فعال سازی عملیات CRUD در Kendo UI Grid
در مثال فوق از ASP.NET Web API استفاده شدهاست. اگر علاقمند به استفاده از WCF و یا حتی فایلهای asmx قدیمی هم باشید، اینکار میسر است. مثالهایی را در این زمینه، در اینجا میتوانید مشاهده کنید.
ترجیحا نوع Typescript را انتخاب کردم. البته در داخل فایل ts. امکان نوشتن جاوا اسکریپت هم هست. بعد از ایجاد پروژه اگر با تصویری شبیه به تصویر زیر روبرو شدید، در نتیجه تنظیمات نصب و راه اندازی به درستی صورت گرفته است.
اگر به قسمت solution explorer دقت کنید، فایلی به نام config.xml را مشاهده خواهید کرد. با کلیک بر روی این فایل، یک صفحهی گرافیکی باز خواهد شد که این امکان را به شما میدهد که پلاگینهای مورد نیاز خود، تنظیمات مربوط به نرم افزار تولیدی (مانند تنظیم ورژن ویندوزی که میخواهید app شما بر روی آن اجرا شود) و تنظیمات مربوط به هر یک از پلتفرمها را به صورت مجزا در اختیار داشته باشید.
یک فایل index.html هم در قالب پیشفرض قرار داده شده که بعدا میتوانید آن را تغییر دهید و یا صفحات دیگری را اضافه کنید. همان طور که در قسمتهای قبل گفته شد، قرار است ما یک وب اپلیکیشن طراحی کنیم و آن را درون Container بومی Cordova بسته بندی کنیم. لذا محدودیتی برای استفادهی از کتابخانههای مرتبط با CSS ، HTML و JavaScript نداریم و در ادامهی مقالات با مثالهای متعددی از آنها استفاده خواهیم کرد.
در فولدر scripts-->typeings-->cordova-->plugins اینترفیسهایی که برای دسترسی به امکانات بومی دستگاه تلفن فعلا در Cordova پشتیبانی میشوند، قرار گرفته است.
برای استفاده از تکنولوژیهای وب در محیط بومی دستگاه، در طی فرآیند کامپایل، Cordova یک اپلیکیشن را به وسیله دو چیز مهم که در زیر اشاره شده است، خواهد ساخت.
- یک اپلیکیشن با یک کامپوننت WebView که با مرورگر یکپارچه شده است.
- یه سری از منابعی که در داخل فایلهای اپلیکیشن وب ما قرار دارند.
برای یکپارچه شدن APIهای Cordova با وب پیج موجود، اندکی کد نیاز داریم که برای انکار لینکی شبیه لینک زیر را در فایل html خود استفاده میکنیم که فقط بعد از کامپایل وجود خارجی دارد؛ به صورت زیر:
<script src="cordova.js"></script>
در پایان هم برای فهمیدن اینکه APIهای Cordova در دسترس هستند، میتوانیم رخداد مربوط به devicerady را مدیریت کنیم؛ به صورت زیر:
document.addEventListener("deviceready", onDeviceReady, false); function onDeviceReady() { /* INIT */ }
برای مدیریت رخدادهای مربوط به pause و resume هم که نشان دهندهی ادامه برنامه (خارج شدن از حالت pause) و حالت تعلیق هستند، میتوان به شکل زیر عمل کرد:
function onDeviceReady() { // Handle the Cordova pause and resume events document.addEventListener('pause', onPause, false); document.addEventListener('resume', onResume, false); // TODO: Cordova has been loaded. Perform any initialization that requires Cordova here. } function onPause() { // TODO: This application has been suspended. Save application state here. } function onResume() { // TODO: This application has been reactivated. Restore application state here. }
حال قصد داریم پروژهی خود را که قرار است یک متن ساده را نشان دهد، با استفاده از شبیه ساز اجر ا کنیم. برای این منظور از قسمت toolbar ویژوال استودیو ، Solution Platform خود را انتخاب کنید و سپس میتوانید شبیه ساز مورد نظر خود را انتخاب کرده و برنامه را اجرا کنید. در اینجا محیط مورد نظر من اندروید است و برای این منظور هم میتوانم از شبیه ساز Android Emulator یا Ripple استفاده کنم. به دلیل سرعت کم شبیه ساز اندروید، میتوانید شبیه ساز YouWave را دانلود و اجرا کرده و در قسمتی که شبیه ساز را از toolbar ویژوال انتخاب میکردید، این بار گزینهی Device را انتخاب کنید. بعد از کامپایل برنامهی شما، فایل apk تولید شده بر روی شبیه ساز نصب خواهد شد و شما قادر خواهید بود آنرا اجرا کنید.
نتیجهی نهایی
با شبیه ساز Ripple
مطالعه بیشتر
https://msdn.microsoft.com/en-us/library/dn879821(v=vs.140).aspx
http://blog.falafel.com/getting-started-with-cordova-and-multi-device-hybrid-app-in-visual-studio/
http://www.codeproject.com/Articles/860150/Visual-Studio-and-Apache-Cordova
نکته : وقتی پروژه را برای اولین بار اجرا میکنید شاید کمی طول بکشد تا نتیجهی نهایی را ببنید و آن هم به دلیل این است که ویژوال استودیو باید مجموعهای از package های مورد نیاز Cordova را دانلود کند.
در مقاله بعد با jQuery Mobile آشنا خواهیم شد و یک مثال برای کار کردن با آن در نظر خواهم گرفت.
ادامه دارد ...
چرا از آنگولار به ری اکت + ری داکس سوئیچ کردم!
نتیجه گیری: یک جمع بر اساس «همدلی» و «همراهی» میتوانند رشد کنند و یا ... «جمع» نامیده نمیشوند.
همکاری تیم TypeScript و AngularJS
در فایل ProductController.ts کدهای زیر را کپی نمایید:
module Product { export interface Scope { message: string; } export class Controller { constructor($scope: Scope) { $scope.message = "Hello from Masoud"; } } }
ابتدا یک ماژول به نام Product ایجاد میکنیم. سپس یک اینترفیس برای پیاده سازی آبجکت Scope که جهت مقید سازی عناصر DOM به آبجکتهای کنترلر مورد استفاده قرار میگیرد، ایجاد میکنیم. در داخل این اینترفیس متغیری به نام message از نوع string داریم. قصد داریم این متغیر را به یک عنصر مقید کنیم. حال یک کلاس به نام کنترلر ایجاد میکنیم که در تابع سازنده آن تزریق وابستگی برای scope$ از نوع اینترفیس Scope تعیین شده است. در نتیجه در بدنه سازنده میتوانیم به متغیر message مقدار مورد نظر را نسبت دهیم .
کلمه کلیدی
export برای تعریف عمومی کلاس استفاده شده است .
یک View ایجاد و کدهای
زیر را در آن کپی کنید :
<script type="text/javascript" src="~/scripts/app/ProductController.js"></script> <div ng-app> <div ng-controller="Product.Controller"> <p>{{message}}</p> </div> </div>
اولین نکته در تگ script است که فراخوانی فایل TypeScript باید با پسوند js. انجام گیرد. به دلیل اینکه فایلهای TypeScript بعد از کامپایل تبدیل به فایلهای JavaScript خواهند شد؛ در نتیجه پسوند آن نیز js. است. دومین نکته در فراخوانی کنترلر مورد نظر است که از ترکیب نام ماژول و نام کلاس است. بعد از اجرای پروژه خروجی به صورت زیر خواهد بود :
آموزش TypeScript #2
برای مثال:
<!DOCTYPE html> <html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml"> <head> <meta charset="utf-8" /> <title>TypeScript HTML App</title> <link rel="stylesheet" href="app.css" type="text/css" /> <script src="app.js"></script> </head> <body> <h1>Number Type in TypeScript</h1> <div id="content"/> </body> </html>
اما اگر یک پروژه وب نظیر Asp.Net MVC داشته باشیم و میخواهیم یک یا چند فایل که حاوی کدهای typeScript هستند را به این پروژه اضافه کرده و از آنها در صفخات وب خود استفاده کنیم باید به این صورت عمل نمود:
بعد از اضافه کردن فایلهای مورد نیاز، پروژه مورد نظر را Unload کنید. بعد به صورت زیر فایل پروژه(csproj) رو با یک ویرایشگر متنی باز کنید:
بخش دوم target است که مراحل Build پروژه را برای این فایلهای مشخص شده تعیین میکند. برای مثال:
--target ES5
اما به این نکته دقت داشته باشید که ECMAScript 5 در سال 2009 منتشر شده است در نتیجه فقط با مرورگرهای جدید سازگار خواهد بود و ممکن است کدهای شما در مرورگرهای قدیمی با مشکل مواجه شود.
مرورگرهایی که از ECMAScript 5 پشتیبانی میکنند عبارتند از:
- IE 9 و نسخههای بعد از آن؛
- FireFox 4 و نسخههای بعد از آن؛
- Opera 12 و نسخههای بعد از آن؛
- Safari 5.1 و نسخههای بعد از آن؛
- Chrome 7 و نسخههای بعد از آن.
نوشتن JIT Compiler دات نت با #C
using System.Threading.Tasks; namespace Async05 { class Program { static void Main(string[] args) { var res = doSomethingAsync().Result; } static async Task<int> doSomethingAsync() { await Task.Delay(1); return 1; } } }
البته باید دقت داشت، زمانیکه از خاصیت Result استفاده میشود، این متد همزمان عمل خواهد کرد و نه غیرهمزمان (ترد جاری را بلاک میکند؛ یکی از موارد مجاز استفاده از آن در متد Main برنامههای کنسول است). همچنین اگر در متد doSomethingAsync استثنایی رخ داده باشد، این استثناء زمان استفاده از Result، به صورت یک AggregateException مجددا صادر خواهد شد. وجود کلمهی Aggregate در اینجا به علت امکان استفادهی تجمعی و ترکیب چندین Task باهم و داشتن چندین شکست و استثنای ممکن است.
همچنین اگر از کلمهی کلیدی await بر روی یک faulted task استفاده کنیم، AggregateException صادر نمیشود. در این حالت کامپایلر AggregateException را بررسی کرده و آنرا تبدیل به یک Exception متداول و معمول کدهای دات نت میکند. به عبارتی سعی شدهاست در این حالت، رفتار کدهای async را شبیه به رفتار کدهای متداول همزمان شبیه سازی کنند.
یک مثال
در اینجا توسط متد getTitleAsync، اطلاعات یک صفحهی وب به صورت async دریافت شده و سپس عنوان آن استخراج میشود. در متد showTitlesAsync نیز از آن استفاده شده و در طی یک حلقه، چندین وب سایت مورد بررسی قرار خواهند گرفت. چون متد getTitleAsync از نوع async تعریف شدهاست، فراخوان آن نیز باید async تعریف شود تا بتوان از واژهی کلیدی await برای کار با آن استفاده کرد.
نهایتا در متد Main برنامه، وظیفهی غیرهمزمان showTitlesAsync اجرا شده و تا پایان عملیات آن صبر میشود. چون خروجی آن از نوع Task است و نه Task of T، در اینجا دیگر خاصیت Result قابل دسترسی نیست. متد Wait نیز ترد جاری را همانند خاصیت Result بلاک میکند.
using System; using System.Collections.Generic; using System.Net; using System.Text.RegularExpressions; using System.Threading.Tasks; namespace Async05 { class Program { static void Main(string[] args) { var task = showTitlesAsync(new[] { "http://www.google.com", "https://www.dntips.ir" }); task.Wait(); Console.WriteLine(); Console.WriteLine("Press any key to exit..."); Console.ReadKey(); } static async Task showTitlesAsync(IEnumerable<string> urls) { foreach (var url in urls) { var title = await getTitleAsync(url); Console.WriteLine(title); } } static async Task<string> getTitleAsync(string url) { var data = await new WebClient().DownloadStringTaskAsync(url); return getTitle(data); } private static string getTitle(string data) { const string patternTitle = @"(?s)<title>(.+?)</title>"; var regex = new Regex(patternTitle); var mc = regex.Match(data); return mc.Groups.Count == 2 ? mc.Groups[1].Value.Trim() : string.Empty; } } }
برنامه را در حالت عدم اتصال به اینترنت اجرا کنید. استثنای صادر شده، در متد task.Wait ظاهر میشود (چون متدهای async ترد جاری را خالی کردهاند):
و اگر در اینجا بر روی لینک View details کلیک کنیم، در inner exception حاصل، خطای واقعی قابل مشاهده است:
همانطور که ملاحظه میکنید، استثنای صادر شده از نوع System.AggregateException است. به این معنا که میتواند حاوی چندین استثناء باشد که در اینجا تعداد آنها با عدد یک مشخص شدهاست. بنابراین در این حالات، بررسی inner exception را فراموش نکنید.
در ادامه داخل حلقهی foreach متد showTitlesAsync، یک try/catch قرار میدهیم:
static async Task showTitlesAsync(IEnumerable<string> urls) { foreach (var url in urls) { try { var title = await getTitleAsync(url); Console.WriteLine(title); } catch (Exception ex) { Console.WriteLine(ex); } } }
System.Net.WebException: The remote server returned an error: (502) Bad Gateway. System.Net.WebException: The remote server returned an error: (502) Bad Gateway. Press any key to exit...
مدیریت تمام inner exceptionهای رخ داده در پردازشهای موازی
همانطور که عنوان شد، await تنها یک استثنای حاصل از Task در حال اجرا را به کد فراخوان بازگشت میدهد. در این حالت اگر این Task، چندین شکست را گزارش دهد، چطور باید برای دریافت تمام آنها اقدام کرد؟ برای مثال استفاده از Task.WhenAll میتواند شامل چندین استثنای حاصل از چندین Task باشد، ولی await تنها اولین استثنای دریافتی را بازگشت میدهد. اما اگر از خاصیتی مانند Result یا متد Wait استفاده شود، یک AggregateException حاصل تمام استثناءها را دریافت خواهیم کرد. بنابراین هرچند await تنها اولین استثنای دریافتی را بازگشت میدهد، اما میتوان به Taskهای مرتبط مراجعه کرد و سپس بررسی نمود که آیا استثناهای دیگری نیز وجود دارند یا خیر؟
برای نمونه در مثال فوق، حلقهی foreach تشکیل شده آنچنان بهینه نیست. از این جهت که هر بار تنها یک سایت را بررسی میکند، بجای اینکه مانند مرورگرها چندین ترد را به یک یا چند سایت باز کرده و نتایج را دریافت کند.
البته انجام کارها به صورت موازی همیشه ایدهی خوبی نیست ولی حداقل در این حالت خاص که با یک یا چند سرور راه دور کار میکنیم، درخواستهای همزمان دریافت اطلاعات، سبب کارآیی بهتر برنامه و بالا رفتن سرعت اجرای آن میشوند. اما مثلا در حالتیکه با سخت دیسک سیستم کار میکنیم، اجرای موازی کارها نه تنها کمکی نخواهد کرد، بلکه سبب خواهد شد تا مدام drive head در مکانهای مختلفی مشغول به حرکت شده و در نتیجه کارآیی آن کاهش یابد.
برای ترکیب چندین Task، ویژگی خاصی به زبان سیشارپ اضافه نشده، زیرا نیازی نبوده است. برای این حالت تنها کافی است از متد Task.WhenAll، برای ساخت یک Task مرکب استفاده کرد. سپس میتوان واژهی کلیدی await را بر روی این Task مرکب فراخوانی کرد.
همچنین میتوان از متد ContinueWith یک Task مرکب نیز برای جلوگیری از بازگشت صرفا اولین استثنای رخ داده توسط کامپایلر، استفاده کرد. در این حالت امکان دسترسی به خاصیت Result آن به سادگی میسر میشود که حاوی AggregateException کاملی است.
اعتبارسنجی آرگومانهای ارسالی به یک متد async
زمان اعتبارسنجی آرگومانهای ارسالی به متدهای async مهم است. بعضی از مقادیر را نمیتوان بلافاصله اعتبارسنجی کرد؛ مانند مقادیری که نباید نال باشند. تعدادی دیگر نیز پس از انجام یک Task زمانبر مشخص میشوند که معتبر بودهاند یا خیر. همچنین فراخوانهای این متدها انتظار دارند که متدهای async بلافاصله بازگشت داده شده و ترد جاری را خالی کنند. بنابراین اعتبارسنجیهای آنها باید با تاخیر انجام شود. در این حالات، دو نوع استثنای آنی و به تاخیر افتاده را شاهد خواهیم بود. استثنای آنی زمان شروع به کار متد صادر میشود و استثنای به تاخیر افتاده در حین دریافت نتایج از آن دریافت میگردد. باید دقت داشت کلیه استثناهای صادر شده در بدنهی یک متد async، توسط کامپایلر به عنوان یک استثنای به تاخیر افتاده گزارش داده میشود. بنابراین اعتبارسنجیهای آرگومانها را بهتر است در یک متد سطح بالای غیر async انجام داد تا بلافاصله بتوان استثناءهای حاصل را دریافت نمود.
از دست دادن استثناءها
فرض کنید مانند مثال قسمت قبل، دو وظیفهی async آغاز شده و نتیجهی آنها پس از await هر یک، با هم جمع زده میشوند. در این حالت اگر کل عملیات را داخل یک قطعه کد try/catch قرار دهیم، اولین await ایی که یک استثناء را صادر کند، صرفنظر از وضعیت await دوم، سبب اجرای بدنهی catch میشود. همچنین انجام این عملیات بدین شکل بهینه نیست. زیرا ابتدا باید صبر کرد تا اولین Task تمام شود و سپس دومین Task شروع گردد و به این ترتیب پردازش موازی Taskها را از دست خواهیم داد. در یک چنین حالتی بهتر است از متد await Task.WhenAll استفاده شود. در اینجا دو Task مورد نیاز، تبدیل به یک Task مرکب میشوند. این Task مرکب تنها زمانی خاتمه مییابد که هر دوی Task اضافه شده به آن، خاتمه یافته باشند. به این ترتیب علاوه بر اجرای موازی Taskها، امکان دریافت استثناءهای هر کدام را نیز به صورت تجمعی خواهیم داشت.
مشکل! همانطور که پیشتر نیز عنوان شد، استفاده از await در اینجا سبب میشود تا کامپایلر تنها اولین استثنای دریافتی را بازگشت دهد و نه یک AggregateException نهایی را. روش حل آنرا نیز عنوان کردیم. در این حالت بهتر است از متد ContinueWith و سپس استفاده از خاصیت Result آن برای دریافت کلیه استثناءها کمک گرفت.
حالت دوم از دست دادن استثناءها زمانیاست که یک متد async void را ایجاد میکنید. در این حالات بهتر است از یک Task بجای بازگشت void استفاده شود. تنها علت وجودی async voidها، استفاده از آنها در روالهای رویدادگردان UI است (در سایر حالات code smell درنظر گرفته میشود).
public async Task<double> GetSum2Async() { try { var task1 = GetNumberAsync(); var task2 = GetNumberAsync(); var compositeTask = Task.WhenAll(task1, task2); await compositeTask.ContinueWith(x => { }); return compositeTask.Result[0] + compositeTask.Result[1]; } catch (Exception ex) { //todo: log ex throw; } }
در این مثال دیگر مانند مثال قسمت قبل
public async Task<double> GetSumAsync() { var leftOperand = await GetNumberAsync(); var rightOperand = await GetNumberAsync(); return leftOperand + rightOperand; }
با کمک متد Task.WhenAll ترکیب آنها ایجاد و سپس با فراخوانی await، سبب اجرای موازی چندین Task با هم شدهایم.
مدیریت خطاهای مدیریت نشده
ابتدا مثال زیر را در نظر بگیرید:
using System; using System.Threading.Tasks; namespace Async01 { class Program { static void Main(string[] args) { Test2(); Test(); Console.ReadLine(); GC.Collect(); GC.WaitForPendingFinalizers(); Console.ReadLine(); } public static async Task Test() { throw new Exception(); } public static async void Test2() { throw new Exception(); } } }
اگر برنامه را کامپایل کنید، کامپایلر بر روی سطر فراخوانی متد Test اخطار زیر را صادر میکند. البته برنامه بدون مشکل کامپایل خواهد شد.
Warning 1 Because this call is not awaited, execution of the current method continues before the call is completed. Consider applying the 'await' operator to the result of the call.
همچنین اگر برنامه را اجرا کنید استثنای صادر شده در متد async void سبب کرش برنامه میشود؛ اما نه استثنای صادر شده در متد async Task. متدهای async void چون دارای Synchronization Context نیستند، استثنای صادره را به Thread pool برنامه صادر میکنند. به همین جهت در همان لحظه نیز سبب کرش برنامه خواهند شد. اما در حالت async Task به این نوع استثناءها اصطلاحا Unobserved Task Exception گفته شده و سبب بروز faulted state در Task تعریف شده میگردند.
برای مدیریت آنها در سطح برنامه باید در ابتدای کار و در متد Main، توسط TaskScheduler.UnobservedTaskException روال رخدادگردانی را برای مدیریت اینگونه استثناءها تدارک دید. زمانیکه GC شروع به آزاد سازی منابع میکند، این استثناءها نیز درنظر گرفته شده و سبب کرش برنامه خواهند شد. با استفاده از متد SetObserved همانند قطعه کد زیر، میتوان از کرش برنامه جلوگیری کرد:
using System; using System.Threading.Tasks; namespace Async01 { class Program { static void Main(string[] args) { TaskScheduler.UnobservedTaskException += TaskScheduler_UnobservedTaskException; //Test2(); Test(); Console.ReadLine(); GC.Collect(); GC.WaitForPendingFinalizers(); Console.ReadLine(); } private static void TaskScheduler_UnobservedTaskException(object sender, UnobservedTaskExceptionEventArgs e) { e.SetObserved(); Console.WriteLine(e.Exception); } public static async Task Test() { throw new Exception(); } public static async void Test2() { throw new Exception(); } } }
به عبارتی رفتار قطعه کد زیر در دات نت 4 و 4.5 متفاوت است:
Task.Factory.StartNew(() => { throw new Exception(); }); Thread.Sleep(100); GC.Collect(); GC.WaitForPendingFinalizers();
<configuration> <runtime> <ThrowUnobservedTaskExceptions enabled="true"/> </runtime> </configuration>
یک نکتهی تکمیلی: ممکن است عبارات lambda مورد استفاده، از نوع async void باشد.
همانطور که عنوان شد باید از async void منهای مواردی که کار مدیریت رویدادهای عناصر UI را انجام میدهند (مانند برنامههای ویندوز 8)، اجتناب کرد. چون پایان کار آنها را نمیتوان تشخیص داد و همچنین کامپایلر نیز اخطاری را در مورد استفاده ناصحیح از آنها بدون await تولید نمیکند (چون نوع void اصطلاحا awaitable نیست). به علاوه بروز استثناء در آنها، بلافاصله سبب خاتمه برنامه میشود. بنابراین اگر جایی در برنامه متد async void وجود دارد، قرار دادن try/catch داخل بدنهی آن ضروری است.
protected override void LoadState(Object navigationParameter, Dictionary<String, Object> pageState) { try { ClickMeButton.Tapped += async (sender, args) => { throw new Exception(); }; } catch (Exception ex) { // This won’t catch exceptions! TextBlock1.Text = ex.Message; } }
public delegate void TappedEventHandler(object sender, TappedRoutedEventArgs e);
ERROR in ./node_modules/angular2-permission/index.ts Module build failed: Error: C:\Front\node_modules\angular2-permission\index.ts is missing from the TypeScript compilation. Please make sure it is in your tsconfig via the 'files' or 'include' property. The missing file seems to be part of a third party library. TS files in published libraries are often a sign of a badly packaged library. Please open an issue in the library repository to alert its author and ask them to package the library using the Angular Package Format (https://goo.gl/jB3GVv). at AngularCompilerPlugin.getCompiledFile (C:\Front\node_modules\@ngtools\webpack\src\angular_compiler_plugin.js:674:23) at plugin.done.then (C:\Front\node_modules\@ngtools\webpack\src\loader.js:467:39) at process._tickCallback (internal/process/next_tick.js:68:7)