وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
Optimize for unknown

مفهومی در SQL Server وجود دارد به نام parameter sniffing که شرح آن به صورت زیر است.
ابتدا رویه ذخیره شده زیر را در نظر بگیرید:

create procedure test (@pid int)
as
select * from Sales.SalesOrderDetail
where ProductID = @pid
استفاده از کوئری‌های پارامتری یکی از بهترین تمرین‌های کاری با SQL server است؛ از آنجائیکه در این حالت plan تهیه شده مجددا مورد استفاده قرار گرفته، همچنین از SQL injection نیز جلوگیری خواهد کرد، زیرا برای نمونه در مثال فوق تنها pid از نوع int پذیرفته می‌شود و نه هر ورودی خطرناک دیگری.
اما این نوع کوئری‌ها یک مشکل را نیز به همراه خود دارند. این plan تهیه شده به ازای اولین ورودی رویه ذخیره شده تهیه می‌شود (parameter sniffing) و الزامی ندارد که برای دومین ورودی و فراخوانی‌های بعدی، بهترین plan باشد.

برای حل این مشکل راه‌های زیادی هست:
الف) انتساب پارامترهای یک رویه ذخیره شده به متغیری محلی

create procedure test (@pid int)
as
Declare @mpid int
Set @mpid = @pid
select * from Sales.SalesOrderDetail
where ProductID = @mpid
در اینجا پارامتر ورودی مستقیما در کوئری استفاده نشده است و SQL Server این متغیر محلی را sniff نخواهد کرد.

ب) استفاده از گزینه RECOMPILE که سبب خواهد شد به ازای هر ورودی یک plan بهینه تهیه شود. این مورد مصرف CPU بالایی را به همراه خواهد داشت.

ج) راه حل ارائه شده در SQL Server 2005
استفاده از روش الف به علاوه اضافه کردن گزینه کمکی زیر به انتهای اسکریپت فوق

OPTION (OPTIMIZE FOR(@pid = 544))

در اینجا فرض بر این است که می‌دانیم pid=544 بسیار مورد استفاده قرار خواهد گرفت، بنابراین این معرفی را به موتور بهینه ساز SQL Server ارائه خواهیم کرد.

د) راه حل ارائه شده در SQL Server 2008
با استفاده از Optimize for unknown که در اس کیوال سرور 2008 معرفی شده است، مزیت استفاده از کوئری‌های پارامتری همانند استفاده مجدد از plan تهیه شده، حفظ گشته اما این plan‌ تهیه شده اولیه بر اساس اولین مقدار پاس شده، تهیه نگردیده و حالت عمومی‌تر و بهینه‌تری را برای اکثر مقادیر پاس شده خواهد داشت.

create procedure test (@pid int)
as
select * from Sales.SalesOrderDetail
where ProductID = @pid

OPTION(OPTIMIZE FOR (@pid UNKNOWN))

جهت مطالعه بیشتر (+ و + و +)

‫۱۵ سال و ۲ ماه قبل، یکشنبه ۲۲ شهریور ۱۳۸۸، ساعت ۰۱:۳۱
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
استفاده از قابلیت Script Data اس کیوال سرور 2008 از طریق برنامه نویسی

همانطور که مطلع هستید قابلیت تهیه عبارات Insert از جداول یک دیتابیس، به صورت استاندارد به management studio 2008 اضافه شده است. برای استفاده از این قابلیت از طریق برنامه نویسی به صورت زیر می‌توان عمل نمود:

الف) سه ارجاع را به اسمبلی‌های زیر اضافه نمائید:
Microsoft.SqlServer.ConnectionInfo
Microsoft.SqlServer.Management.Sdk.Sfc
Microsoft.SqlServer.Smo

ب) اکنون کدی که عملیات Script Data را با استفاده از قابلیت‌های SMO ارائه می‌دهد به صورت زیر خواهد بود:

using System;
using System.Text;
using Microsoft.SqlServer.Management.Smo;
using Microsoft.SqlServer.Management.Common;
using Microsoft.SqlServer.Management.Sdk.Sfc;

       /// <summary>
       /// تهیه اسکریپت رکوردها
       /// </summary>
       /// <param name="dbName">نام دیتابیس مورد نظر</param>
       /// <param name="table">نام جدولی که باید اسکریپت شود</param>
       /// <param name="instance">وهله سرور</param>
       /// <param name="userName">نام کاربری جهت اتصال</param>
       /// <param name="pass">کلمه عبور جهت اتصال به سرور</param>
       /// <returns>اسکریپت تهیه شده</returns>
       public static string ScriptData(string dbName, string table, string instance, string userName, string pass)
       {
           try
           {
               ServerConnection serverConnection = new ServerConnection(instance, userName, pass);
               Server server = new Server(serverConnection);
               Database database = server.Databases[dbName];
               if (database == null) return string.Empty;
               Table tb = database.Tables[table];
               Scripter scripter = new Scripter(server) {Options = {ScriptData = true}};
               if (tb == null) return string.Empty;
               StringBuilder sb = new StringBuilder();
               foreach (string s in scripter.EnumScript(new Urn[] {tb.Urn}))
                   sb.AppendLine(s);
               return sb.ToString();
           }
           catch(Exception ex)
           {
               //todo: log ...
               return string.Empty;
           }
       }

نکته:
اسمبلی‌های SMO به همراه مجموعه SQL Server 2008 نصب می‌شوند. بنابراین متد و برنامه‌ی فوق بر روی سروری با این مشخصات بدون مشکل اجرا خواهد شد. اما اگر قصد توزیع برنامه خود را دارید باید Microsoft SQL Server 2008 Management Objects را نیز به همراه برنامه خود نصب نمائید.

‫۱۵ سال و ۴ ماه قبل، جمعه ۱۶ مرداد ۱۳۸۸، ساعت ۱۷:۲۵
مهرداد کاهه مهرداد کاهه
اشتراک‌ها
تهیه بکاپ روزانه از پایگاه داده توسط ابزار SQL Server Management Studio Job

اگر مالک وب سایت شخصی هستید که در VPS و یا سرور اختصاصی آن را هاست نموده اید، حتما به بکاپ روزانه و حتی ساعتی از پایگاه داده نیاز خواهید داشت. ابزار SQL Server Job، این کار را برای شما به سادگی و ظرف چند دقیقه انجام خواهد داد.

ضمنا اگر به این نیاز دارید که بکاپ‌های خود را به صورت فایلی شامل تاریخ و ساعت ذخیره کنید، از این مطلب می‌توانید کمک بگیرید.

تهیه بکاپ روزانه از پایگاه داده توسط ابزار SQL Server Management Studio Job
‫۷ سال و ۸ ماه قبل، یکشنبه ۱ اسفند ۱۳۹۵، ساعت ۱۶:۲۰
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
بررسی تغییرات Blazor 8x - قسمت یازدهم - قالب جدید پیاده سازی اعتبارسنجی و احراز هویت - بخش اول
قالب‌های پیش‌فرض Blazor 8x، به همراه قسمت بازنویسی شده‌ی ASP.NET Core Identity برای Blazor هم هستند که در این قسمت به بررسی نحوه‌ی عملکرد آن‌ها می‌پردازیم.


معرفی قالب‌های جدید شروع پروژه‌های Blazor در دات نت 8 به همراه قسمت Identity

در قسمت دوم این سری، با قالب‌های جدید شروع پروژه‌های Blazor 8x آشنا شدیم و هدف ما در آنجا بیشتر بررسی حالت‌های مختلف رندر Blazor در دات نت 8 بود. تمام این قالب‌ها به همراه یک سوئیچ دیگر هم به نام auth-- هستند که توسط آن و با مقدار دهی Individual که به معنای Individual accounts است، می‌توان کدهای پیش‌فرض و ابتدایی Identity UI جدید را نیز به قالب در حال ایجاد، به صورت خودکار اضافه کرد؛ یعنی به صورت زیر:

اجرای قسمت‌های تعاملی برنامه بر روی سرور؛ به همراه کدهای Identity:
dotnet new blazor --interactivity Server --auth Individual

اجرای قسمت‌های تعاملی برنامه در مرورگر، توسط فناوری وب‌اسمبلی؛ به همراه کدهای Identity:
dotnet new blazor --interactivity WebAssembly --auth Individual

برای اجرای قسمت‌های تعاملی برنامه، ابتدا حالت Server فعالسازی می‌شود تا فایل‌های WebAssembly دریافت شوند، سپس فقط از WebAssembly استفاده می‌کند؛ به همراه کدهای Identity:
dotnet new blazor --interactivity Auto --auth Individual

فقط از حالت SSR یا همان static server rendering استفاده می‌شود (این نوع برنامه‌ها تعاملی نیستند)؛ به همراه کدهای Identity:
dotnet new blazor --interactivity None --auth Individual

 و یا توسط پرچم all-interactive--، که interactive render mode را در ریشه‌ی برنامه قرار می‌دهد؛ به همراه کدهای Identity:
 dotnet new blazor --all-interactive --auth Individual

یک نکته: بانک اطلاعاتی پیش‌فرض مورد استفاده‌ی در این نوع پروژه‌ها، SQLite است. برای تغییر آن می‌توانید از پرچم use-local-db-- هم استفاده کنید تا از LocalDB بجای SQLite استفاده کند.


Identity UI جدید Blazor در دات نت 8، یک بازنویسی کامل است


در نگارش‌های قبلی Blazor هم امکان افزودن Identity UI، به پروژه‌های Blazor وجود داشت (اطلاعات بیشتر)، اما ... آن پیاده سازی، کاملا مبتنی بر Razor pages بود. یعنی کاربر، برای کار با آن مجبور بود از فضای برای مثال Blazor Server خارج شده و وارد فضای جدید ASP.NET Core شود تا بتواند، Identity UI نوشته شده‌ی با صفحات cshtml. را اجرا کند و به اجزای آن دسترسی پیدا کند (یعنی عملا آن قسمت UI اعتبارسنجی، Blazor ای نبود) و پس از اینکار، مجددا به سمت برنامه‌ی Blazor هدایت شود؛ اما ... این مشکل در دات نت 8 با ارائه‌ی صفحات SSR برطرف شده‌است.
همانطور که در قسمت قبل نیز بررسی کردیم، صفحات SSR، طول عمر کوتاهی دارند و هدف آن‌ها تنها ارسال یک HTML استاتیک به مرورگر کاربر است؛ اما ... دسترسی کاملی را به HttpContext برنامه‌ی سمت سرور دارند و این دقیقا چیزی است که زیر ساخت Identity، برای کار و تامین کوکی‌های مورد نیاز خودش، احتیاج دارد. صفحات Identity UI از یک طرف از HttpContext برای نوشتن کوکی لاگین موفقیت آمیز در مرورگر کاربر استفاده می‌کنند (در این سیستم، هرجائی متدهای XyzSignInAsync وجود دارد، در پشت صحنه و در پایان کار، سبب درج یک کوکی اعتبارسنجی و احراز هویت در مرورگر کاربر نیز خواهد شد) و از طرف دیگر با استفاده از میان‌افزارهای اعتبارسنجی و احراز هویت ASP.NET Core، این کوکی‌ها را به صورت خودکار پردازش کرده و از آن‌ها جهت ساخت خودکار شیء User قابل دسترسی در این صفحات (شیء context.User.Identity@)، استفاده می‌کنند.
به همین جهت تمام صفحات Identity UI ارائه شده در Blazor 8x، از نوع SSR هستند و اگر در آن‌ها از فرمی استفاده شده، دقیقا همان فرم‌های تعاملی است که در قسمت چهارم این سری بررسی کردیم. یعنی صرفا بخاطر داشتن یک فرم، ضرورتی به استفاده‌ی از جزایر تعاملی Blazor Server و یا Blazor WASM را ندیده‌اند و اینگونه فرم‌ها را بر اساس مدل جدید فرم‌های تعاملی Blazor 8x پیاده سازی کرده‌اند. بنابراین این صفحات کاملا یکدست هستند و از ابتدا تا انتها، به صورت یکپارچه بر اساس مدل SSR کار می‌کنند (که در اصل خیلی شبیه به Razor pages یا Viewهای MVC هستند) و جزیره، جزیره‌ای، طراحی نشده‌اند.

 
روش دسترسی به HttpContext در صفحات SSR

اگر به کدهای Identity UI قالب آغازین یک پروژه که در ابتدای بحث روش تولید آن‌ها بیان شد، مراجعه کنید، استفاده از یک چنین «پارامترهای آبشاری» را می‌توان مشاهده کرد:

@code {

    [CascadingParameter]
    public HttpContext HttpContext { get; set; } = default!;
متد ()AddRazorComponents ای که در فایل Program.cs اضافه می‌شود، کار ثبت CascadingParameter ویژه‌ی فوق را به صورت زیر انجام می‌دهد که در Blazor 8x به آن یک Root-level cascading value می‌گویند:
services.TryAddCascadingValue(sp => sp.GetRequiredService<EndpointHtmlRenderer>().HttpContext);
مقادیر آبشاری برای ارسال اطلاعاتی بین درختی از کامپوننت‌ها، از یک والد به چندین فرزند که چندین لایه ذیل آن واقع شده‌‌اند، مفید است. برای مثال فرض کنید می‌خواهید اطلاعات عمومی تنظیمات یک کاربر را به چندین زیر کامپوننت، ارسال کنید. یک روش آن، ارسال شیء آن به صورت پارامتر، به تک تک آن‌ها است و راه دیگر، تعریف یک CascadingParameter است؛ شبیه به کاری که در اینجا انجام شده‌است تا دیگر نیازی نباشد تا تک تک زیر کامپوننت‌ها این شیء را به یک لایه زیریرین خود، یکی یکی منتقل کنند.

در کدهای Identity UI ارائه شده، از این CascadingParameter برای مثال جهت خروج از برنامه (HttpContext.SignOutAsync) و یا دسترسی به اطلاعات هدرهای رسید (if (HttpMethods.IsGet(HttpContext.Request.Method)))، دسترسی به سرویس‌ها (()<HttpContext.Features.Get<ITrackingConsentFeature)، تامین مقدار Cancellation Token به کمک HttpContext.RequestAborted و یا حتی در صفحه‌ی جدید Error.razor که آن نیز یک صفحه‌ی SSR است، برای دریافت HttpContext?.TraceIdentifier استفاده‌ی مستقیم شده‌است.

نکته‌ی مهم: باید به‌خاطر داشت که فقط و فقط در صفحات SSR است که می‌توان به HttpContext به نحو آبشاری فوق دسترسی یافت و همانطور که در قسمت قبل نیز بررسی شد، سایر حالات رندر Blazor از دسترسی به آن، پشتیبانی نمی‌کنند و اگر چنین پارامتری را تنظیم کردید، نال دریافت می‌کنید.


بررسی تفاوت‌های تنظیمات ابتدایی قالب جدید Identity UI در Blazor 8x با نگارش‌های قبلی آن

مطالب و نکات مرتبط با قالب قبلی را در مطلب «Blazor 5x - قسمت 22 - احراز هویت و اعتبارسنجی کاربران Blazor Server - بخش 2 - ورود به سیستم و خروج از آن» می‌توانید مشاهده کنید.

در قسمت سوم این سری، روش ارتقاء یک برنامه‌ی قدیمی Blazor Server را به نگارش 8x آن بررسی کردیم و یکی از تغییرات مهم آن، حذف فایل‌های cshtml. ای آغاز برنامه و انتقال وظایف آن، به فایل جدید App.razor و انتقال مسیریاب Blazor به فایل جدید Routes.razor است که پیشتر در فایل App.razor نگارش‌های قبلی Blazor وجود داشت.
در این نگارش جدید، محتوای فایل Routes.razor به همراه قالب Identity UI به صورت زیر است:
<Router AppAssembly="@typeof(Program).Assembly">
    <Found Context="routeData">
        <AuthorizeRouteView RouteData="@routeData" DefaultLayout="@typeof(Layout.MainLayout)" />
        <FocusOnNavigate RouteData="@routeData" Selector="h1" />
    </Found>
</Router>
در نگارش‌های قبلی، این مسیریاب داخل کامپوننت CascadingAuthenticationState محصور می‌شد تا توسط آن بتوان AuthenticationState را به تمام کامپوننت‌های برنامه ارسال کرد. به این ترتیب برای مثال کامپوننت AuthorizeView، شروع به کار می‌کند و یا توسط شیء context.User می‌توان به User claims دسترسی یافت و یا به کمک ویژگی [Authorize]، دسترسی به صفحه‌ای را محدود به کاربران اعتبارسنجی شده کرد.
اما ... در اینجا با یک نگارش ساده شده سروکار داریم؛ از این جهت که برنامه‌های جدید، به همراه جزایر تعاملی هم می‌توانند باشند و باید بتوان این AuthenticationState را به آن‌ها هم ارسال کرد. به همین جهت مفهوم جدید مقادیر آبشاری سطح ریشه (Root-level cascading values) که پیشتر در این بحث معرفی شد، در اینجا برای معرفی AuthenticationState استفاده شده‌است.

در اینجا کامپوننت جدید FocusOnNavigate را هم مشاهده می‌کنید. با استفاده از این کامپوننت و براساس CSS Selector معرفی شده، پس از هدایت به یک صفحه‌ی جدید، این المان مشخص شده دارای focus خواهد شد. هدف از آن، اطلاع رسانی به screen readerها در مورد هدایت به صفحه‌ای دیگر است (برای مثال، کمک به نابیناها برای درک بهتر وضعیت جاری).

همچنین در اینجا المان NotFound را هم مشاهده نمی‌کنید. این المان فقط در برنامه‌های WASM جهت سازگاری با نگارش‌های قبلی، هنوز هم قابل استفاده‌است. جایگزین آن‌را در قسمت سوم این سری، برای برنامه‌های Blazor server در بخش «ایجاد فایل جدید Routes.razor و مدیریت سراسری خطاها و صفحات یافت نشده» آن بررسی کردیم.


روش انتقال اطلاعات سراسری اعتبارسنجی یک کاربر به کامپوننت‌ها و جزایر تعاملی واقع در صفحات SSR

مشکل! زمانیکه از ترکیب صفحات SSR و جزایر تعاملی واقع در آن استفاده می‌کنیم ... جزایر واقع در آن‌ها دیگر این مقادیر آبشاری را دریافت نمی‌کنند و این مقادیر در آن‌ها نال است. برای حل این مشکل در Blazor 8x، باید مقادیر آبشاری سطح ریشه را (Root-level cascading values) به صورت زیر در فایل Program.cs برنامه ثبت کرد:
builder.Services.AddCascadingValue(sp =>new Preferences { Theme ="Dark" });
پس از این تغییر، اکنون نه فقط صفحات SSR، بلکه جزایر واقع در آن‌ها نیز توسط ویژگی [CascadingParameter] می‌توانند به این مقدار آبشاری، دسترسی داشته باشند. به این ترتیب است که در برنامه‌های Blazor، کامپوننت‌های تعاملی هم دسترسی به اطلاعات شخص لاگین شده‌ی توسط صفحات SSR را دارند. برای مثال اگر به فایل Program.cs قالب جدید Identity UI عنوان شده مراجعه کنید، چنین سطوری در آن قابل مشاهده هستند
builder.Services.AddCascadingAuthenticationState();
builder.Services.AddScoped<AuthenticationStateProvider, IdentityRevalidatingAuthenticationStateProvider>();
متد جدید AddCascadingAuthenticationState، فقط کار ثبت AuthenticationStateProvider برنامه را به صورت آبشاری انجام می‌دهد.
این AuthenticationStateProvider سفارشی جدید هم در فایل اختصاصی IdentityRevalidatingAuthenticationStateProvider.cs پوشه‌ی Identity قالب پروژه‌های جدید Blazor 8x که به همراه اعتبارسنجی هستند، قابل مشاهده‌است.

یا اگر به قالب‌های پروژه‌های WASM دار مراجعه کنید، تعریف به این صورت تغییر کرده‌است؛ اما مفهوم آن یکی است:
builder.Services.AddCascadingAuthenticationState();
builder.Services.AddScoped<AuthenticationStateProvider, PersistingServerAuthenticationStateProvider>();
در این پروژه‌ها، یک AuthenticationStateProvider سفارشی دیگری در فایل PersistingServerAuthenticationStateProvider.cs ارائه شده‌است (این فایل‌ها، جزو استاندارد قالب‌های جدید Identity UI پروژه‌های Blazor 8x هستند؛ فقط کافی است، یک نمونه پروژه‌ی آزمایشی را با سوئیچ جدید auth Individual-- ایجاد کنید، تا بتوانید این فایل‌های یاد شده را مشاهده نمائید).

AuthenticationStateProviderهای سفارشی مانند کلاس‌های IdentityRevalidatingAuthenticationStateProvider و PersistingServerAuthenticationStateProvider که در این قالب‌ها موجود هستند، چون به صورت آبشاری کار تامین AuthenticationState را انجام می‌دهند، به این ترتیب می‌توان به شیء context.User.Identity@ در جزایر تعاملی نیز به سادگی دسترسی داشت.

یعنی به صورت خلاصه، یکبار قرارداد AuthenticationStateProvider عمومی (بدون هیچ نوع پیاده سازی) به صورت یک Root-level cascading value ثبت می‌شود تا در کل برنامه قابل دسترسی شود. سپس یک پیاده سازی اختصاصی از آن توسط ()<builder.Services.AddScoped<AuthenticationStateProvider, XyzProvider به برنامه معرفی می‌شود تا آن‌را تامین کند. به این ترتیب زیر ساخت امن سازی صفحات با استفاده از ویژگی attribute [Authorize]@ و یا دسترسی به اطلاعات کاربر جاری با استفاده از شیء context.User@ و یا امکان استفاده از کامپوننت AuthorizeView برای نمایش اطلاعاتی ویژه به کاربران اعتبارسنجی شده مانند صفحه‌ی Auth.razor زیر، مهیا می‌شود:
@page "/auth"

@using Microsoft.AspNetCore.Authorization

@attribute [Authorize]

<PageTitle>Auth</PageTitle>

<h1>You are authenticated</h1>

<AuthorizeView>
    Hello @context.User.Identity?.Name!
</AuthorizeView>

سؤال: چگونه یک پروژه‌ی سمت سرور، اطلاعات اعتبارسنجی خودش را با یک پروژه‌ی WASM سمت کلاینت به اشتراک می‌گذارد (برای مثال در حالت رندر Auto)؟ این انتقال اطلاعات باتوجه به یکسان نبودن محل اجرای این دو پروژه (یکی بر روی کامپیوتر سرور و دیگری بر روی مرورگر کلاینت، در کامپیوتری دیگر) چگونه انجام می‌شود؟ این مورد را در قسمت بعد، با معرفی PersistentComponentState و «فیلدهای مخفی» مرتبط با آن، بررسی می‌کنیم.
‫۱۱ ماه قبل، جمعه ۲۶ آبان ۱۴۰۲، ساعت ۱۱:۳۵
بنیامین محمدیان بنیامین محمدیان
مطالب
آشنایی با معماری فیزیکی یک بانک اطلاعاتی
یکی از مهمترین مسائلی که به مدیر پایگاه داده، در پیاده سازی صحیح و نگهداری و برطرف سازی مشکلات می‌تواند کمک کند، شناخت و درک مفاهیم صحیحی از معماری فیزیکی یک بانک اطلاعاتی است. در این مقاله قصد دارم به معرفی برخی از این موارد بپردازم.

1:data pages اساسی‌ترین واحد نگهداری داده در اس کیوال سرور، صفحه نام دارد. فضای دیسک اختصاص یافته به فایل داده بانک، برای یک بانک اطلاعاتی به صورت منطقی به صفحات پیوسته از صفر تا n تقسیم بندی می‌شود. همچنین لازم به ذکر است عملیات خواندن و یا نوشتن در دیسک، در سطح این صفحه‌ها صورت می‌گیرد که در تصویر زیر قابل مشاهده است:


 لازم به ذکر است در sql server هر صفحه، 8 کیلوبایت است. این مورد به این معنی است که هر بانک اطلاعاتی، دارای 128 صفحه به ازای هر یک مگابایت است. هر صفحه دارای 96 بایت با عنوان header یا سرصفحه است که شامل اطلاعات سیستمی در مورد صفحه است. این اطلاعات سیستمی شامل مواردی چون page number یا شماره صفحه و نوع صفحه یا page type و مقدار فضای خالی آن صفحه و شماره شناسایی یک واحد اختصاص یافته یا به اختصار allocation unit id و.... هستند می‌باشد. نکته جالب و قابل توجه این است که فایل‌های ثبت وقایع یا Log files از صفحه استفاده نمی‌کنند؛ بلکه شامل یکسری رکورد log هستند.
 برای بدست آوردن اطلاعات در مورد فایلهای دیتابیس می‌توانید از کد زیر استفاده نمایید SELECT * FROM sys.database_files که خروجی زیر را به شما نشان می‌دهد:


 extents: به ابتدایی‌ترین قسمتی که sql server امکان مدیریت بر آن را دارد extent گویند. هر extent شامل 8 صفحه‌ی به هم پیوسته است. لازم به ذکر است که sql server هر 1 مگابایت را به شانزده extent اختصاص می‌دهد. sql server شامل دونوع extent است که عبارتند از : uniform,mixed uniform extent متعلق به یک شیء است و هر هشت صفحه‌ی آن فقط توسط یک شیء قابل استفاده‌است. mixed extent می‌تواند حداکثر بین هشت شیء به اشتراک گذاشته شود؛ به نحوی که هر یک از هشت صفحه می‌توانند متعلق به یک شیء باشند. همانطور که در شکل زیر می‌بینید به طور پیش فرض با ایجاد یک جدول، یک mixed extent به آن اختصاص داده می‌شود. در صورتیکه این شیء به اندازه‌ی هشت صفحه رشد کند، به آن یک uniform extent اختصاص داده میشود.


فایلهای بانک اطلاعاتی
هر بانک اطلاعاتی در sql server دارای سه نوع فایل است
فایلهای داده اولیه یا به اختصار primary data files
فایلهای داده‌های ثانویه یا به اختصار secondary data files
فایلهای ثبت وقایع یا به اختصار log file
فایل ثبت وقایع برای نگهداری و ثبت وقایع که برای عملیات recovery مورد نیاز است. معمولا یک بانک اطلاعاتی یک log file دارد؛ ولی می‌تواند بیشتر هم داشته باشد. پسوند این نوع فایلها ldf است .

‫۹ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۲۹ اسفند ۱۳۹۳، ساعت ۲۳:۵۰
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
مشکل اتصال به اس کیوال سرور 2000 از طریق management studio 2008

هر چند مدتی است که اس کیوال سرور 2008 ارائه شده یا سرویس پک 3 اس کیوال سرور 2005 اخیرا منتشر گردیده، اما هنوز هم هاست‌های ما زحمت ارتقاء را به خود نداده‌اند. (چرا باید پول خرج کنند؟!)
اس کیوال سروری را که الان برای برنامه نویسی از آن استفاده می‌کنم 2008 است و چند روز قبل قصد داشتم به اس کیوال سرور 2000 هاست محترم از طریق management studio 2008 متصل شوم تا تغییرات جدید را به دیتابیس سایت اعمال کنم.
اولین تلاش برای اتصال با خطای زیر متوقف شد!

TITLE: Microsoft SQL Server Management Studio
------------------------------
Failed to retrieve data for this request. (Microsoft.SqlServer.Management.Sdk.Sfc)
------------------------------
ADDITIONAL INFORMATION:
An exception occurred while executing a Transact-SQL statement or batch. (Microsoft.SqlServer.ConnectionInfo)
------------------------------
Server user 'hostXYZ' is not a valid user in database 'hostZXY'. (Microsoft SQL Server, Error: 916)
------------------------------


فقط هم management studio 2008 این مشکل را دارد. با 2005 تست کردم مشکلی نبود.
پس از مدتی جستجو، نتیجه کار به صورت زیر است:
به منوی View گزینه Object Explorer Details مراجعه کنید (در management studio اس کیوال سرور 2008). روی هدر صفحه‌ای که ظاهر می‌شود کلیک راست کرده و تیک collation را بردارید (شکل زیر). ممکن است collation دیتابیس آفلاین، نال گزارش شود و این مورد مشکل درست می‌کند. تیک collation را که بردارید این مورد بررسی نشده و لیست دیتابیس‌ها نمایش داده می‌شود.



‫۱۵ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۵ دی ۱۳۸۷، ساعت ۱۴:۴۱
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
امن سازی برنامه‌های ASP.NET Core توسط IdentityServer 4x - قسمت هشتم- تعریف سطوح دسترسی پیچیده
در همان مطلب، پروژه‌ی ارسال شده را یکبار اجرا کنید. بعد از لیست «var allUserClaims = ((ClaimsIdentity)User.Identity).Claims» یک خروجی بگیرید. همین خروجی و لیست مسطح claims یک کاربر را اینطرف به Identity server اضافه کنید، کار می‌کند. چرا؟ چون در ساختار درونی سیستم ASP.NET Core Identity، در عمل چیزی به نام Role وجود خارجی ندارد. برای مثال Roleها هم در این سیستم یک User-Claim از نوع ClaimTypes.Role هستند. تمام سیستم Identity بر اساس User Claims کار می‌کند. تمام Roleها و غیره در پشت صحنه ابتدا تبدیل به user claims می‌شوند (یعنی یک لیست ساده و مسطح) و سپس استفاده خواهند شد. بنابراین اگر لیست نهایی (و مسطح) User Claims را در Identity server شبیه سازی کنید، به عملکرد یکسانی خواهید رسید.
‫۵ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۸، ساعت ۱۵:۳۵
احمد قاسمی احمد قاسمی
نظرات مطالب
امن سازی برنامه‌های ASP.NET Core توسط IdentityServer 4x - قسمت اول - نیاز به تامین کننده‌ی هویت مرکزی
با سلام و تشکر؛ من مطالب شما در حوزه Jwt  و همچنین مقالات مرتبط با پروژه DNTIdentity شما رو مطالعه کردم و پروژه‌ها رو هم بصورت واقعی در دو پروژه بصورت موفق استفاده کردم. حالا من برای شروع یک پروژه سازمانی، نیاز به یک چهار چوب احراز هویت متمرکز داشتم که بنا بر راهنمایی شما به این مقاله مراجعه کردم.حالا در ابتدای راه، با توجه به این مطلب (آینده Identity Server) ، توصیه شما برای امثال بنده، استفاده از همین Identity Server 4 هست یا استفاده از OpenIddict-core ؟
‫۳ سال و ۲ ماه قبل، پنجشنبه ۱۷ تیر ۱۴۰۰، ساعت ۱۶:۵۸