مطالب
مقدمه‌ای بر بازسازی کد (Refactoring)
بازسازی کد یا  Refactoring، یکی از روال‌های بسیار مهم در حفظ کیفیت نرم افزار است. انجام به موقع و مداوم این روال در یک پروژه نرم افزاری، اثرات بلند مدت بسیار مثبتی را برای آن خواهد داشت. این نوشتار مقدمه کوتاهی بر مفاهیم ابتدایی و سوالاتی مهم در این زمینه است. 

تعریف بازسازی کد

از نظر لغوی Refactoring به معنی «بازسازی» است و در منابع مهندسی نرم افزار، بازسازی کد به صورت زیر تعریف شده است: 
بازسازی ساختار درونی یک نرم افزار که باعث سهولت در درک آن و سادگی نگهداری آن می‌شود، بدون تغییر رفتار بیرونی آن  
چند نکته در تعریف بالا قابل توجه است: 
  • Refactoring بازسازی است، نه بازنویسی
  • بازسازی مربوط به ساختار درونی یک نرم افزار است؛ نه رفتاری که مشتریان از یک نرم افزار یا کامپوننت انتظار دارند
  • حاصل بازسازی باید سهولت درک کد و سادگی نگهداری آن باشد 


چرا کد را بازسازی کنیم؟ 

ریفکتورینگ راه‌حل تمامی مشکلات موجود در توسعه نرم افزار نیست؛ ولی می‌تواند ابزار قوی‌ای برای حل بخشی از مشکلات ناشی از طراحی و کد نویسی بد باشد. بارزترین کمک‌هایی که بازسازی کد به توسعه نرم افزار می‌کند به صورت زیر هستند: 

1-  طراحی نرم افزار را بهبود می‌بخشد 

زمانیکه کد به طور منظم بازسازی نشود، طراحی کلی آن رو به زوال خواهد رفت. هنگام ایجاد تغییر در بخشی از کد، ممکن است تنها هدف کوتاه مدت درست کار کردن آن بخش، مد نظر برنامه نویس باشد و به دلایل مختلفی مانند کمبود زمان، به نتایج بلند مدت آن تغییر توجه نشود. یکی از مزایای بازسازی کد، ایجاد تعادل بین تاثیرات کوتاه مدت و تاثیرات بلند مدت اعمال تغییرات بر روی کد است؛ به طوری که طراحی و تفکر کلی کد نویسی یک سیستم نرم افزاری، رو به بهبود برود. بهبود طراحی نرم افزار به درک کدهای آن، ایجاد آسان‌تر تغییرات و افزودن امکانات جدید، کمک بسیاری خواهد کرد. 

2-  درک کد را آسان‌تر می‌کند 

یکی از مزیت‌های کد خوب، درک آسان آن توسط سایر افراد است. هنگام بازسازی کد، با کدی مواجه هستیم که کار می‌کند، ولی نظم و طراحی درستی ندارد. درک آسان کد، یکی از کلیدی‌ترین نکات جهت سهولت نگهداری یک نرم افزار است.

 3- به یافتن خطاها کمک می‌کند 

یافتن تمامی باگ‌ها در زمان نوشتن یک کد، به نظر می‌رسد غیر ممکن باشد. اما اقدام به بازسازی کد می‌تواند قدمی باشد برای بازنگری و بهبود ساختار آن. زمانیکه ساختار کد خواناتر و منظم‌تر شد، یافتن برخی باگ‌ها نیز آسان‌تر خواهند شد. 

4-  سرعت توسعه را بالا می‌برد 

زمانیکه طراحی کد درست نباشد، ممکن است برای مدت کوتاهی قادر به افزودن امکانات محدودی باشیم. ولی هر چه بیشتر پیش برویم و طراحی کد را بازسازی نکنیم، سرعت عمل در اعمال تغییرات، رفع خطاها و افزودن امکانات کاهش خواهد یافت و قطعا به زمانی خواهیم رسید که با کدی غیر قابل نگهداری مواجه خواهیم بود. 

چه زمانی کد را بازسازی کنیم؟ 

روش‌های مختلفی برای زمان بندی انجام بازسازی کد مطرح است. یکی از پرکاربردترین زمان بندی‌ها برای انجام بازسازی کد به صورت زیر می‌باشد: 
  • زمانیکه امکان جدیدی اضافه می شود 
  • زمانیکه باگ یا اشکالی، رفع می شود 
  • زمان بازبینی کد یا Code review 
مطالب
CoffeeScript #3

Syntax

Object & Array

برای تعریف Object در CoffeeScript می‌توان دقیقا مانند جاوااسکریپت عمل کرد؛ با یک جفت براکت و ساختار کلید / مقدار. البته همانند تابع، نوشتن براکت اختیاری است. در واقع، شما می‌توانید از تورفتگی و هر کلید/مقدار، در خط جدید به جای کاما استفاده کنید:

object1 = {one: 1, two: 2}

# Without braces
object2 = one: 1, two: 2

# Using new lines instead of commas
object3 = 
  one: 1
  two: 2

User.create(name: "Vahid Mohammad Taheri")
به همین ترتیب، برای تعریف آرایه‌ها می‌توانید از کاما به عنوان جدا کننده و یا هر مقدار آرایه را در یک خط جدید وارد کنید؛ هر چند براکت [] هنوز هم مورد نیاز است.
array1 = [1, 2, 3]

array2 = [
  1
  2
  3
]

array3 = [1,2,3,]

Flow control


طبق قاعده‌ای که برای نوشتن پرانتز در قبل گفته شد (پرانتز اختیاری است)، در دستورات if و else نیز چنین است:
if true == true
  "We're ok"

if true != true then "Vahid"

# برابر است با:
#  (1 > 0) ? "Yes" : "No!"
if 1 > 0 then "Yes" else "No!"
همانطوری که در مثال بالا مشاهده می‌کنید، در صورتی که از if در یک خط استفاده شود باید پس از شرط، کلمه کلیدی then را بنویسید.
CoffeeScript از اپراتورهای شرطی (:?) پشتیبانی نمی کند و به جای آن از if / else استفاده کنید.
CoffeeScript نیز همانند Ruby امکان نوشتن بدنه شرط را به صورت پسوندی ایجاد کرده است.
alert "It's cold!" if 1 < 5
به جای استفاده از علامت ! برای منفی سازی شرط، می‌توانید از کلمه‌ی کلیدی not استفاده کنید که سبب خوانایی بیشتر کد نوشته شده می‌شود:
if not true then "Vahid"
CoffeeScript امکان نوشتن خلاصه‌تر if not را نیز ایجاد کرده است؛ برای این کار از کلمه‌ی کلیدی unless استفاده کنید. معادل مثال بالا:
unless true
  "Vahid"
همانند not که برای خوانایی بالاتر کد به کار می‌رود، CoffeeScript کلمه کلیدی is را مطرح کرده‌است که پس از کامپایل به === ترجمه می‌شود.
if true is 1
  "OK!"
برای نوشتن ==! نیز می‌توان از is not استفاده کرد، که شکل خلاصه‌تر آن isnt است.
if true isnt true
  alert "OK!"
همانطوری که در بالا گفته شد، CoffeeScript عملگر == را به === و =! به ==! تبدیل می‌کند. دلیلی که CoffeeScript این عمل را انجام می‌دهد این است که جاوااسکریپت عمل مقایسه را بر روی نوع و سپس مقدار آن انجام می‌دهد و سبب پیشگیری از باگ در کد نوشته شده می‌شود.

الحاق رشته ها

CoffeeScript امکان الحاق رشته‌ها را با استفاده از روش الحاق رشته‌ها در Ruby فراهم کرده است. برای انجام این عمل از {}# در داخل " " استفاده کنید که در داخل براکت می‌توانید از دستورات مختلف استفاده کنید. برای مثال:
favorite_color = "Blue. No, yel..."
question = "Sam: What... is your favorite color?
            Ben: #{favorite_color}
            Sam: Wrong!
            "
نتیجه‌ی کامپایل کد بالا می‌شود:
var favorite_color, question;
favorite_color = "Blue. No, yel...";
question = "Sam: What... is your favorite color?            Ben: " + favorite_color + "            Sam: Wrong!";



مطالب
یکپارچه سازی TortoiseSVN و YouTrack
پیش نیاز
اگر در مورد TortoiseSVN و سورس کنترل اطلاعات پایه ندارید، کتاب  مدیریت فایلهای یک پروژه نرم افزاری با استفاده از Subversion  آقای نصیری را مطالعه کنید و همچنین سیستم پیگیری خطای  YouTrack را نگاهی بیاندازید (البته اگر اطلاعی ندارید).

مقدمه
هنگام کار روی یک پروژه، باگ ها، وظیفه‌ها و موضوعاتی به شما واگذار می‌شود که باید انها را انجام دهید. هنگام commit کردن تغییرات، برای مشخص شدن اینکه تغییرات مربوط به کدام Bug-Id بوده است بود است باید سیستم Bug/Issue Tracker رو با سورس کنترل یکپارچه کنیم. 

یکپارچه سازی TortoiseSVN و YouTrack
1- روی یک نسخه کاری پروژه راست کلیک، از منوی TortoiseSVN گزینه Properties را انتخاب کنید.

گزینه Properties در TortoiseSVN

2- از پنجر باز شده دکمه New، گزینه Other را انتخاب کنید. در پنجره باز شده از منوی کشویی مربوط به Property Name، مقادیر خصلت‌های زیر را تنظیم کنید:
bugtraq:url : آدرس YouTrack Sever که به این صورت وارد می‌شود: %http://localhost:8080/issue/%BUGID
bugtraq:message : درو اقع الگویی پیامی هست که برای نگهداری Bug-Id استفاده می‌شود و باید شامل کلمه %BUGID% باشد. مثلا: %Issue: %BUGID
bugtraq:number : مقدار این خصلت را false وارد کنید؛ چون Bug-Idهای‌های YouTrack می‌توانند شامل عدد و حروف باشند.

دیالوگ Propeties


بعد از اینکه این سه خصلت را مقداردهی کرید، تغییرات را Commit کنید. همانطور که می‌بینید یک Textbox (بالا، سمت راست) اضافه شده که محل وارد کردن Bug-Id مربوط به تغییرات است. از این پس، می‌توانید Bug-Id یا Issue-Id‌های مربوط به هر تغییرات را در آن Textbox وارد کنید.


همچنین تغییرات در پلاگین AnkhSVN در ویژال استودیو نیز اعمال می‌شود:


اکنون، در متن commitها شماره Bud-Id نیز ذکر شده است.


نکته 1: اگر YouTrack روی یک سرور نصب هست، بجای localhost نام کامپیوتر سرور یا آی پی آن را وارد کنید. پورت 8080 نیز بصورت پیش فرض است و اگر هنگام نصب آن را تغییر داده اید، اینجا نیز آنرا تغییر دهید.
نکته 2: خصلت bugtraq:message یک الگوی پیام از شما می‌گیرد؛ یعنی الگو را تحت هر شکلی می‌توان وارد کرد. بعنوان مثال الگو را به این شکل وارد کنید: "برای مشاهده جزئیات بیشتر به Bug-Id شماره %BUGID% مراجعه کنید."
نکته 3: اگر خصلت bugtraq:number مقدارش true باشد، برای وارد کردن Bug-Id فقط از عدد می‌توانید استفاده کنید. بصورت پیش فرض مقدار این خصلت true است.
نکته 4: می‌توانید این تنظیمات را در یک فایل Export کنید و در بقیه پروژه ها، با یک مرحله و بسادگی آنرا Import کنید.
خصلت‌های دیگری نیز می‌توان برروی مخزن کد اعمال کرد که از حوزه این مقاله خارج است. همچنین تنظمیات اختیاری جانبی دیگری نیز برای یکپارچه سازی وجود دارند. برای دیدن این تنظمیات روی نسخه کاری راست کلیک، از منوی TortoiseSVN گزینه Properties را انتخاب کنید و از پنجره باز شده روی دکمه New و گزینه ( Bugtraq (Issue tracker integration  را انتخاب کنید.

برای اطلاعات بیشتر در مورد این تنظیمات، داکیومنت یکپارچه سازی با سیستم‌های Bug tracking / Issue Tracking  را مطالعه کنید. 
مطالب
آشنایی با پلاگین TickTack برای Mask ورودی کاربر

همانطور که می‌دانیم پلاگین‌های جی‌کوئری، نقش مهمی را در محیط وب ایفا می‌کنند. در اینجا با یکی از این پلاگین‌ها و چگونگی استفاده از آن آشنا میشویم.

برای آشنایی با نوشتن Plugin در jQuery، می‌توان مباحث پیشین این سایت را دنبال کرد.(  JQuery Plugins #1  و  JQuery Plugins #2)


jQueryTickTack Plugin   :

این Plugin برای ایجاد یک TextBox برای ورود زمان توسط کاربر استفاده می‌شود. با توجه به اینکه قبلاً چند Plugin برای این کار نوشته شده است ولی هر کدام از آنها معایب  و مزایای خاص خود را داشتند، برای نمونه می‌توانید به این سایت مراجعه کنید.

ویژگی‌های این Plugin عبارتند از:

1- تنظیم زمان پیش فرض

2- کنترل حداقل و حداکثر زمان وارد شده

3- تغییر ساعت و دقیقه بوسیله کلید‌های جهتی بالا و پایین

4- تغییر انتخاب ساعت و دقیقه بوسیله کلید‌های جهتی چپ و راست

5- تغییر ساعت و دقیقه بوسیله فشردن اعداد روی صفحه کلید


چگونگی استفاده از این Plugin

ابتدا کتابخانه jQuery و این پلاگین را به صفحه خود اضافه نمایید و سپس کدهای زیر را برای استفاده از این Plugin اضافه نمایید: 

        jQuery(document).ready(function () {
            $("#TextBox1").TickTack();
            $("#TextBox2").TickTack({
                 initialTime: '8:44',
                minHour: 8,
                minMinute: 0,
                maxHour: 22,
                maxMinute: 40
            });
        });
در ادامه به بررسی تنظیمات انجام شده در این پلاگین می‌پردازیم:

initialTime : زمان اولیه جهت نمایش به کاربر (حتما بایستی ساعت و دقیقه بوسیله : از یکدیگر جداشوند)

minHour : حداقل ساعت ورودی

minMinute : حداقل دقیقه ورودی

maxHour : حداکثر ساعت ورودی

maxMinute : حداکثر دقیقه ورودی

 

پس از انجام این تنظیمات و اجرا کردن برنامه،TextBox شما به صورت زیر نمایش داده  می‌شود: 

پس از انتخاب TextBox، قسمت ساعت به صورت پیش فرض انتخاب می‌شود و کاربر باید ساعت مد نظر را وارد کند؛ در اینجا، عدد اول ساعت، مد نظر است.

برای نمونه در اینجا عدد 2 توسط کاربر وارد می‌شود؛ پس از ورود عدد و با توجه به تنظیمات انجام شده، ساعت به صورت اتوماتیک به حداکثر مقداری که می‌تواند بپذیرد تغییر می‌کند (در این مثال چون کاربر عدد 2 را وارد کرده و در تنظیمات انجام شده حداکثر ساعت دریافتی 22 و حداکثر دقیقه 40 تعریف شده است،  ساعت به صورت پیشفرض به 22:40 تغییر می‌یابد)

و پس از وارد کردن عدد دوم ساعت توسط کاربر مکان نما به قسمت دقیقه منتقل می‌شود که در این جا عدد اول دقیقه مد نظر است

وارد کردن عدد 3 برای دقیقه
 

وارد کردن عدد دوم دقیقه  

پس از وارد کردن کامل دقیقه مکان نما دوباره به قسمت ساعت باز می‌گردد.

در ادامه دوستان علاقمند لطفا جهت بهبود کیفیت کار، باگ و یا مشکلات کدنویسی را اطلاع دهند.

با تشکر

مطالب
عدم امکان تغییر اطلاعات مدل در HTML Helpers پس از Postback در ASP.NET MVC
یک مثال ساده برای شرح مساله
در اینجا مدل User، کنترلری به نام Home و View متناظر با آن را ملاحظه می‌کنید:
namespace ModelStateTest.Models
{
    public class User
    {
        public string Email { set; get; }
    }
}

using System.Web.Mvc;
using ModelStateTest.Models;

namespace ModelStateTest.Controllers
{
    public class HomeController : Controller
    {
        public ActionResult Index()
        {
            return View();
        }

        [HttpPost]
        public ActionResult Index(User model)
        {           
            model.Email = "?";
            return View(model);
        }
    }
}

@model ModelStateTest.Models.User

@{
    ViewBag.Title = "Index";
}

<h2>Index</h2>

@using (Html.BeginForm()) {
    @Html.ValidationSummary(true)

    <fieldset>
        <legend>User</legend>

        <div class="editor-label">
            @Html.LabelFor(model => model.Email)
        </div>
        <div class="editor-field">
            @Html.EditorFor(model => model.Email)
            @Html.ValidationMessageFor(model => model.Email)
        </div>

        <p>
            <input type="submit" value="Create" />
        </p>
    </fieldset>
}
نکته‌ای که در اینجا مدنظر است، سطر زیر می‌باشد:
 model.Email = "?";
پیش از اینکه برنامه را اجرا کنید، به نظر شما پس از postback به سرور، چه اطلاعاتی در Html.EditorFor تعریف شده در View برنامه نمایش داده خواهد شد؟
احتمالا عنوان می‌کنید که خوب ... همان مقدار علامت سؤال انتساب داده شده. اما ... اینچنین نیست! دقیقا همان مقداری که در حین Postback به سرور ارسال شده، نمایش داده می‌شود.
این مورد نکته‌ای است که عدم آشنایی با آن ممکن است چندین ساعت را به دیباگ یک برنامه اختصاص دهد، بدون اینکه نتیجه مفیدی حاصل شود.

مطابق نظر طراحان اصلی ASP.NET MVC، اینکار و این رفتار، دقیقا به همین نحو صحیح است و باگ نیست.
«فرض کنید در فیلدی عددی، کاربر عبارت «تست» را وارد کرده است. نیاز است در خطای اعتبار سنجی پس از Postback به او عنوان کنیم، لطفا بجای «تست»، عدد وارد کنید. چون خاصیت متناظر قید شده در مدل، عددی است، مقدار «تست» وارد شده را از دست خواهیم داد. به همین جهت همان مقدار اولیه وارد شده را در HTML Helpers پس از Postback حفظ می‌کنیم.»


راه حل‌های ممکن، برای به روز رسانی وضعیت مدل پس از Postback

الف) استفاده از متد ModelState.Clear
این متد کلیه داده‌های موجود در ModelState را منجمله خطاهای حاصل از اعتبارسنجی، حذف می‌کند. در این حالت مطابق مثال فوق پس از Postback، مقدار علامت سؤال نسبت داده شده به خاصیت ایمیل، نمایش داده خواهد شد.

ب) استفاده از متد ModelState.Remove
 this.ModelState.Remove("Email");
این حالت نیز مانند حالت الف است، با این تفاوت که اطلاعات اعتبار سنجی و سایر موارد مرتبط را حذف نمی‌کند.

ج) عدم استفاده از HTML Helpers
این مورد را فقط با متدهای کمکی For دار، مانند Html.EditorFor مشاهده خواهید کرد. اگر نحوه تعریف را به شکل زیر تغییر دهیم، نیازی به استفاده از متد ModelState.Remove نخواهد بود. البته، مزیت‌های استفاده از HTML Helpers دارای متدهای For دار را که Strongly typed هستند، از دست می‌دهیم.
 <input type="text" name="Email" id="Email" value="@Model.Email" />
مطالب
SignalR - قسمت سوم
در قسمت قبل درباره روشهای برقراری ارتباط با سرور در کتابخونه SignalR کمی بحث شد. برای ادامه بهتره که به برنامه چت ساده ای که تو این مدت کمی تکمیلش کردم یه نگاهی بندازین:
لطف کنین این برنامه رو دانلود و اجرا کنین تا کمی با جزئیات این کتابخونه بیشتر آشنا بشین. این برنامه قدم به قدم نوشته شده و حاوی نسخه‌های مختلفی از برنامه چت هست که هر کدوم تو یه فایل html استفاده شده. نسخه آخر شامل عملیات لاگین، چت گروهی، چت خصوصی و امکان تغییر گروه است. درضمن این برنامه کمی با عجله نوشته شده پس اگه باگ یا موردی مشاهده کردین و یا پیشنهادی دارین اشاره کنین تا بقیه هم استفاده کنن.
حالا به یه نکته در مورد آغاز برقراری ارتباط کلاینت با سرور اشاره میکنم. قبل از برقراری این ارتباط (که در قسمت قبل توضیحاتی در این مورد داده شده) برنامه کلاینت یک درخواست به سمت سرور ارسال میکنه. به تصویر زیر دقت کنین:

به این درخواست اولیه در کتابخونه SignalR همونطور که مشاهده میشه مذاکره (negotiate) گفته میشه. برقراری ارتباط این درخواست اولیه هم توسط XHR انجام میشه. نتیجه این مذاکره در تب Response Body قابل مشاهده است:

می‌بینین که علاوه بر آی دی ارتباط که یک guid است (تلفظ مرسومش «گوئِد» هستش) امکان برقراری ارتباط از طریق روش WebSocket رو هم از طرف سرور مشخص میکنه که با توجه به استفاده من از ویندوز 7 امکانش وجود نداره. یعنی اگر مثلا شما از ویندوز 8 و IIS 8 استفاده کنین مقدار TryWebSocket برابر true بوده و همچنین پارامتر WebSocketServerUrl نال نخواهد بود. البته این پارامتر تنها مربوط به سروره و برنامه کلاینت مورد استفاده (در اینجا یک مرورگر) هم باید توانایی استفاده از این روش رو داشته باشه. پس از اتمام این مذاکره ارتباط اصلی برقرار میشه.

یکی از قابلیتهای خوب این کتابخونه ارسال خطاهای رخ داده در سمت سرور به کلاینت هست. در تصویر زیر بدنه یک نمونه از پاسخهای سرور که نمایش دهنده خطای رخ داده در سمت سرور هست رو نشون داده شده:

برای راحتی دوستان در استفاده از راهنماهای این کتابخونه، یه مقدار کار روشون انجام دادم و با خلاصه کردن محتوای اونا (و کاهش حجم 95 درصدی!) برای استفاده آفلاین آماده کردم:

SignarR github docs.rar 

اگه فرصتی پیش بیاد و دوستان هم علاقه داشته باشن در قسمت بعدی برنامه چت رو بیشتر با هم بررسی میکنیم.

در ادامه قصد دارم تا روی بازدهی و کارایی این کتابخونه تو بار زیاد یه بررسی هایی انجام بدم (البته اگه وقت کنم چون راه اندازی یه محیط تست برا این جور کتابخونه‌ها چندان آسون نیست)  و مطلبی هم در مورد نحوه راه اندازی تست بار ارائه بدم.

پاسخ به بازخورد‌های پروژه‌ها
توضیح گام های اجرا شده در پروژه
سلام؛
هدف از انجام این پروژه برای من چسباندن قطعات مختلف یک پازل به هم بودند تا بتوان به یک تصویر خوب رسید.منظور من این است که entity framework و ASP.NET MVC و bootstrap و best practice‌های آن‌ها به تنهایی و جدا از هم به نظر ساده و راحت و خوب بیایند، اما درگیر شدن همه‌ی آن‌ها در یک پروژه‌ی واقعی، واقعا چالش بر انگیز است.
من دانشجو هستم و تقریبا استارت این پروژه را از آبان ماه زدم، اما به دلیل یک سری مشکلات از جمله همین دانشجو بودن، کار به کندی پیش رفت و حتی وقفه‌های چند ماهه در آن پیش اومد. هدف من این بود که اساسا یک سیستم با کیفیت بنویسم و در ابتدای کار هم، کار به خوبی پیش می‌رفت، اما با توجه به مشکلات ذکر شده، عمده کار کدنویسی در تعطیلات عید نوروز صورت گرفت، و کاملا از کدنویسی انجام شده مشهود است ک ههمان قسمت هایی که در عید نوروز کدنویسی شده اند، اصطلاحا سرهم بندی شده اند( به خصوص در کدهای سمت کلاینت)
در مورد گام‌های انجام شده؛ پروژه به این منوال انجام شد:
- تحلیل ساختار بانک اطلاعاتی مورد نیاز
- شروع به تحقیق در مورد امکانات مورد نیاز 
- دعوت همکای برای کار گروهی توسط دوستان ( کسی قبول نکرد البته دی:)
- با توجه به محدودیت‌های یافت شده در تحقیقات، ساختار بانک اطلاعاتی نهایی می‌شود.
- انتخاب فریم ورک‌های مناسب( که در اینجا Entity Framework برای orm و ASP.NET MVC برای کدنویسی سمت سرور و bootstrap برای css و jquery هم برای جاوا اسکریپت)
- تحقیق در مورد best practice‌های موجود در مورد هر یک از فریم ورک‌های فوق
-شروع کدنویسی
در مورد قسمت مدیریت کاربران، هدف طراحی یک سیستم خیلی منعطف بود که قطعا با memebrship خود دات نت امکان پذیر نبود. متاسفانه به دلیل مشکلات پیش اومده این قسمت از پروژه هم سرهم بندی کردم و به یک سیستم ساده اکتفا کردم.
برای پیاده سازی آن هم شما کافیست در گوگل عبارت implement custom membership in asp.net mvc را سرچ کنید. مطمئن باشید کلی مطلب پیدا خوهید کرد که با جمع بندی آن یک سیستم خوب می‌توانید پیاده سازی کنید.
الان همین سیستم پیاده سازی شده در سایت یک باگ دارد که بعد از مدتی remember me آ از کار می‌افتد.کوکی کاربر اعتبار دارد، اما رویداد متناظر آن برای اعتبار سنجی اتفاق نمی‌افتد!
الان هم در حال تحقیق برای پیاده سازی یک سیستم اعتبارسنجی  کامل‌تر و اصولی‌تر و یک پارچه‌تر با ASP.NET MVC  هستم که مقاله‌ی زیر خیلی به من کمک کرد.(امیدوارم برای شما هم مفید باشد)
الان هم برنامه ای برای ارتقا این سیستم دارم و مهمترین تغییر آن را می‌توان به استفاده از angularjs برای نوشتن بخش مدیریتی و پیاده سازی آن به صورت single page دانست.( البته اگر این کمردرد بزاره دی:)
امیدوارم دوستان با بازخوردهای خوب خودشون، در ارتقای سطح کیفی کار کمک کنند.
مطالب
توسعه سیستم مدیریت محتوای DNTCms - قسمت اول
قصد داریم طی یک سری مقالات به توسعه یک سیستم مدیریت محتوا بپردازیم. مسلما فاصله‌ی زمانی بین انتشار مقالات این سری، کمی زیاد خواهد بود. ولی سعی خواهیم کرد تا قدم به قدم و با تحلیل و توضیح کافی هر بخش به این هدف برسیم.
همکاران این قسمت:
پیشنیاز‌ها:
در زیر بخش هایی که برای این سیستم تا به امروز در نظر گرفتیم (مسلما با ارائه ایده‌ها و بازخورد‌های دوستان این امکانات دستخوش تغییر خواهند شد) ، به شرح زیر میباشد:
  • انجمن
  • ارتباط دوستی
  • سیستم ترفیع رتبه
  • Themeable
  • سیستم Following
  • صفحات داینامیک
  • سیستم پیام رسانی
  • امکان ساخت گروه‌های شخصی برای انتشار مطالب خود (توسط کاربران) با اعمال دسترسی مختلف
  • پیغام خصوصی
  • وبلاگ
  • نظرسنجی ها
  • مدیریت کاربران با دسترسی‌ها داینامیک
  • اخبار
  • آگهی ها
در این قسمت مدل‌های مربوط به بخش وبلاگ را بررسی میکنیم. ابتدا قصد داشتیم تا امکان نگارش یک پست توسط چندین کاربر را به طور همزمان، در سیستم قرار دهیم و ایده کار هم که توسط یکی دوستان (محمد شریفی) پیشنهاد شد به صورت زیر بود:
ابتدا کاربری به عنوان ایجاد کننده اصلی پست، بخش‌ها مختلفی را برای یک پست در نظر بگیرد و هر قسمت را به یک همکار نسبت دهد و با اتمام تمام بخش‌ها و اعلام آن توسط همکاران، کاربر اصلی ایجاد کننده پست بتواند بخش‌ها را باهم ادغام کند و برای آماده انتشار نهایی باشد.
ولی خب به نظر بنده الان سیستم‌های ارتباطی قدرتمندتری هم هست که همکاران در مورد نگارش یک پست به صورت مشارکتی بپردازند و صرفا در مرحله‌ی انتشار، این کاربران به عنوان کاربران همکار به پست منتشر شده نسبت داده شوند تا در زیر پست مشخصات کامل آنها قابل مشاهد باشد (راه حلی که پیاده سازی خواهیم کرد).
مدل‌های در نظر گرفته شده برای سیستم وبلاگ به صورت زیر می‌باشد:

مخزن برچسب ها
/// <summary>
    /// Represents the lable 
    /// </summary>
    public class Tag
    {
        #region Ctor
        /// <summary>
        /// Create one instance of <see cref="Tag"/>
        /// </summary>
        public Tag()
        {
            Id = SequentialGuidGenerator.NewSequentialGuid();
        }
        #endregion

        #region Properties
        /// <summary>
        /// sets or gets Tag's identifier
        /// </summary>
        public virtual Guid  Id { get; set; }
        /// <summary>
        /// sets or gets Tag's name
        /// </summary>
        public virtual string Name { get; set; }
        #endregion

        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// sets or gets Tag's posts
        /// </summary>
        public virtual ICollection<BlogPost> BlogPosts { get; set; }
        #endregion
    }
کلاس بالا مشخص کننده‌ی مخزن برچسب‌های سیستم ما خواهد بود. جدول حاصل از این مدل با جداول سایر بخش‌ها که نیاز به داشتن برچسب خواهند داشت، ارتباط چند به چند خواهد داشت. برای این منظور همانطور که مشخص است در قسمت NavigationProperties یک لیست از BlogPost معرفی شده است و در ادامه خواهیم دید که لیستی از کلاس Tag هم در کلاس BlogPost معرفی خواهد شد.

مدل پیش نویس ها
  /// <summary>
    /// Represents the Post's Draft
    /// </summary>
    public  class BlogDraft
    {
        #region Ctor
        /// <summary>
        /// create one instance of <see cref="BlogDraft"/>
        /// </summary>
        public  BlogDraft()
        {
            Id = SequentialGuidGenerator.NewSequentialGuid();
        }
        #endregion

        #region Properties
        /// <summary>
        /// gets or sets Id of post's draft
        /// </summary>
        public virtual  Guid Id { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets body of post's draft
        /// </summary>
        public virtual  string Body { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or set title of post's draft
        /// </summary>
        public virtual  string Title { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets tags of post's draft that seperated using ','
        /// </summary>
        public virtual  string TagNames { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets value indicating whether this draft is ready to publish
        /// </summary>
        public virtual  bool IsReadyForPublish { get; set; }
        /// <summary>
        /// ges ro sets DateTime that this draft added
        /// </summary>
        public virtual  DateTime CreatedOn { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets information of User-Agent
        /// </summary>
        public virtual string Agent { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets date that this draft publish as ready
        /// </summary>
        public virtual DateTime? ReadyForPublishOn { get; set; }
        #endregion

        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// gets or sets Id of user that he is owner of this draft
        /// </summary>
        public virtual  long OwnerId { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets user that he is owner of this draft
        /// </summary>
        public virtual  User Owner { get; set; }
        #endregion
    }
کلاس فوق برای ذخیره سازی پست‌های پیشنویس کاربران در نظر گرفته شده است. شاید بهتر بود این پیش نویس‌ها هم در همان مدل پستی که در ادامه مشاهده می‌کنید ادغام شوند. ولی این یک تصمیم شخصی برای این کار بوده و برای سیستی بزرگی که امکان دارد حذف و درج پیشنویس‌ها زیاد باشد و فرض بر اینکه long هم برای آی دی جواب گو نخواهد بود و نیاز است از Guid ای که به صورت متوالی افزایش میابد به منظور جلوگیری از Fragmentation، استفاده کرد. بقیه فیلد‌ها هم مشخص هستند و نیازی به توضیح اضافی نخواهد بود. مسلما هر کاربر می‌تواند چندین پیشنویس داشته باشد. لذا ارتباط یک به چند مابین کاربر و پیشنویس پست، خواهیم داشت.
مدل امتیاز دهی کاربران
/// <summary>
    /// Section of Rating
    /// </summary>
    public enum RatingSection
    {
        News,
        Announcement,
        ForumTopic,
        BlogComment,
        NewsComment,
        PollComment,
        AnnouncementComment,
        ForumPost,
        ...
    }


    /// <summary>
    /// Represents Rating Record regard by section type for Rating System
    /// </summary>
    public class UserRating
    {
        #region Ctor
        /// <summary>
        /// Create one instance of <see cref="UserRating"/>
        /// </summary>
        public UserRating()
        {
            Id = SequentialGuidGenerator.NewSequentialGuid();
        }
        #endregion

        #region Properties
        /// <summary>
        /// gets or sets Id of Rating Record
        /// </summary>
        public virtual Guid Id { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets value of rate
        /// </summary>
        public virtual double RatingValue { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Section's Id 
        /// </summary>
        public virtual long SectionId { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Section 
        /// </summary>
        public virtual RatingSection Section { get; set; }
        #endregion

        #region Navigation Properties
        /// <summary>
        /// gets or sets user that rate one section
        /// </summary>
        public virtual User Rater { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Rater Id that rate one section
        /// </summary>
        public virtual long RaterId { get; set; }

        #endregion
    }
نوع داده‌ی شمارشی RatingSection مشخص کننده‌ی بخش‌های مختلف سیستم می‌باشد که نیاز به امتیاز دهی دارند. چون سیستم ما یک سیستم بسته می‌باشد و برای امتیاز دهی نیاز به احراز هویت خواهد بود، لذا باید از امتیاز دادن بیش از یک بار برای هر بخش جلوگیری کنیم. برای این کار می‌توان بین تمام بخش‌های موجود ارتباط‌های چند به چند در نظر گرفت. برای مثال یک ارتباط چند به چند بین کاربر و نظرات که مشخص کننده‌ی این است که یک کاربر می‌تواند به چند نظر امتیاز دهد و هر نظر هم میتواند چندین امتیاز دهنده داشته باشد ولی تعداد جداول بالا خواهد رفت و کار آن هم زیاد خواهد شد. برای این منظور میتوان یک جدول به مانند UserRating در نظر گرفت که صرفا با جدول کاربر ما یک ارتباط یک به چند دارد و با استفاده از خصوصیت RatingSection موجود در این کلاس وخصوصیت SectionId و همچنین در نظر گرفتن یک کلید منحصر به فرد بر روی خصوصیت‌های RatingSection ، RaterId و SectionId، از امتیاز دادن چند باره‌ی کاربر به یک بخش جلوگیری کرد.
/// <summary>
    /// Represent the rating as ComplexType
    /// </summary>
    [ComplexType]
    public class Rating
    {
        /// <summary>
        /// sets or gets total of rating
        /// </summary>
        public virtual double? TotalRating { get; set; }
        /// <summary>
        /// sets or gets rater's count
        /// </summary>
        public virtual long? RatersCount { get; set; }
        /// <summary>
        /// sets or gets average of rating
        /// </summary>
        public virtual double? AverageRating { get; set; }
    }
کلاس بالا یک ComplexType می‌باشد که در نهایت به هیچ جدولی مپ نخواهد شد و صرفا به منظور کپسوله کردن یکسری فیلد مورد استفاده قرار گرفته است و از این کلاس می‌توان در هر بخش که لازم است امتیاز دهی داشته باشیم، به عنوان یک خصوصیت، استفاده کرد.

کلاس پایه‌ی محتوا
/// <summary>
    /// Represents a base class for every content in system
    /// </summary>
    public abstract class BaseContent
    {
        #region Properties

        /// <summary>
        /// get or set identifier of record
        /// </summary>
        public virtual long Id { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets date of publishing content
        /// </summary>
        public virtual DateTime PublishedOn { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Last Update's Date
        /// </summary>
        public virtual DateTime ModifiedOn { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets the blog pot body
        /// </summary>
        public virtual string Body { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets the content title
        /// </summary>
        public virtual string Title { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets value  indicating Custom Slug
        /// </summary>
        public virtual string SlugUrl { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets meta title for seo
        /// </summary>
        public virtual string MetaTitle { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets meta keywords for seo
        /// </summary>
        public virtual string MetaKeywords { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets meta description of the content
        /// </summary>
        public virtual string MetaDescription { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets 
        /// </summary>
        public virtual string FocusKeyword { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets value indicating whether the content use CanonicalUrl
        /// </summary>
        public virtual bool UseCanonicalUrl { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets CanonicalUrl That the Post Point to it
        /// </summary>
        public virtual string CanonicalUrl { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets value indicating whether the content user no Follow for Seo
        /// </summary>
        public virtual bool UseNoFollow { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets value indicating whether the content user no Index for Seo
        /// </summary>
        public virtual bool UseNoIndex { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets value indicating whether the content in sitemap
        /// </summary>
        public virtual bool IsInSitemap { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets a value indicating whether the content comments are allowed 
        /// </summary>
        public virtual bool AllowComments { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets a value indicating whether the content comments are allowed for anonymouses 
        /// </summary>
        public virtual bool AllowCommentForAnonymous { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets  viewed count by rss
        /// </summary>
        public virtual long ViewCountByRss { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets viewed count 
        /// </summary>
        public virtual long ViewCount { get; set; }
        /// <summary>
        /// Gets or sets the total number of  comments
        /// <remarks>The same as if we run Item.Comments.where(a=>a.Status==Status.Approved).Count()
        /// We use this property for performance optimization (no SQL command executed)
        /// </remarks>
        /// </summary>
        public virtual int ApprovedCommentsCount { get; set; }
        /// <summary>
        /// Gets or sets the total number of  comments
        /// <remarks>The same as if we run Item.Comments.where(a=>a.Status==Status.UnApproved).Count()
        /// We use this property for performance optimization (no SQL command executed)</remarks></summary>
        public virtual int UnApprovedCommentsCount { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets value  indicating whether the content is logical deleted or hidden
        /// </summary>
        public virtual bool IsDeleted { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets rating complex instance
        /// </summary>
        public virtual Rating Rating { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets value indicating whether the content show with rssFeed
        /// </summary>
        public virtual bool ShowWithRss { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets value indicating maximum days count that users can send comment
        /// </summary>
        public virtual int DaysCountForSupportComment { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets information of User-Agent
        /// </summary>
        public virtual string Agent { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets icon name with size 200*200 px for snippet 
        /// </summary>
        public virtual string SocialSnippetIconName { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets title for snippet
        /// </summary>
        public virtual string SocialSnippetTitle { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets description for snippet
        /// </summary>
        public virtual string SocialSnippetDescription { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets body of content's comment
        /// </summary>
        public virtual byte[] RowVersion { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets name of tags seperated by comma that assosiated with this content fo increase performance
        /// </summary>
        public virtual string TagNames { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets counter for Content's report
        /// </summary>
        public virtual int ReportsCount { get; set; }
        #endregion

        #region NavigationProperties

        /// <summary>
        /// get or set user that create this record
        /// </summary>
        public virtual User Author { get; set; }

        /// <summary>
        /// gets or sets Id of user that create this record
        /// </summary>
        public virtual long AuthorId { get; set; }
        /// <summary>
        /// get or set  the tags integrated with content
        /// </summary>
        public virtual ICollection<Tag> Tags { get; set; }
        #endregion

    }

بخش‌های مختلفی که در ابتدای مقاله مطرح شدند، دارای یکسری خصوصیات مشترک می‌باشند و برای این منظور این خصوصیات را در یک کلاس پایه کپسوله کرده‌ایم. شاید تفکر شما این باشد که میخواهیم ارث بری TPH یا TPT را اعمال کنیم. ولی با توجه به سلیقه‌ی شخصی، در این بخش قصد استفاده از ارث بری را ندارم. 

نکته‌ای که وجود دارد فیلد‌های ApprovedCommentsCount  UnApprovedCommentsCount و TagNames می‌باشند که هنگام درج نظر جدید باید تعداد نظرات ذخیره شده را  ویرایش کنیم و هنگام ویرایش خود پست یا خبر با ... و یا حتی ویرایش خود تگ یا حذف آن تگ باید TagNames که لیست برچسب‌های محتوا را به صورت جدا شده با (,) از هم دیگر می‌باشد، ویرایش کنیم (جای بحث دارد).

مشخص است که هر یک از مطالب منتشر شده در بخش‌های وبلاگ، اخبار، نظرسنجی و آگهی‌ها، یک کابر ایجاد کننده (Author نامیده‌ایم) خواهد داشت و هر کاربر هم می‌تواند چندین مطلب را ایجاد کند. لذا رابطه‌ی یک به چند بین تمام این بخش‌ها مذکور و کاربر ایجاد خواهد شد.

مدل  LinkBack

 /// <summary>
    /// Represents link for implemention linkback
    /// </summary>
    public class LinkBack
    {

        #region Ctor
        /// <summary>
        /// create one instance of <see cref="LinkBack"/>
        /// </summary>
        public LinkBack()
        {
            CreatedOn = DateTime.Now;
            Id = SequentialGuidGenerator.NewSequentialGuid();
        }
        #endregion

        #region Properties
        /// <summary>
        /// gets or sets link's Id
        /// </summary>
        public virtual Guid Id { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets text for show Link
        /// </summary>
        public virtual string Title { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets link's address 
        /// </summary>
        public virtual string Url { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or set value indicating whether this link is internal o external
        /// </summary>
        public virtual LinkBackType Type { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets date that this record is added
        /// </summary>
        public virtual DateTime CreatedOn { get; set; }
        #endregion

        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// gets or sets Post that associated
        /// </summary>
        public virtual BlogPost Post { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets id of Post that associated
        /// </summary>
        public virtual long PostId { get; set; }
        #endregion
    }


 /// <summary>
    /// represents Type of ReferrerLinks
    /// </summary>
    public enum LinkBackType
    {
        /// <summary>
        /// Internal link
        /// </summary>
        Internal,
        /// <summary>
        /// External Link
        /// </summary>
        External
    }

مطمئنا در خیلی از وبلاگ‌ها مثل سایت جاری متوجه نمایش لینک‌ها ارجاع دهنده‌های خارجی و داخلی در زیر مطلب شده‌اید. کلاس LinkBack هم دقیقا برای این منظور در نظرگرفته شده است که عنوان صفحه‌ای که این پست در آنجا لینک داده شده است، به همراه آدرس آن صفحه، در جدول حاصل از این کلاس ذخیره خواهند شد. نوع داده LinkBackType هم برای متمایز کردن رکورد‌های درج شده به عنوان LinkBack در نظر گرفته شده است که بتوان آنها را متمایز کرد، به ارجاعات داخلی و خارجی.

مدل پست ها

  /// <summary> 
    /// Represents a blog post
    /// </summary>
    public  class BlogPost : BaseContent
    {
        #region Ctor
        /// <summary>
        /// Create one Instance of <see cref="BlogPost"/>
        /// </summary>
        public BlogPost()
        {
            Rating = new Rating();
            PublishedOn = DateTime.Now;
        }
        #endregion

       #region Properties
        /// <summary>
        /// gets or sets Status of LinkBack Notifications
        /// </summary>
        public virtual LinkBackStatus LinkBackStatus { get; set; }
        #endregion

        #region NavigationProperties

        /// <summary>
        /// get or set  blog post's Reviews
        /// </summary>
        public virtual ICollection<BlogComment> Comments { get; set; }
        /// <summary>
        /// get or set collection of links that reference to this blog post
        /// </summary>
        public virtual ICollection<LinkBack> LinkBacks { get; set; }
        /// <summary>
        /// get or set Collection of Users that Contribute on this post
        /// </summary>
        public virtual ICollection<User> Contributors  { get; set; }
        
        #endregion
    }


  /// <summary>
    /// Represents Status for ReferrerLinks
    /// </summary>
    public enum  LinkBackStatus
    {
        [Display(Name ="غیرفعال")]
        Disable,
        [Display(Name = "فعال")]
        Enable,
        [Display(Name = "لینک‌ها داخلی")]
        JustInternal,
        [Display(Name = "لینک‌ها خارجی")]
        JustExternal
    }
 کلاس بالا نشان دهنده‌ی مدل پست‌های ما در سیستم می‌باشد که بیشتر خصوصیات خود را از کلاس پایه‌ی BaseContent به ارث برده و لازم به تکرار آنها نیست. به علاوه یکسری خصوصیات دیگر، از جلمه‌ی آنها یک لیست از کلاس LinkBack، لیستی از کاربران مشارکت کننده به منظور نمایش مشخصات آنها در زیر پست و لیستی از کلاس BlogComment که نشان دهنده‌ی نظرات پست می‌باشد، هم خواهد داشت. خصوصیتی از نوع داده‌ی LinkBackStatus هم صرفا به منظور تنظیمات مدیریتی در نظر گرفته شده است. 

کلاس پایه نظرات
  /// <summary>
    /// Represents a base class for every comment in system 
    /// </summary>

    public abstract class BaseComment
    {
        #region Properties
        /// <summary>
        /// get or set identifier of record
        /// </summary>
        public virtual long Id { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets date of creation 
        /// </summary>
        public virtual DateTime CreatedOn { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets displayName of this comment's Creator if  he/she is Anonymous
        /// </summary>
        public virtual string CreatorDisplayName { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets body of blog post's comment
        /// </summary>
        public virtual string Body { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets body of blog post's comment
        /// </summary>
        public virtual Rating Rating { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets informations of agent
        /// </summary>
        public virtual string UserAgent { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets siteUrl of Creator if he/she is Anonymous
        /// </summary>
        public virtual string SiteUrl { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Email of Creator if he/she is anonymous
        /// </summary>
        public virtual string Email { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets status of comment
        /// </summary>
        public virtual CommentStatus Status { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Ip Address of Creator
        /// </summary>
        public virtual string CreatorIp { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets datetime that is modified
        /// </summary>
        public virtual DateTime? ModifiedOn { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets counter for report this comment
        /// </summary>
        public virtual int ReportsCount { get; set; }
        #endregion

        #region NavigationProperties

        /// <summary>
        /// get or set user that create this record
        /// </summary>
        public virtual User Creator { get; set; }

        /// <summary>
        /// get or set Id of user that create this record
        /// </summary>
        public virtual long? CreatorId { get; set; }
        #endregion
    }

public enum CommentStatus
    {
        /* 0 - approved, 1 - pending, 2 - spam, -1 - trash */
        [Display(Name = "تأیید شده")]
        Approved = 0,
        [Display(Name = "در انتظار بررسی")]
        Pending = 1,
        [Display(Name = "جفنگ")]
        Spam = 2,
        [Display(Name = "زباله دان")]
        Trash = -1
    }
به مانند BaseContent که برای کپسوله کردن خصوصیات تکراری و نه برای اعمال ارث بری TPH یا TPT، کلاس BaseComment را در نظر گرفته‌ایم. نکته‌ی مهم این است که هر نظری یک درج کننده دارد. ولی اگر فیلد AllowCommentForAnonymous مربوط به مطلب True باشد، این امکان وجود خواهد داشت تا کاربران احراز هویت نشده نیز نظر ارسال کنند. لذا CreatorId در کلاس BaseComment به صورت Nullable در نظر گرفته شده است و یک سری خصوصیت‌ها از قبیل SiteUrl ، CreatorDisplayName ، Email برای کاربران احراز هویت نشده در نظر گرفته شده است. نوع شمارشی CommentStatus نیز برای اعمال مدیریتی در نظر گرفته شده است.
مدل نظرات پست ها
/// <summary>
    /// Represents a blog post's comment
    /// </summary>
    public class BlogComment : BaseComment
    {
        #region Ctor
        /// <summary>
        /// Create One Instance for <see cref="BlogComment"/>
        /// </summary>
        public BlogComment()
        {
            Rating = new Rating();
            CreatedOn = DateTime.Now;
        }
        #endregion

        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// gets or sets BlogComment's identifier for Replying and impelemention self referencing
        /// </summary>
        public virtual long? ReplyId { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets blog's comment for Replying and impelemention self referencing
        /// </summary>
        public virtual BlogComment Reply { get; set; }
        /// <summary>
        /// get or set collection of blog's comment for Replying and impelemention self referencing
        /// </summary>
        public virtual ICollection<BlogComment> Children { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets post that this comment sent to it
        /// </summary>
        public virtual BlogPost Post { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets post'Id that this comment sent to it
        /// </summary>
        public virtual long PostId { get; set; }
        #endregion
    }
کلاس بالا مشخص کننده‌ی نظرات پست‌های وبلاگ می‌باشند که بیشتر خصوصیت‌های خود را از کلاس پایه‌ی BaseComment به ارث برده است و همچنین ساختار سلسله مراتبی آن نیز  قابل مشاهده است. 
برای سیستم Report یا همان گزارش خطا هم سیستمی شبیه به امتیاز دهی ستاره‌ای در نظر گرفته ایم. برای اینکه مقاله خیلی طولانی شد، بهتر است در مقاله‌ای جدا کار را ادامه داد.
نتیجه این قسمت

نظرات اشتراک‌ها
FastReport سورس باز شد
اتفاقا امروز درگیر این گزارشگر بودم ، با توجه به این پست گفتم بد نباشه این مشکل را در اینجا هم به اشتراک بگذارم تا شاید دوستان بتوانند از آن استفاده کنند.
احتمالا اطلاع دارید یکی از ویژگی‌های این گزارشگر پشتیبانی از تگ‌های html میباشد. یکی از مشکلاتی که امروز مشاهده شد این بود که ما خروجی گزارش را خیلی راحت در مرورگر می‌دیدیم ولی خروجی اکسلی که جدیدا اضافه کردیم قابل دانلود نبود و استثنا صادر میشد، بعد از بررسی متوجه شدیم که حداقل در خروجی اکسل (باقی خروجی‌ها را تست نکردیم) تگ font پشتیبانی نمیگردید، در صورتی که در مرورگر مشکلی وجود نداشت. با حذف این تگ مشکل در خروجی اکسل حل شد. 
نظرات اشتراک‌ها
معرفی کتابخانه‌ی DNTPersianUtils.Core
- متد ToGregorianDateTime که برای تبدیل رشته‌ی تاریخ شمسی به میلادی کاربرد دارد، خروجی ?DateTime دارد (اگر رشته قابل تبدیل نباشد، نال دریافت می‌کنید). 
- علامت ? در این خطا یعنی استفاده از nullable type و انتساب آن به نمونه‌ی غیرنال‌پذیر. بنابراین dt.Value را باید استفاده کنید که DateTime باشد.
- مشکلی نیست. در کل مشکلات را با ذکر جزئیات در اینجا گزارش کنید.
- منهای بحث گروه بندی اطلاعات بر اساس ماه‌های شمسی، در مورد دیگری نیاز به تاریخ رشته‌ای شمسی پیدا نمی‌کنید و اگر با ORMها کار می‌کنید بهتر است از DateTimeOffset استفاده کنید.