نظرات مطالب
آشنایی با Refactoring - قسمت 1
تکمیل شده این مبحث را در برچسب refactoring در طی 14 قسمت میتوانید پیگیری کنید.
عاشق روشهای Refactoring Friendly هستم! در یک پروژه در دست انجام MVC بلافاصله شروع به استفاده از این ابزار کردیم... ابزار خوبی به نظر میرسد.
اشتراکها
نگاهی دقیق به ASP.NET CORE
ASP.NET Core is a completely new web framework for building modern cloud-based web applications. In this presentation learn all about ASP.NET Core and including the latest features and innovations in MVC. You’ll see how you can build applications that run cross-platform on Windows, Mac and Linux via .NET Core. You’ll also see how ASP.NET Core MVC gives you a unified web programming model for building both web UI and web APIs.
اشتراکها
نگاهی به طرح پیشنهادی Vue.js 3.0
There is a lot of buzz around the internet about Vue.js 3.0's announcement about a new composition model. There are a lot of questions about it and I think much of it is 'they moved my cheese' more than 'they're breaking everything'.
نظرات مطالب
آشنایی با Refactoring - قسمت 10
سلام آقای نصیری
با تشکر از مطالب بسیار ارزنده شما. من در مورد Code Contract تحقیق کردم و سعی کردم یکم باهاش کار کنم. اول اینکه واقعا دلیل این رو نمیدونم که چرا باید ما یک برنامه خارجی را نصب کنیم تا این کدها واکنش نشان بدن.دوم اینکه نمیشه از این کدها داخل بلاک Try-Catch استفاده کرد. و میخواستم نظر شما را راجع به http://fluentvalidation.codeplex.com/ بدونم. این فریم ورک تقریبا همون کار رو انجام میده ولی استفاده ازش راحتتره. در کل به نظرم در بحث Refactoring به یک نقطه حساس رسیدیم و اون Validation هست. به نظر حقیر مسئله Validation و حلش میتونه سهم به سزایی در خوانایی کد داشته باشه. ممنون میشم اگر مثل همیشه ما رو از نظرات ارزشمند خودتون مستفیض کنید
با تشکر از مطالب بسیار ارزنده شما. من در مورد Code Contract تحقیق کردم و سعی کردم یکم باهاش کار کنم. اول اینکه واقعا دلیل این رو نمیدونم که چرا باید ما یک برنامه خارجی را نصب کنیم تا این کدها واکنش نشان بدن.دوم اینکه نمیشه از این کدها داخل بلاک Try-Catch استفاده کرد. و میخواستم نظر شما را راجع به http://fluentvalidation.codeplex.com/ بدونم. این فریم ورک تقریبا همون کار رو انجام میده ولی استفاده ازش راحتتره. در کل به نظرم در بحث Refactoring به یک نقطه حساس رسیدیم و اون Validation هست. به نظر حقیر مسئله Validation و حلش میتونه سهم به سزایی در خوانایی کد داشته باشه. ممنون میشم اگر مثل همیشه ما رو از نظرات ارزشمند خودتون مستفیض کنید
- اجرا کردن ویندوز ۸ از روی USB | mymicrosoftlife.net
- نسخه ۳ پلتفورم پراویو اینترنت اکسپلورر ۱۰ | mymicrosoftlife.net
- یادداشت من در ماهنامه بانکداری الکترونیک | itsec.persianblog.ir
- //Build/–Windows 8 Thoughts | www.amazedsaint.com
- A bad picture is worth a thousand long discussions. | dougseven.com
- C# 5: Links, News and Resources (1) | ajlopez.wordpress.com
- Creating Data-driven web apps using ASP.NET 4.5 Web Forms | www.techbubbles.com
- Data Schema Comparison in Visual Studio 2010 | dailydotnettips.com
- Demystifying the Windows 8 Grid Application | weblogs.asp.net
- Developing for WinRT and Windows8 – Basic Concepts | www.amazedsaint.com
- Download and contribute Metro style app samples | blogs.msdn.com
- I know what you’re thinking, and you’re wrong. | dougseven.com
- Metro .NET Framework Profile (“Windows Tailored”) | blogs.microsoft.co.il
- New HTML Editor feature in Visual Studio 11 Developer Preview | blogs.msdn.com
- Real Native WinRT Development | www.interact-sw.co.uk
- The New Team Explorer in TFS 11 | blogs.msdn.com
- Under the Covers of WinRT Using C++ | blogs.microsoft.co.il
- Visual Studio 11 Developer Preview: Visual Basic (VB) Call Hierarchy | blogs.msdn.com
- Visual Studio BUILD sessions and Tips & Tricks Cheat Sheet | blogs.msdn.com
- WebMatrix 2 Beta - Released! | blogs.iis.net
- Win32: “The Reports of my death are greatly exaggerated.” | getwired.com
- WinRT and .NET | www.lhotka.net
- WinRT and .NET in Windows 8 | blogs.microsoft.co.il
- WinRT and business apps | www.lhotka.net
- WinRT vs. Silverlight - Part 5 - Defining default style template | www.silverlightshow.net
- WPF 4.5 – Part 1 : Asynchronous data validation | www.jonathanantoine.com
- WPF 4.5 – Part 2 : Improved WeakEventManager | www.jonathanantoine.com
اشتراکها
نگاهی به منسوخ شدههای دات نت
مفهوم «ابزارها» و یا «project tools» از نگارش اول NET Core. به همراه آن است؛ مانند تنظیم زیر در فایل csproj برنامهها:
که سبب فعالسازی ابزار dotnet ef میشود و توسط آن میتوان دستورات dotnet ef database update و یا dotnet ef migrations add را بر روی پروژهی جاری اجرا کرد. در این حالت برنامه dotnet.exe، هاست اجرایی این ابزارهای محلی و مختص به یک پروژه است.
این ایده نیز از npm و ابزارهای محلی و مختص به یک پروژهی آن گرفته شدهاست. اما npm امکان نصب این ابزارها را به صورت سراسری نیز دارد که امکان وجود linters ، test runners و یا development web servers را میسر کردهاست و در این حالت نیازی نیست یک چنین ابزارهایی را به ازای هر پروژه نیز یکبار نصب کرد.
معرفی ابزارهای سراسری در NET Core 2.1.
اگر SDK جدید NET Core 2.1 را نصب کرده باشید، پس از Build یک پروژهی مبتنی بر NET Core 2.0. (که توسط فایل global.json، شماره SDK آن محدود و مقید نشدهاست) یک چنین پیامهای اخطاری را مشاهده خواهید کرد:
یکی از ویژگیهای جدید NET Core 2.1 معرفی global tools یا ابزارهای سراسری آن است. هدف از آن، تهیه برنامههای کنسول مبتنی بر NET Core. است که توسط NuGet توزیع و به روز رسانی میشوند. توسعه دهندگان جاوا اسکریپت با یک چنین مفهومی تحت عنوان ابزارهای سراسری NPM آشنا هستند (NPM global tools)؛ همان سوئیچ g- که یک ابزار جاوا اسکریپتی را به صورت سراسری نصب میکند؛ مانند کامپایلر TypeScript.
پیامهای اخطار فوق نیز به این معنا هستند که دیگر نیازی نیست تا برای اجرای دستور dotnet watch run، حتما ابزار پروژهی Microsoft.DotNet.Watcher.Tools را به صورت دستی به تمام فایلهای csproj خود اضافه کنید. ابزار Watcher و یا EntityFrameworkCore.Tools اکنون جزو ابزارهای سراسری NET Core 2.1. هستند و بدون نیازی به افزودن ارجاع خاصی به آنها، هم اکنون در تمام پروژههای NET Core. شما قابل دسترسی و استفاده هستند. بنابراین ارجاعات مستقیم به آنها را حذف کنید؛ چون غیرضروری میباشند.
روش نصب ابزارهای سراسری در NET Core.
روش نصب ابزارهای سراسری NET Core. به صورت زیر است:
با این دستور، برنامهی فرضی example از نیوگت دریافت شده و ابتدا در یکی از دو پوشهی زیر، فایل فشرده شدهی آن باز خواهد شد:
و سپس در ویندوز، در مسیر زیر قرار خواهد گرفت (محل نصب نهایی):
این مسیر در لینوکس به صورت زیر است:
در حال حاضر برای عزل این برنامهها باید به یکی از این مسیرها مراجعه و آنها را دستی حذف کرد (در هر دو مسیر toolspkgs و tools باید حذف شوند).
یک نمونه از این ابزارها را که dotnet-dev-certs نام دارد، پس از نصب SDK جدید، در مکانهای یاد شده، خواهید یافت. کار این ابزار سراسری، تولید یک self signed certificate مخصوص برنامههای ASP.NET Core 2.1 است که پیشتر در مطلب «اجبار به استفادهی از HTTPS در حین توسعهی برنامههای ASP.NET Core 2.1» آنرا بررسی کردیم.
نکته 1: بر اساس تصویر فوق، در خط فرمان، دستور dotnet-dev-certs را صادر کنید. اگر پیام یافت نشدن این دستور یا ابزار را مشاهده کردید، به معنای این است که مسیر نصب آنها به PATH سیستم اضافه نشدهاست. با استفاده از دستورات ذیل میتوانید این مسیر را به PATH سیستم اضافه کنید:
نکته 2: اگر به این مسیرها دقت کنید، این ابزارها صرفا برای کاربر جاری سیستم نصب میشوند و مختص به او هستند؛ به عبارتی user-specific هستند و نه machine global.
روش ایجاد ابزارهای سراسری NET Core.
همانطور که عنوان شد، ابزارهای سراسری NET Core. در اصل برنامههای کنسول آن هستند. به همین جهت پس از نصب SDK جدید، در یک پوشهی جدید، دستور dotnet new console را اجرا کنید تا یک برنامهی کنسول جدید مطابق آن ایجاد شود. سپس فایل csproj آنرا به صورت زیر ویرایش کنید:
در اینجا دو خاصیت IsPackable و PackAsTool جدید بوده و مختص به ابزارهای سراسری NET Core. هستند. تنظیم همین دو خاصیت برای تبدیل یک برنامهی کنسول معمولی به ابزار سراسری کافی است.
پس از آن برای تهیهی یک بستهی نیوگت از آن، دستور زیر را اجرا کنید:
پس از ارسال فایل nupkg حاصل به سایت نیوگت، کاربران آن میتوانند توسط دستور زیر آنرا نصب کنند:
<ItemGroup> <DotNetCliToolReference Include="Microsoft.EntityFrameworkCore.Tools.DotNet" Version="2.0.0" /> </ItemGroup>
این ایده نیز از npm و ابزارهای محلی و مختص به یک پروژهی آن گرفته شدهاست. اما npm امکان نصب این ابزارها را به صورت سراسری نیز دارد که امکان وجود linters ، test runners و یا development web servers را میسر کردهاست و در این حالت نیازی نیست یک چنین ابزارهایی را به ازای هر پروژه نیز یکبار نصب کرد.
معرفی ابزارهای سراسری در NET Core 2.1.
اگر SDK جدید NET Core 2.1 را نصب کرده باشید، پس از Build یک پروژهی مبتنی بر NET Core 2.0. (که توسط فایل global.json، شماره SDK آن محدود و مقید نشدهاست) یک چنین پیامهای اخطاری را مشاهده خواهید کرد:
warning : Using DotNetCliToolReference to reference 'Microsoft.EntityFrameworkCore.Tools.DotNet' is obsolete and can be removed from this project. This tool is bundled by default in the .NET Core SDK. warning : Using DotNetCliToolReference to reference 'Microsoft.DotNet.Watcher.Tools' is obsolete and can be removed from this project. This tool is bundled by default in the .NET Core SDK.
پیامهای اخطار فوق نیز به این معنا هستند که دیگر نیازی نیست تا برای اجرای دستور dotnet watch run، حتما ابزار پروژهی Microsoft.DotNet.Watcher.Tools را به صورت دستی به تمام فایلهای csproj خود اضافه کنید. ابزار Watcher و یا EntityFrameworkCore.Tools اکنون جزو ابزارهای سراسری NET Core 2.1. هستند و بدون نیازی به افزودن ارجاع خاصی به آنها، هم اکنون در تمام پروژههای NET Core. شما قابل دسترسی و استفاده هستند. بنابراین ارجاعات مستقیم به آنها را حذف کنید؛ چون غیرضروری میباشند.
روش نصب ابزارهای سراسری در NET Core.
روش نصب ابزارهای سراسری NET Core. به صورت زیر است:
dotnet tool install -g example
%USERPROFILE%\.dotnet\toolspkgs (Windows) $HOME/.dotnet/toolspkgs (macOS/Linux)
%USERPROFILE%\.dotnet\tools
~/.dotnet/tools
در حال حاضر برای عزل این برنامهها باید به یکی از این مسیرها مراجعه و آنها را دستی حذف کرد (در هر دو مسیر toolspkgs و tools باید حذف شوند).
یک نمونه از این ابزارها را که dotnet-dev-certs نام دارد، پس از نصب SDK جدید، در مکانهای یاد شده، خواهید یافت. کار این ابزار سراسری، تولید یک self signed certificate مخصوص برنامههای ASP.NET Core 2.1 است که پیشتر در مطلب «اجبار به استفادهی از HTTPS در حین توسعهی برنامههای ASP.NET Core 2.1» آنرا بررسی کردیم.
نکته 1: بر اساس تصویر فوق، در خط فرمان، دستور dotnet-dev-certs را صادر کنید. اگر پیام یافت نشدن این دستور یا ابزار را مشاهده کردید، به معنای این است که مسیر نصب آنها به PATH سیستم اضافه نشدهاست. با استفاده از دستورات ذیل میتوانید این مسیر را به PATH سیستم اضافه کنید:
Windows PowerShell: setx PATH "$env:PATH;$env:USERPROFILE/.dotnet/tools" Linux/macOS: echo "export PATH=\"\$PATH:\$HOME/.dotnet/tools\"" >> ~/.bash_profile
نکته 2: اگر به این مسیرها دقت کنید، این ابزارها صرفا برای کاربر جاری سیستم نصب میشوند و مختص به او هستند؛ به عبارتی user-specific هستند و نه machine global.
روش ایجاد ابزارهای سراسری NET Core.
همانطور که عنوان شد، ابزارهای سراسری NET Core. در اصل برنامههای کنسول آن هستند. به همین جهت پس از نصب SDK جدید، در یک پوشهی جدید، دستور dotnet new console را اجرا کنید تا یک برنامهی کنسول جدید مطابق آن ایجاد شود. سپس فایل csproj آنرا به صورت زیر ویرایش کنید:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk"> <PropertyGroup> <OutputType>Exe</OutputType> <IsPackable>true</IsPackable> <PackAsTool>true</PackAsTool> <TargetFramework>netcoreapp2.1</TargetFramework> </PropertyGroup> </Project>
پس از آن برای تهیهی یک بستهی نیوگت از آن، دستور زیر را اجرا کنید:
dotnet pack -c Release
dotnet tool install -g package-name
در EF Code first برای ایجاد UNIQUE INDEX ویژگی یا تنظیمات Fluent API خاصی درنظر گرفته نشده است و میتوان از همان روشهای متداول اجرای مستقیم کوئری SQL بر روی بانک اطلاعاتی جهت ایجاد UNIQUE INDEXها کمک گرفت:
و این کل کاری است که باید در متد Seed کلاس مشتق شده از DbMigrationsConfiguration انجام شود. مثلا:
روش فوق کار میکند اما آنچنان مناسب نیست؛ چون به صورت strongly typed تعریف نشده است و اگر نام جداول یا فیلدها را بعدها تغییر دادیم، به مشکل برخواهیم خورد و کامپایلر خطایی را صادر نخواهد کرد؛ چون table1 و field1 در اینجا به صورت رشته تعریف شدهاند.
برای حل این مشکل و تبدیل کدهای فوق به کدهایی Refactoring friendly، نیاز است نام جدول به صورت خودکار از DbContext دریافت شود. همچنین نام خاصیت یا فیلد نیز به صورت strongly typed قابل تعریف باشد.
کدهای کامل نمونه بهبود یافته را در ذیل مشاهده میکنید:
توضیحات
متد GetTableName ، به کمک SQL تولیدی حین تعریف جدول متناظر با کلاس جاری، نام جدول را با استفاده از عبارات باقاعده جدا کرده و باز میگرداند. به این ترتیب به دقیقترین نامی که واقعا جهت تولید جدول مورد استفاده قرار گرفته است خواهیم رسید.
در مرحله بعد آن، همان متد createUniqueIndex ابتدای بحث را ملاحظه میکنید. در اینجا جهت حفظ سازگاری بین SQL Server کامل و SQL CE از UNIQUE CONSTRAINT استفاده شده است که همان کار ایجاد ایندکس منحصربفرد را نیز انجام میدهد. به علاوه مزیت دیگر آن امکان دسترسی به تعاریف قید اضافه شده توسط view ایی به نام INFORMATION_SCHEMA.TABLE_CONSTRAINTS است که در نگارشهای مختلف SQL Server به یک نحو تعریف گردیده و قابل دسترسی است. از این view در متد hasUniqueIndex جهت بررسی تکراری نبودن UNIQUE CONSTRAINT در حال تعریف، استفاده میشود. اگر این قید پیشتر تعریف شده باشد، دیگر سعی در تعریف مجدد آن نخواهد شد.
متد CreateUniqueIndex تعریف شده در انتهای کلاس فوق، امکان دریافت نام خاصیتی از TEntity را به صورت strongly typed میسر میسازد.
اینبار برای تعریف یک قید و یا ایندکس منحصربفرد بر روی خاصیتی مشخص در متد Seed، تنها کافی است بنویسیم:
در اینجا دیگر از رشتهها خبری نبوده و حاصل نهایی Refactoring friendly است. به علاوه نام جدول را نیز به صورت خودکار از context استخراج میکند.
public static void CreateUniqueIndex(this DbContext context, string tableName, string fieldName) { context.Database.ExecuteSqlCommand("CREATE UNIQUE INDEX [IX_Unique_" + tableName + "_" + fieldName + "] ON [" + tableName + "]([" + fieldName + "] ASC);"); }
public class MyDbMigrationsConfiguration : DbMigrationsConfiguration<MyContext> { public BlogDbMigrationsConfiguration() { AutomaticMigrationsEnabled = true; AutomaticMigrationDataLossAllowed = true; } protected override void Seed(MyContext context) { CreateUniqueIndex(context, "table1", "field1"); base.Seed(context); } }
برای حل این مشکل و تبدیل کدهای فوق به کدهایی Refactoring friendly، نیاز است نام جدول به صورت خودکار از DbContext دریافت شود. همچنین نام خاصیت یا فیلد نیز به صورت strongly typed قابل تعریف باشد.
کدهای کامل نمونه بهبود یافته را در ذیل مشاهده میکنید:
using System; using System.Data.Entity; using System.Data.Entity.Infrastructure; using System.Data.Objects; using System.Linq; using System.Linq.Expressions; using System.Text.RegularExpressions; namespace General { public static class ContextExtensions { public static string GetTableName<T>(this DbContext context) where T : class { ObjectContext objectContext = ((IObjectContextAdapter)context).ObjectContext; return objectContext.GetTableName<T>(); } public static string GetTableName<T>(this ObjectContext context) where T : class { var sql = context.CreateObjectSet<T>().ToTraceString(); var regex = new Regex("FROM (?<table>.*) AS"); var match = regex.Match(sql); string table = match.Groups["table"].Value; return table .Replace("`", string.Empty) .Replace("[", string.Empty) .Replace("]", string.Empty) .Replace("dbo.", string.Empty) .Trim(); } private static bool hasUniqueIndex(this DbContext context, string tableName, string indexName) { var sql = "SELECT count(*) FROM INFORMATION_SCHEMA.TABLE_CONSTRAINTS where table_name = '" + tableName + "' and CONSTRAINT_NAME = '" + indexName + "'"; var result = context.Database.SqlQuery<int>(sql).FirstOrDefault(); return result > 0; } private static void createUniqueIndex(this DbContext context, string tableName, string fieldName) { var indexName = "IX_Unique_" + tableName + "_" + fieldName; if (hasUniqueIndex(context, tableName, indexName)) return; var sql = "ALTER TABLE [" + tableName + "] ADD CONSTRAINT [" + indexName + "] UNIQUE ([" + fieldName + "])"; context.Database.ExecuteSqlCommand(sql); } public static void CreateUniqueIndex<TEntity>(this DbContext context, Expression<Func<TEntity, object>> fieldName) where TEntity : class { var field = ((MemberExpression)fieldName.Body).Member.Name; createUniqueIndex(context, context.GetTableName<TEntity>(), field); } } }
توضیحات
متد GetTableName ، به کمک SQL تولیدی حین تعریف جدول متناظر با کلاس جاری، نام جدول را با استفاده از عبارات باقاعده جدا کرده و باز میگرداند. به این ترتیب به دقیقترین نامی که واقعا جهت تولید جدول مورد استفاده قرار گرفته است خواهیم رسید.
در مرحله بعد آن، همان متد createUniqueIndex ابتدای بحث را ملاحظه میکنید. در اینجا جهت حفظ سازگاری بین SQL Server کامل و SQL CE از UNIQUE CONSTRAINT استفاده شده است که همان کار ایجاد ایندکس منحصربفرد را نیز انجام میدهد. به علاوه مزیت دیگر آن امکان دسترسی به تعاریف قید اضافه شده توسط view ایی به نام INFORMATION_SCHEMA.TABLE_CONSTRAINTS است که در نگارشهای مختلف SQL Server به یک نحو تعریف گردیده و قابل دسترسی است. از این view در متد hasUniqueIndex جهت بررسی تکراری نبودن UNIQUE CONSTRAINT در حال تعریف، استفاده میشود. اگر این قید پیشتر تعریف شده باشد، دیگر سعی در تعریف مجدد آن نخواهد شد.
متد CreateUniqueIndex تعریف شده در انتهای کلاس فوق، امکان دریافت نام خاصیتی از TEntity را به صورت strongly typed میسر میسازد.
اینبار برای تعریف یک قید و یا ایندکس منحصربفرد بر روی خاصیتی مشخص در متد Seed، تنها کافی است بنویسیم:
context.CreateUniqueIndex<User>(x=>x.Name);