افزونه Settings Sync برای ذخیره و بازیابی تنظیمات سفارشی کاربر در ویژوال استدیو کد (vs code)
این افزونه اطلاعات تنظیمات سفارشی شما در ویژوال استدیو کد که در برخی موارد میتواند اطلاعات امنیتی باشد مانند اطلاعات ورود به sql server برای افزونه mssql را در یک فایل secret gist ذخیره میکند و تنها کافیست در گیت هاب حساب کاربری داشته باشید و یک توکن معتبر برای ساخت این فایل gist را بسازید و در اختیار این افزونه قرار دهید.
نظرات مطالب
یافتن لیست اسمبلیهای ارجاعی
سلام
نیازی نبود سورسی را Map کنید یا اصلا نباید اینکار را میکردید. (اگر منظور مپ کردن سورس بوده نه فایل اجرایی برنامه)
SVN وظیفه مدیریت و به اشتراک گذاشتن پروژه رو داره، نه شبکه ویندوزی یا لینوکسی. (حتما از visual svn server استفاده کنید تا این موارد را برای شما ساده کند)
کلاینتها هر کدام نسخهی کامل و لوکال خودشون رو باید داشته باشند (از طریق check out مخزن کد این پروژه لوکال باید تشکیل شود نه کپی دستی). سپس مثل اینکه دارند لوکال کار میکنند (نه از روی شبکه در حالت مپ شده). کاملا حالت معمولی و قطع از شبکه. SVN برای مدیریت پروژه روی اینترنت هم بکار میره. نه چیزی map میشه و نه لازم هست کاربر همیشه به شبکه وصل باشه.
نسخه کد شما که روی سرور هست و توسط SVN نگهداری میشود، مخزن اصلی است که تغییرات با آن هماهنگ میشود. برای انتقال کد به مخزن، باید عملیات check in صورت گیرد.
بعد هر کدام از اعضای تیم زمانیکه check out میکنند ، یک نسخهی محلی دریافت میکنند و این فولدر تحت کنترل SVN قرار میگیره، حالا مباحث update و commit و غیره کار میکند. فقط هر بار که میخواهند commit کنند باید اول update کنند ببینند کسی چیزی را تغییر داده، تصادمی هست یا نه؟ بعد commit کنند به سرور. (یعنی ارتباط با شبکه فقط در همین چند لحظه کوتاه است و بسیار سریع هم خواهد بود)
فصل دوم کتابچهای را که من تهیه کردم لطفا مطالعه کنید، گردش کاری آن توضیح داده شده است.
https://www.dntips.ir/2008/10/subversion.html
در فصل یک هم توضیح دادم که چه پورتی را باید روی سرور باز کنید تا SVN توسط فایروال بلاک نشود.
حتما توصیه میکنم اگر با VS.Net کار میکنید افزونه Visual SVN را نصب کنید تا راحت و بدون دردسر کار کنید .
خطایی رو که توضیح دادید مربوط هست به اشتراک گذاشتن فایل اجرایی یک برنامه دات نتی روی شبکه که این خطا رو میگیرید:
Project Location Is not Trusted
این خطا رو با دادن full trust به برنامه میتونید حل کنید که اینجا قدم به قدم توضیح داده شده:
http://msdn.microsoft.com/en-us/library/bs2bkwxc(VS.80).aspx
همچنین کامنتهای اون رو لطفا بخونید. مثلا ممکن هست فایل بلاک شده باشه که با کلیک راست و unblock کردن مشکل حل میشه.
خطای زیر بیشتر مربوط به حالتی است که الف) هنوز مخزن کد ایجاد نشده و ب) عملیات initial import یا check in صورت نگرفته
Unable to open an ra_local url. unable to open repository.
حتما کتابچه فوق را مطالعه نمایید.
نیازی نبود سورسی را Map کنید یا اصلا نباید اینکار را میکردید. (اگر منظور مپ کردن سورس بوده نه فایل اجرایی برنامه)
SVN وظیفه مدیریت و به اشتراک گذاشتن پروژه رو داره، نه شبکه ویندوزی یا لینوکسی. (حتما از visual svn server استفاده کنید تا این موارد را برای شما ساده کند)
کلاینتها هر کدام نسخهی کامل و لوکال خودشون رو باید داشته باشند (از طریق check out مخزن کد این پروژه لوکال باید تشکیل شود نه کپی دستی). سپس مثل اینکه دارند لوکال کار میکنند (نه از روی شبکه در حالت مپ شده). کاملا حالت معمولی و قطع از شبکه. SVN برای مدیریت پروژه روی اینترنت هم بکار میره. نه چیزی map میشه و نه لازم هست کاربر همیشه به شبکه وصل باشه.
نسخه کد شما که روی سرور هست و توسط SVN نگهداری میشود، مخزن اصلی است که تغییرات با آن هماهنگ میشود. برای انتقال کد به مخزن، باید عملیات check in صورت گیرد.
بعد هر کدام از اعضای تیم زمانیکه check out میکنند ، یک نسخهی محلی دریافت میکنند و این فولدر تحت کنترل SVN قرار میگیره، حالا مباحث update و commit و غیره کار میکند. فقط هر بار که میخواهند commit کنند باید اول update کنند ببینند کسی چیزی را تغییر داده، تصادمی هست یا نه؟ بعد commit کنند به سرور. (یعنی ارتباط با شبکه فقط در همین چند لحظه کوتاه است و بسیار سریع هم خواهد بود)
فصل دوم کتابچهای را که من تهیه کردم لطفا مطالعه کنید، گردش کاری آن توضیح داده شده است.
https://www.dntips.ir/2008/10/subversion.html
در فصل یک هم توضیح دادم که چه پورتی را باید روی سرور باز کنید تا SVN توسط فایروال بلاک نشود.
حتما توصیه میکنم اگر با VS.Net کار میکنید افزونه Visual SVN را نصب کنید تا راحت و بدون دردسر کار کنید .
خطایی رو که توضیح دادید مربوط هست به اشتراک گذاشتن فایل اجرایی یک برنامه دات نتی روی شبکه که این خطا رو میگیرید:
Project Location Is not Trusted
این خطا رو با دادن full trust به برنامه میتونید حل کنید که اینجا قدم به قدم توضیح داده شده:
http://msdn.microsoft.com/en-us/library/bs2bkwxc(VS.80).aspx
همچنین کامنتهای اون رو لطفا بخونید. مثلا ممکن هست فایل بلاک شده باشه که با کلیک راست و unblock کردن مشکل حل میشه.
خطای زیر بیشتر مربوط به حالتی است که الف) هنوز مخزن کد ایجاد نشده و ب) عملیات initial import یا check in صورت نگرفته
Unable to open an ra_local url. unable to open repository.
حتما کتابچه فوق را مطالعه نمایید.
ممنون عالی بود فقط یک سوال:
من با افزونه YSlow که بررسی میکنم ظاهرا فایل ایجاد شده رو کش میکنه به مدت 1 سال حالا اگر تو این مدت تغییری تو این اسکریپتها داده باشیم آپدیت میکنه؟
زمانیکه در VS.NET یک اسمبلی دارای امضای دیجیتال را اضافه میکنیم، در فایل پروژه برنامه مدخلی شبیه به عبارت زیر اضافه میشود:
همانطور که ملاحظه میکنید، شماره نگارش فایل، PublicKeyToken و غیره دقیقا ذکر میشوند. حال اگر همین پروژه را بخواهید به نگارش 3.2 ارتقاء دهید، احتمالا به روش متداول کپی اسمبلی جدید در پوشه bin برنامه اکتفاء خواهید کرد. برنامه هم پس از یک Rebuild، به خوبی کامپایل میشود و مشکلی ندارد. اما به محض اجرا و دیباگ در VS.NET، با خطای زیر مواجه خواهید شد:
بله! هنوز به دنبال نگارش 2 میگردد و به نظر، نگارش 3.2 جدید را ندید گرفته است. مشکل هم به همان مدخل دقیق موجود در فایل پروژه برنامه، مرتبط است. این مدخل صرفا با copy/paste فایلهای جدید در پوشه bin برنامه یا rebuild پروژه، «به روز نمیشود» !
یا باید دستی این فایل csproj یا vbproj را ویرایش کنید، یا یکبار باید از داخل VS.NET این ارجاعات را حذف کرده و مجددا بر اساس فایلهای جدید ایجاد کنید تا فایل پروژه برنامه بر این اساس به روز شود.
این مشکلی هست که حداقل با تمام مثالهای NHibernate دریافتی از این سایت خواهید داشت.
روش دیگر حل این مشکل، مراجعه به خواص اسمبلی اضافه شده در لیست ارجاعات پروژه در VS.NET و خاموش کردن گزینهی "Specific Version" آن است.
به صورت خلاصه حین به روز رسانی اسمبلیهای دارای امضای دیجیتال:
<Reference Include="NHibernate, Version=2.1.0.4000, Culture=neutral, PublicKeyToken=aa95f207798dfdb4, processorArchitecture=MSIL">
همانطور که ملاحظه میکنید، شماره نگارش فایل، PublicKeyToken و غیره دقیقا ذکر میشوند. حال اگر همین پروژه را بخواهید به نگارش 3.2 ارتقاء دهید، احتمالا به روش متداول کپی اسمبلی جدید در پوشه bin برنامه اکتفاء خواهید کرد. برنامه هم پس از یک Rebuild، به خوبی کامپایل میشود و مشکلی ندارد. اما به محض اجرا و دیباگ در VS.NET، با خطای زیر مواجه خواهید شد:
Could not load file or assembly 'NHibernate, Version=2.0.0.4000, Culture=neutral, PublicKeyToken=aa95f207798dfdb4'
or one of its dependencies. The located assembly's manifest definition does not match the assembly reference.
(Exception from HRESULT: 0x80131040)
بله! هنوز به دنبال نگارش 2 میگردد و به نظر، نگارش 3.2 جدید را ندید گرفته است. مشکل هم به همان مدخل دقیق موجود در فایل پروژه برنامه، مرتبط است. این مدخل صرفا با copy/paste فایلهای جدید در پوشه bin برنامه یا rebuild پروژه، «به روز نمیشود» !
یا باید دستی این فایل csproj یا vbproj را ویرایش کنید، یا یکبار باید از داخل VS.NET این ارجاعات را حذف کرده و مجددا بر اساس فایلهای جدید ایجاد کنید تا فایل پروژه برنامه بر این اساس به روز شود.
این مشکلی هست که حداقل با تمام مثالهای NHibernate دریافتی از این سایت خواهید داشت.
روش دیگر حل این مشکل، مراجعه به خواص اسمبلی اضافه شده در لیست ارجاعات پروژه در VS.NET و خاموش کردن گزینهی "Specific Version" آن است.
به صورت خلاصه حین به روز رسانی اسمبلیهای دارای امضای دیجیتال:
- یا باید ارجاعات دارای امضای دیجیتال را حذف و بار دیگر اضافه کنید.
- یا باید فایل پروژه برنامه را با یک ویرایشگر متنی ساده باز کرده و شماره نگارشها را اصلاح کنید. (سادهترین روش ممکن)
- یا خاموش کردن بررسی Specific Version را هم آزمایش کنید.
در دو مقاله پیشین ^ ، ^ به بررسی نوشتن افزونه در مرورگر کروم پرداختیم و اینبار قصد داریم همان پروژه را برای فایرفاکس پیاده کنیم. پس در مورد کدهای تکراری توضیحی داده نخواهد شد و برای فهم آن میتوانید به دو مقاله قبلی رجوع کنید. همهی ما فایرفاکس را به خوبی میشناسیم. اولین باری که این مرورگر آمد سرو صدای زیادی به پا کرد و بازار وسیعی از مرورگرها را که در چنگ IE بود، به دست آورد . این سر و صدا بیشتر به خاطر امنیت و کارآیی بالای این مرورگر، استفاده از آخرین فناوریهای تحت وب و دوست داشتنی برای طراحان وب بود. همچنین یکی دیگر از مهمترین ویژگیهای آن، امکان سفارشی سازی آن با افزونهها extensions یا addon بود که این ویژگی در طول این سالها تغییرات زیادی به خود دیده است. در مورد افزونه نویسی برای فایرفاکس در سطح نت مطالب زیادی وجود دارند که همین پیشرفتهای اخیر در مورد افزونهها باعث شده خیلی از این مطالب به روز نباشند. اگر در مقاله پیشین فکر میکنید که کروم چقدر در نوشتن افزونه جذابیت دارد و امکانات خوبی را در اختیار شما میگذارد، الان دیگر وقت آن است که نظر خودتان را عوض کنید و فایرفاکس را نه تنها یک سرو گردن بلکه بیشتر از این حرفها بالاتر بدانید.
شرکت موزیالا برای قدرتمندی و راحتی کار طراحان یک sdk طراحی کرده است است و شما با استفاده از کدهای موجود در این sdk قادرید کارهای زیادی را انجام دهید. برای نصب این sdk باید پیش نیازهایی بر روی سیستم شما نصب باشد:
- نصب پایتون 2.5 یا 2.6 یا 2.7 که فعلا در سایت آن، نسخهی 2.7 در دسترس هست. توجه داشته باشید که هنوز برای نسخهی 3 پایتون پشتیبانی صورت نگرفته است.
- آخرین نسخهی sdk را هم میتوانید از این آدرس به صورت zip و یا از این آدرس به صورت tar دانلود کنید و در صورتیکه دوست دارید به سورس آن دسترسی داشته باشید یا اینکه از سورسهای مشارکت شده یا غیر رسمی استفاده کنید، از این صفحه آن را دریافت کنید.
بعد از دانلود sdk به شاخهی bin رفته و فایل activate.bat را اجرا کنید. موقعی که فایل activate اجرا شود، باید چنین چیزی دیده شود:
(C:\Users\aym\Downloads\addon-sdk-1.17) C:\Users\aym\Downloads\addon-sdk-1.17\bin>
برای سیستمهای عامل Linux,FreeBSD,OS X دستورات زیر را وارد کنید:
اگر یک کاربر پوستهی bash هستید کلمه زیر را در کنسول برای اجرای activate بزنید:
source bin/activate
bash bin/activate
(addon-sdk)~/mozilla/addon-sdk >
آغاز به کار
برای شروع، فایلهای زیادی باید ساخته شوند، ولی نگران نباشید cfx این کار را برای شما خواهد کرد. دستورات زیر را جهت ساخت یک پروژه خالی اجرا کنید:
mkdir fxaddon cd fxaddon cfx init
* lib directory created * data directory created * test directory created * doc directory created * README.md written * package.json written * test/test-main.js written * lib/main.js written * doc/main.md written Your sample add-on is now ready for testing: try "cfx test" and then "cfx run". Have fun!"
در این پوشه یک فایل به اسم package.json هم وجود دارد که اطلاعات زیر داخلش هست:
{ "name": "fxaddon", "title": "fxaddon", "id": "jid1-QfyqpNby9lTlcQ", "description": "a basic add-on", "author": "", "license": "MPL 2.0", "version": "0.1" }
{ "name": "dotnettips", "title": ".net Tips Updater", "id": "jid1-QfyqpNby9lTlcQ", "description": "This extension keeps you updated on current activities on dotnettips.info", "author": "yeganehaym@gmail.com", "license": "MPL 2.0", "version": "0.1" }
رابطهای کاربری
Action Button و Toggle Button
فایل main.js را در دایرکتوری lib باز کنید:موقعی که در کروم افزونه مینوشتیم امکانی به اسم browser action داشتیم که در اینجا با نام action button شناخته میشود. در اینجا باید کدها را require کرد، همان کاری در خیلی از زبانها مثلا مثل سی برای صدا زدن سرآیندها میکنید. مثلا برای action button اینگونه است:
var button= require('sdk/ui/button/action');
buttons.ActionButton({...});
کد زیر یک toggle button را برای فایرفاکس میسازد که با کلیک بر روی آن، صفحهی popup.htm به عنوان یک پنل روی آن رندر میشود:
var tgbutton = require('sdk/ui/button/toggle'); var panels = require("sdk/panel"); var self = require("sdk/self"); var button = tgbutton.ToggleButton({ id: "updaterui", label: ".Net Updater", icon: { "16": "./icon-16.png", "32": "./icon-32.png", "64": "./icon-64.png" }, onChange: handleChange }); var panel = panels.Panel({ contentURL: self.data.url("./popup.html"), onHide: handleHide }); function handleChange(state) { if (state.checked) { panel.show({ position: button }); } } function handleHide() { button.state('window', {checked: false}); }
tgbutton.ToggleButton
require('sdk/ui/button/toggle').ToggleButton
در خط بعدی به تعریف یک شیء از نوع toggle button به اسم button میپردازیم و خصوصیاتی که به این دکمه داده ایم، مانند یک کد شناسایی، یک برچسب که به عنوان tooltip نمایش داده خواهد شد و آیکنهایی در اندازههای مختلف که در هرجایی کاربر آن دکمه را قرار داد، در اندازهی مناسب باشد و نهایتا به تعریف یک رویداد میپردازیم. تابع handlechange زمانی صدا زده میشود که در وضعیت دکمهی ایجاد شده تغییری حاصل شود. در خط بعدی شیء panel را به صورت global میسازیم. شیء self دسترسی ما را به اجزا یا فایلهای افزونه خودمان فراهم میکند که در اینجا دسترسی ما به فایل html در شاخهی data میسر شده است و مقدار مورد نظر را در contentURL قرار میدهد. نهایتا هم برای رویداد onhide تابعی را در نظر میگیریم تا موقعی که پنجره بسته شد بتوانیم وضعیت toggle button را به حالت قبلی بازگردانیم و حالت فشرده نباشد. چرا که این دکمه تنها با کلیک ماوس به حالت فشرده و حالت معمولی سوییچ میکند. پس اگر کاربر با کلیک بر روی صفحهی مرورگر پنجره را ببندد، دکمه در همان وضعیت فشرده باقی میماند.
همانطور که گفتیم تابع handlechnage موقعی رخ میدهد که در وضعیت دکمه، تغییری رخ دهد و نمیدانیم که این وضعیت فشرده شدن دکمه هست یا از حالت فشرده خارج شده است. پس با استفاده از ویژگی checked بررسی میکنم که آیا دکمهای فشرده شده یا خیر؛ اگر برابر true بود یعنی کاربر روی دکمه، کلیک کرده و دکمه به حالت فشرده رفته، پس ما هم پنل را به آن نشان میدهیم و خصوصیات دلخواهی را برای مشخص کردن وضعیت پنل نمایشی به آن پاس میکنیم. خصوصیت یا پارامترهای زیادی را میتوان در حین ساخت پنل برای آن ارسال کرد. با استفاده از خصوصیت position محل نمایش پنجره را مشخص میکنیم. در صورتی که ذکر نشود پنجره در وسط مرورگر ظاهر خواهد شد.
تابع onhide زمانی رخ میدهد که به هر دلیلی پنجره بسته شده باشد که در بالا یک نمونهی آن را عرض کردیم. ولی اتفاقی که میافتد، وضعیت تابع را با متد state تغییر میدهیم و خصوصیت checked آن را false میکنیم. بجای پارامتر اولی، دو گزینه را میتوان نوشت؛ یکی window و دیگری tab است. اگر شما گزینه tab را جایگزین کنید، اگر در یک تب دکمه به حالت فشرده برود و به تب دیگر بروید و باعث بسته شدن پنجره بشوید، دکمه تنها در تبی که فعال است به حالت قبلی باز میگردد و تب اولی همچنان حالت خود را حفظ خواهد کرد پس مینویسیم window تا این عمل در کل پنجره اعمال شود.
Context Menus
برای ساخت منوی کانتکست از کد زیر استفاده میکنیم:
var contextMenu = require("sdk/context-menu"); var home = contextMenu.Item({ label: "صفحه اصلی", data: "https://www.dntips.ir/" }); var postsarchive = contextMenu.Item({ label: "مطالب سایت", data: "https://www.dntips.ir/postsarchive" }); var menuItem = contextMenu.Menu({ label: "Open .Net Tips", context: contextMenu.PageContext(), items: [home, postsarchive], image: self.data.url("icon-16.png"), contentScript: 'self.on("click", function (node, data) {' + ' window.location.href = data;' + '});' });
SelectorContext("img")
SelectorContext("img,a[href]")
آن منوهایی که با متد item ایجاد شدهاند منوهایی هستند که با کلیک کاربر اجرا میشوند؛ ولی والدی که با متد menu ایجاد شده است، برای منویی است که زیر منو دارد و خودش لزومی به اجرای کد ندارد. پس اگر منویی میسازید که زیرمنو ندارد و خودش قرار است کاری را انجام دهد، به صورت همان item بنویسید که پایینتر نمونهی آن را خواهید دید.
الان مشکلی که ایجاد میشود این است که موقعی که سایت را باز میکند، در همان تبی رخ میدهد که فعال است و اگر کاربر بر روی صفحهی خاصی باشد، آن صفحه به سمت سایت مقصد رفته و سایت فعلی از دست میرود. روش صحیحتر اینست که تبی جدید بار شود و آدرس مقصد در آن نمایش یابد. پس باید از روشی استفاده کنیم که رویداد کلیک توسط کد خود افزونه مدیریت شود، تا با استفاده از شیء tab، یک تب جدید با آدرسی جدید ایجاد کنیم. پس کد را با کمی تغییر مینویسیم:
var tabs = require("sdk/tabs"); var menuItem = contextMenu.Menu({ label: "Open .Net Tips", context: contextMenu.PageContext(), items: [home, postsarchive], image: self.data.url("icon-16.png"), contentScript: 'self.on("click", function (node, data) {' + ' self.postMessage(data);' + '});', onMessage: function (data) { tabs.open(data); } });
بگذارید کد زیر را هم جهت سرچ مطالب بر روی سایت پیاده کنیم:
var Url="https://www.dntips.ir/search?term="; var searchMenu = contextMenu.Item({ label: "search for", context: [contextMenu.PredicateContext(checkText),contextMenu.SelectionContext()], image: self.data.url("icon-16.png"), contentScript: 'self.on("click", function () {' + ' var text = window.getSelection().toString();' + ' if (text.length > 20)' + ' text = text.substr(0, 20);' + ' self.postMessage(text);'+ '})', onMessage: function (data) { tabs.open(Url+data); } }); function checkText(data) { if(data.selectionText === null) return false; console.log('selectionText: ' + data.selectionText); //handle showing or hiding of menu items based on the text content. menuItemToggle(data.selectionText); return true; }; function menuItemToggle(text){ var searchText="جست و جو برای "; searchMenu.label=searchText+text; };
در کل موقع ایجاد منو تابع checkText اجرا شده و متن انتخابی را خوانده به عنوان یک آرگومان برای تابع menuItemToggle ارسال میکند و به رشته "جست و جو برای" میچسباند. در خود پارامترهای آیتم اصلی، گزینه content scrip، با استفاده از جاوااسکریپت، متن انتخاب شده را دریافت کرده و با استفاده از متد postmessage برای تابع onMessage ارسال کرده و با ساخت یک تب و چسباندن عبارت به آدرس جست و جو سایت، کاربر را به صفحه مورد نظر هدایت کرده و عمل جست و جو در سایت انجام میگیرد.
در قسمت آینده موارد بیشتری را در مورد افزونه نویسی در فایرفاکس بررسی خواهیم کرد و افزونه را تکمیل خواهیم کرد
نظرات اشتراکها
بررسی وضعیت فعلی پروژه Roslyn
- فرض کنید الان نیاز دارید یک زیبا ساز کدهای سیشارپ را تهیه کنید. منظور این است که به صورت خودکار indentation اضافه کند؛ پارامترهای یک متد را در فواصل مناسب قرار دهد و امثال آن. برای اینکار باید یک parser تمام عیار سیشارپ داشته باشید که نوشتن آن کار سادهای نیست.
- فرض کنید میخواهید کارهایی را که Resharper در مورد آنالیز کدها انجام میدهد، مثلا تشخیص کد مرده در یک متد را خودتان پیاده سازی کنید. اینکار بدون دسترسی به زیر ساختهای یک کامپایلر واقعی غیرممکن است و تیم Resharper تا الان مهمترین کاری که انجام دادند، تهیه این زیرساخت قابل دسترسی با کدهای دات نت بوده.
- انجام کارهای AOP در دات نت سادهتر خواهد شد. یکی از مواردی که بحث هست در مورد آینده زبانهای دات نتی، meta programming هست. Roslyn زیرساخت افزودن این امکانات خواهد بود در آینده.
- الان دنیایی از اطلاعات و امکانات داخل کامپایلر native سیشارپ دفن شده که کسی به آن دسترسی ندارد و حداکثر این است که مسیر یک سری فایل cs را به آن بدهید و یک خروجی کامپایل شده از آن بگیرید. حیف این امکانات نیست؟! پروژه Roslyn، امکان دسترسی به تمام اجزای یک کامپایلر واقعی را توسط یک سری API عمومی، برای برنامه نویسهای دات نت میسر میکند.
- فرض کنید میخواهید کارهایی را که Resharper در مورد آنالیز کدها انجام میدهد، مثلا تشخیص کد مرده در یک متد را خودتان پیاده سازی کنید. اینکار بدون دسترسی به زیر ساختهای یک کامپایلر واقعی غیرممکن است و تیم Resharper تا الان مهمترین کاری که انجام دادند، تهیه این زیرساخت قابل دسترسی با کدهای دات نت بوده.
- انجام کارهای AOP در دات نت سادهتر خواهد شد. یکی از مواردی که بحث هست در مورد آینده زبانهای دات نتی، meta programming هست. Roslyn زیرساخت افزودن این امکانات خواهد بود در آینده.
- الان دنیایی از اطلاعات و امکانات داخل کامپایلر native سیشارپ دفن شده که کسی به آن دسترسی ندارد و حداکثر این است که مسیر یک سری فایل cs را به آن بدهید و یک خروجی کامپایل شده از آن بگیرید. حیف این امکانات نیست؟! پروژه Roslyn، امکان دسترسی به تمام اجزای یک کامپایلر واقعی را توسط یک سری API عمومی، برای برنامه نویسهای دات نت میسر میکند.
افزونه چیست؟
افزونهها جزء مهمترین قسمتهای یک مرورگر توسعه پذیر به شمار میآیند. افزونهها سعی دارند تا قابلیت هایی را به مرورگر شما اضافه کنند. افزونهها از آخرین فناوریهای html,CSS و جاوااسکریپت تا به آنجایی که مرورگر آنها را پشتیبانی کند، استفاده میکنند.
در این سری سعی خواهیم کرد برای هر مرورگر شناخته شده، یک افزونه ایجاد کنیم و ابتدا از آنجا که خودم از کروم استفاده میکنم، اولین افزونه را برای کروم خواهم نوشت.
این افزونه قرار است چه کاری انجام دهد؟
کاری که برای این افزونه تدارک دیدهام این است: موقعیکه سایت dotnettips.info به روز شد مرا آگاه کند. این آگاه سازی را از طریق یک نوتیفیکیشن به اطلاع کاربر میرسانیم. صفحه تنظیمات این افزونه شامل گزینههای "آخرین مطالب"،"نظرات آخرین مطالب"،"آخرین اشتراک ها"و"آخرین نظرات اشتراک ها" خواهد بود که به طور پیش فرض تنها گزینه اول فعال خواهد بود و همچنین یک گزینه نیز برای وارد کردن یک عدد صحیح جهت اینکه به افزونه بگوییم هر چند دقیقه یکبار سایت را چک کن. چک کردن سایت هم از طریق فید RSS صورت میگیرد.
فایل manifest.json
این فایل برای ذخیره سازی اطلاعاتی در مورد افزونه به کار میرود که شامل نام افزونه، توضیح کوتاه در مورد افزونه و ورژن و ... به کار میرود که همه این اطلاعات در قالب یا فرمت json نوشته میشوند و در بالاترین حد استفاده برای تعریف اهداف افزونه و اعطای مجوز به افزونه از آن استفاده میکنیم. این فایل بخشهای زیر را در یک افزونه تعریف میکند که به مرور با آن آشنا میشویم.
کد زیر را در فایل manifest.json مینویسیم:
{ "manifest_version": 2, "name": "Dotnettips Updater", "description": "This extension keeps you updated on current activities on dotnettips.info", "version": "1.0", "icons": { "16": "icon.png", "48": "icon.png", "128": "icon.png" }, "browser_action": { "default_icon": "icon.png", "default_popup": "popup.html" }, "permissions": [ "activeTab", "https://www.dntips.ir" ] }
"default_icon": { // optional "19": "images/icon19.png", // optional "38": "images/icon38.png" // optional }
قسمت popup برای نمایش تنظیمات به کار میرود و درست کردن این صفحه همانند صفحه همیشگی html هست و خروجی آن روی پنجره popup افزونه رندر خواهد شد.
گزینه default_title نیز یکی از دیگر خصیصههای مهم و پرکاربرد این قسمت هست که متن tooltip میباشد و موقعی که که کاربر، اشارهگر را روی آیکن ببرد نمایش داده میشود و در صورتی که نوشته نشود، کروم نام افزونه را نمایش میدهد؛ برای همین ما هم چیزی ننوشتیم.
صفحات پسزمینه
اگر بخواهید برای صفحه popup کد جاوااسکریت بنویسید یا از jquery استفاده کنید، مانند هر صفحهی وبی که درست میکنید آن را کنار فایل popup قرار داده و در popup آنها را صدا کرده و از آنها استفاده کنید. ولی برای پردازش هایی که نیاز به UI وجود ندارد، میتوان از صفحات پس زمینه استفاده کرد. در این حالت ما دو نوع صفحه داریم:
- صفحات مصر یا Persistent Page
- صفحات رویدادگرا یا Events Pages
اولین نوع صفحه، همواره فعال و در حال اجراست و دومی موقعی فعال میشود که به استفاده از آن نیاز است. گوگل توصیه میکند که تا جای ممکن از نوع دوم استفاده شود تا مقدار حافظه مصرفی حفظ شود و کارآیی مروگر بهبود بخشیده شود. کد زیر یک صفحه پس زمینه را از نوع رویدادگرا میسازد. به وضوح روشن است در صورتی که خاصیت Persistent با true مقداردهی شود، این صفحه مصرانه در تمام وقت باز بودن مرورگر، فعال خواهد بود:
"background": { "scripts": ["background.js"], "persistent": false }
Content Script یا اسکریپت محتوا
در صورتی که بخواهید با هر صفحهای که باز یا رفرش میشود، به DOM آن دسترسی پیدا کنید، از این خصوصیت استفاده کنید. در کد زیر برای پردازش اطلاعات DOM از فایل جاوااسکریپت بهره برده و در قسمت matches میگویید که چه صفحاتی باید از این کد استفاده کنند که در اینجا از پروتکلهای HTTP استفاده میشود و اگر مثلا نوع FTP یا file صدا زده شود کد مورد نظر اجرا نخواهد شد. در مورد اینکه matches چگونه کار میکند و چگونه میتوان آن را نوشت، از این صفحه استفاده کنید.
"content_scripts": [ { "matches": ["http://*/*", "https://*/*"], "js": ["content.js"] } ]
آغاز کدنویسی (رابطهای کاربری)
اجازه دهید بقیه موارد را در حین کدنویسی تجربه کنیم و هر آنچه ماند را بعدا توضیح خواهیم داد. در اینجا من از یک صفحه با کد HTML زیر بهره برده ام که یک فرم دارد به همراه چهار چک باکس و در نهایت یک دکمه جهت ذخیره مقادیر. نام صفحه را popup.htm گذاشته ام و یک فایل popup.js هم دارم که در آن کد jquery نوشتم. قصد من این است که بتوان یک action browser به شکل زیر درست کنم:
کد html آن به شرح زیر است:
<html> <head> <meta charset="utf-8"/> <script src="jquery.min.js"></script> <!-- Including jQuery --> <script type="text/javascript" src="popup.js"></script> </head> <body style="direction:rtl;width:250px;"> <form > <input type="checkbox" id="chkarticles" value="" checked="true">آخرین مطالب سایت</input><br/> <input type="checkbox" id="chkarticlescomments" value="" >آخرین نظرات مطالب سایت</input><br/> <input type="checkbox" id="chkshares" value="" >آخرین اشتراکهای سایت</input><br/> <input type="checkbox" id="chksharescomments" value="" >آخرین نظرات اشتراکهای سایت</input><br/> <input id="btnsave" type="button" value="ذخیره تغییرات" /> <div id="messageboard" style="color:green;"></div> </form> </body> </html>
$(document).ready(function () { $("#btnsave").click(function() { var articles = $("#chkarticles").is(':checked'); var articlesComments = $("#chkarticlescomments").is(':checked'); var shares = $("#chkshares").is(':checked'); var sharesComments = $("#chksharescomments").is(':checked'); chrome.storage.local.set({ 'articles': articles, 'articlesComments': articlesComments, 'shares': shares, 'sharesComments': sharesComments }, function() { $("#messageboard").text( 'تنظیمات جدید اعمال شد'); }); }); });
اولین مورد جدیدی که در بالا دیدیم، کلمهی کلیدی chrome است. کروم برای توسعه دهندگانی که قصد نوشتن افزونه دارند api هایی را تدارک دیده است که میتوانید با استفاده از آنها به قسمتهای مختلف مرورگر مثل بوک مارک یا تاریخچه فعالیتهای مرورگر و ... دست پیدا کنید. البته برای اینکار باید در فایل manifest.json هم مجوز اینکار را درخواست نماییم. این ویژگی باید برای برنامه نویسان اندروید آشنا باشد. برای آشنایی هر چه بیشتر با مجوزها این صفحه را ببینید.
برای دریافت مجوز، کد زیر را به manifest اضافه میکنیم:
"permissions": [ "storage" ]
chrome.storage.sync.set
{ "manifest_version": 2, "name": "Dotnettips Updater", "description": "This extension keeps you updated on current activities on dotnettips.info", "version": "1.0", "browser_action": { "default_icon": "icon.png", "default_popup": "popup.html" }, "permissions": [ "storage" ] }
chrome://extensions
الان باید مانند تصویر بالا یک آیکن کنار نوار آدرس یا به قول گوگل، Omni box ببینید. گزینهها را تیک بزنید و روی دکمه ذخیره کلیک کنید. باید پیام مقادیر ذخیره شدند، نمایش پیدا کند. الان یک مشکل وجود دارد؛ دادهها ذخیره میشوند ولی موقعی که دوباره تنظیمات افزونه را باز کنید حالت اولیه نمایش داده میشود. پس باید تنظیمات ذخیره شده را خوانده و به آنها اعمال کنیم. کد زیر را جهت دریافت مقادیر ذخیره شده مینویسیم. اینبار به جای استفاده از متد set از متد get استفاده میکنیم. به صورت آرایه، رشته نام مقادیر را درخواست میکنیم و در تابع callback، مقادیر به صورت آرایه برای ما برگشت داده میشوند.
chrome.storage.local.get(['articles', 'articlesComments', 'shares', 'sharesComments'], function ( items) { console.log(items[0]); $("#chkarticles").attr("checked", items["articles"]); $("#chkarticlescomments").attr("checked", items["articlesComments"]); $("#chkshares").attr("checked", items["shares"]); $("#chksharescomments").attr("checked", items["sharesComments"]); });
حالا برای اینکه افزونهی شما متوجه تغییرات شود، به تب extensions رفته و در لیست افزونهها به دنبال افزونه خود بگردید و گزینه Reload را انتخاب نمایید تا افزونه تغییرات را متوجه شود و صفحه را تست کنید.
Page Action روش دیگر برای ارائه یک رابط کاربری، page action هست. این روش دقیقا مانند روش قبلی است، ولی جای آیکن عوض میشود. قبلا بیرون از نوار آدرس بود، ولی الان داخل نوار آدرس قرار میگیرد. جالبترین نکته در این مورد این است که این آیکن در ابتدا مخفی شده است و شما تصمیم میگیرید که این آیکن چه موقع نمایش داده شود. مثلا آیکن RSS تنها موقعی نمایش داده میشود که وب سایتی که باز شده است، دارای محتوای RSS باشد یا بوک مارک کردن یک آدرس برای همهی سایتها باز باشد و سایر موارد.
کد زیر نحوهی تعریف یک page action را در manifest نشان میدهد. ما در این مثال یک page action را به طور موقت اضافه میکنیم و موقعی هم آن را نشان میدهیم که سایت dotnettips.info باز باشد. دلیل اینکه موقت اضافه میکنیم این است که باید یکی از دو گزینه رابط کاربری که تا به حال گفتیم، استفاده شود. در غیر این صورت کروم در هنگام خواندن فایل manifest در هنگام افزودن افزونه به مرورگر، پیام خطا خواهد داد و این مطلب را به شما گوشزد میکند. پس نمیتوان دو گزینه را همزمان داشت و من میخواهم افزونه را در حالت browser action ارائه کنم. پس در پروژه نهایی، این مطلب page action نخواهد بود. برای داشتن یک page action کد زیر را در manifest بنویسید.
"page_action": { "default_icon": { "19": "images/icon19.png", "38": "images/icon38.png" }, "default_popup": "popup.html"
"background": { "scripts": ["page_action_validator.js"] }
تا اینجا فایل جاوااسکریپت معرفی شد که کد زیر را دارد و در پس زمینه شروع به اجرا میکند.
function UrlValidation(tabId, changeInfo, tab) { if (tab.url.indexOf('dotnettips.info') >-1) { chrome.pageAction.show(tabId); } }; chrome.tabs.onUpdated.addListener(UrlValidation);
یک listener برای tabها ایجاد کردهایم که اگر تب جدید ایجاد شد، یا تب قبلی به آدرس جدیدی تغییر پیدا کرد تابع UrlValidation را اجرا کند و در این تابع چک میکنیم که اگر url این تب شامل نام وب سایت میشود، page action روی این تب ظاهر شود. پس از انجام تغییرات، مجددا افزونه را بارگذاری میکنیم و تغییرات اعمال شده را میبینیم. سایت dotnettips را باز کنید یا صفحه را مجددا رفرش کنید تا تغییر اعمال شده را ببینید.
تغییرات موقت را حذف و کدها را به حالت قبلی یعنی browser action بر میگردانم.
OmniBox
omnibox یک کلمه کلیدی است که در نوار آدرس مرورگر وارد میشود و در واقع میتوانیم آن را نوع دیگری از رابط کاربری بنامیم. موقعی که شما کلمه کلیدی رزرو شده را وارد میکنید، در نوار آدرس کلماتی نشان داده میشود که کاربر میتواند یکی از آنها را انتخاب کند تا عملی انجام شود. ما هم قرار است این کار را انجام دهیم. به این مثال دقت کنید:
میخواهیم موقعی که کاربرکلمه net. را تایپ میکند، 5 عبارت آخرین مطالب و آخرین اشتراکها و آخرین نظرات مطالب و آخرین نظرات اشتراکها و صفحه اصلی سایت نمایش داده شود و با انتخاب هر کدام، کاربر به سمت آن صفحه هدایت شود.
برای افزودن کلمه کلیدی در manifest خطوط زیر را اضافه کنید:
"omnibox": { "keyword" : ".net" }
در این حین میتوانیم همزمان با تایپ کاربر، دستوراتی را به آن نشان بدهیم. من دوست دارم موقعی که کاربر حرفی را وارد کرد، لیستی از نام صفحات نوشته شود.
برای اینکار باید کدنویسی کنیم ، پس یک فایل پس زمینه را به manifest معرفی کنید:
"background": { "scripts": ["omnibox.js"]
chrome.omnibox.onInputChanged.addListener(function(text, suggest) { suggest([ {content: ".net tips Home Page", description: "صفحه اصلی"}, {content: ".net tips Posts", description: "آخرین مطالب"}, {content: ".net tips News", description: "آخرین نظرات مطالب"}, {content: ".net tips Post Comments", description: "آخرین اشتراک ها"}, {content: ".net tips News Comments", description: "آخرین نظرات اشتراک ها"} ]); });
onInputStarted | بعد از اینکه کاربر کلمه کلیدی را وارد کرد اجرا میشود |
onInputChanged | بعد از وارد کردن کلمه کلیدی هربار که کاربر تغییری در ورودی نوارد آدرس میدهد اجرا میشود. |
onInputEntered | کاربر ورودی خود را تایید میکند. مثلا بعد از وارد کردن، کلید enter را میفشارد |
onInputCancelled | کاربر از وارد کردن ورودی منصرف شده است؛ مثلا کلید ESC را فشرده است. |
با نوشتن chrome.omnibox.onInputChanged.addListener ما یک listener ساختهایم تا هر بار کاربر ورودی را تغییر داد، یک تابع callback که دو آرگومان را دارد، صدا بزند. این آرگومانها یکی متن ورودیاست و دیگری آرایهی suggest که شما با تغییر آرایه میتوانید عباراتی که همزمان با تایپ به کاربر پیشنهاد میشود را نشان دهید. البته میتوانید با تغییر کد کاری کنید تا بر اساس حروفی که تا به حال تایپ کردهاید، دستورات را نشان دهد؛ ولی من به دلیل اینکه 5 دستور بیشتر نبود و کاربر راحت باشد، چنین کاری نکردم. همچنین وقتی شما برای هر یک description تعریف کنید، به جای نام پیشنهادی، توضیح آن را نمایش میدهد.
حالا وقت این است که کد زیر را جهت اینکه اگر کاربر یکی از کلمات پیشنهادی را انتخاب کرد، به صفحهی مورد نظر هدایت شود، اضافه کنیم:
chrome.omnibox.onInputEntered.addListener(function (text) { var location=""; switch(text) { case ".net tips Posts": location="https://www.dntips.ir/postsarchive"; break; case ".net tips News": location="https://www.dntips.ir/newsarchive"; break; case ".net tips Post Comments": location="https://www.dntips.ir/commentsarchive"; break; case".net tips News Comments": location="https://www.dntips.ir/newsarchive/comments"; break; default: location="https://www.dntips.ir/"; } chrome.tabs.getSelected(null, function (tab) { chrome.tabs.update(tab.id, { url: location }); }); });
Context Menu
یکی دیگر از رابطهای کاربری، منوی کانتکست هست که توسط chrome.contextmenus ارائه میشود و به مجوز "contextmenus" نیاز دارد. فعال سازی منوی کانتکست در قسمتهای زیر ممکن است:
all, page, frame, selection, link, editable, image, video, audio
من گزینهی dotenettips.info را برای باز کردن سایت، به Contextmenus اضافه میکنم. کد را در فایلی به اسم contextmenus.js ایجاد میکنم و در قسمت background آن را معرفی میکنم. برای باز کردن یک تب جدید برای سایت، نیاز به chrome.tabs داریم که البته نیاز به مجوز tabs هم داریم.
محتوای فایل contextmenus.js
var root = chrome.contextMenus.create({ title: 'Open .net tips', contexts: ['page'] }, function () { var Home= chrome.contextMenus.create({ title: 'Home', contexts: ['page'], parentId: root, onclick: function (evt) { chrome.tabs.create({ url: 'https://www.dntips.ir' }) } }); var Posts = chrome.contextMenus.create({ title: 'Posts', contexts: ['page'], parentId: root, onclick: function (evt) { chrome.tabs.create({ url: 'https://www.dntips.ir/postsarchive/' }) } }); });
تا به اینجا ما قسمت ظاهری کار را آماده کرده ایم و به دلیل اینکه مطلب طولانی نشود، این مطلب را در دو قسمت ارائه خواهیم کرد. در قسمت بعدی نحوه خواندن RSS و اطلاع رسانی و دیگر موارد را بررسی خواهیم کرد.
نظرات مطالب
BloggerToCHM
چه ویندوزی دارید؟
چند حدس:
- html help work shop نصب نشده؟
- html help work shop نصب شده ولی مسیری که از رجیستری گرفته میشه غلط هست و فایل نهایی ساخته نمیشه.
به منوی فایل گزینه preferences مراجعه کنید، گزینه delete temp files را false کنید و save . الان یکبار دیگر db to chm رو تست کنید. فایلهای موقتی حذف نخواهند شد. یک مجموعه کامل تولید میشود که فایل blog.hhp آن در html help work shop قابل گشودن و کامپایل است (روش دستی).
برنامه به صورت خودکار دنبال این مسیر میگردد:
HKEY_CURRENT_USER\Software\Microsoft\HTML Help Workshop
لطفا بررسی کنید آیا این مسیر اصلا در رجیستری ویندوز هست؟ آیا InstallDir آن درست مقدار دهی شده؟
با تشکر
چند حدس:
- html help work shop نصب نشده؟
- html help work shop نصب شده ولی مسیری که از رجیستری گرفته میشه غلط هست و فایل نهایی ساخته نمیشه.
به منوی فایل گزینه preferences مراجعه کنید، گزینه delete temp files را false کنید و save . الان یکبار دیگر db to chm رو تست کنید. فایلهای موقتی حذف نخواهند شد. یک مجموعه کامل تولید میشود که فایل blog.hhp آن در html help work shop قابل گشودن و کامپایل است (روش دستی).
برنامه به صورت خودکار دنبال این مسیر میگردد:
HKEY_CURRENT_USER\Software\Microsoft\HTML Help Workshop
لطفا بررسی کنید آیا این مسیر اصلا در رجیستری ویندوز هست؟ آیا InstallDir آن درست مقدار دهی شده؟
با تشکر
با مطالعهی سورسهای محصولات اخیرا سورس باز شدهی مایکروسافت، نکات جالبی را میتوان استخراج کرد. برای نمونه اگر سورس پروژهی Orleans را بررسی کنیم، در حین بررسی اطلاعات استثناءهای رخ دادهی در برنامه، متد TraceLogger.CreateMiniDump نیز بکار رفتهاست. در این مطلب قصد داریم، این متد و نحوهی استفادهی از حاصل آنرا بررسی کنیم.
تولید MiniDump در برنامههای دات نت
خلاصهی روش تولید MiniDump در پروژهی Orleans به صورت زیر است:
الف) حالتهای مختلف تولید فایل دامپ که مقادیر آن قابلیت Or شدن را دارا هستند:
ب) متد توکار ویندوز برای تولید فایل دامپ
ج) فراخوانی متد تولید دامپ در برنامه
در اینجا نحوهی استفاده از enum و متد MiniDumpWriteDump ویندوز را مشاهده میکنید:
متد MiniDumpWriteDump نیاز به اطلاعات پروسهی جاری، به همراه هندل فایلی که قرار است اطلاعات را در آن بنویسد، دارد. همچنین dump type آن نیز میتواند ترکیبی از مقادیر enum مرتبط باشد.
یک مثال:
در اینجا نحوهی فراخوانی متد CreateMiniDump را در حین کرش برنامه مشاهده میکنید. پارامترهای اضافی دیگر سبب خواهند شد تا اطلاعات بیشتری از حافظهی جاری سیستم، در دامپ نهایی قرار گیرند. اگر پس از اجرای برنامه، به پوشهی bin\debug مراجعه کنید، فایل dmp تولیدی را مشاهده خواهید کرد.
نحوهی بررسی فایلهای dump
الف) با استفاده از Visual studio 2013
از به روز رسانی سوم VS 2013 به بعد، فایلهای dump را میتوان داخل خود VS.NET نیز آنالیز کرد (^ و ^ و ^). برای نمونه تصویر ذیل، حاصل کشودن فایل کرش مثال فوق است:
در اینجا اگر بر روی لینک debug managed memory کلیک کنید، پس از چند لحظه، آنالیز کامل اشیاء موجود در حافظه را در حین تهیهی دامپ تولیدی، میتوان مشاهده کرد. این مورد برای آنالیز نشتیهای حافظهی یک برنامه بسیار مفید است.
ب) استفاده از برنامهی Debug Diagnostic Tool
برنامهی Debug Diagnostic Tool را از اینجا میتوانید دریافت کنید. این برنامه نیز قابلیت آنالیز فایلهای دامپ را داشته و اطلاعات بیشتری را پس از آنالیز ارائه میدهد.
برای نمونه پس از آنالیز فایل دامپ تهیه شده توسط این برنامه، خروجی ذیل حاصل میشود:
کدهای کامل این مثال را از اینجا میتوانید دریافت کنید:
MiniDumpTest.zip
تولید MiniDump در برنامههای دات نت
خلاصهی روش تولید MiniDump در پروژهی Orleans به صورت زیر است:
الف) حالتهای مختلف تولید فایل دامپ که مقادیر آن قابلیت Or شدن را دارا هستند:
[Flags] public enum MiniDumpType { MiniDumpNormal = 0x00000000, MiniDumpWithDataSegs = 0x00000001, MiniDumpWithFullMemory = 0x00000002, MiniDumpWithHandleData = 0x00000004, MiniDumpFilterMemory = 0x00000008, MiniDumpScanMemory = 0x00000010, MiniDumpWithUnloadedModules = 0x00000020, MiniDumpWithIndirectlyReferencedMemory = 0x00000040, MiniDumpFilterModulePaths = 0x00000080, MiniDumpWithProcessThreadData = 0x00000100, MiniDumpWithPrivateReadWriteMemory = 0x00000200, MiniDumpWithoutOptionalData = 0x00000400, MiniDumpWithFullMemoryInfo = 0x00000800, MiniDumpWithThreadInfo = 0x00001000, MiniDumpWithCodeSegs = 0x00002000, MiniDumpWithoutManagedState = 0x00004000 }
ب) متد توکار ویندوز برای تولید فایل دامپ
public static class NativeMethods { [DllImport("Dbghelp.dll")] public static extern bool MiniDumpWriteDump( IntPtr hProcess, int processId, IntPtr hFile, MiniDumpType dumpType, IntPtr exceptionParam, IntPtr userStreamParam, IntPtr callbackParam); }
ج) فراخوانی متد تولید دامپ در برنامه
در اینجا نحوهی استفاده از enum و متد MiniDumpWriteDump ویندوز را مشاهده میکنید:
public static class DebugInfo { public static void CreateMiniDump( string dumpFileName, MiniDumpType dumpType = MiniDumpType.MiniDumpNormal) { using (var stream = File.Create(dumpFileName)) { var process = Process.GetCurrentProcess(); // It is safe to call DangerousGetHandle() here because the process is already crashing. NativeMethods.MiniDumpWriteDump( process.Handle, process.Id, stream.SafeFileHandle.DangerousGetHandle(), dumpType, IntPtr.Zero, IntPtr.Zero, IntPtr.Zero); } } public static void CreateMiniDump(MiniDumpType dumpType = MiniDumpType.MiniDumpNormal) { const string dateFormat = "yyyy-MM-dd-HH-mm-ss-fffZ"; // Example: 2010-09-02-09-50-43-341Z var thisAssembly = Assembly.GetEntryAssembly() ?? Assembly.GetCallingAssembly(); var dumpFileName = string.Format(@"{0}-MiniDump-{1}.dmp", thisAssembly.GetName().Name, DateTime.UtcNow.ToString(dateFormat, CultureInfo.InvariantCulture)); var path = Path.Combine(getApplicationPath(), dumpFileName); CreateMiniDump(path, dumpType); } private static string getApplicationPath() { return HttpContext.Current != null ? HttpRuntime.AppDomainAppPath : Path.GetDirectoryName(Assembly.GetExecutingAssembly().Location); } }
یک مثال:
class Program { static void Main(string[] args) { try { var zero = 0; Console.WriteLine(1 / zero); } catch (Exception ex) { Console.Write(ex); DebugInfo.CreateMiniDump(dumpType: MiniDumpType.MiniDumpNormal | MiniDumpType.MiniDumpWithPrivateReadWriteMemory | MiniDumpType.MiniDumpWithDataSegs | MiniDumpType.MiniDumpWithHandleData | MiniDumpType.MiniDumpWithFullMemoryInfo | MiniDumpType.MiniDumpWithThreadInfo | MiniDumpType.MiniDumpWithUnloadedModules); throw; } } }
نحوهی بررسی فایلهای dump
الف) با استفاده از Visual studio 2013
از به روز رسانی سوم VS 2013 به بعد، فایلهای dump را میتوان داخل خود VS.NET نیز آنالیز کرد (^ و ^ و ^). برای نمونه تصویر ذیل، حاصل کشودن فایل کرش مثال فوق است:
در اینجا اگر بر روی لینک debug managed memory کلیک کنید، پس از چند لحظه، آنالیز کامل اشیاء موجود در حافظه را در حین تهیهی دامپ تولیدی، میتوان مشاهده کرد. این مورد برای آنالیز نشتیهای حافظهی یک برنامه بسیار مفید است.
ب) استفاده از برنامهی Debug Diagnostic Tool
برنامهی Debug Diagnostic Tool را از اینجا میتوانید دریافت کنید. این برنامه نیز قابلیت آنالیز فایلهای دامپ را داشته و اطلاعات بیشتری را پس از آنالیز ارائه میدهد.
برای نمونه پس از آنالیز فایل دامپ تهیه شده توسط این برنامه، خروجی ذیل حاصل میشود:
کدهای کامل این مثال را از اینجا میتوانید دریافت کنید:
MiniDumpTest.zip
مطالب
Roslyn #3
بررسی Syntax tree
زمانیکه صحبت از Syntax میشود، منظور نمایش متنی سورس کدها است. برای بررسی و آنالیز آن، نیاز است این نمایش متنی، به ساختار دادهای ویژهای به نام Syntax tree تبدیل شود و این Syntax tree مجموعهای است از tokenها. Tokenها بیانگر المانهای مختلف یک زبان، شامل کلمات کلیدی، عملگرها و غیره هستند.
در تصویر فوق، مراحل تبدیل یک قطعه کد #C را به مجموعهای از tokenهای معادل آن مشاهده میکنید. علاوه بر اینها، Roslyn syntax tree شامل موارد ویژهای به نام Trivia نیز هست. برای مثال در حین نوشتن کدها، در ابتدای سطرها تعدادی space یا tab وجود دارند و یا در این بین ممکن است کامنتی نوشته شود. هرچند این موارد از دیدگاه یک کامپایلر بیمعنا هستند، اما ابزارهای Refactoring ایی که به Trivia دقت نداشته باشند، خروجی کد به هم ریختهای را تولید خواهند کرد و سبب سردرگمی استفاده کنندگان میشوند.
در تصویر فوق، اشارهگر ادیتور پس از تایپ semicolon قرار گرفتهاست. در این حالت میتوانید دو نوع trivia مخصوص فضای خالی و کامنتها را در syntax visualizer، مشاهده کنید.
به علاوه پس از هر token بازهای از اعداد را مشاهده میکنید که بیانگر محل قرارگیری آنها در سورس کد هستند. این محلها جهت ارائهی خطاهای دقیق مرتبط با آن نقاط، بسیار مفید هستند.
یک Syntax tree از مجموعهای از syntax nodes تشکیل میشود و هر node شامل مواردی مانند تعاریف، عبارات و امثال آن است. در افزونهی Syntax visualizer نودهایی که رنگ قرمز متمایل به قهوهای دارند، بیانگر نودهای Trivia، نودهای آبی، Syntax nodes و نودهای سبز، Syntax token هستند.
مفاهیم این رنگها را با کلیک بر روی دکمهی Legend هم میتوان مشاهده کرد.
تفاوت Syntax با Semantics
در Roslyn امکان کار با Syntax و Semantics کدها وجود دارد.
یک Syntax، از گرامر زبان خاصی پیروی میکند. در Syntax اطلاعات بسیار زیادی وجود دارند که معنای برنامه را تغییر نمیدهند؛ مانند کامنتها، فضاهای خالی و فرمت ویژهی کدها. البته فضاهای خالی در زبانهایی مانند پایتون دارای معنا هستند؛ اما در سیشارپ خیر. همچنین در Syntax، توافق نامهای وجود دارد که بیانگر تعدادی واژهی از پیش رزرو شده، مانند کلمات کلیدی هستند.
اما Semantics در نقطهی مقابل Syntax قرار میگیرد و بیانگر معنای سورس کد است. برای مثال در اینجا تقدم و تاخر عملگرها مفهوم پیدا میکنند و یا اینکه Type system چیست و چه نوعهایی را میتوان به دیگری نسبت داد و تبدیل کرد. عملیات Binding در این مرحله رخ میدهد و مفهوم identifierها را مشخص میکند. برای مثال x در این قسمت از سورس کد، به چه معنایی است و به کجا اشاره میکند؟
خواص ویژهی Syntax tree در Roslyn
- تمام اجزای کد را شامل عناصر سازندهی زبان و همچنین Trivia، به همراه دارد.
- API آن توسط کتابخانههای ثالث قابل دسترسی است.
- Immutable طراحی شدهاست. به این معنا که زمانیکه syntax tree توسط Roslyn ایجاد شد، دیگر تغییر نمیکند. به این ترتیب امکان دسترسی همزمان و موازی به آن بدون نیاز به انواع قفلهای مسایل همزمانی وجود دارد. اگر کتابخانهی ثالثی به Syntax tree ارائه شده دسترسی پیدا میکند، میتواند کاملا مطمئن باشد که این اطلاعات دیگر تغییری نمیکنند و نیازی به قفل کردن آنها نیست. همچنین این مساله امکان استفادهی مجدد از sub treeها را در حین ویرایش کدها میسر میکند. به آنها mutating trees نیز گفته میشود.
- مقاوم است در برابر خطاها. اگر از قسمت اول به خاطر داشته باشید، Roslyn میبایستی جایگزین کامپایلر دومی به نام کامپایلر پس زمینهی ویژوال استودیو که خطوط قرمزی را ذیل سطرهای مشکل دار ترسیم میکند، نیز میشد. فلسفهی طراحی این کامپایلر، مقاوم بودن در برابر خطاهای تایپی و هماهنگی آن با تایپ کدها توسط برنامه نویس بود. Syntax tree در Roslyn نیز چنین خاصیتی را دارد و اگر مشغول به تایپ شوید، باز هم کار کرده و اینبار خطاهای موجود را نمایش میدهد که میتواند توسط ابزارهای نمایش دهندهی ویژوال استودیو یا سایر ابزارهای ثالث استفاده شود.
برای نمونه در تصویر فوق، تایپ semicolon فراموش شدهاست؛ اما همچنان Syntax tree در دسترس است و به علاوه گزارش میدهد که semicolon مفقود است و تایپ نشدهاست.
Parse سورس کد توسط Roslyn
ابتدا یک پروژهی کنسول سادهی دات نت 4.6 را در VS 2015 آغاز کنید. سپس از طریق خط فرمان نیوگت، دستور ذیل را صادر نمائید:
به این ترتیب API لازم جهت کار با Roslyn به پروژه اضافه خواهند شد.
سپس کدهای ذیل را به آن اضافه کنید:
توضیحات:
کار Parse سورس کد دریافتی، بر اساس سرویسهای زبان متناظر با آنها آغاز میشود. برای مثال سرویسهایی مانند VisualBasicSyntaxTree و یا CSharpSyntaxTree مثال فوق که سورس کد مورد آنالیز آن، از نوع سیشارپ است.
این کلاسهای Factory، دارای دو متد Create و ParseText هستند. کار متد ParseText آن مشخص است؛ یک قطعهی متنی از کد را آنالیز کرده و معادل Syntax Tree آنرا تولید میکند. متد Create آن، اشیایی مانند نودهای Syntax visualizer را دریافت کرده و بر اساس آنها یک Syntax tree را تولید میکند.
کار با متد Create آنچنان ساده نیست. به همین جهت یکی از اعضای تیم Roslyn برنامهای را به نام Roslyn Quoter ایجاد کردهاست که نسخهی آنلاین آنرا در اینجا و سورس کد آنرا در اینجا میتوانید بررسی کنید.
جهت آزمایش، همان قطعهی متنی سورس کد مثال فوق را در نسخهی آنلاین آن جهت آنالیز و تولید ورودی متد Create، وارد کنید. خروجی آنرا میتوان مستقیما در متد Create بکار برد.
فرمت کردن خودکار کدها به کمک Roslyn
اگر بر روی tree حاصل، متد ToString را فراخوانی کنیم، خروجی آن مجددا سورس کد مورد آنالیز است. اگر علاقمند بودید که Roslyn به صورت خودکار کدهای ورودی را فرمت کند و تمام آنها را در یک سطر نمایش ندهد، متد NormalizeWhitespace را بر روی ریشهی Syntax tree فراخوانی کنید:
اینبار خروجی فراخوانی فوق به صورت ذیل است:
کوئری گرفتن از سورس کد توسط Roslyn
در ادامه قصد داریم با سه روش مختلف کوئری گرفتن از Syntax tree، آشنا شویم. برای این منظور متد ذیل را به پروژهای که در ابتدای برنامه آغاز کردیم، اضافه کنید:
توضیحات:
روش اول کوئری گرفتن از Syntax tree، استفاده از object model آن است. در اینجا هربار، نوع و Kind هر نود را بررسی کرده و در نهایت به اجزای مدنظر خواهیم رسید. شروع کار هم با دریافت ریشهی syntax tree توسط متد GetRoot و تبدیل نوع آن نود به CompilationUnitSyntax میباشد.
روش دوم استفاده از روش LINQ است؛ با توجه به اینکه ساختار یک Syntax tree بسیار شبیه است به LINQ to XML. در اینجا یک سری نود، ریشه و فرزندان آنها را داریم که با روش LINQ بسیار سازگار هستند. برای نمونه در مثال فوق، در ریشهی Parse شده، در تمام کلاسهای آن، به دنبال متد یا متدهایی هستیم که نام آنها Bar است.
و در نهایت روش مرسوم و متداول کار با Syntax trees، استفاده از الگوی Visitors است. همانطور که در کدهای دو روش قبل مشاهده میکنید، باید تعداد زیادی حلقه و if و else نوشت تا به جزء و المان مدنظر رسید. راه سادهتری نیز برای مدیریت این پیچیدگی وجود دارد و آن استفاده از الگوی Visitor است. کار این الگو ارائهی متدهایی قابل override شدن است و فراخوانی آنها، در طی حلقههایی پشت صحنه که این Visitor را اجرا میکنند، صورت میگیرد. بنابراین در اینجا دیگر برای رسیدن به یک متد، حلقه نخواهید نوشت. تنها کاری که باید صورت گیرد، override کردن متد Visit المانی خاص در Syntax tree است.
هر نود در syntax tree دارای متدی است به نام Accept که یک Visitor را دریافت میکند. همچنین Visitorهای نوشته شده نیز دارای متد Visit یک نود هستند.
نمونهای از این Visitors را در کلاس ذیل مشاهده میکنید:
در اینجا برای رسیدن به تعاریف متدها دیگر نیازی نیست تا حلقه نوشت. بازنویسی متد VisitMethodDeclaration، دقیقا همین کار را انجام میدهد و در طی پروسهی Visit یک Syntax tree، اگر متدی در آن تعریف شده باشد، متد VisitMethodDeclaration حداقل یکبار فراخوانی خواهد شد.
کلاس پایهی CSharpSyntaxWalker از کلاس CSharpSyntaxVisitor مشتق شدهاست و به تمام امکانات آن دسترسی دارد. علاوه بر آنها، کلاس CSharpSyntaxWalker به Tokens و Trivia نیز دسترسی دارد.
نحوهی استفاده از Visitor سفارشی نوشته شده نیز به صورت ذیل است:
در اینجا متد Visit این Visitor را بر روی نود ریشهی Syntax tree اجرا کردهایم.
زمانیکه صحبت از Syntax میشود، منظور نمایش متنی سورس کدها است. برای بررسی و آنالیز آن، نیاز است این نمایش متنی، به ساختار دادهای ویژهای به نام Syntax tree تبدیل شود و این Syntax tree مجموعهای است از tokenها. Tokenها بیانگر المانهای مختلف یک زبان، شامل کلمات کلیدی، عملگرها و غیره هستند.
در تصویر فوق، مراحل تبدیل یک قطعه کد #C را به مجموعهای از tokenهای معادل آن مشاهده میکنید. علاوه بر اینها، Roslyn syntax tree شامل موارد ویژهای به نام Trivia نیز هست. برای مثال در حین نوشتن کدها، در ابتدای سطرها تعدادی space یا tab وجود دارند و یا در این بین ممکن است کامنتی نوشته شود. هرچند این موارد از دیدگاه یک کامپایلر بیمعنا هستند، اما ابزارهای Refactoring ایی که به Trivia دقت نداشته باشند، خروجی کد به هم ریختهای را تولید خواهند کرد و سبب سردرگمی استفاده کنندگان میشوند.
در تصویر فوق، اشارهگر ادیتور پس از تایپ semicolon قرار گرفتهاست. در این حالت میتوانید دو نوع trivia مخصوص فضای خالی و کامنتها را در syntax visualizer، مشاهده کنید.
به علاوه پس از هر token بازهای از اعداد را مشاهده میکنید که بیانگر محل قرارگیری آنها در سورس کد هستند. این محلها جهت ارائهی خطاهای دقیق مرتبط با آن نقاط، بسیار مفید هستند.
یک Syntax tree از مجموعهای از syntax nodes تشکیل میشود و هر node شامل مواردی مانند تعاریف، عبارات و امثال آن است. در افزونهی Syntax visualizer نودهایی که رنگ قرمز متمایل به قهوهای دارند، بیانگر نودهای Trivia، نودهای آبی، Syntax nodes و نودهای سبز، Syntax token هستند.
مفاهیم این رنگها را با کلیک بر روی دکمهی Legend هم میتوان مشاهده کرد.
تفاوت Syntax با Semantics
در Roslyn امکان کار با Syntax و Semantics کدها وجود دارد.
یک Syntax، از گرامر زبان خاصی پیروی میکند. در Syntax اطلاعات بسیار زیادی وجود دارند که معنای برنامه را تغییر نمیدهند؛ مانند کامنتها، فضاهای خالی و فرمت ویژهی کدها. البته فضاهای خالی در زبانهایی مانند پایتون دارای معنا هستند؛ اما در سیشارپ خیر. همچنین در Syntax، توافق نامهای وجود دارد که بیانگر تعدادی واژهی از پیش رزرو شده، مانند کلمات کلیدی هستند.
اما Semantics در نقطهی مقابل Syntax قرار میگیرد و بیانگر معنای سورس کد است. برای مثال در اینجا تقدم و تاخر عملگرها مفهوم پیدا میکنند و یا اینکه Type system چیست و چه نوعهایی را میتوان به دیگری نسبت داد و تبدیل کرد. عملیات Binding در این مرحله رخ میدهد و مفهوم identifierها را مشخص میکند. برای مثال x در این قسمت از سورس کد، به چه معنایی است و به کجا اشاره میکند؟
خواص ویژهی Syntax tree در Roslyn
- تمام اجزای کد را شامل عناصر سازندهی زبان و همچنین Trivia، به همراه دارد.
- API آن توسط کتابخانههای ثالث قابل دسترسی است.
- Immutable طراحی شدهاست. به این معنا که زمانیکه syntax tree توسط Roslyn ایجاد شد، دیگر تغییر نمیکند. به این ترتیب امکان دسترسی همزمان و موازی به آن بدون نیاز به انواع قفلهای مسایل همزمانی وجود دارد. اگر کتابخانهی ثالثی به Syntax tree ارائه شده دسترسی پیدا میکند، میتواند کاملا مطمئن باشد که این اطلاعات دیگر تغییری نمیکنند و نیازی به قفل کردن آنها نیست. همچنین این مساله امکان استفادهی مجدد از sub treeها را در حین ویرایش کدها میسر میکند. به آنها mutating trees نیز گفته میشود.
- مقاوم است در برابر خطاها. اگر از قسمت اول به خاطر داشته باشید، Roslyn میبایستی جایگزین کامپایلر دومی به نام کامپایلر پس زمینهی ویژوال استودیو که خطوط قرمزی را ذیل سطرهای مشکل دار ترسیم میکند، نیز میشد. فلسفهی طراحی این کامپایلر، مقاوم بودن در برابر خطاهای تایپی و هماهنگی آن با تایپ کدها توسط برنامه نویس بود. Syntax tree در Roslyn نیز چنین خاصیتی را دارد و اگر مشغول به تایپ شوید، باز هم کار کرده و اینبار خطاهای موجود را نمایش میدهد که میتواند توسط ابزارهای نمایش دهندهی ویژوال استودیو یا سایر ابزارهای ثالث استفاده شود.
برای نمونه در تصویر فوق، تایپ semicolon فراموش شدهاست؛ اما همچنان Syntax tree در دسترس است و به علاوه گزارش میدهد که semicolon مفقود است و تایپ نشدهاست.
Parse سورس کد توسط Roslyn
ابتدا یک پروژهی کنسول سادهی دات نت 4.6 را در VS 2015 آغاز کنید. سپس از طریق خط فرمان نیوگت، دستور ذیل را صادر نمائید:
PM> Install-Package Microsoft.CodeAnalysis
سپس کدهای ذیل را به آن اضافه کنید:
using System; using Microsoft.CodeAnalysis; using Microsoft.CodeAnalysis.CSharp; using Microsoft.CodeAnalysis.CSharp.Syntax; namespace Roslyn01 { class Program { static void Main(string[] args) { parseText(); } static void parseText() { var tree = CSharpSyntaxTree.ParseText("class Foo { void Bar(int x) {} }"); Console.WriteLine(tree.ToString()); Console.WriteLine(tree.GetRoot().NormalizeWhitespace().ToString()); var res = SyntaxFactory.ClassDeclaration("Foo") .WithMembers(SyntaxFactory.List<MemberDeclarationSyntax>(new[] { SyntaxFactory.MethodDeclaration( SyntaxFactory.PredefinedType( SyntaxFactory.Token(SyntaxKind.VoidKeyword) ), "Bar" ) .WithBody(SyntaxFactory.Block()) })) .NormalizeWhitespace(); Console.WriteLine(res); } } }
کار Parse سورس کد دریافتی، بر اساس سرویسهای زبان متناظر با آنها آغاز میشود. برای مثال سرویسهایی مانند VisualBasicSyntaxTree و یا CSharpSyntaxTree مثال فوق که سورس کد مورد آنالیز آن، از نوع سیشارپ است.
این کلاسهای Factory، دارای دو متد Create و ParseText هستند. کار متد ParseText آن مشخص است؛ یک قطعهی متنی از کد را آنالیز کرده و معادل Syntax Tree آنرا تولید میکند. متد Create آن، اشیایی مانند نودهای Syntax visualizer را دریافت کرده و بر اساس آنها یک Syntax tree را تولید میکند.
کار با متد Create آنچنان ساده نیست. به همین جهت یکی از اعضای تیم Roslyn برنامهای را به نام Roslyn Quoter ایجاد کردهاست که نسخهی آنلاین آنرا در اینجا و سورس کد آنرا در اینجا میتوانید بررسی کنید.
جهت آزمایش، همان قطعهی متنی سورس کد مثال فوق را در نسخهی آنلاین آن جهت آنالیز و تولید ورودی متد Create، وارد کنید. خروجی آنرا میتوان مستقیما در متد Create بکار برد.
فرمت کردن خودکار کدها به کمک Roslyn
اگر بر روی tree حاصل، متد ToString را فراخوانی کنیم، خروجی آن مجددا سورس کد مورد آنالیز است. اگر علاقمند بودید که Roslyn به صورت خودکار کدهای ورودی را فرمت کند و تمام آنها را در یک سطر نمایش ندهد، متد NormalizeWhitespace را بر روی ریشهی Syntax tree فراخوانی کنید:
tree.GetRoot().NormalizeWhitespace().ToString()
class Foo { void Bar(int x) { } }
کوئری گرفتن از سورس کد توسط Roslyn
در ادامه قصد داریم با سه روش مختلف کوئری گرفتن از Syntax tree، آشنا شویم. برای این منظور متد ذیل را به پروژهای که در ابتدای برنامه آغاز کردیم، اضافه کنید:
static void querySyntaxTree() { var tree = CSharpSyntaxTree.ParseText("class Foo { void Bar() {} }"); var node = (CompilationUnitSyntax)tree.GetRoot(); // Using the object model foreach (var member in node.Members) { if (member.Kind() == SyntaxKind.ClassDeclaration) { var @class = (ClassDeclarationSyntax)member; foreach (var member2 in @class.Members) { if (member2.Kind() == SyntaxKind.MethodDeclaration) { var method = (MethodDeclarationSyntax)member2; // do stuff } } } } // Using LINQ query methods var bars = from member in node.Members.OfType<ClassDeclarationSyntax>() from member2 in member.Members.OfType<MethodDeclarationSyntax>() where member2.Identifier.Text == "Bar" select member2; var res = bars.ToList(); // Using visitors new MyVisitor().Visit(node); }
روش اول کوئری گرفتن از Syntax tree، استفاده از object model آن است. در اینجا هربار، نوع و Kind هر نود را بررسی کرده و در نهایت به اجزای مدنظر خواهیم رسید. شروع کار هم با دریافت ریشهی syntax tree توسط متد GetRoot و تبدیل نوع آن نود به CompilationUnitSyntax میباشد.
روش دوم استفاده از روش LINQ است؛ با توجه به اینکه ساختار یک Syntax tree بسیار شبیه است به LINQ to XML. در اینجا یک سری نود، ریشه و فرزندان آنها را داریم که با روش LINQ بسیار سازگار هستند. برای نمونه در مثال فوق، در ریشهی Parse شده، در تمام کلاسهای آن، به دنبال متد یا متدهایی هستیم که نام آنها Bar است.
و در نهایت روش مرسوم و متداول کار با Syntax trees، استفاده از الگوی Visitors است. همانطور که در کدهای دو روش قبل مشاهده میکنید، باید تعداد زیادی حلقه و if و else نوشت تا به جزء و المان مدنظر رسید. راه سادهتری نیز برای مدیریت این پیچیدگی وجود دارد و آن استفاده از الگوی Visitor است. کار این الگو ارائهی متدهایی قابل override شدن است و فراخوانی آنها، در طی حلقههایی پشت صحنه که این Visitor را اجرا میکنند، صورت میگیرد. بنابراین در اینجا دیگر برای رسیدن به یک متد، حلقه نخواهید نوشت. تنها کاری که باید صورت گیرد، override کردن متد Visit المانی خاص در Syntax tree است.
هر نود در syntax tree دارای متدی است به نام Accept که یک Visitor را دریافت میکند. همچنین Visitorهای نوشته شده نیز دارای متد Visit یک نود هستند.
نمونهای از این Visitors را در کلاس ذیل مشاهده میکنید:
class MyVisitor : CSharpSyntaxWalker { public override void VisitMethodDeclaration(MethodDeclarationSyntax node) { if (node.Identifier.Text == "Bar") { // do stuff } base.VisitMethodDeclaration(node); } }
کلاس پایهی CSharpSyntaxWalker از کلاس CSharpSyntaxVisitor مشتق شدهاست و به تمام امکانات آن دسترسی دارد. علاوه بر آنها، کلاس CSharpSyntaxWalker به Tokens و Trivia نیز دسترسی دارد.
نحوهی استفاده از Visitor سفارشی نوشته شده نیز به صورت ذیل است:
new MyVisitor().Visit(node);