نظرات مطالب
راه اندازی StimulSoft Report در ASP.NET MVC
مانند مثال بالا می‌توانید به سطوح جزییات گزارش خود بیافزایید. به طور مثال مدل‌های زیر را در نظر بگیرید:
  public class CustomerServiceReport
  {
        public string ReportTitle { get; set; }
        public string ReportDate { get; set; }
        //...

        public List<CustomerRow> Customers { get; set; } = new List<CustomerRow>(); 
  }

 public class CustomerRow
 {
        public int CustomerId { get; set; }
        public string CustomerName { get; set; }
        public string Phone { get; set; }
        //...

        public List<ServiceRow> Services { get; set; } = new List<ServiceRow>();  
} public class ServiceRow { public int ServiceId { get; set; } public string ServiceName { get; set; } public int Count { get; set; } public long Price { get; set; } }
که در فایل mrt مربوط به گزارش به صورت زیر پیاده‌سازی می‌شود

در برنامه هم به صورت زیر دیتای مورد نیاز گزارش - به صورت نمونه - ایجاد می‌شود و در انتها با استفاده از RegBusinessObject و SynchronizeBusinessObjects به گزارش ثبت و ارسال می‌گردد.
var data = new CustomerServiceReport
{
    ReportDate = "1399/09/04",
    ReportTitle = "گزارش سرویس‌های مشتریان"
};

for (int i = 0; i < 5; i++)
{
    var customer = new CustomerRow
    {
        CustomerId = i + 1,
        CustomerName = $"مشتری شماره {i + 1}",
        Phone = "001122"
    };

    for (int j = 0; j < 3; j++)
    {
        var service = new ServiceRow
        {
            ServiceId = j + 1,
            ServiceName = $"سرویس شماره {j + 1}",
            Count = (j + 1) * 10,
            Price = (j + 1) * 10000
        };

        customer.Services.Add(service); //اضافه کردن سرویس به هر مشتری
    }

    data.Customers.Add(customer); // اضافه کردن مشتری به گزارش
}

var report = new StiReport();
report.RegBusinessObject("CustomerServiceReport", data);
report.Dictionary.SynchronizeBusinessObjects();

مطالب
غیرمعتبر کردن توکن و یا کوکی سرقت شده در برنامه‌های مبتنی بر ASP.NET Core
چند روز قبل، یکی از کانال‌های فنی معروف یوتیوب با بیش از 15 میلیون مشترک، هک و پاک شد! که داستان آن‌را در اینجا می‌توانید پیگیری کنید. در این هک، مهاجم در سعی اول، پیشنهاد پشتیبانی مالی از شبکه را داده و در ایمیل دوم، پس از جلب اعتماد اولیه، یک فایل به ظاهر PDF مفاد قرارداد را ارسال کرده که با کلیک بر روی آن، تمام کوکی‌های یوتیوب مالک کانال، سرقت و مورد سوء استفاده قرار گرفته! در یک چنین حالتی، مهم نیست که شما اعتبارسنجی دو مرحله‌ای را فعال کرده‌اید و یا از بهترین روش‌های رمزنگاری برای امن کردن اطلاعات کوکی و یا توکن خود استفاده کرده‌اید، همینقدر که اصل محتوای کوکی و یا توکن شما در اختیار شخص دیگری قرار گیرد، می‌تواند بدون نیاز به لاگین و دانستن کلمه‌ی عبور شما، بجای شما وارد سیستم شده و تغییرات دلخواهی را اعمال کند!
بنابراین سؤال اینجاست که ما (توسعه دهندگان) چگونه می‌توانیم یک چنین حملاتی را مشکل‌تر کنیم؟ در این مطلب روشی را در جهت سعی در غیرمعتبر کردن توکن‌ها و یا کوکی‌های سرقت شده، در برنامه‌های مبتنی بر ASP.NET Core بررسی خواهیم کرد.


توسعه‌ی یک سرویس تشخیص مرورگر و سیستم عامل شخص وارد شده‌ی به سیستم

یکی از روش‌های غیرممکن کردن یک چنین حملاتی، درج مشخصات سیستم عامل و مرورگر شخص وارد شده‌ی به سیستم، در کوکی و همچنین توکن صادر شده‌ی حاصل از اعتبارسنجی موفق است. سپس زمانیکه قرار است از اطلاعات این کوکی و یا توکن در برنامه استفاده شود، این اطلاعات را با اطلاعات درخواست جاری کاربر مقایسه کرده و در صورت عدم تطابق، درخواست او را برگشت می‌زنیم. برای مثال اگر عملیات لاگین، در ویندوز انجام شده و اکنون توکن و یا کوکی حاصل، در سیستم عامل اندروید در حاصل استفاده‌است، یعنی ... این عملیات مشکوک است و باید خاتمه یابد و کاربر باید مجبور به لاگین مجدد شود و نه اعتبارسنجی خودکار بدون زحمت!
برای این منظور می‌توان از کتابخانه‌ی UA-Parser استفاده کرد و توسط آن سرویس زیر را توسعه داد:
using System.Security.Claims;
using Microsoft.AspNetCore.Http;
using Microsoft.Net.Http.Headers;
using UAParser;

namespace ASPNETCore2JwtAuthentication.Services;

/// <summary>
///     To invalidate an old user's token from a new device
/// </summary>
public class DeviceDetectionService : IDeviceDetectionService
{
    private readonly IHttpContextAccessor _httpContextAccessor;
    private readonly ISecurityService _securityService;

    public DeviceDetectionService(ISecurityService securityService, IHttpContextAccessor httpContextAccessor)
    {
        _securityService = securityService ?? throw new ArgumentNullException(nameof(securityService));
        _httpContextAccessor = httpContextAccessor ?? throw new ArgumentNullException(nameof(httpContextAccessor));
    }

    public string GetCurrentRequestDeviceDetails() => GetDeviceDetails(_httpContextAccessor.HttpContext);

    public string GetDeviceDetails(HttpContext context)
    {
        var ua = GetUserAgent(context);
        if (ua is null)
        {
            return "unknown";
        }

        var client = Parser.GetDefault().Parse(ua);
        var deviceInfo = client.Device.Family;
        var browserInfo = $"{client.UA.Family}, {client.UA.Major}.{client.UA.Minor}";
        var osInfo = $"{client.OS.Family}, {client.OS.Major}.{client.OS.Minor}";
        //TODO: Add the user's IP address here, if it's a banking system.
        return $"{deviceInfo}, {browserInfo}, {osInfo}";
    }

    public string GetDeviceDetailsHash(HttpContext context) =>
        _securityService.GetSha256Hash(GetDeviceDetails(context));

    public string GetCurrentRequestDeviceDetailsHash() => GetDeviceDetailsHash(_httpContextAccessor.HttpContext);

    public string GetCurrentUserTokenDeviceDetailsHash() =>
        GetUserTokenDeviceDetailsHash(_httpContextAccessor.HttpContext?.User.Identity as ClaimsIdentity);

    public string GetUserTokenDeviceDetailsHash(ClaimsIdentity claimsIdentity)
    {
        if (claimsIdentity?.Claims == null || !claimsIdentity.Claims.Any())
        {
            return null;
        }

        return claimsIdentity.FindFirst(ClaimTypes.System)?.Value;
    }

    public bool HasCurrentUserTokenValidDeviceDetails() =>
        HasUserTokenValidDeviceDetails(_httpContextAccessor.HttpContext?.User.Identity as ClaimsIdentity);

    public bool HasUserTokenValidDeviceDetails(ClaimsIdentity claimsIdentity) =>
        string.Equals(GetCurrentRequestDeviceDetailsHash(), GetUserTokenDeviceDetailsHash(claimsIdentity),
                      StringComparison.Ordinal);

    private static string GetUserAgent(HttpContext context)
    {
        if (context is null)
        {
            return null;
        }

        return context.Request.Headers.TryGetValue(HeaderNames.UserAgent, out var userAgent)
                   ? userAgent.ToString()
                   : null;
    }
}
توضیحات:
اصل کار این سرویس در متد زیر رخ می‌دهد:
    public string GetDeviceDetails(HttpContext context)
    {
        var ua = GetUserAgent(context);
        if (ua is null)
        {
            return "unknown";
        }

        var client = Parser.GetDefault().Parse(ua);
        var deviceInfo = client.Device.Family;
        var browserInfo = $"{client.UA.Family}, {client.UA.Major}.{client.UA.Minor}";
        var osInfo = $"{client.OS.Family}, {client.OS.Major}.{client.OS.Minor}";
        //TODO: Add the user's IP address here, if it's a banking system.
        return $"{deviceInfo}, {browserInfo}, {osInfo}";
    }
در اینجا با استفاده از کتابخانه‌ی UA-Parser، سعی می‌کنیم تا جزئیات مرورگر و سیستم عامل شخص را تهیه کنیم. سپس در قسمت دیگری از این سرویس، این اطلاعات را هش می‌کنیم. از این جهت که هم حجم آن کاهش یابد و بی‌جهت کوکی و یا توکن ما را حجیم نکند و هم بررسی محتوای آن جهت شبیه سازی آن، غیرممکن شود. هر مشخصات دریافتی در حین لاگین، همواره یک هش مشخص و یکتا را دارد. به همین جهت متدهای هش کردن اطلاعات را هم در اینجا مشاهده می‌کنید. به علاوه‌ی متد HasUserTokenValidDeviceDetails که کار آن، دریافت Claim مرتبط با این اطلاعات، از کوکی و یا توکن جاری و مقایسه‌ی آن با اطلاعات Http Request جاری است. اگر این دو یکی نبودند، یعنی احتمال سوء استفاده‌ی از اطلاعات شخص، وجود دارد.


اضافه کردن اطلاعات مشخصات دستگاه کاربر به کوکی و یا توکن او

همانطور که عنوان شد، در متد HasUserTokenValidDeviceDetails، ابتدا مشخصات دستگاه موجود در کوکی و یا توکن دریافتی، استخراج می‌شود. به همین جهت نیاز است این مشخصات را دقیقا در حین لاگین موفق، به صورت یک Claim جدید، برای مثال از نوع ClaimTypes.System به مجموعه‌ی Claims کاربر اضافه کرد:
new(ClaimTypes.System, _deviceDetectionService.GetCurrentRequestDeviceDetailsHash(),
ClaimValueTypes.String, _configuration.Value.Issuer),


یکپارچه کردن DeviceDetectionService با اعتبارسنج‌های کوکی‌ها و توکن‌ها

پس از افزودن مشخصات سیستم کاربر وارد شده‌ی به سیستم، به صورت یک Claim جدید به توکن‌ها، روش اعتبارسنجی اطلاعات موجود در توکن رسیده، در رخ‌داد گردان OnTokenValidated است که امکان دسترسی به HttpContext و محتوای توکن را میسر می‌کند:
.AddJwtBearer(cfg =>
{
      cfg.Events = new JwtBearerEvents
      {
           OnTokenValidated = context =>
           {
               var tokenValidatorService = context.HttpContext.RequestServices.GetRequiredService<ITokenValidatorService>();
              return tokenValidatorService.ValidateAsync(context);
           },
       };
  });
و یا اگر از کوکی‌ها استفاده می‌کنید، معادل آن به صورت زیر است:
.AddCookie(options =>
{
    options.Events = new CookieAuthenticationEvents
    {
       OnValidatePrincipal = context =>
       {
         var cookieValidatorService = context.HttpContext.RequestServices.GetRequiredService<ICookieValidatorService>();
         return cookieValidatorService.ValidateAsync(context);
       }
    };
});

در کل تمام تغییرات مورد نیاز مرتبط را جهت یک برنامه‌ی تولید کننده‌ی JWT در اینجا و برای یک برنامه‌ی مبتنی بر کوکی‌ها در اینجا می‌توانید مشاهده کنید.
نظرات مطالب
افزودن و اعتبارسنجی خودکار Anti-Forgery Tokens در برنامه‌های Angular مبتنی بر ASP.NET Core
پاسخ دادن به این سؤال بدون مطالعه‌ی سورس https://github.com/aspnet/Antiforgery غیرممکن است. علت اینکه روش توضیح داده شده‌ی در این مطلب، برای حالت برنامه‌های دارای اعتبارسنجی کار نمی‌کند و خطای «The provided antiforgery token was meant for a different claims-based user than the current user» را دریافت می‌کنید، این صورت است:
 میان‌افزار طراحی شده‌ی در این مطلب، پیش از لاگین و با اولین درخواست تک صفحه‌ی برنامه، کوکی‌های antiforgery را دریافت می‌کند. اما ... سیستم antiforgery طوری طراحی شده‌است که پیش از تولید کوکی، مشخصات دقیق this.HttpContext.User را دریافت و هش می‌کند (لیست Claims آن‌را به صورت رشته در می‌آورد و هش SHA256 آن را محاسبه می‌کند). از این هش هم جهت تولید محتوای کوکی نهایی خود استفاده می‌کند. بنابراین در بار اولی که صفحه درخواست شده‌است، یک کوکی antiforgery مخصوص کاربر null و اعتبارسنجی نشده، تولید خواهد شد. بعد از آن پس از لاگین، اگر میان‌افزار یاد شده مجددا نیز فراخوانی شود، هیچ اتفاق خاصی رخ نخواهد داد. از این جهت که در طراحی متد GetAndStoreTokens آن، به ازای یک صفحه، فقط یکبار این کوکی تولید می‌شود و اگر هزار بار دیگر هم این متد را جهت برنامه‌ی تک صفحه‌ای خود فراخوانی کنیم، به این معنا نخواهد بود که مشخصات this.HttpContext.User را به کوکی جدیدی اضافه می‌کند؛ چون اصلا کوکی جدیدی را تولید نمی‌کند!

بنابراین راه حل نهایی به این صورت است:
الف) میان افزار AngularAntiforgeryTokenMiddleware فوق را حذف کنید. این میان‌افزار عملا کاربردی برای برنامه‌های SPA دارای اعتبارسنجی ندارد.
ب) امضای متد Login را به این صورت تغییر دهید که شامل IgnoreAntiforgeryToken باشد:
[AllowAnonymous]
[IgnoreAntiforgeryToken]
[HttpPost("[action]")]
public async Task<IActionResult> Login([FromBody] User loginUser)
از این جهت که نمی‌توانیم پیش از لاگین، درخواست تولید کوکی antiforgery را برای کاربر null صادر کنیم؛ چون این کوکی تا پایان عمر مرورگر تغییری نخواهد کرد.
ج) در متد لاگین، پس از تولید توکن‌ها، اکنون کار تولید کوکی را به صورت زیر انجام می‌دهیم:
private void regenerateAntiForgeryCookie(IEnumerable<Claim> claims)
{
    this.HttpContext.User = new ClaimsPrincipal(new ClaimsIdentity(claims, JwtBearerDefaults.AuthenticationScheme));
    var tokens = _antiforgery.GetAndStoreTokens(this.HttpContext);
    this.HttpContext.Response.Cookies.Append(
                  key: "XSRF-TOKEN",
                  value: tokens.RequestToken,
                  options: new CookieOptions
                  {
                      HttpOnly = false // Now JavaScript is able to read the cookie
                  });
}
در این‌جا لیست claims ایی را که در حین تولید توکن‌ها ایجاد کردیم، تبدیل به یک ClaimsPrincipal می‌کنیم تا بتوانیم this.HttpContext.User را مقدار دهی کنیم (دقیقا با مشخصات اصلی کاربر لاگین شده) و سپس متد GetAndStoreTokens را فراخوانی می‌کنیم تا این User غیرنال را خوانده و کوکی صحیحی را تولید کند. به این صورت است که دیگر پیام خطای «این antiforgery توکن، متعلق به کاربر دیگری است» را دریافت نخواهیم کرد. این «کاربر دیگر» منظورش همان کاربر null ابتدای کار است که پیش از لاگین تنظیم می‌شد و با کاربر جدیدی که دارای claims است یکی نبود.

نکته‌ی مهم! جائیکه Claim‌های برنامه را تولید می‌کنید، باید حتما Issuer را هم ذکر کنید:
 new Claim(JwtRegisteredClaimNames.Jti, Guid.NewGuid().ToString(),
                  ClaimValueTypes.String, _configuration.Value.Issuer),
از این جهت که هش SHA256 ایی که توضیح داده شده، بر اساس این Issuer، مقدار و نوع Claim محاسبه می‌شود. اگر Issuer را ذکر نکنید، به local authority تنظیم می‌شود که با Issuer نهایی توکن تولید شده یکی نیست. به همین جهت حتی اگر this.HttpContext.User را هم مقدار دهی کنید، کار نمی‌کند؛ چون هش claim‌های تولیدی، یکی نخواهند بود و باز هم پیام «این antiforgery توکن متعلق به کاربر دیگری است» را دریافت خواهید کرد.


خلاصه این تغییرات به پروژه‌ی ASPNETCore2JwtAuthentication اعمال شده‌اند.
نظرات اشتراک‌ها
HTML Helper برای jqGrid
اگر این کتابخانه‌ها نبودند و امروزه تا این حد تکامل پیدا نکرده بودند، هیچ وقت سیلورلایت و فلش از صحنه روزگار محو نمی‌شدند. در بسیاری از اوقات هدف ساخت یک برنامه غنی وب است. برنامه‌ای که تجربه کاربری آن همانند برنامه‌های دسکتاپ باشد. مثلا صفحه مدام چشمک نمی‌زند و کاربر احساس نمی‌کند که مدام رفت و برگشت به سرور وجود دارد، کنترل‌های auto-complete مانند برنامه‌های دسکتاپ و یا حتی شکیل‌تر و غنی‌تر از آن‌ها در وب وجود دارند، برنامه‌های تک صفحه‌ای وب، اعتبار سنجی‌های سمت کاربر، بدون هدایت او به سرور و دریافت پاسخ آنی و بسیاری از مثال‌های دیگری که در جهت بهبود کاربری در وب مطرح هستند. در اینجا HTML خالص بدون جاوا اسکریپت حرفی برای گفتن ندارد. HTML خالص صرفا جهت ارائه محتوا اختراع شده است نه طراحی برنامه‌های غنی وب و کار ما هم با ASP.NET و یا فناوری‌های مشابه، تولید برنامه‌های وب است و نه صرفا ارائه محتوا. اگر قرار است مثلا چند صفحه توضیح مشخصات شرکتی را در اینترنت قرار دهید، این تنها به معنای ارائه‌ی محتوا است. نیازی به برنامه خاصی ندارد. چند صفحه HTML به همراه مقداری هم CSS برای اینکار کافی است. اما اگر همینجا قرار شد از کاربر اطلاعات دریافت کنید، نیاز است تجربه کاربری او را غنی کنید.
نظرات مطالب
پَرباد - آموزش پیاده‌سازی پرداخت آنلاین در دات نت - آموزش پایه
در نسخه ۲.۱.۰ ، باشگاه مشتریان بانک ملت نیز افزوده شده.

جهت استفاده کافیست در هنگام درخواست پرداخت، حساب‌هایی که باید مبلغی به آنها واریز شود را مشخص نمایید.

مثال:
var result = _onlinePayment.Request(invoice =>
{
   invoice
       // سایر مشخصات صورت حساب
       .SetAmount(50000)
       .AddMellatCumulativeAccount(subServiceId: 330, amount: 20000, payerId: 22)
       .AddMellatCumulativeAccount(subServiceId: 333, amount: 30000);
});


  • SubServiceId : کد شناسه حساب واریزی
  • Amount : مبلغی که باید برای حساب مورد نظر ریخته شود
  • PayerId : شناسه پرداخت (در صورت نداشتن این مورد، می‌توانید از متد overload آن استفاده کنید)

نکته ۱: حساب‌هایی که قصد واریز به آنها را دارید باید از قبل در هنگام عقد قرار داد با بانک، ارائه شده باشند. در غیر اینصورت امکان استفاده از این سرویس را ندارید.
نکته ۲: جمع مبلغ‌های تقسیم شده بین حساب‌ها، باید معادل مبلغ کل صورت‌حساب باشد.
نکته ۳: نیازی به ذکر درگاه ملت توسط متد UseGateway نیست. این کار به صورت خودکار انجام می‌شود.

در صورت مشاهده هر گونه اشکال، می‌توانید آن را در صفحه پروژه و یا GitHub عنوان کنید.

نظرات مطالب
اعتبارسنجی مبتنی بر JWT در ASP.NET Core 2.0 بدون استفاده از سیستم Identity
- قسمت «cfg.TokenValidationParameters» در سمت سرور، کار بررسی امضای دیجیتال و سایر مشخصات امنیتی را انجام می‌دهد. بنابراین امکان دستکاری آن در سمت کاربر نیست. اگر دستکاری شود، امضای دیجیتال آن در سمت سرور برگشت می‌خورد و در قسمت cfg.Events لاگ خواهد شد.
- در حافظه‌ی سرور چیزی را نباید ذخیره کنید. سمت سرور برنامه‌های وب، stateless و یا بدون حالت است (یعنی قرار نیست در آن، پس از پایان درخواست، اطلاعاتی از کاربر در حافظه باقی بماند؛ بدلیل محدودیت منابع و مسایل امنیتی). اما این توکن‌ها در سمت کاربر عموما توسط روش local storage ذخیره می‌شوند و هربار از سرور واکشی نمی‌شوند. این توکن‌ها فقط هربار به ازای هر درخواست به منابع محافظت شده‌ی سمت سرور، «باید» از کلاینت به سمت سرور ارسال شوند. در غیراینصورت درخواست بدون توکن، یک درخواست معمولی اعتبارسنجی نشده‌است و ذخیره سازی اطلاعات در حافظه‌ی سرور عملا بی‌معنا است. اطلاعات بیشتر در مورد ذخیره سازی سمت کلاینت: «معرفی Local Storage و چند کتابخانه مرتبط» و «ذخیره سازی اطلاعات در مرورگر توسط برنامه‌های Angular»  
نظرات مطالب
صفحه بندی، مرتب سازی و جستجوی پویای اطلاعات به کمک Kendo UI Grid
با سلام و خدا قوت

آقای نصیری، model ای که باید در قسمت schema تعریف بشه چطوری میشه اونو دینامیک تولید کرد.
من یک چنین حالتی رو ایجاد کردم ولی نمی‌دونم چطوری باید اسم ستونو براش مشخص کنم.
public class Field
    {
        public string Type { get; set; }
    }

public class Fields : System.Collections.ObjectModel.Collection<Field>
    {
        public System.Collections.IEnumerable ToList()
        {
            return System.Linq.Enumerable.ToList( System.Linq.Enumerable.Select( this ,
                                                                                 field => new { field.Type } ) );
        }
    }
این قسمت اطلاعاتی است که برای ایجاد گرید باز گردانده می‌شود.
return new InitializeInfo
                   {
                           ...
                           Model = GetModel()
                   };

private Model GetModel ()
        {
            return new Model{ Fields = GetFields().ToList() };
        }
متد GetColumns شامل 3 ستون می‌باشد که نوع، عنوان و سایر مشخصات رو توش تعریف کردم
private Fields GetFields()
        {
            var fields = new Fields();
            foreach ( var column in GetColumns() )
            {
                fields.Add( new Field { Type = column.DataType } );
            }
            return fields;
        }
الان خروجی که تولید میشه اینجوریه
"model": {

    "fields": [
        {
            "type": "string"
        },
        {
            "type": "string"
        },
        {
            "type": "datetime"
        }
    ]
}

ممنون میشم یه راهنمایی کنید.
نظرات مطالب
ایجاد جداول بهینه سازی شده برای حافظه در SQL Server 2014
- بستگی دارد. چقدر سیستم شما RAM دارد. مشخصات CPU آن چیست و خیلی از مسایل جانبی دیگر (مانند تحت نظر بودن پوشه‌های فایل استریم‌ها توسط آنتی ویروس یا خیر).
- هدف اصلی از این تحولات، کارهای همزمان و بررسی تفاوت بهبود در کارهای چند ریسمانی و چند کاربری است. مثال فوق یک مثال تک ریسمانی است.
- یک آزمایش را باید چندبار تکرار کرد و بعد میانگین گرفت. برای تکرار هم نیاز است کش‌های سیستم را هربار حذف کنید:
set nocount on
CHECKPOINT
DBCC FREEPROCCACHE()
DBCC DROPCLEANBUFFERS
- بعد از پایان Insert تعداد ردیف‌های زیاد در یک جدول درون حافظه‌ای باید اطلاعات آماری آن‌را دستی به روز کرد (^).
UPDATE STATISTICS tblNormal WITH FULLSCAN, NORECOMPUTE;
UPDATE STATISTICS tblMemoryOptimized_Schema_And_Data WITH FULLSCAN, NORECOMPUTE;
UPDATE STATISTICS tblMemoryOptimized_Schema_Only WITH FULLSCAN, NORECOMPUTE;
این دستورات باید قبل از اجرای سه کوئری آخر قرار گیرند.
- تعداد bucket count هم مهم است. در اینجا فرمولی برای محاسبه آن ارائه شده:
Select  POWER(
    2,
    CEILING( LOG( COUNT( 0)) / LOG( 2)))
    AS 'BUCKET_COUNT'
FROM
  (SELECT DISTINCT CustomerId 
      FROM tblMemoryOptimized_Schema_And_Data) T
نظرات مطالب
مفاهیم برنامه نویسی ـ مروری بر کلاس و شیء
تشکر از نظر شما. متوجه صحبت شما هستم ولی این توضیح برای دوستان دیگه می‌تونه مفید باشه.
پراید به عنوان رده ای از اتومبیل‌ها کلاس است. اما اگر به کسی یک اتومبیل پراید در حال عبور را نشان دهید که دارای پلاک و ... است، آن شیء ای است از کلاس پراید. اگر در یک پارکینگ تعدادی اتومبیل باشد و از کسی بخواهیم بر اساس نوع گروه بندی یا کلاس بندی کند، بعد از چند دقیقه خواهیم دید اتومبیل‌های هم نوع را جدا کرده. مثلا همه اتومبیل‌های از نوع پراید را کنار هم قرار داده. این همان مفهوم کلاس بندی است. برای تولید اتومبیلی از نوع پراید کارخانه یک نقشه یا طرحی ایجاد می‌کند که بسیاری مشخصات و چگونگی ساخت را در خود دارد. چگونگی انجام برخی کارکرد‌ها مانند حرکت را دارد. این طرح کلاس نامیده می‌شود. اما آیا می‌توان برای آن پلاک در نظر گرفت؟ خیر چون فقط نقشه ایجاد اتومبیل است (یا به عبارتی فقط مفهوم است). همچنین کلاس پراید احتمالاً از کلاس اتومبیل یا ماشین برخی خصوصیات و رفتار‌ها را با ارث برده است.

بیاد داشته باشیم هر فردی در هر سطحی از دانش هم مسلماً بسیاری چیزها را هنوز نمی‌داند و دانسته‌های ما در مقابل نادانسته‌ها قطره ای بیش نیست. تا جایی که می‌توان گفت همه ما از نظر نادانسته‌ها برابریم. تفاوت در دانسته هاست. کسانی که سال‌ها برنامه نویسی می‌کنند هم حتما دانسته هایی دارند که می‌توانند این کار را ادامه دهند. پس کافی است آنچه نمی‌دانند را سعی کنیم به اشتراک بگذاریم تا بدانند و از دانسته هایشان استفاده کنیم.
نظرات مطالب
خواندنی‌های 16 اردیبهشت
سلام
به خاطر کتاب خوبتون در رابطه با asp ممنونم
شرمنده از اینکه مزاحم شدم . یه مشکلی پیدا کردم که نمی تونم حلش کنم و هرچقدر هم سرچ کردم و توی دولوپرسنتر هم گذاشتم جوابمو پیدا نکردم برای همین هم مزاحم شما شدم
اگه لطف کنین و راهنمایی ام کنین ممنون میشم


من دارم یه فروشگاه الکترونیکی مینویسم و این فروشگاه دیتابیسی با جدول های زیر داره:
user
product
category
order

و در قسمت user علاوه بر مشخصات عمومی کاربر، username , pass , email شخص هم هست

از طرف دیگه میخوام از form_base security که توسط ویژوال استودیو فراهم میشه (asp.net configuration موجود در سلوشن اکسپلورر) استفاده کنم و این خودش باعث ایجاد یه دیتابیس دیگه میشه و برنامه من در حقیقت دارای دو تا دیتابیس میشه

حالا من باید چیکار کنم؟
منظورم اینه که pass , email در جدول مربوط به دیتابیس اصلی آیا باید حذف بشه و از اونایی که در دیتابیس دوم هست استفاده کنم و فیلد مربوط به username باید در هر دوتا باقی بمونه و با مقایسه اونا با هم متوجه بشم که کدام پسورد و ایمیل مال کدوم کاربره؟

یا فقط از دیتابیس دوم استفاده کنم و چهار تا جدول مربوط به دیتابیس اصلی را هم در همین دیتابیس دومی ادغام کنم(اگه بشه)؟



ممنون