انتشار TypeScript v1.5.0 beta
چرا از آنگولار به ری اکت + ری داکس سوئیچ کردم!
- مزیت کار کردن با TypeScript در مقایسه با ES6 خالص در React، امکان دسترسی به کامپایل آفلاین هست و مباحث پیشرفتهی کامپایلر مانند tree-shaking (حذف کدهای مرده) و AOT (a head of time compilation) که سبب میشن هم حجم نهایی کمتری تولید شود و هم پیش از اجرای برنامه در مرورگر و سپس یافتن باگهای احتمالی در زمان اجرا، پیش از موعد و توسط کامپایلر این باگها گزارش شوند. اگر قصد داشته باشید به یک چنین کیفیت و بررسی کدی در React برسید، باید تعداد آزمونهای واحد قابل توجهی را داشته باشین تا بتونید یافتن مشکلاتی را که کامپایلر TypeScript گوشزد میکند، شبیه سازی کنید. همچنین شما در TypeScript میتونید به تمام امکانات پیشرفتهی زبان جاوا اسکریپت (حتی پس از ES6) دسترسی داشته باشید، اما کد نهایی جاوا اسکریپتی تولید شدهی توسط آنرا برای ES5 که تمام مرورگرها از آن پشتیبانی میکنند، تولید کنید که این هم خودش یک مزیت مهم هست. بنابراین TypeScript فقط یک static type checker ساده نیست.
- اینکه Angular یک فریمورک هست به خودی خودش یک مزیت مهم هست نسبت به React که یک کتابخانه است و اجزای آن باید از منابع مختلفی تهیه شوند. فریم ورک یعنی به روز رسانیهای منظم تمام اجزای آن توسط خود تیم Angular و سازگاری کامل و یکدست هر جزء با نگارش فعلی یا همان آخرین نگارش موجود. اگر با دنیای وابستگیهای ثالث در یک پروژهی واقعی کار کرده باشید به خوبی میدونید که هر چقدر تعداد آنها کمتر باشند، نگهداری طولانی مدت آن پروژه آسانتر میشود؛ چون روزی ممکن است آن کتابخانهی ثالث دیگر توسعه پیدا نکند، یا منسوخ شود یا دیرتر از آخرین نگارش ارائه شده به روز رسانی شود. مزیت داشتن یک فریم ورک یکدست، درگیر نشدن با این مسایل است؛ خصوصا اینکه عموما کتابخانههای ثالث کیفیتشون در حد کتابخانهی اصلی نیست و اینکه مثلا خود تیم Angular ماژول روتر، اعتبارسنجی یا فرمهای اون رو توسعه میده، قطعا کیفیتشون از کتابخانههای ثالث دیگه بهتر هست.
- در مورد سرعت و کارآیی و حتی مصرف حافظه، مطابق یک benchmarck خیلی معتبر، وضعیت Angular اندکی بهتر از React است؛ هرچند در کل از این لحاظ به هم نزدیک هستند.
- این مباحث انحصاری شدن و اینها هم در مورد محصولات سورس باز، زیاد مفهومی ندارند و بیشتر یکسری شعار ایدئولوژیک هست توسط کسانیکه حتی تغییر رفتار این شرکتها را هم دنبال نمیکنند و منابع و ماخذی رو که مطالعه کردن مربوط به یک دهه قبل هست.
This is a defense of the most prolific and dedicated public servant that has graced the world in my lifetime. One man has added hundreds of billions, if not trillions of dollars of value to the global economy. This man has worked tirelessly for the benefit of everyone around him. It is impossible to name a publicly traded company that has not somehow benefited from his contributions, and many have benefited to the tune of billions. In return for the countless billions of wealth that people made from the fruits of his labor, he was rewarded with poverty and ridicule. Now that the world is done taking from him, they are heading to the next step of vilifying him as incompetent.
// Named function function add(x, y) { return x + y; } // Anonymous function let myAdd = function(x, y) { return x+y; };
let z = 100; function addToZ(x, y) { return x + y + z; }
function add(x: number, y: number): number { return x + y; } let myAdd = function(x: number, y: number): number { return x+y; };
function PublicationMessage(year: number): string { return 'Date published: ' + year; }
let publishFunc: (someYear: number) => string;
publishFunc = PublicationMessage; let message: string = publishFunc(2016);
همچنین میتوان function type را به صورت inline نیز تعریف کرد:
let myAdd: (baseValue:number, increment:number) => number = function(x, y) { return x + y; };
Optional and Default Parameters
در جاوا اسکریپت تمامی پارامترهای یک تابع اختیاری هستند. اما TypeScript کمی متفاوت است. یعنی در حالت پیشفرض، ذکر تمامی پارامترها ضروری است؛ مگر اینکه پارامترهای موردنیاز را به صورت اختیاری تعیین کنید. به طور مثال در تابع زیر دو پارامتر را تعریف کردهایم:
function CreateCustomer(name: string, age?: number) {}
همانطور که مشاهده میکنید با افزودن علامت سوال بعد از نام پارامتر، توانستهایم آن را به صورت اختیاری تعریف کنیم. نکتهایی که در اینجا وجود دارد این است که تمامی پارامترهای optional، حتماً باید بعد از پارامترهای required تعریف شوند.
برای تعیین مقدار پیشفرض برای هر پارامتر نیز میتوانیم به اینصورت عمل کنیم:
function GetBookByTitle(title: string = 'C# 6.0 in a Nutshell') {}
default parameters در صورتیکه بعد از required parameters آورده شوند، به عنوان optional در نظر گرفته میشوند. یعنی در اینحالت لزومی به گذاشتن علامت سوال، بعد از نام پارامتر نیست. نکتهی قابل توجهایی که در استفاده از default parameters وجود دارد این است که علاوه بر رشتهها میتوان عبارات (expressions) را نیز به آنها اختصاص داد:
function GetBookByTitle(title: string = GetMostPopularBooks()) {}
Rest Parameters
rest parameters به شما این امکان را میدهند تا به تعداد نامحدودی پارامتر به یک تابع ارسال کنید:
function GetBooksReadForCust(name: string, ...bookIDs: number[]) {}
تابع فوق دو پارامتر را از ورودی دریافت میکند. پارامتر دوم این تابع به صورت rest تعریف شده است. یعنی برای پارامتر دوم میتوانیم هر تعداد پارامتری را به این تابع ارسال کنیم. همچنین برای نوع این پارامتر، یک آرایه از نوع number را تعیین کردهایم. یعنی پارامترهای دریافتی، درون یک آرایه از نوع number ذخیره خواهند شد. در ES 5 برای داشتن این چنین قابلیتی از شیء arguments استفاده میکردیم. یعنی تابع فوق را میبایستی اینگونه مینوشتیم:
function GetBooksReadForCust(name) { var bookIDs = []; for (var _i = 1; _i < arguments.length; _i++) { bookIDs[_i - 1] = arguments[_i]; } }
استفاده از this
درک this در جاوا اسکریپت، در ابتدا باعث مقداری سردرگمی میشود. یعنی مقدار آن در زمان فراخوانی تابع، ست خواهد شد. یعنی در هر بلاک از کد، وضعیتهای متفاوتی را ارائه میدهد. به عنوان مثال درون callback مربوط به تابع setInterval در تابع زیر میخواهیم به مقدار متغیر publishDate دسترسی داشته باشم:
function Book() { let self = this; self.publishDate = 2016; setInterval(function() { console.log(self.publishDate); }, 1000); }
همانطور که مشاهده میکنید برای دسترسی به این پراپرتی، مقدار this را درون یک متغیر با نام self، در ابتدا تعریف کردهایم. زیرا استفادهی مستقیم از this.publishDate درون callback به چیز دیگری اشاره میکند. این روش در ES 5 خیلی رایج است. اما با استفاده از Arrow Functions به راحتی میتوانیم به this در هر جایی دسترسی داشته باشیم. بنابراین کد فوق را میتوانیم به این صورت بازنویسی کنیم:
function Book() { this.publishDate = 2016; setInterval(() => { console.log(this.publishDate); }, 1000); }
در واقع Arrow Function در پشت صحنه کار capture کردن this را برایمان انجام خواهد داد.
Function overloads
قابلیت function overloading در بیشتر typed languageها در دسترس میباشد. همانطور که میدانید این قابلیت جهت تعریف امضاءهای مختلف برای یک تابع استفاده میشود. یعنی ایجاد توابعی با یک نام، اما با انواع متفاوت. از آنجائیکه TypeScript به جاوا اسکریپت کامپایل میشود، در نتیجه جاوا اسکریپت فاقد نوع (type) است. پس در زمان کامپایل نوعها برداشته خواهند شد. بنابراین داشتن توابعی همنام باعث بروز مشکلاتی خواهد شد. برای داشتن نسخههای مختلفی از یک تابع میتوانیم تعاریف موردنیازمان را ارائه داده، اما تنها یک پیادهسازی داشته باشیم. برای مثال میخواهیم یک overload دیگر برای تابع زیر داشته باشیم:
function GetTitles(author: string) : string[];
تابع فوق یک رشته را از ورودی دریافت کرده و در نهایت یک آرایه از رشتهها را بر میگرداند. برای overload دیگر این تابع میخواهیم به جای دریافت رشته، یک boolean از ورودی دریافت کنیم:
function GetTitles(available: boolean) : string[];
همانطور که مشاهده میکنید، هیچکدام از overloadهای فوق پیادهسازیایی ندارند. در واقع تا اینجا به TypeScript گفتهایم که نیاز به دو نسخه از تابع GetTitles خواهیم داشت. اکنون میتوانیم یک پیادهسازی کلی برای دو overload فوق داشته باشیم:
function GetTitles(bookProperty: any) : string[] { if(typeof bookProperty == 'string') { // some code } else if (typeof bookProperty == 'boolean') { // some code } return result; }
همانطور که عنوان شد، تنها پیادهسازی فوق را برای تمامی overloadها خواهیم داشت. در نتیجه اینبار نوع پارامتر ورودی را any تعریف کردهایم. سپس درون بدنهی تابع، نوع پراپرتی را توسط typeof تشخیص دادهایم. بنابراین برای فراخوانی هر یک از overloadها، میتوانیم کدهای خاصی را اجرا کنیم.
The conclusion of the analysis:
C# Wasm AOT still
has a long way to become a general and performant client side web
programming platform. Note: The usage of the Uno.Wasm.Bootstrap
toolchain may have affected the performance of some of the benchmarks.
Thus, this analysis should not be regarded as a benchmark of the
finalized product. However, note that the Uno platform is using ".NET 6
WebAssembly Mixed mode AOT/Interpreter" (source).
Intel’s on a long, long road to recovery, and over 15,000 workers will no longer be coming along for the ride. The chipmaker just announced it’s downsizing its workforce by over 15 percent as part of a new $10 billion cost savings plan for 2025, which will mean a headcount reduction of greater than 15,000 roles, Intel tells The Verge. The company currently employs over 125,000 workers, so layoffs could be as many as 19,000 people.
I can tell at least that in 3 years, JavaScript will gain more the status of a VM and lose the status of a language. Already today, not many people use raw JavaScript. You usually have some transpilation, at least e.g. Babel. In the future, Web Assembly will enable more innovation in that regards, and existing transpiling languages like Elm, TypeScript, PureScript will continue to improve.