PM> Install-Package RazorGenerator.Mvc

  PM> Enable-RazorGenerator

 Copy "$(ProjectDir)$(OutDir)$(TargetName).*" "$(SolutionDir)MvcPluginMasterApp\bin\"

using System.Web.Mvc;
 
namespace MvcPluginMasterApp.Plugin1.Areas.NewsArea
{
    public class NewsAreaAreaRegistration : AreaRegistration
    {
        public override string AreaName
        {
            get
            {
                return "NewsArea";
            }
        }
 
        public override void RegisterArea(AreaRegistrationContext context)
        {
            context.MapRoute(
                "NewsArea_default",
                "NewsArea/{controller}/{action}/{id}",
                // تکمیل نام کنترلر پیش فرض
                new { controller = "Home", action = "Index", id = UrlParameter.Optional },
                // مشخص کردن فضای نام مرتبط جهت جلوگیری از تداخل با سایر قسمت‌های برنامه
                namespaces: new[] { string.Format("{0}.Controllers", this.GetType().Namespace) }
            );
        }
    }
}

using System.Web.Mvc;
using System.Web.Routing;
 
namespace MvcPluginMasterApp
{
    public class RouteConfig
    {
        public static void RegisterRoutes(RouteCollection routes)
        {
            routes.IgnoreRoute("{resource}.axd/{*pathInfo}");
 
            routes.MapRoute(
                name: "Default",
                url: "{controller}/{action}/{id}",
                defaults: new { controller = "Home", action = "Index", id = UrlParameter.Optional },
                // مشخص کردن فضای نام مرتبط جهت جلوگیری از تداخل با سایر قسمت‌های برنامه
                namespaces: new[] { string.Format("{0}.Controllers", typeof(RouteConfig).Namespace) }
            );
        }
    }
}

using System;
using System.Reflection;
using System.Web.Optimization;
using System.Web.Routing;
using StructureMap;
 
namespace MvcPluginMasterApp.PluginsBase
{
    public interface IPlugin
    {
        EfBootstrapper GetEfBootstrapper();
        MenuItem GetMenuItem(RequestContext requestContext);
        void RegisterBundles(BundleCollection bundles);
        void RegisterRoutes(RouteCollection routes);
        void RegisterServices(IContainer container);
    }
 
    public class EfBootstrapper
    {
        /// <summary>
        /// Assemblies containing EntityTypeConfiguration classes.
        /// </summary>
        public Assembly[] ConfigurationsAssemblies { get; set; }
 
        /// <summary>
        /// Domain classes.
        /// </summary>
        public Type[] DomainEntities { get; set; }
 
        /// <summary>
        /// Custom Seed method.
        /// </summary>
        //public Action<IUnitOfWork> DatabaseSeeder { get; set; }
    }
 
    public class MenuItem
    {
        public string Name { set; get; }
        public string Url { set; get; }
    }
}

PM> install-package EntityFramework
PM> install-package Microsoft.AspNet.Web.Optimization
PM> install-package structuremap.web

using System.Web.Mvc;
using System.Web.Optimization;
using System.Web.Routing;
using MvcPluginMasterApp.PluginsBase;
using StructureMap;
 
namespace MvcPluginMasterApp.Plugin1
{
    public class Plugin1 : IPlugin
    {
        public EfBootstrapper GetEfBootstrapper()
        {
            return null;
        }
 
        public MenuItem GetMenuItem(RequestContext requestContext)
        {
            return new MenuItem
            {
                Name = "Plugin 1",
                Url = new UrlHelper(requestContext).Action("Index", "Home", new { area = "NewsArea" })
            };
        }
 
        public void RegisterBundles(BundleCollection bundles)
        {
            //todo: ...
        }
 
        public void RegisterRoutes(RouteCollection routes)
        {
            //todo: add custom routes.
        }
 
        public void RegisterServices(IContainer container)
        {
            // todo: add custom services.
 
            container.Configure(cfg =>
            {
                //cfg.For<INewsService>().Use<EfNewsService>();
            });
        }
    }
}

using System;
using System.IO;
using System.Threading;
using System.Web;
using MvcPluginMasterApp.PluginsBase;
using StructureMap;
using StructureMap.Graph;
 
namespace MvcPluginMasterApp.IoCConfig
{
    public static class SmObjectFactory
    {
        private static readonly Lazy<Container> _containerBuilder =
            new Lazy<Container>(defaultContainer, LazyThreadSafetyMode.ExecutionAndPublication);
 
        public static IContainer Container
        {
            get { return _containerBuilder.Value; }
        }
 
        private static Container defaultContainer()
        {
            return new Container(cfg =>
            {
                cfg.Scan(scanner =>
                {
                    scanner.AssembliesFromPath(
                        path: Path.Combine(HttpRuntime.AppDomainAppPath, "bin"),
                            // یک اسمبلی نباید دوبار بارگذاری شود
                        assemblyFilter: assembly =>
                        {
                            return !assembly.FullName.Equals(typeof(IPlugin).Assembly.FullName);
                        });
 
                    scanner.WithDefaultConventions(); //Connects 'IName' interface to 'Name' class automatically.
                    scanner.AddAllTypesOf<IPlugin>().NameBy(item => item.FullName);
                });
            });
        }
    }
}

PM> install-package EntityFramework
PM> install-package structuremap.web

using System.Linq;
using System.Web.Optimization;
using System.Web.Routing;
using MvcPluginMasterApp;
using MvcPluginMasterApp.IoCConfig;
using MvcPluginMasterApp.PluginsBase;
 
[assembly: WebActivatorEx.PostApplicationStartMethod(typeof(PluginsStart), "Start")]
 
namespace MvcPluginMasterApp
{
    public static class PluginsStart
    {
        public static void Start()
        {
            var plugins = SmObjectFactory.Container.GetAllInstances<IPlugin>().ToList();
            foreach (var plugin in plugins)
            {
                plugin.RegisterServices(SmObjectFactory.Container);
                plugin.RegisterRoutes(RouteTable.Routes);
                plugin.RegisterBundles(BundleTable.Bundles);
            }
        }
    }
}

@using MvcPluginMasterApp.IoCConfig
@using MvcPluginMasterApp.PluginsBase
@{
    var plugins = SmObjectFactory.Container.GetAllInstances<IPlugin>().ToList();
}
 
@foreach (var plugin in plugins)
{
    var menuItem = plugin.GetMenuItem(this.Request.RequestContext);
    <li>
        <a href="@menuItem.Url">@menuItem.Name</a>
    </li>
}

<div class="navbar navbar-inverse navbar-fixed-top">
    <div class="container">
        <div class="navbar-header">
            <button type="button" class="navbar-toggle" data-toggle="collapse" data-target=".navbar-collapse">
                <span class="icon-bar"></span>
                <span class="icon-bar"></span>
                <span class="icon-bar"></span>
            </button>
            @Html.ActionLink("MvcPlugin Master App", "Index", "Home", new { area = "" }, new { @class = "navbar-brand" })
        </div>
        <div class="navbar-collapse collapse">
            <ul class="nav navbar-nav">
                <li>@Html.ActionLink("Master App/Home", "Index", "Home", new {area = ""}, null)</li>
                @{ Html.RenderPartial("_PluginsMenu"); }
            </ul>
        </div>
    </div>
</div>

<Reference Include="NHibernate, Version=2.1.0.4000, Culture=neutral, PublicKeyToken=aa95f207798dfdb4, processorArchitecture=MSIL">

Could not load file or assembly 'NHibernate, Version=2.0.0.4000, Culture=neutral, PublicKeyToken=aa95f207798dfdb4' 

or one of its dependencies. The located assembly's manifest definition does not match the assembly reference. 

(Exception from HRESULT: 0x80131040)

• یا باید ارجاعات دارای امضای دیجیتال را حذف و بار دیگر اضافه کنید.

• یا باید فایل پروژه برنامه را با یک ویرایشگر متنی ساده باز کرده و شماره نگارش‌ها را اصلاح کنید. (ساده‌ترین روش ممکن)

• یا خاموش کردن بررسی Specific Version را هم آزمایش کنید.

import 'rxjs/add/operator/map';

import { map } from 'rxjs/operators';

import { map, catchError, tap } from 'rxjs/operators';

import { Observable } from 'rxjs/Rx';

import { Observable } from 'rxjs/Observable';

import 'rxjs/add/observable/throw';

Observable.throw('error');

import { ErrorObservable } from 'rxjs/observable/ErrorObservable';

ErrorObservable.create('error');

import "rxjs/add/observable/timer";

const timerSource$ = Observable.timer(initialDelay);

import { timer } from 'rxjs/observable/timer';  

const timerSource$ = timer(initialDelay);

import { from} from 'rxjs/observable/from';
import { map, scan, filter } from 'rxjs/operators';

const source$ = range(1,10);

const sumOfSquaredOddNumbers$ = source$.pipe(
   filter(n => n % 2 !== 0), 
   map(n => n * n),
   scan((acc,s) => acc + s, 0)
);
sumOfSquaredOddNumbers$.subscribe(v => console.log(v));

/*** Output ****/ 
1
10
35
84
165

import { of } from 'rxjs/observable/of';
import { from } from 'rxjs/observable/from';
import { range } from 'rxjs/observable/range';

const source$ = of(1,2,3);
const rangeSource$ = range(0,5);

import { Observable } from 'rxjs/Observable';
import 'rxjs/add/operator/map';
import 'rxjs/add/operator/filter';

names = allUserData.
         map(user => user.name).
         filter(name => name);

import { Observable } from 'rxjs/Observable';
import { map, filter } from 'rxjs/operators';

names = allUserData.pipe(
   map(user => user.name),
   filter(name => name),
);

واقعیت این هست که برای چنین برنامه‌ی کوچکی، 15مگابایت حجم زیادی به حساب می‌آید. بیشتر این حجم به دلیل کتابخانه‌ی کلاس‌های پایه (BCL) می‌باشد که شامل mscorlib.lib، system و Mono.Android هستند. این کلاس‌ها کامپوننت‌هایی را که برنامه‌ی ما برای اجرا به آن‌ها احتیاج دارند، فراهم می‌کنند. البته واقعیت این است که برنامه‌ی ما از تمام این امکانات استفاده نمی‌کند و می‌توان از خیلی از آن‌ها صرف نظر کرد.

وقتی شما برنامه‌ای را برای توزیع آماده می‌کنید، Xamarin پروسه‌ای را که به Linking معروف است، اجرا می‌کند. در این پروسه کدهایی که استفاده نشده‌اند حذف می‌شوند. به این ترتیب حجم کدهای برنامه را کاهش می‌دهند. در واقع بخش‌هایی از BCL را که استفاده نکرده‌ایم از Package نهایی حذف می‌کند. برای مثال پروژه‌ی "Hello Word"را در نظر بگیرید (پروژه‌ی پیش فرض). به دلیل آنکه ما از کلاس‌های خاصی استفاده نکرده‌ایم، مقدار زیادی از کدهای بلااستفاده‌ی BCL حذف می‌شوند. تصویر زیر حجم برنامه را مشخص می‌کند:

چه زمانی از Xamarin.Forms استفاده کنیم:

یکی از راه‌های ایجاد برنامه‌های بومی برای اندروید و iOS، استفاده از Xamarn.Android و Xamarin.iOS است. راه دیگر آن Xamarin.Forms است که بیشترین قابلیت اشتراک UI را دارا می‌باشد. در Xamarin.Forms ما می‌توانیم از XAML برای ایجاد UI استفاده کنیم. اما کی بهتر است از آن استفاده کنیم و چه وقت خوب نیست؟

مواردی که بهتر است از Xamarin.Forms استفاده کنیم:

• برنامه‌های ورود اطلاعات (ِData Entry)
  
• ایجاد نمونه‌های اولیه
  
• برنامه‌هایی که به بازه‌ی وسیعی از قابلیت‌های بومی دستگاه مورد نظر احتیاج ندارد.
  
• برنامه‌هایی که اشتراک کد برای ما مهمتر از نمای ظاهری و زیبایی برنامه باشد.
  

مواردی که بهتر است از Xamarin.Forms استفاده نکنیم: 

• برنامه هایی که تعامل زیادی با کاربر دارد.
  
• تهیه‌ی برنامه‌هایی با ظاهر بسیار زیبا و پر رنگ و لعاب!
  
• برنامه‌هایی که نیاز به استفاده‌ی از بازه‌ی وسیعی از API‌های بومی را دارند.
  
• برنامه هایی که در آن‌ها UIهای سفارشی مهم‌تر از اشتراک کد می‌باشند.
  

name: Deploy to GitHub Pages

# Run workflow on every push to the main branch
on:
  push:
    branches: [ main ]

jobs:
  deploy-to-github-pages:
    # use ubuntu-latest image to run steps on
    runs-on: ubuntu-latest
    steps:
    # uses GitHub's checkout action to checkout code form the main branch
    - uses: actions/checkout@v2
    
    # sets up .NET Core SDK
    - name: Setup .NET Core SDK
      uses: actions/setup-dotnet@v1
      with:
        dotnet-version: 5.0.302

    # publishes Blazor project to the release-folder
    - name: Publish .NET Core Project
      run: dotnet publish ./src/DNTPersianComponents.Blazor.WasmSample/Server/DNTPersianComponents.Blazor.WasmSample.Server.csproj -c Release -o release --nologo
    
    # changes the base-tag in index.html from '/' to 'DNTPersianComponents.Blazor' to match GitHub Pages repository subdirectory
    - name: Change base-tag in index.html from / to DNTPersianComponents.Blazor
      run: sed -i 's/<base href="\/" \/>/<base href="\/DNTPersianComponents.Blazor\/" \/>/g' release/wwwroot/index.html
    
    # copy index.html to 404.html to serve the same file when a file is not found
    - name: copy index.html to 404.html
      run: cp release/wwwroot/index.html release/wwwroot/404.html

    # add .nojekyll file to tell GitHub pages to not treat this as a Jekyll project. (Allow files and folders starting with an underscore)
    - name: Add .nojekyll file
      run: touch release/wwwroot/.nojekyll
      
    - name: Commit wwwroot to GitHub Pages
      uses: JamesIves/github-pages-deploy-action@3.7.1
      with:
        GITHUB_TOKEN: ${{ secrets.GITHUB_TOKEN }}
        BRANCH: github-pages
        FOLDER: release/wwwroot

src: url('/lib/samim-font/Samim-Bold.eot?v=4.0.5');

src: url('../lib/samim-font/Samim-Bold.eot?v=4.0.5');

using System;

namespace CS9Features
{
    class Program
    {
        static void Main(string[] args)
        {
            Console.WriteLine("Hello World!");
        }
    }
}

using System;

Console.WriteLine("Hello World!");

using System;
using System.Threading.Tasks;

await MyMethodAsync();
Console.WriteLine("Hello World!");

static async Task MyMethodAsync()
{
   await Task.Yield();
}

using System;

Console.WriteLine(args[0]);

using System;
Console.WriteLine($"Hello world!");
return 1;

using System;

var greeter = new Greeter();

var helloTeacher = greeter.Greet("teacher");
var helloStudents = SayHello("students");

Console.WriteLine(helloTeacher);
Console.WriteLine(helloStudents);

static string SayHello(string name)
{
    return "Hello, " + name;
}

public class Greeter
{
    public string Greet(string name)
    {
        return "Hello, " + name;
    }
}

Top-level statements must precede namespace and type declarations. [CS9Features]csharp(CS8803)

using System;
using System.Runtime.CompilerServices;

[CompilerGenerated]
internal static class <Program>$
{
  private static void <Main>$(string[] args)
  {
   Greeter greeter = new Greeter();
   string helloTeacher = greeter.Greet("teacher");
   string helloStudents = SayHello("students");
   Console.WriteLine(helloTeacher);
   Console.WriteLine(helloStudents);

   static string SayHello(string name)
   {
    return "Hello, " + name;
   }
  }
}

using System;

Foo();

var x = 3;

int result = AddToX(4);
Console.WriteLine(result);

static void Foo()
{
    Console.WriteLine("Foo");
}

int AddToX(int y)
{
    return x + y;
}

dotnet new blazor --interactivity Server --auth Individual

dotnet new blazor --interactivity WebAssembly --auth Individual

dotnet new blazor --interactivity Auto --auth Individual

dotnet new blazor --interactivity None --auth Individual

 dotnet new blazor --all-interactive --auth Individual

@code {

    [CascadingParameter]
    public HttpContext HttpContext { get; set; } = default!;

services.TryAddCascadingValue(sp => sp.GetRequiredService<EndpointHtmlRenderer>().HttpContext);

<Router AppAssembly="@typeof(Program).Assembly">
    <Found Context="routeData">
        <AuthorizeRouteView RouteData="@routeData" DefaultLayout="@typeof(Layout.MainLayout)" />
        <FocusOnNavigate RouteData="@routeData" Selector="h1" />
    </Found>
</Router>

builder.Services.AddCascadingValue(sp =>new Preferences { Theme ="Dark" });

builder.Services.AddCascadingAuthenticationState();
builder.Services.AddScoped<AuthenticationStateProvider, IdentityRevalidatingAuthenticationStateProvider>();

builder.Services.AddCascadingAuthenticationState();
builder.Services.AddScoped<AuthenticationStateProvider, PersistingServerAuthenticationStateProvider>();

@page "/auth"

@using Microsoft.AspNetCore.Authorization

@attribute [Authorize]

<PageTitle>Auth</PageTitle>

<h1>You are authenticated</h1>

<AuthorizeView>
    Hello @context.User.Identity?.Name!
</AuthorizeView>

1. Pre-alpha
   این مرحله شامل تمام فعالیت‌های انجام شده قبل از مرحله تست می‌باشد. در این دوره آنالیز نیازمندیها، طراحی نرم افزار، توسعه نرم افزار و حتی تست واحد باشد. در نرم افزار‌های سورس باز چندین نسخه قبل از آلفا ممکن است عرضه شوند.
2. Alpha
   این مرحله شامل همه فعالیت‌ها از زمان شروع تست می‌باشد. البته منظور از تست، تست تیمی و تست خود نرم افزار می‌باشد. نرم افزار‌های آلفا هنوز ممکن است خطا و اشکالاتی داشته باشند و ممکن است اطلاعات شما از بین رود. در این مرحله امکانات جدیدی مرتبا به نرم افزار اضافه می‌گردد.
3. Beta
   نرم افزار بتا، همه قابلیت‌های آن تکمیل شده و خطا‌های زیادی برای کامل شدن نرم افزار وجود دارد. در این مرحله بیشتر به تست کاهش تاثیرات به کاربران و تست کارایی دقت می‌شود. نسخه بتا، اولین نسخه‌ای خواهد بود که بیرون شرکت و یا سازمان در دسترس قرار می‌گیرد. برخی توسعه دهندگان به این مرحله preview، technical preview یا early access نیز می‌گویند.
4. Release candidate
   در این مرحله نرم افزار، آماده عرضه به مصرف کنندگان است و نرم افزارهایی مثل سیستم عامل‌های ویندوز در دسترس تولید کنندگان قرار گرفته تا با جدید‌ترین سخت افزار خود یکپارچه شوند.
5.  General availability (GA)
   در این مرحله، عرضه عمومی نرم افزار و بازاریابی و فروش نرم افزار مد نظر است و علاوه بر این تست امنیتی و در نرم افزار‌های خیلی بزرگ عرضه جهانی صورت می‌گیرد 

• Major Version
  وقتی افزایش می‌یابد که تغییرات قابل توجهی در نرم افزار ایجاد شود
• Minor Version
  وقتی افزایش یابد که ویژگی جزئی یا اصلاحات قابل توجهی به نرم افزار ایجاد شود.
• Build Number
  به ازای هر بار ساخته شدن پروژه افزایش می‌یابد.
• Revision
  وقتی افزایش می‌یابد که نواقص و باگ‌های کوچکی رفع شوند. 
  

به عنوان یک راه حل، مجموعه‌ی ساده‌ای از قوانین و الزامات که چگونگی طراحی شماره‌های نسخه و افزایش آن را مشخص می‌کند، وجود دارد. برای کار کردن با این سیستم، شما ابتدا نیاز به اعلام API عمومی دارید. این خود ممکن است شامل مستندات و یا اجرای کد باشد.

علیرغم آن، مهم است که این API، روشن و دقیق باشد. هنگامیکه API عمومی خود را تعیین کردید، تغییرات برنامه شما بر روی نسخه API عمومی تاثیر خواهد داشت و آنرا افزایش خواهد داد. بر این اساس، این مدل نسخه‌بندی را در نظر بگیرید: X.Y.Z یعنی (Major.Minor.Patch).

رفع حفره‌هایی که بر روی API عمومی تاثیر نمی‌گذارند، مقدار Patch را افزایش می‌دهند، تغییرات جدیدی که سازگار با نسخه قبلی است، مقدار Minor را افزایش می‌دهند و تغییرات جدیدی که کاملا بدیع هستند و به نحوی با تغییرات قبلی سازگار نیستند مقدار Major را افزایش می‌دهند. 

1. نرم‌افزارهایی که از نسخه بندی معنایی استفاده می‌کنند، باید یک API عمومی داشته باشند. این API می‌تواند در خود کد یا و یا به طور صریح در مستندات باشد که باید دقیق و جامع باشد.
2. یک شماره نسخه صحیح باید به شکل X.Y.Z باشد که در آن X،Y و Z اعداد صحیح غیر منفی هستند. X نسخه‌ی Major می‌باشد، Y نسخه‌ی Minor و Z نسخه‌ی Patch می‌باشد. هر عنصر باید یک به یک و بصورت عددی افزایش پیدا کند. به عنوان مثال: 1.9.0 -> 1.10.0 -> 1.11.0
3. هنگامی که به یک نسخه‌ی Major یک واحد اضافه می‌شود، نسخه‌ی Minor و Patch باید به حالت 0 (صفر) تنظیم مجدد گردد. هنگامی که به شماره نسخه‌ی Minor یک واحد اضافه می‌شود، نسخه‌ی Patch باید به حالت 0 (صفر) تنظیم مجدد شود. به عنوان مثال: 1.1.3 -> 2.0.0 و 2.1.7 -> 2.2.0
4. هنگامیکه یک نسخه از یک کتابخانه منتشر می‌شود، محتوای کتابخانه مورد نظر نباید به هیچ وجه تغییری داشته باشد. هر گونه تغییر جدیدی باید در قالب یک نسخه جدید انتشار پیدا کند.
5. نسخه‌ی Major صفر (0.Y.Z) برای توسعه‌ی اولیه است. هر چیزی ممکن است در هر زمان تغییر یابد. API عمومی را نباید پایدار در نظر گرفت.
6. نسخه 1.0.0 در حقیقت API عمومی را تعریف می‌کند. چگونگی تغییر و افزایش هر یک از نسخه‌ها بعد از انتشار این نسخه، وابسته به API عمومی و تغییرات آن می‌باشد.
7. نسخه Patch یا (x.y.Z | x > 0) فقط در صورتی باید افزایش پیدا کند که تغییرات ایجاد شده در حد برطرف کردن حفره‌های نرم‌افزار باشد. برطرف کردن حفره‌های نرم‌افزار شامل اصلاح رفتارهای اشتباه در نرم‌افزار می‌باشد.
8. نسخه Minor یا (x.Y.z | x > 0) فقط در صورتی افزایش پیدا خواهد کرد که تغییرات جدید و سازگار با نسخه قبلی ایجاد شود. همچنین این نسخه باید افزایش پیدا کند اگر بخشی از فعالیت‌ها و یا رفتارهای قبلی نرم‌افزار به عنوان فعالیت منقرض شده اعلام شود. همچنین این نسخه می‌تواند افزایش پیدا کند اگر تغییرات مهم و حیاتی از طریق کد خصوصی ایجاد و اعمال گردد. تغییرات این نسخه می‌تواند شامل تغییرات نسخه Patch هم باشد. توجه به این نکته ضروری است که در صورت افزایش نسخه Minor، نسخه Patch باید به 0 (صفر) تغییر پیدا کند.
9. نسخه Major یا (X.y.z | X > 0) در صورتی افزایش پیدا خواهد کرد که تغییرات جدید و ناهمخوان با نسخه فعلی در نرم‌افزار اعمال شود. تغییرات در این نسخه می‌تواند شامل تغییراتی در سطح نسخه Minor و Patch نیز باشد. باید به این نکته توجه شود که در صورت افزایش نسخه Major، نسخه‌های Minor و Patch باید به 0 (صفر) تغییر پیدا کنند.
10. یک نسخه قبل از انتشار می‌تواند توسط یک خط تیره (dash)، بعد از نسخه Patch (یعنی در انتهای نسخه) که انواع با نقطه (dot) از هم جدا می‌شوند، نشان داده شود. نشان‌گر نسخه قبل از انتشار باید شامل حروف، اعداد و خط تیره باشد [0-9A-Za-z-]. باید به این نکته دفت داشت که نسخه‌های قبل از انتشار خود به تنهایی یک انتشار به حساب می‌آیند اما اولویت و اهمیت نسخه‌های عادی را ندارد. برای مثال: 1.0.0-alpha ، 1.0.0-alpha.1 ، 1.0.0-0.3.7 ، 1.0.0-x.7.z.92
11. یک نسخه Build می‌تواند توسط یک علامت مثبت (+)، بعد از نسخه Patch یا نسخه قبل از انتشار (یعنی در انتهای نسخه) که انواع آن با نقطه (dot) از هم جدا می‌شوند، نشان داده شود. نشان‌گر نسخه Build باید شامل حروف، اعداد و خط تیره باشد [0-9A-Za-z-]. باید به این نکته دقت داشت که نسخه‌های Build خود به تنهایی یک انتشار به حساب می‌آیند و اولویت و اهمیت بیشتری نسبت به نسخه‌های عادی دارند. برای مثال: 1.0.0+build.1 ، 1.3.7+build.11.e0f985a
12. اولویت‌بندی نسخه‌ها باید توسط جداسازی بخش‌های مختلف یک نسخه به اجزای تشکیل دهنده آن یعنی Minor، Major، Patch، نسخه قبل از انتشار و نسخه Build و ترتیب اولویت بندی آن‌ها صورت گیرد. نسخه‌های Minor، Major و Patch باید بصورت عددی مقایسه شوند. مقایسه نسخه‌های قبل از انتشار و نسخه Build باید توسط بخش‌های مختلف که توسط جداکننده‌ها (نقطه‌های جداکننده) تفکیک شده است، به این شکل سنجیده شود:

بخش‌هایی که فقط حاوی عدد هستند، بصورت عددی مقایسه می‌شوند و بخش‌هایی که حاری حروف و یا خط تیره هستند بصورت الفبایی مقایسه خواهند شد.

بخش‌های عددی همواره اولویت پایین‌تری نسبت به بخش‌های غیر عددی دارند. برای مثال:

1.0.0-alpha < 1.0.0-alpha.1 < 1.0.0-beta.2 < 1.0.0-beta.11 < 1.0.0-rc.1 < 1.0.0-rc.1+build.1 < 1.0.0 < 1.0.0+0.3.7 < 1.3.7+build < 1.3.7+build.2.b8f12d7 < 1.3.7+build.11.e0f985a

منبع نسخه بندی معنایی : semver.org