چه نوع محیط کاری را بیشتر ترجیح میدهید؟
در این قسمت به نحوهی تبدیل سورس به یک فایل قابل انتشار میپردازیم. کد زیر را به عنوان مثال در نظر بگیرید:
public sealed class Program { public static void Main() { System.Console.WriteLine("Hi"); } }
csc.exe /out:Program.exe /t:exe /r:MSCorLib.dll Program.cs
mscorlib یک فایل سورس است که شامل همهی نوعها، از قبیل int,string,byte و خیلی از نوعهای دیگر میشود. از آنجائیکه استفادهی از این نوعها به طور مکرر توسط برنامه نویسها صورت میگیرد، کمپایلر به طور خودکار این کتابخانه را به لیست ارجاعات اضافه میکند. به بیان دیگر خط بالا به شکل زیر هم قابل اجراست:
csc.exe /out:Program.exe /t:exe Program.cs
به علاوه از آنجایی که بقیهی سوئیچها هم مقدار پیش فرضی را دارند، خط زیر هم معادل خطوط بالاست:
csc.exe Program.cs
اگر به هر دلیلی دوست ندارید که سمت mscorlib ارجاعی صورت بگیرید، میتوانید از دستور زیر استفاده کنید:
/nostdlib
csc.exe /out:Program.exe /t:exe /nostdlib Program.cs
//CUI /t:exe //GUI /t:winexe //Winsows store App /t:appcontainerexe
/out:MyProject.exe /target:winexe
و برای در نظر گرفتن این سوئیچها فایل پاسخگو را به کامپایلر معرفی میکنیم:
csc.exe @MyProject.rsp CodeFile1.cs CodeFile2.cs
در صورتیکه چندین فایل پاسخگو که به آن فایلهای محلی local میگویند، معرفی کنید که دستورات آنها(سوئیچ) با دستورات داخل csc.rsp مقدار متفاوتی داشته باشند، فایلهای محلی الویت بالاتری نسبت به فایل global داشته و تنظمیات آنها روی فایل global رونوشت میگردند.
موقعیکه شما دات نت فریمورک را نصب میکنید، فایل csc.rsp را با تنظیمات پیش فرض در مسیر زیر نصب میکند:
%SystemRoot%\ Microsoft.NET\Framework(64)\vX.X.X
حروف x نمایانگر نسخهی دات نت فریمورکی هست که شما نصب کردهاید. آخرین ورژن از این فایل در زمان نگارش کتاب، شامل سوئیچهای زیر بوده است.
# This file contains commandline options that the C# # command line compiler (CSC) will process as part # of every compilation, unless the "/noconfig" option # is specified. # Reference the common Framework libraries /r:Accessibility.dll /r:Microsoft.CSharp.dll /r:System.Configuration.dll /r:System.Configuration.Install.dll /r:System.Core.dll /r:System.Data.dll /r:System.Data.DataSetExtensions.dll /r:System.Data.Linq.dll /r:System.Data.OracleClient.dll /r:System.Deployment.dll /r:System.Design.dll /r:System.DirectoryServices.dll /r:System.dll /r:System.Drawing.Design.dll /r:System.Drawing.dll /r:System.EnterpriseServices.dll /r:System.Management.dll /r:System.Messaging.dll /r:System.Runtime.Remoting.dll /r:System.Runtime.Serialization.dll /r:System.Runtime.Serialization.Formatters.Soap.dll /r:System.Security.dll /r:System.ServiceModel.dll /r:System.ServiceModel.Web.dll /r:System.ServiceProcess.dll /r:System.Transactions.dll /r:System.Web.dll /r:System.Web.Extensions.Design.dll /r:System.Web.Extensions.dll /r:System.Web.Mobile.dll /r:System.Web.RegularExpressions.dll /r:System.Web.Services.dll /r:System.Windows.Forms.Dll /r:System.Workflow.Activities.dll /r:System.Workflow.ComponentModel.dll /r:System.Workflow.Runtime.dll /r:System.Xml.dll /r:System.Xml.Linq.dll
البته ارجاع کردن به این اسمبلیها تا حد کمی باعث کند شدن صورت کامپایل میشوند؛ ولی تاثیری بر فایل نهایی و نحوهی اجرای آن نمیگذارند.
نکته: در صورتی که قصد ارجاعی را دارید، میتوانید آدرس مستقیم اسمبلی را هم ذکر کنید. ولی اگر تنها به نام اسمبلی اکتفا کنید، مسیرهای زیر جهت یافتن اسمبلی بررسی خواهند شد:
- دایرکتوری برنامه
- دایرکتوری که شامل فایل csc.exe میشود. که خود فایل mscorlib از همانجا خوانده میشود و مسیر آن شبیه مسیر زیر است:
%SystemRoot%\Microsoft.NET\Framework\v4.0.#####
- هر دایرکتوری که توسط سوئیچ lib/ مشخص شده باشد.
- هر دایرکتوری که توسط متغیر محلی lib مشخص شده باشد.
معماری میکرو سرویس یا یکپارچه؟
برای درک میکروسرویسها، باید بدانیم کاربرد سیستمهای یکپارچه چیست و چه چیزی باعث شد در زمانهای اخیر از برنامههای یکپارچه به میکروسرویسها حرکت کنیم.
سیستمهای یکپارچه ( Monolithic applications )
اگر تمام عملکردهای یک پروژه در یک بخش واحد وجود داشته باشند، آن برنامه به عنوان یک برنامهی یکپارچه شناخته میشود. ما برنامهی خود را در لایههای مختلفی مانند Presentation ، Service ، UI طراحی میکنیم و سپس آن بخش از کدهای نوشته شده را به عنوان یک فایل خروجی به کار میگیریم. این چیزی نیست جز یک برنامهی یکپارچه، که در آن " mono " یک پایگاه کد منفرد حاوی تمام عملکردهای مورد نیاز را نشان میدهد.
چرا اصلا به سمت میکروسرویسها برویم؟
خب برای جواب به این سوال بهتر است معایب سیستمهای یکپارچه را مرور کنیم:
- مدیریت دشوار بخاطر گسترش برنامه در گذشت زمان
- برای تغییری کوچک، کل برنامه را دوباره باید منتشر ( publish ) کنیم
- با تغییر و آپدیت برنامه، زمان انتشار افزایش مییابد.
- درک دشوار برای توسعه دهندههای جدید هر پروژه
- برای تقسیم ترافیک روی قسمتهای مختلف برنامه، باید نمونههای کل برنامه را در چندین سرور منتشر کنیم که بسیار ناکارآمد و باعث استفادهی بیهوده از منابع میشود
- اگر از فناوری یا تکنولوژیهای جدید استفاده کنیم، برای عملکردی خاص، چه از نظر هزینه و چه از نظر زمان، بر کل برنامه تاثیر گذار است
- و در نهایت وجود یک باگ در هر ماژول میتواند کل برنامه را مختل کند.
و اما مزایای سیستمهای یکپارچه:
- توسعهی آن نسبت به میکروسرویسها ساده است.
- انتشار آن آسانتر است؛ زیرا فقط یک خروجی، مستقر شدهاست.
- در مقایسه با معماری میکروسرویسها، توسعهی آن نسبتا آسانتر و سادهتر است.
- مشکلات تأخیر و امنیت شبکه در مقایسه با معماری میکروسرویسها نسبتاً کمتر است.
- توسعه دهندگان نیازی به یادگیری برنامههای مختلف ندارند؛ آنها میتوانند تمرکز خود را بر روی یک برنامه حفظ کنند.
میکروسرویس ها
این یک سبک توسعه معماری است که در آن برنامه از سرویسهای کوچکتری تشکیل شدهاست که بخش کوچکی از عملکرد و دادهها را با برقراری ارتباط مستقیم با یکدیگر، با استفاده از پروتکلی مانند HTTP مدیریت میکند. به عبارتی دیگر خدمات یا سرویسهای کوچکی هستند که با هم کار میکنند.
معماری میکروسرویس تأثیر بسزایی در رابطهی بین برنامه و پایگاه داده دارد. بجای اشتراک گذاری یک پایگاه داده با سایر میکروسرویسها، هر میکروسرویس، پایگاه داده خاص خود را دارد که اغلب منجر به تکثیر برخی از دادهها میشود، اما اگر میخواهید از این معماری بهره مند شوید، داشتن یک پایگاه داده در هر میکروسرویس، ضروری است؛ زیرا اتصال ضعیف را تضمین میکند. مزیت دیگر داشتن یک پایگاه دادهی مجزا برای هر میکروسرویس این است که هر میکروسرویس میتواند از نوع پایگاه دادهای که برای نیازهای خود مناسبتر است، استفاده کند. هر سرویس یک ماژول را ارائه میدهد، به طوری که خدمات مختلف را میتوان به زبانهای برنامه نویسی مختلف نوشت. الگوهای زیادی در معماری میکروسرویس دخیل هستند مانند discovery و registry service ، Caching ، ارتباط API ، امنیت و غیره.
اصول میکروسرویسها:
تک مسئولیتی: یکی از اصولی است که به عنوان بخشی از الگوی طراحی SOLID تعریف شده است. بیان میکند که یک Unit ، یا یک کلاس، یک متد یا یک میکروسرویس باید تنها یک مسئولیت را داشته باشد. هر میکروسرویس باید یک مسئولیت داشته باشد و یک عملکرد واحد را ارائه دهد. شما همچنین میتوانید بگویید تعداد میکروسرویسهایی که باید توسعه دهید، برابر با تعداد عملکردهای مورد نیاز شما است. پایگاه داده نیز غیرمتمرکز است و به طور کلی، هر میکروسرویس، پایگاه داده خاص خود را دارد.
بر اساس قابلیتهای تجاری ساخته شده است: در دنیای امروزی که فناوریهای زیادی وجود دارند، همیشه فناوریای وجود دارد که برای اجرای یک عملکرد خاص مناسبتر است. اما در برنامههای یکپارچه، این یک اشکال بزرگ بود؛ زیرا ما نمیتوانیم از فناوریهای مختلف برای هر عملکرد استفاده کنیم و از این رو، نیاز به مصالحه در زمینههای خاص داریم. یک میکروسرویس هرگز نباید خود را از پذیرش پشته فناوری مناسب یا ذخیرهسازی پایگاه داده پشتیبان که برای حل هدف تجاری مناسبتر است، محدود کند؛ بهعنوان مثال، هر میکروسرویس میتواند بر اساس نیازهای تجاری از فناوریهای متفاوتی استفاده کند.
طراحی برای مدیریت خطاها: میکروسرویسها باید با در نظر گرفتن مدیریت خطاها طراحی شوند. میکروسرویسها باید از مزیت این معماری استفاده کنند و پایین آمدن یک میکروسرویس نباید بر کل سیستم تأثیر بگذارد و سایر عملکردها باید در دسترس کاربر باقی بمانند. اما در برنامههای کاربردی سیستمهای یکپارچه که خطای یک ماژول منجر به سقوط کل برنامه میشود، اینگونه نبود.
مزایای میکروسرویس ها:
- مدیریت آن آسان است زیرا نسبتا کوچکتر است.
- اگر در یکی از میکروسرویسها، بروزرسانی وجود داشته باشد، باید فقط آن میکروسرویس را مجدداً منتشر کنیم.
- میکروسرویسها مستقل هستند و از این رو به طور مستقل منتشر میشوند. زمان راه اندازی و انتشار آنها نسبتاً کمتر است.
- برای یک توسعهدهنده جدید بسیار آسان است که وارد پروژه شود، زیرا او باید فقط یک میکروسرویس خاص را که عملکردی را که روی آن کار میکند، درک کند و نه کل سیستم را.
- اگر یک میکروسرویس خاص به دلیل استفاده بیش از حد کاربران از آن عملکرد، با بار زیادی مواجه است، ما باید فقط آن میکروسرویس را تنظیم کنیم. از این رو، معماری میکروسرویس از مقیاس بندی افقی پشتیبانی میکند.
- هر میکروسرویس بر اساس نیازهای تجاری میتواند از فناوریهای مختلفی استفاده کند.
- اگر یک میکروسرویس خاص به دلیل برخی باگها از کار بیفتد، بر روی سایر میکروسرویسها تأثیر نمیگذارد و کل سیستم دست نخورده باقی میماند و به ارائه سایر عملکردها به کاربران ادامه میدهد.
معایب میکروسرویس ها:
- پیچیده است و پیچیدگی آن با افزایش تعداد ریز سرویسها افزایش مییابد.
- نیاز به نیروهای متخصص
- استقرار مستقل میکروسرویسها پیچیدهاست.
- میکروسرویسها از نظر استفاده از شبکه پرهزینه هستند؛ زیرا نیاز به تعامل با یکدیگر دارند و همه این تماسهای راه دور منجر به تأخیر شبکه میشود.
- امنیت کمتر به دلیل ارتباط بین سرویسها
- اشکال زدایی دشوار است
npm install electron-packager --save-dev
"build":"electron-packager . myapp --platform=all --arch=all --overwrite"
darwin | سیستم عامل مکینتاش |
linux | سیستم عامل لینوکس |
win32 | سیستم عامل ویندوز |
فلگ بعدی معماری سیستم عامل را نشان میدهد که برای سیستمهای 32 بیتی مقدار ia32 و برای سیستمهای 64 بیتی مقدار x64 میباشد. ولی در صورتیکه همه مقادیر را در نظر دارید، میتوانید همانند خط بالا از مقدار all استفاده کنید.
در همه حالات بالا اگر فقط تعدادی از آنها را بخواهید وارد کنید، میتوانید هر عبارت را با , از هم جدا سازید؛ مانند darwin,linux که برای این دو پلتفرم تنها نسخه اجرایی تولید میشود.
فلگ آخر اجباری نیست، ولی برای دفعات بعدی بسیار مناسب است. اگر از قبل یک بسته بندی وجود دارد، بسته بندی جدید بر روی قبلیها رونویسی خواهد شد.
حال با دستور زیر در nodejs، عملیات بسته بندی را آغاز میکنیم:
npm run build
یکی از دیگر فلگها که کاربردی میباشد، برای نادیده گرفتن ورورد یک سری پکیجها به بسته نهایی است که به طور پیش فرض جلوی ورود بستههای eletron-prebuilt و electron-packager را میگیرد. ولی اگر دوست دارید تا بستههای دیگری را نیز به این لیست اضافه کنید، دستو زیر را به کار ببرید:
--ignore=node_modules/<package_name> یا --ignore=node_modules/electron_[0-9]*
فلگهای پر استفاده دیگر این بسته:
aap-version | نسخه برنامه |
app-copyright | متنی برای قانون کپی رایت |
asar | موقعی که برنامهای را بسته بندی میکنید، در دایرکتوری Resources/App، هنوز سورس برنامه وجود دارد که فایل اجرایی شما بدون آن قادر به ادامه فعالیت نیست. ولی اگر بخواهیم این سورس را در اختیار شخصی قرار ندهیم، باید از ویژگی asar استفاده کنیم. با استفاده از این فلگ، فایلی با نام app.asar جای این دایرکتوری ایجاد خواهد شد و دیگر نیازی نیست تا سورس برنامه همراه آن باشد. |
icon | در صورتیکه قصد استفاده از آیکنی بجز آیکون الکترون را دارید. |
out | به طور پیش فرض برنامه نهایی در دایرکتوری کاری پروژه اضافه میشود. در صورتیکه قصد دارید آنرا در دایرکتوری بجز دایرکتوری کاری قرار دهید، از این ویژگی استفاده کنید. |
version-string | این خصوصیت برای نسخه بندی برنامه است که فقط برای ویندوز کاربرد دارد و شامل خصوصیاتی چون نام محصول، نام سازنده، توصیف برنامه و ... میباشد:--version-string.ProductName="Product" Properties supported: - CompanyName - FileDescription - OriginalFilename - ProductName - InternalName |
prune | استفاده از این فلگ باعث میشود کلیه بستههای معرفی شده در dev-dependency به بسته نهایی اضافه نشوند |
دستور بسته بندی بالا را نیز میتوان به طور خلاصهتر نیز نوشت :
electron-packager . --all
کدهای Pascal را توسط NET. اجرا کنید
PascalABC.NET is:
- The new generation Pascal programming language that combines simplicity of classic Pascal, a great number of modern extensions and broad capabilities of Microsoft .NET Framework.
- Free, simple and powerful IDE.
- Built-in form designer for rapid development of Windows desktop applications.
- Free LGPLv3 license.
پی نوشت: برای داشتن نیوگت شخصی سایتهای نظیر Nuget Server و Myget ( به همراه پشتیبانی از مخازن npm و Bower ) هم این سرویس را ارائه میکنند. ولی باید هزینهی آن را پرداخت کنید. البته سایت GemFury مخازن رایگان مختلفی چون Nuget را نیز پشتیبانی میکند.
نصب بر روی یک سیستم شخصی یا لوکال
در اولین قدم، شما باید یک دایرکتوری را در سیستم خود درست کنید تا پکیجهای خود را داخل آن قرار دهید. پنجرهی Package manager Settings را باز کنید و در آن گزینهی Package Sources را انتخاب کنید. سپس در کادر باز شده، بر روی دکمهی افزودن، در بالا کلیک کنید تا در پایین کادر، از شما نام محل توزیع بسته و آدرس آن را بپرسد:
بعد از ورود اطلاعات، بر روی دکمهی Update کلیک کنید. از این پس این دایرکتوری، منبع پکیجهای شماست و برای دریافت پکیجها از این آدرس میتوانید از طریق منوی کشویی موجود در کنسول، پکیج جدید خودتان را انتخاب کنید:
اگر میخواهید میتوانید این دایرکتوری را به اشتراک بگذارید تا دیگر افراد حاضر در شبکهی محلی هم بتوانند آن را به عنوان منبع توزیع خود به سیستم اضافه کنند.
مرحلهی بعدی این است که از طریق ابزار خط فرمان نیوگت نسخه 3.3 پکیجهایتان را به دایرکتوری مربوطه انتقال دهید. نحوهی صدا زدن این دستور به شکل زیر است:
nuget init e:\nuget\ e:\nuget\test
nuget add GMap.Net.1.0.1.nupkg -source e:\nuget\test
ساخت منبع راه دور (اینترنت)
شما با استفاده از ویژوال استودیو و انجام چند عمل ساده میتوانید پکیجهای خودتان را مدیریت کنید. برای شروع، یک پروژهی تحت وب خام (Empty) را ایجاد کنید و در کنسول Nuget دستور زیر را وارد کنید:
Install-Package NuGet.Server
<appSettings> <!-- Set the value here to specify your custom packages folder. --> <add key="packagesPath" value="×\Packages" /> </appSettings>
(هر محلی که نصب کنید طبق الگوی مسیریابی، آدرس nuget را در انتها وارد کنید)
Dotnettips.info/nuget
در صورتی که قصد دارید مستقیما بستهای را به سمت سرور push کنید، از یک رمز عبور قدرتمند که آن را میتوانید در web.config، بخش apiKey وارد نمایید، استفاده کنید. اگر هم نمیخواهید، میتوانید در تگ RequiredApiKey در خصوصیت Value، مقدار false را وارد نمایید.
برای اینکار میتوانید از دستور زیر استفاده کنید:
nuget push GMap.Net.1.0.1.nupkg -source http://Dotenettips.info/nuget (ApiKey)
nuget setapikey -source https://www.dntips.ir/Nuget (ApiKey)
شرکت در وبینار شرکت تلریک
شرکت تلریک برای دوم سپتامبر در ساعت 7:30 دقیقه بعد از ظهر به وقت ایران وبیناری را ارائه میکند که از همین الان میتوانید در آن ثبت نام کنید. موضوع وبینار در مورد محصول test studio جهت بررسی و برطرف کردن مشکلات Kendo UI در حین کار است. مدرس این وبینار آقای جاش بریستو یکی از مدیران تلریک در استرالیا و یکی از مدیران سابق شرکت مایکروسافت است.
در مورد تست کارآیی مشخص نکردید که چه پلتفرمی مد نظر شما است. اگر دات نت مد نظر است، نرم افزار شرکت red gate در این زمینه حرف اول را میزند:
www.red-gate.com/Products/ants_profiler/index.htm
شرکت سازنده resharper هم یک محصول دیگر در این مورد دارد:
www.jetbrains.com/profiler/
در مورد سایر پلتفرمها هم کمابیش هست. profiler و code profiling را جستجو کنید.
تبدیل فایلهای pfx به snk
- در مورد تولید فایلهای pfx و snk یک مطلب نسبتا جامع در سایت داریم.
- به نظر من زمانیکه یک پروژه سورس باز است، امضا کردن اسمبلیهای آن آنچنان مفهومی ندارد چون دسترسی به سورس و حتی ارائه آن بر اساس اطمینان به جامعه مصرف کننده صورت میگیرد. خیلی خیلی کم هستند موارد سوء استفاده از اسمبلیهای امضاء شده به این صورت. مگر اینکه بحث پروژه کرنل لینوکس با تعداد مصرف کننده بالا و اهمیت امنیتی آن مطرح باشد که نیاز به امضای فایلهای باینری آن وجود داشته باشد.