۴ سال و ۱۰ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ آبان ۱۳۹۸، ساعت ۱۴:۰۲
۴ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۰ آبان ۱۳۹۸، ساعت ۱۰:۴۶
- HMAC_SHA_256 فقط برای بررسی امضای دیجیتال توکن صادر شده مورد استفاده قرار میگیرد (و یک نوع الگوریتم هش کردن یک طرفه است).
Signature = HMACSHA256(base64UrlEncode(header) + "." + base64UrlEncode(payload), secret)
۴ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۸ آبان ۱۳۹۸، ساعت ۱۳:۰۷
اگر تولید کنندهی PDF آن در حد و اندازههای iTextSharp باشد (که نیست) و اگر قابلیت Font Selector آنرا اضافه کرده باشد (که اینطور نیست)، میتواند از چندین فونت استفاده کند: «iTextSharp و استفاده از قلمهای محدود فارسی». در غیر اینصورت تنها راه حل موجود برای این موارد استفاده از یک قلم فارسی کامل است.
۴ سال و ۱۰ ماه قبل، سهشنبه ۷ آبان ۱۳۹۸، ساعت ۱۸:۴۳
یک نکتهی تکمیلی: تاثیر نوعهای ارجاعی نال نپذیر C# 8.0 بر روی ASP.NET Core 3.0
همان مواردی که در مورد تغییرات موجودیتهای EF Core 3.0 گفته شد، در مورد ViewModelهای ASP.NET Core 3.0 نیز صادق است:
نحوهی تعریف ViewModelها تا پیش از C# 8.0
در اینجا اگر خاصیت نالپذیری با ویژگی Required مزین شود، ورود آن توسط کاربر اجباری خواهد بود و برعکس، خیر.
نمونهی دیگر آن در حین تعریف پارامترهای اکشن متدها است:
نحوهی تعریف ViewModelها پس از C# 8.0
در اینجا نیز برای رفع اخطار خواص مقدار دهی اولیه نشده میتوان از !null استفاده کرد:
بنابراین دیگر نیازی به ذکر ویژگی Required نبوده و خواص نال نپذیر، به عنوان فیلدهای اجباری درنظر گرفته میشوند و برعکس. همچنین اکشن متد نوشته شده فوق نیز به صورت زیر خلاصه خواهد شد:
همان مواردی که در مورد تغییرات موجودیتهای EF Core 3.0 گفته شد، در مورد ViewModelهای ASP.NET Core 3.0 نیز صادق است:
نحوهی تعریف ViewModelها تا پیش از C# 8.0
public class RegistrationForm_BeforeCS8 { [Required] public string FirstName { get; set; } // required field public string MiddleName { get; set; } // optional field }
نمونهی دیگر آن در حین تعریف پارامترهای اکشن متدها است:
public IActionResult MyAction([Required]RegistrationForm form) { if (form == null || !ModelState.IsValid) { return View(); } // .. blabla }
نحوهی تعریف ViewModelها پس از C# 8.0
در اینجا نیز برای رفع اخطار خواص مقدار دهی اولیه نشده میتوان از !null استفاده کرد:
public class RegistrationForm_AfterCS8 { public string FirstName { get; set; } = null!;// required field public string? MiddleName { get; set; } // optional field }
public IActionResult MyAction(RegistrationForm form) { if (!ModelState.IsValid) { return View(); } // .. blabla }
۴ سال و ۱۰ ماه قبل، سهشنبه ۷ آبان ۱۳۹۸، ساعت ۱۷:۱۴
۴ سال و ۱۰ ماه قبل، سهشنبه ۷ آبان ۱۳۹۸، ساعت ۱۷:۱۱
یک نکتهی تکمیلی: تاثیر نوعهای ارجاعی نال نپذیر C# 8.0 بر روی EF Core 3.0
تغییرات نحوهی تعریف موجودیتها در C# 8.0
تا پیش از C# 8.0، برای تعریف فیلدهای نال نپذیر و نال پذیر در موجودیتهای EF Core، به صورت زیر عمل میشد:
اگر رشتهای مزین به ویژگی Required باشد، یعنی به یک فیلد نالنپذیر، ترجمه و نگاشت خواهد شد و برعکس. اما پس از فعالسازی ویژگی نوعهای ارجاعی نال نپذیر C# 8.0 در پروژهی خود، کامپایلر اخطارهایی مانند «Non-nullable property 'FirstName' is uninitialized. Consider declaring the property as nullable» را به ازای تک تک خواص تعریف شدهی در کلاس موجودیت فوق، صادر میکند. برای رفع این مشکل میتوان از bang operator که کمی بالاتر در مورد آن توضیح داده شده، استفاده کرد:
در اینجا نحوهی تعریف دو فیلد نالنپذیر و نال پذیر را در موجودیتهای EF Core 3.0 و C# 8.0 مشاهده میکنید. خاصیت اول دیگر نیازی به ویژگی Required ندارد؛ اما چون دیگر نال را نمیپذیرد، میتوان مقدار دهی اولیهی آنرا توسط !null انجام داد؛ تا کامپایلر دیگر خطایی را در مورد عدم مقدار دهی اولیهی آن صادر نکند (تنها کاربرد !null است). البته بهتر است !null را صرفا با EF Core و موجودیتهای آن استفاده کنید و برای سایر کلاسها، از دیگر روشهای مطرح شدهی در این مطلب مانند تعریف یک سازنده، کمک بگیرید.
مزیت این روش نسبت به Person_BeforeCS8 این است که اینبار علاوه بر نالنپذیر تعریف شدن فیلد FirstName، نحوهی استفادهی از آن در برنامه (عدم انتساب نال به آن) نیز تحت کنترل کامپایلر قرار میگیرد که پیشتر با ویژگی Required چنین امری میسر نبود.
بنابراین در موجودیتهای برنامهی مبتنی بر C# 8.0، دیگر نیاز به استفادهی از ویژگی Required نبوده و نالپذیری با عملگر ? مشخص میشود.
کار با وابستگیها و ارتباطهای نالپذیر
فرض کنید یک چنین کوئری را در EF Core 3.0 و C# 8.0 نوشتهاید:
در اینجا ParentPost میتواند نال باشد، اما در عمل EF Core به این موضوع اهمیتی نمیدهد و از آن صرفا جهت تهیهی SQL نهایی استفاده میکند؛ اما کامپایلر C# 8.0، اخطار «Dereference of a possible null reference» را صادر میکند. برای رفع آن نیز میتوان از bang operator استفاده کرد:
وجود عملگر ! در اینجا، به معنای اعلام صریح نال نبودن ParentPost، در شرایط کوئری فوق، به کامپایلر است.
تغییرات نحوهی تعریف موجودیتها در C# 8.0
تا پیش از C# 8.0، برای تعریف فیلدهای نال نپذیر و نال پذیر در موجودیتهای EF Core، به صورت زیر عمل میشد:
public class Person_BeforeCS8 { [Required] public string FirstName { get; set; } // NOT NULL public string MiddleName { get; set; } // NULL }
public class Person_AfterCS8 { public string FirstName { get; set; } = null!; // NOT NULL public string? MiddleName { get; set; } // NULL }
مزیت این روش نسبت به Person_BeforeCS8 این است که اینبار علاوه بر نالنپذیر تعریف شدن فیلد FirstName، نحوهی استفادهی از آن در برنامه (عدم انتساب نال به آن) نیز تحت کنترل کامپایلر قرار میگیرد که پیشتر با ویژگی Required چنین امری میسر نبود.
بنابراین در موجودیتهای برنامهی مبتنی بر C# 8.0، دیگر نیاز به استفادهی از ویژگی Required نبوده و نالپذیری با عملگر ? مشخص میشود.
کار با وابستگیها و ارتباطهای نالپذیر
فرض کنید یک چنین کوئری را در EF Core 3.0 و C# 8.0 نوشتهاید:
var parentPosts = db.Posts.Where(p => p.ParentPost.Id == postId).ToList();
var parentPosts = db.Posts.Where(p => p.ParentPost!.Id == postId).ToList();
۴ سال و ۱۰ ماه قبل، سهشنبه ۷ آبان ۱۳۹۸، ساعت ۱۶:۳۱
یک نکتهی تکمیلی: bang operator/null forgiving operator در C# 8.0
زمانیکه یک ! را به عبارتی اضافه میکنیم (به آن عملگر bang هم میگویند!)، به این معنا است که ممکن است این عبارت در جائی از برنامه حاوی نال باشد، اما مطمئن هستیم که در این نقطه از برنامه، هیچگاه نال نخواهد بود. مثال زیر را درنظر بگیرید:
در اینجا s1 به صورت نالپذیر تعریف شدهاست و سپس به یک رشتهی نال نپذیر انتساب داده شدهاست. وجود ! پس از s1 به این معنا است که مطمئن هستیم در این نقطه، s1 نال نیست. این اعلام به کامپایلر سبب خواهد شد تا از صدور خطاها و اخطارهای مرتبط، جلوگیری کند.
زمانیکه یک ! را به عبارتی اضافه میکنیم (به آن عملگر bang هم میگویند!)، به این معنا است که ممکن است این عبارت در جائی از برنامه حاوی نال باشد، اما مطمئن هستیم که در این نقطه از برنامه، هیچگاه نال نخواهد بود. مثال زیر را درنظر بگیرید:
string? s1 = "Hello"; string s2 = s1!;
۴ سال و ۱۰ ماه قبل، دوشنبه ۶ آبان ۱۳۹۸، ساعت ۱۸:۱۱
یک نمونه مثال از کار با SPها در EF Core 3.0
۴ سال و ۱۰ ماه قبل، دوشنبه ۶ آبان ۱۳۹۸، ساعت ۱۶:۳۷
یک نکتهی تکمیلی: بهبود کار با SPها از نگارش 2.1 به بعد
«رفع محدودیت «خروجی کوئری SQL، تنها باید معادل یکی از کلاسهای موجودیتهای شما باشد» در نگارش 2.1» ارائه شد. این قابلیت هرچند در مثالهای مایکروسافت در مورد Viewها ارائه شده، اما با SPها هم کار میکند (یعنی نکتهی عنوان شدهی در مطلب جاری را جهت نگاشت خروجی به DTOها، پوشش میدهد). البته نام آن از query types به key-less entity types در نگارش 3 تغییر کردهاست.
var sprocResults = await _dbContext.Query<MyDTO>() .FromSql("Get_MySp @Param1 = {0}, @Param2 = {1}", p1, p2) .AsNoTracking() .ToListAsync();
ابتدا توسط ()ModelBuilder.Entity<MyDTO>().HasNoKey، کار معرفی DTO سفارشی بدون کلید انجام میشود. بجای Query نگارش 2.1 هم از Set استفاده خواهد شد. FromSql هم در نگارش 3 تغییر نام پیدا کردهاست:
var sprocResults = await _dbContext.Set<MyDTO>() .FromSqlRaw("Get_MySp @Param1 = {0}, @Param2 = {1}", p1, p2) .AsNoTracking() .ToListAsync();
۴ سال و ۱۰ ماه قبل، دوشنبه ۶ آبان ۱۳۹۸، ساعت ۱۶:۲۱
کتابخانهای برای ساده سازی این موارد: « StoredProcedureEFCore »