مطالب
Attribute Routing در ASP.NET MVC 5
Routing مکانیزم مسیریابی ASP.NET MVC است، که یک URI را به یک اکشن متد نگاشت می‌کند. MVC 5 نوع جدیدی از مسیر یابی را پشتیبانی میکند که Attribute Routing یا مسیریابی نشانه ای نام دارد. همانطور که از نامش پیداست، مسیریابی نشانه ای از Attribute‌ها برای این امر استفاده میکند. این روش به شما کنترل بیشتری روی URI‌های اپلیکیشن تان می‌دهد.
مدل قبلی مسیریابی (conventional-routing) هنوز کاملا پشتیبانی می‌شود. در واقع می‌توانید هر دو تکنیک را بعنوان مکمل یکدیگر در یک پروژه استفاده کنید.
در این پست قابلیت‌ها و گزینه‌های اساسی مسیریابی نشانه ای را بررسی میکنیم.
  • چرا مسیریابی نشانه ای؟
  • فعال سازی مسیریابی نشانه ای
  • پارامتر‌های اختیاری URI و مقادیر پیش فرض
  • پیشوند مسیر ها
  • مسیر پیش فرض
  • محدودیت‌های مسیر ها
      • محدودیت‌های سفارشی
  • نام مسیر ها
  • ناحیه‌ها (Areas)


چرا مسیریابی نشانه ای

برای مثال یک وب سایت تجارت آنلاین بهینه شده اجتماعی، می‌تواند مسیرهایی مانند لیست زیر داشته باشد:
  • {productId:int}/{productTitle}
نگاشت می‌شود به: (ProductsController.Show(int id
  • {username}
نگاشت می‌شود به: (ProfilesController.Show(string username
  • {username}/catalogs/{catalogId:int}/{catalogTitle}
نگاشت می‌شود به: (CatalogsController.Show(string username, int catalogId
در نسخه قبلی ASP.NET MVC، قوانین مسیریابی در فایل RouteConfig.cs تعریف می‌شدند، و اشاره به اکشن‌های کنترلرها به نحو زیر انجام می‌شد:
routes.MapRoute(
    name: "ProductPage",
    url: "{productId}/{productTitle}",
    defaults: new { controller = "Products", action = "Show" },
    constraints: new { productId = "\\d+" }
);
هنگامی که قوانین مسیریابی در کنار اکشن متدها تعریف می‌شوند، یعنی در یک فایل سورس و نه در یک کلاس پیکربندی خارجی، درک و فهم نگاشت URI‌ها به اکشن‌ها واضح‌تر و راحت می‌شود. تعریف مسیر قبلی، می‌تواند توسط یک attribute ساده بدین صورت نگاشت شود:
[Route("{productId:int}/{productTitle}")]
public ActionResult Show(int productId) { ... }

فعال سازی Attribute Routing

برای فعال سازی مسیریابی نشانه ای، متد MapMvcAttributeRoutes را هنگام پیکربندی فراخوانی کنید.
public class RouteConfig
{
    public static void RegisterRoutes(RouteCollection routes)
    {
        routes.IgnoreRoute("{resource}.axd/{*pathInfo}");
 
        routes.MapMvcAttributeRoutes();
    }
}
همچنین می‌توانید مدل قبلی مسیریابی را با تکنیک جدید تلفیق کنید.
public static void RegisterRoutes(RouteCollection routes)
{
    routes.IgnoreRoute("{resource}.axd/{*pathInfo}");
 
    routes.MapMvcAttributeRoutes();
 
    routes.MapRoute(
        name: "Default",
        url: "{controller}/{action}/{id}",
        defaults: new { controller = "Home", action = "Index", id = UrlParameter.Optional }
    );
}

پارامترهای اختیاری URI و مقادیر پیش فرض

می توانید با اضافه کردن یک علامت سوال به پارامترهای مسیریابی، آنها را optional یا اختیاری کنید. برای تعیین مقدار پیش فرض هم از فرمت parameter=value استفاده می‌کنید.
public class BooksController : Controller
{
    // eg: /books
    // eg: /books/1430210079
    [Route("books/{isbn?}")]
    public ActionResult View(string isbn)
    {
        if (!String.IsNullOrEmpty(isbn))
        {
            return View("OneBook", GetBook(isbn));
        }
        return View("AllBooks", GetBooks());
    }
 
    // eg: /books/lang
    // eg: /books/lang/en
    // eg: /books/lang/he
    [Route("books/lang/{lang=en}")]
    public ActionResult ViewByLanguage(string lang)
    {
        return View("OneBook", GetBooksByLanguage(lang));
    }
}
در این مثال، هر دو مسیر books/ و books/1430210079/ به اکشن متد "View" نگاشت می‌شوند، مسیر اول تمام کتاب‌ها را لیست میکند، و مسیر دوم جزئیات کتابی مشخص را لیست می‌کند. هر دو مسیر books/lang/ و books/lang/en/ به یک شکل نگاشت می‌شوند، چرا که مقدار پیش فرض این پارامتر en تعریف شده.



پیشوند مسیرها (Route Prefixes)

برخی اوقات، تمام مسیرها در یک کنترلر با یک پیشوند شروع می‌شوند. بعنوان مثال:
public class ReviewsController : Controller
{
    // eg: /reviews
    [Route("reviews")]
    public ActionResult Index() { ... }
    // eg: /reviews/5
    [Route("reviews/{reviewId}")]
    public ActionResult Show(int reviewId) { ... }
    // eg: /reviews/5/edit
    [Route("reviews/{reviewId}/edit")]
    public ActionResult Edit(int reviewId) { ... }
}
همچنین می‌توانید با استفاده از خاصیت [RoutePrefix] یک پیشوند عمومی برای کل کنترلر تعریف کنید:
[RoutePrefix("reviews")]
public class ReviewsController : Controller
{
    // eg.: /reviews
    [Route]
    public ActionResult Index() { ... }
    // eg.: /reviews/5
    [Route("{reviewId}")]
    public ActionResult Show(int reviewId) { ... }
    // eg.: /reviews/5/edit
    [Route("{reviewId}/edit")]
    public ActionResult Edit(int reviewId) { ... }
}
در صورت لزوم، می‌توانید برای بازنویسی (override) پیشوند مسیرها از کاراکتر ~ استفاده کنید:
[RoutePrefix("reviews")]
public class ReviewsController : Controller
{
    // eg.: /spotlight-review
    [Route("~/spotlight-review")]
    public ActionResult ShowSpotlight() { ... }
 
    ...
}

مسیر پیش فرض

می توانید خاصیت [Route] را روی کنترلر اعمال کنید، تا اکشن متد را بعنوان یک پارامتر بگیرید. این مسیر سپس روی تمام اکشن متدهای این کنترلر اعمال می‌شود، مگر آنکه یک [Route] بخصوص روی اکشن‌ها تعریف شده باشد.
[RoutePrefix("promotions")]
[Route("{action=index}")]
public class ReviewsController : Controller
{
    // eg.: /promotions
    public ActionResult Index() { ... }
 
    // eg.: /promotions/archive
    public ActionResult Archive() { ... }
 
    // eg.: /promotions/new
    public ActionResult New() { ... }
 
    // eg.: /promotions/edit/5
    [Route("edit/{promoId:int}")]
    public ActionResult Edit(int promoId) { ... }
}

محدودیت‌های مسیر ها

با استفاده از Route Constraints می‌توانید نحوه جفت شدن پارامتر‌ها در قالب مسیریابی را محدود و کنترل کنید. فرمت کلی {parameter:constraint} است. بعنوان مثال:
// eg: /users/5
[Route("users/{id:int}"]
public ActionResult GetUserById(int id) { ... }
 
// eg: users/ken
[Route("users/{name}"]
public ActionResult GetUserByName(string name) { ... }
در اینجا، مسیر اول تنها در صورتی انتخاب می‌شود که قسمت id در URI یک مقدار integer باشد. در غیر اینصورت مسیر دوم انتخاب خواهد شد.
جدول زیر constraint‌ها یا محدودیت هایی که پشتیبانی می‌شوند را لیست می‌کند.
 مثال  توضیحات  محدودیت
 {x:alpha}  کاراکترهای الفبای لاتین را تطبیق (match) می‌دهد (a-z, A-Z).  alpha
 {x:bool}  یک مقدار منطقی را تطبیق می‌دهد.  bool
 {x:datetime}  یک مقدار DateTime را تطبیق می‌دهد.  datetime
 {x:decimal}  یک مقدار پولی را تطبیق می‌دهد.  decimal
 {x:double}  یک مقدار اعشاری 64 بیتی را تطبیق می‌دهد.  double
 {x:float}  یک مقدار اعشاری 32 بیتی را تطبیق می‌دهد.  float
 {x:guid}  یک مقدار GUID را تطبیق می‌دهد.  guid
 {x:int}  یک مقدار 32 بیتی integer را تطبیق می‌دهد.  int
 {(x:length(6}
{(x:length(1,20}
 رشته ای با طول تعیین شده را تطبیق می‌دهد.  length
 {x:long}  یک مقدار 64 بیتی integer را تطبیق می‌دهد.  long
 {(x:max(10}  یک مقدار integer با حداکثر مجاز را تطبیق می‌دهد.  max
 {(x:maxlength(10}  رشته ای با حداکثر طول تعیین شده را تطبیق می‌دهد.  maxlength
 {(x:min(10}  مقداری integer با حداقل مقدار تعیین شده را تطبیق می‌دهد.  min
 {(x:minlength(10}  رشته ای با حداقل طول تعیین شده را تطبیق می‌دهد.  minlength
 {(x:range(10,50}  مقداری integer در بازه تعریف شده را تطبیق می‌دهد.  range
 {(${x:regex(^\d{3}-\d{3}-\d{4}  یک عبارت با قاعده را تطبیق می‌دهد.  regex

توجه کنید که بعضی از constraint ها، مانند "min" آرگومان‌ها را در پرانتز دریافت می‌کنند.
می توانید محدودیت‌های متعددی روی یک پارامتر تعریف کنید، که باید با دونقطه جدا شوند. بعنوان مثال:
// eg: /users/5
// but not /users/10000000000 because it is larger than int.MaxValue,
// and not /users/0 because of the min(1) constraint.
[Route("users/{id:int:min(1)}")]
public ActionResult GetUserById(int id) { ... }
مشخص کردن اختیاری بودن پارامتر ها، باید در آخر لیست constraints تعریف شود:
// eg: /greetings/bye
// and /greetings because of the Optional modifier,
// but not /greetings/see-you-tomorrow because of the maxlength(3) constraint.
[Route("greetings/{message:maxlength(3)?}")]
public ActionResult Greet(string message) { ... }

محدودیت‌های سفارشی

با پیاده سازی قرارداد IRouteConstraint می‌توانید محدودیت‌های سفارشی بسازید. بعنوان مثال، constraint زیر یک پارامتر را به لیستی از مقادیر قابل قبول محدود می‌کند:
public class ValuesConstraint : IRouteConstraint
{
    private readonly string[] validOptions;
    public ValuesConstraint(string options)
    {
        validOptions = options.Split('|');
    }
 
    public bool Match(HttpContextBase httpContext, Route route, string parameterName, RouteValueDictionary values, RouteDirection routeDirection)
    {
        object value;
        if (values.TryGetValue(parameterName, out value) && value != null)
        {
            return validOptions.Contains(value.ToString(), StringComparer.OrdinalIgnoreCase);
        }
        return false;
    }
}
قطعه کد زیر نحوه رجیستر کردن این constraint را نشان می‌دهد:
public class RouteConfig
{
    public static void RegisterRoutes(RouteCollection routes)
    {
        routes.IgnoreRoute("{resource}.axd/{*pathInfo}");
 
        var constraintsResolver = new DefaultInlineConstraintResolver();
 
        constraintsResolver.ConstraintMap.Add("values", typeof(ValuesConstraint));
 
        routes.MapMvcAttributeRoutes(constraintsResolver);
    }
}
حالا می‌توانید این محدودیت سفارشی را روی مسیرها اعمال کنید:
public class TemperatureController : Controller
{
    // eg: temp/celsius and /temp/fahrenheit but not /temp/kelvin
    [Route("temp/{scale:values(celsius|fahrenheit)}")]
    public ActionResult Show(string scale)
    {
        return Content("scale is " + scale);
    }
}

نام مسیر ها

می توانید به مسیرها یک نام اختصاص دهید، با این کار تولید URI‌ها هم راحت‌تر می‌شوند. بعنوان مثال برای مسیر زیر:
[Route("menu", Name = "mainmenu")]
public ActionResult MainMenu() { ... }
می‌توانید لینکی با استفاده از Url.RouteUrl تولید کنید:
<a href="@Url.RouteUrl("mainmenu")">Main menu</a>

ناحیه‌ها (Areas)

برای مشخص کردن ناحیه ای که کنترلر به آن تعلق دارد می‌توانید از خاصیت [RouteArea] استفاده کنید. هنگام استفاده از این خاصیت، می‌توانید با خیال راحت کلاس AreaRegistration را از ناحیه مورد نظر حذف کنید.
[RouteArea("Admin")]
[RoutePrefix("menu")]
[Route("{action}")]
public class MenuController : Controller
{
    // eg: /admin/menu/login
    public ActionResult Login() { ... }
 
    // eg: /admin/menu/show-options
    [Route("show-options")]
    public ActionResult Options() { ... }
 
    // eg: /stats
    [Route("~/stats")]
    public ActionResult Stats() { ... }
}
با این کنترلر، فراخوانی تولید لینک زیر، رشته "Admin/menu/show-options/" را بدست میدهد:
Url.Action("Options", "Menu", new { Area = "Admin" })
به منظور تعریف یک پیشوند سفارشی برای یک ناحیه، که با نام خود ناحیه مورد نظر متفاوت است می‌توانید از پارامتر AreaPrefix استفاده کنید. بعنوان مثال:
[RouteArea("BackOffice", AreaPrefix = "back-office")]
اگر از ناحیه‌ها هم بصورت مسیریابی نشانه ای، و هم بصورت متداول (که با کلاس‌های AreaRegistration پیکربندی می‌شوند) استفاده می‌کنید باید مطمئن شوید که رجیستر کردن نواحی اپلیکیشن پس از مسیریابی نشانه ای پیکربندی می‌شود. به هر حال رجیستر کردن ناحیه‌ها پیش از تنظیم مسیرها بصورت متداول باید صورت گیرد. دلیل آن هم مشخص است، برای اینکه درخواست‌های ورودی بدرستی با مسیرهای تعریف شده تطبیق داده شوند، باید ابتدا attribute routes، سپس area registration و در آخر default route رجیستر شوند. بعنوان مثال:
public static void RegisterRoutes(RouteCollection routes)
{
    routes.IgnoreRoute("{resource}.axd/{*pathInfo}");
 
    routes.MapMvcAttributeRoutes();
 
    AreaRegistration.RegisterAllAreas();
 
    routes.MapRoute(
        name: "Default",
        url: "{controller}/{action}/{id}",
        defaults: new { controller = "Home", action = "Index", id = UrlParameter.Optional }
    );
}

نظرات مطالب
صفحه بندی و مرتب سازی خودکار اطلاعات به کمک jqGrid در ASP.NET MVC
سلام و ممنون از راهنمایی‌های خوبتان
کتابخانه اصلی Lib.AspNetCore.Mvc.JqGrid مربوط به پروژه Demo.AspNetCore.JqGrid رو با نسخه ASP.NET Core 3.1 به روز رسانی کردم و بعضی خطاهای Type Load Exception هم که در سورس فریمورک اصلی بود برطرف کردم. چون کدهای سورس اصلی فریمورک پروژه رو مجبور شدم تغییر بدم دیگه نشد که به صورت nuget Package به پروژه اضافه کنم برای همین سورس فریمورک اصلی رو در یک پوشه در کنار پروژه دمو که همه را به نسخه ASP.NET Core 3.1 به روز رسانی کردم گذاشتم. البته این نسخه با همان شیوه ای هست که در این لینک توضیح داده بودم و هم میشه با انواع بانکهای اطلاعاتی NoSQL استفاده کرد و هم با بانک اطلاعاتی‌های رابطه ای از قبیل MS SQL Server.

ضمنا اون موارد خطا هم به خاطر همین exception داخلی Type Load Exception در فریمورک اصلی بود که پس از ارتقا به نسخه 3.1 برطرف شد.


دوستان از لینک زیر می‌توانید نسخه بروز رسانی شده با ASP.NET Core 3.1 را استفاده نمایید.
Demo.JqGrid.core3.1.rar  (6.25 MB) 




در لینک هم همون نسخه دمو به همراه سورسهای فریمورک اصلی رو که تغییر دادم برای نویسنده اصلی فریمورک Lib.AspNetCore.Mvc.JqGrid در کامنت بارگزاری کردم تا فریمورک اصلی رو هم بروز رسانی کنند تا بعدا بشه به صورت nuget package استفاده کرد. البته توی اون نسخه کتابخانه JqGrid.Core که در نمونه مثال اینجا آپلود کردم نیست به این دلیل که نمونه مثال خودشون رو داشته باشند و باعث پیچیدگی کد برای ارتقای package نشه


سورس پروژه رو با این تغییرات در گیتهاب هم منتشر کردم

نظرات مطالب
مشکل اعتبار سنجی jQuery validator در Bootstrap tabs
نکته تکمیلی
به صورت پیش فرض امکان مطلع شدن از خطاهای اعتبارسنجی درtabهای دیگر به غیر از tab جاری، ممکن نمی‌باشد؛ برای حل این مسئله می‌توان به شکل زیر عمل کرد:
 if ($(".tab-content").find("div.tab-pane.active:has(div.has-error)").length === 0) {
            $(".tab-content").find("div.tab-pane:hidden:has(div.has-error)").each(function (index, tab) {
                var id = $(tab).attr("id");
                $('a[href="#' + id + '"]').tab('show');
            });
        }
در تکه کد بالا ابتدا بررسی می‌شود در tab جاری هیچ خطای اعتبارسنجی وجود نداشته باشد؛ سپس به صورت خودکار tab ای که دارای خطای اعتبارسنجی می‌باشد، فعال خواهد شد.
اگر از unobtrusive validation استفاده نمی‌کنید، می‌توانید به شکل زیر عمل کنید:
$.validator.setDefaults({
    //برای رفع مشکل عدم اعتبارسنجی المان‌های مخفی مانند تب‌های بسته
    ignore: [],
    invalidHandler: function (event, validator) {
        if ($(".tab-content").find("div.tab-pane.active:has(div.has-error)").length === 0) {
            $(".tab-content").find("div.tab-pane:hidden:has(div.has-error)").each(function (index, tab) {
                var id = $(tab).attr("id");
                $('a[href="#' + id + '"]').tab('show');
            });
        }
    }
});
invalidHandler زمانی که فرم دارای خطاهای اعتبارسنجی می‌باشد و سعی داریم آن را به سمت سرور ارسال کنیم (این اتفاق رخ نمی‌دهد)، فراخوانی می‌شود.
در غیر این صورت لازم است، مشترک رویداد «invalid-form.validate» شوید؛ به شکل زیر:
$("form").unbind("invalid-form.validate"); // unbind default MS handler
$("form").bind("invalid-form.validate", function(event , validator) {
    if ($(".tab-content").find("div.tab-pane.active:has(div.has-error)").length === 0) {
        $(".tab-content").find("div.tab-pane:hidden:has(div.has-error)").each(function (index, tab) {
            var id = $(tab).attr("id");
            $('a[href="#' + id + '"]').tab('show');
        });
    }
});

نظرات مطالب
مدل EAV چیست؟
منظور من این نیست که از روش‌ها و فناوری‌ها به روز و جدید استفاده نکنیم. درست برعکس. هر چه به روزتر باشیم بهتر است. نظر من این است که به کاربردهایی که در کشور داریم فکر کنیم نه چیزی که شاید فقط در آمریکا کاربرد داشته باشد. به عبارتی دیگر از روش‌ها و فناوری‌های روز استفاده کنیم منتها برای نرم‌افزارهایی که در داخل کشور کاربرد دارند نه فیسبوک و امثالهم.

اون قدر تمرکز نکنیم روی مدل دیتابیس فیسبوک که از دیتابیس‌های ساده مورد نیاز نرم‌افزارهای خودمان غافل شده و قدرت کار بهینه روی آن را از دست بدهیم. مثال می‌زنم. در جمع‌های برنامه‌نویسی چه در دانشگاه‌ها، چه در شرکت‌ها چه در فضای اینترنت وقتی صحبت از دیتابیس می‌شود همه طوری حرف می‌زنند که انگار طراحی دیتابیس فیسبوک و امثال آن را فوت آب هستند اما وقتی پای عمل می‌رسد در عوض کردن دیتابیس یک نرم‌افزار کوچک از MS SQL به Express یا CE یا SQLite از زمین تا آسمان مشکل دارند و نرم‌افزاری که تولید کرده‌اند فقط روی یکی دو مدل ویندوز با یک سری configهای خیلی محدود قابل اجرا هستند. بخشی از این مشکل به خاطر عدم تمرکز روی کاربردهای رایج و همه روزه از دیتابیس، کامپیوتر، نرم‌افزار، فناوری و غیره است.

البته و صد البته مطالعه و بررسی مواردی که حتی در ایران قابلیت اجرا ندارند خیلی هم خوب است و دیدگاه‌های جدیدی به آدم می‌دهد. منتها اول باید به عنوان یک مهندس نرم‌افزار خوب به وظایفمان که تولید و راهبری سیستم‌های نرم‌افزاری در حیطه کشور است عمل کنیم سپس به سراغ چنین مباحثی برویم.

ذهن من پر مثال است. در حالی که استاندارد ساختمان سازی در ایران بسیار پایین است و عمر ساختمان در حد ۳۰ سال است (یک چندم استاندارد جهانی)، مقاومت زیادی در برابر زلزله ندارند و هزار ایراد دیگر، آن وقت میایم دست به ساختن برج میلاد می‌زنیم. اگر واقعاً توان مهندسی داریم اول آن را جاهایی که ضروری‌تر است مصرف کنیم سپس جاهایی که اسم گنده دارند و برایمان «رزومه» می‌شود.
نظرات مطالب
آشنایی با NHibernate - قسمت اول
@DotNetCoders
سورس اصلی کتابخانه، به زبان سی شارپ است اما نهایتا شما از اسمبلی‌های کامپایل شده مربوطه استفاده خواهید کرد و از اینجا به بعد دیگر تفاوتی نمی‌کند که زبان دات نتی مورد استفاده چی باشد.

@dadoo
باید دقت داشته باشید که LINQ به تنهایی فقط یک language feature است و نه یک data access technology . بنابراین باید دقیقا linq to sql یا linq to entities را مشخص کرد.
سابقه نزدیک به یک دهه پروژه اصلی Hibernate‌ که توسط جاوا کارها توسعه داده شده، در این فریم ورک لحاظ شده که از هر لحاظ نسبت به LINQ to entities اون رو پخته‌تر کرده. ضمنا پروایدر LINQ هم برای NH اخیرا توسعه داده شده و از این لحاظ کم و کسری ندارد.
linq to sql برای اس کیوال سرور توسعه داده شد. بعد مایکروسافت اومد اون رو با linq to entities تکمیل کرد (البته linq to sql مطابق وبلاگ رسمی برنامه نویس‌های MS هنوز هم توسعه پیدا می‌کنه و در دات 4 شاهد اون خواهیم بود) و توسط linq to entities امکان استفاده از سایر دیتابیس‌ها هم فراهم شده البته اگر پروایدر آن موجود باشد که تعدادی از آن‌ها هم تجاری هستند. اما با NH این مشکل رو ندارید چون تقریبا همه نوع دیتابیس معروفی را ساپورت می‌کند و رایگان هم هست.
learning curve مربوط به NH بیشتر است از سایر orm ها.
NH از دات نت فریم 2 به بعد را پشتیبانی می‌کند اما linq to entities فقط از دات نت فریم ورک سه و نیم سرویس پک یک به بعد به صورت کامل در دسترس است.

در کل در گوگل nhibernate vs linq را جستجو کنید.

@LoveAjax
محیط مدیوم تراست، امکان ریفلکشن رو حذف می‌کنه و این مورد برای NH و تمام ORM های دیگر نیز مساله ساز خواهد بود. اما برای NH راه حل دارد مطابق مستندات آن:
http://nhforge.org/wikis/howtonh/run-in-medium-trust.aspx
مطالب
بدست آوردن نام پروسه‌ای که Clipboard را قفل کرده است

امروز Clipboard‌ سیستم عمل نمی‌کرد و عملیات حیاتی copy/paste از کار افتاده بود! پس از کمی جستجو مشخص شد که به صورت زیر می‌توان نام پروسه‌ای که Clipboard را باز و قفل کرده و مانع عملکرد سایر برنامه‌ها می‌شود، بدست آورد:

using System;
using System.Runtime.InteropServices;
using System.Windows.Forms;
using System.Diagnostics;

namespace testWinForms87
{
class CTestClipboard
{
[DllImport("user32.dll", SetLastError = true)]
private static extern IntPtr GetOpenClipboardWindow();

[DllImport("user32.dll", SetLastError = true)]
private static extern uint GetWindowThreadProcessId(
IntPtr hWnd,
out uint lpdwProcessId);

public static void TrySetData()
{
try
{
Clipboard.SetData(DataFormats.Text, "وحید");
}
catch
{
IntPtr hwnd = GetOpenClipboardWindow();
if (hwnd == IntPtr.Zero) return;
uint pid;
GetWindowThreadProcessId(hwnd, out pid);
MessageBox.Show(string.Format("clipboard is locked by: {0}",
Process.GetProcessById((int)pid).Modules[0].FileName));
}
}
}
}
با استفاده از تابع GetOpenClipboardWindow دستگیره پنجره‌ای که این‌کار را کرده یافت می‌شود و سپس با استفاده از GetWindowThreadProcessId می‌توان id آن پروسه را یافت. سپس با کمک متد Process.GetProcessById امکان بدست آوردن اطلاعات بیشتری از آن پروسه میسر می‌گردد.



به نظر این یک باگ در VPC است.
اگر از MS Virtual PC استفاده می‌کنید و این اتفاق رخ داد، داخل سیستم عاملی که توسط VPC در حال اجرا است، یک متن ساده را کپی کنید. سپس به منوی برنامه VPC ، گزینه edit مراجعه کرده و در ادامه گزینه Paste را انتخاب کنید. به این صورت بدون نیاز به بستن برنامه یا هر عملیات دیگری مشکل برطرف می‌شود.

مطالب
لیست تازه‌های IIS 7.5

IIS 7.5 که به همراه ویندوز سرور 2008 R2 ارائه می‌شود شامل تازه‌های زیر است:

  • بیش از 50 مورد cmdlet جدید مخصوص Powershell جهت مدیریت IIS
  • افزونه‌های جدید مدیریتی: Database Manager (مدیریت اس کیوال سرور از درون IIS و کنسول آن)، Configuration Editor (تولید خودکار اسکریپت‌های مدیریتی جهت اتوماسیون امور مرتبط)، IIS Reports و Request Filtering .
  • پشتیبانی از One-click publishing موجود در Visual Studio 10
  • Web Deployment Tool یا همان MS Deploy سابق جهت مدیریت بهتر برنامه‌های وب.
  • امکان ردیابی تغییرات در کانفیگ وب سرور
  • گزارشگیری بهتر از وضعیت کارآیی سرور
  • ساپورت دات نت جهت Server Core معرفی شده در ویندوز سرور 2008
  • WebDav که پیشتر به صورت یک افزونه‌ی آن معرفی شده بود، اکنون جزئی از IIS 7.5 است.
  • یکپارچگی با URLScan 3.0 جهت بالا بردن امنیت وب سرور.
  • FTP server services : با کنسول مدیریتی IIS یکپارچه شده است با بهبودهایی در نحوه‌ی تنظیم کردن و ردیابی آن.

جهت مطالعه بیشتر در مورد تازه‌های ویندوز سرور 2008 نگارش R2 می‌توان به مقالات زیر رجوع کرد:
Windows Server 2008 R2 new features - the complete list - Part 1: Virtualization
Windows Server 2008 R2 new features - the complete list - Part 2: Active Directory
Windows Server 2008 R2 new features - the complete list - Part 3: IIS 7.5 and Performance
Windows Server 2008 R2 new features - the complete list - Part 4: Administration

مطالب
لینک‌های هفته‌ی آخر بهمن

وبلاگ‌ها ، سایت‌ها و مقالات ایرانی (داخل و خارج از ایران)

امنیت

Visual Studio

ASP. Net

طراحی و توسعه وب

اس‌کیوال سرور

سی شارپ

عمومی دات نت

مسایل اجتماعی و انسانی برنامه نویسی

کتاب‌های رایگان جدید

متفرقه
نظرات مطالب
برش تصاویر قبل از آپلود (Crop)
پیرو مطلب بالا، در صورتی که تصویر شما ابعادی بزرگتر از اندازه صفحه داشته باشد باعث میشود که عکس به درستی در صفحه جا نشود، به همین دلیل ممکن است تگ img را با تگ Div با مشخصات زیر بپوشانید:
 
  <div style="overflow: auto">
            <img  id="preview" />
        </div>
این کد باعث میشود که عکس به صورت تمام در صفحه نمایش داده شود و قسمت‌های نهان آن با اسکرول جابجا شوند. در اینجا چند مشکل ایجاد می‌شود اول اینکه زیبایی صفحه زیاد نیست، دوم اینکه در حین کراپ چندان خوشاید نیست و سوم اینکه در صفحه موبایل عکس بزرگ و اسکرول چندان کارایی ندارد.

در این بین من با استفاده از فریمورک بوت استراپ کلاس img-responsive را به تگ image می‌دهم تا تصویر در هر صفحه نمایشی متناسب با اندازه آن نمایش داده شود. مشکل زیبایی تصویر در صفحه و نحوه کراپ کردن آن حل میشود ولی مشکل جدیدتر این است که تصویری که کراپ می‌شود آن ناحیه ای نیست که شما قبلا انتخاب کرده بودید؛ دلیل آن هم این است که تصویری که responsive شده است اندازه جدیدی برای خود دارد و برش ناحیه در سمت کلاینت و مختصاتی که به شما داده میشود بر اساس اندازه تغییر یافته است ولی در سمت سرور شما با اندازه واقعی تصویر سر و کار دارید و به همین دلیل مختصات ناحیه برش داده شده اشتباه بوده و قسمت‌های دیگری از تصویر برش میخورند.
برای حل این مشکل ابتدا دو المان مخفی زیر را به صفحه اضافه میکنیم:
<input type="hidden" id="RealW" name="RealW" />
<input type="hidden" id="RealH" name="RealH" />
این دو المان برای نگهداری اندازه تگ img است که ممکن است در هر صفحه نمایشی متفاوت باشد و کراپ کردن بر اساس آن انجام میشود.
سپس کدهای زیر را به فایل js به شکل زیر ویرایش می‌کنیم:
$('#preview').Jcrop({

                    aspectRatio: 2, 
                    bgFade: true, 
                    bgOpacity: .3,
                    onChange: updateInfo,
                    onSelect: updateInfo
                }, function () {
                    // use the Jcrop API to get the real image size

//============== خطوط جدید
                    $("#RealW").val($('#preview').css("width").replace("px", ""));
                    $("#RealH").val($('#preview').css("height").replace("px", ""));
//==============

                    jcrop_api = this;
                });
دو خط جدید اضافه شده به این کد اندازه تگ img را درخواست کرده و داخل المان‌های مخفی جای میدهد تا در هنگام پست شدن صفحه ارسال شوند و از آنجا که اندازه‌های دریافتی به همراه نام واحد  میباشند (که در اینجا px است) آن‌ها را از انتهای رشته حذف کرده ام.
سپس در سمت کلاینت با محاسبه فرمول‌های تناسب این مشکل را رفع میکنیم تا مختصات‌های دریافت شده را به مختصات‌های واقعی تبدیل کنیم:
 public static byte[] Resize(this byte[] byteImageIn, int x1,int y1,int x2,int y2,int realW,int realH)
        {

            //convert to full size image
            ImageConverter ic = new ImageConverter();
            Image src = (Image)(ic.ConvertFrom(byteImageIn)); //original size

            if (src == null)
                return null;

// چهار خط زیر فرمول تناسب را اجرا می‌کند
            x1 = src.Width * x1 / realW;
            x2 = src.Width * x2 / realW;

            y1 = src.Height * y1 / realH;
            y2 = src.Height * y2 / realH;

            Bitmap target = new Bitmap(x2 - x1, y2 - y1);
            using (Graphics graphics = Graphics.FromImage(target))
                graphics.DrawImage(src, new Rectangle(0, 0, target.Width, target.Height),
                    new Rectangle(x1,y1,x2-x1,y2-y1), 
                    GraphicsUnit.Pixel);
            src = target;
            using (var ms = new MemoryStream())
            {
                src.Save(ms, System.Drawing.Imaging.ImageFormat.Jpeg);
                return ms.ToArray();
            }

        }
مطالب
معرفی ES 6
جاوا اسکریپت، پیاده سازی ECMA Script است (با تلفظ اکما اسکریپت) که به صورت مخفف به آن ES هم گفته می‌شود و ES 6، در حقیقت نگارش 6 این استاندارد است که به آن ECMA Script 2015 نیز می‌گویند (زمان نهایی شدن استاندارد آن سال 2015 است) و از زمان ارائه‌ی جاوا اسکریپت، بزرگترین تغییر و تحول آن نیز محسوب می‌گردد. با ES 6 مواردی مانند کلاس‌ها، برنامه نویسی تابعی (functional programming)، ماژول‌ها و غیره اضافه شده‌اند.



چرا باید ES 6 را آموخت؟

در طی 2 سال آینده، تمام فریم ورک‌های جدید جاوا اسکریپتی، از بوت استرپ 4 تا AngularJS 2 تا Aurelia و غیره، همگی به ES 6 کوچ خواهند کرد (و این اتفاق هم اکنون در حال رخ دادن است). بنابراین به زودی بدون فراگیری و تسلط بر ES 6، در حوزه‌ی وب، «بی‌سواد» محسوب خواهید شد و فراگیری آن یک «باید» است.


وضعیت پشتیبانی از ES 6 در مرورگرهای مختلف

برای مشاهده‌ی پیشرفت‌های مرورگرهای کنونی در زمینه‌ی پشتیبانی از ES 6‌، می‌توان به صفحه‌ی ES 6 compatibility table مراجعه کرد.


برای نمونه در حال حاضر، فایرفاکس بهترین پشتیبانی از ES 6 را ارائه می‌دهد (با پیاده سازی 85 درصد از قابلیت‌ها) و بعد از آن مرورگر جدید مایکروسافت قرار دارد.
وضعیت IE 10,11 در این بین تغییری نخواهند کرد؛ زیرا پشتیبانی رسمی از تمام آن‌ها به زودی خاتمه می‌یابد (در سه شنبه، ۲۲ دی ۱۳۹۴).
در همین صفحه، در ابتدای چارت، ستون current browser نیز قرار دارد. این ستون، وضعیت مرورگر جاری شما را از لحاظ درصد پیاده سازی قابلیت‌های ES 6 نمایش می‌دهد.


اهمیت دریافت آخرین نگارش‌های مرورگرها

با توجه به ES 6 compatibility table، اکثر مرورگرها در نسخه‌های شبانه و همچنین آزمایشی آن‌ها، به مرور در حال افزودن قابلیت‌های باقیمانده‌ی ES 6 هستند. بنابراین اگر با فایرفاکس کار می‌کنید، نیاز است Firefox nightly builds را نصب کنید. اگر از مرورگرهای مایکروسافت استفاده می‌کنید، آخرین نگارش MS Edge بهترین پشتیبانی از ES 6 را ارائه می‌دهد و اگر از کروم استفاده می‌کنید، نگارش‌‌های بتا و Dev آن را می‌توانید دریافت کنید.

علاوه بر این‌ها، نگارش‌های فعلی این مرورگرها نیز دارای امکانات آزمایشی هستند که می‌توان آن‌ها را به صورت دستی فعال کرد. برای مثال در مرورگر کروم، به آدرس chrome://flags مراجعه کنید و در صفحه‌ی باز شده، کلمه‌ی JavaScript را جستجو کنید. در اینجا نیاز است گزینه‌ی «Enable Experimental JavaScript» را فعال کنید (بر روی لینک enable ذیل آن کلیک نمائید).


به این ترتیب قادر خواهید بود آخرین افزونه‌های ES 6 را در developer tools console آن اجرا کنید.

چنین تنظیمی به MS Edge نیز اضافه شده‌است. پس از اجرای آن، به آدرس about:flags مراجعه کنید:


در اینجا نیز می‌توانید گزینه‌ی «Enable experimental JavaScript features» را انتخاب کنید.


معرفی traceur-compiler

هرچند قابلیت‌های فعلی آخرین نگارش‌های مرورگرها برای اجرای بسیاری از امکانات ES 6 کفایت می‌کنند، اما اگر علاقمند به اجرای تمامی آن‌ها هستید، می‌توان از traceur-compiler گوگل نیز کمک گرفت (با تلفظ تریسر). این کامپایلر، قابلیت‌های جدید ES 6 را تبدیل به نگارش‌های فعلی قابل درک برای مرورگرهای قدیمی‌تر می‌کند. به این ترتیب امکان اجرای آزمایشات مرتبط با ES 6 را خواهید یافت.
روش استفاده‌ی از آن هم به صورت ذیل است:
<script src="https://google.github.io/traceur-compiler/bin/traceur.js"></script>
<script src="https://google.github.io/traceur-compiler/src/bootstrap.js"></script>
<script type="module">
// ES 6
</script>
ابتدا نیاز است دو اسکریپت اصلی تریسر را به صفحه الحاق کنید. پس از آن نوع تگ اسکریپت را به module تنظیم کنید. در این بین قادر خواهید بود به تمامی امکانات ES 6 در مرورگر فعلی خود دسترسی داشته باشید.