‫۱ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۱۴:۵۲
روش استفاده از کلودفلر که در این مطلب عنوان شد، هرچند فوق العاده‌است، اما یک مشکل مهم را هم به همراه داشته. مدتی هست که بحث «آ‌ی‌پی تمیز» و امثال این‌ها جهت دور زدن سیستم فیلترینگ راه افتاده. این مساله سبب شده که روی کلودفلر محدودیت‌های شدیدی از سمت زیرساخت‌های داخلی اعمال شود. به همین جهت گاهی از اوقات سایت جاری را در ISP A نمی‌توانید باز کنید، اما مثلا با اینترنت همراه اول می‌توانید. درکل اگر حال اینترنت داخلی خوب باشد، روی DNSهای کلودفلر محدودیتی نیست و این حال خوب، از هر ISP، به ISP دیگری هم متفاوت است و سراسری نیست. برای مثال امروز با اینترنت داتک، سایت جاری باز نمی‌شود و در بسیاری از اوقات timeout می‌دهد؛ اما با اینترنت همراه اول، مشکلی نیست. مشکلی اصلی درکجاست؟ مشکل در ایجاد محدودیت بر روی کلودفلر توسط داتک است.
یا اگر نمونه‌ی AuthorizationHandler سفارشی آن‌را نیاز داشتید، به صورت زیر است:
- ابتدا یک IAuthorizationRequirement و AuthorizationHandler سفارشی را ایجاد می‌کنیم که در هندلر آن دسترسی کاملی به اطلاعات کاربر وارد شده‌ی به سیستم وجود دارد:
public class UserCanSeeProjectRequirement : IAuthorizationRequirement
{
    public UserCanSeeProjectRequirement() { }

}


public class UserCanSeeProjectHandler : AuthorizationHandler<UserCanSeeProjectRequirement>
{
    protected override Task HandleRequirementAsync(AuthorizationHandlerContext context, 
                                                   UserCanSeeProjectRequirement requirement)
    {
        //claim-based validation
        if (context.User.HasClaim("permission.cansee", "CanSee"))
                context.Succeed(requirement);

        //role-based validation
        if (context.User.IsInRole("admin") || context.User.IsInRole("user"))
                context.Succeed(requirement);

        return Task.CompletedTask;
    }
}
سپس نیاز است این اطلاعات را به برنامه‌ی کلاینت معرفی کرد:
namespace BlazorWasm.Client
{
    public class Program
    {
        public static async Task Main(string[] args)
        {
            // ...

            services.AddScoped<IAuthorizationHandler, UserCanSeeProjectHandler>();
            services.AddAuthorizationCore(options => {
                options.AddPolicy("UserCanSeeProjectPolicy", policy => policy.Requirements.Add(new UserCanSeeProjectRequirement()));
            });

            // ...
        }
    }
}
و در نهایت می‌توان Policy جدید فوق را که با نام UserCanSeeProjectPolicy معرفی شده، یا به صورت زیر در ابتدای یک صفحه:
@attribute [Authorize(Policy = "UserCanSeeProjectPolicy")]
و یا در قسمتی از آن صفحه استفاده کرد:
<AuthorizeView Policy="UserCanSeeProjectPolicy">
    <NotAuthorized>
       <h2 class="mt-5">You are not authorized to view this page</h2>
    </NotAuthorized>
    <Authorized>
      <div class="container my-profile">
        --- Place here all the content you want your user to view ----
      </div>
    </Authorized>
</AuthorizeView>
‫۱ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۳۱ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۵:۱۷
یک نکته‌ی تکمیلی: اضافه شدن متد جدید DistinctBy به دات نت 6

همانطور که در این مطلب نیز بررسی شد، جهت کار با متد Distinct، باید روش مقایسه‌ی اشیاء پیچیده، توسط یک پیاده سازی اختصاصی از IEqualityComparer مشخص شود. دات نت 6 جهت ساده‌کردن این عملیات، متد DistinctBy را اضافه کرده‌است که توسط آن می‌توان یک خاصیت شیء مدنظر را به عنوان کلید مقایسه مشخص کرد. روش پیاده سازی آن‌را در هم در اینجا می‌توانید مشاهده کنید که در پشت صحنه از یک HashSet استفاده می‌کند. یعنی کلیدهای مشخص شده‌ی توسط DistinctBy را یکی یکی به HashSet اضافه می‌کند. این ساختار داده‌ی ویژه، مقادیر تکراری را قبول نمی‌کند. اگر متد Add آن، true را برگرداند، یعنی مقادیر جدیدی اضافه شده‌است و اگر false را برگرداند، یعنی این مقدار، تکراری است و اضافه نخواهد شد. برای مثال فرض کنید لیستی را به صورت زیر تعریف کرده‌اید:
var list = new List<int> {1,1,2,2,3,3,3,4,4,4};
یکی از ده‌ها روش یافتن اعضای تکراری این لیست که سرعت بسیار بالایی هم دارد، استفاده از یک HashSet و متد Add آن است؛ به صورت زیر:
var hash = new HashSet<int>();
var duplicates = list.Where(i => !hash.Add(i));
اگر متد Add، مقدار false را برگرداند، یعنی آیتم مدنظر تکراری است.

یک مثال: روش استفاده از متد DistinctBy بر روی یک خاصیت مشخص و خروجی نهایی حاصل از آن:
var movies = new List<Movie>
{
    new Movie("Titanic", 1998, 4.5f),
    new Movie("The Fifth Element", 1997, 4.6f),
    new Movie("Terminator 2", 1991, 4.7f),
    new Movie("Avatar", 2009, 5),
    new Movie("Platoon", 1986, 4),
    new Movie("My Neighbor Totoro", 1988, 5)
};

var distinctRatings = movies.DistinctBy(movie => movie.Rating);

// Output:
// Titanic,The Fifth Element,Terminator 2,Avatar,Platoon
‫۱ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۳۰ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۰:۵۲
یک نکته‌ی تکمیلی: بکارگیری گسترده‌ی Generic attributes در ASP.NET Core 8x

ویژگی Generic attributes به C# 11 اضافه شد، اما در آن زمان، تغییری در تعاریف ویژگی‌های مبتنی بر System.Type موجود در ASP.NET Core 7x رخ نداد. اکنون این قابلیت به صورت گسترده‌ای در ASP.NET Core 8x در موارد زیر بکارگرفته شده‌است:
ProducesResponseType<T>
Produces<T>
MiddlewareFilter<T>
ModelBinder<T>
ModelMetadataType<T>
ServiceFilter<T>
TypeFilter<T>
با سلام؛ پیشنهاد شما استفاده از Rate Limiting داخلی دات نت هست یا Anti Dos که در لایبری شما هست؟ چون Anti Dos شما ی سری امکانات جالب مثل Bad Bots و Good Bots داره و در چه سناریو هایی پیشنهاد میکنید از کدوم استفاده بشه لایبری شما یا مایکروسافت ممنونم.
‫۱ سال و ۲ ماه قبل، دوشنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۲:۱۴
به دلیل اینکه دیگر در EF Core متدهای HasOptional و WillCascadeOnDelete را نداریم قسمت ModelBuilder به شکل زیر تغییر می‌کند.
modelBuilder.Entity<BlogComment>()
                        .HasOne(x => x.Reply)
                        .WithMany(x => x.Children)
                        .HasForeignKey(x => x.ReplyId)
                        .OnDelete(DeleteBehavior.SetNull);
فقط بایستی navigation‌های مربوطه هم نال پذیر باشد یعنی:
  public virtual BlogComment? Reply { set; get; }
public int? ReplyId { get; set; }
public ICollection<BlogComment>? Children { get; set; }
ممنون بابت مطلب خوب تون، در ادامه صحبت‌های شما خواستم چند مورد رو اضافه کنم

1- مشکل مطرح شده اصطلاحا Lost Update نام داره (که در مثال جاری باعث میشه یکی از بروزرسانی‌های عمل خرید گم بشه!)
این مشکل توسط Isolation Level سطوح Repeatable Read و Serializable قابل حل هست. 
جدول زیر لیست مشکلات همزمانی به ازای هر سطح از Isolation Level رو نشون میده.


2- استفاده از سطح Isolation Level بالاتر به معنی سخت گیری و احتیاط بیشتر هست و باعث افزایش میزان Blocking و متعاقبا احتمال وقوع Deadlock و نیز کاهش Performance و ظرفیت Concurrency (همزمانی) دیتابیس میشه (و بلعکس)
پس اگر مشکلی رو تونستین با Isolation Level سطح پایین‌تری مثل Repeatable Read حل کنید بهتره نسبت به اینکه Isolation Level سطح بالا‌تری مثل Serializable رو انتخاب کنین
 در تصویر زیر نحوه حل اش با Isolation Level سطح Repeatable Read رو مشاهده میکنین


3- برخلاف روش‌های دیگه، استفاده از Isolation Level سطح Repeatable Read و نیز Serializable در مثال جاری میتونه باعث وقوع Deadlock (بن بست) بشه و این بستگی به این داره که 2 تراکنش در چه نقطه ای به همزمانی میخورن
همونطور که در 2 تصویر زیر میبینین WAITFOR DELAY اولی باعث قوقع Deadlock میشه ولی دومی نمیشه
مثال وقوع Deadlock

توضیح:
اجازه بدید قبل از توضیح چرایی وقوع Deadlock مروری بر چیستی اون داشته باشیم
این مشکل زمانی پیش میاد که 2تا تراکنش مانع اجرای هم دیگه میشن و در بن بستی گیر میکنن که هیچ کدوم نمیتونن کارشون رو تموم کن. به عنوان مثال تراکنش اول قفل A رو به دست میگیره و منتظر آزاد شدن قفل B میشه در حالی که تراکنش دوم قفل B رو به دست گرفته و منتظر آزاد شدن قفل A میشه، در این حالت هر دو تراکنش منتظر اتمام کار یکدیگر هستند و در بن بستی گیر میکنن (Deadlock) که هیچ کدوم نمتونن کارشون رو تموم کنن
در این شرایط SQL Server به ناچار یکی از اون‌ها (در واقع تراکنشی که Rollback اش هزینه کمتری داره) رو به عنوان Victim (قربانی) حساب میکنه و اون رو  Rollback و سپس Kill میکنه تا حداقل دیگری بتونه به کارش ادامه بده

در Isolation Level سطح Serializable و Repeatable Read هر رکوردی که خونده (SELECT) بشه، از تغییر (UPDATE و DELETE) شدن همون رکورد توسط دیگر تراکنش‌ها جلوگیری میشه مادامی که تراکنش اول کارش تموم بشه
پس ترکنش اول مقدار balance رو SELECT میکنه، در همین حال تراکنش دوم نیز مقدار balance رو SELECT میکنه
سپس تراکنش اول میخواد مقدار balance رو UPDATE کنه ولی Block (مسدود) میشه چرا کنه همین رکورد قبلا توسط تراکنش دوم قفل شده، پس منتظر (Wait) تراکنش دوم میشه 
تراکنش دوم نیز میخواد مقدار balance رو UPDATE کنه و این هم Block (مسدود) میشه چرا کنه همین رکورد قبلا توسط تراکنش اول قفل شده، پس منتظر (Wait) تراکنش اول میشه و BOOM !! بن بست یا Deadlock رخ میده، چرا که هر دو تراکنش Block یکدیگه شدن و منتظر آزاد شدن قفل توسط دیگری هستند 

مثال عدم وقوع Deadlock

توضیح:
در این حالت اما تراکنش اول عمل SELECT و UPDATE رو زودتر از تراکنش دوم انجام میده و عمل UPDATE اش توسط تراکنش دوم بلاک (Block) نمیشه چرا که تراکنش دوم هنوز شروع نشده
دقت داشته باشین که در این مثال از WAITFOR TIME استفاده نکردیم که بخواد دقیقا در یک زمان مشخص، هر دو تراکنش رو اجرا بکنه بلکه چون دستی داریم کوئری‌ها رو اجرا میکنیم، همین تاخیر یک ثانیه ایی باعث میشه تراکنش اول کارش رو زودتر شروع کنه و فقط در میانه راه و بعد از عمل UPDATE به همزمانی بخورن

4- هینت HOLDLOCK معادل Isolation Level سطح Serializable هست، برای استفاده از سطح Repeatable Read میتونیم از هینت REPEATABLEREAD استفاده کنیم
صرفا جهت مرور:
عبارات Table Hints دستور هایی هستند که رفتار پیشفرض Query Optimizer (بهینه ساز کوئری) رو به هنگام دستورات DML (مثل SELECT/INSERT/UPDATE/DELETE) تغییر میده (override میکنن) و معمولا برای تغییر سطح قفل و Isolation Level و یا انتخاب Index دلخواه استفاده میشه


5- هینت UPDLOCK دو تا کار انجام میده
1- باعث میشه به جای قفل Shared Lock یا (S) از قفل Update Lock یا (U) بر روی رکورد‌های خوانده شده استفاده بشه
2- همانند سطح Repeatable Read و Serializable (هینت HOLDLOCK) قفل رو تا اتمام Trasanction (و نه صرفا Statement) نگه میداره (Hold میکنه) 
پس در این مثال خاص (و نه همه جا، که دلیل اون رو جلوتر بررسی میکنیم) میتونیم بدون HOLDLOCK هم انجامش بدیم و نیازی به اون نخواهیم داشت.
هینت UPDLOCK معمولا زمانی استفاده میشه که میخوایم رکورد یا رکورد هایی رو  در Statement‌های بعدی تراکنش جاری UPDATE کنیم و نمی‌خوایم در این بین تراکنش همزمان دیگری این دیتا رو تغییر بده


6- دقت داشته باشین که این تصور که چون UPDLOCK و HOLDLOCK هر دو در نگه داشتن (Hold کردن) قفل تا انتهای تراکنش (و نه Statement جاری) مشترک هستند پس به هنگام استفاده از UPDLOCK دیگر نیازی به HOLDLOCK نداریم تصور اشتباهی هست و علت ظریفی داره
یا بهتره این سوال رو اینطور مطرح کنیم که: 
پس چرا استفاده از  HOLDLOCK در کنار UPDLOCK رایج هست؟ و چه فرقی میکنه که HOLDLOCK در کنار UPDLOCK استفاده بکنیم یا خیر؟

قبل از بررسی چرایی این موضوع بهتره مروری بر روی Repeatable Read و Serializable از منظر Lock Mode‌ها (حالات قفل) داشته باشیم

سطح Repeatable Read
در این سطح قفل Shared صرفا به ازای رکورد‌های SELECT شده ایجاد میشه ولی برخلاف Read Committed قفل رو تا اتمام Transaction نگه میداره داره (Hold میکنه) - (نه به محض اتمام Statement)
در نتیجه تا پایان تراکنش جاری  از هر گونه تغییر بر روی دیتای Read شده توسط دیگر تراکنش‌های همزمان جلوگیری میکنه

سطح Serializable
این سطح مشابه سطح Repeatable Read عمل میکنه (یعنی قفل رو تا اتمام تراکنش و نه صرفا Statement جاری نگه میداره) با این تفاوت که از قفل Key-Range Lock به جای Shared Lock استفاده میکنه (البته نه همیشه و استثنا هایی هم وجود داره که جلوتر بررسی میکنیم) و کل بازه (محدوده) رکورد‌های SELECT شده بر اساس شرط WHERE رو قفل گذاری میکنه (بر خلاف Repeatable Read که صرفا به ازای رکورد‌های SELECT شده قفل ایجاد میکرد)
و بدین صورت از مشکل Phantom Read (مانند INSERT شدن رکورد جدیدی در بازه/محدوده قفل شده) جلوگیری میشه
به عنوان مثال در Serializable شرط WHERE Age BETWEEN 18 AND 35 یک قفل Key-Range Lock بر روی بازه (محدوده) 18 تا 35 گذاشته میشه و تمامی اعداد داخل این بازه رو شامل میشه (حتی اگه هیچ رکوردی در این بازه نداشته باشیم) در صورتی که Repeatable Read چون صرفا به ازای رکورد‌های SELECT شده قفل گذاری میشه، که اگه فرض کنیم هیچ رکوردی در این بازه نداریم، هیچ قفلی هم ایجاد نخواهد شد

بررسی نحوه عملکرد Serializable و استثنا‌های اون
در سطح Serializable بر اساس یکی از حالات زیر قفل ایجاد میشه
1- قفل Shared یا (S) روی کل Table
اگه جدول Index ایی نداشته باشه بر روی کل Table قفل Shared Lock یا (S) میگذاره (فرقی هم نمیکنه شرط WHERE داشته باشیم یا نه)
2- قفل Shared یا (S) روی رکورد (Row/Key)‌های Read شده
اگه شرط WHERE مون بر روی یک ستون Index باشه و مستقیما با مقدار مقایسه کنه (مثل عملگر  = یا IN) روی رکورد (Row/Key)‌های Read شده قفل Shared Lock یا (S) میگذاره
3- قفل RangeS-S روی رکورد (Row/Key)‌های Read شده
اگه شرط WHERE مون بر روی یک ستون Index باشه و دستوراتی که بازه (محدوده) رو مقایسه میکنن (مثل عملگر < و > و... یا BETWEEN) روی سطح رکورد (Row/Key) قفل Key-Range Lock یا (RangeS-S) میگذاره
4- قفل RangeS-S روی تمام رکورد‌ها (حتی Read نشده)
اگه شرط WHERE نداشته باشیم یا شرط WHERE مون بر روی یک ستون Index نباشه روی تمام رکورد‌ها (Row/Key) حتی Read نشده، قفل Key-Range Lock یا (RangeS-S) میگذاره

حال بر گردیم به سوال اولمون
در نکته قبلی (شماره 5) دیدیم که در این مثال «خاص» میتونیم بدون استفاده از HOLDLOCK در کنار UPDLOCK کارمون رو انجام بدیم
اما چی چیزی این مسئله رو «خاص» کرده؟
چون شرط WHERE مون بر روی Index جدول (یعنی فیلد user_id) هست و با عملگر (=) که مستقیما مقایسه میکنه (و نه در یک بازه - محدوده)
پس صرفا بر روی رکورد‌های Read شده (SELECT شده) قفل Shared Lock یا (S) گذاشته میشه دقیقا مانند کاری که Repeatable Read انجام میده (پس در این مورد خاص، سطح Repeatable Read و Serializable فرقی با هم ندارن)
همچنین گفتیم که هینت UPDLOCK هم عمل قفل گذاری رو صرفا بر روی رکورد‌های Read شده ایجاد میکنه (پس در این مثال خاص کاملا مشترک و شبیه هستند) و به همین دلیل هست که میتونیم بدون نیاز به HOLDLOCK در کنار UPDLOCK به همون نتیجه برسیم
در تصویر زیر Lock‌های ایجاد شده در 3 حالت رو مشاهده میکنین که هیچ تفاوتی با هم ندارن (از DMV سیستمی sys.dm_tran_locks کمک گرفتیم تا لیست Lock‌های در حال اجرا رو مشاهده کنیم)


7- چه زمانی استفاده از HOLDLOCK در کنار UPDLOCK مفید هست؟
زمانی که به Range-Key Lock نیاز داریم و میخوایم بر روی بازه (محدوده) رکورد‌های SELECT شده قفل بگذاریم (مانند Serializable) و نه صرفا خود رکورد‌های SELECT شده (مانند Repeatable Read)
در واقع شرط WHERE مون بر روی Index و توسط عملگر مساوی هایی که مستقیما مقدار رو چک میکنین (مانند عملگر = یا IN) نیست  
و چون این نکته ای ظریف و نیازمند دقت هست برنامه نویسان ترجیح میدن جهت محکم کاری بیشتر از HOLDLOCK در کنار UPDLOCK استفاده کنند و همین دلیل رایج بودنش هست
‫۱ سال و ۲ ماه قبل، پنجشنبه ۱۸ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۰۲
یک نکته‌ی تکمیلی: شبیه سازی mikeal/publish-to-github-action@master با کدنویسی مستقیم
این اکشن که جهت به روز رسانی مخزن کد، با تغییرات جدید است، بر اساس سرورهای لینوکسی کار می‌کند و اگر از سرور ویندوزی استفاده شود، خطا خواهد داد که می‌شود آن‌را با معادل زیر، جایگزین کرد:
      - name: Push changes to repo          
        run: |      
          git config http.sslVerify false
          git config user.name "${{ github.actor }}"
          git config user.email "${{ github.actor }}@users.noreply.github.com"
          git remote add publisher "https://${{ github.actor }}:${{ secrets.GITHUB_TOKEN }}@github.com/${{ github.repository }}.git"
          git show-ref
          git branch --verbose
          git lfs install
          git checkout main
          git add -A
          git commit -m "Automated publish"
          git pull --rebase publisher main
          git push publisher main
نکته‌ی مهم! اگر این قطعه کد را به انتهای فایل yml اکشن خود اضافه کنید، با خطای «نداشتن دسترسی»، خاتمه پیدا می‌کند. برای رفع این مشکل، مسیر «Settings > Actions > General» را در مخزن کد جاری، طی کرده و در انتهای صفحه، گزینه‌ی «Read and write permissions» را انتخاب کنید. حالت پیش‌فرض آن «Read repository contents permission» است که برای اعمال تغییرات کافی نیست.