استفاده کرده، می‌توان تولید کرد:
var query = context.Personnel.Select(x => new
{
x.Id,
x.FirstName,
x.LastName,
BirthPlaceName = x.BirthPlace.Name,
IssuanceLocationName = x.IssuanceLocation == null ? "" : x.IssuanceLocation.Name
});
با این خروجی SQL (به صورت خودکار برای فیلد نال پذیر، left outer join و برای غیر نال پذیر inner join تشکیل داده)
SELECT
[Extent1].[Id] AS [Id],
[Extent1].[FirstName] AS [FirstName],
[Extent1].[LastName] AS [LastName],
[Extent2].[Name] AS [Name],
CASE WHEN ([Extent3].[Id] IS NULL) THEN N'' ELSE [Extent3].[Name] END AS [C1]
FROM [dbo].[People] AS [Extent1]
INNER JOIN [dbo].[Places] AS [Extent2] ON [Extent1].[BirthPlaceId] = [Extent2].[Id]
LEFT OUTER JOIN [dbo].[Places] AS [Extent3] ON [Extent1].[IssuanceLocationId] = [Extent3].[Id] 