در سال‌های اخیر شاهد فراگیرتر شدن رویکرد DDD و استفاده از آن در پروژه‌های Enterprise بوده ایم. بسیاری از شرکت‌ها از Entity Framework در پروژه‌های Domain-Driven خود نیز استفاده میکنند. در این مقاله قصد داریم تا به بررسی مشکلات EF و کمبود‌های آن برای پیاده سازی تکنیک‌های DDD بپردازیم.
PM> Install-Package DNTFrameworkCore.Web
public class BlogsController : CrudController<IBlogService, int, BlogModel>
{
public BlogsController(IBlogService service) : base(service)
{
}
protected override string CreatePermissionName => PermissionNames.Blogs_Create;
protected override string EditPermissionName => PermissionNames.Blogs_Edit;
protected override string ViewPermissionName => PermissionNames.Blogs_View;
protected override string DeletePermissionName => PermissionNames.Blogs_Delete;
protected override string ViewName => "_BlogModal";
} 
<form asp-action="@(Model.IsNew() ? "Create" : "Edit")" asp-controller="Blogs" asp-modal-form="BlogForm">
<div>
<input type="hidden" name="save-continue" value="true"/>
<input asp-for="RowVersion" type="hidden"/>
<input asp-for="Id" type="hidden"/>
<div>
<div>
<label asp-for="Title"></label>
<input asp-for="Title" autocomplete="off"/>
<span asp-validation-for="Title"></span>
</div>
</div>
<div>
<div>
<label asp-for="Url"></label>
<input asp-for="Url" type="url"/>
<span asp-validation-for="Url"></span>
</div>
</div>
</div>
...
</form> 
<div>
<a asp-modal-delete-link asp-model-id="@Model.Id" asp-modal-toggle="false"
asp-controller="Blogs" asp-action="Delete" asp-if="!Model.IsNew()" asp-permission="@PermissionNames.Blogs_Delete"
title="Delete Blog">
<i></i>
</a>
<a title="Refresh Blog" asp-if="!Model.IsNew()" asp-modal-link asp-modal-toggle="false"
asp-controller="Blogs" asp-action="Edit" asp-route-id="@Model.Id">
<i></i>
</a>
<a title="New Blog" asp-modal-link asp-modal-toggle="false"
asp-controller="Blogs" asp-action="Create">
<i></i>
</a>
<button type="button" data-dismiss="modal">
<i></i> Cancel
</button>
<button type="submit">
<i></i> Save Changes
</button>
</div> 
public class RoleModalViewModel : RoleModel
{
public IReadOnlyList<LookupItem> PermissionList { get; set; }
} protected override IActionResult RenderView(RoleModel role)
{
var model = _mapper.Map<RoleModalViewModel>(role);
model.PermissionList = ReadPermissionList();
return PartialView(ViewName, model);
} 
برای مدیریت سناریوهای Master-Detail به مانند قسمت مدیریت دسترسی‌ها در تب Permissions فرم بالا، امکاناتی در زیرساخت تعبیه شده است ولی پیاده‌سازی آن را به عنوان یک تمرین و با توجه به سری مطالب «Editing Variable Length Reorderable Collections in ASP.NET MVC» به شما واگذار می‌کنم.
نکته تکمیلی: برای ارسال اطلاعات اضافی به ویو Index متناظر با یک موجودیت می‌توانید متد RenderIndex را به شکل زیر بازنویسی کنید:
protected override IActionResult RenderIndex(IPagedQueryResult<RoleReadModel> model)
{
var indexModel = new RoleIndexViewModel
{
Items = model.Items,
TotalCount = model.TotalCount,
Permissions = ReadPermissionList()
};
return Request.IsAjaxRequest()
? (IActionResult) PartialView(indexModel)
: View(indexModel);
} مدل RoleIndexViewModel استفاده شده در تکه کد بالا نیز به شکل زیر خواهد بود:
public class RoleIndexViewModel : PagedQueryResult<RoleReadModel>
{
public IReadOnlyList<LookupItem> Permissions { get; set; }
}
فرآیند بارگذاری یک پارشال‌ویو در مودال
به عنوان مثال برای استفاده از مودال‌های بوت استرپ، ایده کار به این شکل است که یک مودال را به شکل زیر در فایل Layout قرار دهید:
<div class="modal fade" @*tabindex="-1"*@ id="main-modal" data-keyboard="true" data-backdrop="static" role="dialog" aria-hidden="true">
<div class="modal-dialog modal-dialog-centered" role="document">
<div class="modal-content">
<div class="modal-body">
Loading...
</div>
</div>
</div>
</div> سپس در زمان کلیک بروی یک دکمه Ajaxای، ابتدا main-modal را نمایش داده و بعد از دریافت پارشال‌ویو از سرور، آن را با محتوای modal-content جایگزین می‌کنیم. به همین دلیل Tag Halperهای مطرح شده در مطلب جاری، callbackهای failure/complete/success متناظر با unobtrusive-ajax را نیز مقداردهی میکنند. برای این منظور نیاز است تا متدهای جاوااسکریپتی زیر نیز در سطح شیء window تعریف شده باشند:
/*---------------------------------- asp-modal-link ---------------------------*/
window.handleModalLinkLoaded = function (data, status, xhr) {
prepareForm('#main-modal.modal form');
};
window.handleModalLinkFailed = function (xhr, status, error) {
//....
};
/*---------------------------------- asp-modal-form ---------------------------*/
window.handleModalFormBegin = function (xhr) {
$('#main-modal a').addClass('disabled');
$('#main-modal button').attr('disabled', 'disabled');
};
window.handleModalFormComplete = function (xhr, status) {
$('#main-modal a').removeClass('disabled');
$('#main-modal button').removeAttr('disabled');
};
window.handleModalFormSucceeded = function (data, status, xhr) {
if (xhr.getResponseHeader('Content-Type') === 'text/html; charset=utf-8') {
prepareForm('#main-modal.modal form');
} else {
hideMainModal();
}
};
window.handleModalFormFailed = function (xhr, status, error, formId) {
if (xhr.status === 400) {
handleBadRequest(xhr, formId);
}
};
الگوی استراتژی (Strategy) اجازه میدهد که یک الگوریتم در یک کلاس بسته بندی شود و در زمان اجرا برای تغییر رفتار یک شیئ تعویض شود.برای مثال فرض کنید که ما در حال طراحی یک برنامه مسیریابی برای یک شبکه هستیم. همانطوریکه می‌دانیم برای مسیر یابی الگوریتم‌های مختلفی وجود دارد که هر کدام دارای مزایا و معایبی هستند. و با توجه به وضعیت موجود شبکه یا عملی که قرار است انجام پذیرد باید الگوریتمی را که دارای بالاترین کارائی است انتخاب کنیم. همچنین این برنامه باید امکانی را به کاربر بدهد که کارائی الگوریتم‌های مختلف را در یک شبکه فرضی بررسی کنید. حالا طراحی پیشنهادی شما برای این مسئله چست؟
دوباره فرض کنید که در مثال بالا در بعضی از الگوریتم‌ها نیاز داریم که گره‌های شبکه را بر اساس فاصله‌ی آنها از گره مبداء مرتب کنیم. دوباره برای مرتب سازی الگوریتم‌های مختلف وجود دارد و هر کدام در شرایط خاص، کارائی بهتری نسبت به الگوریتم‌های دیگر دارد. مسئله دقیقا شبیه مسئله بالا است و این مسله می‌توانند دارای طراحی شبیه مسله بالا باشد. پس اگر ما بتوانیم یک طراحی خوب برای این مسئله ارائه دهیم می‌توانیم این طراحی را برای مسائل مشابه به کار ببریم.
هر کدام از ما می‌توانیم نسبت به درک خود از مسئله و سلیقه کاری، طراح‌های مختلفی برای این مسئله ارائه دهیم. اما یک طراحی که می‌تواند یک جواب خوب و عالی باشد، الگوی استراتژی است که توانسته است بارها و بارها به این مسئله پاسخ بدهد.
الگوی استراتژی گزینه مناسبی برای مسائلی است که می‌توانند از چندین الگوریتم مختلف به مقصود خود برسند.
نمودار UML الگوی استراتژی به صورت زیر است :
اجازه بدهید، شیوه کار این الگو را با مثال مربوط به مرتب سازی بررسی کنیم. فرض کنید که ما تصمیم گرفتیم که از سه الگویتم زیر برای مرتب سازی استفاده کنیم.
ما برای مرتب سازی در این برنامه دارای سه استراتژی هستیم. که هر کدام را به عنوان یک کلاس جداگانه در نظر می‌گیریم (همان کلاس‌های ConcreteStrategy ). برای اینکه کلاس Client بتواند به سادگی یک از استراتژی‌ها را انتخاب کنید بهتر است که تمام کلاس‌های استراتزی دارای اینترفیس مشترک باشند. برای این کار می‌توانیم یک کلاس abstract تعریف کنیم و ویژگیهای مشترک کلاس‌های استراتژی را در آن قرار دهیم و کلاس‌های استراتژی آنها را به ارث ببرند(همان کلاس Strategy ) و پیاده سازی کنند.
در زیل کلاس Abstract که کل کلاس‌های استراتژی از آن ارث می‌برند را مشاهده می‌کنید :
abstract class SortStrategy
{
public abstract void Sort(ArrayList list);
} class QuickSort : SortStrategy
{
public override void Sort(ArrayList list)
{
// الگوریتم مربوطه
}
} کلاس مربوط به ShellSort
class ShellSort : SortStrategy
{
public override void Sort(ArrayList list)
{
// الگوریتم مربوطه
}
} class MergeSort : SortStrategy
{
public override void Sort(ArrayList list)
{
// الگوریتم مربوطه
}
} class SortedList
{
private ArrayList list = new ArrayList();
private SortStrategy sortstrategy;
public void SetSortStrategy(SortStrategy sortstrategy)
{
this.sortstrategy = sortstrategy;
}
public void Add(string name)
{
list.Add(name);
}
public void Sort()
{
sortstrategy.Sort(list);
}
} 
using System.Web.Http;
namespace MvcApplication1.Controllers
{
public class ValuesController : ApiController
{
// GET api/values/5
public string Get(int id)
{
return string.Format("You entered: {0}", id);
}
}
}
در اینجا نتیجه، عبارت "You entered: 3" است که به صورت یک متن ساده برگشت داده شده است.
ایجاد یک پروژه‌ی Web API
در Visual Studio، مسیر ذیل را طی کنید.
File> New> Project> Installed Templates> Visual C#> Web> ASP.NET MVC 4 Web Application
نام پروژه را HelloWebAPI بگذارید و بر روی دکمه‌ی OK کلیک کنید (شکل ذیل)
اضافه کردن مدل
مدل، شی ای است که نمایانگر داده‌ها در برنامه است. Web API می‌تواند به طور خودکار، مدل را به فرمت JSON، XML یا فرمت دلخواهی که خود می‌توانید برای آن ایجاد کنید تبدیل و سپس داده‌های تبدیل شده را در بدنه‌ی پاسخ HTTP به Client ارسال کند. تا زمانی که Client بتواند فرمت دریافتی را بخواند، می‌تواند از آن استفاده کند. بیشتر Clientها می‌توانند فرمت JSON یا XML را پردازش کنند. به علاوه، Client می‌تواند نوع فرمت درخواستی از Server را با تنظیم مقدار هدر Accept در درخواست ارسالی تعیین کند. اجازه بدهید کار خود را با ایجاد یک مدل ساده که نمایانگر یک محصول است آغاز کنیم.
بر روی پوشه‌ی Models کلیک راست کرده و از منوی Add، گزینه‌ی Class را انتخاب کنید.
نام کلاس را Product گذاشته و کدهای ذیل را در آن بنویسید.
namespace HelloWebAPI.Models
{
public class Product
{
public int Id { get; set; }
public string Name { get; set; }
public string Category { get; set; }
public decimal Price { get; set; }
}
}
مدل ما، چهار Property دارد که در کدهای قبل ملاحظه می‌کنید.
اضافه کردن Controller
در پروژه ای که با استفاده از قالب پیش فرض Web API ایجاد می‌شود، دو Controller نیز به طور خودکار در پروژه‌ی Controller قرار می‌گیرند:
توجه: Controllerها در Web API بسیار شبیه به Controllerها در ASP.NET MVC هستند، با این تفاوت که به جای کلاس Controller، از کلاس ApiController ارث می‌برند و بزرگترین تفاوتی که در نگاه اول در متدهای این نوع کلاس‌ها به چشم می‌خورد این است که به جای برگشت Viewها، داده برگشت می‌دهند.
کلاس ValuesController را حذف و یک Controller به پروژه اضافه کنید. بدین منظور، بر روی پوشه‌ی Controllers، کلیک راست کرده و از منوی Add، گزینه‌ی Controller را انتخاب کنید.
توجه: در ASP.NET MVC 4 می‌توانید بر روی هر پوشه‌ی دلخواه در پروژه کلیک راست کرده و از منوی Add، گزینه‌ی Controller را انتخاب کنید. پیشتر فقط با کلیک راست بر روی پوشه‌ی Controller، این گزینه در دسترس بود. حال می‌توان کلاس‌های مرتبط با Controllerهای معمول را در یک پوشه و Controllerهای مربوط به قابلیت Web API را در پوشه‌ی دیگری قرار داد.
نام Controller را ProductsController بگذارید، از قسمت Template، گزینه‌ی Empty API Controller را انتخاب و بر روی دکمه‌ی OK کلیک کنید (شکل ذیل).
فایلی با نام ProductsController.cs در پوشه‌ی Controllers قرار می‌گیرد. آن را باز کنید و کدهای ذیل را در آن قرار دهید.
namespace HelloWebAPI.Controllers
{
using System;
using System.Collections.Generic;
using System.Linq;
using System.Net;
using System.Net.Http;
using System.Web.Http;
using HelloWebAPI.Models;
public class ProductsController : ApiController
{
Product[] products = new Product[]
{
new Product { Id = 1, Name = "Tomato Soup", Category = "Groceries", Price = 1.39M },
new Product { Id = 2, Name = "Yo-yo", Category = "Toys", Price = 3.75M },
new Product { Id = 3, Name = "Hammer", Category = "Hardware", Price = 16.99M }
};
public IEnumerable<Product> GetAllProducts()
{
return products;
}
public Product GetProductById(int id)
{
var product = products.FirstOrDefault((p) => p.Id == id);
if (product == null)
{
var resp = new HttpResponseMessage(HttpStatusCode.NotFound);
throw new HttpResponseException(resp);
}
return product;
}
public IEnumerable<Product> GetProductsByCategory(string category)
{
return products.Where(
(p) => string.Equals(p.Category, category,
StringComparison.OrdinalIgnoreCase));
}
}
}
برای ساده نگهداشتن مثال، لیستی از محصولات را در یک آرایه قرار داده ایم اما واضح است که در یک پروژه‌ی واقعی، این لیست از پایگاه داده بازیابی می‌شود. در مورد کلاس‌های HttpResponseMessage و HttpResponseException بعداً توضیح می‌دهیم.
در کدهای Controller قبل، سه متد تعریف شده اند:
تمام شد! حال شما یک وب سرویس با استفاده از Web API ایجاد کرده اید. هر یک از متدهای قبل در Controller، به یک آدرس به شرح ذیل تناظر دارند.
GetAllProducts به api/products/
GetProductById به api/products/id/
GetProductsByCategory به api/products/?category=category/
در آدرس‌های قبل، id و category، مقادیری هستند که همراه با آدرس وارد می‌شوند و در پارامترهای متناظر خود در متدهای مربوطه قرار می‌گیرند. یک Client می‌تواند هر یک از متدها را با ارسال یک درخواست از نوع GET اجرا کند.
در قسمت بعد، کار خود را با تست پروژه و نحوه‌ی تعامل jQuery با آن ادامه می‌دهیم.
public class MyApiType
{
private object _loadedResource;
private object _someProperty;
public MyApiType()
{
_loadedResource = LoadResource();
if (_loadedResource == null) throw new InvalidOperationException();
}
public object SomeProperty
{
get
{
return _someProperty;
}
set
{
if (value == null) throw new ArgumentNullException();
_someProperty = value;
}
}
} public class MyApiType
{
private object _loadedResource = LoadResource() ?? throw new InvalidOperationException();
private object _someProperty;
public object SomeProperty
{
get
{
return _someProperty;
}
set
{
_someProperty = value ?? throw new ArgumentNullException();
}
}
} public class MyApiType
{
private object _loadedResource = LoadResource() ?? throw new InvalidOperationException();
private object _someProperty;
public object SomeProperty
{
get => _someProperty;
set => _someProperty = value ?? throw new ArgumentNullException();
}
} public partial class ShippingAddressPage
{
private readonly IWebDriver driver;
public ShippingAddressPage(IWebDriver driver)
{
if (driver == null)
{
throw new ArgumentNullException(nameof(driver));
}
this.driver = driver;
}
} public partial class ShippingAddressPage
{
private readonly IWebDriver driver;
public ShippingAddressPage(IWebDriver driver) =>
this.driver = driver ?? throw new ArgumentNullException(nameof(driver));
} private static int ThrowUsageInAnExpression(int value = 40)
{
return value < 20 ? value : throw new ArgumentOutOfRangeException("Argument value must be less than 20");
} public static void LogExpression<T>(
T value,
[CallerArgumentExpression("value")] string expression = null)
{
Console.WriteLine($"{expression}: {value}");
} var person = new Person("Vahid", "N.");
LogExpression(person.FirstName); person.FirstName: Vahid
LogExpression(person.FirstName, "person.FirstName");
public static void EnsureArgumentIsNotNull<T>(
T value,
[CallerArgumentExpression("value")] string expression = null)
{
if (value is null)
throw new ArgumentNullException(expression);
}
public static void Foo(string name)
{
EnsureArgumentIsNotNull(name); // if name is null, throws ArgumentNullException: "Value cannot be null. (Parameter 'name')"
...
} if (name is null)
{
throw new ArgumentNullException(nameof(name));
} ArgumentNullException.ThrowIfNull(name);
public static void ThrowIfNull(
[NotNull] object? argument,
[CallerArgumentExpression("argument")] string? paramName = null) 
