public void SqlDataReader(string connectionString, string sql, params object[] parametersValues)
مطابق با ویکی پدیا، سطوح
دسترسی مشخص می‌کند که کدام کاربران یا سیستم پردازش اجازه دسترسی به اشیاء را
دارند(Authentication)، همچنین چه عملیات‌هایی بر روی اشیاء
مجازند که اجرا شوند(Authorization).
در مورد جوملا، ما دو جنبه جدا برای سطوح دسترسی
داریم:
1.
کدام کاربران به چه بخش‌هایی می‌توانند دسترسی
داشته باشند؟ برای مثال، انتخاب یک منو برای کدام کاربر فعال خواهد بود؟
2.
چه عملیات (یا اقداماتی) کاربر می‌تواند بر روی اشیاء
داشته باشد؟ برای مثال، آیا کاربر می‌تواند یک مطلب را ارسال یا ویرایش کند؟
ماهیت‌های موجود در سیستم :
·
کاربران
کاربر
می‌تواند به گروه‌های مختلفی اختصاص یابد.
·
گروه‌ها کاربری
شامل
مجوزهایی به صورت پیش فرض می‌باشند که این مجوزها را از سطوح بالایی نیز به ارث می‌برند.
·
سطوح دسترسی
شامل
یک یا چند گروه کاربری میباشد و سطوح دسترسی به محتواهای سایت نسبت داده می‌شود
یعنی اگر یک مطلب دارای سطح دسترسی عمومی باشد آنگاه تمامی گروه‌های کاربری
که در عمومی وجود دارند می‌توانند مطلب را مشاهده کنند.
·
عملیات و مجوزها
به
صورت پیش فرض یک سری عملیات در سیستم تعریف شده است شامل ویرایش ، حذف و غیره که
برای هر گروه کاربری (تعدادی گروه کاربری به صورت پیش فرض در سیستم تعریف شده است)
به صورت پیش فرض مجوزهایی در نظر گرفته شده است که این مجوزها قابلیت ارث بری از
والد گروه به فرزند رانیز دارا میباشد پس با این حساب همیشه در جوملا والد از سطح
دسترسی پایین‌تری نسبت به فرزند برخوردار میباشد.
اما
باید گفت در جوملا به ازای هر
کامپوننت نیز می‌توان این مجوزها را به ازای گروه‌های مختلف تغییر داد در این جا
هم هر کامپوننت دارای مجوز‌های پیش فرضی میباشد که در هنگام نصب کامپوننت برای
آن در نظر گرفته می‌شود.
جداول این سیستم :
: users جدول کاربران
usergroups : جدول گروه‌های کاری یا همان نقش‌های کاربری
user_usergroup_map : جدول واسط بین کاربران و گروه‌های کاری به منظور ایجاد
رابطه‌ی چند به چند (n:n)
assets : این جدول که از جوملا 1.6 به بعد به دیتابیس جوملا افزوده
شده است مهمترین جدول در این سیستم میباشد . که در آن به ازای هر جز که سطح
دسترسی باید برای آن لحاظ گردد یک سطر در نظر گرفته می‌شود که این سطر باتوجه به
افزایش اجزا سیستم تغییر و به صورت داینامیک به جدول اضافه می‌گردد ضمنا این سطور
قابلیت ارث بری از یکدیگر را نیز دارا می‌باشند. در هر بک از سطرها فیلدی به نام rulsوجود دارد محتوای این فیلد از نوع داده ای json میباشد با یک
مثال شاید بهتر بتوان توضیح داد :
محتوای
فیلد کامپوننت بنر :
{"core.admin":{"9":1,"7":1},"core.manage":{"6":1},"core.create":[],"core.delete":[],"core.edit}
در این جا “core.admin” مجوز دسترسی مدیریتی به این کامپوننت میباشد که
گروه‌های کاری شماره 7 و 9 دارای چنین دسترسی می‌باشند . ضمنا عملیات‌های "core.create" از سطوح
بالاتر یا همان سطر والد خود ارث بری می‌کند.
Viewlevel : در این جدول سطوح دسترسی تعریف شده اند مهمترین فیلد این
جدول نیز rulsنام دارد و حاوی id گروه
هایی است که به این سطح دسترسی ، دسترسی دارند.
به طور مثال سطح دسترسی ثبت نام شده حاوی [6,2,8] میباشد یعنی گروه‌های کاری با idهای مورد نظر می‌توانند به محتواهای با سطح دسترسی ثبت نام شده دسترسی داشته باشند.
دیاگرام جداول :
using System;
namespace MvcApplication8.Models
{
public class Employee
{
public int Id { set; get; }
public string Name { set; get; }
public decimal Salary { set; get; }
public string Address { set; get; }
public bool IsMale { set; get; }
public DateTime AddDate { set; get; }
}
}
using System;
using System.Web.Mvc;
using MvcApplication8.Models;
namespace MvcApplication8.Controllers
{
public class EmployeeController : Controller
{
public ActionResult Create()
{
var employee = new Employee { AddDate = DateTime.Now };
return View(employee);
}
}
}
@model MvcApplication8.Models.Employee
@{
ViewBag.Title = "Create";
}
<h2>Create An Employee</h2>
@using (Html.BeginForm(actionName: "Create", controllerName: "Employee"))
{
@Html.EditorForModel()
<input type="submit" value="Save" />
}
using System;
using System.ComponentModel;
using System.ComponentModel.DataAnnotations;
using System.Web.Mvc;
namespace MvcApplication8.Models
{
public class Employee
{
//[ScaffoldColumn(false)]
[HiddenInput(DisplayValue=false)]
public int Id { set; get; }
public string Name { set; get; }
[DisplayName("Annual Salary ($)")]
public decimal Salary { set; get; }
public string Address { set; get; }
[DisplayName("Is Male?")]
public bool IsMale { set; get; }
[DisplayName("Start Date")]
[DataType(DataType.Date)]
public DateTime AddDate { set; get; }
}
}
[DataType(DataType.MultilineText)]
[DisplayName("Gender")]
[UIHint("GenderOptions")]
public bool IsMale { set; get; }
@model bool
<p>@Html.RadioButton("", false, !Model) Female</p>
<p>@Html.RadioButton("", true, Model) Male</p>
@model Enum
@Html.DropDownListFor(m => m, Enum.GetValues(Model.GetType())
.Cast<Enum>()
.Select(m => {
string enumVal = Enum.GetName(Model.GetType(), m);
return new SelectListItem() {
Selected = (Model.ToString() == enumVal),
Text = enumVal,
Value = enumVal
};
}))
[UIHint("Enum")]
[DisplayFormat(NullDisplayText = "-")]
[DisplayFormat(DataFormatString = "{0:n}")]
[DisplayFormat(DataFormatString = "{0:n}", ApplyFormatInEditMode = true)]
using System;
using System.Collections.Generic;
namespace MvcApplication8.Models
{
public class Employees
{
public IList<Employee> CreateEmployees()
{
return new[]
{
new Employee { Id = 1, AddDate = DateTime.Now.AddYears(-3), Name = "Emp-01", Salary = 3000},
new Employee { Id = 2, AddDate = DateTime.Now.AddYears(-2), Name = "Emp-02", Salary = 2000},
new Employee { Id = 3, AddDate = DateTime.Now.AddYears(-1), Name = "Emp-03", Salary = 1000}
};
}
}
}
public ActionResult EmployeeList()
{
var list = new Employees().CreateEmployees();
return View(list);
}
@foreach (var item in Model) {
<tr>
<td>
@Html.DisplayFor(modelItem => item.Name)
</td>
<td>
@Html.DisplayFor(modelItem => item.Salary)
</td>
<td>
@Html.DisplayFor(modelItem => item.Address)
</td>
<td>
@Html.DisplayFor(modelItem => item.IsMale)
</td>
<td>
@Html.DisplayFor(modelItem => item.AddDate)
</td>
<td>
@Html.ActionLink("Edit", "Edit", new { id=item.Id }) |
@Html.ActionLink("Details", "Details", new { id=item.Id }) |
@Html.ActionLink("Delete", "Delete", new { id=item.Id })
</td>
</tr>
}
\Views\Employee\_EmployeeItem.cshtml
@model MvcApplication8.Models.Employee
<tr>
<td>
@Html.DisplayFor(x => x.Name)
</td>
<td>
@Html.DisplayFor(x => x.Salary)
</td>
<td>
@Html.DisplayFor(x => x.Address)
</td>
<td>
@Html.DisplayFor(x => x.IsMale)
</td>
<td>
@Html.DisplayFor(x => x.AddDate)
</td>
<td>
@Html.ActionLink("Edit", "Edit", new { id = Model.Id }) |
@Html.ActionLink("Details", "Details", new { id = Model.Id }) |
@Html.ActionLink("Delete", "Delete", new { id = Model.Id })
</td>
</tr>
@foreach (var item in Model) {
@Html.Partial("_EmployeeItem", item)
}
using System.Web.Mvc;
namespace MvcApplication8.Controllers
{
public class MenuController : Controller
{
[ChildActionOnly]
public ActionResult ShowMenu(string options)
{
return PartialView(viewName: "_ShowMenu", model: options);
}
}
}
@model string
<ul>
<li>
@Model
</li>
</ul>
@Html.Action(actionName: "ShowMenu", controllerName: "Menu",
routeValues: new { options = "some data..." })
@{ Html.RenderAction("About"); }
And not @Html.RenderAction("About")
@NgModule({
imports: [
CommonModule,
InjectionBeyondClassesRoutingModule
],
declarations: [TestProvidersComponent],
providers: [
{ provide: "API_BASE_HREF", useValue: "http://localhost:5000" },
{ provide: "APP_BASE_HREF", useValue: document.location.pathname },
{ provide: "IS_PROD", useValue: true },
{ provide: "APIKey", useValue: "XYZ1234ABC" },
{ provide: "Random", useValue: Math.random() },
{
provide: "emailApiConfig", useValue: Object.freeze({
apiKey: "email-key",
context: "registration"
})
},
{ provide: "languages", useValue: "en", multi: true },
{ provide: "languages", useValue: "fa", multi: true }
]
})
export class InjectionBeyondClassesModule { } import { Component, OnInit, Inject } from "@angular/core";
import { inject } from "@angular/core/testing";
@Component({
selector: "app-test-providers",
templateUrl: "./test-providers.component.html",
styleUrls: ["./test-providers.component.css"]
})
export class TestProvidersComponent implements OnInit {
constructor(
@Inject("API_BASE_HREF") public apiBaseHref: string,
@Inject("APP_BASE_HREF") public appBaseHref: string,
@Inject("IS_PROD") public isProd: boolean,
@Inject("APIKey") public apiKey: string,
@Inject("Random") public random: string,
@Inject("emailApiConfig") public emailApiConfig: any,
@Inject("languages") public languages: string[]
) { }
ngOnInit() {
}
} <h1>
Injection Beyond Classes
</h1>
<div class="alert alert-info">
<ul>
<li>API_BASE_HREF: {{apiBaseHref}}</li>
<li>APP_BASE_HREF: {{appBaseHref}}</li>
<li>IS_PROD: {{isProd}}</li>
<li>APIKey: {{apiKey}}</li>
<li>Random-1: {{random}}</li>
<li>Random-2: {{random}}</li>
<li>emailApiConfig {{emailApiConfig | json}}</li>
<li>languages: {{languages | json}}</li>
</ul>
</div> 
import { InjectionToken } from "@angular/core";
export let APP_CONFIG = new InjectionToken<string>("this.module.config");
export interface IThisModuleConfig {
apiEndpoint: string;
}
export const ThisModuleConfig: IThisModuleConfig = {
apiEndpoint: "http://localhost:45043/api/"
}; import { InjectionToken } from '@angular/core';
export const EmailService1 = new InjectionToken<string>("EmailService");
export const EmailService2 = new InjectionToken<string>("EmailService");
console.log(EmailService1 === EmailService2); // false import { ThisModuleConfig, APP_CONFIG } from "./thismodule.config";
@NgModule({
providers: [
{ provide: APP_CONFIG, useValue: ThisModuleConfig }
]
})
export class InjectionBeyondClassesModule { } import { IThisModuleConfig, APP_CONFIG } from "./../thismodule.config";
@Component()
export class TestProvidersComponent implements OnInit {
constructor(
@Inject(APP_CONFIG) public config: IThisModuleConfig
) { }
ngOnInit() {
}
} @NgModule({
providers: [
// ------ useFactory
{ provide: "BASE_URL", useFactory: getBaseUrl },
{ provide: "RandomFactory", useFactory: randomFactory }
]
})
export class InjectionBeyondClassesModule { }
export function getBaseUrl() {
return document.getElementsByTagName("base")[0].href;
}
export function randomFactory() {
return Math.random();
} export class TestProvidersComponent implements OnInit {
constructor(
@Inject("BASE_URL") public baseUrl: string,
@Inject("RandomFactory") public randomFactory: string
) { } import { HttpClient } from "@angular/common/http";
import { Injectable } from "@angular/core";
@Injectable()
export class CarService {
constructor(private http: HttpClient) { }
} import { CarService } from "./car.service";
import { HttpClient } from "@angular/common/http";
@NgModule({
providers: [
// ------ useFactory
{ provide: "Car_Service", useFactory: carServiceFactory, deps: [HttpClient] }
]
})
export class InjectionBeyondClassesModule { }
export function carServiceFactory(http: HttpClient) {
return new CarService(http);
} import { CarService } from "./car.service";
@NgModule({
providers: [
// ------ useClass
{ provide: "Car_Service_Name1", useClass: CarService },
]
})
export class InjectionBeyondClassesModule { } import { CarService } from "./car.service";
@NgModule({
providers: [
CarService
]
})
export class InjectionBeyondClassesModule { } import { CarService } from "./car.service";
@NgModule({
providers: [
// ------ useClass
{ provide: "Car_Service_Name1", useClass: CarService },
// ------ useExisting
{ provide: "Car_Service_Token2", useExisting: "Car_Service_Name1" },
]
})
export class InjectionBeyondClassesModule { } 
namespace ShowAlertSignalR.Models
{
public class Product
{
public int Id { get; set; }
public string Title { get; set; }
public string Description { get; set; }
public float Price { get; set; }
public Category Category { get; set; }
}
public enum Category
{
[Display(Name = "دسته بندی اول")]
Cat1,
[Display(Name = "دسته بندی دوم")]
Cat2,
[Display(Name = "دسته بندی سوم")]
Cat3
}
} namespace ShowAlertSignalR.Models
{
public class ProductDbContext : DbContext
{
public ProductDbContext() : base("productSample")
{
Database.Log = sql => Debug.Write(sql);
}
public DbSet<Product> Products { get; set; }
}
} [HttpPost]
[ValidateAntiForgeryToken]
public ActionResult Create(Product product)
{
if (ModelState.IsValid)
{
db.Products.Add(product);
db.SaveChanges();
return RedirectToAction("Index");
}
return View(product);
} public ActionResult Index(bool notifyUsers = false)
{
ViewBag.NotifyUsers = notifyUsers;
return View(db.Products.ToList());
} [HttpPost]
[ValidateAntiForgeryToken]
public ActionResult Create(Product product)
{
if (ModelState.IsValid)
{
db.Products.Add(product);
db.SaveChanges();
return RedirectToAction("Index", new { notifyUsers = true });
}
return View(product);
} namespace ShowAlertSignalR.Hubs
{
public class NotificationHub : Hub
{
public void SendNotification()
{
Clients.Others.ShowNotification();
}
}
} @section scripts
{
<script src="~/Scripts/jquery.signalR-2.0.2.min.js"></script>
<script src="~/signalr/hubs"></script>
<script>
var notify = $.connection.notificationHub;
notify.client.showNotification = function() {
$('#result').append("<div class='alert alert-info alert-dismissable'>" +
"<button type='button' class='close' data-dismiss='alert' aria-hidden='true'>×</button>" +
"رکورد جدیدی هم اکنون ثبت گردید، برای مشاهده آن صفحه را بروزرسانی کنید" + "</div>");
};
$.connection.hub.start().done(function() {
@{
if (ViewBag.NotifyUsers)
{
<text>notify.server.sendNotification();</text>
}
}
});
</script>
} 
همانطور که در تصویر فوق مشاهده می‌کنید، سورس کد توسط کامپایلر دات نت به exe و یا dll کامپایل می‌شود. کامپایلر JIT تنها متدهایی را که در زمان اجرا(runtime) فراخوانی می‌شوند را کامپایل می‌کند. در دات نت فریم ورک سه نوع JIT Compilation داریم:
Normal JIT Compilation
در این نوع کامپایل، متدها در زمان فراخوانی در زمان اجرا کامپایل می‌شوند. بعد از اجرا، متد داخل حافظه ذخیره می‌شود. به متدهای ذخیره شده در حافظه jitted گفته می‌شود. دیگر نیازی به کامپایل متد jit شده نیست. در فراخوانی بعدی، متد مستقیماً از حافظه کش در دسترس خواهد بود.
Econo JIT Compilation
این نوع کامپایل شبیه به حالت Normal JIT است با این تفاوت که متدها بلافاصله بعد از اجرا از حافظه حذف می‌شوند.
Pre-JIT Compilation
یکی دیگر از حالت‌های کامپایل برنامه‌های دات نتی Pre-JIT Compilation می باشد. در این حالت به جای متدهای مورد استفاده، کل اسمبلی کامپایل می‌شود. در دات نت می‌توان اینکار را توسط Ngen.exe یا (Native Image Generator) انجام داد. تمام دستورالعمل‌های CIL قبل از اجرا به کد محلی(Native Code) کامپایل می‌شوند. در این حالت runtime می‌تواند از native images به جای کامپایلر JIT استفاده کند. این نوع کامپایل عملیات تولید کد را در زمان اجرای برنامه به زمان Installation منتقل می‌کند، در اینصورت برنامه نیاز به یک Installer برای اینکار دارد.
Multicore JIT
در دات نت فریم ورک 4.5 یک راه حل جایگزین دیگر برای بهینه سازی و بهبود سرعت اجرای برنامه‌های دات نت وجود دارد. همانطور که عنوان شد Ngen.exe برای در دسترس بودن نیاز به Installer برای برنامه دارد. توسط Multicore JIT متدها بر روی دو هسته به صورت موازی کامپایل می‌شوند، در اینصورت می‌توانید تا 50 درصد از JIT Time صرفه جویی کنید.
Multicore JIT همچنین می‌تواند باعث بهبود سرعت در برنامه‌های WPF شود. در نمودار زیر می‌توانید حالت‌های استفاده و عدم استفاده از Multicore JIT را در سه برنامه WPF نوشته شده مشاهده کنید.
Multicore JIT در عمل
Multicore JIT از دو مد عملیاتی استفاده می‌کند: مد ثبت(Recording mode)، مد بازپخش(Playback mode)
در حالت ثبت کامپایلر JIT هر متدی که نیاز به کامپایل داشته باشد را رکورد می‌کند. بعد از اینکه CLR تعیین کند که اجرای برنامه به اتمام رسیده است، تمام متدهایی که اجرا شده اند را به صورت یک پروفایل بر روی دیسک ذخیره می‌کند.
هنگامیکه Multicore JIT فعال می‌شود، با اولین اجرای برنامه، حالت ثبت مورد استفاده قرار می‌گیرد. در اجراهای بعدی، از حالت بازپخش استفاده می‌شود. حالت بازپخش پروفایل را از طریق دیسک بارگیری کرده، و قبل از اینکه این اطلاعات توسط ترد اصلی مورد استفاده قرار گیرد، از آنها برای تفسیر (کامپایل) متدها در پیش‌زمینه استفاده می‌کند.
در نتیجه، ترد اصلی به کامپایل دیگری نیاز ندارد، در این حالت سرعت اجرای برنامه بیشتر می‌شود. حالت‌های ثبت و بازپخش تنها برای کامپیوترهایی با چندین هسته فعال می‌باشند.
استفاده از Multicore JIT
در برنامه‌های 4.5 ASP.NET و 5 Silverlight به صورت پیش فرض این ویژگی فعال میباشد. ازآنجائیکه این برنامه‌ها hosted application هستند؛ در نتیجه فضای مناسبی برای ذخیره سازی پروفایل در این نوع برنامه‌ها موجود میباشد. اما برای برنامه‌های Desktop این ویژگی باید فعال شود. برای اینکار کافی است دو خط زیر را به نقطه شروع برنامه تان اضافه کنید:
public App()
{
ProfileOptimization.SetProfileRoot(@"C:\MyAppFolder");
ProfileOptimization.StartProfile("Startup.Profile");
} توسط متد SetProfileRoot می‌توانیم مسیر ذخیره سازی پروفایل JIT را مشخص کنیم. در خط بعدی نیز توسط متد StartProfile نام پروفایل را برای فعال سازی Multicore JIT تعیین می‌کنیم. در این حالت در اولین اجرای برنامه پروفایلی وجود ندارد، Multicore JIT در حالت ثبت عمل می‌کند و پروفایل را در مسیر تعیین شده ایجاد می‌کند. در دومین بار اجرای برنامه CRL پروفایل را از اجرای قبلی برنامه بارگذاری می‌کند؛ در این حالت Multicore JIT به صورت بازپخش عمل می‌کند.
همانطور که عنوان شد در برنامه‌های ASP.NET 4.5 و Silverlight 5 قابلیت Multicore JIT به صورت پیش فرض فعال میباشد. برای غیر فعال سازی آن می‌توانید با تغییر فلگ profileGuidedOptimizations به None اینکار را انجام دهید:
<?xml version="1.0" encoding="utf-8" ?> <configuration> <!-- ... --> <system.web> <compilation profileGuidedOptimizations="None" /> <!-- ... --> </system.web> </configuration>